Ντρέπομαι

[dark princess]

Ντρέπομαι....Πολυ...Ειμαι 31...ανύπαντρη,με μια σχεση κρυφη απο συγγενείς εδω και 3 χρόνια,με κατεστραμμένη σχεση με πατερα,και καταπίεση-αρρωστη αγαπη απο μανα...Μεγαλωσα με τη γιαγιά και τον παππου,τη γιαγια μου τη λάτρευα και τη λατρευω...Ποτε δεν ηθελα παιδι..Παλια ηθελα γαμο ,τωρα οχι...Έπαιξε βέβαια ρολο το οτι δεν,υπαρχω για τον πατερα μου...Τν φιλο μου τον αγαπω και εκείνος ,αλλα κατι κλωτσάει,μεσα μου,να προχωρήσει σε γαμο ή αρραβώνα μαζι του...Παιδια...δε θελω...Απλα επειδη ειμαι στα 31 ,δε ξερω αν αλλαξω γνωμη ,γτ εθεσα ορια τα 33 ....Το προβλημα ειναι αλλού...Ειμαι νταντα σε ενα κοριτσακι 9 ετων...Τα παιδια παντα με λατρευαν....Χαρισμα....Ισως...Παιζω με τις ώρες μαζί τους,οπως και με το παιδι που προσεχω...Η μανα του ομως...είναι μεγάλος πονοκεφαλος...το εκανε με δυσκολια και μάλιστα στα 45 ,δε κατακρινω,λεω..και ειναι αρρωστα παθιασμένη με τη μοναχοκορη της...Δεν μας αφηνει να παμε βόλτες,πρεπει να την παιρνω συνεχεια τηλεφωνο,δεν αφηνει να έρχονται παιδια να το βλεπουν...Επισκεψεις απο φιλους του;Ποτε...Τελοςπαντων καθομαι μαζι του 8 ωρες κ παλια 12...στο σπιτι!!!!!Και ευτυχώς που εχω..."πνευμονια" και παιζουμε απο κυνηγητό ,κρυφτο,μεχρι "πριγκίπισσα" κ επιτραπεζια...Τα λεφτα εξευτελιστικα λιγα αλλα δεν ειναι το θεμα αυτο...Σημερα....ενω ειμαι τέρας υπομονης...του φερθηκα ασχημα...Και ντρεπομαι,και θέλω να πεθανω....Μαλλον θελω ψυχίατρο...μαλλον καλυτερα που δεν εχω παιδι...ντρεπομαι....εγω...που με αγαπανε ολα τα παιδιά,να φερθω σαν τερας....Ουτε γ παιδια ειμαι,ουτε για σχεσεις,ούτε γ τπτ....Απλα ηθελανα σας μιλησω.με μισώ

[Endelweiss]

Καλησπερα

Καταρχην νιωθω οτι εισαι...πως να το πω ;;;μπερδεμενη;;;καταπιεσμενη;;;δεν ξερω....!

Υστερα το εννοεις οτι φερθηκες σαν τερας;;;θα μπορουσες να μας πεις τι ακριβως εγινε;Εχασες την υπομονη σου;Για πιο λογο;Τι συνεβει;

Και οταν λες οτι ντρεπεσαι;;;;Ντρεπεσαι γι αυτο που εκανες στο παιδακι;

Για το οτι αγαπας το συντροφο σου αλλα δε θελεις να προχωρησεις η για το οτι δε θελεις δικα σου παιδια;

Συγνωμη για τις πολλες ερωτησεις αλλα ειλικρινα εχω κενα.Αν εγραψες γιατι θελεις καποιες συμβουλες απο ανθρωπους που δε θα σε κρινουν(εννοειται)τοτε γραψε μας καποιες λεπτομερειες.Καποιες φορες βοηθαει η γνωμη των αλλων.

