ΝΙΩΘΩ ΑΧΡΗΣΤΗ ΩΣ ΜΑΝΑ; ΣΥΖΥΓΟΣ; ΝΟΙΚΟΚΥΡΑ

[mata]

Καλέ κορίτσι όχι!Τί είναι αυτά που λές;;Απλά περνάς μια δύσκολη φάση που έχουν παίξει τα νεύρα σου!Με λίγη βοηθεια θα περάσει. Απλά δεν πρέπει να το αφήσεις έτσι.¨Ολα πάντως θα στρώσουν.Don't worry!!!

[Νινεττα]

Μαριλενακι τι ειναι αυτα ?

παρε την αντιβιωση σου να γινεις καλα, και η αψογη μανα και νοικοκυρα θα γινεις μετα!

αντε τωρα ,που εχεις και απαιτησεις απο τον εαυτο σου αυτες τις ημερες!!!

ΣΟΥΤ μην ακουσω κουβεντα το φαρμακο σου και στο κρεβατι σου!!!

[alvadi]

Τελικα εχω πολλα σκαμπανεβασματα !!!

Παλι περναω ημερες πτωσης !!!

Ηθελα να ηξερα θα ισιωσω ποτε ?

Μηπως πρεπει τελικα να με δει κανας ψυχιατρος και οχι ψυχολόγος ??? !!!

 

Μαριλενάκι μου καλή χρονιά! Μήπως πρέπει να σε δει ο Πλούταρχος?

 

Πλάκα κάνω αν και δεν θα ήταν άσχημη ιδέα. Ίσως σε ανέβαζε λιγάκι. Εγώ πιστεύω πως οι περισσότερες από εμάς παιρνάμε τέτοιες κρίσεις...Εγώ σήμερα πρώτη μέρα στη δουλειά και κόντεψα να παραιτηθώ...

[Marilena]

Αχ βρε Μαρακι.... Ειναι στιγμες που ειμαι στα ουρανια και στιγμες που πιανω πατο !!!

[mata]

Όλοι μας το ίδιο!!!Φάση είναι θα περασει!!!!Ασε λίγο τον Γιάννη με τα παιδιά και κάνε μια βόλτα στην αγορά πιες και κανένα καφεδάκι εξω μόνη σου!Έστω και για 2 ώρες!!Νομίζω πως αν δεν αλλάξεις παραστασεις και αν δεν κάνεις κάτι για τον εαυτό σου εσύ η ίδια, δεν είναι και πολλά που μπορούν να α΄λλάξουν από μόνα τους!Και μην μου πεις ότι στενοχωριέσαι αν μείνει ο Γιάννης 2 ώρες με τα παιδιά μόνος του, γιατί θα σε μαλώσω!!!!

[Lia]

Αχ βρε Μαρακι.... Ειναι στιγμες που ειμαι στα ουρανια και στιγμες που πιανω πατο !!!

 

Δυστυχώς και γω δεν πάω πισω. Ευτυχώς, βέβαια, αν μετρήσω ποιες στιγμές υπερισχύουν είναι αυτές που είμαι στα ουράνια.....

 

Δυστυχώς κουραζόμαστε πολύ, έχουμε πολλές υποχρεώσεις και ευθύνες και πολλές φορές δεν αντέχουμε και αδυνατούμε να τα βγάλουμε πέρα. Είναι λογικό να τα βλέπουμε πολλές φορές όλα μαύρα.

Υπομονή, θα περάσουν τα δύσκολα... και θα ξαναβρεθείς πάλι στα ουράνια....

[mimika]

Μαριλενακι μου κι εγω μια απο τα ιδια!

Οι ορμονες μου ειναι τελειως σκατα μετα συγχωρησεως, αλλα δεν υπαρχει πιο καταλληλη λεξη αυτη τη στιγμη.

 

Οι δικοι λενε να παω σε ψυχολογο μιας και περασα πολλα (γεννα, νοσοκομεια, κορτιζονες κλπ) να τα βγαλω απο μεσα αφου δεν προλαβα να χαρω το μικρο μου και το αποχωριστηκα δεκα πολυ σημαντικες ημερες για το δεσιμο μας.

 

Προς το παρον δεν θελω να παω.

Ασε το σπιτι που μου φαινεται μονιμως βομβαρδισμενο...

 

Σαν συζυγος παλι εχω ξεχασει τι σημαινει εδω και πολυυυυυυυυ καιρο....

Να ειναι καλα ο καλος μου που με ανεχεται ακομα....

