Αναζήτηση στο φόρουμ
Εμφάνιση αποτελεσμάτων για tags 'απώλεια'.
Found 13 results
-
Πόσες έχουν βιώσει μια παλίνδρομη κύηση;
ELISAVET δημοσίευσε ένα θέμα στην ενότητα: Δύσκολες στιγμές...!
Άνοιξα αυτό το θέμα γιατί απ' ότι φαίνεται τη δυσάρεστη εμπειρία της παλίνδρομης κύησης την έχουν ζήσει πάρα πολλές γυναίκες. Είναι ένα φαινόμενο που συναντάται πάρα πολύ συχνά στις μέρες μας. Άραγε τί φταίει και τόσες πολλές γυναίκες χάνουν τα μωράκια τους στις αρχές της εγκυμοσύνης; Μετά από την παλίνδρομη μείνατε εύκολα έγκυες; Πιστεύω πως είναι πολύ σημαντικό για όλες εμάς που το έχουμε ζήσει να μοιραστούμε τις εμπειρίες μας και να πάρουμε κουράγιο από τις γυναίκες που μετά την παλίνδρομη κατάφεραν και έφεραν στον κόσμο ένα γερό παιδί. Αρχίζω λοιπόν πρώτη εγώ: Έμεινα έγκυος πολύ εύκολα δυστυχώς όμως δεν ήταν γραφτό να κρατήσει. Τον Μάρτιο που μας πέρασε έχασα το μωρό μου στην 10η εβδομάδα, έκανα απόξεση και από τότε νιώθω άδεια. Το κενό που έχω μέσα μου μόνο ένα παιδί θα μπορέσει να το γεμίσει. Κάθε μέρα γι' αυτό προσεύχομαι και κάθε μέρα αναρωτιέμαι πώς θα είναι την επόμενη φορά; Θα μπορέσω να ξαναμείνω έγκυος; Κι αν ναι, θα κρατήσει αυτή τη φορά; Πότε θα γίνω μάνα;;;;;;; -
Διακοπή κύησης μετά τον μεγάλο υπέρηχο
GiannaD δημοσίευσε ένα θέμα στην ενότητα: Δύσκολες στιγμές...!
Ας ξεκινήσουμε από τα καλά, δηλαδή από το ότι είμαστε τυχεροί που στην 22η εβδομάδα, όταν συνήθως γίνεται ο μεγάλος υπέρηχος, μπορούμε να εντοπίσουμε σοβαρά προβλήματα στο έμβρυο! Στη δικιά μας περίπτωση εντοπίστηκαν τα άκρα να είναι πολύ μικρότερα. Τα μεγέθη αντιστοιχούσαν στην 16η εβδομάδα ενώ ήμουν στην 22η. Πιθανότητα για σύνδρομο αχονδροπλασίας, όπως μας είπανε . . . Φυσιολογικός τοκετός ή εγχείρηση ήταν το μοναδικό μας δίλημμα. Μετά από μία ολόκληρη νύχτα σκέψης (και κλάματος) αποφάσισα την εγχείρηση για να μην ζήσω τη γέννα που πάντοτε φοβόμουνα. Πόσο μάλλον χωρίς μωρό στο τέλος!?! Ο γιατρός μου, όμως, επέμενε για φυσιολογικό τοκετό και κατόπιν εορτής πρέπει να ομολογήσω ότι είχε απόλυτο δίκιο. Με την επισκληρίδιο δεν πονάς και φυσικά δεν είναι ανάγκη να δεις το έμβρυο. Απλά έχεις πολλές ώρες αναμονής μέχρι να φτάσει η ώρα για τον τοκετό. Την επόμενη μέρα, όμως, σηκώνεσαι, περπατάς, μιλάς, τρως και δεν πονάς (σωματικά τουλάχιστον)! Σήμερα, σχεδόν 3 εβδομάδες μετά, έχουμε μπει κανονικά στο πρόγραμμά μας (ή τουλάχιστον προσπαθούμε) και όσο κρατάμε απασχολημένο το μυαλό μας . . . δεν σκεφτόμαστε αυτό που μας έτυχε! Απλά ελπίζουμε και ευχόμαστε να μην μας ξανατύχει!!!! -
