Αναγκαστική μετακόμιση σε παππού γιαγιά τους πρώτους μήνες μετά γέννα;

[Βασια123]

Γεια σας.ειμαι η Βασια κ ειμαι 28 χρονων.Θα ηθελα την γνωμη σας σε ενα θεμα που με απασχολει κ μου εχει χαλασει ολη την ψυχολογια μου.Ειμαι εγκυος στον 7ο μηνα στο πρωτο μου παιδακι.Ηρθε εκει που δεν το περιμεναμε γιατι ειχα προβληματα γυναικολογικα.Με τον αντρα μου(πλεον)ειμαστε σε σχεση 9 χρονια κ παντρευτηκαμε μολις μαθαμε για το μωρο.Το θεμα ειναι οτι ο αντρας μου χτιζει σπιτι στο οποιο αυτην την στιγμη μπαινουν τα πλακακια καναμε υπομονη να τελειωσει για να μεινουμε μαζι.Εγω ειμαι ανεργη εδω κ 3 χρονια.Παρολο που ειμαστε πια παντρεμενοι δεν μενουμε μαζι.Εγω στο πατρικο μου κ αυτος στο δικο του.Αυτο που με απασχολει κ με κανει καθε μερα να κλαιω κ να αγχωνομαι πολυ ειναι το που θα μεινουμε οταν γεννηθει το μωρο για περιπου 3-4 μηνες μεχρι να γινει το σπιτι μας.Στο δικο μου σπιτι μενω με τον πατερα μου κ τα δυο μου αδερφια.Την μαμα την εχουμε χασει αρκετα χρονια οποτε ολο το νοικοκυριο ειναι πανω μου.Το σπιτι ειναι τεραστιο με κ εχουμε 3 δωματια να καθονται αλλα δεν βοηθαει κανεις.Ο πατερας μου ειπε οτι μολις γεννησω θα τα αναλλαβει ολα αυτος αλλα δεν το πιστευω.Μεχρι τωρα δεν με βοηθαει κανεις,κανω οτι μπορω μονη μου.Εδω θα εχω τον χωρο μου,την ανεση μου,τα πραγματα μου κ κανεναν πανω απο το κεφαλι μου αλλα δεν ξερω αν θα αναλλαβει ο πατερας μου ολα αυτα που κανω εγω.Στο πατρικο του αντρα μου ειναι οι γονεις του κ ο παππους του κ απο κατω η αδερφη του με τον αντρα της κ το παιδακι τους.Απο την αρχη μου ειπαν να παω να μεινω εκει για να με βοηθησουν με το μωρο κ να μην εχω κ ενα σπιτι με δουλειες απο πισω.Δεν εχω κανενα παραπονο,μου εχουν φερθει αψογα μεχρι τωρα κ ειδικα η πεθερα μου με προσεχει πολυ.Δεν θα κανω τπτ,θα τα εχω ολα ετοιμα,μονο το μωρο θα εχω.Το σπιτι ομως ειναι παρα πολυ μικρο,ειναι ο ενας πανω στον αλλον.Δεν υπαρχει χωρος για τα πραγματα μου ουτε του μωρου,εχει ενα μπανιο που κανεις ταμα για να μπεις εξαιτιας του παππου.Εκει θα εχω συνεχεια καποιον πανω απο το κεφαλι μου με υποδειξεις κ θα ειμαι ολη μερα κλεισμενη σε ενα δωματιο συγκεκριμενο αν θηλασω,γιατι το σπιτι εχει παντα κοσμο,δεν θα εχω τον χωρο μου κ δεν νιωθω ανετα καθολου γιατι δεν ειναι το σπιτι μου.Πιστευω οτι σαν λεχωνα θα πρεπει πρωτα απο ολους να αισθανομαι εγω ανετα κ οχι τι βολευει την πεθερα μου γιατι θελει να βλεπει καθε μερα το παιδι της κ το μωρο.Η αληθεια ειναι οτι νιωθει περιεργα που θα αποχωριστει τον γιο της κ το λεει κ μονη της.θελω να εχω την ησυχια μου κ ο καθενας εχει τους δικους του ρυθμους.πχ δεν θελω να πλενει η πεθερα μου τα βρακια μου γιατι δεν το βρισκω σωστο.Ειπαμε με τον αντρα μου να μην παμε σε νοικι για να γλιτωσουμε τα λεφτα κ να μεινουμε σε ενα απο τα δυο για αυτους τους λιγους μηνες.Η ψυχολογια μου ειναι πολυ χαλια κ νιωθω οτι κανω κακο στο μωρο μου.Δεν εχω χαρει καθολου την εγκυμοσυνη μου.Τα σκεφτομαι συνεχεια κ δεν ξερω τι να κανω.Συγνωμη για το τοσο μεγαλο κειμενο.

[kotsifikos]

@Βασια123 με το καλό να έρθει το μωρό σας!!

Στην θέση σου θα έκανα ΜΟΝΟ αυτό που θα με βοηθούσε να νιώσω καλύτερα χωρίς να σκεφτώ πως δεν πρεπει να απογοητεύσω τους υπόλοιπους.

Στην λοχεία αυτό που κυρίως χρειάζεσαι είναι η ησυχία σου, όπως καταλαβαίνεις σε ένα σπίτι που έχει συνέχεια κόσμο όπως λες (πράγμα ακατάλληλο για νεογέννητο) δεν θα την έχεις ποτέ. Είναι μία όμορφη αλλα και δύσκολη περίοδος, καλύτερα να είσαι σε έναν χώρο που πρώτα εσύ θα νιώθεις άνετα.

[marakiz]

Στο πατρικό σας να μείνετε με τον άντρα σου που είναι ευρύχωρο και να αρχίσουν να βοηθούν όλοι από τώρα. 

