Πειτε μου ειμαι παραλογη, που ζητω βοηθεια με την μικρη;

[marakiz]

belleblue πάντως, δεν είναι ποτέ αργά να διορθώσεις τα κακώς κείμενα.

 

Όσα κορίτσια δεν έχετε την (κανονικά αυτονόητη) βοήθεια από τους άντρες σας, θα πρέπει να βρείτε τρόπο να την διεκδικήσετε. Όχι, δεν έχετε άδικο αν στεναχωριέστε κι αν τσαντίζεστε, μπορείτε ήρεμα και με αγάπη να εξηγήσετε όσα νιώθετε και να τα ζητήσετε.

[balletina]

1 hour ago, marakiz είπε:

belleblue πάντως, δεν είναι ποτέ αργά να διορθώσεις τα κακώς κείμενα.

 

Όσα κορίτσια δεν έχετε την (κανονικά αυτονόητη) βοήθεια από τους άντρες σας, θα πρέπει να βρείτε τρόπο να την διεκδικήσετε. Όχι, δεν έχετε άδικο αν στεναχωριέστε κι αν τσαντίζεστε, μπορείτε ήρεμα και με αγάπη να εξηγήσετε όσα νιώθετε και να τα ζητήσετε.

Ακριβως κοριτσι μου. Συμφωνω μαζι σου. Τωρα αν ειναι τα πραγματα οπως στξ belle blue χρειαζονται αλλα μετρα δραστικα!  Belleblue  μου να προσπαθησεις να βρεις μια λυση. Δεν αξιζει σε κανεναν σας αυτη η κατασταση.με αγαπη παντα!

[Αννα 35]

Δεν ξέρω αν έτυχα σε άνθρωπο που ήταν γεννημένος πατέρας ή αν οι συνθήκες του επέτρεψαν να γίνει, αλλά ο σύζυγος μου αφότου γεννήθηκαν τα δίδυμα είναι 100% πατέρας.

Ίσως συνέβαλε σε αυτό το γεγονός, ότι στερήθηκε ο ίδιος ως παιδί το δικό του πατέρα που εργαζόταν όλη την ημέρα και τη μισή νύχτα - όχι για βιοποριστικούς λόγους, αλλά για τη δόξα και την περιουσία.

Ίσως συνέβαλε το ότι ήμουν απόλυτη στο τι ζητούσα από το σύζυγο και πατέρα των παιδιών μου.

Όταν αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε οικογένεια ήμασταν και οι δύο στο peak της καριέρας μας. Ατελείωτα ωράρια, άγχος, προσδοκίες. Προσωπικά πάντα είχα την πεποίθηση πως όταν έρθει η ώρα να κάνω παιδιά θα αφοσιωθώ σε αυτά τα πρώτα χρόνια της ζωής τους και αν δε μου το επιτρέπουν οι συνθήκες, απλά θα άλλαζα τους όρους δουλειάς. Έχοντας αυτό ως δεδομένο τον ρώτησα ευθέως εκείνος πως θα συμμετάσχει ουσιαστικά στην ανατροφή των παιδιών και πάνω σε αυτή την ερώτηση δομήθηκε μια συζήτηση που ικανοποίησε και τους δύο.

Όταν γεννήθηκαν τα δίδυμα πήρε ρίσκα επαγγελματικά. Ανέθεσε υποθέσεις σε συνεργάτες, μετέφερε το γραφείο του στο σπίτι τις απογευματινές ώρες, ξενύχτισε με τα μωρα, παρόλο που την επομένη ημέρα μπορεί να χρειαζόταν να βρίσκεται στο δικαστήριο ή να έχει κάποια σοβαρή συνάντηση.

Θεωρούσε και θεωρεί αυτονόητο πως θα αλλάξει παιδί όταν χρειαστεί, θα ετοιμάσει φαγητό για τα παιδιά όταν έρθει η ώρα ή θα τα κάνει μπάνιο, χωρίς να χρειαστεί ούτε να του πω τι να κάνει, ούτε να με συμβουλευτεί τι να φάνε. Δε θα ζητήσω να κρατήσει τα παιδιά για να βγω αφού είναι στο σπίτι, απλά θα το ανακοινώσω.

Και όλα αυτά θεωρούνται τόσο αυτονόητα για εκείνον όσο και για μένα, διαφορετικά για μένα δε νοείται οικογένεια. Όποιες έγνοιες έχω εγώ για τα παιδιά, αναφορικά με τις καθημερινές ανάγκες τους, τις ίδιες έχει και ο σύζυγος. Η μόνη διαφορά μας είναι ότι τα κυοφόρησα και τα θήλασα / θηλάζω. Και ο σύζυγος υπάρχουν ημέρες που θα φύγει στις 8 το πρωί για τη δουλειά και θα επιστρέψει μεσάνυχτα, επιδιώκει όμως να εξασφαλίζει όσο το δυνατόν περισσότερο οικογενειακό χρόνο και όταν τον διαθέτει είναι εκεί, απερίσπαστος.

Επεξεργάστηκαν 22 Νοεμβρίου,2017 by Αννα 35

[zaxaroulini]

Αγαπητή μου Δώρα, καταρχάς να σου ζήσει το παιδάκι σου!

Έχω δει ότι έχεις ανοίξει και άλλα θέματα που αφορούν το παιδί και νιώθω ότι έχεις αρκετό άγχος για πολλά και λογικό γιατί είσαι μία νέα μανούλα.

Αυτό που βλέπω ότι χρειάζεσαι είναι αυτό που λες και η ίδια, ένα break. Είναι λογικό όταν καλούμαστε να ανταπεξέλθουμε στις ανάγκες ενός νέου ρόλου, είτε αυτό είναι της μητέρας είτε ακόμη και ενός διευθυντή σε πολυεθνική είναι λογικό να πέφτουμε με τα μούτρα και είναι επίσης λογικό ότι θα επέλθει σύντομα η κούραση της ρουτίνας και της καθημερινότητας.

Ως προς το ρόλο του πατέρα αλλά και της μητέρας, εγώ θέλω να επισημάνω ότι ο καθένας έχει τον δικό του ρόλο και θέση στην οικογένεια και εάν θέλουμε να λειτουργήσει η οικογένεια ομαλά και να μην υπάρχουν δυσλειτουργίες, τόσο ως προς την σχέση του ζευγαριού αλλά και την σχέση ως προς το παιδί οι ρόλοι αυτοί θα πρέπει να είναι διακριτοί!

Είναι προφανές ότι μία μανούλα που κάθεται σπίτι και ασχολείται μόνο με το παιδί δεν περιμένει τον σύζυγο να γυρίσει κουρασμένος το βράδυ για να της πλύνει τα πιάτα ή να απλώσει τα ρούχα, το έχει ήδη κάνει η μητέρα μέσα στην ημέρα.

Αυτό που εγώ πιστεύω ότι «περιμένει» η μητέρα είναι να γυρίσει ο σύζυγος το βράδυ για να του μεταφέρει σε πολλές περιπτώσεις την αρνητική ενέργεια που μπορεί να έχει συσσωρεύσει και να ζητάει ένα, ας μου επιτραπεί η έκφραση «εξιλαστήριο θύμα».

Επειδή μεγαλώνω παιδιά, πόση βοήθεια είναι βρε κορίτσια να κάνει ο σύζυγος το βράδυ μπάνιο το παιδι?? Βοήθεια 5 λεπτών? Δεν αποφορτίζεται έτσι όμως η μανούλα! Και απλώς συσσωρεύεται η κούραση και η αρνητική ενέργεια.

Αν αντιστρέψουμε τους ρόλους και η μητέρα δούλευε σε ένα εργοστάσιο και γύριζε σπίτι όπου θα ήταν ο άνεργος σύζυγος και της έλεγε: ωραία τώρα που γύρισες, πλύνε, τάισε, κάνε δουλειές τι κουράγια θα είχε αυτή η γυναίκα?

Κατ’ εμέ μπερδεύουμε την σωματική κούραση με  την ψυχολογική κούραση και εκεί πιστεύω ότι χάνεται η μπάλα!!!

Το να γενικεύουμε προσωπικές μας εμπειρίες και βιώματα όχι μόνο δεν βοηθάμε τον άλλον αλλά μερικές φορές μπορεί να δίνουμε και λανθασμένη εντύπωση!