Καλημερα σε ολους.. έχω διαβάσει πολλές ιστορίες για διακοπή κύησης και ένιωσα την ανάγκη να πω και τη δίκη μου.. Αρχικά στέλνω μια τεράστια αγκαλιά σε όλες τις γυναίκες που έχουν περάσει τη διαδικασία της εγκυμοσύνης και της γεννας, και μια μεγαλύτερη σε όσες ενώ την πέρασαν δεν έχουν στα χέρια τους το αγγελουδι τους.. Μια από αυτές είμαι κ εγώ.. μια εγκυμοσύνη τελεια, μια σύλληψη με την πρώτη προσπάθεια.. ένα αγοράκι δυνατο που μεγάλωνε, τελικά όμως στη β επιπέδου βρέθηκε ένα σοβαρό και σπάνιο πρόβλημα στην καρδούλα του και έπρεπε να προχωρήσουμε σε διακοπή.. γέννησα κανονικά κ όμως δεν έχω το μωρό μου στα χέρια μου.. προσπαθώ να βρω τη δύναμη να πιστέψω ότι ήταν ένα τυχαίο γεγονος, ότι αξίζω να έχω ένα υγιές μωράκι και ότι θα τα καταφέρω.. η ψυχή μου πραγματικά αιμορραγεί και θέλω αν υπάρχουν ιστορίες που μετά από τόσο πόνο ένιωσαν χαρά, να τη μοιραστούν μαζί μου ώστε να πάρω λίγη ελπιδα.. σας ευχαριστώ πολύ.. όσες έχετε περάσει κατι παρόμοιο ξερετε ακριβώς τι εννοώ.. φιλια σε όλες
-
Διακοπή Κύησης 20 εβδομάδων λόγω κυστικής ίνωσης
ElenGK2021 δημοσίευσε ένα θέμα στην ενότητα: Δύσκολες στιγμές...!
Καλησπέρα από μένα! Αυτές τις μέρες διάβασα πολλές ιστορίες γυναικών που αναγκάστηκαν να διακόψουν την εγκυμοσύνη τους. Άρχισα να διαβάζω από όταν ξεκίνησαν οι υποψίες ότι μπορεί και το δικό μου μωρό να νοσεί. Λίγες μέρες μετά πήραμε τα αποτελέσματα που έλεγαν ότι η 19 εβδομάδων μπέμπα μας πάσχει από κυστική ίνωση. Ήταν σχεδόν βέβαιο ότι σε θετικά αποτελέσματα θα διακόπταμε την κύηση. Παρόλα αυτά δεν μπορούσα να το πιστέψω και δεν ήμουν σίγουρη για την απόφαση μας. Προσπάθησα να μιλήσω με ανθρώπους με πάσχοντα παιδιά ή με ανθρώπους που ήταν κοντά σε αυτά τα παιδιά. Όλες οι συζητήσεις ήταν αποκαρδιωτικές. Δύο μέρες μετά βρέθηκα στην κλινική, ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι τοκετού, περιμένοντας πότε τα χάπια θα σκοτώσουν το παιδί μου και το σώμα μου θα το βγάλει από μέσα του. Η εγκυμοσύνη ήταν ήδη στη μέση και ο ασφαλέστερος τρόπος ήταν να γίνει με διαδικασίες φυσιολογικού τοκετού. Δεν έφτανε που θα το σκότωνα.. Έπρεπε να το ζήσω όλο. Με τη μόνη διαφορά ότι εγώ δεν θα άκουγα το κλάμα του ούτε θα το έπαιρνα αγκαλιά. Και κάναμε εξαιρετική δουλειά! Δύο μέρες πήρε μόνο, 4 επισκληριδίους και 3 ώρες μετά τον τοκετό περπατούσα κανονικά, έκανα μόνη μου μπάνιο, δεν πονούσα πουθενά! Μόνο μια λεπτομέρεια ξανά! Δεν έχω ψυχή, με πονάει η καρδιά μου και είμαι άλλος άνθρωπος. Βρήκα τη δύναμη να σκοτώσω ότι πιο αθώο και αγνό υπάρχει στη γη. Δεν την χαιρέτησα καν όταν βγήκε το μικροσκοπικό άψυχο κορμάκι της γιατί ήμουν σίγουρη ότι δεν θα ξεπερνούσα την εικόνα της ποτέ. Προφανώς δεν την πήρα ούτε αγκαλιά! Ήταν ένα μικροσκοπικό ανθρωπάκι που δεν πήρε ούτε για μια