Eπαγγελματικο-οικογενειακο διλημμα

[ΑΡΓΚ]

Περσυ τέτοια εποχή και εγώ και ο σύζυγος (και οι δύο μεταξύ 40 και 50) βρεθήκαμε άνεργοι μετά από πολλά χρόνια. Αφού αμφιταλλαντευτήκαμε πολύ μεταξύ του να μείνουμε και να μεταναστεύσουμε, τελικά μείναμε. Ο σύζυγος έχει μία πολυ καλή δουλειά (μισθολογικα), αλλά εργάζεται παρα πολλές ώρες (και φυσικά υπάλληλος είναι, ασφάλεια εργασιακή δεν υπάρχει).

Εγω είχα επίσης βρει δουλειά με καλό μισθό, αλλά η εταιρεία μόλις αποφάσισε να μεταφερθεί στο εξωτερικό! 

Ταυτόχρονα εκκρεμεί ο διορισμός μου μέσω ΑΣΕΠ, που πλησιάζει από όσο ξέρω εντός των επομένων λίγων μηνών.

Από τη μία, έχω καταρρεύσει ψυχικά και σωματικά, και σκέφτομαι ότι το δημόσιο είναι μία ασφάλεια. Συν ότι η δουλειά εκ των πραγμάτων θα είναι πολύ πιο χαλαρή από ό,τι έχω μάθει τόσα χρόνια, θα γυρνάω στις 4μιση-5 σπίτι (αντι για τις 7 και βάλε), δε θα προσπαθώ να χώσω όλες τις δουλειές και τη διασκέδαση των παιδιών σε ένα ΣΚ, και δε θα είμαι συνέχεια στα πρόθυρα εμφράγματος από την πίεση και το άγχος, όπως είμαι τα τελευταία χρόνια.

Από την άλλη ο μισθός είναι δυστυχώς αστείος σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα στη θέση όπου πηγαίνω. Θα αλλάξει και ο τρόπος ζωής (δε θα πεινάσουμε, αλλά είναι αμφίβολο π.χ. αν τα παιδιά μας θα συνεχίσουν τη μουσική που αγαπούν πολύ, αν θα μας παίρνει να πάμε πανω από 3-4 μέρες το χρόνο διακοπές, και άλλες τέτοιου τύπου αλλαγές, πολυτέλειες δηλαδή όχι θέμα επιβίωσης). Υπόψην ότι είμαστε τρίτεκνοι και υπάρχουν δυστυχώς και άλλοι πρακτικά εξαρτώμενοι συγγενείς οικονομικά από εμάς, γι αυτό και με δύο μισθούς τα πράγματα ζορίζονται, δεν είναι ότι πετάμε λεφτά σε είδη πολυτελείας. Συν ότι χάνοντας εγώ το μισό εισόδημά μου, θα πέσει ακόμη μεγαλύτερη πίεση στο σύζυγο.

Ο άντρας μου αφήνει την απόφαση σε εμένα: να αποδεχτώ το διορισμό ή να επιμείνω στο ψάξιμο στον ιδιωτικό τομέα (δουλειές στον κλάδο μας υπάρχουν, αλλά είναι σκληρά τα ωράρια, μεγάλη η πίεση και φυσικά ανά πάσα στιγμή απολύεσαι, συμβαίνουν πολλές αλλαγές στο χωρο).

 

Κανείς φυσικά δεν μπορεί να είναι στη θέση μου, αλλά πώς θα το σκεφτόσασταν; Τα παιδιά μας είναι ακόμη Δημοτικό και Γυμνάσιο, οπότε δεν προβλέπετε ελάφρυνση εξόδων για χρόνια, και οι συγγενείς μας που γυρεύουν τακτικά βοήθεια, δεν αναμένεται να βελτιώσουν την κατάστασή τους στα επόμενα χρόνια.

[kine]

Τώρα αυτό που θα πω είναι πολύ απλό και συνοπτικό, αλλά για κανέναν άνθρωπο σε καμία κατάσταση δεν θα πρότεινα να βάλει μπροστά εισοδηματικά κριτήρια, έναντι ποιότητας ζωής. Το stress και την ένταση που προκαλεί η εργασιακή σου συνθήκη, μόνο εσύ το ξέρεις. Αν έχεις την δυνατότητα να κατεβάσεις ρυθμούς επαγγελματικά με όποιον τρόπο, δεν βρίσκω κανένα επιχείρημα για να μη το κάνεις. Σε όλες τις καταστάσεις, τα παιδιά χρειάζονται γονείς και δευτερευόντως οποιαδήποτε "δραστηριότητα" επιμορφωτική ή ψυχαγωγική. 

 

 

[Vasilo]

21 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Περσυ τέτοια εποχή και εγώ και ο σύζυγος (και οι δύο μεταξύ 40 και 50) βρεθήκαμε άνεργοι μετά από πολλά χρόνια. Αφού αμφιταλλαντευτήκαμε πολύ μεταξύ του να μείνουμε και να μεταναστεύσουμε, τελικά μείναμε. Ο σύζυγος έχει μία πολυ καλή δουλειά (μισθολογικα), αλλά εργάζεται παρα πολλές ώρες (και φυσικά υπάλληλος είναι, ασφάλεια εργασιακή δεν υπάρχει).

Εγω είχα επίσης βρει δουλειά με καλό μισθό, αλλά η εταιρεία μόλις αποφάσισε να μεταφερθεί στο εξωτερικό! 

Ταυτόχρονα εκκρεμεί ο διορισμός μου μέσω ΑΣΕΠ, που πλησιάζει από όσο ξέρω εντός των επομένων λίγων μηνών.

Από τη μία, έχω καταρρεύσει ψυχικά και σωματικά, και σκέφτομαι ότι το δημόσιο είναι μία ασφάλεια. Συν ότι η δουλειά εκ των πραγμάτων θα είναι πολύ πιο χαλαρή από ό,τι έχω μάθει τόσα χρόνια, θα γυρνάω στις 4μιση-5 σπίτι (αντι για τις 7 και βάλε), δε θα προσπαθώ να χώσω όλες τις δουλειές και τη διασκέδαση των παιδιών σε ένα ΣΚ, και δε θα είμαι συνέχεια στα πρόθυρα εμφράγματος από την πίεση και το άγχος, όπως είμαι τα τελευταία χρόνια.

