«Επίβλεψη» παιδιών σε πάρτυ!

[ΑΡΓΚ]

4 ώρες πρίν, ravT είπε:

Επειδή αναφέρθηκες στη φράση "νέα μόδα" την οποία εγώ ανέφερα, δεν το ανέφερα σχετικά με την ικανότητα ενός παιδιού να δρα μόνο του αλλά στη μόδα (γιατί εγώ δε θυμάμαι τέτοιο πράγμα στα παιδικά μου χρόνια) "αφήνω παιδί και φεύγω" σε ένα παιδικό πάρτυ. Εγώ προσωπικά, όταν καλώ κάποιον, ή θέλω να τον φιλοξενήσω και να τα πω μαζί του ή θέλει το παιδί μου το παιδί του επομένως και εγώ θέλω πραγματικά να τον μάθω και να περάσουμε καλά. 

 

 

Δεν έχω κάνει ποτέ ως παιδί πάρτυ μετά τα 4-5 με γονείς εκεί. Το τελευταίο παρτυ του αδερφου μου όπου ήρθαν γονείς έγινε οταν ήταν στον παιδικό (3-4).Το θυμάμαι γιατί έχουμε μεγάλη διαφορά ηλικίας και από τότε και μετά ήταν δουλειά μου να κάνω τον κλόουν στα πάρτυ. Γενικά σε πάρτυ θυμάμαι να έμεναν μόνο γονείς που είχαν παιδιά με προβλήματα κοινωνικότητας, ξέρετε αυτό που το παιδάκι πανικοβάλλεται στον κόσμο και περνά το πάρτυ κολλημένο στη μαμά και έντρομο.

Η μαμά μου όταν κάποτε ανέφερε ότι έχω να πάω σε ένα πάρτυ με το παιδί (πρέπει να ήταν Α ή Β δημοτικού) είχε μείνει άφωνη σε στυλ "τι παλαβή νέα μόδα είναι αυτή, τι να κάνεις εσύ στο πάρτυ καλε;"

Οπότε μάλλον παίζει ρόλο το πού μεγάλωσε ίσως κανείς ή σε τι σχολείο πήγε; Γιατί για εμάς νέα μόδα δεν είναι, δε θυμάμαι ποτέ να γινόταν κάτι άλλο. Αν μη τι άλλο τα παιδιά σήμερα μου φαίνονται υπερπροστατευμένα. Εμείς και με το λεωφορείο κυκλοφορούσαμε απο τα 10 περίπου, και στην αυλή παίζαμε χωρίς επίβλεψη από μωρά και το να αναθέτουν στο 7χρονο να προσέχει το 2χρονο ήταν συνηθισμένο, και στην πλατεία ή την παιδική χαρά μόνα πηγαίναμε. Στην Αθήνα, όχι στο χωριό.

Θα υπάρχουν και εξαιρέσεις, αλλά νομίζω συνήθως το να πηγαίνει η μαμά στα παιδικά πάρτυ, στις προπονήσεις ή να πηγαινοφέρνει το παιδί στο σχολείο, είναι χαρακτηριστικό των νοικοκυρών. Και υπάρχει ο χρόνος και δεν υπάρχει η πίεση να γίνει κατι άλλο αυτή την ώρα (από τη μπουγάδα και το αυριανό φαγητό ή την παράδοση ενός καθυστερημένου κειμένου, ως την μοναδική στιγμή της εβδομάδας που μπορεί ο εργαζόμενος να πάει ένα γυμναστηριο ή να πιει έναν καφέ σαν άνθρωπος) αλλά και υπάρχει και μία δεδομένη ανάγκη για κοινωνικοποίηση με τους άλλους γονείς που είναι και βασική συναναστροφή, ενώ ο εργαζόμενος πιθανότατα έχει σαν όνειρο το να περασει 3 ώρες χωρίς να του μιλά κανείς.

 

  

[ΑΡΓΚ]

4 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Να ρωτήσω εγώ κάτι αφελώς: τι εννοείτε όταν λέτε ότι προσέχετε παιδιά σε ένα πάρτι, παιδιά γύρω στα 7-8, που έχουν μια εξοικείωση με τα πάρτι κ με τους συγκεκριμένους συμμαθητές; Δεν ρωτάω προκλητικά, αλλά πραγματικά με ενδιαφέρει επαγγελματικά γιατί θέλω να ξέρω τι προσδοκίες έχει ο κάθε γονιός για το θέμα της επίβλεψης. Δηλαδή ένα παιδί 8 χρονών σε τι πρέπει να το προσέχει κανείς την ώρα του πάρτι; Αν θα φάει; Αν θα πέσει από την εσωτερική σκάλα; Αν θα βγει στο μπαλκόνι; Αν θα βγάλει τη ζακέτα; Όταν δηλαδή είναι κ όλοι οι γονείς, κοιτάνε διαρκώς τα παιδιά τους; Είναι από πάνω τους μήπως τσακωθούν; 

 

Ως μαμά 8χρονου και 2 μεγαλύτερων, προσωπικά δεν έχω ιδέα. 

Εχει τύχει σε πάρτυ δικό μας να μου κάνουν ζημιές παιδιά, αλλά δε θα το είχε αποτρέψει άλλος ένας γονιός. Εχει τύχει παιδί να χτυπήσει, αλλά πάλι δε θα το είχε αποτρέψει κανείς (σκόνταψε και έπεσε). Εχει τύχει και να πλακωθούν (ειδικά αγόρια) αλλά έτσι και αλλιώς (1) αυτό είναι μέρος του παιχνιδιού και (2) δε θα καλούσε ο γιος μου παιδί που δεν συνηθίζει να συμμετέχει σε τέτοια παιχνίδια.

Στο τελευταίο μας πάρτυ πάντως, 10 παιδιά 8-11 χρονών πέρασαν 3 ώρες κατασκευάζοντας φρούρια από έπιπλα, μαξιλάρια και κουτιά αποθήκευσης και παίζοντας με τα nerf τους. Με το ζόρι τους έπεισα να φάνε τούρτα. Δεν μπορώ να φανταστώ ούτε πού θα είχε κάτσει ένας γονιός, αφου το σαλόνι ήταν η βάση επιχειρήσεων και οι καναπέδες είχαν αλλάξει θέση για να δίνουν καλύτερη κάλυψη. Μπορεί και να είχε χτυπήσει κιόλας αν είχε βρεθεί σε διασταυρούμενα πυρά.  Ο γονιός, όχι το παιδί . Οσοι έκατσαν καμιά ώρα για ένα καφέ και γλυκό και να τα πούμε, την βγάλαμε στη βεράντα μη μας έρθει τίποτα στο κεφάλι.

 

 

[vtgian]

Δημοσκοπικα (και επειδή μάλλον είμαι και η γριά της παρέας) ουδέποτε πήγα με τους γονείς μου σε πάρτυ, ή ήρθαν οι γονείς άλλων παιδιών στα δικά μου. Θα μου φαινόταν πολύ περίεργο κάτι τέτοιο. Μιλάω για δεκαετία 80. Τα σπίτια μας σιγά μη χωρούσαν όλη τη τάξη και τους γονείς! Συνήθως ήταν 2-3μαναδες μόνο (η μια συγγενής) για να βοηθάνε μη συμβεί κάτι.

Βασικά, σε σπίτι μου φαίνεται περίεργο να περιμένεις και γονείς, το θεωρώ ελεγχόμενο περιβάλλον. Η αν έχεις το χώρο για όλους, τότε τους προσκαλεις ευθέως, φαγητό για όλους φάση.  Σε εξωτερικό χώρο (τύπου παιδότοπο, πισίνα, πάρκο) εκεί πάλι το θεωρώ επιβεβλημένο και δε θα ήθελα ασυνοδευτο παιδί. Ίσως λόγω άσχημης εμπειρίας, πχ η κολλητή της μεγάλης στα 14 σε πάρτυ συμμαθητή σε γνωστό waterpark (τα μέτρα ασφαλείας που λέγαμε)  έσπασε όλα της τα δόντια σε νεροτσουληθρα  δεν ήταν μαζί οι γονείς της και ναι μεν ξέραμε τι να κάνουμε αλλά το παιδί πανικοβληθηκε. Το ατύχημα θα συνέβαινε και με τους γονείς (δε θα μπαίναμε στη πισίνα με τα παιδιά) αλλά για το παιδί είχε σημασία να είναι κοντά ο γονιος. Είναι διαφορετικό από τη κατασκήνωση υπό την έννοια που ανέφερε η @esperos Στο πάρτυ πάνε να "ξεσαλωσουν" και είναι πιο απροσεχτα. Στη κατασκήνωση πάνε να μείνουν και νιώθουν μεγαλύτερη ανασφάλεια και έτσι συμπεριφερονται γενικά πιο προσεκτικά. 

 

[ΑΡΓΚ]

3 ώρες πρίν, little lamb είπε:

Πολύ ενδιαφέρουσα η όλη συζήτηση, και βλέπει κανείς ποικιλία νοοτροπιών και απόψεων, που ως ένα βαθμό δεν είναι καθόλου κακό. Όπως είχα διαβάσει εξάλλου κάπου, ο κόσμος θα ήταν πολύ βαρετός αν ήμασταν όλοι ίδιοι.

