το νιώθετε κι εσείς...?

τώρα για να καταλάβω, όλα αυτά μου τα λες για να νιώσω καλύτερα? Aυτή ήταν η πρόθεσή μου αλλά παρεξηγήθηκε. συγγνώμη αλλά δεν ήταν ανάμεσα στα όνειρα μου να τελειώσω σχολή και μεταπτυχιακό για να κάνω "καριέρα" ως καθαρίστρια, χωρίς να ακουστεί κάπως, απλά αν ήθελα να γίνω καθαρίστρια το έκανα και χωρίς σπουδές, Αυτό ήταν ένα ακραίο παράδειγμα προσαρμογής σε ακραίες συνθήκες και δεν έχει σχέση με σένα βέβαια.

από την άλλη ποιος μίλησε για καριέρα, βίλες και μπότες, νομίζω το σημείο αυτό το παρεξηγήσες ότι έγραψα εγώ μιλάω για μία δουλειά που να μου επιτρέπει να βγάζω τα προς το ζειν, ώστε να ζούμε αξιοπρεπώς εγώ και η οικογένειά μου χωρίς να χρειάζεται να μου κόβει μισθό ο μπαμπάς μου για να βγάλουμε το μήνα, ή να περιμένουμε πώς και τι το τέλος του μήνα για να πάμε σούπερ μάρκετ, έχεις δίκιο αλλά δυστυχώς αυτά που αλλού είναι αυτονόητα, στην Ελλάδα πρέπει να αναλώνουμε τη ζωή μας για ένα στοιχειώδες επίπεδο διαβίωσης

ούτε για ζήλεια μίλησα ούτε νομίζω τα προηγούμενα post μου να βγάζουν κακία όπως λες αναφερόμουν στα άτομα που λες ότι σε κοιτάνε με μισό μάτι και για μένα αυτό δείχνει αδιανόητη έλλειψη κατανόησης απέναντί σου και απέναντι στο γενικότερο πρόβλημα που φτάνει στα όρια της κακίας από μέρους τους , δεν ζηλεύω κανένα, και δεν ξέρω πώς συμπέρανες όλα αυτά που αναφέρεις φυσικά δεν εννοούσα αυτό και το εξηγώ παραπάνω, εκτός αν από το δικαίωμα στην εργασία εξαιρούνται οι μηχανικοί της οικοδομής όπως λες, δεν ξέρω καν γιατί ακόμη και σε αυτό υπάρχει μία δόση ειρωνίας δεν ήταν στις προθέσεις μου αλλά έκανα τη σύγκριση σε ομοειδείς κλάδους για να δείξω ότι το πρόβλημα της απασχόλησης στη χώρα μας ξεφεύγει κατά πολύ από το επίπεδο της ατομικής ευθύνης (π.χ. δεν αξίζω , κλπ), είναι βαθύ και ενδογενές και έχει χτυπήσει τους κλάδους της παραγωγής προ δεκαετιών. Όταν δεν υπάρχει παραγωγή σε μία χώρα άλλοι κλάδοι όπως η οικοδομή και τα δημόσια έργα ακολουθούν, άλλο αν συντηρήθηκαν από το δανεισμό για μια δεκαετία.αρχιτέκτων είμαι, καταλαβαίνω ότι και άλλοι μηχανικοί είναι σε δεινή θέση κι ας κουράστηκαν περισσότερο, ενώ εμείς απλά κοροιδεύαμε και χαζεύαμε εννούσα μηχανικούς που κάνουν και διδακτορικά (δεν είμαι εγώ) και παρόλα αυτά δεν δουλεύουν ή είναι πωλητές (πάλι δεν αναφέρομαι στον εαυτό μου) ενώ οι μηχανικοί της οικοδομής και των έργων έχουν τουλάχιστον την ευκαιρία να μπαίνουν στο αντικείμενό τους κατευθείαν (δέστο πολύ θετικά αυτό) αλλά αυτό εμένα δε θα μου φέρει ψωμί και ρούχα για το παιδί μου σε αυτό έχεις απόλυτο δίκιο, και ναι το παράπονο μου είναι και αυτό πέρα από το γεγονός ότι αισθάνομαι μη παραγωγική που μάλλον από ότι μου λες δεν θα έπρεπε γιατί δεν κάνω και κανένα φοβερό επάγγελμα εννοούσα μόνο τις εξελίξεις που αναφέρθηκες ότι επειδή είμαστε στην Ελλάδα δεν νομίζω ότι εξελίσσεται και τίποτα συνταρακτικό από άποψη τεχνολογίας σε 2-3 χρόνια αφού πάντα ακολουθούμε και δεν είμαστε και πρωτοπόροι , οποιοσδήποτε μπορεί να το κάνει