[Lemonaki035]

Και εγω της ίδιας αποψης είμαι.Να μείνετε στο δικο σου πατρικό απλά ζήτησε απο τώρα βοήθεια απο τον μπαμπα σου.Σκέψου ότι μετα οσο κ να θες δε θα μπορείς να τα φροντίζεις όλα.Και στο λεω γτ εγω μετα την πρώτη εβδομάδα που εφυγαν οι γονείς μου (μένουμε σε άλλες πόλεις) δεν ειχα καμια βοήθεια,ειχα μωρο,άντρα (που έλειπε ολη μερα λόγω δουλειάς) και σπίτι.Ειναι δύσκολο να τα κουμανταρεις ολα,δε γίνεται,θα είσαι κουρασμένη κ μεσα στα νεύρα.Μιλα με τον μπαμπα σου γτ απ οτι καταλαβα εχει καλή πρόθεση κ πες του οτι κ τώρα δυσκολεύεσαι να κάνεις κάποιες δουλειές λόγω της εγκυμοσύνης να σε ξαλαφρωσει απο τωρα κ να δεις κ κατα ποσο μπορεί να κανει κ ο ίδιος καποια πράγματα γτ καμια φορα δε φτανει μονο η πρόθεση.Όσον αφορα το δικο σου χώρο σίγουρα στο πατρικό σου θα ειναι καλύτερα.

[Βασια123]

Κ εγω στο πατρικο μου θελω να μεινω...απλα επειδη δεν ξερω πως θα ειμαι μετα την γεννα ειτε φυσιολογικα ειτε με καισαρικη ελεγα μηπως για για τις πρωτες 15-20 μερες να ειμουν στην πεθερα μου για βοηθεια.οπως κ να το κανουμε ο μπαμπας μου δεν ξερει απο μωρα.κ με εχουν φοβισει κ ολοι οτι τις πρωτες μερες θα εισαι χαλια ειδικα αν κανεις καισαρικη.δεν θα μπορω να κουνηθω,δεν θα μπορω να φροντισω το μωρο μου κ τετοια...

[Mama_Anesti_]

Στην θέση σου δεν θα επελεγα να μείνω με την πεθερα μου γιατί παρότι δεν έχω κανένα θέμα μαζί της οι ορμόνες μετά την γέννα χορεύουν και θα ήθελα να ασχολούμαι μόνο εγώ με το μωρό μου.

  Οπότε το να μείνετε στο δικό σου πατρικό ακούγεται καλύτερη ιδέα. 

  Απ την άλλη αν μπορούσατε να μείνετε κατεύθειαν στο δικό σας σπίτι θα ήταν το ιδανικό. Εμείς όταν μπήκαμε στο σπίτι μας λίγους μήνες πριν παντρευτουμε (βέβαια δεν ήμουν καν έγκυος) δεν ήταν τελειωμένο. Μεναμε μέσα και το φτιαχναμε ταυτόχρονα. Ίσως αν γινόταν λειτουργικό (πχ θέρμανση, μπάνια, τα απαραίτητα της κουζίνας) να μπορούσατε να μετακομισατε εκεί. Σαν μία ακόμα ιδέα το προτείνω που δεν ξέρω αν μπορεί να εφαρμοστεί στην πράξη. Εγώ, επειδή το έζησα, θα προτιμούσα να μένω με την οικογένειά μου και ας μην είχα όλες τις ανέσεις εξαρχής. 

[vicky86]

Αν ειναι να χαλιεσαι κ να μην ευχαριστιεσαι το μωρακι σου καλυτερα κ να νοικιασετε ακομη.εφοσον το σπιτι δ θα ειναι κατοικισιμο

Θα εμενα στο πατρικο μου γτ θα ηθελα το χωρο μου,να χωρανε τα πραγματα,την ησυχια μου εγω κ το μωρο,κ φυσικα οχι πολυκοσμια

Πολυ καλο που θελει να σε βοηθησει η πεθερα σου,μπορει καθε μερα να σας φερνει ταπερακι με φαι

Κ καλυτερα να μεινετε απο τωρα μαζι με τον αντρα σου στο πατρικο σου,κνα αρχισουν να βοηθανε ολοι με τις δουλειες,η να παρετε καμια γυναικα

Σε ενα ακομη κ μεγαλο σπιτι,5ενηλικες με ενα μπανιο,δ ειναι πολυ ευκολο

Επισης αν το ανηψακι παει σχολειο θα πρεπει να προσεχετε να μην ερχεστε σε πολυ συχνες επαφες μην αρρωστησει το νεογεννητο

Κ οι παππουδες πρεπει παντα να προσεχουν πολυ.εμας κ οι γονεις μου κ οι παππουδες μου κανουν το αντιγριπικο για να προστατευσουμε τα μικρα,πχ

Κ καλυτερα να γινει συντομα η συμβιωση για να συμβιβαστει κ η πεθερα σου με το οτι θα λειπει ο γιος της

Επισης δ ειναι σιγουρο οτι θα ειναι τοσο τραγικα τα πραγματα με την καισαρικη.συν οτι μπορει να γεννησεις φυσιολογικα.εγω για παραδειγμα ειχα πολυ καλη αναρρωση κ στις δυο.το μονο που δ εκανα για 1-2μηνες μονη,ηταν το μωρο μπανιο.μια χαρα το σηκωνα,το αλλαζα,θηλαζα.ειδικα μετα απο φ.τ θα τα κανεις ολα κ θα θες μονο εσυ να ασχολεισαι με το μωρο

[Aggeliki21]

και εγω θα προτιμουσα να μεινω στο πατρικο μ .αλλα οσο σκεφτωμαι ποσο δυσκολο ειναι στην αρχη μεχρι να βρεις εναν σχετικα ρυθμο με το μωρο να το μαθεις λιγο μεχρι να μαθεις να θυλαζεις μεχρι να.μαθεις να ξεχωριζεις καποια πραματα θα ειναι πολυ δυσκολο χωρις καμια γυναικεια παρουσια ειναι οντος δυσκολο..αλλα μα μπορει να ερχετε σπιτι σ καμια φιλι καμια ξαδερφη η πεθερα σ η οποια διποτε γυνακεια βοηθεια θα ηταν το κατι αλλο...εγω παρολο που γεννησα φ.τ. τις 3 πρωτεες εμβομαδες ημουν πολυ κουρασμενη παρολο που ειχα βοηθεια ....αλλα οτι και να γινει μην σκας απο τωρα μην στεναχωριεσε εχεις ακομα καιρο για να αποφασεισης για το μετα ..φροντισε να περασεις καποιες στιγμες χαλαρωσεις ....και οτι ειναι θα γινει ....

