eten

Καλημέρα σας! Κι εμένα ο γιος μου, που τώρα κοντεύει να γίνει 2,5 χρονών γεννήθηκε με ραιβοϊπποποδία άμφω. Το ένα ποδαράκι έφτιαξε με τον γύψο και το άλλο με γύψο και επέμβαση. Όπως λέει και η Kristak, είναι πρόβλημα που διορθώνεται, οπότε μην ανησυχείτε. Συγκεκριμένα ο Μάριος περπάτησε από 11,5 μηνών και από 1,5 χρονών που γεννήθηκε ο αδελφός του και του πήρε το καρότσι περπατάει πάρα πολύ χωρίς πρόβλημα! Το Denys Brown δυστυχώς το έχουμε κι εμείς. Το φοράει στον ύπνο του αφότου έκλεισε τα δύο για να διορθωθεί μια στροφή που έχει στην κνήμη και θα το έχουμε για κανένα χρόνο ακόμη Το βασικό είναι ότι όλα αυτά είναι μικροπροβλήματα που διορθώνονται και που τα μωράκια μας δεν θα θυμούνται σε λίγο. Αφού είχες κι εσύ kat05 εβδομαδιαίες επισκέψεις στο παίδων, νομίζω ότι θα πρέπει να είδες ποια είναι τα μεγάλα προβλήματα ...

Αγαπητή joita καλημέρα! Συγνώμη που δεν σου απάντησα νωρίτερα, αλλά έλειπα από τη δουλειά με άδεια λοχείας και τόσο καιρό δεν είχα μπει καθόλου στο forum. Κατ' αρχήν να χαίρεσαι το μωράκι σου! Δεν υπάρχει κανένας λόγος να ανησυχείς, το παιδάκι θα περπατήσει κανονικότατα. Αυτά που σου είπαν για τις αναισθησίες δυστυχώς είναι μέσα στο πρόγραμμα, αν και κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Εμείς πάντως τα είχαμε από τον 5ο μήνα κι έπειτα, που ο Μάριος είχε ζωηρέψει πολύ. Τώρα που έχουμε ξεμπερδέψει με όλα αυτά, μας φαίνονται τόσο μακρινά που είναι σαν να μην υπήρξαν ... και φυσικά ο Μάριος δεν θυμάται τίποτα! Ποιος γιατρός σας κουράρει;

Κορίτσια αυτό έχει συμβεί στο σπίτι μου το πατρικό με αυτουργό τον πατέρα μου. Διόρθωνε κάτι στο ταβάνι της κουζίνας, χωρίς να έχει βάλει χαρτιά γύρω γύρω και ξαφνικά ... του πέφτει ο κουβάς με το πλαστικό από το τελευταίο σκαλί της σκάλας! Δυστυχώς δεν το φωτογράφισε κανείς Ένεκα που ήταν ο μπαμπάς ο φταίχτης αφού ξεπεράστηκε το αρχικό σοκ, απλώς καθαρίσαμε όλοι μαζί κάνοντας βέβαια και τα σχετικά πειράγματα για κανα μήνα. Έχω την αίσθηση ότι αν το είχαν κάνει παιδάκια θα ουρλιάζαμε και αντί για πειράγματα θα τους κάναμε το κεφάλι κουδούνι με τις παιδαγωγικές μας διδαχές ... μα δεν είναι άδικο;;;;

Μάλλον όχι, πιστεύω ότι και πάλι θα υιοθετούσαμε ένα κοινό στυλ. Αν όμως ο άντρας μου μιλούσε στους δικούς μου σε στυλ έι ψιτ, τότε εγώ σίγουρα θα είχα διαφοροποιηθεί. Γεγονός είναι πάντως ότι διευκολύνει πολύ την καθημερινότητα και τις σχέσεις, όπως και αν είναι αυτές, το να έχει βρεθεί ένας τρόπος προσφώνησης κοινά αποδεκτός, διαφορετικά κάθε φορά που θες να της μιλήσεις θα είναι και μια πηγή άγχους ή ένα πρόβλημα ακόμη. Ο οικίος τρόπος δε που έχουμε επιλέξει εμείς, μου προσφέρει ηρεμία.