Λυπάμαι που πήρες έτσι το μήνυμα μου. Δες θετικά την επαγγελματική εμπειρία που απόκτησες μέχρι τώρα και η οποία δεν θα σε εγκαταλείψει αν μείνεις εκτός για κάποιο διάστημα. Εleanax, αν είναι να γράφω τόσα για να εξηγήσω όσα έγραψα και αν είναι να σε στεναχωρούν δε θα επανέλθω. Η πρόθεσή μου ήταν όντως να δεις το προσωπικό σου θέμα λίγο αποστασιοποιημένα γιατί τα περάσαμε και εμείς αυτά αλλά απέτυχε παταγωδώς από ότι φαίνεται.

Αφού όπως λες δεν νιώθεις τύψεις, το κάνεις συνειδητά και είσαι και ευτυχισμένη για ποιο λόγο ζητάς τη γνώμη μας;

 

Μήπως προσπαθείς να μας κάνεις να ζηλέψουμε όσες δεν έχουμε την επιλογή;

Ναι για αυτό το κάνει.

Και εγώ θα ήθελα να μπορούσα να μεγαλώσω τα παιδάκια μου μόνη και ζηλεύω αυτές που έχουν την δυνατότητα. Εγώ δεν την έχω. Αποτέλεσμα, να έχω βγει μόνη μου χωρίς τα παιδιά, κάνα 4άρι φορές στα 3 χρόνια. Θέλω να αφιερώνω σε αυτές όλο τον ελεύθερο χρόνο μου. Κλαψ.

εγώ πάλι δεν το μετανιώνω που επέστρεψα στη δουλειά...

έκατσα μέχρι να πάει ενός το κοριτσάκι μου...έφτασα στα όρια κατάθλιψης

τώρα και αυτή είναι πολύ καλά στον σταθμό που πηγαίνει και εγώ ξεφεύγω με τη δουλειά..

΄κάθε απόγευμα όμως είμαστε πάντα μαζί...

Πάντως εμένα δεν θα με πείραζε παρά τα πτυχία μου και την 20ετή εμπειρία μου στη δουλειά αν αύριο μεθαύριο (ω μη γένειτω) μείνω χωρίς δουλειά να κάνω την "καθαρίστρια". Ειλικρινά το λέω και όχι χαριτολογώντας. Υπάρχουν γυναίκες εκεί έξω (και εδώ μέσα δυστυχώς) που θα έκαναν ο,τιδήποτε θεμιτό αν το έβρισκαν για να προσφέρουν στα παιδιά τους και στους εαυτούς τους καλύτερη ποιότητα ζωής. Μην το υποτιμάμε λοιπόν αυτό γιατί είναι προκλητικό και προσβλητικό.

Εγώ επίσης θα έκανα και το pizza girl

Ειμαι υπέρ της κατάστασης που λειτουργεί καλά και στους 2. Και στη μάνα και στο παιδί.

Αυτό όμως για τα επαγγέλματα που μπορούν να το προσφέρουν.

Γιατί η δημοσιογραφία π.χ που δεν έχει ωράρια δεν βολεύει κανέναν.

Η υπερβολή πιστεύω κάνει κακό τελικά σε πολλούς τομείς.

Το βασικό θέμα είναι η μητέρα να έχει καλή ψυχολογία, να αισθάνεται και να είναι ψυχικά υγιείς είτε αυτό είναι μέσα από την δουλειά είτε ακόμα και αν "κάθεται" στο σπίτι.

Είμαι κατά της υπερβολής, γιαυτό και εγκατέλειψα την καριέρα που είχα φτύσει αίμα να την φτιάξω.

Γιατί το ωράριο δεν μπορούσε να βελτιωθεί.

Είναι τυχαίο που ο μεγάλος μου γιος έλεγε την πεθερά μου..."μαμά";

Το πιτσα γκερλ θα το εκανα ευχαριστως στο κομματι της δοκιμης...οχι της μεταφοράς...

