ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ Η ΠΕΘΕΡΑ ΜΟΥ

[Vanillia]

Καλησπέρα!Είναι η πρώτη φορά που γράφω στο φόρουμ παρότι παρακολουθώ συχνά τις συζητήσεις. Έχω ένα μωρό 8 μηνών κ σε λίγο καιρό ΘΑ πρέπει να επιστρέψω στη δουλεία. Το πρόβλημα είναι ότι αρνούμαι να το αφήσω στη πεθερα μου διότι δεν την εμπιστεύομαι καθόλου. Κάνει στο μωρό πράγματα που τα βρίσκω επικίνδυνα όσες φορές κ να της έχω πει να προσέχει κ να μην τα κάνει άλλες τόσες τα κάνει. Το κουράζει πολύ όταν ερχετε να το δει και νομίΖω ότι ούτε εκείνο την θέλει. Γενικά τσακωνόμαστε συχνά διότι λέει ότι πρέπει να της το αφήνω κ να βγαίνω ενώ της έχω εξηγήσει επανειλημμένα ότι δεν πρόκειται να βγαίνω βόλτες χωρίς το μωρό μου. Έχω πολλά νεύρα μαζί της και με αλλα καθημερινά πράγματα που κανει κ φαίνεται.Νιωθω απέχθεια απεναντι της.Είναι παρεμβατική κ δεν θέλω να μπλεχτεί καθόλου με το μεγάλωμα του μωρού. Ο άντρας μου δεν θέλει με τίποτα να πάρουμε κοπέλα ενώ ξέρει ακριβώς πως νιώθω για την μάνα του. Εσείς Τι θα κάνατε στη θέση μου; Έχω απελπιστεί 

[evalex]

Δηλαδη;εξηγησε μας τι επικίνδυνα πραγματα κανει κ δεν θελεις να το αφησεις;

[vicky86]

Αυτες τις συμπεριφορες τις εχει δει ο αντρας σου;τις θεωρει επισης λαθος;

[antsa]

οι σχεσεις πεθερας νυφης συνηθως ειναι εντονα ανταγωνιστικες. Τα παιδια (ακομα κι οταν ειναι μωρα ) τα διαισθανονται αυτο, το εχω ζησει πλεον και μετα δυο μου παιδια που γενικα δεν τα αφηνα μονα τους στη πεθερα μου και γενικα δεν την πολυηθελαν, μπορω να πω την ανεχονταν. οταν μεγαλωσαν καπως κι αρχισα να τα αφηνω εκει για καμποσες ωρες (αλλα μονο μια φορα τη εβδομαδα) αρχισα να βλεπω απο το ενα μου παιδι συμπεριφορες αλλοπροσαλες που ποτε δε μου ειχε ξανακανει και με κανεναν δε μου ειχε ξανακανει. Εδω να δωσω αλλο ενα παραδειγμα: με την πεθερα πηγαινα να τα παρω τα παιδια και το μεγαλο μου παιδι ειχε αρχισει να μη μου δινει σημασια, η αυτη το κραταγε αγκαλια και κοιταζε σα να ελεγε αχ κριμα ηρθε να σε παρει τωρα... ενω πριν κανα χρονο που ειχα μια κοπελα-παιδαγωγο για δημιουργικη απασχοληση που ερχοταν κι αυτη μια φορα την εβδομαδα για ενα δυωρο, τα παιδια μου οταν τελειωνε το δυωρο με βλεπαν και ερχοντουσαν χαρουμενα σε μενα και μου λεγαν τι ωραια που περασαν με την κυρια ταδε, οτι καναν αυτο κι αυτο, τι καλη που ειναι. φυσιολογικα πραγματα, ερχονταν στη μαμα τους χαρουμενα που την ειδαν μεν αλλα ευχαριστημενα που περασαν δυο ωρες με την κυρια ταδε δε. οχι να "απορριπτουν" τη μαμα για να μεινουν με τη κυρια ταδε κι αλλο.

Λοιπον  αποψη μου ειναι : τωρα βλεπεις ενα παιδι που να σε λατρευει αλλα υπαρχει πιθανοτητα αυτη με τον τροπο της να το στρεψει εναντιον σου (μιλαω για τωρα σε μικρες ηλικιες, αν ηταν μεγαλο το παιδι δε θα ισχυε ευκολα αυτο), να ερχεσαι να το παρεις απο τη δουλια σου και αυτο να γατζωνεται πανω της και να λεει οχι θελω να μεινω εδω. Επειδη περιγραφεις μια πεθερα οπως συνηθως ειναι οι ελληνιδες πεθερες αλλα κι εμεις οι νυφες, ανταγωνιστικες δηλαδη. και μην το ψαχνεις, περνανε τετοιου ειδους μηνυματα στα παιδια με τον τροπο τους η καθε πλευρα εκατερωθεν (κι εμεις οι μαμαδες υποσυνηδειτα και οι πεθερες αν τυχον και πουμε να τις εμπιστευτουμΕ). Η πεθερα δεν ειναι η μανα που μας γεννησε, κι οταν θα παμε να παρουμε το παιδι σπιτι μας θα του πει "ηρθε η καλη μανουλα να σε παρει, τι καλα! θα πας σπιτακι σου τωρα !"   το πιο πιθανον ειναι να του λεει "αχ τι ωραια που περασαμε, τι κριμα που ηρθε τωρα να σε παρει!" και αυτο εχει ΤΕΡΑΣΤΙΑ διαφορα στη ψυχουλα του καθε μικρου παιδιου-μωρου. 