στιγμή αυτό που της άξιζε. Εγώ όμως, η τόσο καλή μαμά της που αποφάσισε για το σωστό, το καλύτερο μέλλον της κόρης της, έχω τα πάντα! Το σώμα μου δεν πόνεσε σχεδόν καθόλου, η οικογένεια μου με στηρίζει, οι φίλοι και οι λοιποί συγγενής το ίδιο. Δέχομαι περισσότερη αγάπη από κάθε άλλη φορά και αν μη τι άλλο σε λίγες μέρες θα είμαι και πάλι σε θέση να γίνω μανούλα! Γιατί τα έκανα πολύ σωστά όλα και θα γίνω εξαιρετική! Γιατί είμαι πολύ καλή και μου αξίζει! Γιατί με τα επόμενα παιδιά θα βρω την ευτυχία, θα ξεχάσω ότι σκότωσα το μωρό μου και ότι δεν το αγκάλιασα, ότι δεν το φίλησα ποτέ και ότι υπέγραψα μέσα σε 10 λεπτά μετά από τη γέννηση του να ταφεί ομαδικά και να μην το δω ποτέ! Νιώθω απαίσια! Μόνο όσες το έχετε περάσει μπορείτε να καταλάβετε. Γι'αυτό κ δημοσίευσα εδώ. Πως τα καταφέρατε κ σταθήκατε στα πόδια σας; Πώς ξεπερνιέται αυτός ο πόνος;Πως; -
Αποβολή και επόμενη ημέρα (εμπειρία ενός μπαμπά!)
infernodim δημοσίευσε ένα θέμα στην ενότητα: Δύσκολες στιγμές...!
Καλησπέρα σε ολους, είχα πει μετα την πρώτη μας αποβολή πως αν ευοδωθεί καποια εγκυμοσύνη θα επιστρέψω και θα γράψω κάποιες σκέψεις (μπαμπάς εδω!) Δυστυχώς πολλοί απο εμάς έχουμε βιώσει μια απώλεια.... για εμάς ήταν στην πρώτη μας εγκυμοσύνη , ενώ ειχαμε ακούσει καρδούλα. Η ανακάλυψη έγινε την 12 εβδομάδα κατα την αυχενική.... παγωμάρα...βουβαμάρα....άπειρο κλάμα και στεναχώρια. Ακολούθησε απόξεση. Ο λόγος της αποβολής ; κατα πάσα πιθανότητα γενετική ανωμαλία. Μετά αρχισαν οι σκέψεις...είναι ένα τυχαίο και μεμονωμένο γεγονός ή υπάρχει κάποιο άλλο πρόβλημα; Αν το ήθελε ο γιατρός μας ( ο οποίος ήταν κάθετος και μας είπε οτι θα χρειαστεί να το ψάξουμε περαιτέρω μόνο αν υπάρξει δεύτερη αποβολή) και η σύζυγος μου, ήμουν διατεθειμένος να ψάξουμε και το τελευταίο νουκλεόνιο μας. Ολη αυτή την περίοδο είχα ξεψαχνίσει papers , μελέτες αλλα και forums οπως αυτό εδώ. Είδα ιστορίες πολλών και πάντα κοίταγα αν εχουν κανει αλλα ποστς εκτός απο αυτα με την αποβολή τους και μόλις εβλεπα οτι ειχαν καταφέρει να κρατήσουν το παιδί τους αγκαλιά, ελεγα απο μέσα μου μπράβο τους και έπαιρνα θάρρος. Προσπαθήσαμε αμέσως μόλις είχαμε το οκ απο τον γιατρό μας και με την δεύτερη φορά ειχαμε θετικό τεστ....9 μήνες μετά κρατάμε τον μικρό μας αγκαλιά. Είχαμε μια εγκυμοσύνη με πολύ αγχος, πάρα πολύ αγχος, ειδικά μεχρι την αυχενική (υπήρξαν φορές που πήγαμε 2 φορες μεσα στην ίδια εβδομαδα να δουμε τον μικρό στον γιατρό μας για να ηρεμήσουμε) Θέλω να καταλήξω στο εξής, όσο βουνό και να φαίνεται αυτη η περίοδος (και ξέρω πολύ καλα τι σημαίνει αυτο, καθώς ηταν το πρωτο πραγμα που σκεφτομουν οταν άνοιγα τα μάτια μου και το τελευταίο