Για τον ίδιο λόγο (ωράριο) έκλεισα κι εγώ την δική μου εταιρεία και προτίμησα να πάω υπάλληλος (φυσικά ήμουν κωλόφαρδη γιατί είχα ευνοϊκούς όρους για να γίνει αυτό). Γιατί με έδρα το σπίτι δεν υπήρχε ωράριο! Άσε που δούλευα πια με τις πυζάμες! Χάλι μαύρο η ψυχολογία λέμε! Ευτυχώς το είδα πριν έρθει το παιδί και έκανα το βήμα και είχα και όλα τα benefits του υπαλλήλου (άδειες κ.λπ.).

Για να γυρίσουμε λίγο στο θέμα μας αυτό που λέω εγώ σε όσες φίλες μου έχουν γεννήσει και "βιάζονται" να γυρίσουν στη δουλειά, επειδή πέρασα από αυτό...

Η δουλειά διογκώνεται στο μυαλό μας από το "πνίξιμο" που νιώθουμε μέσα στο σπίτι. Έτσι ήμουν εγώ τον Μάιο... μέτραγα τις μέρες μέχρι να πάω στο γραφείο το οποίο μου είχε λείψει. Δεν είχα υπολογίσει φυσικά πως η δουλειά σήμαινε πως έπρεπε να γίνω ο άνθρωπος ορχήστρα!!! Δεν είχα υπολογίσει ότι δεν θα πήγαινα στις κούνιες να λιάζομαι παίζοντας όποτε γούσταρα κι εγώ και το παιδί! Ούτε ότι δεν θα μπορούσα να χτυπήσω μια βόλτα στα μαγαζιά να ηρεμήσω όταν με έπιαναν τα ψυχοπλακωτικά μου! Ούτε ότι γυρνώντας από τη δουλειά θα τρέχω απεγνωσμένα να αναπληρώσω τις χαμένες ώρες με το παιδί μου, τον άντρα μου και το σπίτι μου ταυτόχρονα!!!

Μακάρι να είχα την επιλογή να κάτσω σπίτι μου! Μακάρι να είχα μυαλό στο κεφαλι μου και να είχα ζήσει περισσότερο και πιο έντονα τους 9 μήνες που ζήσαμε αποκλειστικά με τη μικρή! Μακάρι να γινόταν ένα θαύμα και οι μητέρες/νοικοκυρές να πληρώνονταν από το κράτος για το θεάρεστο έργο που κάνουν.... σταματηστε με γιατί μπήκα στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας

μακάρι Μπουτάρη....

άσχετο αλλα μου ήρθε στο μυαλό...

Λες σε όλα τα καινοφανή να βάλει κι αυτό; Κι αν το βάλει θα το υλοποιήσει; Καλέ σταματήστε με είπα! όχι υποστηρίξτε με να ξεφύγω!

αλλα απο την αλλη θα ηθελα να ειμαι και εγω εργαζομενη, να ξυπναω το πρωι να ντυνομαι να πηγαινω στην δουλιτσα μου, να ειμαι παραγωγικη και να φερνω χρηματα στο σπιτι μου.

Στα 36 μου ειναι αρκετα δυσκολο να βρω δουλεια, οπως αρκετα δυσκολο ειναι για τον αντρα μου και τα παιδια μου να αποδεχτουν μια νεα κατασταση....

Οσο για τους αλλους... ναι ντρεπομαι καποιες φορες που με κοιτανε περιεργα επειδη ειναι ντροπη οπως λενε να ζηταω χρηματα απο τον αντρα μου για να παρω ενα βρ@κι, ομως το ιδιο ντροπη ειναι να εργαζονται και να τα περιμενουν ολα απο την μαμα τους ή την πεθερα τους.

