mkcm

Καταρχήν να πω πως συμφωνώ με τη σαμερ. Ο αθλητισμός είναι όλα αυτά που λέει και ο πρωταθλητισμος, με την προϋπόθεση ότι το παιδί τον επιδιώκει, προσφέρει ακόμα περισσότερα. Ως παιδί και στη συνέχεια ως εφηβη ασχολούμουν με τον αθλητισμό και μάλιστα στη συνέχεια με τον πρωταθλητισμό. Το συναίσθημα όταν έτρεχα σε αγώνες ήταν απερίγραπτο και ιδίως όταν πετύχαινα και διάκριση. Ένα παιδί που ασχολείται σοβαρά με το άθλημα του μαθαίνει να διαχειρίζεται και τις ήττες και τις νίκες του, αρχικά σε επίπεδο αγωνίσματος και στη συνέχεια και στην ίδια τη ζωή. Επίσης, η πειθαρχία, η επιμονή, η αποφασιστικότητα και η συγκρότηση που σου προσφέρει ο αθλητισμός και δη ο πρωταθλητισμός σε διακατέχει σε όλα τα επίπεδα της ζωής σου. Προσωπικά μόνο καλά μου έχει προσφέρει και μου έχει δώσει τη δύναμη και να κυνηγώ και να επιτυγχάνω τους στόχους μου και να μην παραιτούμαι όταν τα πράγματα δεν έχουν την επιθυμητή έκβαση. Τονίζω ξανά πως τον πρώτο ρόλο παίζει η συνειδητή θέληση του παιδιού.

Osin, την έκανα χθες τη συνταγή και παρόλο που δεν κράτησα τους χρόνους, δηλαδή έπλασα τη ζύμη το μεσημέρι, την άφησα να ξεκουραστεί και έπλεξα τα τσουράκια αργά το βράδυ, τα άφησα και τα έψησα χαράματα βγήκαν τέλεια τα τσουρέκια. Τώρα απολαμβάνω ένα με το καφεδάκι μου στη δουλειά. Να πεις στην πεθερά σου χίλια ευχαριστώ για τη συνταγή.

Καταπληκτικό το νέο φόρουμ. Απλά υπέροχο. Με τα στάτους του, τα likes... Μπράβο!!!!!!!!!

Καταρχήν, να ευχηθώ σε όσες προσπαθούν για παιδάκι γρήγορα να μείνουν έγκυος. Προσωπικά σε κανένα από τα δύο παιδιά μου δεν έκανα χοριακή. Έκανα τα σπιτικά τεστ και εφόσον είχαν συμπληρωθεί 6 εβδομάδες κύησης με βάση την ΤΕΡ πήγαινα στον γυναικολόγο για υπέρηχο, προκειμένου να διαπιστώσουμε ότι όλα είναι καλά με την κύηση και να ακούσουμε καρδούλα. Όμως, επειδή στην προκειμένη είναι λίγο περίεργα τα πράγματα, νωρίτερα αίμα, μικρή ροή, λίγες μέρες κι εγώ θα σου σύστηνα είτε να κάνεις μια χοριακή, είτε να πας απευθείας στον γυναικολόγο σου, είτε και τα δύο μαζί. Να είσαι καλά και σύντομα να φουσκώσει η κοιλίτσα σου.

α) Αν έχεις αποφασίσει ότι ποτέ ξανά δε θα πας εξωτερικό, τότε οκ πάω πάσο. Θεωρώ, ωστόσο, ότι αυτό δεν είναι εφικτό για έναν άνθρωπο που γενικά ταξιδεύει, οπότε το επιχείρημα καταρρίπτεται από μόνο του. β) Έτσι κι αλλιώς 1 - 2 -3 μέρες να είσαι αραχτή μετά θα βαρεθείς. Έχει πολύ ωραίες δραστηριότητες (εντός κι εκτός ξενοδοχείου, ανάλογα το πακέτο που θα κλείσετε) και νομίζω ότι αξίζει τον κόπο. Άλλωστε για το μεταφορικό υπάρχει λύση. Δε θα περπατάτε με τις ώρες γύρω γύρω στο ξενοδοχείο. Από προσωπική εμπειρία σου λέω, ότι θα περάσετε υπέροχα. Φαντάζομαι, ότι υπολογίζετε 10 - 15 μέρες.