Δώρα μου, το μωράκι σου είναι μικρούλη ακόμη και η ικανοποίηση των πρακτικών αναγκών του πολύ μεγάλη!!

Εγώ θα σου πρότεινα να διαμορφώσεις το ημερήσιο πρόγραμμα σου κατά τέτοιο τρόπο που να κάνεις πράγματα που σε αποφορτίζουν και σου δίνουν ενέργεια, π.χ. σε συμβουλεύω:

Α) να παίρνεις το μωράκι και να πας βόλτα σε καθημερινή βάση, το έχετε και οι δύο ανάγκη

Β) να συμφωνήσετε με τον σύζυγο τα των δουλειών, δηλαδή μπορεί αυτός να κάνει το σουπερμαρκετ ή κάποιες εξωτερικές δουλειές

Γ) να κανονίζετε με τον σύζυγο είτε με το μωρό είτε χωρίς να βγαίνετε οπωσδήποτε για ένα καφέ για ένα φαγητό, το μωράκι μπορεί να είναι στο καρότσι, εγώ έκανα το λάθος στο ένα παιδί να προσαρμόσω το πρόγραμμά μας στο πρόγραμμά του, κατάλαβα όμως ότι δεν θα πάθει και κάτι άμα βγούμε όλοι μαζί για ένα καφέ και είναι στο καρότσι

Δ) εάν έχεις την οικονομική δυνατότητα, έστω μία φορά το μήνα να παίρνεις μία γυναίκαι για τις χοντρές δουλειές

Ε) βάλε προτεραιότητες στην ημέρα σου

Τέλος να πω ότι είναι ωραίο να υπάρχει το μητρικό πρότυπο και το αντρικό πρότυπο, η ανάμειξη των ρόλων και η πάσης φύσεως απαξίωση του ενός ή του άλλου το μόνο που καταφέρνει στο τέλος είναι δυστυχισμένες οικογένειες!

Να χαίρεσαι κοπέλα μου την οικογένειά σου, με τον σύζυγο είστε μαζί, δεν είναι απέναντι, προσπάθησε να μην χάσεις την επικοινωνία που υπάρχει μεταξύ σας και όλα θα πάνε καλά. Επειδή ως μητέρες δεν είμαστε το κέντρο του κόσμου που όλοι περιφέρονται γύρω μας, ότι και εάν σε απασχολεί να το συζητάς μαζί του γιατί τις περισσότερες φορές οι σύζυγοι δεν έχουν πάρει χαμπάρι!

Σου εύχομαι ότι καλύτερο!!!

[erin0000]

On 17/11/2017 at 7:23 ΠΜ, Δωρα είπε:

Η μπεμπα ειναι σχεδον 5 μηνων πια και εγω εχω φτασει στη κατασταση μονημης εξαντλησης. Εχω βοηθεια για τα θεματα του σπιτιου για ψωνια κτλ αν το ζητω (απο το συζηγο) αλλα ποσο να κανει και εκεινος. Μερικες φορες ομως θα ηθελα ενα διαλλημα απο τη μικρη, για να φαω με τη ησιχια μου, να κοιμηθω (καμια ωρα στη μερα), να κανω ενα απολαυτηκο μπανιο και οχι ενα ντους στα γρηγορα. Μερικες φορες κλαιω απο τη κουραση, κυριως οταν ειναι σε αλμα και δεν μπορω να την αφηνω κατω καθολου. Ο συζηγος με το μωρο δεν πολυ ασχολειται κυριως λογο χρονου αν και θεωρει την φροντηδα της μικρης δικη μου δουλεια, δεν λεω καθαιται μαζι της για να παιζουν μερικες φορες η την παιρνει αγκαλια για λιγο αλλα αυτο ειναι ολλο. Ολλα τα αλλα παιφτουν πανω μου... Πειτε μου ειμαι παραλογη;

 

Η φροντίδα του μωρού είναι ευθύνη και των δύο γονιών. Απλώς λογικό είναι ο γονιός που κάθεται στο σπίτι να έχει αναλάβει και το μεγαλύτερο μέρος της φροντίδας. Από εκεί και πέρα θα έπρεπε και ο πατέρας όμως να είναι σε θέση να αλλάξει μία πάνα ή να κρατήσει το μωρό μια ωρίτσα προκειμένου να κάνεις και εσύ ότι δεν προλαβαίνεις μέσα στη μέρα...

 

Να σε ρωτήσω κάτι όμως; Γιατί σου είναι τόσο δύσκολο να βρεις χρόνο για να φας ή να κάνεις ένα μπάνιο όπως λες με ένα μωράκι 5 μηνών; Λογικά κοιμάται αρκετά μέσα στη μέρα... Μήπως δεν έχεις οργανώσει σωστά το χρόνο σου και τις προτεραιότητές σου;

Επίσης έχεις πάρει κάποιο ρηλάξ ώστε να το βάζεις να ξεκουράζεται κοντά σου όταν δεν είναι στην κούνια του και όταν δεν μπορείς να το έχεις στα χέρια;

[vicky86]

Εγω παντως που εχω ενα τριχρονο κ ενα χρονιαρικο πολλες φορες τρωω μεσημεριανο στις 5 κ κανω μπανιο στις 11.ισως δ διαχειριζομαι το χρονο καλα,παντως κ τα παιδια μου δ κοιμουνται

Συμφωνω απολυτα με οσα ειπε η αννα

Φυσικα ειναι διαφορετικα τα πραγματα οταν ο πατερα εργαζεται 12+ωρες την ημερα για βιοποριστικους λογους

Ακομη κ οταν δ ειχαμε τα παιδια,κ ημουν ανεργη ενω ο συζηγος δουλευε,ναι μεν δ περιμενα να γυρισει για να βαλει πλυντηριο,αλλα φυσικα κ εβαζε.γτ κ μονος να εμενε καποιος θα επρεπε να πλυνει

Δ νομιζω οτι οι διαφορετικοι ρολοι διακρινονται απο τις δουλειες

Ουτε ειναι απαξιωση να κανει δουλειες ενας αντρας

Δ μπορω να καταλαβω πως μπορεις να κανεις break απο το ρολο της μητερας,προσωπικα δ χρειαστηκα κτ τετοιο,αλλα ειναι αυτονοητο οταν θα ειναι ο αντρας μου σπιτι,του λεω παω για μπανιο κ τελος

Κ ναι εχει τυχει να ειναι δυσκολη μερα με το μωρο κ να μην προλαβω ουτε πιατα να πλυνω ουτε να σιδερωσω

Προσωπικα δ ειδα καμια γενικευση,ετσι κ αλλιως η καθε μια την προσωπικη της εμπειρια μεταφερει,τι αλλο θα μπορουσε να πει δλδ;

[Αννα 35]

Το κύριο πρόβλημα της θεματοθετριας από όσο μπορώ να αντιληφθώ δεν είναι η μη συμμετοχή του συζύγου στις οικιακές εργασίες, αλλά η μη συμμετοχή στην ανατροφή του μωρου και δυστυχώς υπάρχουν πλείστα τόσο παραδείγματα πατέρων κατά κανόνα που ακόμα και λεκτικά να επικοινωνεί το παιδί ανατρέχουν πάντα στη μητέρα προκειμένου να πάρουν "έγκριση" για το τι θα πράξουν.

Αυτό δεν είναι διάκριση ρόλων, αυτό είναι υποσυνείδητη ή ακόμα και συνειδητή απάρνηση του γονεϊκου ρόλου. Δεν είναι δίκαιο να επωμιστεί την ευθύνη του παιδιού εξολοκλήρου η μητέρα, που μπορεί σήμερα να αφορά πρακτικά, ουσιαστικά ωστόσο ζητήματα, σίτιση, ένδυση, ύπνος, απασχόληση, υγιεινή, αύριο όμως θα είναι πιο σύνθετα.

Δικαίως αγανακτείς και χρειάζεται να συζητήσετε με το σύζυγο και πατέρα ποιες ακριβώς είναι οι ευθύνες του.