Να ρωτήσω όμως, στα πάρτυ που πηγαίνατε εσείς ως παιδιά, όντως ήταν παρόντες και γονείς; Προσωπικά ουδέποτε το θυμάμαι αυτό, και όχι μόνο από τα δικά μου πάρτυ, αλλά και από τα πάρτυ που πήγαινα. Είμαι 28, που σημαίνει ότι ήμουν στο δημοτικό 1995-2001. Ποτέ πραγματικά δεν υπήρχαν γονείς σε πάρτυ. Ίσως κάθονταν κάποιοι που γνώριζαν λίγο καλύτερα τους οικοδεσπότες για λίγο μόνο την ώρα που έρχονταν να πάρουν τα παιδιά τους. Και μιλάμε για πάρτυ που ήταν καλεσμένη όλη η τάξη, δηλαδή 25 παιδιά τουλάχιστον, αν προσθέσεις δε και παιδιά εκτός σχολείου, πάνω από 30! Σε πολλά πάρτυ υπήρχαν βέβαια και άλλοι ενήλικες, που ήταν όμως συγγενείς (πχ αδέλφια των οικοδεσποτών, παππούδες-γιαγιάδες) ή φίλοι των οικοδεσποτών, όχι όμως οι γονείς της τάξης.

 

Εγώ που είμαι υπερήλικας, ουτε στη δεκαετία του 70 το θυμάμαι. Οι τάξεις τότε είχαν 30 παιδιά, και 20 να έρχονταν, με το ζόρι χώραγαν, πού να κάτσουν και άλλοι τόσοι γονείς; Μόνο η γιαγιά και καμια θεία σε ρόλο catering  

[vicky86]

Εγω κατασκηνωση δ θελησα να παω,η αδερφη μου που δ ηθελε να μενει μονη σπιτι ειδικα αν μπουμπουνιζε πηγαινε απο 6ως ομαδαρχισσα,ο αδερφος μου παρολο που πηγε μαζι με την αδερφη μου εφυγε σε λιγοτερο απο βδομαδα

Δ εχω καθολου καλη μνημη αλλα σιγουρα απο τα 7κ μετα δ καθοταν η μαμα μου στα παρτυ,εκτος αν ηταν του γειτονα γτ ειναι η κολητη της η μαμα του.κ δ υπηρχε κ κανενας αλλος γονιος.ισως απο 1-2φιλες της μαμας η συγγενεις για βοηθεια.10-30παιδια καθε φορα.αντιστοιχα οταν εκανε κ η αδερφη μου τετοιο παρτυ σπιτι δυο γειτονισσες βοηθησαν τη μαμα μου με φαγητα κ πινανε καφε οσο παιζανε τα παιδια,μην χρειαστουνε κτ

Εξω σπανια καναμε γενεθλια,νομιζω μια φορα οσοι γονεις θελανε να μεινουνε μπορουσαν,αλλα δ ξερω αν μεινανε ημουν γυμνασιο κ δ πηγα στα γενεθλια του αδερφου

οταν εκανα εγω παρτυ γενεθλιων στο σπιτι  στο γυμνασιο οι γονεις μου φυγανε τελειως απο το σπιτι κ πηρανε κ τα μικρα

Δημοτικο πηγα δεκαετια 90

Επισης στην τεταρτη δημοτικου κ μετα πηγαινα κ μονη στα παρτυ,δ ηταν κ εκτος πολης,δ χρειαζοταν να με πανε

[ravT]

8 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Ένα παιδί που τουλάχιστον από τα 4 περνάει ολόκληρο το πρωινό του στο σχολείο χωρίς τους γονείς, τι μπορεί να χρειαστεί τον γονιό σε ένα πάρτι σε σπίτι;

 

Ένα παιδί αν χτυπήσει στο σχολείο έχει τους εκπαιδευτικούς να το φροντίσουν μέχρι να φτάσει ο γονιός. Αν δεν το έχετε υπόψιν σας, όλοι ανεξαιρέτως οι παιδότοποι έχουν ανηρτημένη ταμπέλα που αναγράφει "Τα παιδιά χρησιμοποιούν τον χώρο με ευθύνη των γονιών". Και πρακτικά δηλαδή, ποιος θα ασχοληθεί με το δικό μου το παιδί αν χτυπήσει; Ποιος θα το επιστρέψει σπίτι αν βαρεθεί ή αν νιώσει αδιαθεσία. Εν πάση περιπτώσει, ο καθένας πράττει όπως νομίζει. Δεν κατανοώ το γιατί πρέπει να αλλάξει ο ένας την άποψη του άλλου. 

5 ώρες πρίν, kine είπε:

@ravT ίσως παρανόησα με το "νέα μόδα", αν και το ανέφερε και το ζαχαρουλίνι. Από κείνη αφορμούμαι, αλλά δεν έχει σημασία. Εγώ πάντως δεν πήγαινα σε κανένα πάρτυ με τη μαμά μου. Με πήγαινε και ερχόταν να με πάρει. Δεν έμενε στο πάρτυ. Το ίδιο ίσχύει και για τα υπόλοιπα παιδιά. Ούτε στα δικά μου πάρτυ ερχοντουσαν γονείς. οκ. μπορεί να υπήρχε κάποια μαμά που ήταν και γειτόνισα ή φίλη, κάποια θεία ή κάτι τέτοιο, αλλά η πλειοψηφία των παιδιών, δεν είχαν τους γονείς να παρίστανται. Και πήγα σε πολλααααα πάρτυ! Ακόμη και στους παιδότοπους, δεν ήταν όλοι οι γονείς. Ηταν κάποιοι, αλλά όχι όλοι. Το θέμα είναι ότι ποτέ δεν το συζήτησα αυτό με τη μαμά μου ή με συμμαθητές. Ποτέ δεν έδωσα και δεν έλαβα προσκλητήριο με ειδική σημείωση για το αν είναι μόνο για παιδιά ή και για γονείς. Απλώς δεν αποτέλεσε ποτέ θέμα η συνοδεία σε πάρτυ.  Πρώτη φορά , εδώ μέσα το ακούω, ως μητέρα πλέον. Δεν αμφιβάλλω ότι θα συνέβαινε και παλιότερα, αλλά δεν υπήρχε στον ορίζοντα όλων των γνωστών, φίλων, των φίλων των φίλων μου και οποιουδήποτε ήξερα, μέχρι πρόσφατα που άρχισα να το βλέπω στις συζητήσεις εδώ.

Θυμάμαι πολύ καλά, μαμά που ήρθε και διέκοψε το μάθημα, στην πρώτη δημοτικού, για να μας καλέσει όλους στο πάρτυ της κόρης της. Δεν ήταν ούτε και εκεί γονείς. Μόνο παιδιά.

 

Την κατασκήνωση την ανέφερα για να σκεφτούμε λίγο, το τι είναι ή δεν είναι ικανό να κάνει ένα 8 χρονο. Φυσικά και δεν έχει κανένας υποχρέωση ούτε να πάει, ούτε να του αρέσει. Αλλά ότι είναι ικανό να αυτοεξυπηρετηθεί, να κινηθεί με αυτονομία σε περιορισμένο πλαίσιο, να παίξει και να συναναστραφεί άλλα παιδιά χωρίς εποπτεία ή παρακολούθηση.

 

Και αν καταλαβαίνω καλά τι εννοεί η @Έσπερος με την ερώτηση της, θα συμφωνήσω ότι εφόσον τα παιδιά μπορούν να υπάρξουν χωρίς την παρουσία του γονέα, στον παιδικό σταθμό, στο νήπιο, στο δημοτικό, για τόοοοσες ώρες, γιατί δεν μπορούν να το κάνουν σε ένα πάρτυ λίγων παιδιών, αφού υπάρχουν κάποιοι ενήλικες κι εκεί, να προστρέξουν σε περίπτωση που χρειαστεί ο οτιδήποτε; 

 

Αλλο πράγμα να θέλεις να γνωρίσεις τους γονείς και να τους καλείς στο πάρτυ (κι αυτοί να προτιμούν, να κάνουν κάτι άλλο) κι άλλο πράγμα, να έρχεται ένα παιδί χωρίς τον γονέα και να θεωρείς ότι σου "πασάρει" τις ευθύνες του. Ως παιδί, θεωρούσα υπεύθυνο τον εαυτό μου κι όχι τους γονείς της φίλης μου, που με είχε καλέσει. Αν χρειαζόταν κάτι έξω από τις δυνατότητες μου, θα ενημέρωνα φυσικά τους οικοδεσπότες κι αυτοί με τη σειρά τους, τους γονείς μου. Δεν είναι τόο σύνθετο ή περίεργο θαρρώ.

 

Επειδή το χω διαβάσει συχνά στο φόρουμ και το είχα πάντα απορία... Φίλους με παιδιά δεν έχετε; Δεν τα καλείτε στα πάρτυ των παιδιών σας; Αυτό πρακτικά σημαίνει πως καλείτε και εσείς τους φίλους σας και ΠΡΟΦΑΝΩΣ θα μείνουν στο πάρτυ. Δεν ξέρω, η δική μας παρέα έτσι είναι και είναι μια μεγάλη παρέα. Ίσως είμαστε τυχεροί επειδή είμαστε συνομήλικοι με παιδιά σε πολύ κοντινές ηλικίες. Μεγαλώνουμε όλοι μαζί και μεγαλώνουν και τα παιδιά μας μαζί. Άρα αυτό το "δε καταλαβαίνω γιατί να είναι οι γονείς στο πάρτυ του 8χρονου" δεν μπορώ να το κατανοήσω. Προφανώς δεν είμαστε κανένα κλειστό κλάμπ, το κάθε παιδί όσο μεγαλώνει τόσο περισσότερους φίλους κάνει. Άρα οι καλεσμένοι αυξάνονται, δεν μειώνονται. Δεν έχω δει (πλην εξαιρέσεων) γονείς να φεύγουν απ το πάρτυ. Εκτός κι αν στην πόλη μου μας αρέσουν τόσο πολύ τα παιδικά πάρτυ! 