[ioannaELENI]

MIA ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΑΡΙΛΕΝΑ!!! ΤΑ 100 ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΑ. ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΕΓΩ ΕΧΑΣΑ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΙΧΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΕΙ ΦΕΤΟΣ ΝΑ ΞΑΝΑΓΙΝΩ ΜΑΝΟΥΛΑ!!! ΟΝΕΙΡΟ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΕ

[papi]

αχ, βαχ... τι λέτε ρε κορίτσια και εγώ που νομιζα ότι μόνο εμενα θα κοιτάνε σαν ούφο!! Απο εκεί που ήμουν με στην τρελλή χαρά, δραστήρια και προσεγμένη γυναικα, έχω γίνει νευρική, ..... αχ δεν βρίσκω άλλο επίθετο γιατί έχω συγχυστεί τώρα. τι να πω που κυκλοφορώ σαν την ζουρλή στο σπίτι και προσπαθώ να τα προλάβω όλα; έχω και κάτι καλοθελητές που λένε: Σιγά, εμείς με τοσα παιδιά πως τα προλαβαίναμε;;; Πήγα να τους πω αν τα είχες παρατημένα απο δω κι απο κει δεν καταλαβαίνεις και πως μεγαλώνουν κι όλας. βλέπω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και με ποιάνει κατάθλιψη. Που πήγε το μακιγιάζ και η όρεξη να φτιάξω τα μαλλιά μου; Συνέχεια με κάτι μαύρους κύκλους και το μαλλί σαν να έχω βάλει το δάχτυλο στην πρίζα. ορισμένες φορές απορώ και με τον άντρα μου. τι του αρέσει τελικά σε εμένα και με θέλει ακόμα;;;;; ιχ, ιχ... χαμένη μου θυληκότητα, χαμένη μου υπομονή... που πήγατε;;; φύγατε ανεπιστρεπτι;;; κλαψ, κλαψ...

[motherof2]

αχ, βαχ... τι λέτε ρε κορίτσια και εγώ που νομιζα ότι μόνο εμενα θα κοιτάνε σαν ούφο!! Απο εκεί που ήμουν με στην τρελλή χαρά, δραστήρια και προσεγμένη γυναικα, έχω γίνει νευρική, ..... αχ δεν βρίσκω άλλο επίθετο γιατί έχω συγχυστεί τώρα. τι να πω που κυκλοφορώ σαν την ζουρλή στο σπίτι και προσπαθώ να τα προλάβω όλα; έχω και κάτι καλοθελητές που λένε: Σιγά, εμείς με τοσα παιδιά πως τα προλαβαίναμε;;; Πήγα να τους πω αν τα είχες παρατημένα απο δω κι απο κει δεν καταλαβαίνεις και πως μεγαλώνουν κι όλας. βλέπω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και με ποιάνει κατάθλιψη. Που πήγε το μακιγιάζ και η όρεξη να φτιάξω τα μαλλιά μου; Συνέχεια με κάτι μαύρους κύκλους και το μαλλί σαν να έχω βάλει το δάχτυλο στην πρίζα. ορισμένες φορές απορώ και με τον άντρα μου. τι του αρέσει τελικά σε εμένα και με θέλει ακόμα;;;;; ιχ, ιχ... χαμένη μου θυληκότητα, χαμένη μου υπομονή... που πήγατε;;; φύγατε ανεπιστρεπτι;;; κλαψ, κλαψ...

 

 

να ήξερες πόσο σε νοιώθω

[naina]

Κι εγώ τελευταία νιώθω πολύ χάλια. Νομίζω ότι έχω αποδείξει στον εαυτό μου και τους γύρω μου πόσο άχρηστη είμαι. Δεν είναι ότι δεν είμαι σε θέση να τα καταφέρω, είναι ότι δεν έχω στόχους. Θα μπορούσα να είμαι καλύτερη νοικοκυρά και δεν είμαι, θα μπορούσα να περιποιούμαι τον εαυτό μου περισσότερο και δεν το κάνω, θα μπορούσα να κάνω πολλά πράγματα που απλά δεν κάνω. Η διάθεσή μου είναι χάλια και νιώθω ακόμα πιο άχρηστη. Δεν ξέρω αν υπάρχει διέξοδος σ'αυτό, πιστεύω με το παιδί θα χειροτερέψουν τα πράγματα απλώς

[naina]