Προσεχε, φοβαμαι οτι εσυ θα πληγωθεις. και προσεξε πως θα το χειριστεις με τον ανδρα σου, η πλειοψηφια ειναι λιγο μαμακηδες. μη πεις δε θελω να το αφησω γιατι δε θελω τη μανα σου, ουτε γιατι δεν την εμπιστευομαι. θελω να πληρωνω να μη χρωσταω ευγνωμοσυνη, θελω να πληρωνω και να θετω ορια που θα γινονται σεβαστα, θελω να πληρωνω και (επειδη μιλαμε για καθημερινοτητα εδω) το παιδι να ειναι με ανθρωπο επιστημονα, που να σεβεται με γονιμο τροπο τα θελω του (οχι να κακομαθαινει), αλλα να βαζει με σωστο τροπο και ορια οπου εχουμε συζητησει οτι θελουμε να μπαινουν ορια (οχι να λεει ναι ετσι θα κανω, και πισω απο τη πλατη μας να κανει οτι της κατεβει στο κεφαλι με αποδεκτη-πειραματοζωο το δικο μας παιδακι)

Αν θες διαβασε το θεμα που ανεβασα τωρα προσφατα να δεις  θεματα που ειχα με μια μονο φορα την εβδομαδα που εμπιστευτηκα να της αφηνω τα παιδια μου...

[Niki81]

Να εξηγήσεις στον αντρα σου ότι με το ζορι δεν πρόκειται να αφησεις το παιδι σε καποιον από τη στιγμη που δε θελεις.Εισαι η μανα του παιδιου και θες να πηγαίνεις στη δουλεια σου με ηρεμια.Αρα το ενδεχομενο να κραταει η πεθερα σου το παιδι δεν το δεχεσαι...ορθα κοφτα ξεκάθαρα.Αφου ο αντρας σου δεν θελει να βαλετε νταντα ας βρει αυτος μια άλλη λυση.Θα περεξηγηθει να εισαι σιγουρη αλλα οι καλοι λογαριασμοι κανουν τους καλους φιλους.

 

[Mary1976]

Είμαι αρνητική στο να φυλάνε για πολλές ώρες οι γιαγιάδες τα παιδιά για πολλούς λόγους. Ειδικά αν είναι η πεθερά της μάνας τότε τα προβλήματα είναι πολλά. Συνήθως χώνονται μέσα στο ζευγάρι, αρχίζουν να κάνουν τα δικά τους με το παιδί και να έχουν λόγο για όλα, κοκορεύονται ότι αυτές μεγαλώνουν το παιδί και πληγώνουν την έρμη μάνα που αναγκάζεται να το βλέπει τελικά λιγότερο από αυτές. Επιπρόσθετα μια μεγάλη γυναίκα, συχνά με προβλήματα υγείας, έστω και μικρά, δεν έχει τις αντοχές να ανταπεξέλθει καθημερινά και για πολλές ώρες στις ανάγκες ενός μωρού και μετά νηπίου. Οπότε τα έχουν και λίγο στην "καταστολή" του στυλ μη το ένα μη το άλλο, ή όλο πρόσεχε αυτό και εκείνο. Είναι επίσης και για αυτές τεράστια ευθύνη. Από την άλλη σίγουρα μετά  από σένα και τον άντρα σου μόνο οι γιαγιάδες αγαπάνε το παιδί σου τόσο πολύ. Αυτό το καταλαβαίνει το παιδί και έχει τεράστιο αντίκτυπο στην ψυχοσύνθεσή του. 

 

Για μένα θα πρέπει να κάνεις ένα συνδυασμό. Μπορεί για παράδειγμα να κρατάει η πεθερά σου το παιδί κάποιες ώρες ή μέρες και τις υπόλοιπες μέρες και ώρες είτε να μειώσει κάποιος από εσάς τις ώρες εργασίας του και να κάτσει με το παιδί, εφόσον είναι εφικτό, είτε να βρείτε μια κοπέλα και βλέπετε πως θα πάει. Πχ μπορείτε να βρείτε μια κοπέλα για 3 μέρες και τις άλλες 2 να το κρατάει η πεθερά σου. Οπότε και αυτή θα το βλέπει και θα το χαίρεται χωρίς να κουράζετε πολύ και το παιδί θα αναπτύξει την απαραίτητη και τόσο επωφελή σχέση με τη γιαγιά του και εσείς δεν θα την έχετε στα πόδια σας κάθε μέρα να ελέγχει τι κάνετε. Επίσης το παιδί ακόμα και άσχημες συνήθειες (δεν εννοώ φυσικά επικίνδυνες) να έχει η πεθερά σου  δεν θα πάθει τίποτα με 2 μέρες την εβδομάδα. Άσε που αν αρρωστήσει ξαφνικά η γιαγιά (ακόμα και μια απλή ίωση) θα υπάρχει η εναλλακτική της κοπέλας. 

 

Άλλωστε όλο αυτό θα είναι για 2 χρονάκια περίπου, μετά θα πάει παιδικό σταθμό και δεν θα περνάει τόσο καιρό με τη γιαγιά. Πάντως μην την αποκλείσεις από τη ζωή του παιδιού σου, εσύ θα χάσεις. Θα τη χρειαστείς πολλές φορές. 

