iwmou

Σίγουρα βοηθά από που λες, ευχαριστώ πολύ. Θα το σκέφτομαι. Το πρόβλημα δεν είναι οι γιατροί, αλλά εγώ. (πχ σκέψου να σου λέει κάποιος ότι τα αεροπλάνα είναι σχεδιασμένα και πιστοποιημένα απο ανθρώπους με πολύ υψηλό επίπεδο σπουδών, για να μεταφέρουν ανθρώπους με ασφάλεια, με ελαχιστες εξαιρέσεις που ως ποσοστά ας πούμε είναι αντίστοιχα με το ποσοστό γιατρών που ασελγούν ή κάνουν θανασιμα λάθη. Ή ίσως κάποιος με φοβία στα αεροπλανα να φοβάται ότι χάνει τον έλεγχο και παραβιάζεται/διακυβεύεται η ασφάλειά του, κάτι που νιώθω και γω στη γυναικολογική εξεταση.) Στα γυναικολογικά πάντως διαβασα σχετικό βιβλίο και έφτασα σε επίπεδο να βάζω μόνη μου τον κολποδιαστολέα, με πολλή δυσκολία, μέχρι τη μέση περίπου. Ήταν ασχημη εμπειρία. Συνηθίζουμε να δίνουμε σημασία μόνο στο αποτέλεσμα χωρίς να κοιτάμε το κόστος. Είχα μεγάλο αντίκτυπο ψυχολογικό σε κάθε προσπάθεια. Νομιζω θα κάνω ένα διαλλειμα προς το παρόν. Καλή δύναμη και με τη δική σου φοβία! (όντως δυστυχώς δεν εφαρμόζεται εκεί η σταδιακή έκθεση, τι να πεις κάντε μια μικ΄ρη απογειωση σήμερα, μια μεγαλύτερη άυριο; Αν είναι μεγάλη αναγκη για ταξίδι, ίσως βοηθήσουν υπνωτικά ή βαλεριάνα. Εμένα με κοιμίζει ακόμη και το emetostop. Επίσης, μου αρέσει πολύ η απογείωση, νιώθω ότι κάνω κούνια σε μεγάλη κλίμακα!) Με το καλό το μωράκι σου!

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση. Ναι, δε σταματώ συνεδρίες.

Χαίρετε, το πρόβλημα μου είναι ότι έχω φοβία με τις γυναικολογικές εξετάσεις. Μιλάω με ψυχολογο και μου πρότεινε τη μέθοδο της σταδιακής έκθεσης, την προσπάθησα 5 μήνες, είχα πρόοδο αλλά εξακολουθούσα να νιώθω πολύ ασχημα. Βασικά νιώθω βιασμένη, δεν μπορώ να το ορίσω αλλιώς. Επίσης, νιώθω πόνο σωματικό στις εξετασεις. Μετά από αυτό κατέρρευσα, νευρικός κλονισμός, καταθλιψη όλα. Και είπα ότι η ψυχική μου υγεία είναι εξίσου σημαντική με τη γυναικολογική. Και αποφασισα να σταματήσω τις προσπάθειες, τουλάχιστον για κάποιο διάστημα. Δυστυχώς εχω γενικότερο πρόβλημα με τους γιατρούς... (φανταζομαι πολλοί θα μου προτείνουν να διαλέγω ανθρώπους που εμπιστεύομαι, να σκέφτομαι ότι απλά κάνουν τη δουλειά τους, ότι δεν είναι κακό/εφαμαρτο. Τα εχω δοκιμάσει όλα και εξακολουθώ να υποφερω, ιδιως σε περιπτώσεις που πρέπει να γδυθώ και αν ο γιατρός είναι άντρας. Καλά γυναικολογο εννοείται πάω σε γυναίκα). Δεν ξέρουμε ακριβώς την αιτία για αυτό που μου συμβαίνει, σίγουρα δε βοηθά ότι υπήρξε μια ασχημη κακοποιητική εμπειρία όταν ήμουν μικρή, αλλά όχι βιασμός. Προσωπικά θεωρώ πιο πολύ ότι φταίει ότι είμαι καταθλιπτικη εκ φύσεως, ότι πιεστηκα πολύ σε δουλειά ή αλλού. Αυτό που με στενοχωρεί πιο πολύ όμως είναι άλλο. Θέλουμε παιδί και κοντά 5 χρόνια δεν έρχεται. Και νιώθω ότι είμαι ακαταλληλη για μάνα (αν δεν μπορώ να ανεχτώ το τεστ ΠΑΠ, πώς θα αντέξω τη γέννα που είναι πολύ πιο τραυματική) και ότι αυτός είναι ο λόγος που δεν έρχεται το παιδί.