Τίνα32

Καλημέρα, προς Θεου δεν είχαμε τέτοιο σκοπό . Η πρώτη βδομαδα της ,ηταν πολυ καλη. Δεν εκλαιγε, επαιζε μονη της ,επαιζε και με τα παιδάκια. Της αλλάξανε, πολλους παιδαγωγούς, ταξη,που ηταν ενα μειον(πολλα μειον για ενα παιδι στην διάρκεια της προσαρμογής, ποσο μαλλον σε ενα παιδι που εχει μια τάση να αγχώνεται και να στρεσάρεται λίγο περισσότερο, το ηξεραν αυτο απο την αρχή)πφφ

Καλημέρα, η πρωτη εβδομάδα στον παιδικό, ηταν ονειρική. Επαιζε με τα παιχνίδια, εκατσε στο χαλι και επαιζε και μαζι με υπόλοιπα παιδακια, φτιάχνοντας πυργους με τουβλάκια. Δεύτερη κ Τρίτη εβδομάδα ηταν που εκλαιγε κ δεν ηθελε να μπει στην ταξη της. Θέλει να πηγαίνει μονο στην αιθουσα που ειναι καποια παιχνιδια και χωρις παιδάκια. Κανανε λαθη κ απο τον παιδικο , της αλλαζανε διαρκως παιδαγωγούς, την αλλαξανε και ταξη.μεχρι που εφτασε να ασχολείται μαζι της ο υπεύθυνος του παιδικού γιατι δεν ειχαν προσωπικό. Γενικα δεν την αφησαν να "δεθεί " με εναν φροντιστή. Πραγμα που της δημιούργησε ανασφάλεια παραπάνω. Εμεις ο λογος που θέλαμε να παει παιδικο,ειναι οτι για καποιες ωρες τουλάχιστον ,τα πρωινα να περνάει δημιουργικά, μαθαίνοντας καινούρια πράγματα και την καινούρια γλωσσα , κανουν και προετοιμασία για τις πρωτες ταξεις του σχολείο στον παιδικό.. και καταφερει να παει θα παω κι εγω σχολείο για να μαθω την γλωσσα να παρω το πτυχίο που χρειάζομαι.

Καλημέρα σας. Να σας πω οτι δεν φτάσαμε ακομα στον αποχωρισμο,περα απο ορισμενες φορες απο 15 λεπτα. Ειμαι μεσα στην αίθουσα μαζι της. Υποτίθεται ετσι, μενοντας μαζι της για ενα διαστημα κ φεύγοντας σιγα σιγα θα ειναι πιο εύκολη η προσαρμογή. Υποτίθεται.