Αλλιώς θα πρέπει να σκεφτείς να αφήσεις τη δουλειά σου. Φαντάζομαι αν μπορούσες θα το έκανες. 

 

[Andr84]

Επειδη αυτές οι καταστάσεις είναι ψυχοφθόρες, εγώ συστήνω από μακριά και αγαπημένοι σε αυτές τις περιπτώσεις. Προτιμότερο να έχετε μία κοπέλα ή να το πάτε σε ένα βρεφονηπιακό και να πονέσει λίγο η τσέπη σας παρά να έχετε όλοι νεύρα μές στο σπίτι, αυτό εκτός των άλλων μπορεί να φθείρει και τη σχέση σου με το σύζυγό σου, και το σημαντικοτερο, το παιδί έχει ένστικτο και καταλαβαίνει τα νεύρα. Δε θα έχετε υποχρέωση κιόλας.

Επεξεργάστηκαν 28 Σεπτεμβρίου,2017 by Andr84

[Mary1976]

πρίν από 5 λεπτά , Andr84 είπε:

Επειδη αυτές οι καταστάσεις είναι ψυχοφθόρες, εγώ συστήνω από μακριά και αγαπημένοι σε αυτές τις περιπτώσεις. Προτιμότερο να έχετε μία κοπέλα ή να το πάτε σε ένα βρεφονηπιακό και να πονέσει λίγο η τσέπη σας παρά να έχετε όλοι νεύρα μές στο σπίτι, αυτό εκτός των άλλων μπορεί να φθείρει και τη σχέση σου με το σύζυγό σου, και το σημαντικοτερο, το παιδί έχει ένστικτο και καταλαβαίνει τα νεύρα. Δε θα έχετε υποχρέωση κιόλας.

 

Το βρεφονηπιακό δεν θα τον επέλεγα με τίποτα. Τόσο μικρό παιδί πρέπει να μείνει σπίτι του με φροντιστή. Σαφώς είναι καλύτερη η γιαγιά από το βρεφονηπιακό για παιδιά κάτω των 2,5. Εφόσον έχουν αυτή την επιλογή γιατί να το στείλουν σε ξένο χώρο με ξένους ανθρώπους που δεν το αγαπάνε. 

[ΑΡΓΚ]

Το παιδι έχει δύο ισότιμους γονείς. Δεν μπορεί να μείνει με κάποιον που ο ένας γονιός δεν θεωρεί κατάλληλο. Αυτό ισχύει αντικειμενικά πολύ περισσότερο και για έναν ξένο άνθρωπο. Οπότε, όσο δίκιο έχει μία μαμά να μη δέχεται την πεθερά, άλλο τόσο δίκιο έχει και ο μπαμπάς να προβάλει βέτο σε μία νταντά. Η λύση σε κάθε περίπτωση δεν ξέρω ποια είναι, αλλά καλό είναι ατάκες του τύπου "εγώ είμαι η μαμά και ξέρω" να μη χρησιμοποιηθούν γιατί θα έρθει η λογική απάντηση "εγώ είμαι ο μπαμπας". 

Οπότε, συζητήστε και ξανασυζητήστε, και μη βάζετε απόλυτα, κανένας από τους δύο σας.

[Andr84]

 

23 minutes ago, Mary1976 said:

 

Το βρεφονηπιακό δεν θα τον επέλεγα με τίποτα. Τόσο μικρό παιδί πρέπει να μείνει σπίτι του με φροντιστή. Σαφώς είναι καλύτερη η γιαγιά από το βρεφονηπιακό για παιδιά κάτω των 2,5. Εφόσον έχουν αυτή την επιλογή γιατί να το στείλουν σε ξένο χώρο με ξένους ανθρώπους που δεν το αγαπάνε. 

Διαφωνώ, από το να τους σπάσουν τα νεύρα 1000 φορές σταθμός!! Σε τελική ανάλυση ακόμα και καλές να είναι οι σχέσεις με την πεθερά-γιαγιά , πόσες από αυτές έχουν πραγματικά τις αντοχές, τη διάθεση,τη διαθεσιμότητα να κρατήσουν ένα παιδί? Είναι μία τεράστια ευθύνη  - δέσμευση που στην παθογενή ελληνική οικογένεια θεωρείται κάτι δεδομένο, για μένα είναι λάθος. Η επιλογή του που θα αφήσεις το παιδί σου εξατομικεύεται στα δεδομένα της κάθε οικογένειας, δεν υπάρχουν "πρέπει"

Επεξεργάστηκαν 28 Σεπτεμβρίου,2017 by Andr84

[Mary1976]

πρίν από 16 λεπτά , Andr84 είπε:

 

Διαφωνώ, από το να τους σπάσουν τα νεύρα 1000 φορές σταθμός!! Σε τελική ανάλυση ακόμα και καλές να είναι οι σχέσεις με την πεθερά-γιαγιά , πόσες από αυτές έχουν πραγματικά τις αντοχές, τη διάθεση,τη διαθεσιμότητα να κρατήσουν ένα παιδί? Είναι μία τεράστια ευθύνη  - δέσμευση που στην παθογενή ελληνική οικογένεια θεωρείται κάτι δεδομένο, για μένα είναι λάθος. Η επιλογή του που θα αφήσεις το παιδί σου εξατομικεύεται στα δεδομένα της κάθε οικογένειας, δεν υπάρχουν "πρέπει"

 

Συμφωνώ εν μέρει, για αυτό άλλωστε είχα προτείνει παραπάνω μια μικτή κατάσταση με κοπέλα ή να μειώσουν τις ώρες εργασίας τους κτλ. Για να μειώσουν όσο μπορούν αυτή την υπερβολική εμπλοκή με γιαγιάδες. 