Από την άλλη ο μισθός είναι δυστυχώς αστείος σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα στη θέση όπου πηγαίνω. Θα αλλάξει και ο τρόπος ζωής (δε θα πεινάσουμε, αλλά είναι αμφίβολο π.χ. αν τα παιδιά μας θα συνεχίσουν τη μουσική που αγαπούν πολύ, αν θα μας παίρνει να πάμε πανω από 3-4 μέρες το χρόνο διακοπές, και άλλες τέτοιου τύπου αλλαγές, πολυτέλειες δηλαδή όχι θέμα επιβίωσης). Υπόψην ότι είμαστε τρίτεκνοι και υπάρχουν δυστυχώς και άλλοι πρακτικά εξαρτώμενοι συγγενείς οικονομικά από εμάς, γι αυτό και με δύο μισθούς τα πράγματα ζορίζονται, δεν είναι ότι πετάμε λεφτά σε είδη πολυτελείας. Συν ότι χάνοντας εγώ το μισό εισόδημά μου, θα πέσει ακόμη μεγαλύτερη πίεση στο σύζυγο.

Ο άντρας μου αφήνει την απόφαση σε εμένα: να αποδεχτώ το διορισμό ή να επιμείνω στο ψάξιμο στον ιδιωτικό τομέα (δουλειές στον κλάδο μας υπάρχουν, αλλά είναι σκληρά τα ωράρια, μεγάλη η πίεση και φυσικά ανά πάσα στιγμή απολύεσαι, συμβαίνουν πολλές αλλαγές στο χωρο).

 

Κανείς φυσικά δεν μπορεί να είναι στη θέση μου, αλλά πώς θα το σκεφτόσασταν; Τα παιδιά μας είναι ακόμη Δημοτικό και Γυμνάσιο, οπότε δεν προβλέπετε ελάφρυνση εξόδων για χρόνια, και οι συγγενείς μας που γυρεύουν τακτικά βοήθεια, δεν αναμένεται να βελτιώσουν την κατάστασή τους στα επόμενα χρόνια.

Είμαι 28 χρονών κ άνεργη τώρα, έχω απλά ένα πτυχίο όχι πολλα πολλα. Το δικο μου πλανο είναι να φύγω εξωτερικό. Μεχρι τότε ξεκινησα να πάρω κ αλλο πτυχιο.Έχω δυο αδερφές με πτυχία κ μεταπτυχιακά κ εμπειρία να σου συγκρίνω. Η μια είναι δημόσια υπάλληλος κ η άλλη ελεύθερη επαγγελματίας. Η 2η είναι στην ιδια φάση περίπου με σενα δλδ εκκρεμεί ο διορισμός της, η οποια εκανε κ μεγαλο αγώνα να διοριστεί. Μεχρι βεβαια να συμβεί αυτό ζει με το άγχος της ανανέωσης της σύμβασης, άλλαξε κάποιες πόλεις τα τελευταία χρόνια, τωρα κατάφερε ομως να βγάζει καλά λεφτά. Εκεινη όμως δν βρίσκεται στο δίλημμα σου δλδ θα πάει δημόσιο ασυζητητί. Βλέπω πόσο παλεύει για όλα σε σχέση με την άλλη που έχει κάνει ηδη οικογένεια, έχει πάρει τις άδειες της,δουλεύει πολύ λιγοτερο και η δουλειά μένει στο γραφείο το μεσημέρι. Όλο το πρόγραμμα της ζωής της κυλάει πιο ομαλά.
Πιστεύω πως είναι πολύ δύσκολο πλέον να κάνει κάποιος καριέρα στην Ελλάδα. Εφόσον επιλέξατε να μεινετε στην Ελλάδα δέξου το διορισμό. Θα ζοριστεις λίγο αρχικά με τα λεφτά όμως ο ελεύθερος χρόνος κ η ψυχική ηρεμία που θα έχεις δεν συγκρίνονται. Στη συνέχεια λίγο θα εξελιχθείς αν εχεις πτυχία ή πάρεις κ με τα χρόνια θ ανέβεις και μισθολογικά και ο.τι προκύψει! Το δημοσιο γίνεται ευκολα ιδιωτικό το αντίθετο όμως όχι τοσο εύκολα. Μακροπρόθεσμα, πιστεύω αυτή η "ασφάλεια" της δουλειάς σου θα βοηθήσει κ τον άντρα σου που τώρα θα πιεστεί πιο πολύ. Για το σπιτικό σου θα βρεις λύσεις κ θα τα βολέψεις ολα!

Τωρα για το συγγενικό σου περιβάλλον, ο.τι μπορείς όσο μπορείς, καλώς ή κακώς δεν είσαι σούπερ ήρωας. Πρέπει να σκέφτεσαι κ την οικογένεια σου κ τον εαυτό σου!!
 Τέλος, συγχαρητήρια για την επιτυχία σου:)
 

[Lenia16]

Η απόφαση για μια γυναίκα που έχει συνηθίσει να εργάζεται κ να ζει με ένα συγκεκριμένο τρόπο για χρόνια, είναι πολύ δύσκολη. Από τη μια είναι η ασφάλεια κ η ανεμελιά του δημόσιου τομέα αλλά με χαμηλό σχετικά μισθό και από την άλλη η ανασφάλεια κ η εξουθένωση στον ιδιωτικό αλλά με υψηλότερες απολαβές. Το θέμα είναι τί ζητάς απτή ζωή σου. 