Δουλεύω από ...αλήθεια δεν θυμάμαι από πόσων χρονών Πάντα δούλευα από την πρώτη λυκείου και μετά. Δούλευα για να μη ζητάω από τους γονείς μου συνέχεια και σπούδασα δουλεύοντας. Μέχρι φέτος δε ζητούσα λεφτά ακόμα και από τον άντρα μου για τις ανάγκες του σπιτιού και της οικογένειας. Αλλά φίλη μου ΖΩΗ όταν οι άλλοι ζητάνε από σένα να είσαι συνεπής στο ρόλο της νοικοκυράς τότε και συ να ζητάς να αγοράσεις το βρακάκι σου γιατί το ρόλο του provider τον ανέλαβε ο σύζυγος. (παρόλο που είμαι υπεράνω ρόλων, στην πράξη δεν δουλεύει το υπεράνω). Να δώσει να πάρεις όπως δίνεις αυτό που ζητάει. Οπότε αφού μου πήρε χρόνια να αντιληφθώ ότι έτσι λειτουργούν τα πράγματα και το ζωντόβολο τά'βαζα και με τον εαυτό μου στο τέλος αποφάσισα ότι κάθε μέρα θα ζητάω και κάτι: Ψες να βγουν τα σκουπίδια και να απλωθούν τα ρούχα, σήμερα 100 ευρώ για κάτι ψώνια, αύριο να βγούμε για φαγητό και οι 3 μας κτλ.

Επέλεξες να μη δουλέψεις αλλά να βοηθήσεις αλλιώς την οικογένεια σου, εσύ και όσες γυναίκες δεν δουλεύουν. Είναι πάρα πολύ σημαντικός ο ρόλος μιας γυναίκας στο σπίτι.

Μακάρι να είχα την επιλογή να κάτσω σπίτι μου! Μακάρι να είχα μυαλό στο κεφαλι μου και να είχα ζήσει περισσότερο και πιο έντονα τους 9 μήνες που ζήσαμε αποκλειστικά με τη μικρή! Μακάρι να γινόταν ένα θαύμα και οι μητέρες/νοικοκυρές να πληρώνονταν από το κράτος για το θεάρεστο έργο που κάνουν....

Ετσι θα εκανα και 3ο και ας ταχω τα χρονακια μου...

Αυτο αερικο μου ειναι το τελειο αλλά ελα τωρα... ηρθε η ωρα να ξυπνησεις.

Καλο το ονειρο...μαυτο θα μεινουμε...Εδω εγω γεννησα ουσα στο δημοσιο και επειδη ημουν με συμβαση δεν ειχα ουτε μια απο τις παροχές των μονίμων υπαλλήλων ...Λες και εμεις γεναμε τα παιδιά μας ...να μην πω απο που...Ασε γιατι φούντωσα τωρα...

Πάντως εμένα δεν θα με πείραζε παρά τα πτυχία μου και την 20ετή εμπειρία μου στη δουλειά αν αύριο μεθαύριο (ω μη γένειτω) μείνω χωρίς δουλειά να κάνω την "καθαρίστρια". Ειλικρινά το λέω και όχι χαριτολογώντας. Υπάρχουν γυναίκες εκεί έξω (και εδώ μέσα δυστυχώς) που θα έκαναν ο,τιδήποτε θεμιτό αν το έβρισκαν για να προσφέρουν στα παιδιά τους και στους εαυτούς τους καλύτερη ποιότητα ζωής. Μην το υποτιμάμε λοιπόν αυτό γιατί είναι προκλητικό και προσβλητικό.

 

Εγώ επίσης θα έκανα και το pizza girl

αν το λες για μένα, εμένα με πειράζει, χωρίς να έχω κανένα πρόβλημα με γυναίκες που κάνουν οποιοδήποτε επάγγελμα για να ζήσουν την οικογένειά τους, πάντως προσωπικά από τη στιγμή που είδα ότι δεν βρίσκω δουλειά στο επάγγελμά μου, έψαξα και άλλες διεξόδους, υπάλληλος, γραμματέας, σχεδιάστρια, όμως δυστυχώς όταν έχεις παραπάνω προσόντα από τη θέση που ζητείται δεν σε παίρνουν, τους βάζεις σε υποψίες κι ας λες ότι δεν έχεις παραπάνω αξιώσεις, ακόμη και για καθαρίστρια, δεν έχω ζητήσει τέτοια θέση, πάλι είμαι σίγουρη ότι δεν θα έπαιρναν κάποιον με πτυχίο

και ας μη λέμε έτσι εύκολα ότι αν δεν είχα δουλειά και τέτοια, για μένα είναι λίγο εύκολο να το λες έξω από το χορό, και σου εύχομαι ποτέ μα ποτέ να μην έρθεις σε ανάλογη θέση

ελεάνα έχεις απόλυτο δικιο....

