Δεν μιλάνε σωστά στο παιδί

[λιλουμ]

Πώς μπορώ ευγενικά να πω σε κάποιους ανθρώπους να μιλάνε ή κ να προσέχουν τι λένε στο παιδι; 

Έχω σοβαρό πρόβλημα! 

Ο πεθερός μου μιλάει δυνατά στο παιδί(έτσι μιλάει γενικότερα) το θέμα είναι ότι κάποιες φορές όμως υψώνει παραπάνω την φωνή του σε βαθμό που τέτοιο που φοβάμαι για την ψυχολογία του παιδιού. Κ βέβαια δεν μου αρέσει κ αυτά που ακούω. 

Το να λες σε ένα παιδί φωναχτά γιατί γκρινιάζεις; κάτσε κ φάε.

Ή τι θες μωρέ όλο αγκαλιά θα σε έχουμε εσένα. 

Ή φώναξε πιο δυνατά, κλαψε για να σε πάρω αγκαλιά.

Δεν τα βρίσκω σωστά.! 

Ο άντρας μου τον είπε μη μιλάς δυνατά στο παιδί κ πρόσεχε λίγο πως του μιλάς. Το να λες συνεχώς φωναζωντας τι είναι ΡΕ τρομάζει το παιδί.

Ο πεθερός τι κατάλαβε από αυτό που του είπε ο άντρας μου κ τι είπε. 

Δεν του ξανά μιλάω του παιδιού. Εμείς δεν ξέρουμε να μιλάμε είμαστε χωριάτες, ειμαι αγράμματος! 

Κ θύμωσε κ με τον άντρα μου κ δεν του μιλάει. Νευρίασε κ ο άντρας μου κ δεν μιλάει στον πεθερό.

Είπα στον άντρα μου να του ξανά μιλήσει κ να του πει ότι εμείς δεν είπαμε να μην μιλάει του παιδιού αλλά να μην φωνάζει κ να προσέχει τι λέει στο παιδί. 

Αλλά ο άντρας μου λέει δεν πρόκειται να καταλάβει ξερό κεφάλι. 

Εγώ του είπα πρέπει να του δώσει να καταλάβει. Αύριο- μεθαύριο θα τους κάνουμε κ άλλες παρατηρήσεις για το παιδί οι εποχές άλλαξαν τι θα γίνει δηλαδη δεν λέμε λέξη στους γονείς σου γιατί θυμώνουν με το πάρα μικρο; ή θα αφήσουμε το παιδί να το τρελάνουν κ να μαθαίνει λάθος πράγματα;;;

 

Τι να κανω; γίνεται πατέρας γιος να μην μιλάνε;

Γίνεται παππούς να μην μιλάει στον εγγονό του;

 

Να σας πω ότι είναι πρώτο εγγόνι, ο παππούς είναι 65 ετών κ είμαι σίγουρη ότι εάν το παιδί μου ήταν κορίτσι δεν θα του μίλαγε έτσι. 

[Sentir...natureza]

Αχ πως σε καταλαβαινω. Φυσικα και θα λεμε στους παππουδες τι θελουμε. Με τους γονεις μας ειναι πιο ευκολο αλλα με τα πεθερικα αλλαζει το πραγμα.Δυστυχως αν ο αλλος δεν ειναι δεκτικος δεν μπορεις να κανεις και πολλα. Προσπαθησε να του εξηγησεις εσυ (γιατι την νυφη του μπορει να την ακουσει περισσοτερο τωρα που με τον γιο του ειναι θυμωμενος). Πες του οτι τον αγαπαει οπλυ τον παππου του και η σχεση τους ειναι σημαντικη, απλα δεν θελετε να τον μεγαλωσετε με φωνες και ακολουθειτε εναν συγκεκριμενο τροπο. Αυτο δεν θα πρεπει να εμποδισει την μεταξυ τους επικοινωνια. Εμεις ειχαμε κατι περιστατικα με την πεθερα μου, δεν μου ετυχε να μην μου μιλαει καν, απλα στραβωσε εκεινη τη στιγμη. Τι να κανεις αλλο; Να τον αφησεις να του φωναζει μονο και μονο για να μην μιλανε; Εγω θα ελεγα αυτα που αισθανομαι και ας παρεξηγειται ο αλλος. Στο κατω κατω προκειται για την ψυχοσυνθεση του παιδιου σου..

[λιλουμ]

πρίν από 8 λεπτά , Sentir...natureza είπε:

Αχ πως σε καταλαβαινω. Φυσικα και θα λεμε στους παππουδες τι θελουμε. Με τους γονεις μας ειναι πιο ευκολο αλλα με τα πεθερικα αλλαζει το πραγμα.Δυστυχως αν ο αλλος δεν ειναι δεκτικος δεν μπορεις να κανεις και πολλα. Προσπαθησε να του εξηγησεις εσυ (γιατι την νυφη του μπορει να την ακουσει περισσοτερο τωρα που με τον γιο του ειναι θυμωμενος). Πες του οτι τον αγαπαει οπλυ τον παππου του και η σχεση τους ειναι σημαντικη, απλα δεν θελετε να τον μεγαλωσετε με φωνες και ακολουθειτε εναν συγκεκριμενο τροπο. Αυτο δεν θα πρεπει να εμποδισει την μεταξυ τους επικοινωνια. Εμεις ειχαμε κατι περιστατικα με την πεθερα μου, δεν μου ετυχε να μην μου μιλαει καν, απλα στραβωσε εκεινη τη στιγμη. Τι να κανεις αλλο; Να τον αφησεις να του φωναζει μονο και μονο για να μην μιλανε; Εγω θα ελεγα αυτα που αισθανομαι και ας παρεξηγειται ο αλλος. Στο κατω κατω προκειται για την ψυχοσυνθεση του παιδιου σου

 

Χθες καθώς τον ταιζα κ μπήκε στο σπίτι είπα στο μωρό: α ποιος ήρθε; ήρθε ο παππούς. Κ λέει ο πεθερός μου. Ο παππούς ήρθε αλλά ο μπαμπάς του δεν μας αφήνει να του μιλάμε. Εμείς δεν ξέρουμε να μιλήσουμε είμαστε χωριάτες.

Εγώ του είπα δεν ειναι ετσι τα πράγματα κ δεν είπαμε τέτοιο πράγμα. 

Αυτός συνέχιζε τα ίδια. Κ του είπα ξανά ότι δεν είπε ο άντρας μου να μην μιλάτε στο παιδί.  Μη το λες αυτό. Το ίδιο είπε κ πεθερά κ έκανα αμάν για να την δώσω να καταλάβει!

 

Τίποτα αυτός...