Κι εγώ τελευταία νιώθω πολύ χάλια. Νομίζω ότι έχω αποδείξει στον εαυτό μου και τους γύρω μου πόσο άχρηστη είμαι. Δεν είναι ότι δεν είμαι σε θέση να τα καταφέρω, είναι ότι δεν έχω στόχους. Θα μπορούσα να είμαι καλύτερη νοικοκυρά και δεν είμαι, θα μπορούσα να περιποιούμαι τον εαυτό μου περισσότερο και δεν το κάνω, θα μπορούσα να κάνω πολλά πράγματα που απλά δεν κάνω. Η διάθεσή μου είναι χάλια και νιώθω ακόμα πιο άχρηστη. Δεν ξέρω αν υπάρχει διέξοδος σ'αυτό, πιστεύω με το παιδί θα χειροτερέψουν τα πράγματα απλώς

[motherof2]

Κι εγώ τελευταία νιώθω πολύ χάλια. Νομίζω ότι έχω αποδείξει στον εαυτό μου και τους γύρω μου πόσο άχρηστη είμαι. Δεν είναι ότι δεν είμαι σε θέση να τα καταφέρω, είναι ότι δεν έχω στόχους. Θα μπορούσα να είμαι καλύτερη νοικοκυρά και δεν είμαι, θα μπορούσα να περιποιούμαι τον εαυτό μου περισσότερο και δεν το κάνω, θα μπορούσα να κάνω πολλά πράγματα που απλά δεν κάνω. Η διάθεσή μου είναι χάλια και νιώθω ακόμα πιο άχρηστη. Δεν ξέρω αν υπάρχει διέξοδος σ'αυτό, πιστεύω με το παιδί θα χειροτερέψουν τα πράγματα απλώς

 

 

αχ!! αυτές οι ορμόνες της εγκυμοσύνης..... υπομονή καλή μου....έχεις καιρό μπρστά σου για να αισθανθείς άχρηστη...(εννοείται ότι δεν στο εύχομαι ) να δεις εγώ πώς αισθάνομαι.....Λούκι κορίτσια είναι...πόσες φορές σκέφτομαι η μαμά μου πώς τα έβγαζε πέρα? άρα εγώ είμαι η άχρηστη

[vouraikos]

Λες και διαβαζα τα δικα μου. Σκεψου οτι μεχρι και τον αντρα μου τον λενε Γιαννη.

Σε καταλαβαινω απολυτα .....αλλα ενω νιωθω ετσι και εγω, μεσα μου καταλαβαινω πως δεν μπορει να ειμαι τοσο αχρηστη. Μαλλον κατι δεν αναλυω σωστα!!!

Με 2 παιδια και ενα σπιτι μονη μου ξαφνικα, χωρις καμια βοηθεια, με τον αντρα μου να δουλευει απιστευτες ωρες, ειναι αδυνατον να προλαβω να τα κανω ολα καλα. Ετσι , μετα απο πολλα κλαματα και μυρωδια απο καταθληψη, πηραμε την αποφαση με τον αντρα μου ( ο οποιος, πρεπει να ομολογησω δεν με πιεσε ποτε και για τιποτα) να βρουμε γυναικα να ασχολειται με το σπιτι.

Ετσι εγω εχω μονο παιδια και αντε κανενα μαγειρεμα.

Βασικο ρολο στην ψυχολογια σου νομιζω ομως οτι παιζει και το οτι ο μικρος ειναι ακομα πολυ μικρος και θηλαζεις. Και στις δυο γεννες, μολις σταματαγα τον θηλασμο και το μωρο εκλεινε τον 6 μηνα, ολα γινονταν πιο απλα.

Χαλαρωσε και προσπαθησε να κανεις κουραγιο να περασει ο χρονος.

[sofia_nefeli]

ΟΧΟΥ αυτο το θεμα πρεπει να το λενε καταθλιψη μαυρη!!!

και εγω τη μια ειμαι ετσι την αλλη αλλιως!

τωρα που ειμαι στις καλες μου ειπα να γραψω κ εγω να σας ανεβασω λιγο!

ρε κοριτσαρες!!! μη δινετε σημασια στα μικρα....τι κ αν το σπιτι ειναι αχουρι τις μισες μερες της εβδομαδας? τι κ αν εχετε παρει και κανενα κιλο? τι κ αν δεν ειμαστε οπως πριν?

τωρα ειμαστε μανουλες! εχουμε οικογενειες, εχουμε χιλια δυο καλα που πολλες κοπελες περιμενουν να αποκτησουν....