[ΑΡΓΚ]

Νομίζω δε διαφωνεί κανείς ότι όταν ο ένας γονιός μένει σπίτι, και περισσότερες οικιακές εργασίες θα κάνει και περισσότερο θα ασχοληθεί με το παιδί. Από την άλλη, αυτό δε σημαίνει ότι ο άλλος γονιός είναι πια απών. Αν εργαζονται και οι δύο, το παιδί δεν το μεγαλώνει ο παιδικός σταθμός ουτε η babysitter, παίζουν μαζί του οι γονείς όταν γυρίσουν, το αλλάζουν, το ταϊζουν, το αγκαλιάζουν, το πάνε βόλτα, προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο από οτιδήποτε άλλο για να ασχοληθούν με το παιδί . Ο γονιός που εργάζεται δε θα έπρεπε να κάνει το ίδιο; Να του λείπει το παιδί του και να προσπαθεί να κερδίσει το χαμένο χρόνο; Και πέρα από αυτό που μου φαίνεται το αυτονόητο, άλλο να είσαι σπίτι με ένα τρίχρονο και άλλο με ένα μωρό λίγων μηνών που περνά και περίοδο που δεν κοιμάται. Μπορεί να έχει η μαμά "μονο" να φροντίσει ένα μωρό, αλλά η αϋπνία τρελαίνει άνθρωπο. 

[zaxaroulini]

19 hours ago, vicky86 said:

Εγω παντως που εχω ενα τριχρονο κ ενα χρονιαρικο πολλες φορες τρωω μεσημεριανο στις 5 κ κανω μπανιο στις 11.ισως δ διαχειριζομαι το χρονο καλα,παντως κ τα παιδια μου δ κοιμουνται

Συμφωνω απολυτα με οσα ειπε η αννα

Φυσικα ειναι διαφορετικα τα πραγματα οταν ο πατερα εργαζεται 12+ωρες την ημερα για βιοποριστικους λογους

Ακομη κ οταν δ ειχαμε τα παιδια,κ ημουν ανεργη ενω ο συζηγος δουλευε,ναι μεν δ περιμενα να γυρισει για να βαλει πλυντηριο,αλλα φυσικα κ εβαζε.γτ κ μονος να εμενε καποιος θα επρεπε να πλυνει

Δ νομιζω οτι οι διαφορετικοι ρολοι διακρινονται απο τις δουλειες

Ουτε ειναι απαξιωση να κανει δουλειες ενας αντρας

Δ μπορω να καταλαβω πως μπορεις να κανεις break απο το ρολο της μητερας,προσωπικα δ χρειαστηκα κτ τετοιο,αλλα ειναι αυτονοητο οταν θα ειναι ο αντρας μου σπιτι,του λεω παω για μπανιο κ τελος

Κ ναι εχει τυχει να ειναι δυσκολη μερα με το μωρο κ να μην προλαβω ουτε πιατα να πλυνω ουτε να σιδερωσω

Προσωπικα δ ειδα καμια γενικευση,ετσι κ αλλιως η καθε μια την προσωπικη της εμπειρια μεταφερει,τι αλλο θα μπορουσε να πει δλδ;

 

Δεν είπα να κάνει break από τον ρόλο της μητέρας, από την ρουτίνα και την καθημερινότητα είπα να κάνει break!

[Vasilo]

Αρχικά επειδή παρεξηγήθηκε η αναφορά μου στο πως σκέφτεται η γιαγιά μου και πως έπραξε η μαμά μου,δεν το είπα για να στοχοποιήσω κάποια κοπέλα, ήθελα να υποστηρίξω τα λόγια της @ΑΡΓΚ περί ελληνικής νοοτροπίας με βάση τη δική μου εμπειρία. 

On 23/11/2017 at 10:59 ΠΜ, zaxaroulini είπε:

 

Αυτό που βλέπω ότι χρειάζεσαι είναι αυτό που λες και η ίδια, ένα break. Είναι λογικό όταν καλούμαστε να ανταπεξέλθουμε στις ανάγκες ενός νέου ρόλου, είτε αυτό είναι της μητέρας είτε ακόμη και ενός διευθυντή σε πολυεθνική είναι λογικό να πέφτουμε με τα μούτρα και είναι επίσης λογικό ότι θα επέλθει σύντομα η κούραση της ρουτίνας και της καθημερινότητας.

Ως προς το ρόλο του πατέρα αλλά και της μητέρας, εγώ θέλω να επισημάνω ότι ο καθένας έχει τον δικό του ρόλο και θέση στην οικογένεια και εάν θέλουμε να λειτουργήσει η οικογένεια ομαλά και να μην υπάρχουν δυσλειτουργίες, τόσο ως προς την σχέση του ζευγαριού αλλά και την σχέση ως προς το παιδί οι ρόλοι αυτοί θα πρέπει να είναι διακριτοί!

Είναι προφανές ότι μία μανούλα που κάθεται σπίτι και ασχολείται μόνο με το παιδί δεν περιμένει τον σύζυγο να γυρίσει κουρασμένος το βράδυ για να της πλύνει τα πιάτα ή να απλώσει τα ρούχα, το έχει ήδη κάνει η μητέρα μέσα στην ημέρα.

Αυτό που εγώ πιστεύω ότι «περιμένει» η μητέρα είναι να γυρίσει ο σύζυγος το βράδυ για να του μεταφέρει σε πολλές περιπτώσεις την αρνητική ενέργεια που μπορεί να έχει συσσωρεύσει και να ζητάει ένα, ας μου επιτραπεί η έκφραση «εξιλαστήριο θύμα».

Επειδή μεγαλώνω παιδιά, πόση βοήθεια είναι βρε κορίτσια να κάνει ο σύζυγος το βράδυ μπάνιο το παιδι?? Βοήθεια 5 λεπτών? Δεν αποφορτίζεται έτσι όμως η μανούλα! Και απλώς συσσωρεύεται η κούραση και η αρνητική ενέργεια.

Αν αντιστρέψουμε τους ρόλους και η μητέρα δούλευε σε ένα εργοστάσιο και γύριζε σπίτι όπου θα ήταν ο άνεργος σύζυγος και της έλεγε: ωραία τώρα που γύρισες, πλύνε, τάισε, κάνε δουλειές τι κουράγια θα είχε αυτή η γυναίκα?

Κατ’ εμέ μπερδεύουμε την σωματική κούραση με  την ψυχολογική κούραση και εκεί πιστεύω ότι χάνεται η μπάλα!!!

Το να γενικεύουμε προσωπικές μας εμπειρίες και βιώματα όχι μόνο δεν βοηθάμε τον άλλον αλλά μερικές φορές μπορεί να δίνουμε και λανθασμένη εντύπωση!

Δώρα μου, το μωράκι σου είναι μικρούλη ακόμη και η ικανοποίηση των πρακτικών αναγκών του πολύ μεγάλη!!

Εγώ θα σου πρότεινα να διαμορφώσεις το ημερήσιο πρόγραμμα σου κατά τέτοιο τρόπο που να κάνεις πράγματα που σε αποφορτίζουν και σου δίνουν ενέργεια, π.χ. σε συμβουλεύω:

Α) να παίρνεις το μωράκι και να πας βόλτα σε καθημερινή βάση, το έχετε και οι δύο ανάγκη

Β) να συμφωνήσετε με τον σύζυγο τα των δουλειών, δηλαδή μπορεί αυτός να κάνει το σουπερμαρκετ ή κάποιες εξωτερικές δουλειές

Γ) να κανονίζετε με τον σύζυγο είτε με το μωρό είτε χωρίς να βγαίνετε οπωσδήποτε για ένα καφέ για ένα φαγητό, το μωράκι μπορεί να είναι στο καρότσι, εγώ έκανα το λάθος στο ένα παιδί να προσαρμόσω το πρόγραμμά μας στο πρόγραμμά του, κατάλαβα όμως ότι δεν θα πάθει και κάτι άμα βγούμε όλοι μαζί για ένα καφέ και είναι στο καρότσι

Δ) εάν έχεις την οικονομική δυνατότητα, έστω μία φορά το μήνα να παίρνεις μία γυναίκαι για τις χοντρές δουλειές

Ε) βάλε προτεραιότητες στην ημέρα σου

Τέλος να πω ότι είναι ωραίο να υπάρχει το μητρικό πρότυπο και το αντρικό πρότυπο, η ανάμειξη των ρόλων και η πάσης φύσεως απαξίωση του ενός ή του άλλου το μόνο που καταφέρνει στο τέλος είναι δυστυχισμένες οικογένειες!