Συμφωνώ απόλυτα, κι εγώ μαμά την αποκαλώ (πεθερό δεν έχω γνωρίσει) και χαίρομαι πολύ που ο άντρας μου κάνει το ίδιο με τους δικούς μου. Οι σχέσεις μας είναι τυπικές και το ότι τη λέω μαμά δεν σημαίνει ότι την νιώθω το ίδιο σαν τη μάνα μου, την οποία συνήθως αποκαλώ μανούλα. Η "μη προσφώνηση" πάντως κατά τη γνώμη μου είναι πολύ προσβλητική και δεν νομίζω ότι την αξίζουν στις περισσότερες περιπτώσεις. Μια ξεκάθαρη συζήτηση και απόφαση από κοινού (όποια κι αν είναι αυτή: μαμά, κυρία ..., κτλ), με τη βοήθεια του συζύγου, είναι πιο έντιμη. Μερικές πεθερές δε, είναι πολύ καλύτερες από τις μάνες (έχω ως παράδειγμα την μάνα μου και την μάνα της νύφης μου ... μεγάλη ιστορία!)

Πολύτεκνη, θα ήθελα να σου πω ότι και η νύφη μου αντιμετώπισε το ίδιο πρόβλημα στο δεύτερο παιδάκι της. Της είχαν βρει δύο κύστεις στον εγκέφαλο και μια διεύρυνση στα νεφρά, πιθανά δείγματα χρωμοσωμικής ανωμαλίας. Τελικά έκανε την αμνιοπαρακέντηση γιατί δεν άντεχε να περάσει το υπόλοιπο της εγκυμοσύνης μέσα στην αγωνία και ήταν όλα φυσιολογικά. Μέχρι να γεννηθεί ο μπομπιράκος είχαν απορροφηθεί οι κύστεις και τα νεφράκια είχαν γίνει φυσιολογικά. Εύχομαι να πάνε όλα καλά και με το καλό να έρθει το αγγελούδι σου! ... τέσσερα παιδάκια, είναι το όνειρό μου! Σε ζηλεύω!

Κι εγώ όλους μου τους μεγάλους υπερήχους στον Κούρτη τους έκανα (προχθές έκανα και τον τελευταίο του Οδυσσέα) και τον συνιστώ με κλειστά μάτια. Είναι πολύ προσεκτικός και λεπτομερής, δεν του ξεφεύγει τίποτα!

Κι εγώ στην πρώτη μου εγκυμοσύνη είχα βρεθεί αντιμέτωπη με το ίδιο δίλημμα. Είχε βρει ο Κούρτης κάποιο ορθοπεδικό πρόβλημα στον Μάριο και μου είχε πει ότι υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις, κάπου στη διεθνή βιβλιογραφία, όπου αυτό και μόνο το πρόβλημα συνδέεται με το σύνδρομο down ενώ όλες οι άλλες εξετάσεις έχουν βγει καλές. Ο γιατρός μου μου είπε ότι δεν το έχει συναντήσει ποτέ και τηλεφώνησε επί τόπου στον Μαλιγιάννη που του είπε ότι όσες άμνιο έχει κάνει εξαιτίας αυτού και μόνο του ευρήματος έχουν βγει όλες άριστες και ότι δεν χρειάζεται να την κάνω. Παρόλαυτά επειδή πέρασε μια εβδομάδα κι εγώ έκλαιγα όλη μέρα, μου είπε ο γιατρός ότι έτσι κάνω περισσότερο κακό στο μωράκι και έπρεπε να μπει ένα τέλος. Έτσι πήγα και έκανα την άμνιο και πράγματι ήταν όλα καλά. Ο Κούρτης έχει το καλό ότι τα βρίσκει όλα, αλλά έχει έναν τρόπο να στα λέει που σου κόβει τα πόδια. Παρόλαυτά εγώ δεν τον αλλάζω με τίποτα, προτιμώ να είμαι πάντα καλά πληροφορημένη. Σημαντικό στοιχείο είναι ότι όσο πιο προχωρημένη είναι η εγκυμοσύνη, τόσο μικρότερη είναι η πιθανότητα αποβολής. Επίσης, μπορείς να ρωτήσεις τον γιατρό σου για τα προσωπικά στατιστικά εκείνου που θα σου συστήσει για την άμνιο (ο Μαλιγιάννης έχει 0,2% ... πρακτικά μηδαμινά). Και φυσικά θα πρέπει να σταματήσεις να βάλεις τον εαυτό σου με όλα αυτά τα πυρά, το πιθανότερο είναι να μην τρέχει τίποτα σοβαρό και φυσικά τίποτα από όλα όσα σκέφτεσαι δεν μπορούν να βλάψουν το μωράκι σου. Αν ήταν έτσι δεν θα γεννιόταν κανένα μωράκι καλά, δεδομένου ότι καμιά μανούλα δεν είναι αγία στην εγκυμοσύνη της. Η φύση έχει τον τρόπο να τα προστατεύει ακόμη και από εμάς! Εύχομαι να πάνε όλα καλά!