χαρειτε την οικογενεια σας! οσο για την εξωτερικη εμφανιση απλα μια φορα στο τοσο ντυθειτε καλα, βαφτειτε και θα νοιωθετε ομορφες για την υπολοιπη εβδομαδα!!!

οσο για τους αλλους που τα καταφερνουν καλυτερα...τι να πω ειναι καλυτεροι!!! ε και?

[vouraikos]

ΟΧΟΥ αυτο το θεμα πρεπει να το λενε καταθλιψη μαυρη!!!

........

χαρειτε την οικογενεια σας! οσο για την εξωτερικη εμφανιση απλα μια φορα στο τοσο ντυθειτε καλα, βαφτειτε και θα νοιωθετε ομορφες για την υπολοιπη εβδομαδα!!!

οσο για τους αλλους που τα καταφερνουν καλυτερα...τι να πω ειναι καλυτεροι!!! ε και?

σωστο πολυ σωστο. Εχω βρει και ενα αλλο μυστικο για να ανεβαινω ψυχολογικα απο αυτον τον πατο......

Οποτε βρησκομαστε με αλλα παιδακια , ξαδερφια , παιδια φιλικων ζευγαριων, καμαρωνω οταν διαπιστωνω τα αποτελεσματα στον χαρακτηρα του 3χρονου γιου μου, απο το δικο μου μεγαλωμα. Το παιδι εχει μεγαλωσει και εχει μαθει αυτα που , εγω , θεωρω σημσντικα. Δεν υπαρχει επιρροη απο γιαγια, πεθερα ή κυρια που το κραταει. Και χαιρομαι το οτι εχω την δυνατοτητα (οικονομικη) και την τυχη , να μπορω να δωσω στο παιδι αυτα που εγω (και φυσικα και ο αντρας μου) εχουμε συμφωνησει , οτι ειναι η σωστη βαση. Νομιζω οτι θα με ενοχλουσε πιο πολυ απο το κλεισιμο, την μη προσεγμενη εμφανιση ή τηνελλειψη προσωπικου χρονου, το να δω στα παιδια χαρακτηριστικα και θεσεις που δεν θελω. Δεν ξερω αν καταλαβαιτε τι θελω να πω. Αλλα οι εργαζομενες μανουλες, εχω την εντυπωση οτι το νιωθουν αυτο. Και θα ηθελαν πολυ να μπορουν να ειναι "κλεισμενες" με τα παιδια τους. Ας μην γκρινιαζουμε λοιπον.

[MARGIO]

MARILENA ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΠΕΡΙΓΡΑΨΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΖΩ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΧΡΟΝΟ!Η ΜΟΝΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΟΥΛΕΥΩ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΟΝΕΣ ΩΡΕΣ ΠΟΥ "ΞΕΚΟΥΡΑΖΟΜΑΙ"! ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΟΜΩΣ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΣΥΖΥΓΟΥ. ΑΦΟΥ ΕΙΔΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΤΕΛΕΙΑ ΣΕ ΟΛΑ ΠΑΡΑΜΕΛΗΣΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ,ΜΟΝΟ ΤΑ ΠΑΝΩ-ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΤΟ ΤΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ, ΟΠΟΤΕ ΚΑΙ ΑΝ ΜΠΟΡΩ, ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΟ ΣΥΖΥΓΟ.ΓΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΤΥΨΕΙΣ.ΒΕΒΑΙΑ ΔΕΝ ΛΕΩ ΔΕΙΧΝΕΙ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΑΛΛΑ ΠΟΣΗ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΕΙΞΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΦΟΥ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΙΜΩΣ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ?ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΩ ΕΠΙΤΗΔΕΣ ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΑΣ ΛΕΩ ΑΛΛΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΣΟ ΤΡΕΞΙΜΟ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΞΕΡΑΘΩ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΜΟΥ!ΕΣΕΙΣ ΠΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ?ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ ΑΥΤΟ ΤΟ SITE ΓΙΑΤΙ ΒΛΕΠΩ ΟΤΙ ΛΙΓΟ ΠΟΛΥ ΟΛΕΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΕΡΝΑΜΕ ΚΑΙ ΟΣΟ ΝΑ ΠΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ! ΠΑΝΤΩΣ ΤΟ ΕΥΤΥΧΥΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΒΛΕΠΩ ΦΩΣ ΣΤΟ ΤΟΥΝΕΛ ΓΙΑΤΙ ΟΜΟΛΟΓΩ ΟΤΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΣΕ ΛΙΓΟ Η ΜΙΚΡΗ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ

[drosostalia]

καλησπερα ρε κοριτσιαααααααααααα με ανχοσατε αυτα θα παθω μολισ γενησω οχ οχ την εβαψα χαχαχαχαχαχα

[νεφελη]

Δεν ειναι ευκολο να μεγαλωνεις παιδια, να εισαι νοικοκυρα, να εισαι σωστη επαγγελματιας κ να εισαι κ συζυγος... Δυστυχως ειμαστε ανθρωποι με ορια κ αντοχες κ πολλες φορες τα ξεπερναμε. Αυτα λιγο πολυ ειναι προβληματα που ολες τα αντιμετωπιζουμε, οποτε τουλαχιστον μην αισθανομαστε ασχημα οτι ειμαστε μονο εμεις αχρηστες...

Δε ξερω τι δουλεια κανεις margio κ ποσο χρονο εχεις για τα παιδια σου, για το σπιτι κ για τον αντρα σου.. Ομως εστω κ αν εισαι μεσα στο σπιτι κ τρεχεις πανικοβλητη, ειναι πολυ δυσκολο πιστευεις να φορας κατι κομψο (ακομα κ ρομπα να ειναι...), να εχεις τα μαλλια χτενισμενα ή εστω πιασμενα μια κομψη αλογοουρα, να φορας πχ, λιγο μακιγιαζ... ή οταν κανεις μπανιο δεν ειναι τοσο δυσκολο να αφιερωσεις δυο λεπτα να ξυρισεις τα ποδια σου, μην εισαι σαν τον Βαμβακουλα στο κρεβατι... Θελω να πω οτι ακομα κ αν δεν εχουμε την πολυτελεια να φοραμε τουαλετες κ να ειμαστε στην τριχα κ απο τα κομμωτηρια καθε μερα, μπορουμε καποια μικρα καθημερινα πραγματακια να τα προσεχουμε..

Επισης, αν κ δε ξερω τν οικονομικη σας κατασταση, αν επαιρνες μια γυναικα μια φορα την εβδομαδα ή εστω καθε δυο εβδομαδες για τα πολλα θα σου ελευθερωνε λιγο χρονο. Εγω εχω γυναικα, οποτε τουλαχιστον δεν εχω να ασχολουμαι με το νοικοκυριο καθολου κ κερδιζω πολυ χρονο ετσι..

Επισης θα βοηθουσε αν ειχατε τιποτα παππουδες κοντα να σας κραταν τα παιδια εστω για μια-δυο ωρες για να πατε μια βολτα, ενα θεατρο, να βγειτε για φαγητο..

Το θεμα ειναι να κατανοησουμε οτι για να ειμαστε τελειες μαμαδες, τελειες νοικοκυρες, τελειες γυναικες πρεπει πρωτα απο ολα να ειμαστε καλα με τον εαυτο μας. Ακομα κ τα παιδια δε θελουν μια εξουθενωμενη μαμα που τρεχει ολη μερα σαν τη τρελη..

[terra]

νεφέλη, έχεις δίκιο...

 

Επί του θέματος της κυρίας για τις δουλειές του σπιτιού, πείτε μου τη γνώμη σας: Είμαι παντρεμένη και δεν έχουμε παιδιά ακόμη. Δουλεύουμε κι οι δύο αρκετές ώρες (ο άντρας μου λίγο περισσότερο από εμένα). Σκέφτηκα να έχουμε μια κυρία για τα χοντρά του σπιτιού, 1 φορά κάθε 10-15 μέρες. Έτσι, θα μπορώ να κάνω ενδιάμεσα 1 φορά ένα ψιλοκαθάρισμα και να αφιερώνω τον υπόλοιπο χρόνο στον εαυτό μου και στον άντρα μου, καθώς και για να κάνω κάποιες εργασίες οργάνωσης, κλπ στο σπίτι, ξέρετε το είδος των δουλειών που αφήνεις μονίμως πίσω γιατί δεν είναι επείγουσες και δεν έχεις ποτέ χρόνο.

 

Αυτό που συνέβαινε ως τώρα ήταν ότι το σπίτι συχνά ήταν βρώμικο γιατί δεν έχω κάθε μέρα χρόνο να ασχοληθώ, κάθε ΣΚ αφιέρωνα τη 1 μέρα τουλάχιστον στην καθαριότητα-σίδερο κλπ, ο καλός μου ασχολείται, αλλά όποτε έχει χρόνο και μερικές φορές διαπληκτιζόμαστε για τις δουλειές...