Τα πάρτυ της παιδικής μου ηλικίας, και εννοώ αυτά κάτω των 10 ετών, δεν τα θυμάμαι. Στις 2 τελευταίες τάξεις του δημοτικού, ναι, όταν επρόκειτο για πάρτυ παιδιού απ το σχολείο έμενα μόνη μου. Άρα, μήπως μιλάμε για παιδιά Ε και Στ δημοτικού; Μήπως μιλάμε για πάρτυ μόνο με καλεσμένα παιδιά απ το σχολείο; Μήπως το νόμισμα δεν έχει μια όψη; 

[vicky86]

Εγραψα αναλυτικα τι θυμαμαι εγω.παιδια κ τριτης τεταρτης ταξης χωρις γονεις.με παιδακια απο σχολειο,φροντιστηριο,γειτονια

Ειμαστε ιδιαιτερη περιπτωση,οι φιλοι με παιδια αθηνα,εμεις ηρθαμε επαρχια.κ μαλιστα ειμαστε σε αυτην την πολη 1χρονο,δ ξερω πως θα εξελιχθει,ακομη τα παρτυ μας ειναι κατα βαση με συγγενεις

Παντως φιλους συνομιληκους με παιδια να κανουν παρεα με τα δικα μου δ εχουμε

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 42 λεπτά , ravT είπε:

Επειδή το χω διαβάσει συχνά στο φόρουμ και το είχα πάντα απορία... Φίλους με παιδιά δεν έχετε; Δεν τα καλείτε στα πάρτυ των παιδιών σας; Αυτό πρακτικά σημαίνει πως καλείτε και εσείς τους φίλους σας και ΠΡΟΦΑΝΩΣ θα μείνουν στο πάρτυ. Δεν ξέρω, η δική μας παρέα έτσι είναι και είναι μια μεγάλη παρέα. Ίσως είμαστε τυχεροί επειδή είμαστε συνομήλικοι με παιδιά σε πολύ κοντινές ηλικίες. Μεγαλώνουμε όλοι μαζί και μεγαλώνουν και τα παιδιά μας μαζί. Άρα αυτό το "δε καταλαβαίνω γιατί να είναι οι γονείς στο πάρτυ του 8χρονου" δεν μπορώ να το κατανοήσω. Προφανώς δεν είμαστε κανένα κλειστό κλάμπ, το κάθε παιδί όσο μεγαλώνει τόσο περισσότερους φίλους κάνει. Άρα οι καλεσμένοι αυξάνονται, δεν μειώνονται. Δεν έχω δει (πλην εξαιρέσεων) γονείς να φεύγουν απ το πάρτυ. Εκτός κι αν στην πόλη μου μας αρέσουν τόσο πολύ τα παιδικά πάρτυ! 

Τα πάρτυ της παιδικής μου ηλικίας, και εννοώ αυτά κάτω των 10 ετών, δεν τα θυμάμαι. Στις 2 τελευταίες τάξεις του δημοτικού, ναι, όταν επρόκειτο για πάρτυ παιδιού απ το σχολείο έμενα μόνη μου. Άρα, μήπως μιλάμε για παιδιά Ε και Στ δημοτικού; Μήπως μιλάμε για πάρτυ μόνο με καλεσμένα παιδιά απ το σχολείο; Μήπως το νόμισμα δεν έχει μια όψη; 

 

Στα πάρτυ των παιδιών μου, τα παιδιά καλούν τους φίλους τους, όχι εγώ τους δικούς μου. Μερικοί γονείς έχουν γίνει φίλοι και μπορεί να κάτσουν καμιά ώρα να τα πούμε. Σε πολύ μικρές ηλικίες, που τα παιδιά δεν είχαν φίλους (2,3 π.χ) εκεί τα πάρτυ ήταν πραγματι με φίλους δικούς μας, γείτονες και συγγενείς, αλλά μετά το νηπιαγωγείο τα παιδιά έχουν τις δικές τους παρέες. 

Να πω την αλήθεια πάντως, έχω ελάχιστους φίλους με παιδιά κοντά ηλικιακά στα δικά μου. Και τα 3-4 χρόνια διαφορά στο δημοτικό είναι αρκετά για  να μην κάνουν παρέα. Ισως σε χωριό ή επαρχιακή πόλη να είναι αλλιώς, ειδικά αν οι άνθρωποι μένουν στον τόπο τους, και όλοι γνωρίζονται και κρατάνε επαφή. Ούτε ζω στη συνοικία που μεγάλωσα, ο άντρας μου σε άλλη πόλη, αλλά έτσι κι αλλιώς συμμαθητές και συμφοιτητές που μαζί μεγαλώσαμε έχουν σκορπίσει πια όχι απλά σε όλη την Ελλάδα αλλά σε όλο τον πλανήτη. Να έχει μείνει ένα 105 εκεί που ξεκινήσαμε 20 χρόνια πριν; Και είναι κυρίως συμμαθητές που έκαναν παιδιά μικροί και έμειναν στην παιδική γειτονιά, αλλά με αυτούς και έχω χαθεί και εκ των πραγμάτων τα παιδιά μας έχουν πάνω από δεκαετία διαφορά.

 

[ΑΡΓΚ]

@ravT νομίζω ο παιδότοπος είναι άλλη κατηγορία, αλλά ελάχιστα πάρτυ από το σύνολο στη χρονιά γίνονται σε παιδότοπο, να είναι και 1-2 στα 10; Συν ότι αυτά μέχρι τα 6-7 το πολύ. Μετά τι να κάνουν τα παιδιά στον παιδότοπο;

[Αννα 35]

Απ' όσο θυμάμαι μέχρι και την ηλικία των 13ων συνοδευόμασταν στις γιορτές φίλων και συμμαθητών από τους γονείς μας, είτε αυτές πραγματοποιούνταν σε οικεία, είτε σε άλλο χώρο. Ασυνόδευτοι σε γιορτή αρχίσαμε να πηγαίνουμε, όταν πλέον τα γενέθλιά μας τα γιορτάζαμε αποκλειστικά με τους φίλους μας σε σινεμά, μπόουλινγκ, καφέ, κλπ. Και οι γονείς μου μέχρι σήμερα έχουν κρατήσει αρκετές πολυ γερές φιλίες με γονείς συμμαθητών μας.

Για την υπερπροστασία, κλπ. που ειπώθηκε. Ξαναλέω, πως τα παιδιά μου είναι μικρά, τα παιδιά φίλων μας είναι μικρά και τα παιδιά του αδερφού μου που πλέον είναι σε ηλικία προεφηβική κι εφηβική δυστυχώς διαμένουν στο εξωτερικό οπότε δεν έχω εμπειρία πέραν της δικής μου ως παιδί.

Θα κάνω μια σχηματική περιγραφή. Αυτό που θυμάμαι χαρακτηριστικά είναι τους γονείς μας μέχρι τα 6 περίπου να είναι εκεί, μαζί μας, είτε στην παιδική χαρά, είτε στη θάλασσα, είτε στο σπίτι, κοκ. Από τα 6 μέχρι τα 9-10 να είναι δίπλα μας, ύστερα μέχρι τα 13 περίπου να είναι κοντά μας, διακριτικά. Πρώτη φορά βγήκαμε με την παρέα μας για καφέ στα 12 σε καφέ της πλατείας. Σε άλλο καφέ βρίσκονταν είτε 2-3 μαμάδες, είτε 2-3 μπαμπάδες της παρέας. Αυτή τη διακριτική επίβλεψη τη θεωρούσαμε αναγκαία.

Επίσης, κανόνας αυστηρός ήταν όταν φεύγαμε από το σπίτι να γνωρίζουν πάντοτε το που θα είμαστε καθολη τη διάρκεια της απουσίας μας, με ποιους θα είμαστε και τι μέσο μεταφοράς θα χρησιμοποιήσουμε. Απ' όσο θυμάμαι μέχρι τα 17 τύχαινε κατά καιρούς να "περάσουν μια βόλτα" οι γονείς μας από το χώρο διασκέδασης, επειδή "βρέθηκαν εκεί κοντά". Χαιρετούσαν κι έφευγαν. Πολύ αργότερα έμαθα ότι οι επισκέψεις ήταν κάθε άλλο παρά τυχαίες.

Επίσης, απ' όσο θυμάμαι τον εαυτό μου και μέχρι τα 18 μου, σε γενικές γραμμές δεν έκανα πολλά στο σπίτι. Δεν ήταν αυτονόητο μεν ότι κάποιος θα μου ετοιμάσει το σνακ μου, είχα την ικανότητα να το κάνω μονη μου, αλλά επί της ουσίας πάντα άκουγα "άστο ματάκια μου, θα σε περιποιηθώ εγώ" και ομολογώ πως ακόμα λιώνω όταν το σκέφτομαι.

Και νομίζω ότι δεν βρίσκω ούτε ένα σημείο που να με έβλαψε από τις πρακτικές των γονιών μου. Το αντίθετο θα έλεγα.