[Vasilo]

Καταλαβαίνω πως δε θέλεις να γίνεις σαν τους γονείς σου, γι'αυτό δε θέλεις να κάνεις παιδί. Επίσης πρέπει να πάψεις να χρεώνεις και στον εαυτό σου και στους γονείς σου τα λάθη που έκαναν. Είσαι ενήλικη πλέον και αν ο μπαμπάς σου ήταν/είναι λάθος δεν πρέπει να επηρεάζει τη ζωή σου. Δεν ανήκεις στους γονείς σου και δε φταίνε πλεόν αυτοί για τις επιλογές σου. Είστε διαφορετικοί άνθρωποι και δε θα γίνεις ποτέ σαν αυτούς. Το γεγονός πως αγαπάς τα παιδιά και εκείνα το ίδιο σημαίνει έχεις πολύ αγάπη μέσα σου, την αγάπη που πήρες από τη γιαγιά σου. Αν δεν θέλεις να κάνεις παιδί ή να παντρευτείς μην το κάνεις αρκεί να γίνει για τους σωστούς λόγους!

Με τη μαμά του παιδιού συζήτησες ποτέ για όλα αυτά που σε απασχολούν;
Άλλο προσέχω το παιδί μου κι άλλο το έχω φυλακισμένο. Έτσι όπως τα παρουσιάζεις θεωρείται μορφή κακοποίησης.

Εξήγησε μας τι ακριβώς συνέβη με το παιδί. Όλες οι μαμάδες χάνουν την υπομονή τους και μπορεί να φωνάξουν και να είναι λίγο  άγαρμπες. Εαν έκανες κάτι πιο "χοντρό" είσαι επικίνδυνη.

Το να έχεις συναισθήματα και ανησυχίες και αμφιβολίες είναι φυσιολογικό. Εαν θεωρείς πως όλα αυτά είναι τόσο έντονα που επηρεάζουν την κρίση σου, συμβουλέψου ψυχολόγο για να μην καταστρέψεις τη ζωή σου, θα σε βοηθήσει.

 

[kotsifikos]

Όταν λες πως φέρθηκες άσχημα στο παιδί τι ακριβώς έκανες?

Ακόμα και αν δεν θες να πεις σε εμάς καλό είναι να ενημερώσεις την μητέρα του παιδιού.

 

 

[belleblue]

όπως και να έχει ότι και να έχει γίνει, ένας ψυχολόγος /ψυχίατρος θα σε βοηθήσει να τα βάλεις σε τάξη.

πολλές εδώ στο φόρουμ έχουμε πάει και ξέρουμε ότι βοηθάει πραγματικά (θέλει λίγο αναζητηση να βρείς τον σωστό ειδικό , δεν έιναι όλοι καλοί όπως και με τους γιατρούς) 

Εάν αισθάνεσαι τέτοια απελπισία όπως αυτή που περιγράφεις, σημαίνει ότι λειτουργείς στα τελευταία ποσοστά αντοχής που έχεις, κατι που δείχνει κ το γεγονός ότι λες οτι φέρθηκες άσχημα άθελα σου σε ενα παιδί που θέλεις να αγαπήσεις ως άτομο που το φροντίζει , και οι τύψεις που έχεις το φανερώνουν.... 

ένα άτομο που το κανει από πεποίθηση  ή είναι σοβαρά άρρωστο, δεν έχει απαραίτητα τύψεις αν φερθεί άσχημα... δες το ως απόδειξη ότι είσαι υγιής και λύγισες/έσπασες, 

και ότι δεν θέλεις να "ξανασπάσεις " . 

Δεν είμαστε για να ζουμε στα τελευταία μας ποσοστά αντοχής η ζωή είναι πολύ μικρή και περνάει στο ΠΙ ΚΑΙ ΦΙ, και αξίζει για σένα να δώσεις χρόνο και να ξετυλίξεις το κουβάρι των συναισθημάτων που σε βαραίνουν τόσο. Υπάρχει πολύς κόσμος προβληματισμένος, και καλά κάνεις που δεν θέλεις τώρα παιδί γιατί όλα αυτά θα του τα μεταφέρεις, 

θέλεις δεν θέλεις. 

έχεις αρκετό χρόνο μπροστά σου ακόμα για παιδί εσυ, πρώτα κοιτα να βαλεις σε τάξη αυτά που αισθάνεσαι με την βοηθεια κάποιου... 