 

Βρήκα και μια κυρία που μου σύστησαν και... ο καλός μου τσινάει! Δεν του αρέσει η ιδέα του να ασχολείται κάποιος άλλος με το σπίτι μας, το νιώθει σαν παρέμβαση (ούτε όμως και η ιδέα να συμβάλλει περισσότερο στις δουλειές του αρέσει). Σημείωση: οικονομικά μας παίρνει να το κάνουμε και πάντα θα είμαι κι εγώ ή η μητέρα μου μαζί με τη γυναίκα, γιατί δε μου αρέσει η ιδέα να είναι ένας ξένος άνθρωπος σπίτι μου μόνος του.

 

???????????

[vagvasou]

Μαριλένα,

Όλα αυτά που γράφεις, εγώ τα έχω ζήσει ακριβώς ίσως και λίγο πιο χειρότερα, πριν από κάποιους μήνες. Τότε έλεγα "έκανα το λάθος να κάνω τα παιδιά μου με 13 μήνες διαφορά, καλά να πάθω". Τώρα όμως που έχουν φτιάξει τα πράγματα, πιστεύω ότι είναι ότι καλύτερο μου έχει τύχει ποτέ. Και θα σου εξηγήσω:

Όταν γέννησα τη μπέμπα μου, ο γιος μου ήταν 13 μηνών. Ένα παιδί αρκετά δύσκολο και απαιτητικό (γιατί τον είχαμε καλομαθημένο γιατί έτσι ήταν σε εκείνη τη φάση ο χαρακτήρας του λόγω της μικρής ηλικίας του δεν ξέρω). Δε με άφηνε να θηλάσω τη μπέμπα, κρεμιόταν από πάνω μου και γκρίνιαζε. Με ακολουθούσε σε όλο το σπίτι και δεν ασχολιόταν με τα παιχνίδια του ούτε πέντε λεπτά. Παράλληλα είχα και τη μπέμπα με τρελούς κολικούς όλη μέρα μέχρι και το βράδυ να με τρελαίνει στο κλάμα και να θέλει αγκαλιά για να σταματήσει ή πιπίλα, που την έφτυνε κάθε δυο λεπτά και έπρεπε να τρέχω να της την ξαναβάζω. Χρόνος για μένα μηδέν, το σπίτι μου ανάστατο (αν και ερχόταν και σε μένα γυναίκα δυο φορές το μήνα για το χοντρό καθάρισμα), τα παιδιά μου εκτός ελέγχου, η κατσαρόλα για τον άντρα μου άδεια. Μόνο για το γιο μου μαγείρευα στα πετακτά. Και να σκεφτείς ότι και εγώ δε δούλευα τότε έλειπα με άδεια.

Και θα σου περριγράψω τη σημερινή κατάσταση, 1ο μήνες μετά τη γέννηση της κόρης μου για να δείς τη διαφορά: Η μπέμπα μου πλεον βγάζει φωνούλες, αντιδράει σε ερεθίσματα και παίζει με όλα τα παιχνίδια, μπουσουλάει και σηκώνεται όρθια μόνη της οπότε και έχει γίνει αντάξια συμπάικτρια του γιου μου. Παίζουν σχεδόν όλη τη μέρα μαζί και έχω αρκετό χρόνο να κάνω τις δουλειές μου, να πιω τον καφέ μου, να τα κάνω αγκαλιές στον καναπέ (και τα δυο μαζί βέβαια γιατί με καβαλάνε κυριολεκτικά μόλις με βλέπουν να πάω να κάθομαι εκεί), να διαβάσουμε βιβλία με τον 23 μηνών γιο μου. Ακόμα και στο φαγητό που ο γιος μου ήταν δύσκολος, τώρα όταν βλέπει τη μπέμπα να χλαπακιάζει τρώει και αυτός. Να σκεφτείς ότι τα ταίζω μαζί, δίπλα δίπλα. Το μόνο που δεν έχω καταφέρει ακόμα είναι να τα βγάζω μόνη μου και τα δυο βόλτα εξω, εκεί θέλω ακόμα τη βοήθεια του μπαμπά.

Α! Επίσης τον τελευταίο μήνα δεν έχω πάρει καθόλου γυναίκα και το σπίτι μου ίσως να είναι πιο καθαρό από ποτέ. Αν και σκέφτομαι τελικά να τη φέρνω μία φορά το μήνα για τα πολύ χοντρά.