Για μένα όμως ο βρεφονηπιακός είναι  η τελευταία σε τόσο τρυφερές ηλικίες για πολλούς λόγους. Έχουν αναλυθεί πολλές φορές και σε αυτό το forum.  

 

[Niki81]

1 hour ago, ΑΡΓΚ said:

Το παιδι έχει δύο ισότιμους γονείς. Δεν μπορεί να μείνει με κάποιον που ο ένας γονιός δεν θεωρεί κατάλληλο. Αυτό ισχύει αντικειμενικά πολύ περισσότερο και για έναν ξένο άνθρωπο. Οπότε, όσο δίκιο έχει μία μαμά να μη δέχεται την πεθερά, άλλο τόσο δίκιο έχει και ο μπαμπάς να προβάλει βέτο σε μία νταντά. Η λύση σε κάθε περίπτωση δεν ξέρω ποια είναι, αλλά καλό είναι ατάκες του τύπου "εγώ είμαι η μαμά και ξέρω" να μη χρησιμοποιηθούν γιατί θα έρθει η λογική απάντηση "εγώ είμαι ο μπαμπας". 

Οπότε, συζητήστε και ξανασυζητήστε, και μη βάζετε απόλυτα, κανένας από τους δύο σας.

Ακριβως το παιδι εχει 2 ισοτιμους γονεις.οπως λοιπον ο μπαμπας εχει το δικαίωμα να αρνειται τη νταντα...ετσι και η μαμα εχει το δικαίωμα να αρνειται τη γιαγια.Η διαφορα είναι ότι η μαμα αρνειται έναν ανθρωπο ενώ ο μπαμπας αρνειται τον οποιονδηποτε άλλο ανθρωπο περα από τη μανα του.Ε δε θα το ελεγα και δικαιο αυτό.

[Mary1976]

Ναι βρε κορίτσια αλλά ο άνθρωπος έχει μεγαλώσει με αυτή τη γυναίκα. Ποιος μπορεί να ξέρεις καλύτερα από αυτόν αν είναι κατάλληλη να φροντίσει το παιδί του? Φυσικά και θα προτιμάει τη μάνα του από μια ξένη γυναίκα.

[ΑΡΓΚ]

Επίσης κακά τα ψέματα, αν φτάσει κάποια μαμά να πιστεύει ότι η οποιαδήποτε υπάλληλος, είτε νταντά στο σπίτι είτε νηπιαγωγός σε σταθμό, αγαπά το παιδί της,  τι να πω;

Μία νταντά/νηπιαγωγός είναι εργαζόμενη. Μπορεί να είναι φιλότιμη και απόλυτα αξιόπιστη και άψογη στη δουλειά της. Ειναι όμως εργαζόμενη, είναι με το παιδί μας γιατί αυτή είναι η δουλειά της. Δεν αγαπά το παιδί μας, όπως μία δασκάλα δεν αγαπά τους εκατοντάδες μαθητές που θα δει στην καριέρα της. Μπορεί να συμπαθεί τα παιδιά γενικα, να την ευχαριστεί η δουλειά της, και αυτό την κάνει καλή επαγγελματία. Αλλά το παιδί κατά κανόνα αντιλαμβάνεται τη διαφορά, μεταξύ ενός ανθρώπου που δρα από αγάπη και όχι.

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 58 λεπτά , Niki81 είπε:

Ακριβως το παιδι εχει 2 ισοτιμους γονεις.οπως λοιπον ο μπαμπας εχει το δικαίωμα να αρνειται τη νταντα...ετσι και η μαμα εχει το δικαίωμα να αρνειται τη γιαγια.Η διαφορα είναι ότι η μαμα αρνειται έναν ανθρωπο ενώ ο μπαμπας αρνειται τον οποιονδηποτε άλλο ανθρωπο περα από τη μανα του.Ε δε θα το ελεγα και δικαιο αυτό.

Εξαρτάται από το λόγο. Το "η μαμά σου είναι ακατάλληλη γιατί παίρνει αγκαλιά το παιδί γι αυτό προτιμάω μία ξένη" είναι άλλο από το "πώς να αφήσουμε το παιδί στη γιαγιά που δεν μπορεί πια να σκύψει γιατι την πονά η μέση." Η θεματοθετρια ξέρει πόσο σοβαροί είναι οι λόγοι της. Κακά τα ψέματα, αλλά ένας φυσιολογικός συγγενής (όχι άρρωστος, βίαιος κλπ) είναι μία πολύ πιο λογική επιλογή από έναν εντελώς άγνωστο.

[vicky86]

πρίν από 51 λεπτά , Mary1976 είπε:

Ναι βρε κορίτσια αλλά ο άνθρωπος έχει μεγαλώσει με αυτή τη γυναίκα. Ποιος μπορεί να ξέρεις καλύτερα από αυτόν αν είναι κατάλληλη να φροντίσει το παιδί του? Φυσικά και θα προτιμάει τη μάνα του από μια ξένη γυναίκα.