εγώ τρομοκρατούμαι στην ιδέα αύριο - μεθαύριο να μην έχω δουλειά...

εδώ σου λέω είναι αποτρεπτικός παράγοντας για να κάνω δεύτερο..τι λέμε...

ελεάνα έχεις απόλυτο δικιο....

 

εγώ τρομοκρατούμαι στην ιδέα αύριο - μεθαύριο να μην έχω δουλειά...

 

εδώ σου λέω είναι αποτρεπτικός παράγοντας για να κάνω δεύτερο..τι λέμε...

Εγώ πάλι άρχισα λίγο να ψάχνομαι... Δλδ εναλλακτικές του αν μείνω χωρίς δουλειά, παρόλο που εδώ η κατάσταση είναι σαφώς καλύτερη (προς το παρόν δηλαδή, γιατί αύριο ποιος ξέρει).

και ας μη λέμε έτσι εύκολα ότι αν δεν είχα δουλειά και τέτοια, για μένα είναι λίγο εύκολο να το λες έξω από το χορό, και σου εύχομαι ποτέ μα ποτέ να μην έρθεις σε ανάλογη θέση

Δεν το λέω καθόλου εύκολα Ελεάνα Το λέω γιατί το έχω κάνει! Έχω δουλέψει σε παπουτσάδικο με τον κάθε κάφρο να μου απλώνει τις βρωμερές αρίδες του να του βάλω παπούτσια (αθλητικά), έχω δουλέψει σερβιτόρα και λαντζιέρα, έχω κάνει την dealer σε τάπερ, σε βιβλία, σε ταψιά (και δεν είχα και επαφή με την νοικοκυροσύνη τότε να φροντίσω να κρατήσω και κάτι ) κ.ά. πολλά.

Καμμία δουλειά δεν είναι ντροπή εκτός από αυτές που βασίζονται στα "πτώματα" των άλλων. Τα πτυχία και τις σπουδές δεν τα κάναμε ΜΟΝΟ για να έχουμε δουλειά αλλά για να έχουμε και αυτό που δεν είχαν οι παλιοί: ΠΑΙΔΕΙΑ. Γι' αυτό είμαστε σήμερα αυτοί που είμαστε και ψαχνόμαστε για το παραπάνω που αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει. Είμαι πολύ περήφανη για τις σπουδές μου αλλά από εκεί και πέρα δεν θα τις προτάξω μπροστά χάνοντας εμπειρίες και περισσότερη εκπαίδευση. Γιατί κάθε δουλειά σε εκπαιδεύει σε κάτι.

Και για να καταλάβεις τα 20 χρόνια εμπειρίας που έχω στην πλάτη μου και στα χέρια μου δεν είναι σε αυτό που πραγματικά σπούδασα Ήταν μια δουλειά "προσωρινή"! Και σ' αυτή τη δουλειά που δεν την σπούδασα έχω καταφέρει και έχω κάνει πράγματα που άλλοι με πτυχίο σε αυτή τη δουλειά δεν μπορούν να κάνουν. Γιατί τελικά αυτό το προσωρινό διαπίστωσα ότι με γούσταρε και το γούσταρα

συγνώμη αν θεωρείς ότι σε πρόσβαλα, ότι δηλ. μιλάς εκ του ασφαλούς, ποτέ δεν είπα ότι δεν σέβομαι τους ανθρώπους που κάνουν οποιαδήποτε δουλειά, μπορεί εγώ να είμαι πολύ καλομαθημένη για να καθαρίσω σπίτι που δεν είναι το δικό μου, επίσης μπορεί να είμαι πολύ καλομαθημένη για να κάνω λάντζα ή κάτι άλλο, ίσως αυτό δε σημαίνει ότι απλά κάθομαι με σταυρωμένα χέρια και περιμένω να μου έρθει ουρανοκατέβατα η τέλεια δουλειά, ο καθένας έχεις προσπαθήσει στο βαθμό που μπορεί κι εδώ δεν είμαστε για να βάλουμε κριτήρια δημιουργικότητας ή επαγγελματικής συνέπειας