οταν τα έκλεινα) θα ρθουν καλύτερες μέρες. Ακόμα και για δύσκολες περιπτώσεις η επιστήμη κάνει θαύματα. Να είστε δίπλα στον σύντροφό σας (είτε γυναίκα είτε άντρας) και να είστε ενωμένοι. Να το περάσετε μαζί και να στηρίζετε αμέριστα ο ένας τον άλλο. Εξάλλου εχουμε επιλέξει να περάσουμε την ζωή μας με κάποιον οχι για την τεκνοποίηση αλλα γιατί σε αυτόν βλέπουμε το άλλο μας μισο. Καμία γυναίκα δεν ευθύνεται γι αυτο που συμβαίνει καθώς πολλές κατηγορούν τον εαυτό τους. Επισης θα ήθελα να πω ενα τεράστιο ευχαριστώ στον γιατρό μας! ήταν δίπλα μας συνέχεια, μας ηρεμούσε όταν έπρεπε και στάθηκε δίπλα μας , στην κυριολεξία, στον τοκετό για πολλές ώρες) -
Καλησπερα ειμαι νεο μελος....μεχρι προχτες ημουν στα σύνεφα.... είμαι 28 ετων και ημουν εγκυος, δυστυχως ομως μου ετυχε παλινδρομος κύηση.... ημουν στην 8 εβδομαδα και το εμβρυο είχε σταματήσει στην 6 ο γιατρος μου αμέσως με εβαλε για αποξεση και τωρα ειμαι χαλια ρακος ...ηταν η πρωτη ου εγκυμοσυνη και τωρα φοβαμαι παρα πολυ για τις επομενες θα μπορεσω αραγε να μεινω εγκυος και ποτε;γιατι αραγε να συνεβει αυτο δεν ξερω τα αιτια μπορειτε να με βοηθεσετα;εχω ενα εξωμητριοινομυωμα μηπως φταιει αυτο;
-
Καλησπερα και καλή χρόνια σε όλες τις μανούλες βίωσα και εγω τον ενδομήτριο θάνατο στην 37 εβδομάδα και γέννησα με καισαρική τομή . δεν θελω να επεκταθώ στο θέμα και για τις μανούλες που διαβάζουν και σοκάρονται αλλά και για μενα που σημασία δεν έχει πως και γιατί ( αφού τελικά δεν υπήρχε κάποιο πρόβλημα αλλά ήταν ένα ΤΥΧΑΙΟ γεγονός όπως μας είπαν 1 στις 200 ) πλέον αφού συνηδητοποιησα το το συνέβη θα ηθελα αν κάποια μανούλα είχε ανάλογη εμπειρία να μου πει μετά από ποσό καιρό εμεινε έγκυος αν εμεινε εύκολα και αν η επόμενη εγκυμοσυνη είχε προβλήματα .. Ο γιατρός μου είπε να ξεκινησω προσπάθειες σε 6-9 μήνες ένας άλλος μου είπε ότι μπορω αμεσως και στο φόρουμ διαβάζω ιστορίες από κοπέλες που έμειναν έγκυες μετά από 4 μήνες . ευχαριστώ εκ των προτέρων Ι+Χ
-
Γεια σας!! ΒΡισκομαι σε πολυ δυσκολη θεση...ειναι η πρωτη μου εγκυμοσυνη και ειμαι 18 βδομαδων...βρηκαν στον μοριακο καρυοτυπο διπλασιασμο του χρωμοσωματος 22. ΕΧω παει σε τρεις γενετιστες και κανεις δεν ξερει να μου πει περι τινος προκειται...το χειροτερο ειναι πως μου αναφερουν οτι υπαρχει πιθανοτητα να μην ειναι απολυτως τιποτα ή μαθησιακες δυσκολιες εως να ειναι νοητικη στερηση!! Δεν ξερω τι να κανω...βλεπω ενα υγιεστατο μωρακι στους υπερηχους και δεν μπορω να αποφασισω... Εχετε ακουσει κατι σχετικα??Δεν εχω βρει αλλη παρομοια περιπτωση πουθενα!!:confused:
-
Απώλεια μητέρας - Διαχείριση πένθους
annoulen δημοσίευσε ένα θέμα στην ενότητα: Δύσκολες στιγμές...!
