Χωρισμος και νεα σχεση-φοβαμαι μη το μαθει..

[New_Demy]

Καλησπερα και απο μενα!

Ειμαι λιγο ασχετη με τα φορουμ,ελπιζω να εβαλα το θεμα στην σωστη ενοτητα...

Ειμαι χωρισμενη μητερα και εχω σχεση με εναν αντρα που με κανει πολυ ευτυχισμενη, ξερει ολη την ιστορια απο την αρχη γιατι ημασταν φιλοι οσο ημουν παντρεμενη και του τα ελεγα ολα..οταν χωρισα αποφασισαμε να ειμαστε μαζι σαν ζευγαρι..

Νιωθαμε απο πριν πραγματα ο ενας για τον αλλον ομως δεν το ειχαμε αναφερει ποτε οσο ημουν παντρεμενη,οταν χωρισα απλα μας βγηκε!

Περναω πολυ ομοργα μαζι του, με καταλαβαινει τον καταλαβαινω, ειμαστε κολλητοι και ζευγαρι ταυτοχρονα, αυτο το βρησκω πραγματικα υπεροχο.

Εχει γνωρισει τον γιο μου και οταν τυχαινει να τον δει μιλαει ασχολειται και παιζει μαζι του.

Κανει ονειρα για το μελλον και μου τα λεει..

Λεει οτι θελει να κανουμε μαζι μια κορουλα που θα μου μοιαζει κτλ

Ειμαστε μαζι 7 μηνες και ειμαστε πολυ καλα..

Μενουμε σε κοντινες πολεις και συναντιωμαστε σκ λογω δουλειας, στην πολη μου δε βγαινουμε μαζι εξω, στην πολη του κυκλοφορουμε κανονικα.

Εχω τωρα ενα προβλημα, πολυ φοβαμαι πως ο πρωην αντρας μου μαθει για τη νεα μου σχεση θα αντιδρασει ασχημα. Και προσπαθω να το κρυβω.

Δεν εχω μιλησει σε κανεναν γι αυτη τη σχεση, παρα μονο στους γονεις μου που τον εχουν γνωρισει. αυτος το εχει πει σε ολους του τους φιλους.

τι να κανω?

[ΑΡΓΚ]

Το διαζύγιο έχει βγει; Αν με αυτό τον άντρα μιλάγατε για τα πάντα και είχατε αισθήματα ενώ ήσουν παντρεμένη, ο άνθρωπος ήταν το 3ο πρόσωπο στο γάμο σου και συνέβαλε στη διάλυσή του, οπότε για το χαρακτηρα του δεν έχω και την καλύτερη γνώμη από όσα είπες. Βάλε και ότι σε μόλις 7 μήνες και χωρίς να ζείτε καν στην ίδια πόλη σου μιλά για παιδί, προσωπικά θα έτρεχα προς την άλλη να πω την αλήθεια.

Από κει και πέρα, πρακτικά στο τι να κάνεις: αραιώνεις, δεν τον φέρνεις σε επαφή με το παιδί, περιμένεις να περάσει καιρός ακόμη να διαχειριστεί το παιδί καταρχήν το διαζύγιο, μετά τον φέρνεις σιγά σιγά σε επαφή με το παιδί, βλέπεις πώς είναι μαζί, και αφού περάσει πάλι πολύς καιρός έτσι, συζητάτε τη συνέχεια. Και μέχρι τότε, και εννοω με ορίζοντα π.χ. μια διετία, όχι βδομάδες και μήνες, χρησιμοποιείς διπλή και τριπλή αντισύλληψη, γιατί το μόνο που δεν χρειάζεστε τώρα είναι μία εγκυμοσύνη!

[New_Demy]

Το διαζυγιο βγηκε.Με αυτον τον αντρα ειμασταν φιλοι οσο ημουν παντρεμενη ποτε δε μου εδειξε κατι περισσοτερο.

Τριτο προσωπο μαλλον υπηρχε, αλλα απο την πλευρα του πρωην αντρα μου.υποψιαζομουν ακομη οσο ημουν εγκυος για μια συναδελφο απο τη δουλεια του που εστελναν μηνυματα συνεχεια και οποτε τυχαινε να την δω ποτε δε με κοιτουσε στα ματια.χαιρετουσε κ εφευγε.