μπράβο σου και είσαι αξιέπαινη γιατί έχεις εργαστεί σκληρά, ούτε εγώ πήγα σε μία σχολή απλά για να λέω ότι έχω ένα πτυχίο ή για να έχω εξασφαλισμένη καριέρα, μου άρεσε και ήθελα να διευρύνω τους ορίζοντες μου, φυσικά στην εποχή που ζούμε κανείς δεν μπορεί να σου διασφαλίσει ότι θα εργαστείς επάνω στο αντικείμενό σου, αν δε αγαπήσεις αυτό με το οποίο θα ασχολήθεις είναι ότι καλύτερο γιατί το σημαντικότερο είναι να αγαπάς τη δουλειά σου, στο βαθμό που μπορείς

αυτά προς το παρόν γιατί με φωνάζει το παιδί μου, και πάλι sorry αν νομίζεις ότι σε έθιξα αλλά κι εμένα μου κακοφάνηκε λίγο ρε παιδί μου που όλοι θέλετε να με βάλετε στη λάντζα, εκτός αν έχετε να μου προτείνετε σχετική δουλειά, οπότε το συζητάμε, αλλά θα φέρνω και μωρό μαζί, να είμαστε ξηγημένοι

Καλέ δεν προσβλήθηκα Αν προσβληθώ θα το καταλάβεις (ρώτα την Αγγελίνα)

Κουβέντα κάνουμε επειδή το συγκεκριμένο θέμα την σηκώνει Δεν παρέθεσα το τι έκανα για να σε αναγκάσω να κάνεις κάτι. Απλώς επειδή πιθανά (που το απεύχομαι) όταν θα ψάξεις για δουλειά θα τα βρεις ίσως λίγο σκούρα, τα έγραψα για να δεις ότι πρέπει να διευρύνουμε λίγο τους ορίζοντες μας. Και το έκανα ορμώμενη από το

αλλά δεν ήταν ανάμεσα στα όνειρα μου να τελειώσω σχολή και μεταπτυχιακό για να κάνω "καριέρα" ως καθαρίστρια

ετσι κανω κι εγω συνειδητα,,,,και στερουμαστε δεν μας περισσευουν

πριν τα 2,5 δεν τον στελνω στον παιδικο

Επεστρεψα στη δουλεια οταν η κορη μου ηταν 12 μηνων. Πολλες τυψεις, κλαμα, ηθελα να παραιτηθω. Σημειωτεον, εχω σπουδασει μεχρι τα 26 μου, σε μεγαλα Πανεπιστημια στην Ελλαδα και το εξωτερικο, και εχω μια πολυ καλη δουλεια. Η δουλεια μου, ειναι για εμενα πολυ σημαντικη και πριν γεννησω, ενιωθα και πολυ σημαντικο ατομο. Ψωναρα. Αλλαξα ομως.

Παρολα αυτα μου ελεγαν να παω γιατι

• θα νιωσω καλυτερα, οτι αλλιως
  
• θα πανε χαμενες οι σπουδες μου, ο κοπος μου. Οτι ετσι
  
• θα αλλαζω παραστασεις,
  
• θα νιωθω μεγαλυτερη αυτοπεποιθηση,
  
• θα περναω περισσοτερο ποιοτικο χρονο με τη μικρη μου.
  

Εμενα ολα αυτα μου φαινονται ΜΠΟΥΡΔΕΣ. Σας μιλαω και ενω εργαζομαι σε πολυ καλες συνθηκες και ενω εχω μεινει και με το παιδι σπιτι, 12 μηνες. ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ στο σπιτι.

4 μηνες μετα, ειμαι ενα ΡΑΚΟΣ, φευγω χαραματα και επιστρεφω σπιτι στις 6, η κορη μου κοιμαται στις 8-9. Μεσα σε αυτο το διαστημα, εχω και να μαγειρεψω, να πλυνω, κλπ κλπ..

Ερωτω: ΠΟΥ ειναι ο ποιοτικος χρονος οταν εργαζεσαι; Πώς αισθανεται το μωρο οταν η μαμα του λειπει κυριολεκτικα ολη μερα; Τι να το κανει τον "ποιοτικο χρονο" αν διαρκει μιση ωρα την ημερα; Το δε ΣΒ τι να πρωτοκανεις...