Καλησπέρα σας και συγγνώμη εάν σκοτεινιάζω με το μήνυμά μου τις μέρες αυτές. Αλλά είμαι αρκετά χρόνια μέλος του φόρουμ και σας νιώθω "κοντά μου". Είναι περίπου 5 μήνες και κάτι που έχασα τη μητέρα μου. 74 ετών, κακοήθεια στο πάγκρεας. Το πάλεψε γενναία για 1,5 χρόνο περίπου. Και μαζί με εκείνη, το παλεύαμε κ εμείς. Προσπαθώ πάρα πολύ να διαχειριστώ τον πόνο από αυτήν την απώλεια. Υπάρχουν ένα σωρό τύψεις, ότι δεν πήγαμε στους σωστούς γιατρούς, ότι δεν πήραμε τις σωστές αποφάσεις, ότι εάν το είχαμε καταλάβει νωρίτερα, ένα σωρό εάν, που κατηγορώ και τον εαυτό μου σε αυτά που δεν έγιναν και σε αυτά που έγιναν. Αυτό επίσης που με βαραίνει πιο πολύ απ΄ όλα είναι ότι η μητέρα μου, μια υπέροχη και πανέξυπνη γυναίκα, είχε πλήρη συνείδηση γι αυτό που της συνέβαινε και ακόμα κ λίγο πριν το τέλος τα καταλάβαινε όλα. Εκτός από τον πόνο της απώλειας και το βάρος των ενοχών, προσπαθώ να διαχειριστώ και τα συναισθήματά μου στις αντιδράσεις του κοινωνικού περίγυρου. Έχω βγάλει πολύ κακία όταν μου λένε "η ζωή συνεχίζεται", "να είστε καλά να τη θυμάστε" και ένα σωρό τέτοια "τυπικά", που πάνε κατευθείαν στην ψυχή μου σαν μεγάλα καρφιά. Ακόμα και οι φίλες μου, φίλες καρδιακές, μου λένε να βρω τρόπους να το ξεπεράσω. Και προσπαθώ αλλά δεν γίνεται. Ό,τι και να κάνω, το μυαλό μου είναι εκεί. Έχω μία όμορφη οικογένεια, υποστηρικτικό σύζυγο και 2 αγοράκια, ηλικίες δημοτικού σχολείου. Αλλά νιώθω πολύ μόνη μου. Ο πατέρας μου ζει, και το παλεύει κ εκείνος όσο μπορεί. Δεν θέλω να πάω κάπου πιο εξειδικευμένα, ψυχολόγο κλπ, γιατί δεν νιώθω ότι θέλω να κάνω κάτι τέτοιο και νομίζω ότι δεν χρειάζεται. Βασικά θα ήθελα να μιλήσω, και σε π.μ. αν θέλετε, με φίλες που έχουν βιώσει αντίστοιχες καταστάσεις. Πιο πολύ για να νιώσω ότι υπάρχουν κι άλλοι που είναι έτσι/που έχουν νιώσει έτσι. -
Αιφνιδιος Ενδομητριος Θανατος στην 38η εβδομαδα
afroditi81 δημοσίευσε ένα θέμα στην ενότητα: Δύσκολες στιγμές...!