Είχα πάει σε ένα Συνέδριο. Είναι πραγματικά πολύ ωραίο ξενοδοχείο. Φαντάσου, ότι το ευχαριστηθήκαμε εμείς, ακόμα κι αν είμασταν κλεισμένοι την περισσότερη ώρα στην αίθουσα συνεδρίων. Καταπληκτικοί μπουφέδες για φαγητό, πεντάστερη εξυπηρέτηση, υπέροχα δωμάτια - σουίτες, τρομερή ευκαιρία για βουτιές. Και σε ό,τι αφορά τη μετακίνηση, εμάς μας είχαν αυτά τα αμαξίδια γκόλφ. Μπορείτε να ρωτήσετε αν συμπεριλαμβάνονται στην τιμή, διαφορετικά ίσως επιβαρυνθείτε λίγο ακόμα και απολαύσετε αυτή την έξτρα παροχή. Α, έχει και ωραίες θεματικές βραδιές. Αυτό που δεν ξέρω είναι τι παίζει σε σχέση με τις δραστηριότητες για τα παιδιά, αν και είμαι σίγουρη ότι κάτι θα υπάρχει σε ξενοδοχείο τέτοιου βεληνεκούς. Καλή διαμονή!

Συνεχίζοντας με τη σειρά μου τη συζήτηση που είχε ανοίξει... Νομίζω όλες συμφωνούμε, ότι στις μέρες μας, στην εποχή μας, είναι πολύ περισσότεροι οι κίνδυνοι για παιδιά ΚΑΙ εφήβους απ' ότι παλιότερα. Δε θέλω να κάτσω να απαριθμήσω το γιατί και πως, καθότι θεωρώ ότι συνεννοούμαστε. Συμφωνούμε επίσης ΟΛΕΣ, ότι το παιδί πρέπει να θωρακίζεται. Κι αυτό σημαίνει συζήτηση, ενημέρωση, επικοινωνία με το παιδί μας από μικρό και με επιχειρήματα ανάλογα της ηλικίας. Σε αυτό που εξακολουθούμε ως ένα βαθμό να διαφωνούμε είναι στο αν εκτός από τα παραπάνω χρειάζεται και επίβλεψη, όχι γενικά αλλά στο πόσο, πως και ως πότε. Επίβλεψη για μένα σημαίνει, ότι σε ό,τι αφορά παιδιά, ανάλογα και με την ωριμότητά τους, η επίβλεψη συνεπάγεται τη φυσική μας παρουσία. Σε ό,τι αφορά εφήβους, προφανώς και δεν μπορούμε να είμαστε μονίμως παρόντες. Εκεί νομίζω ότι χρειάζονται όρια. Π.χ. για μένα είναι αδιανόητο ένας έφηβος που αντικειμενικά έχει μέσα στη μέρα 1002 υποχρεώσεις να σερφάρει με τις ώρες στο νετ ή να παίζει με τις ώρες ηλεκτρονικά παιχνίδια (θα μπορούσα να ανοίξω θέμα και γι' αυτά, περιεχόμενο, επιδράσεις, κίνδυνοι, κλπ.). Από την άλλη, προσωπικά με χαλάει ακόμα και να χαζολογάει στον ελεύθερό του χρόνο στο νετ με όλα αυτά τα social media, κλπ., αντί να τον αξιοποιεί για να διαβάσει ένα βιβλίο, να κάνει ένα άθλημα, να κάνει κάτι άλλο δημιουργικό. Επίσης, επίβλεψη στον έφηβο σημαίνει, "κόβω" λίγο τις παρέες τους. Δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι δε λένε; Ε, αυτό. Να καλέσει τους φίλους του στο σπίτι για ένα τραπέζι, μια ταινία, μια βραδιά με επιτραπέζια, κλπ. για να δω τι παίζει. Να έχω γνώση για τα στέκια όπου συχνάζει. Και τέλος, κατά τη γνώμη μου, παίζει ρόλο και το πόσο "ελεύθερα" τα αφήνουμε. Να βγει, δηλαδή, αλλά να πρέπει συγκεκριμένη ώρα να είναι πίσω. Να βγει, αλλά να μην κάνει το σπίτι ξενοδοχείο. Όχι, ότι δεν μπορεί να συμβεί κάτι ακόμα και 9 - 11 ή 9 -1 αν είναι έξω, αλλά θεωρώ, ότι ακόμα κι αυτό δίνει μια ασφάλεια στον έφηβο (που είναι και λίγο παιδί και σιγά σιγά ενηλικιώνεται) στο ότι υπάρχει κάποιος από πίσω που κρατάει τα μπόσικα, μια σανίδα σωτηρίας, ρε παιδί μου αν στραβώσει κάτι.

Νυχτικά θα χρειαστείς στο μαιευτήριο αν κάνεις καισαρική. Αν όχι βολεύουν πιτζάμες καλοκαιρινές με μπλουζάκι που έχει κουμπιά. Εγώ τέτοιες πήρα και ήταν πολύ βολικές ειδικά όταν κάθεσαι, ξαπλώνεις, σηκώνεσαι να μην έχεις άγχος να φανεί το βρακί. By the way, οπωσδήποτε βρακάκια μιας χρήσης για τις πρώτες μέρες!!!!!!!