Καλημέρα! Σε καταλαβαίνω απόλυτα διότι πέρασα ακριβώς τα ίδια με τον γιο μου. Αφού έκανες την αμνιο και είναι όλα καλά, μην σε νοιάζει τίποτα. Αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι δεν πρέπει να στεναχωριέσαι καθόλου και ότι το ορθοπεδικό πρόβλημα είναι σύνηθες και είναι πλήρως αποκαταστάσιμο. Ο Μάριος περπατάει από 11,5 μηνών και τώρα που είναι 16,5 δεν τον προλαβαίνουμε! Πρέπει να προσέξεις μόνο στον τρόπο αντιμετώπισης (ποικίλει από περίπτωση σε περίπτωση) διότι συγκρίνοντας τη δική μου εμπειρία με την εμπειρία άλλων γονιών με το ίδιο πρόβλημα, είδα ότι υπάρχουν μεγάλες διαφορές που μπορούν να είναι αρνητικές για το παιδάκι. Αν θέλεις, στείλε μου pm για να σου δώσω το τηλέφωνό μου και να σου πω διεξοδικά. Να ξέρεις πάντως ότι είσαι κι εσύ, όπως ήμουν κι εγώ, πολύ τυχερή που ξέρεις από τώρα για το πρόβλημα, διότι γνωρίζω περιπτώσεις που το ανακάλυψαν μετά τη γέννηση και τους έπεσε πολύ βαρύ, ενώ έχασαν πολύ χρόνο μέχρι να δουν τι θα γίνει. Εμείς είχαμε μιλήσει με τον ορθοπεδικό πριν καν γεννήσω! Όλα θα πάνε καλά λοιπόν και σε λίγο καιρό που θα κρατάς την κορούλα σου αγκαλιά θα είσαι η πιο ευτυχισμένη μανούλα του κόσμου!

Σ' ευχαριστώ πολύ κι εσύ να χαίρεσαι την μπεμπούλα σου!

Κατά τη γνώμη μου η μαία είναι πολύ σημαντική την ώρα του τοκετού. Το κατάλαβα στη γέννηση του γιου μου, που είχα δίπλα μου την μαία που συνεργάζεται με τον γιατρό μου και είμαι πολύ χαρούμενη γι΄αυτό. 12 ώρες που κράτησε ο τοκετός δεν έφυγε από δίπλα μου και δεν σταμάτησε να με φροντίζει συνεχώς. Τώρα έχουμε γίνει φίλες και αισθάνομαι μεγάλη σιγουριά που θα την έχω και πάλι κοντά μου στη δεύτερη γέννα.

Καλημέρα σας και από εμένα! Με λένε Ελένη, έχω ένα μικρό γλυκό ζουζούνο 16 μηνών, τον Μάριο και σε 1,5 μήνα περίπου περιμένουμε να μας έρθει και ο Οδυσσέας. Φιλιά σε όλους!