Αυτο δ μπορουμε να το ξερουμε.γτ μπορει κ η ιδια να δουλευε

Επισης πλεον ειναι γιαγια, αλλη ηλικια,αλλη υγεια,αλλες αντοχες

Επισης αν η μαμα του ειναι παρεμβατικη στο νοικοκυριο τον ιδιο  δ θα τον πειραξει αλλα την νυφη;(φυσικα ολα αυτα ειναι υποθεσεις)

[nat2308]

Το θέμα είναι τι είναι πραγματικά καλύτερο για το παιδί. Αν π.χ. η γιαγιά είναι υπέργηρη, λοξή, εφαρμόζει επικίνδυνες πρακτικές και δεν ακολουθεί κανόνες υγιεινής και ασφάλειας, σαφέστατα και δεν είναι κατάλληλη για να κρατήσει ένα βρέφος. Αν όπως λέει η θεματοθέτρια και το ίδιο το μωρό δεν θέλει τη γιαγιά, αυτό από μόνο του είναι πρόβλημα και πρέπει να ταρακουνήσει τον μπαμπά.

 

 

[Konstantina 82]

Πιστεύω πως αν η πεθερά σου δεν είναι πολύ μεγάλη και είναι καλά στην υγεία της θα πρέπει να της αφήνεις το μωρό μέχρι αυτό να πάει παιδικό. Εξάλλου και αυτή παιδιά μεγάλωσε και ξέρει πως είναι. Αργότερα που θα μεγαλώσει το παιδί και θα χαλαρώσεις και εσύ (στην αρχή όλες οι μάνες είμαστε λίγο υπερβολικές με την φροντίδα τους) θα παρακαλάς  κάποιον άνθρωπο να σου το κρατήσει ένα βράδυ για να βγεις μια βόλτα με τον άντρα σου. Ύστερα οι ψυχολόγοι συστήνουν αποκλειστικη φροντίδα του παιδιού μέχρι τα 2.5 , είτε είναι από γιαγιά είτε από νταντά, όχι όμως σε σταθμό.

[kine]

Οταν συζητάμε για την φροντίδα του παιδιού μας, καλό είναι να μπορούμε να βγούμε λίγο από τον μικρόκοσμο μας και τις παθογένειες των δικών μας σχέσεων και να σκεφτούμε ΤΟ ΠΑΙΔΙ μας. Τι σχέση μπορεί να αναπτύξει το παιδί με τους παππούδες, αν θα πάρει ειλικρινή αγάπη από τους παππούδες, αν θα είναι ασφαλές και χαρούμενο με τη συγκεκριμένη γιαγιά (που εμείς μπορεί να αποστρεφόμαστε, αλλά το παιδί μας είναι ένας ΑΛΛΟΣ άνθρωπος και θα αναπτύξει τις δικές του προσωπικές σχέσεις, ακόμη και με ανθρώπους που εμείς δεν εγκρίνουμε). Οπότε, ας αφήσουμε στην άκρη την δική μας σχέση με την πεθερά και ας αναλογιστούμε, την σχέση της με το παιδί και όχι μόνο σήμερα, αλλά και δυνητικά. Μια καλή νταντά, δεν θα είναι παρά μια καλή ντατά. Ενώ μια γιαγιά, ακόμη και μια στριφνή ή περίεργη γιαγιά - που όμως αγαπά το εγγόνι της, θα είναι ένα πρόσωπο που θα μένει για πάντα χαραγμένο μέσα του, ένας ακόμη άνθρωπος πέρα από τους γονείς του, που το αγάπησε με όλη του την καρδιά.

 

Μην είμαστε πολύ αυστηροί, επειδή απλά εμείς είμαστε οι γονείς ενός παιδιού. Ούτε εμείς είμαστε τέλειοι, ούτε εμείς είμαστε δίχως ιδιοτροπίες και περιέργιες, ούτε εμείς είμαστε πάντοτε άψογοι στο ρόλο μας και στη θέση που πρέπει να κρατάμε απέναντι στα πράγματα. Κάνουμε ότι μπορούμε σύμφωνα με όσα ξέρουμε και καταλαβαίνουμε. Το ίδιο ισχύει και για αυτές τις μαμάδες, που μεγάλωσαν κι έγιναν γιαγιάδες. Κι αύριο μεθαύριο, αν κρατήσει το φόρουμ μέχρι τότε, θα μπαίνουμε εμείς στο parents, στην νέα ενότητα "πεθερές" και θα κάνουμε παράπονα για τις άκαρδες νύφες που δεν μας αφήνουν να βλέπουμε τα εγγόνια μας, που μας παραγκωνίζουν, που δεν μας καταλαβαίνουν, που παρεξηγούνται και δεν καταδέχονται να ακούσουν δεύτερη κουβέντα, που έχουν λανθασμένες παιδαγωγικές μεθόδους (δηλαδή άλλες από αυτές που ξέρουμε) κτλ κτλ κτλ. Κάποιος πρέπει να μπορεί να σπάει το φαύλο κύκλο και να κάνει την υπέρβαση για το καλό των παιδιών, του συζύγου, της πεθεράς και του ίδιου του του εαυτού.

 

Εξυπακούεται, να έχει η ίδια την επιθυμία να φροντίζει το παιδί και να το κάνει με αγαπή - οι επιμέρους μέθοδοι και πρακτικές, είναι πράγματα που λύνονται και υπερβαίνονται.