Να χαίρεσαι κοπέλα μου την οικογένειά σου, με τον σύζυγο είστε μαζί, δεν είναι απέναντι, προσπάθησε να μην χάσεις την επικοινωνία που υπάρχει μεταξύ σας και όλα θα πάνε καλά. Επειδή ως μητέρες δεν είμαστε το κέντρο του κόσμου που όλοι περιφέρονται γύρω μας, ότι και εάν σε απασχολεί να το συζητάς μαζί του γιατί τις περισσότερες φορές οι σύζυγοι δεν έχουν πάρει χαμπάρι!

Ήθελα να κάνω το σχόλιο μου πάνω σ αυτά ομως με κάλυψαν πλήρως τα κορίτσια πιο πάνω. Για το brake για τη σύγχυση εργασιών του σπιτιού με την ανατροφή κλπ.

Αυτό που βλέπω πως της δίνεις σαν συμβουλή είναι πως θα τα καταφέρει μόνη της! πως θα καταφέρει να διαχειριστεί το χρόνο της, τα συναισθήματα της, τις υποχρεώσεις απέναντι στο σπίτι κ το σύντροφο της.

Θα ήθελα να μας εξηγήσεις λίγο το πρότυπο μαμάς και το πρότυπο πατέρα, οι ρόλοι τους όλα αυτά που γράφεις στο τέλος. Όπως και τον όρο "εξιλαστήριο θύμα".

Δεν κάνω κάποιου είδους επίθεση, με ενδιαφέρει να μου τα αναλύσεις. Μπορεί κ να διαφωνήσουμε όμως όλες προβληματιζόμαστε για όλα αυτά κ κάτι μαθαίνουμε. 

Πάλι από προσωπική μ εμπειρία, δν ξέρω καμιά εργαζόμενη μαμά που ξεκουράζεται μετά τη δουλειά.

 

Στη βοήθεια των 5 λεπτών, εγώ παίρνω μια ανάσα (ψυχή και σώμα) όταν ο σύζυγος αναλαμβάνει να κάνει μπάνιο το μωρό, να το ετοιμάσει για ύπνο και να το κοιμήσει, να κάτσει να φάνε μαζί, να του δώσει λίγο νεράκι, να πλύνουν χέρια, να του κάνει ένα τζα! Ξαφνικά για να γελασει. 10 λεπτά; μισή ώρα; πόσα 5λεπτα μπορούν να χωρέσουν άραγε σε μια μέρα;

 

Οι μαμάδες δε ζητάνε βοήθεια για να ξεκουραστούν σωματικά  μόνο, δεν προσφέρει μονο αυτό ο ενεργός πατέρας-σύντροφος και δεν καταλαβαίνω πως τα "ψυχολογικά"  της μάνας μπερδεύονται με τη σωματική κούραση. Μιλάμε για ευθύνη για νοιάζομαι, σκέφτομαι και ενεργώ. Με την ίδια λογική ένας μπαμπάς τι προσφέρει στο παιδί του; απλά καθαριότητα; το κάνει μπάνιο για να μοσχοβολάει ή του δείχνει την αγάπη του κ τον ψυχαγωγεί κλπ.;

Να συμφωνήσω πολλοί άντρες δεν παίρνουν χαμπάρι όμως αυτή είναι η επικοινωνία που αναφέρεις.

 

Έτσι κ μια ερώτηση απλά για συζήτηση τπτ παραπάνω. Εαν ήσουν (όχι προσωπικά εσύ) εξασφαλισμένη οικονομικά σε βαθμό που δε χρειάζεται καν να δουλεύετε ο άντρας σου κ συ θα φροντίζατε το ίδιο τα παιδιά; θα απαιτούσες/θα ήταν αυτονόητο πως θα αλλάζατε ίσες πάνες στο μωρο;

 

 

[vicky86]

4 ώρες πρίν, zaxaroulini είπε:

 

Δεν είπα να κάνει break από τον ρόλο της μητέρας, από την ρουτίνα και την καθημερινότητα είπα να κάνει break!

Εξαρταται κ τι εννοει ο καθενας break

Προσωπικα το να μπω για μπανιο χωρις να σκεφτομαι οτι εχω μονο 5' μππρει κ να μου αρκει

[vicky86]

4 ώρες πρίν, zaxaroulini είπε:

 

Δεν είπα να κάνει break από τον ρόλο της μητέρας, από την ρουτίνα και την καθημερινότητα είπα να κάνει break!

Εξαρταται κ τι εννοει ο καθενας break

Προσωπικα το να μπω για μπανιο χωρις να σκεφτομαι οτι εχω μονο 5' μππρει κ να μου αρκει

Επισης,παλι μονο για μενα μπορω να μιλησω,προτιμω να αλλαξω γενικως τις συνθηκες της καθημερινοτητας μου,παρα να κανω ενα break απο τη ρουτινα

Οσο ανανεωτικο κ να ειναι,παλι στα ιδια γυριζεις

[Δωρα]

Οντως η αυπνια η εστω και να κοιμαμαι λιγο λιγοτερο απο οσο θα χρειαζομουν μακροχρονια με σκοτωνει... Εχουμε παλι τις ημερες μας και δεν μπορω να την κοιμησω για παραπανω απο 30' στην δειαρκεια της ημερας, ουτε στο μαρσιπο περπατωντας....οποτε δεν κοιμαται καλα ουτε το βραδυ... Οσο για το διαλλειμα το ελπιζω στις γιορτες αλλιως μαλλον δεν θα επιζησω...

[vicky86]

Αναλογα τι εννοεις δωρα

Το μωρο δ καταλαβαινει απο γιορτες

Αν εννοεις οτι εχει αδεια ο συζηγος κ περιμενεις οτι θα σε βοηθησει οκ

Αν εννοεις το ταξιδι,δ λεω,ωραιο,κ θα ξεκουραστεις,κ θα αλλαξετε παραστασεις,αλλα μετα θα επιστρεψετε σπιτι

[zaxaroulini]

Κορίτσια νομίζω ότι εστιάζουμε διαφορετικά, είναι προφανώς ότι ένα παιδί έχει ανάγκη και τους δύο γονείς και δεν εμμένω στην ικανοποίηση των πρακτικών αναγκών όσο στην ψυχολογική ικανοποίηση.

Ποιος από εμάς θυμάται αν μαγείρευε η μαμά ή ο μπαμπάς ή ποιος έπλενε τα πιάτα? Θυμόμαστε όμως πολύ καλά ποιος μας έπαιζε, ποιος μας έλεγε ιστορίες, ποιος μας πήγαινε βόλτα.

Με την διάκριση των ρόλων δεν αναφέρομαι στις δουλειές, ξέρω οικογένειες που ο μπαμπάς μαγειρεύει καλύτερα από την μαμά, εγώ αναφέρομαι στο μητρικό και πατρικό πρότυπο. Δηλαδή αν η μαμά είναι σπίτι και μπορεί να δίνει πολλές ώρες για την ανατροφή / φροντίδα του παιδιού, τότε οι ώρες που μπορεί να δώσει ο μπαμπάς (εξαιτίας της δουλειάς) δεν θα πρέπει να καταναλώνονται σε δουλειές στο σπίτι αλλά σε ποιοτικό χρόνο με την οικογένειά του.

Δηλαδή πόσες φορές, έχει γυρίσει ο μπαμπάς σπίτι να βρει μία χαρούμενη μαμά να κάτσουν όλοι μαζί να φάνε στο οικογενειακό τραπέζι, να παίξουν μαζί με τα παιδιά τους ή αναλόγως και την ώρα που γυρίζει ο μπαμπάς σπίτι να βγούνε βόλτα όλοι μαζί έξω?

Νομίζω όμως ότι όλη (η δικαιολογημένη) κούραση της μαμάς, οδηγεί στο να περιμένει τον σύζυγο για να εκτονώσει την αρνητική της ενέργεια και να αποφορτιστεί η ίδια, με αποτέλεσμα να εμπλεκόμαστε σε ένα φαύλο κύκλο.

Στην φυσική υπάρχει ο όρος δράση – αντίδραση. Αν είμαστε χαρούμενοι θα κάνουμε και τους άλλους γύρω μας χαρούμενους, αν υποδεχόμαστε τον άλλον με μούτρα θα στραβώσει και ο άλλος.