 

[Adios amigos]

ωραία μόλις πετάξει πάλι κανένα τέτοιο ψιλοειρωνικό σχόλιο, εξήγησέ του ευγενικά, και κοιτώντας το στα μάτια, (ή εσύ ή ο άντρας σου) ότι θέλουμε μόνο να του μιλάτε μαλακά, γιατί είναι ευαίσθητος. 

Του αρέσει όταν του μιλάνε γλυκά.

Να επιμείνετε, με πολύ ευγενικό τρόπο, αλλά χωρίς να αλλάξετε ούτε στο ελάχιστο την άποψή σας. 

Ίσως σιγά σιγά να καταλάβει...

[λιλουμ]

πρίν από 4 λεπτά , jellyfishch είπε:

ωραία μόλις πετάξει πάλι κανένα τέτοιο ψιλοειρωνικό σχόλιο, εξήγησέ του ευγενικά, και κοιτώντας το στα μάτια, (ή εσύ ή ο άντρας σου) ότι θέλουμε μόνο να του μιλάτε μαλακά, γιατί είναι ευαίσθητος. 

Του αρέσει όταν του μιλάνε γλυκά.

Να επιμείνετε, με πολύ ευγενικό τρόπο, αλλά χωρίς να αλλάξετε ούτε στο ελάχιστο την άποψή σας. 

Ίσως σιγά σιγά να καταλάβει...

 

Είδη πριν τον καυγά προσπαθούσα ευγενικά να τους πω κάποια πράγματα.  Εκτός το ότι είμαι άνθρωπος που θέλω να είμαι ευγενής δεν μπορώ καθόλου φωνές καυγάδες τσακωμούς. Ήξερα ότι κάπως έτσι θα αντιδράσουν αν τουςπούμε κάτι. 

Παράδειγμα: έλεγαν στο παιδί τραβά τα μαλλιά της γιαγιάς.

Κ είπα στον παππού με ηρεμία ότι εάν μάθει να τραβάει τα μαλλιά μετά θα του λες γιατί τραβάει τα μαλλιά! 

Το ειπα 2 φορές σε μια εβδομάδα.  Αφού το είπα την δεύτερη φορά ακούω μετά από μια μέρα ξανά το ίδιο! Επειδή ήμουν στο υπνοδωμάτιο έκανα πως δεν άκουσα. Κρατούσα Τα νεύρα μου για να μην αρχίσω να φωνάζω κ να λέω μα καλά τι σας ειπα;;;;

Κ ειμαι άνθρωπος με πολυυυυυυυ υπομονή.

 

Κ ο πεθερός δεν μιλάει στο μωρό! Κ αναρωτιέμαι τι σκατα έχει στο κεφάλι του! Τι θέλει δηλαδή; Να μην μιλιούνται εγγονός κ παππούς; 

Έφτασα στο σημείο να μιλάω άσχημα(από μέσα μου) ενώ δεν είμαι τετοιος άνθρωπος.

 

Πως να τον κάνω να μιλήσει στο παιδι; του λέω παππου κοίτα πως κανουμε άκου τι λέμε. Τον βλέπει του δίνει την προσοχή του με δυσκολία βέβαια αλλά δεν του μιλάει. 

 

 

[Sentir...natureza]

Mηπως ειναι προσωρινα τα "μουτρα" και σγα-σιγα του φυγουν; Ο παππους του ειναι, δεν νομιζω να του αρεσει αυτη η κατασταση να μην μλαει στο εγγονι του.Μπορει να μαλακωσει και να αρχισει παλι να του μιλαει...απλα μετα το θεμα ειναι πως θα διαχειριζεσαι παλι παρομοιες καταστασεις...Εσυ παλι θα λες να μην το κανουν, αυτοι παλι θα το κανουν και θα σταματησει παλι να μιλαει στο παιδι; Δεν ξερω...ειναι λεπτα θεματα και θελουν ειδικη μεταχειριση. Εσυ παντως καλα κανεις και εισαι ευγενικη και προσπαθησε να τους εξηγεις οσο πιο ηρεμα και απλα γινεται, με επιχειρηματα που δεν θα μπορουν να φερουν αντιρρηση. Καμια φορα μπορεις να πεταξεις και καμια ιστορια, κατι τετοιο σε ασχετη στιγμη...κατι που θα τους προβληματισει, μηπως αρχισουν να αντιλαμβανονται αυτο που τους λες.

[λιλουμ]

3 ώρες πρίν, Sentir...natureza είπε:

Mηπως ειναι προσωρινα τα "μουτρα" και σγα-σιγα του φυγουν; Ο παππους του ειναι, δεν νομιζω να του αρεσει αυτη η κατασταση να μην μλαει στο εγγονι του.Μπορει να μαλακωσει και να αρχισει παλι να του μιλαει...απλα μετα το θεμα ειναι πως θα διαχειριζεσαι παλι παρομοιες καταστασεις...Εσυ παλι θα λες να μην το κανουν, αυτοι παλι θα το κανουν και θα σταματησει παλι να μιλαει στο παιδι; Δεν ξερω...ειναι λεπτα θεματα και θελουν ειδικη μεταχειριση. Εσυ παντως καλα κανεις και εισαι ευγενικη και προσπαθησε να τους εξηγεις οσο πιο ηρεμα και απλα γινεται, με επιχειρηματα που δεν θα μπορουν να φερουν αντιρρηση. Καμια φορα μπορεις να πεταξεις και καμια ιστορια, κατι τετοιο σε ασχετη στιγμη...κατι που θα τους προβληματισει, μηπως αρχισουν να αντιλαμβανονται αυτο που τους λες.

 

Ο πεθερός είναι αρκετά πεισματάρης κάποιες φορές πιστεύω ότι δεν θα ξανά μιλήσει στο παιδί κάποιες άλλες όχι! 

Κ είδη έχω πει στην πεθερά μου παράδειγμα ανθρώπου που κοροιδευε τον εγγονό του όταν  γκρινιάζε κ το παιδι δεν τον ήθελε. 

Θα προσπαθήσω όπως λες με παραδείγματα αλλά είναι δύσκολο. 

 

[Sentir...natureza]

1 ώρα πρίν, λιλουμ είπε:

 

Ο πεθερός είναι αρκετά πεισματάρης κάποιες φορές πιστεύω ότι δεν θα ξανά μιλήσει στο παιδί κάποιες άλλες όχι! 

Κ είδη έχω πει στην πεθερά μου παράδειγμα ανθρώπου που κοροιδευε τον εγγονό του όταν  γκρινιάζε κ το παιδι δεν τον ήθελε. 

Θα προσπαθήσω όπως λες με παραδείγματα αλλά είναι δύσκολο. 

 

Σε καταλαβαίνω, είναι δυσκολο...προσπάθησε μόνο αν γίνεται να μην φανεί ότι το λες για αυτούς για να μην παρεξηγήθουν παραπανω...καλό κουράγιο!