 

ΥΓ. Η άποψη "να στείλω το παιδί βρεφονηπιακό, για να μην είναι με την γιαγιά που δεν με ακούει και με εκνευρίζει", είναι λάθος, πρώτα και κύρια γιατί βάζει μπροστά την αυτοδικαίωση της μαμάς και αδιαφορεί για την ψυχοσυναισθηματική πληρότητα του παιδιού. Οι "επιστήμονες" που φροντίζουν τα παιδιά σε έναν παιδικό σταθμό, δεν είναι επιστήμονες - νεαρά κορίτσια που τελείωσαν ένα ΙΕΚ ή ένα πανεπιστήμιο και εργάζονται στο πλαίσιο που τους ορίζεται. Μπορεί να είναι πολύ γλυκές και με διάθεση, μπορεί να είναι μουντρούχες και εκτελεστικές, μπορεί να βαριούνται ή να χαίρονται με τη δουλειά τους, όπως κάθε εργαζόμενος. Τα τυποποιημένα "εκπαιδευτικά" παιχνίδια και τραγούδια όμως, δεν μπορουν να αντικαταστήσουν την αυθόρμητη, ενδογενή αγάπη και λαχτάρα που μπορεί να έχει η γιαγιά ή ο παππούς ή ένας άλλος συγγενής του παιδιού μας, προς το παιδί μας. 

 

Οπότε: το αγαπάει ή όχι;

[Niki81]

1 hour ago, ΑΡΓΚ said:

Εξαρτάται από το λόγο. Το "η μαμά σου είναι ακατάλληλη γιατί παίρνει αγκαλιά το παιδί γι αυτό προτιμάω μία ξένη" είναι άλλο από το "πώς να αφήσουμε το παιδί στη γιαγιά που δεν μπορεί πια να σκύψει γιατι την πονά η μέση." Η θεματοθετρια ξέρει πόσο σοβαροί είναι οι λόγοι της. Κακά τα ψέματα, αλλά ένας φυσιολογικός συγγενής (όχι άρρωστος, βίαιος κλπ) είναι μία πολύ πιο λογική επιλογή από έναν εντελώς άγνωστο.

Εννοείται.Απλα αυτό το καθημερινο είναι θεμα.Μια γιαγια η οποια κραταει εν απαιδι μια φορα την εβδομαδα πχ θα πει και τις βλακείες της ,θα το κακομαθει και λιγο οκ δε θ αγινει και τπτ.μια γιαγια όμως η οποια εχει το παιδι κάθε μερα μπορει να επηρεασει το χαρακτηρα του παιδιου.Η πεθερα μου για παράδειγμα καλη,χρυση,υγιης εχει το κακο ότι φερεται και στους γιους της και στα εγγονια της σε όλα σα μωρα.να τα ταισει στο στομα,να θελει να παει τουαλετα το παιδι και να το ρωτάει αν θελει να παει μαζι να το βοηθησει.Και δε μιλαμε για μωρα τωρα .κοντευει 7 χρονων ο γιος μου.Δε το κατηγορω..ετσι μεγαλωσε...ετσι εμαθε.Αλλα αν την αφηνα να μεγαλωσει το γιο μου θ ατον ειχε κανει ένα αβουλο πλασμα εξαρτημενο από εκεινη.Αθελα της ισως.Ε εκει το λεω υπηρξα καθετη.Εννοειται της παω τα παιδι και τα βλεπει και ολοι μαζι παμε ,και τα αφηνω εκει οποτε θελουν αλλα το καθημερινο δε το θελω.Καλα πλεον ουτε κι εκεινη αναλαμβανει .

 

Τωρα ενταξει αν θεωρούμε τη γιαγια ακαταλληλη γιατι πχ δινει στο παιδι μπισκοτο και προτιμάμε το παιδι με ξενο ανθρωπο...προφανως μιλαμε γι απαραλογισμο.

[Vanillia]

Διάβασα προσεκτικά όλα τα σχόλια και σας ευχαριστώ. Είναι πολύ μικρή σε ηλικία η γιαγια είναι 55 χρόνων έχει αντοχές να το προσέξει όμως δεν το κάνει σωστά. Για παράδειγμα θα πάμε επίσκεψη στο σπίτι της και ενώ έχω μαζί μου πολλα παιχνίδια της να παίξει . Η γιαγιά θα βγάλει σακούλες, τάπερ ,πιρούνι, κουταλιά οτιδήποτε άλλο να παίξει εκτός από τα παιχνίδια της. Όσες φορές και να το έχω πει ότι είναι επικίνδυνο δεν με ακούει. Όσο ήταν μωράκι μικρό προσπαθούσε να δει εάν κάθεται μόνη της ή αν στέκεται στα πόδια της. Όσες φορές και αν είπα πως δεν κάνει διότι είναι πολύ μωρό και ο γιατρός δεν αφήνει δεν με άκουγε. 

Το σταθμό τον έχω σκεφτεί ως λύση όμως λένε ότι αρρωσταίνουν συνέχεια εκεί όποτε θα είναι πάλι πιο πολύ στο σπίτι. Δεν νομίζω πως έχει νόημα να την γράψω τόσο μικρό σε σταθμό. 

[Niki81]

Κατσε ρε συ Vanillia τωρα.Και επειδή δλδ δινει στο παιδι ταπερ και κουταλες να παιξει που είναι το κακο?