[Έσπερος]

Κι εγώ ως παιδί (δεκαετία του 90) δεν θυμάμαι σχολικά πάρτι με παρουσία γονέων. Οι δικοί μου γονείς βέβαια είχαν δικό τους κοινωνικό κύκλο, όπως και οι περισσότεροι τότε, δεν κοινωνικοποιούνταν μέσω των γονιών των συμμαθητών μας. Ακόμα και σε αυτούς που γνώριζαν όμως από τη γειτονιά, δεν θυμάμαι ποτέ ούτε να είχαν έρθει ποτέ, ούτε να τους είχαν καλέσει. Παιδιά δικών τους φίλων στα πάρτι μας, από τότε που μπήκαμε στη σχολική ηλικία, δεν έρχονταν, δεν ανακατεύαμε παρέες. Πιστεύω ότι ήταν τάση της εποχής, γιατί οι γονείς μου ήταν υπερπροστατευτικοί, συντηρητικοί και κάπως περιοριστικοί, οπότε αποκλείεται να πρωτοπορούσαν στο θέμα των πάρτι! Βόλτες μόνη μου δεν έκανα με παρέες, όμως στα αγγλικά στο δημοτικό πηφαινοερχόμουν μόνη αν δεν είχε σκοτεινιάσει  κ επίσης θυμάμαι ότι από μια ηλικία κ μετά (8 ή 9) μπορεί μετά το σχολείο να έμενα λίγο στην πλατεία με συμμαθήτριες. Δουλειές στο σπίτι για να αυτοσυντηρούμαι δεν μου έμαθαν ποτέ ως παιδί, ειδικά αν είχαν σχέση με συσκευές. Κι επειδή σπούδασα στο πατρικό μου, μετά τα 18 έμαθα πολύ αποσπασματικά κάποια πράγματα, κάτι που φέρω πολύ βαρέως. Θυμάμαι το ρεζίλι που ένιωσα όταν στα 22 μου είπα ότι δεν ήξερα να χρησιμοποιώ καφετιέρα φίλτρου. Όταν δε πήγα στο εξωτερικό προσπάθησα να καλύψω την άγνοιά μου πίσω από τη φεμινιστική ιδεολογία, αλλά δεν πουλούσε γιατί το μαγείρεμα ήταν αυτονόητο και για τους άντρες... Προφανώς αυτό δεν εμπόδισε την τωρινή μου ικανότητα να αυτοσυντηρούμαι, θα έλεγα κιόλας ότι σε σχέση με συνομήλικα παντρεμένα άτομα του κύκλου μου δεν περιμένω βοήθεια από τους γονείς μου. Όμως το στίγμα της αδυναμίας αυτοσυντήρησης δεν το έχω ξεπεράσει, ούτε βελτίωσα τις σχέσεις μου με τη μαγειρική. 

 

Για να επανέλθω όμως στο θέμα της επίβλεψης, τις απόψεις γονέων για την ασφάλεια δεν μπορώ να τις κρίνω γιατί είναι εκ του ασφαλούς. Σαν εκπαιδευτικός όμως θέλω να επισημάνω ότι δεν μου αρέσει η ιδέα να πρέπει να επιτηρώ παιδιά σχολικής ηλικίας για να συμπεριφερθούν σωςτά

(δηλαδή η ιδέα ότι τα παιδιά περιμένουν την παρουσία ενηλίκων για να ακολουθήσουν κάποιους κανόνες, ανάλογα με την ηλικία προφανώς) γιατί βλέπω ότι τα ίδια τα παιδιά, έχοντας μάθει τη διαρκή επίβλεψη, αποζητούν από μόνα τους τις απαγορεύσεις και τον έλεγχο, για να μην αναλάβουν μια απλή ευθύνη.

[marakiz]

Το να επιβλέπεις/προσέχεις ένα δεκάχρονο παιδί δεν σημαίνει βρε κορίτσια ότι είσαι από πάνω του.  Παρακολουθείς από μακριά και διακριτικά.  Μόνο του παίζει/φέρεται/αντιδρά σε ερεθίσματα/αλληλεπιδρά/διαφωνεί με άλλα παιδιά. 

 

Για τα πάρτι που λέτε ως παιδί κι εγώ του 80 με θυμάμαι να με πηγαινοφέρνουν αλλά μόνη μου έμενα στο πάρτι,  εκτός αν κάποιες φορές οι γονείς των παιδιών που κάνανε το πάρτι ήταν και φίλοι των δικών μου.  Ένα σπίτι είναι πιο ελεγχόμενος χώρος,  δεν συγκρίνεται με παιδότοπους. 

 

Για την κατασκήνωση που ειπώθηκε. Έχω υπάρξει για χρόνια φανατική κατασκηνώτρια και πιστεύω πως είναι ένα μέρος που εκτός από τρομερή διασκέδαση προσφέρει εξαιρετικές ευκαιρίες αυτονόμησης κι εξέλιξης σε πολλούς τομείς.  Όμως υπάρχουν παιδιά που έχουν υποφέρει στην κατασκήνωση διότι δεν το ήθελαν να είναι εκεί,  μακριά από τους γονείς τους. Δεν είναι όλα τα παιδιά ίδια κι όσο τα πιο ανασφαλή παιδιά πιέζονται να γίνουν κάτι που δεν είναι ακόμα, τόσο δεν γίνονται, ίσως και ποτέ.  Επίσης όντας σε μια κατασκήνωση όπου όλοι οι υπεύθυνοι ήταν επί το πλείστον παιδαγωγοί, γυμναστές και παλιοί κατασκηνωτές άνω των 18, τη μία και μοναδική φορά που πήγα σε κατασκήνωση με ομαδάρχισα 15 χρονών,  ενώ εγώ ήμουν 10-11,  μου είχε κακοφανεί τόσο πολύ γιατί  ακόμα και ως παιδί καταλάβαινα πως αυτό δεν ήταν υπεύθυνο. Ότι θέλαμε κάναμε. Σιγά που μας πρόσεχε καλά η δεκαπεντάχρονη που είχε στο μυαλό της ένα αγόρι από το δίπλα τομέα.  Εξαιρετικά ανεύθυνο ένα παιδί να προσέχει ένα σωρό ξένα παιδιά. 

[little lamb]

6 hours ago, ravT said:

Επειδή το χω διαβάσει συχνά στο φόρουμ και το είχα πάντα απορία... Φίλους με παιδιά δεν έχετε; Δεν τα καλείτε στα πάρτυ των παιδιών σας; Αυτό πρακτικά σημαίνει πως καλείτε και εσείς τους φίλους σας και ΠΡΟΦΑΝΩΣ θα μείνουν στο πάρτυ. Δεν ξέρω, η δική μας παρέα έτσι είναι και είναι μια μεγάλη παρέα. Ίσως είμαστε τυχεροί επειδή είμαστε συνομήλικοι με παιδιά σε πολύ κοντινές ηλικίες. Μεγαλώνουμε όλοι μαζί και μεγαλώνουν και τα παιδιά μας μαζί. Άρα αυτό το "δε καταλαβαίνω γιατί να είναι οι γονείς στο πάρτυ του 8χρονου" δεν μπορώ να το κατανοήσω.

 

Ναι εννοείται ότι καλείς τους φίλους σου με τα παιδιά τους (ακόμα και 1-2 κολλητές χωρίς παιδιά θα καλούσα, θα μου άρεσε να ήταν στα γενέθλια του παιδιού μου, τα πρώτα χρόνια μάλλον όμως γιατί μετά αυξάνεται ο κύκλος των παιδιών όπως ειπώθηκε). Άλλο να είναι όμως οι δικοί σου φίλοι με τα παιδιά τους και άλλο όλοι οι γονείς όλης της τάξης, που μπορεί να μην έχεις καν επαφές μαζί τους, απλώς για να επιβλέπουν. Θυμάμαι (και βλέπω και από φωτογραφίες) ότι τους δικούς τους φίλους με παιδιά, όπως και τους συγγενείς, τους καλούσαν οι γονείς μας και ήταν στα πάρτυ, αλλά γονείς συμμαθητών δεν ήταν, ίσως ανέβαιναν κάποιοι πιο στενοί καθώς έρχονταν να πάρουν το παιδί τους, για να τους κεράσουμε τούρτα, αλλά όχι σε όλο το πάρτυ. Και θυμάμαι ότι σε όσα πάρτυ δεν υπήρχε κλόουν, παίζονταν και παιχνίδια που σήμερα (σωστά) θεωρούνται επικίνδυνα, πχ σκοτεινό δωμάτιο, που ακόμα κι αν είσαι στο πάρτυ, δεν γίνεται να προσέξεις το παιδί σου. 

[ΑΡΓΚ]

7 ώρες πρίν, little lamb είπε:

 

Ναι εννοείται ότι καλείς τους φίλους σου με τα παιδιά τους (ακόμα και 1-2 κολλητές χωρίς παιδιά θα καλούσα, θα μου άρεσε να ήταν στα γενέθλια του παιδιού μου, τα πρώτα χρόνια μάλλον όμως γιατί μετά αυξάνεται ο κύκλος των παιδιών όπως ειπώθηκε). Άλλο να είναι όμως οι δικοί σου φίλοι με τα παιδιά τους και άλλο όλοι οι γονείς όλης της τάξης, που μπορεί να μην έχεις καν επαφές μαζί τους, απλώς για να επιβλέπουν. Θυμάμαι (και βλέπω και από φωτογραφίες) ότι τους δικούς τους φίλους με παιδιά, όπως και τους συγγενείς, τους καλούσαν οι γονείς μας και ήταν στα πάρτυ, αλλά γονείς συμμαθητών δεν ήταν, ίσως ανέβαιναν κάποιοι πιο στενοί καθώς έρχονταν να πάρουν το παιδί τους, για να τους κεράσουμε τούρτα, αλλά όχι σε όλο το πάρτυ. Και θυμάμαι ότι σε όσα πάρτυ δεν υπήρχε κλόουν, παίζονταν και παιχνίδια που σήμερα (σωστά) θεωρούνται επικίνδυνα, πχ σκοτεινό δωμάτιο, που ακόμα κι αν είσαι στο πάρτυ, δεν γίνεται να προσέξεις το παιδί σου. 