 

[Melia13]

θα πω την αλλη αποψη. Ο πεθερος σου με τον ιδιο τρπο μεγαλωσε και το δικο του παιδι. Αν ο συζυγος σου δεν εχει ψυχολογικα προβληματα σημαινει οτι δεν επηρεαζονται τοσο τα παιδια απο μια πιο βροντερη φωνη.

[λιλουμ]

πρίν από 23 λεπτά , Sentir...natureza είπε:

Σε καταλαβαίνω, είναι δυσκολο...προσπάθησε μόνο αν γίνεται να μην φανεί ότι το λες για αυτούς για να μην παρεξηγήθουν παραπανω...καλό κουράγιο!

 

 

Ευχαριστώ για την βοήθεια. 

Έχω δουλειά πολύ μπροστά μου.

Να κάνω τον πεθερό να μιλάει στο παιδί. 

Ο πεθερός με τον άντρα μου να τα βρούνε.

Να δίνω κάνα δυο παραδείγματα για την συμπεριφορά τους κ για το πως να μιλάνε παππούς κ γιαγιά στο παιδί...

Κ εάν δω ότι δεν καταλάβουν τα λέω τότε ευθέως κ εάν τους αρέσει. Δεν θα μου τρελάνουν το παιδί ούτε θα του μάθουν λάθος πράγματα. 

 

Είναι δυνατόν να λες σε ένα παιδί(4,5μηνών) γιατί γκρινιαζεις εσένα θα σε έχουμε όλο αγκαλιά σαν ένα κοριτσάκι;;; 

 

 

πρίν από 2 λεπτά , Melia13 είπε:

θα πω την αλλη αποψη. Ο πεθερος σου με τον ιδιο τρπο μεγαλωσε και το δικο του παιδι. Αν ο συζυγος σου δεν εχει ψυχολογικα προβληματα σημαινει οτι δεν επηρεαζονται τοσο τα παιδια απο μια πιο βροντερη φωνη.

 

Δεν είναι μόνο η βροντερή φωνή.  Κάποιες φορές το φώναζει. Ξέρω ότι δεν το κάνει με κακία. 

Καταλαβαίνω ότι το κάνει γιατί είναι αγόρι! Παλιά μυαλά. Τα αγόρια είναι σκληρά  τα κορίτσια ευαίσθητα.

 

Όσο για το ψυχολογικό. Έχω πει στον άντρα μου ή έμοιασες στον πατέρα σου ή είσαι δημιούργημα του!!! 

Κ ο άντρας μου μιλαει δυνατά κ φώναζει κ νευριάζει με το πάρα μικρό χάνει την υπομονή του εύκολα κ δεν μπορεί με ηρεμία να συζητήσει. Με το ζόρι δεν έχει μπλεξίματα σε καυγάδες! Όλα αυτά βέβαια πλέον έχουν καταλαγιάσει πολύ. Γιατί εγώ είμαι το άκρως αντίθετο.

Σε καυγά μεταξύ μας όταν αρχίζε να υψώνει την φωνή του

Του έλεγα δεν είμαι κουφή σε ακούω.! Ή οταν έβλεπα ότι μια συζήτηση μας πήγαινε σε καυγά του έλεγα κόβουμε τη συζήτηση γιατί θα μαλωσουμε. Ή εάν είδη άρχιζαν τα ντεσιμπέλ να ανεβαίνουν του έλεγα όταν ηρεμήσεις τα ξανά λέμε. 

Αλλά κ εγώ όταν είμαι έξω φρένων με κάτι δεν μιλάω. Λέω απο μέσα μου ότι πρώτα πρέπει να ηρεμήσω κ μετά θα το λύσουμε το θέμα. 

 

Οι γονείς μου μαλωναν όταν ήμουν μικρή. Κ δεν μπορώ να ακούω άνθρωπο να φωνάζει. Δεν μπορώ τους καυγάδες.

Όταν μαλωναν ο άντρας μου με τον πεθερό, άρπαξα το παιδί κ έφυγα από το σπίτι. Η καρδιά μου χτυπούσε τόσο δυνατά που νόμιζα ότι θα σπάσει. 

Άρα ναι οι φωνές δεν είναι ότι καλύτερο για ένα παιδί.

[kine]

 

Προσωπικά, αντιμετωπίζω με χιούμορ και με ευθείες βολές, όσα περίεργα ή ανόητα ακούω για το παιδί ή προς αυτό. Με χιούμορ τα εύκολα. Μετά αρχίζω ευθείες ερωτήσεις. Η πεθερά μου ας πούμε, ένιωθε άβολα να αλλάζω το μωρό μπροστά σε άντρες της οικογένειας ή δημόσια. Ενός-δύο μηνών βρεφούδι. Επειδή είναι κορίτσι! Στην αρχή προσπαθούσε να την πάρει από μένα για να την αλλάξει μόνη της σε άλλο χώρο ή να κάνει κάποια άλλη μανούβρα όπως το καταλάβαινε κάθε στιγμή. Μόλις το αντιλήφθηκα, άρχισα να το κάνω εσκεμμένα όλο και πιο συχνά και να το τονίζω: ελα παιδί μου να αλλάξουμε, τι ωραία κοιλίτσα είναι αυτή κτλ κτλ. και έτσι αναγκάστηκε να μου πει ευθέως "ντύστο!". Της απαντώ κι εγώ: "γιατί; φοβάσαι μην κρυώσει; (καλοκαιριάτικα)". Και μου είπε τότε εμφατικά: "ε, δεν κάνει...κορίτσι είναι!".

 

Δεν μπόρεσα να της αναλύσω περί πρόωρης σεξουαλικοποίησης, έτσι όπως θα έπρεπε αλλά μπορούσα να της πω ξεκάθαρα ότι : "είναι ένα βρεφάκι και δεν υπάρχει τίποτε το πονηρό στη γύμνια ενός βρέφους κι όποιος αισθάνεται περίεργα με αυτό, να πάει να κοιταχτεί ο ίδιος! αν είναι δυνατόν να "κρύβουμε" ένα νεογέννητο γιατί είναι κορίτσι".

 

Να σου πω ότι συμφώνησε; Φυσικά και όχι. Αλλά μαζεύτηκε και δεν ξανακουσα σχόλιο. Δεν περιμένω να αλλάξει όλες τις τις αντιλήψεις αλλά περιμένω τουλάχιστον να μην προβάλει τις δικές της στρεβλώσεις, πάνω στο παιδί. Να δούμε τι θα γίνει φέτος το καλοκαίρι που είναι ενός έτους η μικρή και αφενός είναι ακόμη κορίτσι κι αφετέρου όλο και πιο πολύ, της αρέσει να παίζει γυμνή με νερά στο σπίτι.

