Πίνακας Συνεισφοράς

Στην ηλικία που είναι η κόρη σου η ανάγκη να κοινωνικοποίηση δεν είναι τόσο μεγάλη όσο εμείς νομίζουμε. Για κάτι τέτοιο μία βόλτα στην παιδική χαρά ή σε ένα πάρκο 3-4 φορές την βδομάδα, ή μία δραστηριότητα τύπου κολυμβητήριο, μουσικοκινητική κτλ. είναι πολύ βοηθητικά. Το παιδάκι σας εντάχθηκε σε μία ομάδα, μία ουσιαστικά μικρογραφία της κοινωνίας μας, 18 διαφορετικοί άνθρωποι με το δικό του χαρακτήρα ο κάθε ένας, δεν προσαρμόζονται όλα τα παιδιά το ίδιο εύκολα, ούτε αντιδρούν σε μία αλλαγή τόσο μεγάλη με τον ίδιο τρόπο, έτσι υπάρχει και εκείνο που κλαίει. Το λάθος είναι καθαρά του σχολείου που σχολίασε στους υπόλοιπους γονείς το θέμα που έχει μαθητής, το βρίσκω πολύ άσχημο (ακόμα και αν ισχύει) να λέει μία δασκάλα κάτι τέτοιο για ένα παιδάκι ηλικίας παιδικού σταθμού. Κρίμα ειλικρινά. Εγώ το μόνο που θα πρότεινα στις δασκάλες θα ήταν να μη κρίνουν έτσι τα παιδάκια στους υπόλοιπους γονείς γιατί αυτό θα δημιουργήσει μεγαλύτερο πρόβλημα από το παιδάκι που κλαίει στην τάξη. Το κοριτσάκι αυτό έχει ήδη στοχοποιηθεί δυστυχώς.

Ναι σωστά, τώρα που το έγραψες το θυμήθηκα και εγώ ότι μας το είχαν πει πέρυσι, να δουλεύουμε τυχαία τις λέξεις μέσα στην πρόταση για να δούμε αν όντως διαβάζουν ή παπαγαλίζουν.

@Annitamik καλημέρα! Σας καταλαβαίνω! Οι παιδαγωγοί θα μπορούσαν να ενσωματώσουν κάποιες δραστηριότητες στο πρόγραμμα του παιδιού που να βοηθήσουν στην ομαλή προσαρμογή. Άλλωστε κι άλλα παιδάκια στις αρχές της χρονιάς θα έχουν αντίστοιχες ανησυχίες. Και υπάρχουν πράγματα που μπορεί ο παιδαγωγός να κάνει σχετικά. Σας εχούν αναφέρει κάτι; Βέβαια όπως και να έχει εσείς δεν μπορείτε να παρέμβετε εντός του προγράμματος τους. Όμως, πέρα από την κουβέντα που κάνετε με το παιδί, μπορείτε να δουλέψετε κάποια πράγματα στο σπίτι. Κάποιες προτάσεις είναι: - Να κάνετε παιχνίδι ρόλων με τα κουκλάκια της που πάνε "σχολείο". Και να αναπαραστήσετε μια ευχάριστη μέρα στον παιδικό σταθμό. Την ρουτίνα πχ από το πρωινό ξύπνημα έως το σχόλασμα. - Να κάνετε πρόγραμμα ημέρας και να προσχεδιάζετε μια ημέρα σας μιλώντας και για το μετά το σχόλασμα. Πχ όταν σχολάσεις θα πάμε (με εσάς/τον φροντιστή) στην παιδική χαρά, στο σούπερ μάρκετ, μια βόλτα κάπου που της αρέσει κλπ. - Να συζητάτε για την μέρα σας. Να σας λέει αυτή. Και να της λέτε κι εσείς για το δικό σας "σχολείο" που είναι η δουλειά σας. - Να ετοιμάσετε σπίτι μια ζωγραφιά/χειροτεχνία/ένα "γραμματάκι" για να πάει την επόμενη μέρα στις δασκάλες να στολίσουν στην τάξη. - Να πάει ένα αγαπημένο της βιβλίο να το διαβάσουν στην τάξη, να το κάνουν κουλοθέατρο (αυτά σε συννενόηση με τις παιδαγωγούς όπως σας είπα υπάρχουν δραστηριότητες που μπορούμε να εισάγουμε στο πρόγραμμα που χαλαρώνουν τα παιδιά από το άγχος αποχωρισμού). - Αν υπάρχει η δυνατότητα θα βοηθούσε να κάνατε παρέα εκτός παιδικού με κάποιον συμμαθητή/τρια της. Και να πηγαίνουν παρέα το πρωι ή να μπαίνουν παρέα. Προσωπικά εφόσον πήρατε την απόφαση και ξεκινήσατε, θα έδινα μια ευκαιρία με τα παραπάνω (να βλέπω όμως και ειλικρινές ενδιαφέρον και προσπάθεια κι από την άλλη πλευρά). Και έπειτα αναλόγως εξέλιξης. Εσύ γνωρίζετε καλύτερα από όλους το παιδί σας και μπορείτε να κρίνετε ποιο είναι το όριο έως το οποίο μπορείτε να επιμείνετε. Πάντως ψυχραιμία! Είναι φυσιολογική και όχι σπάνια η αντίδραση του παιδιού. Στρεσσάρεται ναι! Ωστόσο δεν του προκαλείτε κανένα ανεπανόρθωτο ψυχικό τραύμα εφόσον είσαστε πάντα παρόντες, με μάτια-αυτιά ανοιχτά και με αγάπη δίπλα της. Παρακολουθείτε την κατάσταση κι αναλόγως επεμβαίνετε!