[ΑΡΓΚ]

Αν καταλαβαίνω καλά, θα μετακομίσει και ο άντρας σου μαζί σου; Αν ναι, καταρχήν γιατί δεν το έχετε ήδη κάνει (να πω την αλήθεια, δε θα έμενα πρώτη φορά με κάποιον μετά τη γέννα), και γιατί θα θες και έξτρα βοήθεια; 

[Lemonaki035]

Ναι πραγματικά εχω την ιδια απορια με την @ΑΡΓΚ και θα σε ρωτούσα κ εγώ.Αφού είσαστε ηδη παντρεμένοι γτ δε μενετε μαζί;Η συμβίωση μετα το μωρο ειναι δύσκολη και για ζευγάρια που συγκατοικούν χρόνια,φαντάσου για εσας που δε γνωρίζετε καλα ο ενας τον άλλο ,τουλάχιστον σε επίπεδο συγκατοίκησης.

[Nansy29]

Καλησπέρα και απο μένα και με το καλό το μωράκι σου!όντως συμφωνώ με τις δύο προηγούμενες κοπέλες..καλύτερα να μένατε πριν τη γέννα μαζί. θα είναι πολύ δύσκολο μετά να γίνουν όλα ταυτόχρονα..και μωρό και συμβιωση πρώτη φορά με τον σύζυγο και συμβίωση με πεθερικά ή με δικούς σου..πολλά μαζεμένα..για μένα το σημαντικό είναι να μην χάνετε την ουσία και  ουσία είναι ότι περιμένετε το μωράκι σας , θα κάνετε μία όμορφη οικογένεια, τώρα ξεκινάει η ζωή σας..επειδή βέβαια και το πρακτικό είναι πολύ σημαντικό εγώ θα πρότεινα να σκεφτείτε σοβαρά  το να μείνετε στο υπο κατασκευη σπίτι όπως λέει και η @Mama_Anesti_(και το φτιάχνετε σιγά σιγά) αν βέβαια είναι εφικτό κάτι τέτοιο..μπορεί να μην έχετε πολλές ανέσεις αλλά θα είστε εσείς και το μωρό σας και κανένας άλλος..ή σαν εναλλακτική να νοικιάσετε ένα μικρό οικονομικό σπιτάκι για ένα μικρό χρονικό διάστημα μέχρι να φτιαχτεί το σπίτι σας..νομίζω ότι είτε στο πατρικό σου μείνετε είτε στα πεθερικά θα είναι δύσκολη η καθημερινότητα..αν βέβαια δεν μπορειτε να κάνετε κάτι από τα παραπάνω καλυτερα στο πατρικό σου..πάνω από όλα μην ξεχνάς το θαύμα που θα έρθει σε λίγο καιρό και που είναι και το πιο σημαντικό από όλα!

[vicky86]

Η αληθεια ειναι οτι κ γω θεωρω την συμβιωση απαραιτητη πριν ερθει το μωρο

Καταλαβαινω οτι μια πρωτη φορα μανουλα μπορει να πελαγωσει στις αρχες,αλλα πιστεψε με θα θες μονο εσυ να ασχολεισαι με το μωρο κ κανεις αλλος.οι υπολοιποι θα κοιταξουν να μην σε φορτωσουν με παραπανω ευθυνες

Αλλο να ερθει μια φιλη,μια συγγενης,η πεθερα για λιγο,να κανεις ενα μπανιο,να φας,να πεις μια κουβεντα,κ αλλο 24ωρες το 24ωρο.ουτε την μαμα μου δ θελω ετσι

Αν εχεις τον συζηγο σου,δ χρειαζεσαι κτ παραπανω

Να φανταστεις οσο ειμασταν μονο με τον αντρα μου χωρις παιδια,κ πηγαιναμε στην πολη καταγωγης μας κ γω προτιμουσα να μενω στην πεθερα μου γτ ειναι πολυ περιποιητικη.πλεον με τα παιδια προτιμω να μην διανυκτερευουμε σε κανεναν,δ παμε τοσο συχνα,αλλα πλεον δ μενουμε κ τοσο μακρια

[Έσπερος]

Όπου κι αν αποφασίσετε να μείνετε, να είσαι μαζί με τον άντρα σου! Θα έπρεπε ήδη να μένετε μαζί έστω και στο πατρικό σου. Μετα τη γέννα όμως είναι απαραίτητο. Γέννησα πρόσφατα κ έμεινα χώρια από τον άντρα μου για μια βδομάδα μόλις, γιατί έπρεπε να γυρίσει στο νησί νωρίτερα λόγω δοθλειάς κ για κάποιες ετοιμασίες στο σπίτι, γιατί το μωρό ήταν λίγο βιαστικό κ δεν είχαν τακτοποιηθεί όλα. Έμενα στο πατρικό μου όσο ήμουν μόνη και ήταν χάλια. Είχα πάντα μαγειρεμένο φαγητό και τα ρούχα του μωρού σιδερωμένα, αλλά το μωρό σπάνια άφηνα να το κρατήσει άλλος γιατί φοβόμουν, οπότε ουσιαστικά ήμουν μόνη μου. Το πόσο μου έλειψε ο άντρας μου δεν περιγράφεται - και φσντάσου ότι δεν είμαι πολύ της προσκόλλησης. Οπότε μην ανταλλάξρις αυτό που τώρα σου φαίνεται ως άνεση με τη στήριξη του συντρόφου σου, αν δεν πρόκειται να μείνετε στο πατρικό σου μαζί. Το καλύτερο όμως θα ήταν να νοικιάσετε μια τρυπούλα έστω, για να είστε μόνοι σας στο χώρο σας, κι ας πάει πίςω το άλλο σπίτι λίγο. Είτε στο πατρικό είτε στων κεθερικών, θα νιώσεις μοναξιά. Όλοι θα συνεχίζουν τις δουλειές τους κανονικά, εσύ θα είσαι μόνη με το μωρό, κι όσο κ αν σε βοηθάνε κ σε ρωτάνε τι θες, ξέρεις ότι ο καθένας έχει τις δικές του έγνοιες. Κι αυτό το είχα νιώσει κ γι αυτό επέμεινα να γυρίσω σπίτι μου αμέςως κι ας φώναζαν όλοι. Καλύτερα να μείνετε κάπου μόνοι κ όποιος θέλει ας περνά για δυο ωρίτσες για παρέα κ βοήθεια. Που κι αυτό προαιρετικό είναι. Ούτε λόγω καισαρικής θα θες κάτι για το μωρό, από τη στιγμή που θα βγεις από το μαιευτήριο. Μόνο φαγητό, πλυντήρια κ καθαριότητα, που κανονικά μπορεί να τα κάνει ο άντρας σου.