Οσο για εμενα, πώς να "αλλαξω παραστασεις" κλεισμενη σε ενα γραφειο 8 ωρες, χωρις να μπορω να φυγω; Δηλαδη για να καταλαβω, αν δεν εργαζεται η γυναικα πρεπει να μεινει κλεισμενη σπιτι; δεν μπορει να βγει βολτα; Αντιθετα, αν εργαζεται ειναι κλεισμενη, 100%. Δηλαδη πιο σημαντικο ειναι να πηγαινοφερνουμε εγγραφα και φαξ και να ξεκατινιαζομαστε με την καθε συναδελφο απο το να ειμαστε με το παιδι μας; Και στο μεταξυ, ΟΠΟΥ και να το αφησεις, να το μεγαλωνουν αλλοι, ΟΠΩΣ θελουν αυτοι, ό,τι και να κανεις.

Πώς μας εχουν παραμυθιασει ετσι κοριτσια....

Πώς μας εχουν παραμυθιασει ετσι κοριτσια....

AYTO! Αυτό αναρωτιέμαι καθημερινά! Η δήθεν ανεξαρτοποίησή μας! Να είμαστε αυτόνομες! Να είμαστε ελεύθερες!

Ε δεν αισθάνομαι ούτε ελεύθερη ούτε ανεξάρτητη ούτε αυτόνομη μακριά από το παιδί μου Να χέσω και το χρήμα τους και την δήθεν ελευθερία τους που απλώς μου προσθέτει ρόλους για να σφίγγουν οι αλυσίδες.

Εγώ πάντος μετάνοιωσα που γύρισα στη δουλέια 63 μέρες μετά τη γέννα για πολούς λόγους. Δεν πήρα το εξάμηνο για να μην δημιουργήσω πρόβλημα στην εταιρία και το αποτέλεσμα ήταν αφενος να δώσω μάχη για να πάρω μειωμένο ωράριο και αφετέρου να με απειλήσουν πως θα με στείλουν σπίτι μου. Από τότε δέχομαι συνεχή πόλεμο νέυρων και υποβιβασμό καθηκόντων. Τρέχω σαν τρελλή απο τις 6 το πρωί να πάω το μωρό στη μάμα ή στην πεθερά μου και γυρίζω σπίτι στις 6 το απόγευμα μια και η δουλεία μου ειναι 40 χλμ απο το σπίτι μου. Απο εκεί και πέρα τι να πρωτοκάνεις να δείς το σπίτι ή το παιδί σου. Από την άλλη σκέφτομαι οτι αλλάζω παραστάσεις και ξεφέυγω λίγο. Ίσως αισθάνομαι έτσι λόγω της κακής αντιμετόπισης που έχω απο το αφεντικό μου τι να πω. Αν δεν είχα πάντως βιοποριστικό θέμα ίσως και να το σκεφτόμουν να κάτσω σπιτάκι μου με την μικρούλα μου.

 

Πώς μας εχουν παραμυθιασει ετσι κοριτσια....

Πρόλογος, κυρίως θέμα, επίλογος

κεντρική ιδέα

(νέος) τίτλος για το θέμα μας ή πρόταση για νέο θέμα

με λίγα λόγια, όλη η αλήθεια σε μία πρόταση...

Πρόλογος, κυρίως θέμα, επίλογος

 

κεντρική ιδέα

 

(νέος) τίτλος για το θέμα μας ή πρόταση για νέο θέμα

 

με λίγα λόγια, όλη η αλήθεια σε μία πρόταση...

συμφωνώ απολύτως!!! αν δηλαδή δεν δουλεύεις να σε εκμεταλλεύεται ο κάθε μακάκας (που είναι η χειρότερη μορφή εξάρτησης στον πλανήτη) σε κάνουν να νιώθεις ότι δεν έχεις δικαίωμα ούτε να φας....

βέβαια, αυτό είναι η μια πλευρά, γιατί είναι κι ένα θέμα ότι η δουλειά ακόμη κι έτσι σου προσφέρει τη δημιουργία, την κοινωνικοποίηση...

Τώρα σχετικά με τις ανησυχίες, ναι είναι αλήθεια αυτά που γράφουν μερικές κοπέλες (συγνώμη που δεν μάζεψα τα ονόματα)

- παντρεύεσαι δεν τους κάνεις, θα μείνεις έγκυος

- μένεις έγκυος, δεν τους κάνεις, πέφτει η παραγωγικότητα

- φεύγεις για να γεννήσεις/να μεγαλώσεις στην αρχή το παιδί σου, δεν τους κάνεις, θα μείνει πίσω η δουλειά, θα χάσεις τη συνέχεις κλπ

- μετά τα ίδια όταν σου αρρωστήσει το μικρό, όταν πρέπει να κάνεις κι άλλα πράγματα....