Στις 17 Ιουλιου κι ενω διενυα την 38 εβδομαδα κυησης το βραδυ σπασαν τα νερα.Εγω απολυτα υγιης με αψογες εξετασεις κι ο μπεμπης μου με μια αψογη αναπτηξη.Τιποτα δεν προμηνυε αυτο που θα ζουσα.Την προηγουμενη μερα ημουν στο νοσοκομειο για ζωνες κι ηταν ολα τελεια.Μπηκα στο νοσοκομειο κι ο μπεμπης ειχε αρνητικους παλμους δεν ζουσε πια.Το γιατι???Λαθος γιατρου δεν υπηρχε οι ανθρωποι μετα απο αυτο προσπαθουσαν να σωσουν εμενα ειχα αιμοραγια αρχικα και μετα την γεννα που εγινε μετα απο πολυ πονο και κρατησε κοντα δυο εικοσιτετραωρα φυσιολογικα γιατι οι γιατροι φοβοταν για αποκολληση πλακουντα.Μπηκα στο χειρουργειο για μαιαιυτικη αποξεση γιατι δεν επεφτε τελικα ο πλακουντας μετα την γεννα.Εγω τουλαχιστον σωματικα βγηκα καλα.Πειτε μου ομως πως να αντεξω τον πονο που εφυγε ο γιος μου χωρις προφανη λογο.Το παιδι εχει σταλει για νεκροψια τα αποτελεσματα θα τα εχω το Σεπτεμβριο το χειροτερο???Το μετεφερε ο αντρας μου στη Θεσσαλονικη σε ενα κουτι γιατι στην πολη που μενουμε δεν υπαρχει εξιδεικευμενο κεντρο παθολογοανατομικο για μωρα.Ο πλακουντας για ιστολογικες.Τα αποτελεσματα τα περιμενω τον Σεπτεμβριο.Ολοι μου λενε οτι ειμαι μικρη θα ξανακανω προσπαθεια θα γεμισει το σπιτι παιδια κ διαφορα λογια παρηγοριας.Ειναι δυσκολο να χωνεψεις οτι εγινες μανα και δεν ειδες καν το παιδι σου.Ποναει.... -
Αγαπητοί γονείς, αυτό είναι το πρώτο μου μήνυμα στο φόρουμ και ευχαριστώ εκ των προτέρων για τη φιλοξενία. Εώς τώρα, διάβασα με προσοχή τα βιώματα, τις συμβουλές και τις απόψεις σας και τώρα είναι η σειρά μου να διηγηθώ τη δική μου ιστορία. Πιστεύω να βοηθήσω με τον τρόπο μου, γιατί η ενημέρωση είναι εργαλείο. Εγώ κυοφορούσα το πρώτο μας παιδί, είχα τελευταία περίοδο στις 15/11/2013 και ΠΗΤ στις 29/08/2014. Η Α' επιπέδου είχε βγει άριστη, οι μηνιαίοι υπέρηχοι έδειχναν ομαλή ανάπτυξη του εμβρύου, οι ορμονολογικές, αιματολογικές και ουρολογικές εξετάσεις ήταν άψογες, το ίδιο και η καμπύλη σακχάρου. Τα προβλήματα ξεκίνησαν εντελώς ξαφνικά, όταν υποβλήθηκα στη Β΄επιπέδου και διαπιστώθηκε χαμηλό αμνιακό υγρό, στα κατώτερα φυσιολογικά όρια. Ήμουν 21w6d. Η ιατρός μου είπε ότι είναι πολύ νωρίς για να παρουσιάζω χαμηλό αμνιακό υγρό (7,9cm), οπότε ήταν προμήνυμα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με το έμβρυο. Επανέλαβα τη Β επιπέδου στις 23w4d όπου και διαπιστώθηκαν πολύ δυσάρεστα ευρήματα: -αμνιακό υγρό οριακά κάτω από το όριο (4,9cm) -μονήρης ομφαλική αρτηρία (Δδ, υποπλασματική) -ασύμμετρη ανάπτυξη εμβρύου (διάμετρος κοιλιάς και βραχιόνιο κάτω από το όριο) -χαμηλό βάρος εμβρύου -υψηλές μητριαίες αντιστάσεις (doppler) -διπλή περιτύλιξη του ομφαλίου λώρου Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι είτε υπήρχε κάποια χρωμοσωματική ανωμαλία που έπρεπε να διαγνωστεί, είτε κάποια δυσπλασία στον πλακούντα που θρόμβωνε τη μονήρη ομφαλική αρτηρία, είτε δείγμα θρομβοφιλίας, είτε δείγματα προεκλαμψίας. Έτσι άρχισε η πιο μαρτυρική εβδομάδα της ζωής μου. Κάθε μέρα μετρούσα την πίεσή μου, η οποία όμως ήταν φυσιολογική. Επίσης οι εξετάσεις ούρων ΔΕΝ έδειξαν λεύκωμα, οπότε αποκλείστηκε το ενδεχόμενο της προεκλαμψίας. Περίμενα την επανεξέταση αλλά κάποια στιγμή σταμάτησα να νιώθω το έμβρυο, οπότε επισκέφθηκα τον γενετιστή και διαπιστώσαμε τον ΕΝΔΟΜΗΤΡΙΑΚΟ θάνατο του εμβρύου (24w4d) Υποβλήθηκα την ίδια μέρα σε διαδικασία αποβολής με φυσιολογικό τοκετό και απόξεση. Στείλαμε δείγμα του εμβρύου και του πλακούντα για μοριακό καρυότυπο προκειμένου να δούμε αν αυτό οφείλοταν σε κάποια χρωμοσωματική ανωμαλία αλλά τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το έμβρυο ήταν φυσιολογικό, χωρίς καμία ένδειξη ανωμαλίας σε σύνδρομα ή χρωμοσώματα, και επίσης αρνητικό σε κυστική ίνωση. Επίσης εγώ και ο άντρας μου δεν έχουμε κανένα ιστορικό κάποιου συνδρόμου, πάθησης κτλ στις οικογένειές μας. Τέλος, οι ιατροί μου προτείνουν να κάνω έλεγχο για θρομβοφιλία παράγοντα v leiden και αντισώματα λύκου και καρδιολιπίνης, αλλά πιστεύουν ότι θα βγουν αρνητικοί. Οι ιατροί μου αποφαίνονται στο ότι είναι τυχαίο γεγονός και ότι μπορώ να συλλάβω μετά από 2-3 κύκλους. (Παρεμπιπτόντως, 22 μέρες μετά την αποβολή και απόξεση, ήδη το ενδομήτριό μου είναι καλό, ο τράχηλος τέλειος και ήδη έχω ωάρια στις ωοθήκες). Τα ερωτήματά μου είναι: -τι τελικά επέφερε το θάνατο του εμβρύου; -γιατί ο πλακούντας έγινε δυσπλασικός; -αν δεν είναι χρωμοσωμική ανωμαλία ή θρομβοφιλία, ΤΙ ΕΙΝΑΙ, τι έφταιξε; Έχει συμβεί κάτι παρόμοιο σε εσάς; Θα ήθελα τις απόψεις σας και τις εξετάσεις στις οποίες υποβληθήκατε πριν ξανασυλλάβετε. Ευχαριστώ πολύ! υγ: απολογούμαι για το μεγάλο μήνυμα)
-
Το κοριτσάκι μου - δισχιδής ράχη, διακοπή στις 22 εβδομάδες.
ραφαελ δημοσίευσε ένα θέμα στην ενότητα: Δύσκολες στιγμές...!
Καλησπέρα. Εχω ενα μωρο 16 μηνών.Γεννήθηκε με καισαρικη λόγω ινομυωματος 9*9 εκατοστα. Ξαναμένω έγκυος μετά από 10 μήνες.Το θέλαμε σαν τρελοί. Το ινομύωμα ήταν πριν μείνω 5*6. Σε αυτή την εγκυμοσύνη πήγε 6*7. Έκανα αυχενική και ήταν καλά. Ο γιατρός δεν είχε υπέρηχο στο ιατρείο του.Κάθε μήνα πήγαινα άκουγε το μωρό με το doobler και μου έλεγε όλα καλά.Τον Μάιο πήγα μέσα σε μια βδομάδα 2 φορές του έλεγα δεν είμαι καλά και αυτός "όλα καλά"... 2 μέρες πριν την β' επιπέδου είδα όνειρο ότι ήταν κορίτσι και είχε πρόβλημα...ο άντρας μου μου έλεγε μην αγχώνομαι να μην ανησυχώ.Πήγα με μια χαρά στο μαιυτήριο για να δω την κορουλα μου και είδαμε ότι είχε δισχιδή ράχη και λόγω αυτού, πρόβλημα στο κεφάλι. έκανα διακοπή κύησης 22εβδομάδων. πέρασαν 42 ημέρες.Όλο αυτό σκέφτομαι. Δεν ξέρω τι να πώ...συνέχεια κλαίω. Δεν μου φτάνει ο πόνος μου και πήγα σε άλλη γιατρό χτες (δεν πήγα στον γιατρό μου γιατί πιστεύω ότι έφταιγε, όχι για το αποτέλεσμα αλλά αν έκανα υπέρηχο στις 16 εβδομάδες θα φαινόταν) και τι μου είπε!!! Διάβασα στο ότι κανονικά πρέπει να πέρνεις φολικό οξύ στην εγκυμοσύνη.Εγώ δεν έπερνα. Την ρώτησα και μου είπε να κάνω ότι θέλω. Δεν μένεις έγκυος αν έχεις ινομύωμα να μην σκέφτομαι να κάνω άλλο και ότι ήμουν τυχερή που έφερα στον κόσμο ένα παιδί και άλλες δεν έχουν με μια ειρωνία.Λες και εγώ φταίω.Μακάρι όλες οι γυναίκες να μπορούσαν να έχουν παιδιά.Και ότι πρέπει να μπώ χειρουργέιο το Νοέμβρη αν δεν μικρύνει κάτω από 5 εκ. για να το βγάλω. Εγω δεν ξέρω τι να κάνω δεν φτάνει ο πόνος που έχω, τώρα έχω άγχος και για το χειρουργείο. Συγνώμη για το τεράστιο μήνυμα. -