[Βασια123]

Μενουμε μαζι αλλα μια με δυο φορες την εβδομαδα μπορει να παει στο πατρικο του.Δουλευει πολλες ωρες κ η οικοδομη ειναι κοντα στο πατρικο του κ παει για να επιβλεπει καποια πραγματα.Για νοικι που το συζυτησαμε αρκετα ειπαμε να κανουμε υπομονη για να πανε στο σπιτι μας αυτα τα λεφτα.Αν μεινουμε στο πατρικο μου η πεθερα δεν θα μπορει να ερχεται συχνα γιατι η αποσταση ειναι μια ωρα με το αμαξι,δεν οδηγει κ ο καθενας εχει τις δουλειες του.Δεν μπορουν να την πηγαινοφερνουν συνεχεια συν οτι επειδη δουλευει η κορη της κ ο γαμπρος της προσεχει το αλλο εγγονακι.Καποια αλλη γυναικεια παρουσια δεν εχω μονο δυο φιλες αλλα δεν εχουν κανει ακομα παιδια για να με βοηθησουν με τα πρακτικα θεματα.Εννοειται πως θα εχω βοηθεια απο τον αντρα μου,θα εχει κ 2 εβδομαδες αδεια οταν γεννηθει το μωρο.Οσο για την εξτρα βοηθεια δεν ειπα οτι οντως θα χρειαστω αλλα σαν απειρη που ειμαι με εχουν φοβησει ολοι οτι αναρρωση απο γεννα ή καισαρικη μαζι με φροντιδα του μωρου ειναι παρα πολυ δυσκολη κ με εχουν κανει να νιωθω ανασφαλεια.Απλα ηθελα να παρω γνωμες απο τριτους γιατι οι δικοι μου(οικογενεια κ φιλοι)μου λενε πως εχω δικιο κ να μεινω στο πατρικο μου που θα ειμαι πιο ανετα,αλλα η αλλη μερια επιμενει να παω στην πεθερα.Σας ευχαριστω πολυ ολους για τις απαντησεις!!

[Έσπερος]

Αφου ο αντρας σου θα εχει δυο βδομαδες αδεια, την αποφαση για το που θα μεινετε να την παρετε απο κοινου με κριτηριο τι βολευει εσας τους δυο. Αλλιως ειναι σαν να λες οτι το μωρο ειναι δικη σου υποθεση μονο. Βοηθεια λογω εγχειρισης θα χρειαζεσαι με βαρη κ σκυψιματα κ στην αρχη θα δυσκολευεσαι σε καποιες κινησεις λογω της τομης, αλλα αυτο θα περασει γρηγορα. Αν ο αντρας σου μαγειρευει, δεν θελετε τιποτα σλλο, το πολυ πολυ να φερνει κ κανενα ταπερακι απο τους δικους του. Μετα μενει το πλυσιμο κ το σιδερο των ρουχων του μωρου που ισως στην αρχη θελει καποια βοηθεια. Αλλα δεν ξερω αν αυτα αξιζουν το βαρος του να εχεις πανω σπο το κεφαλι σου κοσμο που θα σε αγχωνει αντι να σε βοηθαει. Εγω τουλαχιστον την παρουσια των γονιων μου την ενιωσα σαν αγχος επειδη εχουμε θεματα με το βαρος και το φαγητο, και δεν με βοηθησαν τελικα καθολου στην ψυχολογια μου! Οποτε θα σου ελεγα το κριτηριο σας να ειναι ποιος χωρος ειναι καταλληλοτερος για την οικογενεια σας και οχι η ενδεχομενη βοηθεια. Στο κατω κατω οποιος θελει να βοηθησει το κανει περιςταςιακα κ απο μια σποσταση, δεν χρειαζεται καθημερινη συγκατοικηση.

[Macgyver]

Λίγο τρελό έως μη ρεαλιστικό ακούγεται ένα παντρεμένο ζευγάρι να μένει χωρια και δη ο καθένας στο πατρικό του. 

Μην αλλάξεις χώρο τώρα . Μεινε εκεί που είσαι . Στο πατρικό σου δηλαδή . Αφού γεννήσεις συζητάτε με τον άντρα σου τι θα κάνετε . Το λέω γιατί στην πραγματικότητα δεν είστε αντρόγυνο αλλά φοιτητικό ζευγαράκι . Και θα σας έρθει ανώμαλη η προσγείωση στις ευθύνες ... 

Με το καλό να γεννήσεις ! 

 

[Lenia16]

On 15/1/2018 at 8:13 ΜΜ, Βασια123 είπε:

Γεια σας.ειμαι η Βασια κ ειμαι 28 χρονων.Θα ηθελα την γνωμη σας σε ενα θεμα που με απασχολει κ μου εχει χαλασει ολη την ψυχολογια μου.Ειμαι εγκυος στον 7ο μηνα στο πρωτο μου παιδακι.Ηρθε εκει που δεν το περιμεναμε γιατι ειχα προβληματα γυναικολογικα.Με τον αντρα μου(πλεον)ειμαστε σε σχεση 9 χρονια κ παντρευτηκαμε μολις μαθαμε για το μωρο.Το θεμα ειναι οτι ο αντρας μου χτιζει σπιτι στο οποιο αυτην την στιγμη μπαινουν τα πλακακια καναμε υπομονη να τελειωσει για να μεινουμε μαζι.Εγω ειμαι ανεργη εδω κ 3 χρονια.Παρολο που ειμαστε πια παντρεμενοι δεν μενουμε μαζι.Εγω στο πατρικο μου κ αυτος στο δικο του.Αυτο που με απασχολει κ με κανει καθε μερα να κλαιω κ να αγχωνομαι πολυ ειναι το που θα μεινουμε οταν γεννηθει το μωρο για περιπου 3-4 μηνες μεχρι να γινει το σπιτι μας.Στο δικο μου σπιτι μενω με τον πατερα μου κ τα δυο μου αδερφια.Την μαμα την εχουμε χασει αρκετα χρονια οποτε ολο το νοικοκυριο ειναι πανω μου.Το σπιτι ειναι τεραστιο με κ εχουμε 3 δωματια να καθονται αλλα δεν βοηθαει κανεις.Ο πατερας μου ειπε οτι μολις γεννησω θα τα αναλλαβει ολα αυτος αλλα δεν το πιστευω.Μεχρι τωρα δεν με βοηθαει κανεις,κανω οτι μπορω μονη μου.Εδω θα εχω τον χωρο μου,την ανεση μου,τα πραγματα μου κ κανεναν πανω απο το κεφαλι μου αλλα δεν ξερω αν θα αναλλαβει ο πατερας μου ολα αυτα που κανω εγω.Στο πατρικο του αντρα μου ειναι οι γονεις του κ ο παππους του κ απο κατω η αδερφη του με τον αντρα της κ το παιδακι τους.Απο την αρχη μου ειπαν να παω να μεινω εκει για να με βοηθησουν με το μωρο κ να μην εχω κ ενα σπιτι με δουλειες απο πισω.Δεν εχω κανενα παραπονο,μου εχουν φερθει αψογα μεχρι τωρα κ ειδικα η πεθερα μου με προσεχει πολυ.Δεν θα κανω τπτ,θα τα εχω ολα ετοιμα,μονο το μωρο θα εχω.Το σπιτι ομως ειναι παρα πολυ μικρο,ειναι ο ενας πανω στον αλλον.Δεν υπαρχει χωρος για τα πραγματα μου ουτε του μωρου,εχει ενα μπανιο που κανεις ταμα για να μπεις εξαιτιας του παππου.Εκει θα εχω συνεχεια καποιον πανω απο το κεφαλι μου με υποδειξεις κ θα ειμαι ολη μερα κλεισμενη σε ενα δωματιο συγκεκριμενο αν θηλασω,γιατι το σπιτι εχει παντα κοσμο,δεν θα εχω τον χωρο μου κ δεν νιωθω ανετα καθολου γιατι δεν ειναι το σπιτι μου.Πιστευω οτι σαν λεχωνα θα πρεπει πρωτα απο ολους να αισθανομαι εγω ανετα κ οχι τι βολευει την πεθερα μου γιατι θελει να βλεπει καθε μερα το παιδι της κ το μωρο.Η αληθεια ειναι οτι νιωθει περιεργα που θα αποχωριστει τον γιο της κ το λεει κ μονη της.θελω να εχω την ησυχια μου κ ο καθενας εχει τους δικους του ρυθμους.πχ δεν θελω να πλενει η πεθερα μου τα βρακια μου γιατι δεν το βρισκω σωστο.Ειπαμε με τον αντρα μου να μην παμε σε νοικι για να γλιτωσουμε τα λεφτα κ να μεινουμε σε ενα απο τα δυο για αυτους τους λιγους μηνες.Η ψυχολογια μου ειναι πολυ χαλια κ νιωθω οτι κανω κακο στο μωρο μου.Δεν εχω χαρει καθολου την εγκυμοσυνη μου.Τα σκεφτομαι συνεχεια κ δεν ξερω τι να κανω.Συγνωμη για το τοσο μεγαλο κειμενο.

Εγώ θα πάω κόντρα στο ρεύμα κ θα πω ότι θα πήγαινα στο σπίτι της πεθεράς. Το νεογέννητο σου αποσπά όλο το χρόνο κ την ενέργεια κ σε ένα σπίτι με 4 άντρες κ ένα μωρό όντας λεχώνα δε θα μπορείς να κάνεις τπτ. Αν μέχρι τώρα δεν εκαναν καμία δουλεια δε νομίζω ότι θα αλλάξουν πολλά. Ειδικά αν θηλασεις, τον πρώτο καιρό τρώνε κάθε μία ώρα επι μια ώρα κ θέλουν όλο αγκαλιά. Πως θα ασχολείσαι με τα του σπιτιού; Φυσικά είναι οικογένεια σου κ δεν είναι εύκολο να πας να μείνεις με τους αγνωστους αλλά η βοήθεια που θα έχεις θα είναι ανεκτίμητη. Σκέψου ότι δε θα έχεις να ασχοληθείς με πλυσίματα, μαγείρεμα σιδέρωμα, σκούπισμα κλπ. Θα ασχολείσαι αποκλειστικά με το μωρό σου. Εκτός αυτού, όπως ανέφερες η πεθερά θα κρατάει το άλλο εγγόνι -ελπιζω στο σπίτι τους- κ ο πεθερός δουλεύει οπότε θα λείπουν μεγάλο χρονικό διάστημα της ημέρας. Ο άντρας σου θα είναι πιο χαλαρός κ εφόσον δεν έχεις κ τη μαμά σου μελλοντικά μπορεί να χρειαστείς βοήθεια από την πεθερά η οποία αν αρνηθείς τώρα μπορεί κ να στραβωσει. Θα μου πεις δε θα κινηθείς με βάση μην παρεξηγηθεί η πεθερά αλλά ειλικρινά πιστεύω ότι παρόλο που οι συνθήκες δεν είναι ιδανικές, το να μείνεις μαζί τους για λιγο διάστημα, περισσότερο θα σε βοηθήσει πάρα θα σε ταλαιπωρήσει. Αρκεί να μην παραταθεί η συγκατοίκηση επ' αόριστον!

[Mama_Anesti_]

2 ώρες πρίν, Lenia16 είπε:

μελλοντικά μπορεί να χρειαστείς βοήθεια από την πεθερά η οποία αν αρνηθείς τώρα μπορεί κ να στραβωσει.