Συμπερασματικα όπως μου έλεγε και η μάνα μου τους μήνες που περνούσα δύσκολα: ΚΑΙΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ. Θυμήσου το αυτό, θα τα ξαναπούμε πάλι σε λίγους μήνες....

[marianna9880]

terra να του το φέρεις μαλακά. Ας ξεκινήσει τώρα και θα δούμε αν δεν μας βολεύει θα την σταματήσουμε. Ούτε ο δικός μου ήθελε, αλλά όταν είδε πως το σπίτι ήταν πολύ πιο καθαρό και εγώ ξεκούραστη , το χάρηκε. Και σιγά σιγά ενώ η γυναίκα έκανε λίγα στην αρχή έφτασε να μου απλώνει την μπουγάδα , να μου στρώνει κρεβάτια και άλλα πολλά...

[fridoula]

και εγω στο κλαμπ κοριτσια!το χω νιωσει με ενα κοριτσακι που ειναι εφτα μηνων αλλα για δευτερο που να σκεφτω....ειναι και η κλεισουρα και το αγχος να τα προλαβεις ολα!!σε νιωθω μαριλενα οσο για καποιες αλλες μανουλες που δινουν συμβουλες κουρας αυτες θελουν και διαθεση!!ειναι μεγαλη υποθεση να εχεις καποιον δικο σου να σε βοηθαει!!σου μενει πολυτιμος χρονος!!

[beba09]

Βρε κοριτσια σορυ που θα ειμαι λιγο σκληρη μαζι σας, αλλα το ιδιο ειμαι και με τον εαυτο μου...

 

 

συμφωνώ μαζί σου καλή μου αλλά έχεις αναρωτηθεί τι δημιουργεί αυτή την εξάρτηση; εγώ νοιώθω απίστευτη μοναξιά και πίστεψε με έχω καταλάβει ότι μεν εγώ είμαι άγαμη μανούλα (όχι ακριβώς από απόλυτη επιλογή μου) αλλά και έγγαμες μανούλες αντιμετωπίζουν μια απέραντη μοναξιά και αποξένωση. Δεν υπάρχει πλέον η εμπιστοσύνη να έχεις μια φίλη μέσα στο σπίτι σου να σε βοηθάει και αντίστοιχα να την βοηθάς εσύ και βέβαια, ιση προς ίση. Απλά η μητρότητα αλλάζει την καθημερινότητα μας και δεν μπορούμε πλέον ούτε στην τουαλέτα να πάμε. Το μπάνιο έχει γίνει πλέον πολυτέλεια. Δυστυχώς δεν έχουν όλες οι μανούλες την πολυτέλεια για μια βοηθό, η μια οικιακή βοηθό. Απλά στις μέρες μας υπάρχει αποξένωση και μοναξιά μέσα στο ίδιο μας το σπίτι. Επίσης έχουμε υπερβολικές απαιτήσεις. Όταν ρώτησα μια πολύτεκνη μητέρα πως αντιμετώπιζε τα μωράκια της όταν έκλαιγαν η απάντηση ήταν ότι απλά τα άφηνε και έκλαιγαν. Δεν εννοούσε βέβαια ότι αδιαφορούσε αλλά τέλος πάντων προκειμένου να κάνει κάποια πράγματα άφηνε και το παιδί να κλάψει λίγο. Δυστυχώς κανείς δεν μας προετοιμάζει πλέον για το πως θα γίνουμε μανούλες και οι ταινίες πάντα δείχνουν όμορφα και ήρεμα μωρά, και όχι νινάκια με κολικούς. Εγώ σε πληροφορώ ότι από ένα σημείο και πέρα έπαιρνα το μωρό και γυρνάγαμε όλη την περιοχή και το γάλα το έδινα στο δρόμο...! όχι θα έσκαγα.¨

 

Μακάρι να είχα μια καλή φίλη να μπορούσαμε να έχουμε τα παιδάκια μας και να κάνουμε παρέα δυστυχώς όμως δεν έχω. Άλλες μένουν μακριά άλλες εργάζονται άλλες έχουν προβλήματα...τι να γίνει. Ευτυχώς που υπάρχει και το διαδίκτυο και μιλάμε και με κανέναν άνθρωπο.