 

Κατά τα άλλα όμως, πρέπει να κάνεις κάποιες υποχωρήσεις σε πράγματα που δεν σου αρέσουν γιατί ναι μεν θα παρέμβεις και θα παρεμβαίνεις για σημαντικά θέματα (ότι είναι σημαντικό για εσάς), αλλά δεν μπορείς να περιμένεις και ούτε χρειάζεται, οι παππούδες να ακολουθούν το manual καλής συμπεριφοράς που έχουν αποφασίσει οι γονείς για το παιδί. Θα εκφράσουν την προσωπικότητα τους, όποια είναι αυτή, ούτως ή άλλως. Το ζήτημα είναι όταν αισθανόμαστε ότι έχουν ξεφύγει, να μην φοβόμαστε ή ντρεπόμαστε να τους επισημάνουμε το ατόπημα. Και αν θέλουν να κρατήσουν μούτρα, είναι δικό τους πρόβλημα. Και πρέπει να τους το επισημάνεις και αυτό! Αν είναι δυνατόν να κάνει σα μωρό ο παππούς, επειδή δεν μπορεί να διαχειριστεί να του γίνει μια παρατήρηση. 

Επεξεργάστηκαν 31 Μαίου,2017 by kine

[λιλουμ]

7 ώρες πρίν, kine είπε:

 

Προσωπικά, αντιμετωπίζω με χιούμορ και με ευθείες βολές, όσα περίεργα ή ανόητα ακούω για το παιδί ή προς αυτό. Με χιούμορ τα εύκολα. Μετά αρχίζω ευθείες ερωτήσεις. Η πεθερά μου ας πούμε, ένιωθε άβολα να αλλάζω το μωρό μπροστά σε άντρες της οικογένειας ή δημόσια. Ενός-δύο μηνών βρεφούδι. Επειδή είναι κορίτσι! Στην αρχή προσπαθούσε να την πάρει από μένα για να την αλλάξει μόνη της σε άλλο χώρο ή να κάνει κάποια άλλη μανούβρα όπως το καταλάβαινε κάθε στιγμή. Μόλις το αντιλήφθηκα, άρχισα να το κάνω εσκεμμένα όλο και πιο συχνά και να το τονίζω: ελα παιδί μου να αλλάξουμε, τι ωραία κοιλίτσα είναι αυτή κτλ κτλ. και έτσι αναγκάστηκε να μου πει ευθέως "ντύστο!". Της απαντώ κι εγώ: "γιατί; φοβάσαι μην κρυώσει; (καλοκαιριάτικα)". Και μου είπε τότε εμφατικά: "ε, δεν κάνει...κορίτσι είναι!".

 

Δεν μπόρεσα να της αναλύσω περί πρόωρης σεξουαλικοποίησης, έτσι όπως θα έπρεπε αλλά μπορούσα να της πω ξεκάθαρα ότι : "είναι ένα βρεφάκι και δεν υπάρχει τίποτε το πονηρό στη γύμνια ενός βρέφους κι όποιος αισθάνεται περίεργα με αυτό, να πάει να κοιταχτεί ο ίδιος! αν είναι δυνατόν να "κρύβουμε" ένα νεογέννητο γιατί είναι κορίτσι".

 

Να σου πω ότι συμφώνησε; Φυσικά και όχι. Αλλά μαζεύτηκε και δεν ξανακουσα σχόλιο. Δεν περιμένω να αλλάξει όλες τις τις αντιλήψεις αλλά περιμένω τουλάχιστον να μην προβάλει τις δικές της στρεβλώσεις, πάνω στο παιδί. Να δούμε τι θα γίνει φέτος το καλοκαίρι που είναι ενός έτους η μικρή και αφενός είναι ακόμη κορίτσι κι αφετέρου όλο και πιο πολύ, της αρέσει να παίζει γυμνή με νερά στο σπίτι.

 

Κατά τα άλλα όμως, πρέπει να κάνεις κάποιες υποχωρήσεις σε πράγματα που δεν σου αρέσουν γιατί ναι μεν θα παρέμβεις και θα παρεμβαίνεις για σημαντικά θέματα (ότι είναι σημαντικό για εσάς), αλλά δεν μπορείς να περιμένεις και ούτε χρειάζεται, οι παππούδες να ακολουθούν το manual καλής συμπεριφοράς που έχουν αποφασίσει οι γονείς για το παιδί. Θα εκφράσουν την προσωπικότητα τους, όποια είναι αυτή, ούτως ή άλλως. Το ζήτημα είναι όταν αισθανόμαστε ότι έχουν ξεφύγει, να μην φοβόμαστε ή ντρεπόμαστε να τους επισημάνουμε το ατόπημα. Και αν θέλουν να κρατήσουν μούτρα, είναι δικό τους πρόβλημα. Και πρέπει να τους το επισημάνεις και αυτό! Αν είναι δυνατόν να κάνει σα μωρό ο παππούς, επειδή δεν μπορεί να διαχειριστεί να του γίνει μια παρατήρηση. 

 

Καπως έτσι όσο αφορά το σωμα αγοριού ή κοριτσιού τα κάνουν τα παιδιά να είναι ακόμα πιο περίεργα κ να νιώθουν περίεργα για το σώμα τους αλλά κ το σωμα του αντίθετου φύλου!

 

Θα κάνω κ άλλες προσπάθειες γιατί δεν θα ήθελα εγγονός κ παππούς να μην μιλάνε.

Κ σίγουρα με όμορφο τρόπο θα προσπαθήσω να τους εξηγήσω όταν κάνουν ή λένε κάτι λάθος. Αλλά κ υπομονή μου έχει κάποια όρια. Δεν θα παρακαλάω τον πεθερό να μιλήσει στο παιδί ούτε πρόκειται να αφήσω να του λένε χαζομάρες! 

Έχω ακούσει είδη πολλά! 

Έχει πει στο παιδί κλάψε για να το πάρει αγκαλιά κ όταν μετά το παιδί κλαίει ή φώναζει το ρωτάει γιατί φωνάζεις γιατί το κλάμα; θες αγκαλιά;

 

Πλάκα μου κάνει;;; το παιδί για να εκφράσει αυτό που θέλει θα το κάνει μόνο με φωνες κ κλάμα. Αυτό ξέρει! 

Εμείς αντί να του μάθουμε σιγα- σιγά ότι δεν χρειάζεται να φώναζει κ να κλαίει. Του λέμε κλάψε, φωναξε κ μετά λέμε ααα γιατί κανείς ετσι;;

 

[Αναιδα]

Μην αγχωνεσαι αδικα, τα παιδια διδασκονται απο εμας τους γονεις.  Εμεις ειμαστε το παραδειγμα τους και εαν εσυ εισαι ηρεμος ανθρωπος και αντιμετωπιζεις ολες τις καταστασεις με ψυχραιμια δεν υπαρχει καλυτερο περιβαλλον για το παιδι. Στα λεω εγω που ειμαι δυστυχως νευρικη μητερα. 