Επειδή με τον άντρα μου περάσαμε πρόσφατα ένα τέτοιο δίλημμα αλλά θεωρητικά, γιατί είναι επιλαχών, βάλαμε κάτω τα θετικά κ τα αρνητικά. Το δημόσιο σου προσφέρει μονιμότητα, σταθερό μισθό, σταθερό και σχετικά χαλαρό ωράριο, προφανώς αφού είναι μέσω ΑΣΕΠ θα είσαι κ στο αντικείμενο σου, θα μπορείς να χαρείς τα παιδάκια σου, να πάρεις εύκολα αδεια (σημαντικά περισσότερες μέρες από τον ιδιωτικό τομέα, εφόσον έχεις κ 3 παιδιά). Σαβ/κα δε θα δουλευεις. Επίσης, αν θυμάμαι καλά, έχεις πει ότι είσαι κάτοχος διδακτορικού οπότε δε θα είναι τόσο τραγικά χαμηλός ο μισθός σου. Βέβαια, δεν ξέρω τι απολαβές εχεις τώρα γιατί αυτά στον ιδιωτικό πληρώνονται αρκετά. Εμένα στον ιδιωτικό τομέα θα με προβληματιζε κ το άλλο. Σκέψου να είσαι 50+ και να σε απολυσουν, ποιος θα σε προσλαβει; Αντίστοιχα και το σύζυγό σου, ενώ αν εσύ έχεις ένα σίγουρο μισθό τουλάχιστον δε θα πεινάσετε. 

Από την άλλη, έτσι όπως είναι τα πράγματα μπορεί να μειωθούν κ άλλο οι μισθοί. Όμως, θα έχεις την επιλογή της άδειας άνευ αποδοχών αν χρειαστεί πχ να βγείτε έξω αν μείνει ο άντρας σου χωρίς δουλειά κ εσύ δε θα χάσεις τη θέση σου. Στη χειρότερη, βρισκεις άλλη δουλειά σαν ιδιωτικός υπάλληλος κ παραιτεισαι. Γενικά, το δημόσιο σου προσφέρει μεγάλη ευελιξία για αυτό κ όλοι ήθελαν μέχρι πρότινος μια θέση! 

Όλα αυτά από τη γυναικεία σκοπια. Αν ήμουν άντρας ισως το σκεφτόμουν διαφορετικά. 

Όσον αφορά τους συγγενείς, κατανοώ ότι τους βοηθάτε από αγάπη κ οικογενειακή αλληλεγγύη αλλά θα πρέπει κ αυτοί να κατανοήσουν ότι οι καταστάσεις αλλάζουν κ σε μια 5μελη οικογένεια με 3 παιδιά δεν περισσεύουν χρήματα για να μοιράζονται. Τους συντηρείτε εξ ολοκλήρου; Τότε θα είναι δύσκολο. Αν όχι, θα πρέπει να μειώσουν κ αυτοί, αντίστοιχα, τα χρήματα (σας) που ξοδεύουν. 

Παλιά πάντως, υπήρχε η νοοτροπία να βρούμε μια θεσουλα στο δημόσιο να εξασφαλιστουμε. Τωρα πλεον, ο συζυγος μου κ φίλοι μου με διδακτορικά αμοίβονται καλά για τα δεδομένα και δεν αφήνουν τον ιδιωτικό για το δημόσιο, και από πεποίθηση πλέον. Κ όντως, αν έχεις βλέψεις για καριέρα στο δημόσιο ξέχνα το. Στον ιδιωτικό, αν είσαι καλός κ αξίζεις, αναγνωριζεσαι. Εγώ, ας πούμε, που δεν είμαι ματαιόδοξη για τη δουλειά, θα πήγαινα γιατί θα ήθελα να είμαι πιο πολλές ώρες με την οικογένειά μου. Αλλωστε, άλλαξα σε part time για να μεγαλώσω το μωρό μου μόνη μου. Άλλη κοπέλα θέλει να προχωρήσει στον εργασιακό τομεα. Κανένα απτά 2 δεν είναι κατακριτέο. Εσύ θα πρέπει να αποφασίσεις τί από τα δύο θα σε ικανοποιήσει πιο πολύ, να βάλετε κάτω τα οικονομικά σας κ να καταλήξετε σε μια απόφαση. 

 

[Sunshine8]

Η δικη μου άποψη ειναι πώς η Ελλάδα δεν έχει τιποτα πλεον να προσφέρει απολύτως σε ποιοτητα ζωής κ παροχές και οσο περνανε τα χρονια θα είναι χειρότερα, αν είχα την ευκαιρία να έφευγα για εξωτερικό εστω να δουλεύει ο ενας απο τους δύο στην αρχη θα το εκανα ασυζητητί, ξαναλέω είναι η προσωπική μου αποψη. Απο εκει και περα τα ζυγίζεις, ακολουθείς όσο μπορείς και το ένστικτο σου,σίγουρα ολες οι επιλογές εχουν υπερ και κατά. 

[Mary1976]

Συμφωνώ με τις υπόλοιπες. Τα λεφτά είναι λίγα αλλά η ψυχική ηρεμία που προκύπτει από την εργασιακή ασφάλεια και από το σταθερό ωράριο είναι ανεκτίμητη. Δεν ξέρω βέβαια σε τι θέση θα είσαι και αν μιλάμε για θέση με επαφή με κόσμο, ξέχνα την ψυχική ηρεμία!

Πάντως το δημόσιο, καθώς έχει πάρα πολλά αντικείμενα,  σου δίνει τη δυνατότητα να ασχοληθείς κατά καιρούς με πολλά θέματα που μπορεί να σε ενδιαφέρουν. Αν είσαι και δυναμικός και εργατικός άνθρωπος, που από τα γραφόμενά σου έχω καταλάβει ότι είσαι, θα είσαι περιζήτητη όπου και να πας και θα σου δοθούν πολλές ευκαιρίες να κάνεις ενδιαφέροντα πράγματα. Επίσης αν δεν σου αρέσει κάπου μπορείς να το κυνηγήσεις και να αλλάξεις υπηρεσία και αντικείμενο. Μερικές μάλιστα υπηρεσίες έχουν και κάποια εξτρα λεφτά.

Όπως και να έχει, καλύτερα να πας και αν δεν σου αρέσει ή αν βρεις κάτι καλύτερο να φύγεις παρά να μην το δοκιμάσεις καθόλου. Άλλωστε, όπως σου είπαν και παραπάνω έχεις και τη δυνατότητα του άνευ αποδοχών για κάποια χρόνια ώστε να μπορείς να φύγεις αν βρεις κάποια άλλη δουλειά και να επιστρέψεις στο δημόσιο αν δεν σου βγει.  

[nat2308]

Αγαπητή ΑΡΓΚ, θα σου μιλήσω καθαρά ως μητέρα:

Είμαι ελεύθερος επαγγελματίας και έχω μια δουλειά που τη λατρεύω και έχω φτύσει αίμα 15 χρόνια να την χτίσω και να την κρατήσω. Τα λεφτά είναι σαφώς καλύτερα από το να ήμουν υπάλληλος, όπως επίσης και το ωράριο το ρυθμίζω σχετικά όπως θέλω.

Ωστόσο, αν είχα την επιλογή αυτή πλέον, θα διάλεγα να είμαι υπάλληλος και μάλιστα δημόσιος, να μην είμαι μόνιμα με το άγχος και τον πανικό, να παίρνω δώρα και επιδόματα και να μπορώ να λείψω αν υπάρχει ανάγκη. Θα ήθελα να έχω την επιλογή της γονικής άδειας χωρίς να με πάρει κάποιος τηλέφωνο ότι "καίγεται" και να ξέρω ότι την τάδε ώρα θα είμαι σπίτι μου βρέξει-χιονίσει.

 

Όλες οι παράμετροι που αναφέρεις είναι σημαντικές και κατανοώ και το γεγονός ότι βοηθάτε συγγενικά πρόσωπα, καθώς το ίδιο περνάμε κι εμείς. Ωστόσο πρέπει να μελετήσεις το τι θα είναι πιο ωφέλιμο στην στενή οικογενειακή σου γαλήνη και το να έχεις χρόνο για την οικογένειά σου είναι μία σημαντική παράμετρος.  

[Mary1976]

1 hour ago, nat2308 είπε:

Αγαπητή ΑΡΓΚ, θα σου μιλήσω καθαρά ως μητέρα:

Είμαι ελεύθερος επαγγελματίας και έχω μια δουλειά που τη λατρεύω και έχω φτύσει αίμα 15 χρόνια να την χτίσω και να την κρατήσω. Τα λεφτά είναι σαφώς καλύτερα από το να ήμουν υπάλληλος, όπως επίσης και το ωράριο το ρυθμίζω σχετικά όπως θέλω.

Ωστόσο, αν είχα την επιλογή αυτή πλέον, θα διάλεγα να είμαι υπάλληλος και μάλιστα δημόσιος, να μην είμαι μόνιμα με το άγχος και τον πανικό, να παίρνω δώρα και επιδόματα και να μπορώ να λείψω αν υπάρχει ανάγκη. Θα ήθελα να έχω την επιλογή της γονικής άδειας χωρίς να με πάρει κάποιος τηλέφωνο ότι "καίγεται" και να ξέρω ότι την τάδε ώρα θα είμαι σπίτι μου βρέξει-χιονίσει.

 

Όλες οι παράμετροι που αναφέρεις είναι σημαντικές και κατανοώ και το γεγονός ότι βοηθάτε συγγενικά πρόσωπα, καθώς το ίδιο περνάμε κι εμείς. Ωστόσο πρέπει να μελετήσεις το τι θα είναι πιο ωφέλιμο στην στενή οικογενειακή σου γαλήνη και το να έχεις χρόνο για την οικογένειά σου είναι μία σημαντική παράμετρος.  

 

Πάντως τα δώρα και τα επιδόματα έχουν κοπεί στο δημόσιο. Οι μισθοί είναι 12 και όχι 14 και έχουν πέσει πάρα πολύ. Καμια υπερωρία όμως παίζει και σε κάποιες υπηρεσίες έξοδα κίνησης ή άλλα. Λίγα πράγματα όμως σε σχέση με το παρελθόν. Αυτό όμως με τη γονική που λες ισχύει. Και σαφώς το άγχος για τη δουλειά που αφήνεις πίσω είναι λιγότερο. Ανάλογα βέβαια πάντα από την υπηρεσία. Μερικές είναι εφιάλτης και έχουν πολλές απαιτήσεις. 

[Έσπερος]

@nat2308, μια διόρθωση μόνο: στο δημόσιο δεν υπάρχουν πια δώρα και νομίζω έχουν διατηρηθεί και ελάχιστα επιδόματα... 

 

@ΑΡΓΚ, επειδή όπως θυμάμαι έχεις διδακτορικό, θα μπεις κατευθείαν σε ένα υψηλό κλιμάκια με μισθό για δεδομένα δημοσίου αξιοπρεπή - που δεν μπορεί βέβαια να συγκριθεί με τις απολαβές καταρτισμένου επιστημονικού προσωπικού με χρόνια προϋπηρεσίας σε μια σοβαρή ιδιωτική εταιρεία. Τα πλεονεκτήματα του φυσιολογικού ωραρίου εργασίας, ειδικά όταν κανείς έχει οικογένεια, δεν τα συζητώ. Αυτό είναι το βασικό (ή το μοναδικό?) προτέρημα τέτοιων θέσεων. Ψυχολογικά βέβαια, το δημόσιο στις περισσότερες θέσεις είναι βάλτωμα, χωρίς καμία αναγνώριση του αν έχεις ή δεν έχεις προσόντα, αφού συνήθως υπερισχύει η παλαιότητα, με ελάχιστες ευκαιρίες εξέλιξης, διαρκή ενασχόληση με τυπολατρικά ζητήματα, ευθυνοφοβία κλπ. Αυτά σε πνίγουν, αν είσαι άνθρωπος που έχει μάθει να αντλεί ευχαρίστηση από τη δουλειά του και δεν το βλέπει απλώς σαν κάτι για να επιβιώνει. 