Εγώ δεν θα ενεργούσα με αυτό το κριτήριο. Δεν θα εμένα μαζί της για να μην μου αρνηθεί την βοηθεία της αργότερα. Μου φαίνεται εκβιαστικο. 

  

  Οι πρώτες μέρες του μωρού (και όχι μόνο) όσο και να δυσκολεύουν τα καθημερινά πρακτικά ζητήματα (πχ μαγείρεμα, καθάρισμα) είναι αναντικατάστατες!  Στη θέση της Βασιας θα επελεγα με γνώμονα την άνεση μου και όχι τον φοβο (ή εκφοβισμό) για την ανάρρωση από την γέννα.

  Αν διαλέξει το πατρικό της μπορεί να δυσκολεύτει με τις δουλειές αλλά θα μπορεί απερίσπαστη και χωρίς υποδείξεις να γνωριστει με το μωρακι της, να καταλάβει τις ανάγκες του και θα "διαβάζει" το μωρό της χωρίς επιπλέον βοήθεια. Τα θέματα του σπιτιού όταν είχα νεογέννητο ήταν δευτερεύουσας σημασία για μένα.

 

 

[Lenia16]

πρίν από 21 λεπτά , Mama_Anesti_ είπε:

Εγώ δεν θα ενεργούσα με αυτό το κριτήριο. Δεν θα εμένα μαζί της για να μην μου αρνηθεί την βοηθεία της αργότερα. Μου φαίνεται εκβιαστικο. 

  

  Οι πρώτες μέρες του μωρού (και όχι μόνο) όσο και να δυσκολεύουν τα καθημερινά πρακτικά ζητήματα (πχ μαγείρεμα, καθάρισμα) είναι αναντικατάστατες!  Στη θέση της Βασιας θα επελεγα με γνώμονα την άνεση μου και όχι τον φοβο (ή εκφοβισμό) για την ανάρρωση από την γέννα.

  Αν διαλέξει το πατρικό της μπορεί να δυσκολεύτει με τις δουλειές αλλά θα μπορεί απερίσπαστη και χωρίς υποδείξεις να γνωριστει με το μωρακι της, να καταλάβει τις ανάγκες του και θα "διαβάζει" το μωρό της χωρίς επιπλέον βοήθεια. Τα θέματα του σπιτιού όταν είχα νεογέννητο ήταν δευτερεύουσας σημασία για μένα.

 

 

Συμφωνώ, το είπα κ από μόνη μου ότι δε θα αποφασίσει με αυτό το κριτήριο κ ίσως δεν εκφράστηκα σωστα όμως έχω ακούσει τόσα πολλά που προσπαθω να λαμβάνω υπόψην πολλούς τρόπους σκέψης πριν προτείνω κάτι σε κάποιον τριτο. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που αποκλείουν τους γονεις-παππούδες από τη νέα οικογένεια, έχω ακούσει τα πάντα, έχω δεχθεί υποδειξεις, έχω εκνευρίστει κ στεναχωρηθει κ το αντίστροφο όμως θεωρώ ότι οι γονείς μας, είτε οι δικοί μας είτε του συζυγου θέλουν να μας βοηθούν κ το κάνουν με ευχαρίστηση κ ανιδιοτέλεια. Κ καλώς ή κακώς σε ένα ζευγάρι που δεν έχει μείνει ποτέ μαζί κ καλά καλά δε γνωρίζονται σαν συγκάτοικοι η βοήθεια θα χρειαστεί όταν έρθει το παιδί. Εγώ προσωπικά αν δεν είχε έρθει η μαμά μου για βοήθεια όταν γέννησα -που μένω 15 χρόνια μόνη μου εκ των οποίων τα 11 με τον άντρα μου- να πλένει κ να σιδερωνει τα ρούχα κ τις πετσέτες του μωρού που λερωνοντουσαν διαρκώς κ να μας φτιάχνει ένα φαγητό, με την ψυχοσύνθεση της λεχώνας κ την κούραση του θηλασμού κ της αϋπνίας όχι ένα σπίτι δε θα μπορούσα να κουμαντάρω αλλά ούτε τον εαυτό μου, ποσο μάλλον άλλους 4. Έμπαινα για μπάνιο για να έχω ένα δεκάλεπτο μόνη μου χωρίς το μωρό στο στήθος. Μιλώντας προσωπικά, δε θα μπορούσα να ανταπεξέλθω τους πρώτους μήνες, κυρίως ψυχολογικά, χρειαζομουν πολλές φορές κάποιον να πω μια κουβεντα γιατί θα τρελαινομουν από την κλεισούρα. Εμένα η δική μου άνεση θα ήταν οπουδήποτε μαζί με τον άντρα μου. Το δικό τους σπίτι είναι η καλύτερη λύση αλλά εφόσον αυτό δεν είναι εφικτό πιστεύω πως η γυναικεία βοήθεια αυτή την περίοδο είναι αναντικαταστατη. Όσο για τη γνωριμία με το μωρό, αυτό πιστεύω γίνεται με τον καιρό, τις πρώτες μέρες προσπαθείς να ανασυγκροτηθείς κ να εμπεδωσεις την ύπαρξη κ την ευθύνη ενος ατόμου που εξαρτάται πλήρως από σενα. Αν έχεις να τρέχεις κ για τα υπόλοιπα...