 

To σκοτεινο δωμάτιο συνεχίζει να έχει τρομερό σουξέ

[ravT]

16 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

Στα πάρτυ των παιδιών μου, τα παιδιά καλούν τους φίλους τους, όχι εγώ τους δικούς μου. Μερικοί γονείς έχουν γίνει φίλοι και μπορεί να κάτσουν καμιά ώρα να τα πούμε. Σε πολύ μικρές ηλικίες, που τα παιδιά δεν είχαν φίλους (2,3 π.χ) εκεί τα πάρτυ ήταν πραγματι με φίλους δικούς μας, γείτονες και συγγενείς, αλλά μετά το νηπιαγωγείο τα παιδιά έχουν τις δικές τους παρέες. 

Να πω την αλήθεια πάντως, έχω ελάχιστους φίλους με παιδιά κοντά ηλικιακά στα δικά μου. Και τα 3-4 χρόνια διαφορά στο δημοτικό είναι αρκετά για  να μην κάνουν παρέα. Ισως σε χωριό ή επαρχιακή πόλη να είναι αλλιώς, ειδικά αν οι άνθρωποι μένουν στον τόπο τους, και όλοι γνωρίζονται και κρατάνε επαφή. Ούτε ζω στη συνοικία που μεγάλωσα, ο άντρας μου σε άλλη πόλη, αλλά έτσι κι αλλιώς συμμαθητές και συμφοιτητές που μαζί μεγαλώσαμε έχουν σκορπίσει πια όχι απλά σε όλη την Ελλάδα αλλά σε όλο τον πλανήτη. Να έχει μείνει ένα 105 εκεί που ξεκινήσαμε 20 χρόνια πριν; Και είναι κυρίως συμμαθητές που έκαναν παιδιά μικροί και έμειναν στην παιδική γειτονιά, αλλά με αυτούς και έχω χαθεί και εκ των πραγμάτων τα παιδιά μας έχουν πάνω από δεκαετία διαφορά.

 

 

Και βέβαια τα παιδιά καλούν τους φίλους τους. Στην δική μας περίπτωση όταν ερωτάται η κόρη μου "ποιους θέλεις να καλέσουμε;" πρώτα μου λέει τους φίλους της-παιδιά των δικών μας και μετά άλλα παιδάκια. Όπως κάποιοι γονείς δεν έχουν λοιπόν άποψη του τι συμβαίνει σε πάρτυ τάξης (όπως εγώ), έτσι και κάποιοι άλλοι δεν κατονοούν την ύπαρξη γονέων σε παιδικό πάρτυ (όπως εσύ). Λογικό...

 

Για τον τόπο όπου διεξάγονται τα πάρτυ παιδιών άνω των 10 ετών, δεν έχω άποψη επίσης καθώς ούτε τα δικά μου παιδιά, ούτε αυτά του κύκλου μας έχουν φτάσει σε αυτή την ηλικία. 

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 5 λεπτά , ravT είπε:

 

Και βέβαια τα παιδιά καλούν τους φίλους τους. Στην δική μας περίπτωση όταν ερωτάται η κόρη μου "ποιους θέλεις να καλέσουμε;" πρώτα μου λέει τους φίλους της-παιδιά των δικών μας και μετά άλλα παιδάκια. Όπως κάποιοι γονείς δεν έχουν λοιπόν άποψη του τι συμβαίνει σε πάρτυ τάξης (όπως εγώ), έτσι και κάποιοι άλλοι δεν κατονοούν την ύπαρξη γονέων σε παιδικό πάρτυ (όπως εσύ). Λογικό...

 

Για τον τόπο όπου διεξάγονται τα πάρτυ παιδιών άνω των 10 ετών, δεν έχω άποψη επίσης καθώς ούτε τα δικά μου παιδιά, ούτε αυτά του κύκλου μας έχουν φτάσει σε αυτή την ηλικία. 

 

Να θυμίσω πάντως ότι η κουβέντα ξεκίνησε από το αν πρέπει να πάρει η θεματοθέτρια και έξτρα (απρόσκλητους) συγγενείς μαζί σε παιδικό πάρτυ σε σπίτι με playroom και animater για να προσέχουν τα παιδιά άλλης οικογένειας. Oχι σε σπίτι προσωπικών φίλων, ούτε σε παιδότοπο.

Βεβαια η υπαρξη playroom και animater, από μόνη της τοποθετεί είναι η αλήθεια το θέμα σε αρκετά ιδιαίτερη κατηγορία, και αν θυμάμαι πρόκειται και για μαθητές ακριβού ιδιωτικού σχολείου, οπότε γενικά μάλλον κάποιοι από εμάς (το 95% του ελληνικού πληθυσμού αν και όχι και το 95% του forum) έτσι κι αλλιώς δεν είναι σε θέση να απαντήσει και πολύ κακώς εμπλακήκαμε ορισμένοι στη συζήτηση

 

[Έσπερος]

22 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

Ως μαμά 8χρονου και 2 μεγαλύτερων, προσωπικά δεν έχω ιδέα. 

Εχει τύχει σε πάρτυ δικό μας να μου κάνουν ζημιές παιδιά, αλλά δε θα το είχε αποτρέψει άλλος ένας γονιός. Εχει τύχει παιδί να χτυπήσει, αλλά πάλι δε θα το είχε αποτρέψει κανείς (σκόνταψε και έπεσε). Εχει τύχει και να πλακωθούν (ειδικά αγόρια) αλλά έτσι και αλλιώς (1) αυτό είναι μέρος του παιχνιδιού και (2) δε θα καλούσε ο γιος μου παιδί που δεν συνηθίζει να συμμετέχει σε τέτοια παιχνίδια.

Στο τελευταίο μας πάρτυ πάντως, 10 παιδιά 8-11 χρονών πέρασαν 3 ώρες κατασκευάζοντας φρούρια από έπιπλα, μαξιλάρια και κουτιά αποθήκευσης και παίζοντας με τα nerf τους. Με το ζόρι τους έπεισα να φάνε τούρτα. Δεν μπορώ να φανταστώ ούτε πού θα είχε κάτσει ένας γονιός, αφου το σαλόνι ήταν η βάση επιχειρήσεων και οι καναπέδες είχαν αλλάξει θέση για να δίνουν καλύτερη κάλυψη. Μπορεί και να είχε χτυπήσει κιόλας αν είχε βρεθεί σε διασταυρούμενα πυρά.  Ο γονιός, όχι το παιδί . Οσοι έκατσαν καμιά ώρα για ένα καφέ και γλυκό και να τα πούμε, την βγάλαμε στη βεράντα μη μας έρθει τίποτα στο κεφάλι.

 

 

Φαντάζομαι ότι οι μαμάδες των παιδιών που ήταν καλεσμένα θα είχαν ανάλογες απόψεις για την επίβλεψη και τη διασκέδαση, γιατί σίγουρα αυτό δεν θα μπορούσαν εύκολα να το δεχτούν ούτε οι αγχώδεις, ούτε αυτές που φοβούνται μήπως το παιδί τους στο πάρτι δεν συμπεριφερθεί με το αυλικό πρωτόκολλο και "τις κάνει ρεζίλι". Αλλά για να ήταν 10 παιδιά μόνο λογικά θα ήταν επιλεγμένα και με αυτό το κριτήριο. 

 

Αυτό πάντως είναι όντως πάρτι προσαρμοσμένο στις ανάγκες και την ηλικία των παιδιών και όχι κοινωνική εκδήλωση για τα γούστα των μεγάλων και για να δειχτεί η κάθε οικοδέσποινα.

 

Σε ένα φανταστικό σύμπαν που οι μπαμπάδες θα έκαναν τέτοιες συζητήσεις σε φόρουμ, νομίζω ότι για το συγκεκριμένο πάρτι θα τσακώνονταν ποιος θα πρωτοέρθει και ποιος θα πρωτοπαίξει και θα έδιωχναν και τις μαμάδες όχι στο μπαλκόνι, σε άλλη γειτονιά τελείως για να μην υπάρχει περίπτωση ούτε από μακριά να ακούσουν τι γίνεται.

 

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 6 λεπτά , Έσπερος είπε:

Φαντάζομαι ότι οι μαμάδες των παιδιών που ήταν καλεσμένα θα είχαν ανάλογες απόψεις για την επίβλεψη και τη διασκέδαση, γιατί σίγουρα αυτό δεν θα μπορούσαν εύκολα να το δεχτούν ούτε οι αγχώδεις, ούτε αυτές που φοβούνται μήπως το παιδί τους στο πάρτι δεν συμπεριφερθεί με το αυλικό πρωτόκολλο και "τις κάνει ρεζίλι". Αλλά για να ήταν 10 παιδιά μόνο λογικά θα ήταν επιλεγμένα και με αυτό το κριτήριο. 

 

Αυτό πάντως είναι όντως πάρτι προσαρμοσμένο στις ανάγκες και την ηλικία των παιδιών και όχι κοινωνική εκδήλωση για τα γούστα των μεγάλων και για να δειχτεί η κάθε οικοδέσποινα.