Ομολογώ πως πρώτη φορά αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει αυτό το πλάνο κι επίσης είμαι πολύ ευτυχισμένη που δεν το πήρε το μάτι μου όσο ήμουν έγκυος. Έχοντας γεννήσει δυο παιδιά με φυσιολογικό τοκετό, σε δημόσιο νοσοκομείο, με ελάχιστη ιατρική παρέμβαση - όχι επειδή το απαίτησα, αλλά γιατί ο γιατρός μου αφενός ήταν χαλαρός κι αφετέρου είχα πολύ εύκολες γεννες- πρέπει να πω πως αν είχα διαβάσει αυτό το πλάνο απο χαλαρή κι άνετη θα είχα πνιγεί στο άγχος. Η γεννα είναι μια καθόλα φυσιολογικη διαδικασία, που όμως εξαιτίας της εξέλιξης του είδους και της γυναικείας φυσιολογίας (αναντιστοιχία ανάπτυξης εγκεφαλου- κεφαλιού και διαστολής) ενέχει κινδύνους και άρα κατά την ταπεινή μου γνώμη ο γιατρός είναι απαραίτητος. Και ως ειδικό αφήνομαι κατά τη διάρκεια του τοκετού στα χέρια του και στην κρίση του, αφού εκ των προτέρων έχω διαπιστώσει ότι τον εμπιστεύομαι και μου ταιριάζει. Όλα τα άλλα θεωρώ ότι είναι εκ του ουκ άνευ.

Προσωπικά μιλώντας κι επειδή για μας σα ζευγάρι το σεξ είναι πολύ σημαντικό στη σχέση μας, μια τυχόν συγκοιμιση θα μας δημιούργησε θέμα. Όλα αυτά περί κούρασης που λένε τα κορίτσια ισχύουν 100%. Κι εμείς πολλά βράδια επειδή έχουμε παραδώσει πνεύμα πέφτουμε ξεροί για ύπνο. Τότε όμως είναι που με κάποιο τρόπο τα κορμιά συνδέονται και δεν έχει συμβεί λίγες φορές μέσα στη νύχτα κι ενώ είμαστε μισοκοιμισμένοι να συμβεί το μοιραίο. Ειδικά μέχρι να χρονίσει το παιδί που η κούραση είναι στο ζενίθ της, μπορώ να πω πως αυτό ήταν ο κανόνας. Οπότε κορίτσι μου, όπως σας βγει κι όπως νιώσετε πιο άνετα. Με το καλό να έρθει το μωράκι σας.

Και τον μπαμπά, έχω να πω... Προσωπικά, ευτυχώς, καταφέραμε και κρατήσαμε τις ισορροπίες στη σχέση μας και τις συνήθειες μας... και νομίζω ότι σε αυτό συνέβαλε το γεγονός, ότι τα παιδιά πήγαν γρήγορα σε δωμάτιο.

Εγώ κοπέλα μου τα είχα από τριών μηνών στα δωμάτιά τους, θήλαζα κανονικότατα 21-22 μήνες (το έκοψε μόνος του ο δεύτερος), είχαμε κατά περιόδους πολλά ξυπνήματα τη νύχτα, δούλευα κιόλας, αλλά από 2 μηνών περίπου επανήλθαμε με το σύζυγο στο σπορ (εντός κι εκτός κρεβατοκάμαρας). Αν υπάρχει θέληση όλα γίνονται. Κι όλα εξαρτώνται από τις ανάγκες της μητέρας και του πατέρα. Άλλοι δεν έχουν τόση ανάγκη για σεξ, άλλοι έχουν περισσότερη. Το γράφω απλά για να πω, ότι το μωρό σε άλλο δωμάτιο και θηλασμός δεν είναι απαγορευτικά, ούτε σαμποτάρουν το θηλασμό.

Αυτό!

Καλά τώρα, εντάξει..... Ή έχεις νευριάσει τόσο πολύ που δε συμφωνούμε όλες μαζί σου και απλά γράφεις για να γράψεις ή πραγματικά δεν μπορείς να καταλάβεις τι σου λέμε τόση ώρα.

Μπορούμε. Ο εγκληματίας άρπαξε την ευκαιρία βλέποντας ένα παιδάκι το οποίο σωματικά το "είχε". Ήταν μικρό και ήταν πολύ εύκολο απλά να το σπρώξει μέσα με μια κίνηση, χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Αν η μαμά ήταν μαζί με το παιδί της δεν θα το επιχειρούσε....