[kine]

πρίν από 18 λεπτά , Vanillia είπε:

προσπαθούσε να δει εάν κάθεται μόνη της ή αν στέκεται στα πόδια της. Όσες φορές και αν είπα πως δεν κάνει διότι είναι πολύ μωρό και ο γιατρός δεν αφήνει δεν με άκουγε. 

 

Αυτό το έκανε ο δικός μου ο πατέρας από 30ημερών στην κόρη μου. Φαντάζεσαι φρίκη που πάθαινα και πόσο με εξόργιζε που χρησιμοποιούσε το βρεφάκι σα παιχνίδι και δεν ήταν όσο προσεκτικός θα έπρεπε. Και να πεις ότι δεν του το έλεγα; Πατέρας μου είναι και του μιλάω και πολύ ανοιχτά, στα μούτρα που λένε και επι τόπου. Τίποτα αυτός! "Σίγά καλέ, υπερβολική είσαι, δεν έκανα και τίποτα", η απάντηση του.

 

Θες να σου πω κι άλλο; Ερχεται σπίτι μας και το πρώτο πράγμα που σκέφτεται να δώσει στο 6μηνών βρεφάκι για να παίξει, είναι ένας αναπτήρας!

Θες κι άλλο; Πριν κλείσει το έτος κι ενώ κάνει ακόμη τα πρώτα της ασταθή βήματα, ο παππούς παίζει μαζι της στο μπαλκόνι και κάποια στιγμή σηκώνεται κι έρχεται μέσα (ο παππούς) κι την αφήνει έξω μόνη της. Βγαίνω έξω με το παιδί χωρίς να πω τίποτα και τότε εκείνος συνειδητοποιεί τι έκανε και λέει: "αχ καλέ, το ξέχασα αυτό" και χαμογελάει σα να ήταν αστείο. 

 

Δεν ξέκοψα όμως τον πατέρα μου, ούτε σταμάτησα να τον αφήνω να παίζει μαζί της, ούτε αποφεύγω να την αφήνω να κοιμάται σπίτι των γονιών μου. Αυτός ο ανεύθυνος, παράτολμος άνθρωπος με μεγάλωσε. Θα τον κράξω, θα τον βάλω κάτω να συζητήσουμε, θα θυμώσω και θα του το δείξω, δεν θα τον απομακρύνω όμως από κοντά μας. Αν τα έκανε δηλαδή αυτά ο πεθερός μου, θα έπρεπε να τον είχα στείλει στο εκτελεστικό απόσπασμα;

 

Επεξεργάστηκαν 28 Σεπτεμβρίου,2017 by kine

[marakiz]

2 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Επίσης κακά τα ψέματα, αν φτάσει κάποια μαμά να πιστεύει ότι η οποιαδήποτε υπάλληλος, είτε νταντά στο σπίτι είτε νηπιαγωγός σε σταθμό, αγαπά το παιδί της,  τι να πω;

Μία νταντά/νηπιαγωγός είναι εργαζόμενη. Μπορεί να είναι φιλότιμη και απόλυτα αξιόπιστη και άψογη στη δουλειά της. Ειναι όμως εργαζόμενη, είναι με το παιδί μας γιατί αυτή είναι η δουλειά της. Δεν αγαπά το παιδί μας, όπως μία δασκάλα δεν αγαπά τους εκατοντάδες μαθητές που θα δει στην καριέρα της. Μπορεί να συμπαθεί τα παιδιά γενικα, να την ευχαριστεί η δουλειά της, και αυτό την κάνει καλή επαγγελματία. Αλλά το παιδί κατά κανόνα αντιλαμβάνεται τη διαφορά, μεταξύ ενός ανθρώπου που δρα από αγάπη και όχι.

 

Καταρχάς άλλο νταντά που ασχολείται με λίγα παιδιά στη ζωή της και άλλο δασκάλα που ασχολείται με δεκάδες κάθε χρόνο και διαφορετικά. Η νταντά που έχω για το δικό μου το παιδί είναι σίγουρο πως το αγαπάει, το βλέπω ξεκάθαρα, όπως έχει αγαπήσει και τα υπόλοιπα παιδιά που έχει φυλάξει για χρόνια, μιλάει κάποιες φορές για τον Κωσταντίνο της και τη Μαρία της, έτσι απευθύνεται σε αυτά τα παιδιά που στην ουσία αυτή τα έχει μεγαλώσει. Επίσης η μαμά μου υπήρξε νταντά δυο παιδιών για 2-3 χρόνια, έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια από τότε κι ακόμα μιλάει για αυτά με πολλή πολλή αγάπη. Είσαι λάθος, φυσικά και μπορεί να αγαπάει και να νοιάζεται μια νταντά για τα παιδιά που αναλαμβάνει! όχι ότι έχει να κάνει τόσο με το συγκεκριμένο θέμα, γενικά όμως δεν ισχύει αυτό που λες.