 

Σε ένα φανταστικό σύμπαν που οι μπαμπάδες θα έκαναν τέτοιες συζητήσεις σε φόρουμ, νομίζω ότι για το συγκεκριμένο πάρτι θα τσακώνονταν ποιος θα πρωτοέρθει και ποιος θα πρωτοπαίξει και θα έδιωχναν και τις μαμάδες όχι στο μπαλκόνι, σε άλλη γειτονιά τελείως για να μην υπάρχει περίπτωση ούτε από μακριά να ακούσουν τι γίνεται.

 

E ναι σε αυτές τις ηλικίες σαφώς έχουν παρέες που τους ταιριάζουν και διαμορφώνουν το πρόγραμμα ανάλογα. Εχει π.χ. ο γιος μου τύχει να προτείνει να καλέσει τον Α και τον Β άλλη μέρα μόνους τους για να παίξουν lego και να δούνε ταινία "γιατί μαμά δεν παίζουν τέτοια παιχνίδια και όλη την ώρα θα γκρινιάζουν". 

[marakiz]

Σκοτεινό δωμάτιο. .!! Ααααχ.. τι μου θυμίσατε! !!

[kine]

@ravT  και πάλι θα πω ότι είναι διαφορετικό να ΘΕΛΕΙΣ την παρέα και την γνωριμία με τους γονείς των παιδιών, είτε να είναι φίλοι σου ούτως ή άλλως κι άλλο να θεωρείς την παρουσία γονέων σημαντική, για λόγους επίβλεψεις/επιτήρησης των παιδιών τους. 

 

Προσωπικά, ενδιαφέρομαι εξίσου για τα παιδιά που βρίσκονται στο φυσικό μου περιβάλλον, που κινούνται στο οπτικό μου πεδίο, είτε αυτό είναι στην παιδική χαρά, είτε στο δρόμο, είτε σε ένα πάρτυ, είτε καλεσμένη σε ένα σπίτι με άλλα παιδάκια, ανεξάρτητα από το πόσο τα ξέρω ή τί σχέση έχω με τους γονείς τους. Θεωρώ λογικό και αυτονόητο, ότι κάθε ενήλικας και κάθε μεγαλύτερο παιδί, έχει το νου του, για όποιο παιδί βρίσκεται γύρω του και σε κάθε περίσταση, θα ανταποκριθεί αναλόγως, φροντίζοντας το οποιοδήποτε παιδί και φέρνοντας το σε επικοινωνία με τους γονείς του, είτε σε πάρτυ, είτε στο δρόμο, είτε στην κατασκήνωση, είτε οπουδήποτε αλλού. 

 

 

21 ώρες πρίν, marakiz είπε:

Το να επιβλέπεις/προσέχεις ένα δεκάχρονο παιδί δεν σημαίνει βρε κορίτσια ότι είσαι από πάνω του.  Παρακολουθείς από μακριά και διακριτικά.  Μόνο του παίζει/φέρεται/αντιδρά σε ερεθίσματα/αλληλεπιδρά/διαφωνεί με άλλα παιδιά. 

 

Φυσικά και μπορεί να είναι διακριτικός ο γονέας. Αλλά είναι σαν το μάτι του μεγάλου αδερφού: ξέρεις ότι σε βλέπει και αυτοελέγχεσαι, γιατί γωρίζεις ότι παρατηρείσαι.  Η συμπεριφορά του οπότε, ασυναίσθητα προσαρμόζεται στην προσδοκώμενη από τους γονείς, συμπεριφορά. Είναι σημαντικό στην ανάπτυξη του κάθε παιδιού να μπορεί να έχει σταδιακά, πραγματική ελευθερία κινήσεων και έκφρασης. Το προστατευμένο περιβάλλον ενός πάρτυ ή μια εκδρομή, είναι καλές ευκαιρίες. 

Και να συμπληρώσω, με αφορμή το σκοτεινό δωμάτιο, σιγά το επικίνδυνο παιχνίδι! Δηλαδή αν δεν μπορεί ένα παιδί να εκτεθεί στον κίνδυνο του παιχνιδιού αυτού, θα μπορέσει ν εκτεθεί στον κίνδυνο μιας λεωφόρου; Πρέπει να είμαστε σε θέση να κρίνουμε το μέγεθος ενός κινδύνου και να μπορούμε να ανεχθούμε, μικρούς κινδύνους, κατάλληλους για την αντιληπτική ικανότητα του κάθε παιδιού, προκειμένου να αποτρέψουμε άλλους μεγαλύτερους, που βρίσκονται στο επόμενο βήμα του παιδιού.

 

Επιτρέπω την γραντουνιά, για να μπορέσει να μάθει να χρησιμοποιεί τα χέρια της όταν πέφτει και να προστατεύει το πρόσωπο της. 

 

Πιο σημαντικό όμως απ' όλα αυτά, είναι να μπορούμε να διακρίνουμε ποιες είναι οι ανάγκες των παιδιών μας και να μην ανταποκρινόμαστε σε όσα εμείς κρίνουμε, αλλά σε αυτά που τα παιδιά μας χρειάζονται. πχ. μπορεί ένας γονιός να αισθάνεται μεγάλη ανασφάλεια, να πάει το παιδί του, ασυνόδευτο μια εκδρομή με το σχολείο. Αν όμως το παιδί εκφράζει την επιθυμία του, να είναι μόνο του, πρέπει ο γονιός να υποστεί αυτή την αγωνία και να το αφήσει να λειτουργήσει μόνο του. Από την άλλη, μπορεί εγώ να χρησιμοποιούσα τα μέσα μεταφοράς από 9-10 χρονών, αλλά το παιδί μου να νιώθει ανασφάλει να τα χρησιμοποιήσει μόνο του. Πρέπει να έχω την διάκριση να καταλάβω ότι, δεν είναι έτοιμο και να μην θεωρώ δεδομένο, ότι αφού εγώ μπορούσα, άρα μπορεί κι αυτό. Ακόμη και στο πάρτυ. Εγώ πήγαινα μόνη μου και δεν με ενδιέφερε να είναι η μαμά μου εκεί, αλλά αν το παιδί μου θέλει να παρίσταμαι (ίσως επειδή το κάνουν όλες οι μαμάδες των φίλων της), θα τη συνοδέψω. 

[zaxaroulini]

Κορίτσια μου, τα νέα από το πάρτυ: σε γενικές γραμμές καλά ήταν, βέβαια το "ήσυχα και υπάκουα" παιδάκια που μου τα είχε παρουσιάσει η μαμά τους απείχε μερικά έτη φωτός από την πραγματικότητα, αλλά ευτυχώς δεν είχαμε ατυχήματα, τσακωμούς κλπ. Το εξάχρονο σε γενικές γραμμές ήταν πιο συνεργάσιμο, την άκουγε την πεθερά μου αλλά το 8χρονο είχε ξεφύγει λίγο, μάλλον βαριόταν με τα πρωτάκια και τον ανιματέρ και αλώνιζε σε όλο το σπίτι, κάποια στιγμή είχε βγει και έξω στην αυλή και σκαρφάλωνε σε κάτι δέντρα αλλά και μόνο που τον κοίταζε η πεθερά μου μαζευτόταν μετά. Το καλό ήταν ότι η μαμά τους ήρθε καμία ωρίτσα πριν φύγουμε, κατευθείαν από την δουλειά και έκατσα και εγώ με την ησυχία μου μετά και είπα μια κουβέντα. Πάντως να σας πω κάτι? με το που ήρθε η μαμά τους, άλλα παιδιά όμως! ειδικά το 8χρονο!!!

Για την ιστορία, 2 γονείς ήρθαν αφήσαν τα παιδιά τους και έφυγαν. Τα πρόσεχε η οικοδέσποινα, την οποία να σας πω λυπήθηκα γιατί είχε να περιποιηθεί ένα κάρο κόσμο, σκεφτείτε ότι ήταν τουλάχιστον 25 παιδιά και άλλοι τόσοι μεγάλοι και να έχει και τον νου της και σε αυτά. Την ώρα του φαγητού είχε τραπεζάκια μικρά για τα παιδάκια και τα 2 ασυνόδευτα, τα γλυκούλια μωρε περιμένανε να τους βάλει κάποιος πιατάκι με φαγητό. Πήγα και τους έβαλα εγώ γιατί όλες οι μαμάδες είχαν πάει στον μπουφέ και ετοίμαζαν τα πιατάκια για τα παιδιά τους. Εμένα πιάστηκε η ψυχή μου, να κάθονται να περιμένουν μόνα τους, εεεε συγνώμη βρε κορίτσια, αυτά τα παιδάκια δεν τα έλεγες ανεξάρτητα, παρατημένα τα έλεγες! Περιττό να σας πω ότι φύγαμε από τους τελευταίους και οι γονείς τους δεν είχαν έρθει ακόμη να τα πάρουν!!!

 

Έσπερος το καταλαβαίνω αυτό που λες για τις εκδρομές, έχω φίλη εκπαιδευτικό και η χειρότερή της είναι όταν έχει εφημερία στο σχολείο και όταν είναι να τα πάνε εκδρομές!

 

Από εκεί και πέρα, επειδή γράφτησαν πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις, εγώ είμαι υπέρ της διακριτκής εποπτείας, να ξέρει το παιδί ότι ο γονιός είναι εκεί κοντά, όσο περνάνε τα χρόνια η απόσταση ασφαλείας να μεγαλώνει, αλλά να ξέρει το παιδί ότι δεν είναι τελείως μόνο του κάπου, υπάρχει κάποιος ενήλικας εκεί να επέμβει αν χρειαστεί, από το ατύχημα μέχρι και πιο σοβαρά πράγματα!