[Mama_Anesti_]

16 ώρες πρίν, Lenia16 είπε:

Συμφωνώ, το είπα κ από μόνη μου ότι δε θα αποφασίσει με αυτό το κριτήριο κ ίσως δεν εκφράστηκα σωστα όμως έχω ακούσει τόσα πολλά που προσπαθω να λαμβάνω υπόψην πολλούς τρόπους σκέψης πριν προτείνω κάτι σε κάποιον τριτο. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που αποκλείουν τους γονεις-παππούδες από τη νέα οικογένεια, έχω ακούσει τα πάντα, έχω δεχθεί υποδειξεις, έχω εκνευρίστει κ στεναχωρηθει κ το αντίστροφο όμως θεωρώ ότι οι γονείς μας, είτε οι δικοί μας είτε του συζυγου θέλουν να μας βοηθούν κ το κάνουν με ευχαρίστηση κ ανιδιοτέλεια. Κ καλώς ή κακώς σε ένα ζευγάρι που δεν έχει μείνει ποτέ μαζί κ καλά καλά δε γνωρίζονται σαν συγκάτοικοι η βοήθεια θα χρειαστεί όταν έρθει το παιδί. Εγώ προσωπικά αν δεν είχε έρθει η μαμά μου για βοήθεια όταν γέννησα -που μένω 15 χρόνια μόνη μου εκ των οποίων τα 11 με τον άντρα μου- να πλένει κ να σιδερωνει τα ρούχα κ τις πετσέτες του μωρού που λερωνοντουσαν διαρκώς κ να μας φτιάχνει ένα φαγητό, με την ψυχοσύνθεση της λεχώνας κ την κούραση του θηλασμού κ της αϋπνίας όχι ένα σπίτι δε θα μπορούσα να κουμαντάρω αλλά ούτε τον εαυτό μου, ποσο μάλλον άλλους 4. Έμπαινα για μπάνιο για να έχω ένα δεκάλεπτο μόνη μου χωρίς το μωρό στο στήθος. Μιλώντας προσωπικά, δε θα μπορούσα να ανταπεξέλθω τους πρώτους μήνες, κυρίως ψυχολογικά, χρειαζομουν πολλές φορές κάποιον να πω μια κουβεντα γιατί θα τρελαινομουν από την κλεισούρα. Εμένα η δική μου άνεση θα ήταν οπουδήποτε μαζί με τον άντρα μου. Το δικό τους σπίτι είναι η καλύτερη λύση αλλά εφόσον αυτό δεν είναι εφικτό πιστεύω πως η γυναικεία βοήθεια αυτή την περίοδο είναι αναντικαταστατη. Όσο για τη γνωριμία με το μωρό, αυτό πιστεύω γίνεται με τον καιρό, τις πρώτες μέρες προσπαθείς να ανασυγκροτηθείς κ να εμπεδωσεις την ύπαρξη κ την ευθύνη ενος ατόμου που εξαρτάται πλήρως από σενα. Αν έχεις να τρέχεις κ για τα υπόλοιπα...

Συμφωνω πως δεν αποκλείεις τους παππούδες απ την ζωή του παιδιού. 

  Ή Βασια μιλά για τις πρώτες μέρες όμως. Προσωπικά, γέννησα με φυσιολογικό και πονουσα απίστευτα απ τα ράμματα μέχρι να σαραντησω. Παρ όλα αυτα βοήθεια δεν ήθελα. Ή γιαγιά ερχόταν για καμιά ώρα την μέρα και έπαιζε με τον μικρό.  Απ την αρχή  ανελαβα μόνη μου το μωρό μου. Ο άνδρας μου δούλευε μέχρι το απόγευμα. Όταν κοιμόταν το μωρό έκανα τα του σπιτιού κ πολλές φορές μαγειρευα το βράδυ. 

  Απ τις πρώτες μέρες άρχισα να καταλαβαίνω τι του αρέσει, γιατί εκανε τι, ποτέ ήθελε τι. Αυτό εννοώ γνωριμία. Αν είχα την μάνα ή την πεθερα από πάνω μου με επικρίσεις και υποδείξεις μόνο αγχος και νεύρα θα είχα. 

  Ανάλογα λοιπόν τι βολευει την κάθε μαμά και πώς νιώθει καλύτερα. 

   

  

[vicky86]

Εγω θα ηθελα να μενω με τον αντρα μου μαζι,εφοσον δ ειναι ετοιμο το σπιτι μας,θα μεναμε σε ενα απο τα δυο πατρικα

Αν σαν εγκυος προτιμα το πατρικο της,πολυ πιθανο να το προτιμα πολυ περισσοτερο σαν λεχωνα

[xarouli]

Να μη στενοχωριεσαι, σκεψου οτι θα εχετε δικο σας σπιτι και παιδακι! Μπορεις να μεινεις στο πατρικο σου, οπου θα νιωθεις και πιο ανετα, να ερθει και ο συζυγος και φυσικα να παρεις μια γυναικα να σε βοηθαει οσο το χρειαζεσαι. (Διαβασα διαγωνια τις απαντησεις και δεν ξερω αν σου το προτεινε καποια αλλη κοπελα). 2, 3, 4? φορες την εβδομαδα, οσο το χρειαζεστε, δεν ειναι κακο, ουτως η αλλως μετα το μηνα θα εισαι καλυτερα. Επιπλεον, η ελευση ενος παιδιου κινητοποιει τον κοσμο συνηθως! Ατομα που δεν το περιμενεις κανουν απιστευτα πραγματα για να σε βοηθησουν, αρα μπορει να συμβει αυτο και με τους δικους σου (βεβαια υπαρχουν και οι ''καφροι'' που δεν καταλαβαινουν απο αυτα), οποτε χαλαρωσε κι απολαυσε το, ερχονται ομορφες μερες! Κουραστικες αλλα ομορφες

[Maimouneli]

On 15/1/2018 at 8:13 ΜΜ, Βασια123 είπε:

Γεια σας.ειμαι η Βασια κ ειμαι 28 χρονων.Θα ηθελα την γνωμη σας σε ενα θεμα που με απασχολει κ μου εχει χαλασει ολη την ψυχολογια μου.Ειμαι εγκυος στον 7ο μηνα στο πρωτο μου παιδακι.Ηρθε εκει που δεν το περιμεναμε γιατι ειχα προβληματα γυναικολογικα.Με τον αντρα μου(πλεον)ειμαστε σε σχεση 9 χρονια κ παντρευτηκαμε μολις μαθαμε για το μωρο.Το θεμα ειναι οτι ο αντρας μου χτιζει σπιτι στο οποιο αυτην την στιγμη μπαινουν τα πλακακια καναμε υπομονη να τελειωσει για να μεινουμε μαζι.Εγω ειμαι ανεργη εδω κ 3 χρονια.Παρολο που ειμαστε πια παντρεμενοι δεν μενουμε μαζι.Εγω στο πατρικο μου κ αυτος στο δικο του.Αυτο που με απασχολει κ με κανει καθε μερα να κλαιω κ να αγχωνομαι πολυ ειναι το που θα μεινουμε οταν γεννηθει το μωρο για περιπου 3-4 μηνες μεχρι να γινει το σπιτι μας.Στο δικο μου σπιτι μενω με τον πατερα μου κ τα δυο μου αδερφια.Την μαμα την εχουμε χασει αρκετα χρονια οποτε ολο το νοικοκυριο ειναι πανω μου.Το σπιτι ειναι τεραστιο με κ εχουμε 3 δωματια να καθονται αλλα δεν βοηθαει κανεις.Ο πατερας μου ειπε οτι μολις γεννησω θα τα αναλλαβει ολα αυτος αλλα δεν το πιστευω.Μεχρι τωρα δεν με βοηθαει κανεις,κανω οτι μπορω μονη μου.Εδω θα εχω τον χωρο μου,την ανεση μου,τα πραγματα μου κ κανεναν πανω απο το κεφαλι μου αλλα δεν ξερω αν θα αναλλαβει ο πατερας μου ολα αυτα που κανω εγω.Στο πατρικο του αντρα μου ειναι οι γονεις του κ ο παππους του κ απο κατω η αδερφη του με τον αντρα της κ το παιδακι τους.Απο την αρχη μου ειπαν να παω να μεινω εκει για να με βοηθησουν με το μωρο κ να μην εχω κ ενα σπιτι με δουλειες απο πισω.Δεν εχω κανενα παραπονο,μου εχουν φερθει αψογα μεχρι τωρα κ ειδικα η πεθερα μου με προσεχει πολυ.Δεν θα κανω τπτ,θα τα εχω ολα ετοιμα,μονο το μωρο θα εχω.Το σπιτι ομως ειναι παρα πολυ μικρο,ειναι ο ενας πανω στον αλλον.Δεν υπαρχει χωρος για τα πραγματα μου ουτε του μωρου,εχει ενα μπανιο που κανεις ταμα για να μπεις εξαιτιας του παππου.Εκει θα εχω συνεχεια καποιον πανω απο το κεφαλι μου με υποδειξεις κ θα ειμαι ολη μερα κλεισμενη σε ενα δωματιο συγκεκριμενο αν θηλασω,γιατι το σπιτι εχει παντα κοσμο,δεν θα εχω τον χωρο μου κ δεν νιωθω ανετα καθολου γιατι δεν ειναι το σπιτι μου.Πιστευω οτι σαν λεχωνα θα πρεπει πρωτα απο ολους να αισθανομαι εγω ανετα κ οχι τι βολευει την πεθερα μου γιατι θελει να βλεπει καθε μερα το παιδι της κ το μωρο.Η αληθεια ειναι οτι νιωθει περιεργα που θα αποχωριστει τον γιο της κ το λεει κ μονη της.θελω να εχω την ησυχια μου κ ο καθενας εχει τους δικους του ρυθμους.πχ δεν θελω να πλενει η πεθερα μου τα βρακια μου γιατι δεν το βρισκω σωστο.Ειπαμε με τον αντρα μου να μην παμε σε νοικι για να γλιτωσουμε τα λεφτα κ να μεινουμε σε ενα απο τα δυο για αυτους τους λιγους μηνες.Η ψυχολογια μου ειναι πολυ χαλια κ νιωθω οτι κανω κακο στο μωρο μου.Δεν εχω χαρει καθολου την εγκυμοσυνη μου.Τα σκεφτομαι συνεχεια κ δεν ξερω τι να κανω.Συγνωμη για το τοσο μεγαλο κειμενο.

Καλησπερα.καταρχην να μην αγχωνεσαι κ κοιταξε να χαρειε οσο μπορεις τους μηνες που απομενουν προσωπικα ειμαι της ιδιας αποψης μαζι σου!!!οτι το θδανικο ειναι να εχεις τους χωρους σου οταν γεννησεις να μην εχεις κανεναν πανω απο το κεφαλι σου κλπ κλπ.εγω γεννησα πριν 8 μηνες.την πρωτη εβδομαδα μειναμε σπιτι μας με τον αντρα μου κ μετα για 2 μηνες μετακομησαμε στους γονεις μου!!!!!γιατι?γιατι χρειαζομουν πολυ πολυ πιο πολυ βοηθεια απο οτι φανταζομουν!!ιυτε εγω θεωρουσα σωστο να πλενει τα εσωρουχα μου κ του αντρα μ η μαμα μ η η πεθερα μου αλλα δεν γινοταν τελικα αλλιως!!!εγω κυριολεκτικα δεν μπορουσα να κανω τπτ αλλο περα απο τα θηλαζω 24 ωρες το 24ωρο το μωρο!!!!!ξενυχτι θηλασμος λιγος υπβος κ παει λεγοντας.ευτυχως το πατρικο μου ειναι πολυ μεγαλο κ δεν ειχαμε θεμα με τους χωρους!!αλλα πλεον πιστευω οτι κ μικροτερο να ητανε παλι θα πηγαινα γιατι δεν γινοταν αλλιως!!!!πιστευω οτι πρεπει αρχικα να ξεκινησεις κανοντας αυτο που πιστευεις καλυτερο αν θες μεινε σπιτι σου κ δες κατα ποσο ο μπαμπας σου θα αναλαβει τα οσα ειπε.αλλα παρολο το σπιτι θα χρειαστεις κ με το μωρο βοηθεια πιστευω.κ εκει ισως η πεθερα σου ειναι καλυτερη λυση.μπορεις να ξεκινησεις οπως το θελεις κ μετα να προσαρμοστεις αναλογως της καταστασης!!εγω οταν αρχισα να του δινω ξενο το βραδυ ημουν πιο καλα απο θεμα υπνου κ γυρισαμε σπιτι μας.οχι οτι ηταν ευκολο κ παλι γιατι θηλαζα ολη μερα αλλα ηταν λιγο πιο ευκολα απο οτι στην αρχη.ειχα βρει κ τον ρυθμο μου πια