Λοιπόν, εμένα αυτά ως τώρα με πήγαν λιγάκι πίσω με τον άντρα μου στο να κάνουμε παιδί, ο φόβος δλδ ο επαγγελματικός-εργασιακός - και ναι κι εγώ κάνω πολλά χρόνια δύσκολες σπουδές

αλλά έβγαλα το συμπέρασμα ότι μάλλον έχουμε πάθει το σύνδρομο της Στοκχόλμης παραλλαγμένο....

να φοβάται ο σκλάβος, μήπως σταβώσει ο αφέντης

ρε δε πανε όλοι από κει που ήρθαν, ούτε ένα ευχαριστώ δεν ακούμε

υπάρχουν κι άλλα πράγματα στη ζωή

δουλειά κάπου θα βρεθεί, να βγαίνουν τα έξοδα, γιατί είμαστε και στριμωγμένοι όπως όλος ο κόσμος - ας με πάρει οποιος ψάχνει τον λιγότερο ευέλικτο σκλάβο, καλό θα μου κάνει στην τελική

συγνώμη για το σεντόνι, αλλά με τρελαίνει το θέμα

Εμενα πάλι δεν με πειράζει που δεν δουλευω, δεν ηθελα να σταματησω...με σταματησαν μετα το εξαμηνο που πηρα με τις ευλογίες τους! Η κριση στην οικοδομη που λεγαμε πιο πανω. Με πειραζει που γνωστοι - γνωστες σε κοιτανε καπως όταν λες οτι δεν δουλευω και παω την μικρη παιδικο, και το πρωι ειμαι μονη μου ή με τον άντρα μου (συνταξιουχο πλεον! τα καλα του στρατου) και παμε βολτες, καφεδακια.

Μου λενε λοιπόν οι κυριες γιατι δεν την κρατας σπίτι? Γιατι αφου μπορω να την στειλω να μην το κανω? ΕΕΕΕΕ ΓΙΑΤΙ??

Μου λενε λοιπόν οι κυριες γιατι δεν την κρατας σπίτι? Γιατι αφου μπορω να την στειλω να μην το κανω? ΕΕΕΕΕ ΓΙΑΤΙ??

Αχχχχ αυτό ποοοοσο το συχαίνομαι, δεν λέγεται...

Το γεγονός οτι το παιδάκι προάγει λόγο, επικοινωνία, μαθαινει πράγματα που η μαμά δεν μπορεί να του δώσει...δεν το βλέπουν;;

Θα συμφωνήσω οτι όταν η μαμά δεν εργάζεται αντιμετωπίζεται απο μερίδα ανθρώπων (οχι απόλυτα υγιών στο μυαλό... .

Ρατσιστικά και με μδιάσμα..."Ααααα εεε δεν πειράζει...θα βρε...και που να βρεις...!!" λες και το ΜΟΝΟ πράγμα σαυτο τον κόσμο είναι η δουλειά...

Δεν εχω προλαβει να το νιωσω...(ουσα 5 μερες ανεργη...) αλλά εχω κάνει ΤΟΟΟΟΟΣΑ πράγματα σαυτες τις 5 μερες που νομιζω οτι εχει περάσει 1ας χρονος και βαλε...

εγώ πάλι δεν το μετανιώνω που επέστρεψα στη δουλειά...

 

έκατσα μέχρι να πάει ενός το κοριτσάκι μου...έφτασα στα όρια κατάθλιψης

 

τώρα και αυτή είναι πολύ καλά στον σταθμό που πηγαίνει και εγώ ξεφεύγω με τη δουλειά..

 

΄κάθε απόγευμα όμως είμαστε πάντα μαζί...

Συμφωνώ.. Ξεκινάνε σταθμοί, νήπια μετά το δημοτικό κ όλη μέρα σχεδόν λείπουν. Και περνάμε κι εμείς δημιουργικά τα πρωινά μας. Εμένα μου άρεσε το 6μηνο που έκατσα στο σπίτι με τη μικρή αλλά αν δε δούλευα κι εγώ θα είχαμε στερηθεί πολλά και εμείς αλλά και τα παιδιά μας! Όπως συμβαίνει σε πολλές οικογένειες που εργάζονται και οι 2γονείς.