Βιβλία για την Απώλεια
Μαρια Στυλιανακη δημοσίευσε ένα θέμα στην ενότητα: Βιβλία, Περιοδικά & Μουσική
Ένα βιβλίο που το έχω διαβάσει πολλές φορές - (ναι βοηθάει και εμάς τους μεγάλους... ) είναι το εξής "Helping Children Cope with the Loss of a Loved One" ( A Guide for Grownups) της http://www.freespirit.com (free spirit publishing) ISBN 1 -57542 000 - 7 Αυτό το βιβλίο είναι μετρίου μεγέθους, δεν είναι ένα βιβλίο που θα χρειαστείς 100 ώρες να το διαβάσεις - είναι γραμμένο σε απλή γλώσσα, και μέχρι τώρα έχει βοηθήσει πάρα πολλούς αρκετά, που αντιμετώπισαν την ίδια κατάσταση με σένα. .. -είναι όμως δυστυχώς στα αγγλικά. Στo εξώφυλλο γράφει τα εξής: What can we say to a child who has just lost a parent, a sibling, or other loved one ? How can we be sure to say and do the right things without adding to the childs confusion and grief? And what if we are grieving, too? In clear, concise language, Dr. William Kroen offers comfort, compassions, and sound advice to any adult who is helping a child cope with the death of a loved one. Weaving in anecdotew about real childrean and their familiew, he explains how children through age18 percieve and react to death. Dr. Koren ofers suggestions on how we can respond to children at diferent ages and stages and describes specific strategiew we can use to guide and support them thropugh the grieving process - from the first devastating days through commemorating the loved one and eventually moving on with life. "To be able to grieve appropriately and cope with loss before, during, and afer a death enables a child to grow up free of guilt, depression , anger, and fear. When we can help our children heal the pain of the deepest emotional wound - the death of a loved one - we are giving them important skills and understandings that will serve them the rest of their lives" - Dr. William Kroen. William C. kroen received his M.Ed. in counselling Psychology from Boston State College and his Ph.D from Boston College. A lilcenced psychotherapist, he has been a teacher, adjustment counselor, and mediation specialist for the Cambridge, Massachusetts, public schools, where he provides counseling and therapy for children in crisis and those with emotional or behavioral problems.
-
-
- 5 απαντήσεις
- 1.056 εμφανίσεις
-
Εξωσωματική γονιμοποίηση με δωρεά χωρίς κανένα γονιμοποιημένο ωάριο
Από vardjagas, in Υποβοηθούμενη αναπαραγωγή
- 3 απαντήσεις
- 811 εμφανίσεις
-
- 7 απαντήσεις
- 2.176 εμφανίσεις
-
- 9 απαντήσεις
- 3.368 εμφανίσεις
-
- 79 απαντήσεις
- 47.655 εμφανίσεις
-
- 7 απαντήσεις
- 1.016 εμφανίσεις
-
- 1 απάντηση
- 254 εμφανίσεις
-
- 1 απάντηση
- 388 εμφανίσεις
-
- 0 απαντήσεις
- 308 εμφανίσεις
-
Συρος 1 2
Από Fivi, in Αγαπημένοι Προορισμοί & Διαμονή
- 34 απαντήσεις
- 36.898 εμφανίσεις
-