[ΑΡΓΚ]

1 hour ago, zaxaroulini είπε:

Κορίτσια μου, τα νέα από το πάρτυ: σε γενικές γραμμές καλά ήταν, βέβαια το "ήσυχα και υπάκουα" παιδάκια που μου τα είχε παρουσιάσει η μαμά τους απείχε μερικά έτη φωτός από την πραγματικότητα, αλλά ευτυχώς δεν είχαμε ατυχήματα, τσακωμούς κλπ. Το εξάχρονο σε γενικές γραμμές ήταν πιο συνεργάσιμο, την άκουγε την πεθερά μου αλλά το 8χρονο είχε ξεφύγει λίγο, μάλλον βαριόταν με τα πρωτάκια και τον ανιματέρ και αλώνιζε σε όλο το σπίτι, κάποια στιγμή είχε βγει και έξω στην αυλή και σκαρφάλωνε σε κάτι δέντρα αλλά και μόνο που τον κοίταζε η πεθερά μου μαζευτόταν μετά. Το καλό ήταν ότι η μαμά τους ήρθε καμία ωρίτσα πριν φύγουμε, κατευθείαν από την δουλειά και έκατσα και εγώ με την ησυχία μου μετά και είπα μια κουβέντα. Πάντως να σας πω κάτι? με το που ήρθε η μαμά τους, άλλα παιδιά όμως! ειδικά το 8χρονο!!!

Για την ιστορία, 2 γονείς ήρθαν αφήσαν τα παιδιά τους και έφυγαν. Τα πρόσεχε η οικοδέσποινα, την οποία να σας πω λυπήθηκα γιατί είχε να περιποιηθεί ένα κάρο κόσμο, σκεφτείτε ότι ήταν τουλάχιστον 25 παιδιά και άλλοι τόσοι μεγάλοι και να έχει και τον νου της και σε αυτά. Την ώρα του φαγητού είχε τραπεζάκια μικρά για τα παιδάκια και τα 2 ασυνόδευτα, τα γλυκούλια μωρε περιμένανε να τους βάλει κάποιος πιατάκι με φαγητό. Πήγα και τους έβαλα εγώ γιατί όλες οι μαμάδες είχαν πάει στον μπουφέ και ετοίμαζαν τα πιατάκια για τα παιδιά τους. Εμένα πιάστηκε η ψυχή μου, να κάθονται να περιμένουν μόνα τους, εεεε συγνώμη βρε κορίτσια, αυτά τα παιδάκια δεν τα έλεγες ανεξάρτητα, παρατημένα τα έλεγες! Περιττό να σας πω ότι φύγαμε από τους τελευταίους και οι γονείς τους δεν είχαν έρθει ακόμη να τα πάρουν!!!

 

Έσπερος το καταλαβαίνω αυτό που λες για τις εκδρομές, έχω φίλη εκπαιδευτικό και η χειρότερή της είναι όταν έχει εφημερία στο σχολείο και όταν είναι να τα πάνε εκδρομές!

 

Από εκεί και πέρα, επειδή γράφτησαν πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις, εγώ είμαι υπέρ της διακριτκής εποπτείας, να ξέρει το παιδί ότι ο γονιός είναι εκεί κοντά, όσο περνάνε τα χρόνια η απόσταση ασφαλείας να μεγαλώνει, αλλά να ξέρει το παιδί ότι δεν είναι τελείως μόνο του κάπου, υπάρχει κάποιος ενήλικας εκεί να επέμβει αν χρειαστεί, από το ατύχημα μέχρι και πιο σοβαρά πράγματα!

 

@zaxaroulini αν στον κύκλο σας υπάρχει η προσδοκία η μαμά να σερβίρει τα παιδιά της στο πάρτυ και να τα κυνηγάει από πίσω για να παίξουν κόσμια, σαφώς και πολύ κακώς έκαναν οι μαμάδες που έστειλαν τα παιδάκια τους ασυνόδευτα. Επίσης πολύ κακώς οι οικοδεσπότες δε διευκρίνισαν ότι έχουν κάνει πάρτυ που υπερβαίνει τις δυνατότητές τους και απαιτείται παρουσία γονέων. Σε πάρτυ με 25 παιδιά καθησμένα σε τραπεζάκια και άλλους τόσους γονείς, ένα catering και βοηθητικό προσωπικό πέραν του ανιματέρ, θα ήταν νομίζω επιβεβλημένο  

[erin0000]

On 3/11/2017 at 3:53 ΜΜ, ΑΡΓΚ είπε:

 

Αν επιτρέπεται, πώς ακριβώς το φαντάζεσαι όταν οι γονείς εργάζονται και δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι; Τα παιδιά θα τα δουν μετά τις 6-7. Αν το παιδί είναι μικρούλι, ασφαλώς θα χρειαστεί μία babysitter/συγγενής/γείτονας αλλά για το παιδί της 6ης δημοτικού  δεν έχω ακούσει κανέναν να πληρώνει babysitter! Και όταν είμαι στο σπίτι, με τα παιδιά έχουμε μία αλληλεπίδραση το μεσημέρι (όταν δεν είμαι μιλάμε τηλεφωνικά στο lunch break) και ουσιαστικά μαζεύονται και αυτά και εγώ αργά το απόγευμα. Μεχρι τότε, είναι στο γραφείο τους και διαβάζουν ή σε κάποια δραστηριότητα. 

Πέραν αυτού, και στο σπίτι να είναι κάποιος, είναι και θέμα άποψης για τη ζωή. Π.χ. όχι δεν σερβίρω παιδιά τόσο μεγάλα. Ναι, μπορούν να σερβιριστούν μόνα. Η εκ περιτροπής να είναι το σερβίρισμα ή το μάζεμα του τραπεζιού η δουλειά ενός από εμάς. Οχι δεν επιβλέπω εργασίες για το σχολείο σε αυτές τις τάξεις, δεν "έχουμε" διαβασμα, "έχει" διάβασμα. 

Μου απάντησες εσύ. Έτσι το βλέπω. Θα χρειαστεί κάποιος ενήλικας να επιβλέπει. Τώρα θα είναι μια γιαγιά, μια γειτόνισσα, μια θεία, δεν ξέρω. Κάποιος θα είναι όμως. 

Ξαναλέω (γιατί μάλλον προσπεράστηκε). Στα μάτια του νόμου είναι υπόλογοι οι γονείς που θα αφήσουν ένα μικρό παιδί 11-12 χρονών χωρίς επίβλεψη με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Είτε πάθει κάτι το ίδιο, είτε προκαλέσει κάτι σε άλλον. Άρα τι συζητάμε για το αν είναι ικανό ή όχι να μείνει μόνο του; Είναι δεν είναι ικανό, δεν πρέπει να μένει μόνο του. Τι θα πεις μετά; ότι μίλησα μαζί του στο lunch break και του είπα να προσέχει;

 

Επίσης παρατηρώ ότι βιάζεσαι λίγο να ανεξαρτητοποιήσεις τα παιδιά. Είναι τόσο μεγάλα πια τα παιδιά έστω και 6ης δημοτικού που δεν χρειάζονται επίβλεψη ή βοήθεια στο διάβασμα. Τις προάλλες μας έλεγε ο δάσκαλος των μαθηματικών ακριβώς για αυτό το θέμα. Πως είναι νωρίς ακόμα να τα αφήνουμε εντελώς μόνα στο διάβασμα των μαθηματικών. Ότι πρέπει και στο σπίτι να είμαστε κοντά στα παιδιά όσο γίνεται ως προς το θέμα του διαβάσματος.

 

Όσο για το θέμα του τοστ δεν είναι και τόσο απλό όσο νομίζετε. Αν κάψει πχ το καλώδιο και πάθει ηλεκτροπληξία τι θα γίνει μετά; Για ποιο λόγο να μην του φτιάξει η μαμά του ένα τοστ; για να είναι έτοιμο όταν θα είναι φοιτητής;

On 3/11/2017 at 1:45 ΜΜ, ΑΡΓΚ είπε:

 

Ειδες πώς διαφέρουν οι άνθρωποι τελικά; Εμένα το να μην ξέρει το 10χρονο να κυκλοφορήσει έξω (οκ, δε θα διασχίσει την εθνική προφανώς) ή να μην μπορεί να μείνει μία ώρα μόνο, επίσης για παραμέληση μου κάνει  

 

Δεν νομίζω να σταθεί κάτι τέτοιο σε δικαστήριο. Ενώ η άλλη περίπτωση (ελλιπής επίβλεψη) στέκεται άνετα.

12 ώρες πρίν, zaxaroulini είπε:

Εμένα πιάστηκε η ψυχή μου, να κάθονται να περιμένουν μόνα τους, εεεε συγνώμη βρε κορίτσια, αυτά τα παιδάκια δεν τα έλεγες ανεξάρτητα, παρατημένα τα έλεγες! Περιττό να σας πω ότι φύγαμε από τους τελευταίους και οι γονείς τους δεν είχαν έρθει ακόμη να τα πάρουν!!!

 

Από εκεί και πέρα, επειδή γράφτησαν πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις, εγώ είμαι υπέρ της διακριτκής εποπτείας, να ξέρει το παιδί ότι ο γονιός είναι εκεί κοντά, όσο περνάνε τα χρόνια η απόσταση ασφαλείας να μεγαλώνει, αλλά να ξέρει το παιδί ότι δεν είναι τελείως μόνο του κάπου, υπάρχει κάποιος ενήλικας εκεί να επέμβει αν χρειαστεί, από το ατύχημα μέχρι και πιο σοβαρά πράγματα!