Οι παππουδες δεν προκειται να αλλαξουν χαρακτηρα. Ετσι εχουν μαθει να μιλουν, να σκεφτονται και το θεωρουν φυσιολογικο. Ο αντρας σου μεγαλωνοντας σε αυτη την οικογενεια εμαθε, διδαχτηκε να λυνει τις διαφορες του με τον ιδιο τροπο. Εννοειται οτι για  τα παιδια οι φωνες ειναι ασχημο περιβαλλον. Το εχεις ζησει και εσυ. Αλλα εαν περιοριζονται μονο στους παππουδες δεν θα επηρεαστει. 

 

Προσπαθησε να κρατας την ψυχραιμια σου, μην αναλλωνεσαι να τους αλλαξεις συμπεριφορα  για κατι που το θεωρουν φυσιολογικο, γιατι η χαμενη θα εισαι εσυ. Εφοσον με τον αντρα σου το διαχειριζεσαι καλα, ασε τους πεθερους να λενε οτι θελουν. Το παιδι θα επηρεαστει απο τους γονεις του και κυριως απο την μητερα. Και θα εισαι ενα πολυ καλο παραδειγμα οταν στις φωνες τους  απαντας με ηρεμια. 

 

Επεξεργάστηκαν 31 Μαίου,2017 by ΛΕΜΟΝΙΑ2

[Macgyver]

Θα πω κι εγώ την άποψή μου. 

Σαφώς και είναι δυσάρεστες οι φωνές από όποιον και εάν προέρχονται αλλά όπως λέει και η Λεμονιά, τα παιδιά μαθαίνουν από τους γονείς. 

Από την άλλη, όταν μεγαλώνουμε, δεν μας μιλάει όλος ο κόσμος μέσα στη "γλύκα", ούτε μας επισημαίνουν απαραίτητα με ευγένεια και γλυκύτητα τα λάθη μας.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι θα είναι καλύτερα προετοιμασμένο ένα παιδί που πλέον εισέρχεται στον κόσμο των ενηλίκων αν έχει έρθει σε επαφή με όλες τις μεθόδους επικοινωνίας, ακόμα και αυτές που δεν εγκρίνουμε. 

Δεν θα είναι ούτε υπερευαίσθητο πχ να βάλει τα κλάματα μπροστά στον εργοδότη επειδή του επεσήμανε τα λάθη του ή να θεωρεί αυτόματα ότι η δασκάλα του είναι κακιά, επειδή του ύψωσε τη φωνή.. 

Δεν ζούμε σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο και όση υποχρέωση έχουμε να μαθαίνουμε στα παιδιά μας να γίνονται καλύτεροι άνθρωποι, άλλο τόσο πρέπει να έρχονται σε επαφή με συμπεριφορές που συναντάμε καθημερινά. 

Είναι μία καλή ευκαιρία να καταλάβει και το ίδιο ακόμα και από αυτή την ευαίσθητη ηλικία ότι υπάρχουν πολλά είδη επικοινωνίας. Η ευγένεια είναι σαφώς η καλύτερη, αλλά υπάρχει και κόσμος που φωνάζει επειδή αυτό είναι "το στυλ του", ή επειδή αδικήθηκε και πρέπει να βρει το δίκιο του πχ πόσοι έχουμε ρίξει έναν καβγά σε τράπεζα ή σε δημόσια υπηρεσία,;

Εξυπακούεται ότι τα ίδια θα έλεγα και στην περίπτωση κοριτσιού. 

 

 

[λιλουμ]

Ο πεθερός δεν μιλάει ακόμα στο μωρό αλλά νομίζω ότι καταλαγιάζει.

Αλλά πραγματικά νομίζω ότι θα με βγάλουν έξω από τα ρούχα μου. Έχω πει πάνω 20 φορές ότι το παιδί κοιμάται μόνο του στο κρεβάτι του κ όχι στην αγκαλιά. Σήμερα κρατάει η πεθερά το μωρό, μπαίνω στο μπανιο κ καθώς βγαίνω την βλέπω να κρατάει το μωρό ξαπλωμενο στην αγκαλιά της κ να τον κουνάει δεξιά αριστερά. 

Ένας θεός ξέρει πως κρατήθηκα κ δεν έβρισα! Περίπου από 2,5 μηνών κοιμάται το μωρο μόνο του. Το έχω πει ξανά κ ξανά. Κ σήμερα για ακόμη μια φορά τον βλέπω έτοιμο να κοιμηθεί στην αγκαλιά. Της λέω κοίτα μην μου τον κοιμήσεις! Όχι μου λέει έτσι τον έβαλα για λίγο.  Της λέω δεν θέλω. Εμείς μου λέει έτσι τα βάζαμε να κοιμηθούν τα παιδιά. Της λέω μόνο που εγώ τον βάζω μόνο του να κοιμηθεί. Ναι μου λέει αλλά στην αγκαλιά κοιμαται πιο γρήγορα. Της λέω κ μόνος του όταν κοιμάται κάποιες φορές κοιμάται γρήγορα κάποιες όχι.  

Ναι μου λέει αλλά άμα γκρινιάζει κ δεν μπορεί να κοιμηθεί μόνος του εάν τον πάρεις αγκαλιά πιο γρήγορα θα κοιμηθεί.

 

Αυτό ήταν. Τα νεύρα μου έξω από το κεφάλι. Της λέω.  Όσο κ να γκρινιάζει όσο κ να κλαίει αγκαλιά δεν κοιμάται.

 

Μετα σου λένε φταίει ο δολοφόνος.

Επεξεργάστηκαν 31 Μαίου,2017 by λιλουμ

[kine]

10 ώρες πρίν, Macgyver είπε:

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι θα είναι καλύτερα προετοιμασμένο ένα παιδί που πλέον εισέρχεται στον κόσμο των ενηλίκων αν έχει έρθει σε επαφή με όλες τις μεθόδους επικοινωνίας, ακόμα και αυτές που δεν εγκρίνουμε. 

Δεν θα είναι ούτε υπερευαίσθητο πχ να βάλει τα κλάματα μπροστά στον εργοδότη επειδή του επεσήμανε τα λάθη του ή να θεωρεί αυτόματα ότι η δασκάλα του είναι κακιά, επειδή του ύψωσε τη φωνή.. 

Δεν ζούμε σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο και όση υποχρέωση έχουμε να μαθαίνουμε στα παιδιά μας να γίνονται καλύτεροι άνθρωποι, άλλο τόσο πρέπει να έρχονται σε επαφή με συμπεριφορές που συναντάμε καθημερινά. 

Είναι μία καλή ευκαιρία να καταλάβει και το ίδιο ακόμα και από αυτή την ευαίσθητη ηλικία ότι υπάρχουν πολλά είδη επικοινωνίας.