αν μπορείς γράψε τι ακριβώς έγινε στο περιστατικό που σημείωσες, έτσι ώστε να απαντήσουμε καταλληλότερα...!!! 

[ΑΡΓΚ]

Πρώτα μίλησε με τους γονεις άμεσα, να ζητήσεις συγγνώμη,αυτό δεν το γλυτώνεις.

Από εκεί και πέρα, χρειάζεσαι βοήθεια από ψυχίατρο.

[belleblue]

@dark princess απλώς περιέγραψε το τι ακριβώς έγινε, όπως και να έχει έτσι ώστε να μην παρεξηγήσουμε και εμείς τις εκφράσεις σου , που γράφεις ότι φέρθηκες σαν τέρας,.. μήπως υπερέβαλλες στην περιγραφή σου επειδή αισθάνεσαι άσχημα... πχ μπορεί απλώς να θύμωσες και να φώναξες για λίγο, ή να έπιασες από τους ώμους το παιδί απλώς κ να του μίλησες πιο σοβαρά... όπως και να έχει θα έχεις καταλάβει ότι δεν φταίει το παιδί και κάποια στιγμή θα πρέπει να μιλησεις στην μητέρα του παιδιού έτσι ώστε να ακούσει με απόλυτη ειλικρίνια από πλευράς σου, την άποψή σου και από που προκύπτει - πχ διάβασες κάτι? δώσε της κάποιο συνδεσμο στο ίντερνετ να διαβάσει .

αλλιώς η σχέση σας θα βασίζεται σε ένα ψέμμα που και σε ένα παιδί 9 ετών εάν εσύ είσαι ειλικρινής άνθρωπος θα δυσκολευτείς να κρύψεις. 

Εγώ δεν νομίζω ότι θα το άντεχα και θα αισθανόμουν φυλακισμένη σε τέτοιες συνθήκες στο να κρατάω μέσα μου τα συναισθήματά μου τα οποια είναι και σωστά, στην προκειμένη περίπτωση.  

Πάρε τηλέφωνο σε κάποια γραμμή για τα παιδιά πχ την 1056 ή την γραμμή σύνδεσμος γιατί θα σε συμβουλέψουν και θα μπορείς και να μιλήσεις ανοιχτά ... 

όπως και να έγινε εάν έκανες κάτι συνταρακτικά κακό θα πρέπει να μιλήσεις με την μητέρα γιατί καλυτερα να το ακουσει απο σενα απο το να το ακουσει απο την κόρη της ή να πιστέψει η κόρη οτι είναι κάτι που πρέπει να κρατήσει μυστικό. 

 

[Αννα 35]

Κι εγώ πιστεύω πως πρέπει άμεσα να απευθυνθείς σε ειδικό και ταυτόχρονα να αποχωρήσεις απο τη θέση εργασίας σου. Αντιλαμβάνομαι, με βάση τους χαρακτηρισμούς που επέλεξες, πως η συμπεριφορά σου άγγιξε το φάσμα της σωματικής ή ψυχολογικής βίας. Ως εκ τούτου νομίζω πως η συναναστροφή σου με παιδιά θα πρέπει να διακοπεί, έως ότου διαχειριστείς τα προβλήματα που καταθέτεις πως υπάρχουν.

Κλείνω με ένα γενικό σχολείο. Ο ψυχισμός των παιδιών είναι ιδιαίτερος και εύθραυστος, οπότε θεωρώ πως ένας άνθρωπος που ομολογεί πως διακατέχεται από εσωτερικές συγκρούσεις και θεωρεί πως ο δικός του ψυχισμός παρουσιάζει σημάδια ανισορροπίας, θα πρέπει να απέχει από τη φροντίδα των παιδιών. Είναι το ελάχιστο που μπορείς να κάνεις. Προσωπικά, αν ήξερα πως ένας τέτοιος άνθρωπος έχει την ευθύνη για τα δικά μου παιδιά, είτε ως κατ' οίκων φροντιστής, είτε εντός σχολικού περιβάλλοντος θα έπραττα τα δέοντα, προκειμένου να απομακρυνθεί.