 

Επίσης, επειδή στην Ελλάδα ζούμε, είσαι απόλυτα σίγουρη ότι ο διορισμός σου θα γίνει τους επόμενους μήνες; Εννοώ ότι μπορείς να αξιοποιήσεις αυτό το διάστημα, που μάλλον δεν γνωρίζεις πόσο μεγάλο ή πόσο μικρό θα είναι, για να ψάχνεις και κάτι στον ιδιωτικό τομέα, σκεπτόμενη παράλληλα τις επιλογές σου. Ακόμα και αν αποδεχτείς το διορισμό μπορείς να συνεχίσεις να ψάχνεις και αναλόγως  του τι θα προκύψει να ζυγίσεις τα υπέρ και τα κατά. Βέβαια αν έχεις ήδη αποδεχτεί την πρόσληψη καταλαβαίνω ότι θα είναι δύσκολο να την αφήσεις, αλλά τουλάχιστον τότε θα το έχεις δοκιμάσει και θα έχεις δει τις επιπτώσεις στον οικογενειακό προγραμματισμό και τα οικονομικά. 

[ΑΡΓΚ]

17 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

@nat2308, μια διόρθωση μόνο: στο δημόσιο δεν υπάρχουν πια δώρα και νομίζω έχουν διατηρηθεί και ελάχιστα επιδόματα... 

 

@ΑΡΓΚ, επειδή όπως θυμάμαι έχεις διδακτορικό, θα μπεις κατευθείαν σε ένα υψηλό κλιμάκια με μισθό για δεδομένα δημοσίου αξιοπρεπή - που δεν μπορεί βέβαια να συγκριθεί με τις απολαβές καταρτισμένου επιστημονικού προσωπικού με χρόνια προϋπηρεσίας σε μια σοβαρή ιδιωτική εταιρεία. Τα πλεονεκτήματα του φυσιολογικού ωραρίου εργασίας, ειδικά όταν κανείς έχει οικογένεια, δεν τα συζητώ. Αυτό είναι το βασικό (ή το μοναδικό?) προτέρημα τέτοιων θέσεων. Ψυχολογικά βέβαια, το δημόσιο στις περισσότερες θέσεις είναι βάλτωμα, χωρίς καμία αναγνώριση του αν έχεις ή δεν έχεις προσόντα, αφού συνήθως υπερισχύει η παλαιότητα, με ελάχιστες ευκαιρίες εξέλιξης, διαρκή ενασχόληση με τυπολατρικά ζητήματα, ευθυνοφοβία κλπ. Αυτά σε πνίγουν, αν είσαι άνθρωπος που έχει μάθει να αντλεί ευχαρίστηση από τη δουλειά του και δεν το βλέπει απλώς σαν κάτι για να επιβιώνει. 

 

Επίσης, επειδή στην Ελλάδα ζούμε, είσαι απόλυτα σίγουρη ότι ο διορισμός σου θα γίνει τους επόμενους μήνες; Εννοώ ότι μπορείς να αξιοποιήσεις αυτό το διάστημα, που μάλλον δεν γνωρίζεις πόσο μεγάλο ή πόσο μικρό θα είναι, για να ψάχνεις και κάτι στον ιδιωτικό τομέα, σκεπτόμενη παράλληλα τις επιλογές σου. Ακόμα και αν αποδεχτείς το διορισμό μπορείς να συνεχίσεις να ψάχνεις και αναλόγως  του τι θα προκύψει να ζυγίσεις τα υπέρ και τα κατά. Βέβαια αν έχεις ήδη αποδεχτεί την πρόσληψη καταλαβαίνω ότι θα είναι δύσκολο να την αφήσεις, αλλά τουλάχιστον τότε θα το έχεις δοκιμάσει και θα έχεις δει τις επιπτώσεις στον οικογενειακό προγραμματισμό και τα οικονομικά. 

 

Ειναι στην τελική φάση του διορισμού και από άλλους προσφατα διορισθέντες μου είπαν να υπολογίζω 2-4 βδομάδες από αυτή τη φάση. Βεβαια, όντως, Ελλάδα είναι μπορει πριν 6 μήνες να τους πήρε 2 βδομάδες και τώρα 2 αιώνες ...

Δυστυχώς με διδακτορικό και οικογενειακό επίδομα, ο μισθός είναι ακριβώς ο μισός από τον ιδιωτικό τομεα, και τα χρήματα ήδη δεν περίσσευαν, δεν τα πετάγαμε.

[Lenia16]

1 ώρα πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

Ειναι στην τελική φάση του διορισμού και από άλλους προσφατα διορισθέντες μου είπαν να υπολογίζω 2-4 βδομάδες από αυτή τη φάση. Βεβαια, όντως, Ελλάδα είναι μπορει πριν 6 μήνες να τους πήρε 2 βδομάδες και τώρα 2 αιώνες ...

Δυστυχώς με διδακτορικό και οικογενειακό επίδομα, ο μισθός είναι ακριβώς ο μισός από τον ιδιωτικό τομεα, και τα χρήματα ήδη δεν περίσσευαν, δεν τα πετάγαμε.

Εάν ήδη δε σας φτάνουν τα λεφτά τότε γιατί το συζητάμε; Καλό το δημόσιο αλλά αν μετα δεν μπορείτε να ζησετε δεν έχει νόημα. Βρες αλλη δουλειά αντίστοιχη με αυτή που έχεις στην παρούσα φάση. 

[vtgian]

Το δημόσιο έχει για εμένα μόνο τα εξής πλεονεκτήματα : σταθερός μισθός, σταθερό ωράριο (8ωρο).

Όλα τα υπόλοιπα, σταθερότητα, επαγγελματική ανέλιξη, άδειες είναι θέμα τύχης, φορέα και προϊσταμένου/διευθυντή. Το λέω έχοντας εμπειρία από φίλους και συγγενείς, κάποιοι πραγματικά κάνουν καριέρα, έχουν ενδιαφέρον αντικείμενο, δουλεύουν ουσιαστικά, κάποιοι άλλοι βλαστημάνε την ώρα και τη στιγμή, είναι τελείως εγκλωβισμένοι, οι ανώτεροί τους έχουν τα μισά προσόντα και τους δυσκολεύουν πραγματικά, κάποια τμήματα είναι υποστελεχωμένα και οι άδειες δίνονται με το στανιό. Η σταθερότητα για μένα είναι αμφισβητήσιμη τους καιρούς που ζούμε, άλλωστε η άρση της νομιμότητας είναι στην ατζέντα της αντιπολίτευσης οπότε ποτέ δεν ξέρεις πως θα εξελιχθούν τα πράγματα.