 

Με αυτά που περιγράφεις, το παιδί δεν εισέρχεται σιγά σιγά στον κόσμο των ενηλίκων αλλά βίαια βίαια! Σε αυτήν την ευαίσθητη ηλικία δεν χρειάζεται να μάθει τίποτε άλλο πέρα από την άδολη, ανιδιοτελή αγάπη της μητέρας του και των οικείων του. Κάθε τι άλλο, είναι βία και είναι τραυματική.

 

Είναι τρομερό λάθος και σαφέστατα επιβλαβής για τον ψυχισμό πρακτική, να μεταχειρίζόμαστε τα βρέφη με γνώμονα, το πως θα ανταπεξέλθουν στο  μέλλον επαγγελματικά ή εκπαιδευτικά ή οτιδήποτε άλλο. 

 

Αντιθέτως, ο γονέας, ο παππούς, η γιαγιά και κάθε σημαντικός άλλος ΠΡΕΠΕΙ να προσπαθήσουν και να μάθουν, να εισάγωνται αυτοί στον κόσμο του βρέφους, στον ψυχισμό του παιδιού. Να ξανα-μάθουν να είναι ανθρώπινοι και να αφουγράζονται με ευαισθησία τον ψυχισμό του νέου μέλους και τις ιδιαιτερότητες του. Η βρεφική ηλικία ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ο χρόνος κατά τον οποίο το παιδί "εκπαιδεύεται". Είναι ο χρόνος όπου το παιδί αγαπιέται, απλά, αληθινά, θυσιαστικά.

 

Οι "συμπεριφορές που συναντάμε καθημερινά"  είναι αποτέλεσμα αυτής της κακής νοοτροπίας, της βίας απέναντι στα παιδιά, του ποδοπατήματος της παιδικότητας, της αθοότητας, της αγαθότητας στην οποία εκ φύσεως υπάρχουν στην αρχή της ζωής τους. 

 

Από κει και πέρα, ο καθένας κάνει ότι νομίζει για καλύτερο, αλλά είναι υποχρέωση του καθενός μας, να ξαναζυγίζουμε κάθε μας δεδομένο, κάθε λόγο, κάθε πράξη, κάθε "εκπαίδευση" και να βάζουμε υπό ερώτηση το κατά πόσο οι κινήσεις μας είναι προς το συμφέρον των παιδιών κι όχι το δικό μας.

 

 

Επεξεργάστηκαν 31 Μαίου,2017 by kine

[alcyon]

Τα παράπονα ως προς τη συμπεριφορά του παππού στο βρέφος, είναι η κορυφή του παγόβουνου. Οι αιτίες δείχνουν περισσότερες και πολύ βαθύτερες. Οπότε, μην κοιτάζεις γιατί το δέντρο δε βγάζει καλό καρπό. Κοίτα τις ρίζες και το χώμα.

 

Οι υποδείξεις ακυρώνουν τον οποιονδήποτε. Αν ο άλλος δεν κατανοεί από μόνος του ή έστω μετά από εξήγηση των επιθυμιών μας (τι θέλουμε εμείς, όχι τι κάνει "λάθος" ο άλλος), τότε μην περιμένεις πολλά. Οφείλεις να πάρεις τις αποφάσεις σου ως προς το πώς εσύ θα λειτουργείς για να προσλαμβάνει το παιδί αυτό που θες. Σε καμία περίπτωση δεν πάμε να "διορθώσουμε τους άλλους". Όπως εσύ βλέπεις στραβούς τους άλλους και επιθυμείς να αλλάξουν, αντίστοιχα σε βλέπουν κι εκείνοι και προσπαθούν να σε αλλάξουν με τη συμπεριφορά τους. Όμως δεν είναι διαγωνισμός.

 

Με μια φράση:

-Βρείτε τις αιτίες και διαχειριστείτε τις με υπομονή και μεθοδικότητα.

-Πάρτε αποφάσεις εσείς για εσάς και όχι για λογαριασμό των άλλων.

 

Και μην ξεχνάτε: Πίτα ολόκληρη και σκύλος χορτάτος δε γίνεται.

 

 

Αυτά πολύ πολύ φιλικά

[Macgyver]

Λιλουμ, αφού διαφωνείτε σε θέματα διαπαιδαγώγησης όπως πχ ύπνο , γιατί το άφησες το παιδί στην πεθερά ; οι μεγάλης ηλικίας άνθρωποι δεν μπορούν να αλλάξουν παρά μόνο αν ίδιοι το επιθυμούν. Σε τέτοιες ηλικίες όμως έχεις παγιώσει πλέον αντιλήψεις και συμπεριφορές. Θα συμφωνήσω με την alcyon πάντως. 

Kine έχουμε εντελώς διαφορετική αντίληψη- για μένα ένα παιδί εκπαιδεύεται από την αρχή. Σεβαστό αυτό που λες ασφαλώς αλλά με βρίσκει κάθετα αντίθετη ως προς τα αποτελέσματα του. 

[vicky86]

Το να τους αλλαξεις τα μυαλα δ γινεται οποτε τους δεχεσαι οπως ειναι.αν δ συμφωνεις μαζι τους κ σε ενοχλουν τοσο πολυ δ επιδιωκεις πολλες επαφες

Το να μιλαει ο παππους ετσι σε βρεφος 4,5μηνων  ειναι ασχημο παντως κ δ το προετοιμαζει σε τπτ

Εφοσον συμφωνει ο αντρας σου μαζι σου κ τους μαζευει αυτος μην κανεις τπτ παραπανω.αν το βρισκει λογικο ο παππους να κραταει μουτρα θα το βρει μπροστα του αργοτερα

[Deena]

11 ώρες πρίν, λιλουμ είπε:

Ο πεθερός δεν μιλάει ακόμα στο μωρό αλλά νομίζω ότι καταλαγιάζει.

Αλλά πραγματικά νομίζω ότι θα με βγάλουν έξω από τα ρούχα μου. Έχω πει πάνω 20 φορές ότι το παιδί κοιμάται μόνο του στο κρεβάτι του κ όχι στην αγκαλιά. Σήμερα κρατάει η πεθερά το μωρό, μπαίνω στο μπανιο κ καθώς βγαίνω την βλέπω να κρατάει το μωρό ξαπλωμενο στην αγκαλιά της κ να τον κουνάει δεξιά αριστερά. 