 

Και εμένα μου είχε ξεμείνει ένα από τα ασυνόδευτα παιδιά στο πάρτυ και δεν ήξερα τι να το κάνω. Δεν είχα τηλ της μαμάς. Ήξερα που μένει και παρολίγον να το πάω εγώ στο σπίτι του τελικά... Αφού έκανε πλάκα και το ίδιο το παιδάκι ότι θα κοιμηθεί σε εμάς.

 

Ζαχαρουλίνι το είπες πολύ σωστά. Διακριτική εποπτεία και φροντίδα θα πρόσθετα εγώ. Γιατί βλέπω να μπαίνει πολύ στην άκρη το συναισθηματικό κομμάτι.

[ravT]

14 ώρες πρίν, kine είπε:

@ravT  και πάλι θα πω ότι είναι διαφορετικό να ΘΕΛΕΙΣ την παρέα και την γνωριμία με τους γονείς των παιδιών, είτε να είναι φίλοι σου ούτως ή άλλως κι άλλο να θεωρείς την παρουσία γονέων σημαντική, για λόγους επίβλεψεις/επιτήρησης των παιδιών τους. 

 

Προσωπικά, ενδιαφέρομαι εξίσου για τα παιδιά που βρίσκονται στο φυσικό μου περιβάλλον, που κινούνται στο οπτικό μου πεδίο, είτε αυτό είναι στην παιδική χαρά, είτε στο δρόμο, είτε σε ένα πάρτυ, είτε καλεσμένη σε ένα σπίτι με άλλα παιδάκια, ανεξάρτητα από το πόσο τα ξέρω ή τί σχέση έχω με τους γονείς τους. Θεωρώ λογικό και αυτονόητο, ότι κάθε ενήλικας και κάθε μεγαλύτερο παιδί, έχει το νου του, για όποιο παιδί βρίσκεται γύρω του και σε κάθε περίσταση, θα ανταποκριθεί αναλόγως, φροντίζοντας το οποιοδήποτε παιδί και φέρνοντας το σε επικοινωνία με τους γονείς του, είτε σε πάρτυ, είτε στο δρόμο, είτε στην κατασκήνωση, είτε οπουδήποτε αλλού. 

 

 

 

 

 

Ας ξαναπώ διότι προφανώς δεν έγινα κατανοητή... ΔΕΝ μπορώ να κατανοήσω το "αφήνω το παιδί στο πάρτυ και φεύγω" διότι εμείς στον κύκλο και την οικογένειά μας, δεν το κάνουμε αυτό. Απολαμβάνουμε ο ένας την παρέα του άλλου, μεγάλοι και μικροί. Δηλαδή ας το θέσω κι αλλιώς. Θεωρώ εξαιρετικά πιθανό, όταν τα παιδιά μας πάνε 12 ετών και θελήσουν να γιορτάσουν τα γενέθλιά τους με φίλους στο σινεμά, να τα πάμε και εμείς να πάμε όλοι οι γονείς μαζί για καφέ κάπου αλλού. Δε μπορώ αυτή τη στιγμή να διανοηθώ πως θα πάμε τα παιδιά στο σινεμά και θα χαιρετηθούμε από τα αυτοκίνητα. Είμαστε παρέα. Ο καθένας καταθέτει την ιστορία του. Εγώ αυτήν έχω. Το να αφήσω το παιδί σε ένα πάρτυ και να φύγω, τη δεδομένη στιγμή είναι ξένο σε εμένα. Ειδικά σε οικογένειες/σπίτια που δεν γνωρίζω καν; Όχι, ευχαριστώ. Και ξαναλέω, δε βιάζομαι να μεγαλώσει. 

 

21 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

Να θυμίσω πάντως ότι η κουβέντα ξεκίνησε από το αν πρέπει να πάρει η θεματοθέτρια και έξτρα (απρόσκλητους) συγγενείς μαζί σε παιδικό πάρτυ σε σπίτι με playroom και animater για να προσέχουν τα παιδιά άλλης οικογένειας. Oχι σε σπίτι προσωπικών φίλων, ούτε σε παιδότοπο.

Βεβαια η υπαρξη playroom και animater, από μόνη της τοποθετεί είναι η αλήθεια το θέμα σε αρκετά ιδιαίτερη κατηγορία, και αν θυμάμαι πρόκειται και για μαθητές ακριβού ιδιωτικού σχολείου, οπότε γενικά μάλλον κάποιοι από εμάς (το 95% του ελληνικού πληθυσμού αν και όχι και το 95% του forum) έτσι κι αλλιώς δεν είναι σε θέση να απαντήσει και πολύ κακώς εμπλακήκαμε ορισμένοι στη συζήτηση

 

 

Η κουβέντα δεν ξεκίνησε από εκεί για εμένα. Προσωπικά απάντησα σε άλλων σχόλια. Εγώ δεν θα πήγαινα απρόσκλητο κανέναν (σίγουρα όχι την πεθερά μου) αλλά για την οικοδέσποινα δεν ήταν καμία διαφορά. Περίμενε συνοδό παιδιών και υπήρξε συνοδός παιδιών. Και τέλος, δεν έχω ιδέα γιατί παρέθεσες το συγκεκριμένο σχόλιό μου, για να αναφέρεις τα παραπάνω  

Επεξεργάστηκαν 6 Νοεμβρίου,2017 by ravT

[erin0000]

21 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

Να θυμίσω πάντως ότι η κουβέντα ξεκίνησε από το αν πρέπει να πάρει η θεματοθέτρια και έξτρα (απρόσκλητους) συγγενείς μαζί σε παιδικό πάρτυ σε σπίτι με playroom και animater για να προσέχουν τα παιδιά άλλης οικογένειας. Oχι σε σπίτι προσωπικών φίλων, ούτε σε παιδότοπο.

Βεβαια η υπαρξη playroom και animater, από μόνη της τοποθετεί είναι η αλήθεια το θέμα σε αρκετά ιδιαίτερη κατηγορία, και αν θυμάμαι πρόκειται και για μαθητές ακριβού ιδιωτικού σχολείου, οπότε γενικά μάλλον κάποιοι από εμάς (το 95% του ελληνικού πληθυσμού αν και όχι και το 95% του forum) έτσι κι αλλιώς δεν είναι σε θέση να απαντήσει και πολύ κακώς εμπλακήκαμε ορισμένοι στη συζήτηση

 

 

Και εγώ παίρνω ανιματέρ στα πάρτυ (για να συγκεντρώνει λίγο τα παιδιά που δεν επιβλέπουν οι γονείς τους) και έχουμε ένα χώρο που θα μπορούσε να ονομαστεί και Playroom. Γιατί σου κάνει τόση εντύπωση; Και δεν τα πάω σε ακριβό ιδιωτικό, αλλά σε ένα φτωχικό δημόσιο...

 

 

πρίν από 2 λεπτά , ravT είπε:

 

Ας ξαναπώ διότι προφανώς δεν έγινα κατανοητή... ΔΕΝ μπορώ να κατανοήσω το "αφήνω το παιδί στο πάρτυ και φεύγω" διότι εμείς στον κύκλο και την οικογένειά μας, δεν το κάνουμε αυτό. Απολαμβάνουμε ο ένας την παρέα του άλλου, μεγάλοι και μικροί. Δηλαδή ας το θέσω κι αλλιώς. Θεωρώ εξαιρετικά πιθανό, όταν τα παιδιά μας πάνε 12 ετών και θελήσουν να γιορτάσουν τα γενέθλιά τους με φίλους στο σινεμά, να τα πάμε και εμείς να πάμε όλοι οι γονείς μαζί για καφέ κάπου αλλού. Δε μπορώ αυτή τη στιγμή να διανοηθώ πως θα πάμε τα παιδιά στο σινεμά και θα χαιρετηθούμε από τα αυτοκίνητα. Είμαστε παρέα. Ο καθένας καταθέτει την ιστορία του. Εγώ αυτήν έχω. Το να αφήσω το παιδί σε ένα πάρτυ και να φύγω, τη δεδομένη στιγμή είναι ξένο σε εμένα. Ειδικά σε οικογένειες/σπίτια που δεν γνωρίζω καν; Όχι, ευχαριστώ. Και ξαναλέω, δε βιάζομαι να μεγαλώσει. 

 

Ούτε εγώ μπορώ να το κατανοήσω, ειδικά από τη στιγμή που τα δικά μας πάρτυ δεν είναι πάρτυ με καλεσμένη όλη την τάξη. Είναι πάρτυ με 6-7 συμμαθητές, 3-4 ξαδέρφια προφανώς με τους γονείς τους και 5-6 παιδιά φίλων-κουμπάρων κτλ, οι οποίοι φυσικά και παραμένουν στο χώρο (είτε είναι σπίτι είτε είναι έξω). Σε ένα τέτοιο πάρτυ λοιπόν, από τους 5-6 συμμαθητές, οι μισοί θα έρθουν ασυνόδευτοι χωρίς καν να γνωρίζομαι με τους γονείς τους. Τα αφήνουν δηλαδή σε ένα άγνωστο σπίτι, με τόσο άγνωστο κόσμο... Και συνήθως είναι αυτά τα παιδιά που πρέπει να κυνηγάω από πίσω. Στο τελευταίο δε πάρτυ, καθόμουν να τους βάζω ακόμα και νερό ή αναψυκτικό, ενώ είχα σε εμφανή χώρο μπουκάλια και ποτήρια.