Προσωπικά, έχοντας μόνο την εμπειρία του ιδιωτικού τομέα και ούσα ευχαριστημένη από τη θέση μου, τις απολαβές και τη δουλειά μου (αλλά έχοντας και το πλεονέκτημα να μην έχω τα άγρια ωράρια του ιδιωτικού και να δουλεύω κοντά στην κατοικία μου) νομίζω θα φοβόμουν πολύ να πάω στο δημόσιο. Αν πάλι δούλευα εξαντλητικά ωράρια και δεν ήμουν πολύ ευχαριστημένη, μάλλον θα το επέλεγα ακόμα και με τα μισά χρήματα, καθαρά για να αφιερώνω περισσότερο χρόνο στην οικογένειά μου.

Είναι νομίζω θέμα "που είμαι" vs "που πάω". Έχεις καθόλου εικόνα της υπηρεσίας που θα πας; Μπορείς να μάθεις τις συνθήκες, τι παίζει γενικότερα;

[zaxaroulini]

2 hours ago, ΑΡΓΚ said:

 

Ειναι στην τελική φάση του διορισμού και από άλλους προσφατα διορισθέντες μου είπαν να υπολογίζω 2-4 βδομάδες από αυτή τη φάση. Βεβαια, όντως, Ελλάδα είναι μπορει πριν 6 μήνες να τους πήρε 2 βδομάδες και τώρα 2 αιώνες ...

Δυστυχώς με διδακτορικό και οικογενειακό επίδομα, ο μισθός είναι ακριβώς ο μισός από τον ιδιωτικό τομεα, και τα χρήματα ήδη δεν περίσσευαν, δεν τα πετάγαμε.

 

Κοίταξε να δεις κοπέλα μου, επειδή χρόνο με το χρόνο αλλάζουν τα δεδομένα εγώ λέω να μην πάρεις βιαστικές αποφάσεις, σε λίγο καιρό μπορεί να έχεις άλλα δεδομένα!

[erin0000]

Στη θέση σου θα αποδεχόμουν το διορισμό. Αν μη τι άλλο θα έχεις σταθερότητα και ας είναι λιγότερα τα χρήματα. Δεν νομίζω ότι είναι έξυπνη κίνηση να απορρίψεις έναν σίγουρο διορισμό με την ελπίδα να βρεις κάτι στον ιδιωτικό τομέα.

Να επιβεβαιώσω και εγώ ότι έχουν κοπεί τα δώρα και τα περισσότερα επιδόματα και οι κρατήσεις σου τα 2 πρώτα χρόνια θα είναι περισσότερες. Ωστόσο όπως λες θα έχει πιο ανθρώπινο ωράριο. Για τον όγκο της δουλειάς μην είσαι τόσο σίγουρη ότι θα είναι μικρός. Εξαρτάται από το που θα πέσεις.

Όσο για το οικονομικό, εφόσον ο σύζυγος έχει καλή δουλειά και αμείβεται πολύ καλά όπως λες + το δικό σου μισθό (και ας είναι λιγότερα από πριν- σίγουρα παραπάνω από το επίδομα ανεργίας) με σωστή διαχείριση, μια χαρά διακοπές θα κάνετε. 

[balletina]

@ΑΡΓΚ θα σου πω τη δικη μου σκεψη κ πραξη αυτον τον χρονο.Δε ξετω κατα ποσο θα σε βοηθησει γιατι ειμαι επαρχια εγω,δε ξερω αν εισαι Αθηνα γιατι εκει διαφερουν κατα πολυ πολλα... Εργαζομουν σε ιδιωτικο τομεα μεχει που εμεινα εγκυος.Λογω δυσκολης εγκυμοσυνης με αποκολληση κλπ σταματησα απο το 3ο μηνα.Επαιρνα τις αδειες πηρα κ το 6μηνο του ΟΑΕΔ κ μετα παραιτηθηκα.Ειχα κ εγω προοπτικη απο Σεπτεμρβη να μπω δημοσιο.Εγω προτιμησα να κατσω ανεργη αλλα κατοπιν συζητησης με το συζηγο.Δηλαδη.Μια γυναικα να κραταει τη μικρη καθωε δεν εχω βοηθεια θα μ επαιρνε σχεδον ολο το μισθο. Μαζι με τα εξοδα για να παω στη δουλεια κ τα καθημερινα(ενας καφες κλπ) θα εβγαινε μια η αλλη.Ειπαμε αν μπορου

με για κανενα χρονο οικονομικα να τα καταφερουμε. Στριμωγμενα για εμας αλλα να καλυπτουμε τις αναγκες του μωρου.Βεβαια εμενα ειναι μικρη ακομα κ δεν εχ

ει δραστηριοτητες. Η περιπτωση μου δεν εχει κανενα κοινο με τη δικη σου απλα το αποτελεσμα ειναι ιδιο. Λιγοτερα χρηματα στον οικογενειακο προυπολογισμο αλλα το παιδακι ειναι με εμενα. περισσοτερος χρονος με τη μικρη κ ας στριμωχτουμε εμεις.Πιστ

ευω να σε βοηθησα

[Έσπερος]

2 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

Ειναι στην τελική φάση του διορισμού και από άλλους προσφατα διορισθέντες μου είπαν να υπολογίζω 2-4 βδομάδες από αυτή τη φάση. Βεβαια, όντως, Ελλάδα είναι μπορει πριν 6 μήνες να τους πήρε 2 βδομάδες και τώρα 2 αιώνες ...