Οπότε κατ’ εμέ όλο το παιχνίδι έγκειται στην επικοινωνία μεταξύ του ζευγαριού. Καθόμαστε συζητάμε ότι μας απασχολεί και αναλόγως φυσικά και της αντιμετώπισης που θα τύχουμε από το έτερο ήμισυ, δράμε και αναλόγως.

Δηλαδή αν εγώ πχ. εχω ως δεδομένο ότι ο σύζυγος θα φύγει στις 8 το πρωί και θα γυρίσει στις 8 το βράδυ λόγω δουλειάς δεν θα κάτσω να ξεπατωθώ μέσα στην ημέρα και να περιμένω πως και πως να μπει σπίτι για να του τα ψάλλω!

Θα έχω κάνει τα κουμάντα μου (πεθερικά, γιαγιάδες, φίλες κλπ) να κάνω και τα καφεδάκια μου και τα μπανάκια μου μέσα στην μέρα που θα με αποφορτίσουν ώστε όταν έρθει ο σύζυγος να χαλαρώσουμε όλοι μαζί, να φάμε, να γελάσουμε!

Θέλω να πω να εστιάζουμε στα θετικά και να βρίσκουμε λύσεις για να κάνουμε την ζωή μας πιο εύκολη!

Εγώ προσωπικά έχω πολύ ψηλά τον εαυτούλη μου για να κάθομαι να χαλάω την ζαχαρένια μου και να μην περνάω καλά!

[zaxaroulini]

2 hours ago, Vasilo said:

Αρχικά επειδή παρεξηγήθηκε η αναφορά μου στο πως σκέφτεται η γιαγιά μου και πως έπραξε η μαμά μου,δεν το είπα για να στοχοποιήσω κάποια κοπέλα, ήθελα να υποστηρίξω τα λόγια της @ΑΡΓΚ περί ελληνικής νοοτροπίας με βάση τη δική μου εμπειρία. 

Ήθελα να κάνω το σχόλιο μου πάνω σ αυτά ομως με κάλυψαν πλήρως τα κορίτσια πιο πάνω. Για το brake για τη σύγχυση εργασιών του σπιτιού με την ανατροφή κλπ.

Αυτό που βλέπω πως της δίνεις σαν συμβουλή είναι πως θα τα καταφέρει μόνη της! πως θα καταφέρει να διαχειριστεί το χρόνο της, τα συναισθήματα της, τις υποχρεώσεις απέναντι στο σπίτι κ το σύντροφο της.

Θα ήθελα να μας εξηγήσεις λίγο το πρότυπο μαμάς και το πρότυπο πατέρα, οι ρόλοι τους όλα αυτά που γράφεις στο τέλος. Όπως και τον όρο "εξιλαστήριο θύμα".

Δεν κάνω κάποιου είδους επίθεση, με ενδιαφέρει να μου τα αναλύσεις. Μπορεί κ να διαφωνήσουμε όμως όλες προβληματιζόμαστε για όλα αυτά κ κάτι μαθαίνουμε. 

Πάλι από προσωπική μ εμπειρία, δν ξέρω καμιά εργαζόμενη μαμά που ξεκουράζεται μετά τη δουλειά.

 

Στη βοήθεια των 5 λεπτών, εγώ παίρνω μια ανάσα (ψυχή και σώμα) όταν ο σύζυγος αναλαμβάνει να κάνει μπάνιο το μωρό, να το ετοιμάσει για ύπνο και να το κοιμήσει, να κάτσει να φάνε μαζί, να του δώσει λίγο νεράκι, να πλύνουν χέρια, να του κάνει ένα τζα! Ξαφνικά για να γελασει. 10 λεπτά; μισή ώρα; πόσα 5λεπτα μπορούν να χωρέσουν άραγε σε μια μέρα;

 

Οι μαμάδες δε ζητάνε βοήθεια για να ξεκουραστούν σωματικά  μόνο, δεν προσφέρει μονο αυτό ο ενεργός πατέρας-σύντροφος και δεν καταλαβαίνω πως τα "ψυχολογικά"  της μάνας μπερδεύονται με τη σωματική κούραση. Μιλάμε για ευθύνη για νοιάζομαι, σκέφτομαι και ενεργώ. Με την ίδια λογική ένας μπαμπάς τι προσφέρει στο παιδί του; απλά καθαριότητα; το κάνει μπάνιο για να μοσχοβολάει ή του δείχνει την αγάπη του κ τον ψυχαγωγεί κλπ.;

Να συμφωνήσω πολλοί άντρες δεν παίρνουν χαμπάρι όμως αυτή είναι η επικοινωνία που αναφέρεις.

 

Έτσι κ μια ερώτηση απλά για συζήτηση τπτ παραπάνω. Εαν ήσουν (όχι προσωπικά εσύ) εξασφαλισμένη οικονομικά σε βαθμό που δε χρειάζεται καν να δουλεύετε ο άντρας σου κ συ θα φροντίζατε το ίδιο τα παιδιά; θα απαιτούσες/θα ήταν αυτονόητο πως θα αλλάζατε ίσες πάνες στο μωρο;

 

 

 

Καλέ ποια επίθεση?? εμένα μου αρέσουν αυτές οι συζητήσεις! κοίταξε να δεις αν μιλήσεις με μία μανούλα και σου πει την δική της πλευρά θα πεις έχεις δίκιο, αν μιλήσεις με έναν πατέρα και σου πει την δική του πλευρά θα πεις έχεις δίκιο, εγώ πιστεύω ότι η αλήθεια πάντα είναι στην μέση!

Θα μπορούσα να απαντήσω πολύ απλοικώς ότι: ο μπαμπάς δουλεύει όλη μέρα για να μην λείψει τίποτε στην οικογένειά του! αλλά δεν μου αρέσουν αυτές οι τοποθετήσεις. Γιατί μπορεί να δουλεύει η μαμά και να είναι άνεργος ο σύζυγος.

Ο καθένας κοιτάζει από την πλευρά του τι προσφέρει, δηλαδή εμένα ένας φίλος μου δουλεύει σε μία πολυεθνική με μεγάλες απαιτήσεις και άγχη και τρελό τρέξιμο όλη μέρα, βγάζει αρκετά χρήματα για να προσφέρει ένα συγκεκριμένο επίπεδο ζωής στην οικογένειά του, οπότε αν τον ρωτήσεις αυτόν θα σου πει ότι του φαίνεται αστείο να τον περιμένει η γυναίκα του για να κάνει μπάνιο το παιδί, γιατί για αυτόν (όπως το βλέπει ο ίδιος μιλάμε τώρα) το να διευθύνει ένα γραφείο, το να χειρίζεται υποθέσεις με πολλά χρήματα, το να έχει μία δουλειά όλο άγχος, θέλει να γυρίσει σπίτι του όπου με τα δικά του δεδομένα θεωρεί ότι η σύζυγός του κάθεται και θα χαλαστεί άμα αρχίσουν οι καυγάδες. Από την άλλη άμα ρωτήσεις την γυναίκα του θα σου πει ότι οκ ο σύζυγος στην δουλειά είναι σε γραφείο είναι κάθεται όλη μέρα, περιμένει μία βοήθεια να γυρίσει αυτός το βράδυ! Θέλω να πω ότι ο καθένας τα βλεπει από την δική του οπτική γωνία και όσο να μην θέλουμε να το παραδεχτούμε και οι δύο έχουν δίκιο!

Οπότε αυτό που λέω εγώ είναι πως, αυτός που πιέζεται περισσότερο είτε ο άντρας είτε η γυναίκα καλώς ή κακώς θα πρέπει να αναζητήσει μόνος του τις διεξόδους όταν βλέπει ότι από την άλλη πλευρά δεν γίνεται κατανοητή, δεν θέλει ο άλλος!

Και τι εννοώ διεξόδους: π.χ. με κουράζουν οι δουλειές του σπιτιού και βλέπω ότι ο σύζυγος δεν προλαβαίνει / δεν θέλει να ασχοληθεί? του λέω απλώς: γλυκέ μου έχω κανονίσει με μία κοπέλα θα έρχεται 1 / 2 φορές το μήνα, δεν παίρνει πολλά, απλώς σε ενημερώνω!

Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο!