Ένας θεός ξέρει πως κρατήθηκα κ δεν έβρισα! Περίπου από 2,5 μηνών κοιμάται το μωρο μόνο του. Το έχω πει ξανά κ ξανά. Κ σήμερα για ακόμη μια φορά τον βλέπω έτοιμο να κοιμηθεί στην αγκαλιά. Της λέω κοίτα μην μου τον κοιμήσεις! Όχι μου λέει έτσι τον έβαλα για λίγο.  Της λέω δεν θέλω. Εμείς μου λέει έτσι τα βάζαμε να κοιμηθούν τα παιδιά. Της λέω μόνο που εγώ τον βάζω μόνο του να κοιμηθεί. Ναι μου λέει αλλά στην αγκαλιά κοιμαται πιο γρήγορα. Της λέω κ μόνος του όταν κοιμάται κάποιες φορές κοιμάται γρήγορα κάποιες όχι.  

Ναι μου λέει αλλά άμα γκρινιάζει κ δεν μπορεί να κοιμηθεί μόνος του εάν τον πάρεις αγκαλιά πιο γρήγορα θα κοιμηθεί.

 

Αυτό ήταν. Τα νεύρα μου έξω από το κεφάλι. Της λέω.  Όσο κ να γκρινιάζει όσο κ να κλαίει αγκαλιά δεν κοιμάται.

 

Μετα σου λένε φταίει ο δολοφόνος.

 

Βρε λίλουμ, χαλάρωσε κοπέλα μου!

 

Είσαι πρωτομαμά και μέχρι έναν βαθμό είναι λογικό να είσαι στην τσίτα απέναντι σε όλους για το μωρό, αλλά πρέπει να καταλάβεις ότι απόλυτος έλεγχος σε όλα δεν γίνεται να υπάρχει, όταν εμπλέκονται και τρίτοι στην ανατροφή του μωρού. Δεν επικρίνω την επιλογή σου να έχεις βοήθεια/συμμετοχή από γιαγιάδες και παππούδες, κάθε άλλο, κι εγώ είχα όταν τα παιδιά μου ήταν μικρότερα, ειδικά στον γιο μου που ήταν και το πρώτο εγγόνι εκατέρωθεν και οι δύο γιαγιάδες τον έβλεπαν ως κάτι μεταξύ δικού τους παιδιού και δώρου εξ ουρανού.  Όλα τα κάνανε διαφορετικά από εμένα, όχι από αντίδραση, ούτε από κακή πρόθεση, αλλά γιατί είναι πάνω από 60 ετών και άλλον τρόπο δεν ξέρουν και το μυαλό σε αυτή την ηλικία δεν αλλάζει.

 

Ξέρεις όμως κάτι ? Ο γιος μου και μόνος τους τρώει (παρόλο που οι γιαγιάδες επιμένουν να τον ταϊζουν στο στόμα όταν είναι μαζί τους) και μόνος του τουαλέτα πηγαίνει (παρόλο που οι ίδιες θέλουν να τον συνοδεύουν για να μην γλιστρήσει, λερωθεί κλπ), και μόνος του κοιμάται (η αγκαλιά και σε μας κυριαρχούσε όταν ήταν μωρό) και όλα.

 

Διάλεξε τις μάχες σου, μην αναλώνεσαι σε ασήμαντα πράγματα!

[λιλουμ]

πρίν από 56 λεπτά , Deena είπε:

 

Βρε λίλουμ, χαλάρωσε κοπέλα μου!

 

Είσαι πρωτομαμά και μέχρι έναν βαθμό είναι λογικό να είσαι στην τσίτα απέναντι σε όλους για το μωρό, αλλά πρέπει να καταλάβεις ότι απόλυτος έλεγχος σε όλα δεν γίνεται να υπάρχει, όταν εμπλέκονται και τρίτοι στην ανατροφή του μωρού. Δεν επικρίνω την επιλογή σου να έχεις βοήθεια/συμμετοχή από γιαγιάδες και παππούδες, κάθε άλλο, κι εγώ είχα όταν τα παιδιά μου ήταν μικρότερα, ειδικά στον γιο μου που ήταν και το πρώτο εγγόνι εκατέρωθεν και οι δύο γιαγιάδες τον έβλεπαν ως κάτι μεταξύ δικού τους παιδιού και δώρου εξ ουρανού.  Όλα τα κάνανε διαφορετικά από εμένα, όχι από αντίδραση, ούτε από κακή πρόθεση, αλλά γιατί είναι πάνω από 60 ετών και άλλον τρόπο δεν ξέρουν και το μυαλό σε αυτή την ηλικία δεν αλλάζει.

 

Ξέρεις όμως κάτι ? Ο γιος μου και μόνος τους τρώει (παρόλο που οι γιαγιάδες επιμένουν να τον ταϊζουν στο στόμα όταν είναι μαζί τους) και μόνος του τουαλέτα πηγαίνει (παρόλο που οι ίδιες θέλουν να τον συνοδεύουν για να μην γλιστρήσει, λερωθεί κλπ), και μόνος του κοιμάται (η αγκαλιά και σε μας κυριαρχούσε όταν ήταν μωρό) και όλα.

 

Διάλεξε τις μάχες σου, μην αναλώνεσαι σε ασήμαντα πράγματα!

 

Καταλαβαίνω τι θες να μου πεις. Απλά όταν λέω κάτι θέλω να γίνεται. Όταν λέω δεν θα κοιμάται αγκαλιά κ επιμένει να τον κοιμησει τρελαίνομαι.

Όταν ηταν πιο μικρός κ σιγά σιγά του είχα μάθει να κοιμάται μόνος του τον πήρε μια φορά κ τον κοιμησε αγκαλιά την είπα να μην το ξανά κανει(είπα από μέσα μου πρώτο εγγονι α στην μωρέ δεν πειράζει) μετά από 1-2 μέρες ξανά τα ίδια. Πάλι είπα δεν πειράζει κ ευγενικά την ξανά είπα να μην το κάνει. Αυτό έγινε πάρα πολλές φορές!  Έναν ολόκληρο μήνα εγώ προσπαθούσα να τον κάνω να κοιμάται κ η πεθερά στην αγκαλιά. Είμασταν στο σπίτι της. Αφού φύγαμε σπίτι μας για ένα διάστημα ξανά ήρθαμε στην πεθερά. 

Με ρώτησε το πρώτο βράδυ εάν τον έβαλα να κοιμηθεί μόνο του. Την είπα ναι. Έχουμε περίπου 1,5 μένουμε  μαζι της κ όταν τον παίρνει αγκαλιά είτε είναι η ώρα να κοιμηθεί είτε όχι μου τον ξαπλωνει στην αγκαλιά της. Το έχει κάνει 3-4 φορές. 

Την πρώτη φορά πάλι την δικαιλογησα. Τώρα όμως όχι. Είναι η τελευταία φορά την επόμενη δεν θα είμαι ευγενική!

Έτσι την πατησα την πρώτη φορά που ήρθαμε. Έλεγα δεν πειράζει δεν πειράζει κ εκεί που το παιδί κοιμόταν μόνο του μετά ήθελε αγκαλιά. Κ ξανά από την αρχή να του μάθω να κοιμάται μόνος του. 