Δυστυχώς με διδακτορικό και οικογενειακό επίδομα, ο μισθός είναι ακριβώς ο μισός από τον ιδιωτικό τομεα, και τα χρήματα ήδη δεν περίσσευαν, δεν τα πετάγαμε.

Αν η διαφορά είναι τέτοια καταλαβαίνω ότι η απόφαση είναι πολύ δύσκολη. Είχα φανταστεί ότι μιλούσαμε για διαφορά των 100-200 ευρώ, που και πάλι μου φαίνεται ιλιγγιώδης, αλλά στην περίπτωσή σας μιλάμε για πολύ πιο απότομη προσαρμογή. Το θέμα είναι, εσένα θα σε ενδιέφερε η δουλειά που κάνεις τώρα και μια μετακόμιση της οικογένειας στο εξωτερικό ή αναρωτιέσαι γενικά για το αν αξίζει να ψάξεις για άλλη δουλειά στον ιδιωτικό τομέα στην Ελλάδα με ανάλογες απολαβές; 

 

Για το δημόσιο υπάρχει και η δυνατότητα αναστολής της ορκωμοσίας για ένα διάστημα με επίκληση σοβαρών λόγων (το πώς κρίνονται αυτοί βέβαια είναι σχετικό), δες μήπως μπορείς να κάνεις χρήση για να έχεις περισσότερο χρόνο να το σκεφτείς. Δεν θυμάμαι τώρα τους νόμους, αλλά μπορώ να ψάξω στα χαρτιά μου γιατί το είχα κάνει, και να επανέλθω με πληροφορίες. 

[zaxaroulini]

Πάντως κοπέλα μου, μην αγχώνεσαι για το ποια δουλειά να πρωτοδιαλέξεις, υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας μακροχρόνια άνεργοι, στην Ελλάδα της φτώχειας και της κρίσης, οπότε μην κάθεσαι και σκας με τέτοια, όλα καλά θα πάνε ότι και να διαλέξεις.

Από την άλλη Έσπερος εγώ δεν είμαι της άποψης καβαντζώνουμε την θέση μέχρι να αποφασίσουμε τι δουλειές θα διαλέξουμε, προφανώς περιμένουν και άλλοι στην σειρά να διοριστούν μέσω ΑΣΕΠ και που μπορεί να έχουν σοβαρό οικονομικό πρόβλημα, κρίμα είναι!

Εγώ Αργκ σου εύχομαι καλή επιτυχία!

[Αναιδα]

On 23/10/2017 at 2:00 ΜΜ, Έσπερος είπε:

@nat2308, μια διόρθωση μόνο: στο δημόσιο δεν υπάρχουν πια δώρα και νομίζω έχουν διατηρηθεί και ελάχιστα επιδόματα... 

 

@ΑΡΓΚ, επειδή όπως θυμάμαι έχεις διδακτορικό, θα μπεις κατευθείαν σε ένα υψηλό κλιμάκια με μισθό για δεδομένα δημοσίου αξιοπρεπή - που δεν μπορεί βέβαια να συγκριθεί με τις απολαβές καταρτισμένου επιστημονικού προσωπικού με χρόνια προϋπηρεσίας σε μια σοβαρή ιδιωτική εταιρεία. Τα πλεονεκτήματα του φυσιολογικού ωραρίου εργασίας, ειδικά όταν κανείς έχει οικογένεια, δεν τα συζητώ. Αυτό είναι το βασικό (ή το μοναδικό?) προτέρημα τέτοιων θέσεων. Ψυχολογικά βέβαια, το δημόσιο στις περισσότερες θέσεις είναι βάλτωμα, χωρίς καμία αναγνώριση του αν έχεις ή δεν έχεις προσόντα, αφού συνήθως υπερισχύει η παλαιότητα, με ελάχιστες ευκαιρίες εξέλιξης, διαρκή ενασχόληση με τυπολατρικά ζητήματα, ευθυνοφοβία κλπ. Αυτά σε πνίγουν, αν είσαι άνθρωπος που έχει μάθει να αντλεί ευχαρίστηση από τη δουλειά του και δεν το βλέπει απλώς σαν κάτι για να επιβιώνει. 

 

Επίσης, επειδή στην Ελλάδα ζούμε, είσαι απόλυτα σίγουρη ότι ο διορισμός σου θα γίνει τους επόμενους μήνες; Εννοώ ότι μπορείς να αξιοποιήσεις αυτό το διάστημα, που μάλλον δεν γνωρίζεις πόσο μεγάλο ή πόσο μικρό θα είναι, για να ψάχνεις και κάτι στον ιδιωτικό τομέα, σκεπτόμενη παράλληλα τις επιλογές σου. Ακόμα και αν αποδεχτείς το διορισμό μπορείς να συνεχίσεις να ψάχνεις και αναλόγως  του τι θα προκύψει να ζυγίσεις τα υπέρ και τα κατά. Βέβαια αν έχεις ήδη αποδεχτεί την πρόσληψη καταλαβαίνω ότι θα είναι δύσκολο να την αφήσεις, αλλά τουλάχιστον τότε θα το έχεις δοκιμάσει και θα έχεις δει τις επιπτώσεις στον οικογενειακό προγραμματισμό και τα οικονομικά. 

Το κλιμακιο μισθολογια δεν παιζει σχεδον κανενα ρολο.

[ΑΡΓΚ]

12 ώρες πρίν, vtgian είπε:

Είναι νομίζω θέμα "που είμαι" vs "που πάω". Έχεις καθόλου εικόνα της υπηρεσίας που θα πας; Μπορείς να μάθεις τις συνθήκες, τι παίζει γενικότερα;

Δυστυχώς είναι καινούρια διεύθυνση, θα στελεχωθεί ουσιαστικά τώρα. Οπότε άγνωστο εντελώς.