 

Ο μπαμπάς του παιδιού μου με κατηγόρησε ότι είμαι ερωτευμένη με τον υπολογιστή, αν με πρόσεχε και εκείνος ίσως να μην έμενα τόσες ώρες μπροστά στην οθόνη του. Μαθαίνω όμως τόσα πράγματα και έχω και μια επαφή με ανθρώπους που μπορώ να μοιραστώ τις εμπειρίες μου. Τι να πω στην φίλη που δεν θέλει να παντρευτεί ή που δεν ξέρει πως συμπεριφέρεται ένα μωρό ή που τέλος πάντων το θέμα της είναι αδιάφορο.

 

Νοιώθω πολύ εγκλωβισμένη από τότε που απέκτησα το παιδί και αυτό δεν είναι ένα συναίσθημα που το νοιώθω μόνο εγώ. Καλός η κακός η γυναίκα τα επωμίζεται όλα. Ο αδελφός μου εξαφανιζόταν από το σπίτι του όταν η γυναίκα του είχε αποκτήσει τα δυο τους παιδιά. Άφαντος, το γνωστό δουλεύω....και τέλος πάντων δεν μπορώ να είμαι σπίτι πριν τις 8 ή 9 το βράδυ. Οι άνδρες θέλουν παιδιά αλλά δεν θέλουν τις δυσκολίες τους και δεν βοηθούν όσο θέλουν. Άλλοι πάλι θέλουν αλλά δεν προλαβαίνουν όντως.

 

Πιστεύω ότι αυτή η φάση θα περάσει σιγά σιγά απλά δεν ξέρω γιατί νοιώθω τόση μοναξιά. Δεν ξέρω αν το διαδίκτυο είναι εξάρτηση, ξέρω όμως ότι όταν στρέφω σε αυτό γίνεται γιατί θέλω να ανακουφίσω τον πόνο μου από την καθημερινότητα μου, από το μωρό που κλαίει, από το ότι πήρα ένα σωρό κιλά κλεισμένη μέσα στο σπίτι, από την αδιαφορία του συντρόφου μου για τις δικές μου ανάγκες, από το άγχος μου για το πως θα τα καταφέρω με δουλειά και παιδί, από το ότι δεν είμαι πλέον σε θέση να κάνω ότι θέλω γιατί έχω ένα παιδί, και τέλος πάντων δεν έχω προσωπική ευτυχία (που όμως δεν ξέρω τελικά τι είναι προσωπική ευτυχία, ίσως ένα εφήμερο συναίσθημα ευδαιμονίας).

[Twinmum81]

Κοριτσια μια απο τα ιδια κι εγω...αισθανομαι ενα τεραστιο βαρος στο στηθος απο τις τοσες υποχρεωσεις που πρεπει να βγαλω εις περας και που παντα καπου δεν θα τα εχω καταφερει που κοντευω να χασω τον εαυτο μου.

Ειναι ατελειωτοι οι ρολοι μας.Να ειμαστε μαναδες, συζυγοι, επαγγελματιες, νοικοκυρες και ολα αυτα με το χαμογελο κολλημενο στα μουτρα μας για να μη χαλαμε και τη διαθεση των υπολοιπων.

Ξυπναω το πρωι 5:30 να ταϊσω τα παιδια και να τα ξαναβαλω για υπνο (με τον αντρα μου δουλευουμε αναποδες ωρες και τα κραταει εκεινος το πρωι).Αμεσως πρεπει να ετοιμαστω (και οταν λεω ετοιμαστω εννοω με τα ολα του γιατι στη δουλεια μου απαγορευεται να ειμαστε απεριποιητες) και να τσακιστω να φυγω να βγαλω τη βαρδια.Στη δουλεια θα τρεχω πανικοβλητη γιατι με τη κριση που υπαρχει καλυπτω τη θεση τριων ατομων και θα φυγω απο 'κει πτωμα.Θα γυρισω σπιτι και θα ξεκινησω τις δουλειες ενω ταυτοχρονος θα ασχολουμε με τα παιδια μεχρι το βραδυ μονη μου αφου ο αντρας μου θα ειναι στη δουλεια ακομα και τα σαββατοκυριακα και γονεις δεν εχουμε κοντα.

Για εξοδους ουτε λογος και για βοηθεια απο οικιακη βοηθο ουτε κατα διανοια λογω οικονομικης δυσπραγιας.

Ψαχνω για μια διεξοδο και η μονη που βρισκω ειναι ο υπολογιστης.

Απο την αλλη διαβαζοντας οσα γραψατε πιο πανω νιωθω οτι δεν ειμαι μονη και τουλαχιστον περνω λιγη δυναμη απ'αυτο.

Καλο μας κουραγιο κοριτσια ειλικρινα δεν εχω τι αλλο να πω