Καλησπέρα Ιris,εμεις εδω γειτονιά δεν εχουμε παιδάκια μικρά, ενα κοριτσάκι που ερχόταν σπιτι μας που μενει απο κατω (10 ετων) ξεκινησε να ερχεται απο την πρωτη μερα που μετακομισε απο κατω.. η μικρη μου τρελαθηκε απο την χαρα της, της εδινε τα παιχνιδια της και την παρακαλούσε να παιξει μαζι της ,η μεγαλη όμως, ερχοταν εδω και μοθ ζητούσε να ανοιξω τηλεόραση, ή να παιξει στον υπολογιστή. Ή εφερνε ενα ηχειο με μουσική και χόρευε, η δικια μου αρχισε στεναχωριοταν παρα πολυ ,που της εδινε τα παιχνίδια και η μεγαλη τα πετουσε παραδίπλα, χωρις να της δινει την παραμικρη σημασια. Μονο την πρώτη μερα ασχολήθηκε μαζι της. (Παραπονο δικο μου πιο πολυ) βεβαια σταμάτησε να ανεβαίνει λογο του κορονοιου. Στην παιδική χαρα που πηγαίναμε οπου ειχε παιδακια πολλα,την χτυπησαν ,την δαγκωσαν ,σαν μικρή που ηταν η δικια μου, δεν την αφηναν να κανει τσουληθρα. Εκει η μικρη μου ,αρχισε να αμυνεται βγάζοντας επιθετικοτητα. Δεν ηξερε πιο πριν ,οτι "σηκώνουμε χερι". Το εμαθε ,και το εκανε . Δυστυχώς. Το θέμα ειναι οτι και στο σπιτι αν οποιοσδήποτε ειναι να ερθει η μικρη αρχιζει κλαιει. Δεν θέλει κανεναν . Σημερα ηρθε ο υπεύθυνος του παιδικού σταθμού και εκλαιγε επι ωρα ,δλδ μεχρι που εφυγε. Ενω οταν τον ειδαμε απο το παράθυρο γελούσε. Και στον παιδικο αρχιζει κλαιει μολις παμε να μπουμε στην αίθουσα με τα παιδιά. Πριν ειναι πολυ κεφάτη. Ξεκιναει με χαρα απο το σπιτι,και οταν φτάνουμε τους χαιρετάει όλους, βγαζει μπουφαν σκουφι, της βαζουν τα παντοφλακια κ ειναι καλα. Μολις κάνουμε να μπουμε στην ταξη,γινεται αλλο παιδι. Μου ειπαν ότι ενα να φταιει κ οτι αλλαξε 3 δασκάλους σε 3 εβδομάδες ,ενω την πρώτη εβδομάδα ,εφτασε να παιζει μαζι με τα παιδάκια. Χωρις να κλαψει η να δυσανασχετεί. Ισα ισα της αρεσε ,ηταν μαζεμένη βέβαια..αλλα επαιζε. Επισης μου είπαν οτι παιζει ρολο οτι κ εγω ειμαι στρεσαρισμενη,με ολο αυτο και της το μεταφέρω. Οτι φοβαται τον κοσμο και γενικα οταν βγαίνει απο την ρουτινα της ,δλδ τ σπιτι με την μαμα κ τον μπαμπα. Και στεναχωριέμαι και ψαχνω βρω λαθη που εκανα, μήπως μπορεσω μα διορθωσω κατι.

Δεν δουλεύω εγω ,μονο ο σύζυγος.

Καλησπέρα, δεν έχουμε αλλα παιδάκια που να μπορεί η μικρή μου να ερθει σε επαφη . Και αυτό ειναι το μεγαλο μας θέμα. Η μονη επαφη με παιδακια ηταν σε παιδική χαρα που εκεί υπήρχαν περιστατικά που την χτυπησαν την δαγκωσαν κτλ και αρχισε να τα φοβαται πολυ.