[ΑΡΓΚ]

11 ώρες πρίν, balletina είπε:

@ΑΡΓΚ θα σου πω τη δικη μου σκεψη κ πραξη αυτον τον χρονο.Δε ξετω κατα ποσο θα σε βοηθησει γιατι ειμαι επαρχια εγω,δε ξερω αν εισαι Αθηνα γιατι εκει διαφερουν κατα πολυ πολλα... Εργαζομουν σε ιδιωτικο τομεα μεχει που εμεινα εγκυος.Λογω δυσκολης εγκυμοσυνης με αποκολληση κλπ σταματησα απο το 3ο μηνα.Επαιρνα τις αδειες πηρα κ το 6μηνο του ΟΑΕΔ κ μετα παραιτηθηκα.Ειχα κ εγω προοπτικη απο Σεπτεμρβη να μπω δημοσιο.Εγω προτιμησα να κατσω ανεργη αλλα κατοπιν συζητησης με το συζηγο.Δηλαδη.Μια γυναικα να κραταει τη μικρη καθωε δεν εχω βοηθεια θα μ επαιρνε σχεδον ολο το μισθο. Μαζι με τα εξοδα για να παω στη δουλεια κ τα καθημερινα(ενας καφες κλπ) θα εβγαινε μια η αλλη.Ειπαμε αν μπορου

με για κανενα χρονο οικονομικα να τα καταφερουμε. Στριμωγμενα για εμας αλλα να καλυπτουμε τις αναγκες του μωρου.Βεβαια εμενα ειναι μικρη ακομα κ δεν εχ

ει δραστηριοτητες. Η περιπτωση μου δεν εχει κανενα κοινο με τη δικη σου απλα το αποτελεσμα ειναι ιδιο. Λιγοτερα χρηματα στον οικογενειακο προυπολογισμο αλλα το παιδακι ειναι με εμενα. περισσοτερος χρονος με τη μικρη κ ας στριμωχτουμε εμεις.Πιστ

ευω να σε βοηθησα

Ουσιαστικά ναι, κι εγώ σκέφτομαι ότι για τα επόμενα 2-3 χρόνια που δεν γίνεται να μην απασχολώ babysitter εστω για 3-4 ώρες τη μέρα (τα παιδιά πάνε μεν σχολείο, αλλά αποκλείεται να είμαι σπίτι πριν τις 5), θα δουλεύω για να πληρώνω babysitter, κάρτα συγκοινωνιών, φθορά ρούχων, κανένα καφέ και θα μένουν και το πολύ 200 ευρώ.

[ΑΡΓΚ]

11 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Αν η διαφορά είναι τέτοια καταλαβαίνω ότι η απόφαση είναι πολύ δύσκολη. Είχα φανταστεί ότι μιλούσαμε για διαφορά των 100-200 ευρώ, που και πάλι μου φαίνεται ιλιγγιώδης, αλλά στην περίπτωσή σας μιλάμε για πολύ πιο απότομη προσαρμογή. Το θέμα είναι, εσένα θα σε ενδιέφερε η δουλειά που κάνεις τώρα και μια μετακόμιση της οικογένειας στο εξωτερικό ή αναρωτιέσαι γενικά για το αν αξίζει να ψάξεις για άλλη δουλειά στον ιδιωτικό τομέα στην Ελλάδα με ανάλογες απολαβές; 

 

Για το δημόσιο υπάρχει και η δυνατότητα αναστολής της ορκωμοσίας για ένα διάστημα με επίκληση σοβαρών λόγων (το πώς κρίνονται αυτοί βέβαια είναι σχετικό), δες μήπως μπορείς να κάνεις χρήση για να έχεις περισσότερο χρόνο να το σκεφτείς. Δεν θυμάμαι τώρα τους νόμους, αλλά μπορώ να ψάξω στα χαρτιά μου γιατί το είχα κάνει, και να επανέλθω με πληροφορίες. 

Ενδιαφέρον αυτό με την αναστολή ορκομωσίας, θα το ψάξω οπωσδήποτε. 

 

[Αναιδα]

Να διορθωσω ο βαθμος που  επηρεαζεται απο τα πτυχια δεν παιζει σημασια στον μισθο,αλλα μονο στην διεκδικηση θεσης προισταμενου. Αλλα για 2 χρονια που θα εισαι δοκιμη δενυπαρχει τετοια περιπτωση.

Τα κλιμακια εχουν κανουν με τα χρονια,απο οσο γνωριζω.

[Έσπερος]

@ΛΕΜΟΝΙΑ2 το φαντάστηκα ότι μπέρδεψες τον βαθμό με τα κλιμάκια. Μας τα έχουν αλλάξει τόσες φορές που δεν ξέρουμε τι παίρνουμε για να μην καταλαβαίνουμε τι μας κόβουν. Με τα χρόνια υπηρεσίας πάνε τα κλιμάκια, ανεβαίνεις κάθε 2, και αν έχεις μεταπτυχιακο κερδίζεις 2 κλιμάκια και διδακτορικό 6. Τον πρώτο χρόνο έχεις και κάποιες διπλές κρατήσεις οπότε ο μισθός είναι ακόμα χαμηλότερος. Η κοπέλα βέβαια φαίνεται ενημερωμένη γι' αυτά και την απασχολούν άλλα.

[balletina]

15 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Ουσιαστικά ναι, κι εγώ σκέφτομαι ότι για τα επόμενα 2-3 χρόνια που δεν γίνεται να μην απασχολώ babysitter εστω για 3-4 ώρες τη μέρα (τα παιδιά πάνε μεν σχολείο, αλλά αποκλείεται να είμαι σπίτι πριν τις 5), θα δουλεύω για να πληρώνω babysitter, κάρτα συγκοινωνιών, φθορά ρούχων, κανένα καφέ και θα μένουν και το πολύ 200 ευρώ.

Αν σου μενουν κ 200 ευρω ΑΡΓΚ μου μια χαρα!!! Εγω εμπαινα κ μεσα

[ΑΡΓΚ]

4 ώρες πρίν, balletina είπε:

Αν σου μενουν κ 200 ευρω ΑΡΓΚ μου μια χαρα!!! Εγω εμπαινα κ μεσα

Eιναι η αισιοδοξη πρόβλεψη  Ειπαμε, "το πολύ"