 

[Αννα 35]

Ζαχαρουλινι, έχω την αίσθηση πως η θεματοθετρια δεν προβληματίζεται τόσο σε σχέση με τη βοήθεια που θα λάβει από το σύζυγο στο νοικοκυριό, όσο στο ότι ο ίδιος διστάζει να αναλάβει το μωρο το 10λεπτο που η ίδια θέλει κανεί ένα μπάνιο. Και ειλικρινά, αν έχω καταλάβει σωστά τον προβληματισμό, αυτό επεκτείνεται και σε άλλες πτυχές και ορίζει τη σχέση που θα δομηθεί μεταξύ πατέρα και παιδιού.

Κατ' εμέ στην ηλικία των πέντε μηνών και το να κάνει ένας μπαμπάς το μωρο του μπάνιο έχει τη σημασία του. Στα μάτια του μωρου είναι ο φροντιστής πέραν της μητέρας, στα μάτια του πατέρα αποκτά ουσιαστικό ρόλο στη ζωή του μωρου, γιατί πολλά με 5 μηνών μωρο δεν μπορεί να κάνει κανείς.

Ξέρετε πόσες φορές ήταν και είναι ο σύζυγος καθοδόν και μου τηλεφωνεί προκειμένου είτε να μην κάνω μπάνιο την μπέμπα, είτε να μη διαβάσω παραμύθι στα μεγάλα για να το κάνει εκείνος.

Όταν ήταν τα δίδυμα μωρα και μου τηλεφωνούσε, συχνά πυκνά τα έκανα εγώ μπάνιο, σκεπτόμενη ότι θέλει να με ξεκουράσει και είναι κρίμα μετά από μία δύσκολη μέρα να ταλαιπωρηθεί. Ευτυχώς σύντομα μου επικοινώνησε την απογοήτευση που ένιωθε όταν το έπραττα. Κίνητρο του ήταν να δημιουργήσει εικόνες και αναμνήσεις από τα παιδιά του. Πόσο εύκολο θα ήταν να το προσπερνούσε και να μην είχε τέτοιες αναμνήσεις.

Δεν ξέρω πως είναι να έχεις τη φροντίδα των παιδιών και ταυτόχρονα να πρέπει να φροντίσεις και τα του νοικοκυριού, καθώς έχω την τύχη καθημερινής εξωγενούς βοηθειας, οπότε δεν μπορώ να ταυτιστώ απόλυτα με τη θεματοθετρια. Όμως όταν το ένα μέρος ομολογεί πως βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης, το άλλο μέρος πρέπει να το συμμεριστεί και να σπεύσει να δώσει αρωγή.

[Aggeliki21]

2 ώρες πρίν, zaxaroulini είπε:

 

Καλέ ποια επίθεση?? εμένα μου αρέσουν αυτές οι συζητήσεις! κοίταξε να δεις αν μιλήσεις με μία μανούλα και σου πει την δική της πλευρά θα πεις έχεις δίκιο, αν μιλήσεις με έναν πατέρα και σου πει την δική του πλευρά θα πεις έχεις δίκιο, εγώ πιστεύω ότι η αλήθεια πάντα είναι στην μέση!

Θα μπορούσα να απαντήσω πολύ απλοικώς ότι: ο μπαμπάς δουλεύει όλη μέρα για να μην λείψει τίποτε στην οικογένειά του! αλλά δεν μου αρέσουν αυτές οι τοποθετήσεις. Γιατί μπορεί να δουλεύει η μαμά και να είναι άνεργος ο σύζυγος.

Ο καθένας κοιτάζει από την πλευρά του τι προσφέρει, δηλαδή εμένα ένας φίλος μου δουλεύει σε μία πολυεθνική με μεγάλες απαιτήσεις και άγχη και τρελό τρέξιμο όλη μέρα, βγάζει αρκετά χρήματα για να προσφέρει ένα συγκεκριμένο επίπεδο ζωής στην οικογένειά του, οπότε αν τον ρωτήσεις αυτόν θα σου πει ότι του φαίνεται αστείο να τον περιμένει η γυναίκα του για να κάνει μπάνιο το παιδί, γιατί για αυτόν (όπως το βλέπει ο ίδιος μιλάμε τώρα) το να διευθύνει ένα γραφείο, το να χειρίζεται υποθέσεις με πολλά χρήματα, το να έχει μία δουλειά όλο άγχος, θέλει να γυρίσει σπίτι του όπου με τα δικά του δεδομένα θεωρεί ότι η σύζυγός του κάθεται και θα χαλαστεί άμα αρχίσουν οι καυγάδες. Από την άλλη άμα ρωτήσεις την γυναίκα του θα σου πει ότι οκ ο σύζυγος στην δουλειά είναι σε γραφείο είναι κάθεται όλη μέρα, περιμένει μία βοήθεια να γυρίσει αυτός το βράδυ! Θέλω να πω ότι ο καθένας τα βλεπει από την δική του οπτική γωνία και όσο να μην θέλουμε να το παραδεχτούμε και οι δύο έχουν δίκιο!

Οπότε αυτό που λέω εγώ είναι πως, αυτός που πιέζεται περισσότερο είτε ο άντρας είτε η γυναίκα καλώς ή κακώς θα πρέπει να αναζητήσει μόνος του τις διεξόδους όταν βλέπει ότι από την άλλη πλευρά δεν γίνεται κατανοητή, δεν θέλει ο άλλος!

Και τι εννοώ διεξόδους: π.χ. με κουράζουν οι δουλειές του σπιτιού και βλέπω ότι ο σύζυγος δεν προλαβαίνει / δεν θέλει να ασχοληθεί? του λέω απλώς: γλυκέ μου έχω κανονίσει με μία κοπέλα θα έρχεται 1 / 2 φορές το μήνα, δεν παίρνει πολλά, απλώς σε ενημερώνω!

Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο!

 

Πολυ ωραια τα τοποθετησες..απλα θελω να συμπλυρωσο οτι να μην ειμαστε καθετες σε πολλα πραγματα και ο ενας να σκεφτεται τον αλλον ...εμενα πρωσοπικα δεν μ λειπει τιποτα αλλα εχω πολυ μεγαλο σπιτι  και ο συζηγος καταλαβε οτι δεν τα προλαβενω ολα και αμα δει μια ανωκατοσουρα στο σπιτι δεν θα μ πει τιποτα και πλεον αποφασισαμε να φωναξουμε γυνααικα ωστε να υπαρχει μια βοηθεια ...

[vicky86]

Τροπο που πολλοι δ εχουν.δ εχουν ολοι τη δυνατοτητα ουτε για μια φορα το μηνα,βοηθεια στις δουλειες του σπιτιου.η γιαγιαδες.ουτε μπορω να φανταστω να ερθει να με βοηθησει φιλη μου

Κ αλλο δ προλαβαινει αλλο δ θελει

Επειδη ομως ειναι ζευγαρι,καλυτερα να συζητησουν κ να βρουνε μαζι τις διεξοδους

Δ νομιζω οτι καθομαστε κ περιμενουμε το εξιλαστηριο θυμα,αλλα εχεις αναγκη να μιλησεις σε καποιον,αν οχι στον συντροφο σου σε ποιον;

Απλα θα πρεπει καποιες μερες να αντεχει κ τα μουτρα,αν ειναι καθημερινα σιγουρα υπαρχει προβλημα

[belleblue]

@marakiz + @balletina  ναι, κάνουμε θεραπεία, (θέλει, γιατί θα μας χάσει αν δεν...)

όμως μου είναι πολύ δύσκολο να σεβαστώ έναν άνθρωπο που έφερε στο κόσμο  Ένα παιδί για να το παρατήσει ας πούμε σε θέμα σχέσης επειδή κατά εκείνον είναι μια χαρά έτσι.

 

Εγραψα για αυτό το λόγο εδώ γιατί πρέπει να απαιτούμε να προσπαθούν να χτίζουν σχέση.

εάν δεν το κάνουν βλάπτεται η μητέρα το παιδί η σχέση...όλα ! Είναι τραγικό να το ζεις κ να μη μπορείς να κάνεις κάτι...!

Έχω κλάψει άπειρες φορές...

στη δίκη μου περίπτωση υπάρχει έντονη ναρκισσιστική συμπεριφορά  όπως λέει η Ψυχ. 

Το μπάνιο κ η αίσθηση ότι ο σύντροφος και μπαμπας φροντίζει το μωρό και το καλύπτει σε μια του ανάγκη είναι σαν να σου λεεει

»μπορείς να ανασάνεις, το μωρό μας έχει ΚΑΙ εμένα,,,,!»