Επεξεργάστηκαν 1 Ιουνίου,2017 by λιλουμ

[Deena]

Στο σπίτι της πεθεράς γιατί είστε? Για πόσο διάστημα?

 

Πολύ απλά όταν είναι ώρα για ύπνο δεν θα τον αφήνεις στην πεθερά, θα τον κοιμίζεις εσύ. Όταν δεν είναι ώρα για ύπνο, δεν έγινε και τίποτα να είναι ξαπλωμένος στην αγκαλιά, μωρό είναι.

 

Οι πράξεις μιλάνε ισχυρότερα από τα λόγια, μην το ξεχνάς αυτό.

 

Με την σωστή συμπεριφορά σου, κάνοντας αντί να λές, δείχνοντας αντί να υποδεικνύεις, μπορείς να πετύχεις περισσότερα από το να τσακωθείς. Άσε να τσακωθείς για τα σοβαρά, όχι τίποτα άλλο....θα προκύψει κάποια φορά κάτι σημαντικό που θα αξίζει τσακωμό, αλλά θα έχεις βαφτιστεί γκρινιάρα και τότε ο λόγος σου δεν θα βαρύνει.

Επεξεργάστηκαν 1 Ιουνίου,2017 by Deena

[irin]

Λιλουμ πόσο σε νιώθω... όχι, της δικής μου δεν της μιλάνε άσχημα. Αλλά πχ δύο χρονών παιδί μόνο αγκαλιά;;; Λες και δεν μπορεί να περπατήσει μέσα στο σπίτι μόνη της... για να μη λερωθεί!

Αγκαλιά, αγκαλιά, αγκαλιά και μονότερμα, δεν μιλάει σε κανέναν άλλον όταν έρχεται, ευτυχώς μόνο ένα απόγευμα την εβδομάδα, την παίρνει στο δωμάτιό της και κλείνονται για να την ευχαριστηθεί. Κι ας ζητάει το παιδί πχ να έρθει στην κουζίνα να είμαστε όλοι μαζί. Όοοοχι, άσε τη μαμά να ξεκουραστεί (λες και το παιδί θα με κουράσει αν είμαστε μαζί στον ίδιο χώρο, ίσα ίσα μου λείπει και όταν γυρνάω από τη δουλειά θέλω να τη βλέπω), και πάμε μέσα!

Άσε το μπούκωμα... αν δεν φάει και το τελευταίο ψίχουλο δεν την αφήνει ήσυχη. Μία μέρα της το έφτυνε η κόρη μου... εγώ γελούσα, γιατί είχα πεί ήδη 3 φορές αν δεν θέλει άλλο ας μη φάει.

Ξέρω ότι δεν είναι κάτι κακό, ίσως να είμαι υπερβολική, αλλά το παιδί ξεσηκώνεται ή εκνευρίζεται και όταν φεύγει η πεθερά μου μετά την πληρώνω εγώ.

Επεξεργάστηκαν 1 Ιουνίου,2017 by irin

[Macgyver]

Νομίζω ότι η λύση στο πρόβλημά σου είναι η ανεξαρτητοποίηση. 

Το ιδανικό να μην μένετε μαζί. Αν αυτό όμως δεν γίνεται στην παρούσα φάση, τότε σε όλα τα σημαντικά ζητήματα δεν αφήνεις κανέναν άλλο να ασχοληθεί δηλ. μπάνιο, ρουτίνα ύπνου, τάισμα κλπ κλπ. 

Άστους παππούδες μόνο για παιχνίδια και αγκαλιές . 

Αν δεν σου αρέσουν ούτε οι συνεχείς αγκαλιές τότε, μετρίασε τις επαφές στο ελάχιστο ( προσωπικά δεν είμαι σύμφωνη). 

Κι εμείς την ίδια στάση κρατάμε και όλοι μένουν ευχαριστημένοι στο τέλος της ημέρας: αγκαλιές, αγάπες, παιχνίδια, χάδια κλπ κλπ άφθονα αλλά δεν επιτρέπω σε κανέναν να ασχοληθεί με τις στοιχειώδεις ρουτίνες του πχ μπάνιο ή ύπνο ή με το τάισμα και αυτό γιατί ξέρω ότι αν αφήσω- για παράδειγμα- τον παππού να τον ταίσει ένα μωρουδιακό μπισκότο , την επόμενη φορά μπορεί να του δώσει κάτι που δεν εγκρίνω  πχ μπισκότο με αμύγδαλο και όχι επίτηδες - απλά δεν θα πάει το μυαλό του.  

Οι αγκαλιές και τα παιχνίδια δεν έβλαψαν κανέναν και ένα παιδί μπορεί κάλλιστα να μάθει να εισπράττει από τον καθένα αυτό που μπορεί να δώσει. 

Πχ σε μας εάν δει τη μαμά μου δεν την αφήνει σε ησυχία επειδή τον έχει μάθει συνέχεια σε αγκαλιές, παιχνίδια και χάδια. 

Ούτε μία γουλιά καφέ δεν μπορεί να πιει αν είναι εντός οπτικού πεδίου του μικρού. 

Σε μένα όμως ξέρει ότι όταν μαγειρεύω/πλένω/χαλαρώνω στον καναπέ ( ναι έχω και αυτό το δικαίωμα) ή κάθεται σαν κύριος και παίζει στο πάρκο του ή είναι στην κούνια του και κοιμάται αναλόγως την ώρα. 

Το παιδί και το σκυλί είναι όπως το μάθεις. 

Μπορεί να ακούγομαι σκληρή, αλλά ειλικρινά πιστεύω ότι ο άνθρωπος είναι σε θέση να προσαρμοστεί σε οτιδήποτε από την πρώτη μέρα της ζωής του, πάντα με σεβασμό στις ψυχικές, συναισθηματικές και σωματικές του ανάγκες. 

Νομίζω πάντως ότι τα ζητήματα που αναφέρονται εδώ κρύβουν από κάτω ενόχληση για τα πεθερικά γενικά και απλά βλέπουμε το αποτέλεσμα αυτής της εσωτερικής αντίδρασης.

 

[irin]

Έχεις πολύ δίκιο σε αυτό που λες για τα πεθερικά, κι εγώ το σκέφτομαι για την δικιά μου. Όμως βλέπω ότι και πράγματα που κάνει η μάνα μου με ενοχλούν, απλά μπορώ να της το πώ με όποιον τρόπο χρειαστεί, είτε καλό, είτε αν δεν καταλάβει, πιο απότομα, θα πούμε δυο κουβέντες παραπάνω και θα λήξει εκεί. Ενώ στην πεθερά το λέω απ'έξω απ'έξω και εφόσον δεν γίνεται τίποτα, τα μαζεύω και βγαίνουν τα παράπονα πχ που σας γράφω παραπάνω.