5 ώρες πρίν, Mary1976 είπε:

 

 

Για μένα θα πρέπει να κάνεις ένα συνδυασμό. Μπορεί για παράδειγμα να κρατάει η πεθερά σου το παιδί κάποιες ώρες ή μέρες και τις υπόλοιπες μέρες και ώρες είτε να μειώσει κάποιος από εσάς τις ώρες εργασίας του και να κάτσει με το παιδί, εφόσον είναι εφικτό, είτε να βρείτε μια κοπέλα και βλέπετε πως θα πάει. Πχ μπορείτε να βρείτε μια κοπέλα για 3 μέρες και τις άλλες 2 να το κρατάει η πεθερά σου. Οπότε και αυτή θα το βλέπει και θα το χαίρεται χωρίς να κουράζετε πολύ και το παιδί θα αναπτύξει την απαραίτητη και τόσο επωφελή σχέση με τη γιαγιά του και εσείς δεν θα την έχετε στα πόδια σας κάθε μέρα να ελέγχει τι κάνετε. Επίσης το παιδί ακόμα και άσχημες συνήθειες (δεν εννοώ φυσικά επικίνδυνες) να έχει η πεθερά σου  δεν θα πάθει τίποτα με 2 μέρες την εβδομάδα. Άσε που αν αρρωστήσει ξαφνικά η γιαγιά (ακόμα και μια απλή ίωση) θα υπάρχει η εναλλακτική της κοπέλας. 

 

 

 

Αυτό ίσως να είναι μια δίκαιη "μοιρασιά" στα θέλω των γονιών, όμως το καλύτερο για το μωρό θα ήταν να το αναλάβει εξολοκλήρου ένας νέος φροντιστής κι όχι να μοιραστεί ξαφνικά η ευθύνη του σε δυο διαφορετικά άτομα τη στιγμή που θα αποχωριστεί για πρώτη φορά το βασικό φροντιστή του. 

1 hour ago, Niki81 είπε:

Εννοείται.Απλα αυτό το καθημερινο είναι θεμα.Μια γιαγια η οποια κραταει εν απαιδι μια φορα την εβδομαδα πχ θα πει και τις βλακείες της ,θα το κακομαθει και λιγο οκ δε θ αγινει και τπτ.μια γιαγια όμως η οποια εχει το παιδι κάθε μερα μπορει να επηρεασει το χαρακτηρα του παιδιου.

 

Σωστότατο.

 

Δύσκολη η περίπτωση σας. Να υπάρχει γιαγιά να το κρατήσει, ο μπαμπάς να συμφωνεί κι η μαμά όχι, πραγματικά πολύ δύσκολη η περίπτωση σας. Vanilia αν εξαιρέσεις τα πιρούνια, τα τάπερ και οι κουτάλες είναι αγαπημένα παιχνίδια όλων των μωρών, ούτε κακό είναι αυτό ούτε παράξενο. Ασχέτως αν δεν πιστεύεις ότι είναι η πρώτη σου επιλογή, η γυναίκα είναι νέα και ικανή. Συνεννοήσιμη είναι? Αντικειμενικά να σκεφτείς και να απαντήσεις σε αυτό.

[Vanillia]

πρίν από 16 λεπτά , marakiz είπε:

 

Καταρχάς άλλο νταντά που ασχολείται με λίγα παιδιά στη ζωή της και άλλο δασκάλα που ασχολείται με δεκάδες κάθε χρόνο και διαφορετικά. Η νταντά που έχω για το δικό μου το παιδί είναι σίγουρο πως το αγαπάει, το βλέπω ξεκάθαρα, όπως έχει αγαπήσει και τα υπόλοιπα παιδιά που έχει φυλάξει για χρόνια, μιλάει κάποιες φορές για τον Κωσταντίνο της και τη Μαρία της, έτσι απευθύνεται σε αυτά τα παιδιά που στην ουσία αυτή τα έχει μεγαλώσει. Επίσης η μαμά μου υπήρξε νταντά δυο παιδιών για 2-3 χρόνια, έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια από τότε κι ακόμα μιλάει για αυτά με πολλή πολλή αγάπη. Είσαι λάθος, φυσικά και μπορεί να αγαπάει και να νοιάζεται μια νταντά για τα παιδιά που αναλαμβάνει! όχι ότι έχει να κάνει τόσο με το συγκεκριμένο θέμα, γενικά όμως δεν ισχύει αυτό που λες.

 

Αυτό ίσως να είναι μια δίκαιη "μοιρασιά" στα θέλω των γονιών, όμως το καλύτερο για το μωρό θα ήταν να το αναλάβει εξολοκλήρου ένας νέος φροντιστής κι όχι να μοιραστεί ξαφνικά η ευθύνη του σε δυο διαφορετικά άτομα τη στιγμή που θα αποχωριστεί για πρώτη φορά το βασικό φροντιστή του. 

 

Σωστότατο.

 

Δύσκολη η περίπτωση σας. Να υπάρχει γιαγιά να το κρατήσει, ο μπαμπάς να συμφωνεί κι η μαμά όχι, πραγματικά πολύ δύσκολη η περίπτωση σας. Vanilia αν εξαιρέσεις τα πιρούνια, τα τάπερ και οι κουτάλες είναι αγαπημένα παιχνίδια όλων των μωρών, ούτε κακό είναι αυτό ούτε παράξενο. Ασχέτως αν δεν πιστεύεις ότι είναι η πρώτη σου επιλογή, η γυναίκα είναι νέα και ικανή. Συνεννοήσιμη είναι? Αντικειμενικά να σκεφτείς και να απαντήσεις σε αυτό.

Όχι αντικειμενικά θεωρώ πως δεν είναι συνεννοησιμη από την στιγμή που αλλά λέμε και άλλα κάνει.