 Δεν είναι τα 5 ή τα 10’ αλλά το τι συμβολίζει αυτή η ρουτίνα .... και αυτό που συμβολίζει είναι κάτι πάρα πολύ βασικό .

ειδικά όταν ας πούμε μία μητέρα δεν έχει βοήθεια και από αλλού.

Όταν αισθάνεσαι ότι είσαι ο μόνος άνθρωπος που φροντίζει αυτό το παιδί αισθάνεσαι ανασφάλεια για το παιδί ότι δεν έχει αυτό που του αξίζει αλλά κιόλας εάν πάθεις εσύ κάτι ποιος θα το φροντίσει; 

Είναι ένα τεράστιο βάρος που αν είσαι ίσως κ άνθρωπος της πρόβλεψης και της σταθερότητας μπορεί αυτό ως σκέψη κ μόνο να είναι σαν να κουβαλάς στη καρδιά σου έναν «άτλα».... 

εγω δεν είχα άνθρωπο ούτε οικονομική δυνατότητα τότε για να αφήσω το παιδί οπότε όλο το βάρος ήταν επάνω μου.

νομιζώ ενιωθα κιόλας ότι εφόσον δεν έχει τον πατέρα του πρέπει εγώ να κάνω διπλό ρόλο -

 Δηλαδή να είμαι «δύο φορές» εκεί,..Για να αναπληρώσω την απουσία του. Και αυτό είναι μεγάλο άγχος..

Ολα αυτά τα συναισθήματα ,

μπορει να σε πλακώνουν ενεργειακά, οπότε φαύλος κύκλος...

[balletina]

πρίν από 28 λεπτά , belleblue είπε:

@marakiz + @balletina  ναι, κάνουμε θεραπεία, (θέλει, γιατί θα μας χάσει αν δεν...)

όμως μου είναι πολύ δύσκολο να σεβαστώ έναν άνθρωπο που έφερε στο κόσμο  Ένα παιδί για να το παρατήσει ας πούμε σε θέμα σχέσης επειδή κατά εκείνον είναι μια χαρά έτσι.

 

Εγραψα για αυτό το λόγο εδώ γιατί πρέπει να απαιτούμε να προσπαθούν να χτίζουν σχέση.

εάν δεν το κάνουν βλάπτεται η μητέρα το παιδί η σχέση...όλα ! Είναι τραγικό να το ζεις κ να μη μπορείς να κάνεις κάτι...!

Έχω κλάψει άπειρες φορές...

στη δίκη μου περίπτωση υπάρχει έντονη ναρκισσιστική συμπεριφορά  όπως λέει η Ψυχ. 

Το μπάνιο κ η αίσθηση ότι ο σύντροφος και μπαμπας φροντίζει το μωρό και το καλύπτει σε μια του ανάγκη είναι σαν να σου λεεει

»μπορείς να ανασάνεις, το μωρό μας έχει ΚΑΙ εμένα,,,,!»

 Δεν είναι τα 5 ή τα 10’ αλλά το τι συμβολίζει αυτή η ρουτίνα .... και αυτό που συμβολίζει είναι κάτι πάρα πολύ βασικό .

ειδικά όταν ας πούμε μία μητέρα δεν έχει βοήθεια και από αλλού.

Όταν αισθάνεσαι ότι είσαι ο μόνος άνθρωπος που φροντίζει αυτό το παιδί αισθάνεσαι ανασφάλεια για το παιδί ότι δεν έχει αυτό που του αξίζει αλλά κιόλας εάν πάθεις εσύ κάτι ποιος θα το φροντίσει; 

Είναι ένα τεράστιο βάρος που αν είσαι ίσως κ άνθρωπος της πρόβλεψης και της σταθερότητας μπορεί αυτό ως σκέψη κ μόνο να είναι σαν να κουβαλάς στη καρδιά σου έναν «άτλα».... 

εγω δεν είχα άνθρωπο ούτε οικονομική δυνατότητα τότε για να αφήσω το παιδί οπότε όλο το βάρος ήταν επάνω μου.

νομιζώ ενιωθα κιόλας ότι εφόσον δεν έχει τον πατέρα του πρέπει εγώ να κάνω διπλό ρόλο -

 Δηλαδή να είμαι «δύο φορές» εκεί,..Για να αναπληρώσω την απουσία του. Και αυτό είναι μεγάλο άγχος..

Ολα αυτά τα συναισθήματα ,

μπορει να σε πλακώνουν ενεργειακά, οπότε φαύλος κύκλος...

Κοριτσι μου πολυ καλα κανεις που δεν αφησες ετσι απλα τη κατασταση,δεν τα παρατησες εννοω. Πλεον δυστηχως απο οτι εχω καταλαβει ολοι ψαχνουν την ευκολη οδο.Το να αντιμετωπιζεις ενα προβλημα ετσι ειναι πολυ σωστο κ γενναιο εκ μερους σου κ μπραβο κ στους 2 σας που ζητησατε βοηθεια. Ευχομαι να βρεθουν συντομα ισορροπιες κ να λυθουν ολα σας τα προβληματα.Κ ακρη να μη βγαλεις τουλαχιστον προσπαθησατε! Το εχω πει αρκετες φορες στο θεμα αυτο αλλα θα το ξαναπω. Καθε οικογενεια εχει τα δικα της.Διαφορετικοι ανθρωποι χαρακτηρες.Οπως ειπε κ παραπανω μια κοπελα η καθε μερια το βλεπει διαφορετικα..Δεν μιλαω για το δικο σου παραδειγμα φυσικα!!Ειλικρινα ευχομαι να βρεθει η ιδανικη λυση  για εσας σας ζευγαρι αλλα κ για τα παιδακια σας.!

[belleblue]

Σε ευχαριστώ... Να ξέρεις ότι αυτές οι συμπεριφορές όταν είναι διαρκής συνεχιζόμενες χωρίς διάλλειμα από την αρχή, υπάρχει περίπτωση να έχει πρόβλημα ναρκισσισμού ..αξίζει να διαβάσει όποια θέλει στο ίντερνετ τι είναι αυτό. Narcissism narcissistic disorder narcissistic traits. 

 

Όταν κάποιος θέλει συνέχεια να ξεγλιστρά από υποχρεώσεις που ανήκουν στο ρόλο του είτε συναισθηματικές είτε οικονομικές είτε συντροφικές,..τίθεται τέτοιο θέμα.   Δεν είναι απλώς μία τυχαία συμπεριφορά. Δεν έχει να κάνει με ωράριο εργασίας έχει να κάνει με τις προθέσεις που έχει κάποιος και το πώς αισθάνεται για το ρόλο του και τι σημαίνει αυτός ο ρόλος.

Έγραψα εδώ γιατί όσο μειώνουμε την σημασία αυτής της απουσίας σε χρόνο και συναίσθημα τόσο πέρνα καταστροφικά μέσα στο γάμο αυτή η κατάσταση.

Κάθε πεντάλεπτο κάθε λεπτό επαφής που υπάρχει ή δεν υπάρχει είναι σημαντικό, κρισιμότατο για την σχέση.

Δεν μπορεί να υπάρξει σχέση κ οικογένεια ευτυχισμένη όταν δεν υπάρχει ισορροπία σε αυτά τα πράγματα και τις προσδοκίες που έχει ο ένας και ο άλλος.

 Εάν ο σύντροφος δεν κατανοεί ακόμα και το πεντάλεπτο πόσο έχει σημασία...σε λίγους μήνες και σε λίγα χρόνια εάν δεν αλλάξει αυτό , το τι θα γίνει είναι δεδομένο. 

Ο ναρκισσισμός των αντρών ή κ των γυναικών, δεν φεύγει έτσι απλά, με το να ζητήσουμε κάτι-  αυτό είναι κ το χαρακτηριστικό του, ότι ζητάς κάτι ευγενικά και ξεκάθαρα ότι το έχεις πραγματικά ανάγκη και ούτε το έχει φανταστεί ποτέ ούτε το κατανοεί και ούτε κάνει κ κάτι για να το προσφέρει. 

Και παρόλα αυτά θεωρεί ότι φτάνουν αυτά που δίνει, επειδή  «έτσι είναι». 

[ΑΡΓΚ]

14 ώρες πρίν, belleblue είπε:

@marakiz + @balletina  ναι, κάνουμε θεραπεία, (θέλει, γιατί θα μας χάσει αν δεν...)