Καλημερα,εχω ενα κοριτσάκι 28 μηνών. Ζούμε στο εξωτερικό και περα απο εμενα την μητερα της και τον πατέρα της,δεν έχουμε καποιον αλλο. Το καλοκαίρι που πηγαίναμε σε καποια παιδική χαρα,που ηταν γονεις με παιδιά, περασε μια φαση ,που επειδη την χτυπησαν αρκετες φορες και την δαγκωσαν καποια παιδακια, ανέπτυξε φόβο με τα παιδιά (αυτο καταλαβα μονη μου) γιατι ενω ηταν δεκτική στο να πηγαίνουμε, μετα αρχισε να αμύνεται και οταν την πλησιαζαν τα τραβουσε τα ρουχα ή τα μαλλιά. Σταματησαμε να πηγαίνουμε στη συγκεκριμένη παιδικη χαρα και αλλαξαμε μέρος, όπου εκει σιγα σιγα "προσαρμοστηκε" και επαψε να επιτίθεται στα παιδακια που ηταν κοντα της. Το θεμα μου ομως τωρα ειναι οτι..αρχισαμε παιδικο σταθμο εδω και 3 εβδομάδες. Την πρωτη εβδομάδα, δεν εκλαψε καθόλου, επαιζε κοντα στα παιδάκια και καποιες φορες επαιξε και μαζι τους,φτιαχνοταν πυργους με τουβλάκια. 4η και 5η ημερα καναμε εναν μινι αποχωρισμο, βγαίνοντας εγω απο την αιθουσα για 15 λεπτα. Εκλαψε οταν με ειδε να μπαινω. Δεύτερη και τρίτη εβδομάδα.. απο την στιγμή που προσπαθω να μπουμε μεσα στην αίθουσα με τα παιδιά, αρχίζει να κλαίει παρα πολυ. Και αν την αφησω κατω ,αρχίζει παλι τραβάει τα παιδάκια. Αν καταφερουμε να την ηρεμήσουμε, γινεται μονο στην αλλη αιθουσα όπου εκεί ειναο το γυμναστήριο και δεν υπάρχουν αλλα παιδιά παρα μονο ο υπεύθυνος της κ εγω. Απο την νεα εβδομάδα, θα αρχισει ο υπεύθυνος να ερχεται στο σπιτι μας ,να προσεγγίσει τονθεμα διαφορετικα,μαθαίνοντας η μικρη μου να αλληλεπιδρά μαζι του και κανοντας την να νιώθει ασφάλεια. (Δεν ξερω τι θα καταφέρουμε ετσι,βασει οτι το θεμα το εχει με τα παιδια στον παιδικο και οχι τοσο με τους ιδιους τους παιδαγωγούς αν κρινω οτι μαζί τους παιζει εκει οταν ειναι ήρεμη) εχω κι εγω μεγαλο αγχος με ολο αυτό ,και με τον τροπο που αντιδρα,γιατι την πρωτη εβδομάδα ναι μεν ηταν σφιγμένη ,αλλα μπορουσε να παιξει στον ιδιο χωρο με τα υπόλοιπα παιδακια. Επισης στο σπιτι πλεον,οσο παιζει θέλει να ειμαι κυριολεκτικά στα ποδια της,δεν μπορω να κουνησω ουτε μισο εκατοστό. Δεν μπορω να παω στο μπανιο, γιατι κλαιει. Αν τρωει η βλέπει καποιο παιδικό στην τηλεόραση, μπορεί να κατσει μονη της. Μου ειπε ο υπεύθυνος της οτι εχει τρομερό αγχος ,ανασφάλεια κ φοβο εκει. Στο σπιτι δεν αρνηθηκε καμια φορα να παμε στον παιδικό. Οταν πηγαινουμε και οταν φεύγουμε, τους χαιρετάει όλους, στέλνει φιλακια..ακομα χαιρετάει και τα παιδάκια. Συγνώμη για το μεγαλο κείμενο. Δεν ξερω πως να το διαχειριστώ..

Καλησπέρα, εχω ενα κοριτσάκι σχεδον 2 ετών. Εχει τωρα τελευταία αλλαξει τελειως η συμπεριφορά της. Με το παραμικρό ,αρχιζει γκρινιαζει ,φωναζει ,χτυπιεται και κλαιει διχως αύριο. Ομως 1 εβδομάδα τωρα αρχισε ξαφνικά να φοβαται διάφορα, τον ξενο κοσμο ,τα παιδάκια, ακομα και την γιαγια της που μιλαμε με βιντεοκληση, ενω παντα τρελενοταν και την επαιρνε κ μονη της με κάμερα. Την μια μερα ειμασταν στη παιδικη χαρα επαιζε με τα κουβαδακια της και την ακριβώς επόμενη φοβοταν και την σκια τής. Εκλεινε τα ματια κ εκλαιγε. Δεν ξερω πως να το διαχειριστω ολο αυτό, αλλα ουτε και αν ειναι και φυσιολογικό να αλλαξει τοσο αποτομα το παιδι.. φοβαται μερικες φορες ακομα και τα παιδικα που βλέπει.