όμως μου είναι πολύ δύσκολο να σεβαστώ έναν άνθρωπο που έφερε στο κόσμο  Ένα παιδί για να το παρατήσει ας πούμε σε θέμα σχέσης επειδή κατά εκείνον είναι μια χαρά έτσι.

 

Εγραψα για αυτό το λόγο εδώ γιατί πρέπει να απαιτούμε να προσπαθούν να χτίζουν σχέση.

εάν δεν το κάνουν βλάπτεται η μητέρα το παιδί η σχέση...όλα ! Είναι τραγικό να το ζεις κ να μη μπορείς να κάνεις κάτι...!

Έχω κλάψει άπειρες φορές...

στη δίκη μου περίπτωση υπάρχει έντονη ναρκισσιστική συμπεριφορά  όπως λέει η Ψυχ. 

Το μπάνιο κ η αίσθηση ότι ο σύντροφος και μπαμπας φροντίζει το μωρό και το καλύπτει σε μια του ανάγκη είναι σαν να σου λεεει

»μπορείς να ανασάνεις, το μωρό μας έχει ΚΑΙ εμένα,,,,!»

 Δεν είναι τα 5 ή τα 10’ αλλά το τι συμβολίζει αυτή η ρουτίνα .... και αυτό που συμβολίζει είναι κάτι πάρα πολύ βασικό .

ειδικά όταν ας πούμε μία μητέρα δεν έχει βοήθεια και από αλλού.

Όταν αισθάνεσαι ότι είσαι ο μόνος άνθρωπος που φροντίζει αυτό το παιδί αισθάνεσαι ανασφάλεια για το παιδί ότι δεν έχει αυτό που του αξίζει αλλά κιόλας εάν πάθεις εσύ κάτι ποιος θα το φροντίσει; 

Είναι ένα τεράστιο βάρος που αν είσαι ίσως κ άνθρωπος της πρόβλεψης και της σταθερότητας μπορεί αυτό ως σκέψη κ μόνο να είναι σαν να κουβαλάς στη καρδιά σου έναν «άτλα».... 

εγω δεν είχα άνθρωπο ούτε οικονομική δυνατότητα τότε για να αφήσω το παιδί οπότε όλο το βάρος ήταν επάνω μου.

νομιζώ ενιωθα κιόλας ότι εφόσον δεν έχει τον πατέρα του πρέπει εγώ να κάνω διπλό ρόλο -

 Δηλαδή να είμαι «δύο φορές» εκεί,..Για να αναπληρώσω την απουσία του. Και αυτό είναι μεγάλο άγχος..

Ολα αυτά τα συναισθήματα ,

μπορει να σε πλακώνουν ενεργειακά, οπότε φαύλος κύκλος...

 

Για ένα διάστημα όταν είχαμε το τρίτο μωρό, που ήταν και παράξενο ότι συνέβη στο τρίτο, ο άντρας μου είχε πέσει με τα μούτρα στη δουλειά, και ασχολούταν πολύ λιγότερο από όσο συνηθως με τα παιδιά. Ομολογουμένως η δουλειά είχε στρες, αλλά και πάλι... Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι αν μου συμβεί κάτι, πραγματικά δε θα ξέρει τι να κάνει ειδικά το μωρό. Είχε και προβλήματα υγείας, ούτε καν τα φάρμακα ή τα συμπτώματα δε νομίζω να θυμόταν. Ηταν φοβερά αγχωτική η σκέψη και περιττό να πω ότι οδήγησε και σε πολύ άσχημους καβγάδες και σε ψυχολόγο. Ευτυχώς τουλάχιστον φάση ήταν και πέρασε, αλλά και αυτός ο χρόνος που κράτησε, ήταν πολύ άσχημος και μας πήρε καιρό να συνέλθουμε. Ειναι φοβερό το αίσθημα ότι έχεις όλο το βάρος ενός μωρού επάνω σου.

[vicky86]

Πανω σε αυτο που λεει η αννα(που ειναι παρα πολυ γλυκο που σου ζητησε να περιμενετε για να ερθει να συμμετεχει),κ στο μωρο-παιδι θα κανει πολυ καλο.να ξερει οτι το φροντιζει κ καποιος αλλος εκτος απο τη μαμα.ετσι αντιλαμβανονται κ την αγαπη

Η αν δουμε κ κτ πιο συνηθες.η μαμα αναλαμβανει το αλλαγμα,το μπανιο,το ταισμα,να βαλει θερμομετρο,να δωσει φαρμακο.κ ο μπαμπας μονο παιζει,κ παει βολτες με το παιδι.κ καταληγουμε η μαμα να μην ειναι διασκεδαστικη αλλα αυτη που βαζει τα ορια κ γινεται η κακια

[zaxaroulini]

Αγαπητά μου κορίτσια,

Εγώ είμαι της άποψης ότι το ποτήρι ή θα το δούμε μισογεμάτο ή θα το δούμε μισοάδειο!

Αν το δούμε μισοάδειο τότε ναι  η Δώρα δεν έχει να περιμένει κάτι τις γιορτές, ότι και να κάνουν θα το κάνουν για λίγο και μετά θα ξαναγυρίσουν σε μία δύσκολη καθημερινότητα, και οι δύο!

Αν το δούμε μισογεμάτο, τότε ο σύζυγος πχ. θα πάρει άδεια θα πάνε κάπου ή θα κάτσουν σπίτι τους και θα περάσουν καλά, θα είναι όλη η οικογένεια μαζί, θα κάνουν ευχάριστα πράγματα όλοι μαζί, μία βόλτα, μία συγκέντρωση στο σπίτι με φίλους, μία βόλτα στην όμορφη Χριστουγεννιάτικη Αθήνα και μετά από αυτή την ευχάριστη ανάπαυλα η Δώρα (όπως και κάθε Δώρα) θα επιστρέψει σε μία κουραστική καθημερινότητα όπου όμως η καθημερινότητά της αυτή θα σημαίνεται από την φροντίδα σε ένα υγιές μωράκι (όταν πολλές κοπέλες προσπαθούν χρόνια και δεν καταφέρνουν να έχουν ένα μωράκι) και ο σύζυγος σε μία δύσκολη δουλειά που του αποφέρει χρήματα για να ζήσει την οικογένειά του (όταν πολλοί πατεράδες πασχίζουν για να βγάλουν το μεροκάματο και πάλι δεν καταφέρνουν να βρουν δουλειά στην Ελλάδας της ανεργίας).

Αγαπητή μου Αννα35, ωραία αυτά που γράφεις, μπράβο και συγχαρητήρια, να χαίρεσαι την οικογένειά σου, απλώς δεν μπορώ να καταλάβω πως η περιγραφή μιας τέλειας οικογένειας μπορεί να βοηθήσει μία νέα μανούλα στο να αντιμετωπίσει τα δικά της καθημερινά προβλήματα!

Συμφωνώ ότι σε μερικές περιπτώσεις, όπως αυτές που πολλές φορές βλέπουμε γύρω μας, η συνδρομή ενός ειδικού π.χ. ψυχολόγου ή σύμβουλου γάμου είναι επιτακτική, επιβεβλημένη ή δρα και καθαρά συμβουλευτικά.

Αυτό το κρίνει ο καθένας ανάλογα με το πώς αισθάνεται και τι ανάγκη θεωρεί πως έχει την συνδρομή του.

Εγώ προτείνω να ξεκινήσουμε από τα βασικά, π.χ. την επικοινωνία με τον σύντροφό μας, την «εξομολόγησή» μας στον άνθρωπο που αποφασίσουμε να κάνουμε οικογένεια ότι μας δυσκολεύει και να προσπαθήσουμε μαζί να βρούμε την λύση.

Είμαι της άποψης ότι: δίνεις χαρά θα πάρεις χαρά, κάνεις καλό θα πάρεις καλό, ομοίως κάνεις κακό θα σου γυρίσει μπουμερανγκ.

Το θέμα είναι μία οικογένεια να βρει τις ισορροπίες της και να είναι ευτυχισμένη γιατί αυτό έχει αντίκτυπο στα παιδιά μας, που δεν φταίνε σε κάτι αν οι ενήλικες γονείς δεν μπορούν να βρουν την χρυσή τομή!

Δώρα μου, σου εύχομαι να πάνε όλα καλά!