Εγιναν διαφορα τοτε, αλλα αποδειξεις δεν ειχα ο πρωην βεβαια το αρνηθηκε αλλα δεν με επεισε ποτε οτι δεν ετρεχε τιποτα μαζι της.

Με αυτον τον αντρα που ειμαι τωρα μαζι του οπως ειπα ημασταν φιλοι, συζητουσαμε τα παντα, δεν ειχαμε αλλου ειδους σχεσεις οσο ημουν παντρεμενη, αργοτερα προεκυψε αυτο.

Το θεμα ειναι οτι ημαστε πολυ καλα μαζι και θελει να μεινουμε μαζι, αλλα να παω εγω στην πολη του, εγω για δευτερο γαμο ετοιμη δεν ειμαι, ομως θελω να ειμαι μαζι του, γιατι απλα ειναι υπεροχος στα παντα!

Το προβλημα μου ειναι που φοβαμαι να μην μαθει ο πρωην για τη σχεση μας.

Οχι οτι του πεφτει λογος, αλλα ακομη και τωρα μετα απο τοσο καιρο "ελεγχει" κατα καποιο τροπο τι κανω.

Δε ξερω πως θα αντιδρασει αν το μαθει.

Και αυτο με αγχωνει και με προβληματιζει.

Αλλα εχω κουραστει να κρυβομαι τοσο καιρο.

[ΑΡΓΚ]

Το διαζυγιο βγηκε.Με αυτον τον αντρα ειμασταν φιλοι οσο ημουν παντρεμενη ποτε δε μου εδειξε κατι περισσοτερο.

Τριτο προσωπο μαλλον υπηρχε, αλλα απο την πλευρα του πρωην αντρα μου.υποψιαζομουν ακομη οσο ημουν εγκυος για μια συναδελφο απο τη δουλεια του που εστελναν μηνυματα συνεχεια και οποτε τυχαινε να την δω ποτε δε με κοιτουσε στα ματια.χαιρετουσε κ εφευγε.

Εγιναν διαφορα τοτε, αλλα αποδειξεις δεν ειχα ο πρωην βεβαια το αρνηθηκε αλλα δεν με επεισε ποτε οτι δεν ετρεχε τιποτα μαζι της.

Με αυτον τον αντρα που ειμαι τωρα μαζι του οπως ειπα ημασταν φιλοι, συζητουσαμε τα παντα, δεν ειχαμε αλλου ειδους σχεσεις οσο ημουν παντρεμενη, αργοτερα προεκυψε αυτο.

Το θεμα ειναι οτι ημαστε πολυ καλα μαζι και θελει να μεινουμε μαζι, αλλα να παω εγω στην πολη του, εγω για δευτερο γαμο ετοιμη δεν ειμαι, ομως θελω να ειμαι μαζι του, γιατι απλα ειναι υπεροχος στα παντα!

Το προβλημα μου ειναι που φοβαμαι να μην μαθει ο πρωην για τη σχεση μας.

Οχι οτι του πεφτει λογος, αλλα ακομη και τωρα μετα απο τοσο καιρο "ελεγχει" κατα καποιο τροπο τι κανω.

Δε ξερω πως θα αντιδρασει αν το μαθει.

Και αυτο με αγχωνει και με προβληματιζει.

Αλλα εχω κουραστει να κρυβομαι τοσο καιρο.

 

O ορος που ψάχνεις στα αγγλικά λέγεται "emotional affair", δεν ξέρω αν υπάρχει όρος στα ελληνικά επίσημα, αλλά δεν είναι φιλία.

Στους 7 μήνες, όλες οι σχέσεις υπέροχες είναι. Αλλά δεν ανακατεύουμε παιδιά σε αυτή τη φάση του "μήνα του μέλιτος".

Μακάρι να πάει καλά, αλλά δεν καταλαβαίνω ούτε τη φουρια, ουτε τι δουλειά έχει το παιδί μέσα στη μέση από τόσο νωρίς, ούτε πώς εμπλέκεται ο πρώην σύζυγος. Εφόσον ειδικά το παιδί μείνει έξω από την όλη ιστορία για τώρα.

[mkcm]

Συγνώμη που θα είμαι λίγο απόλυτη, αλλά πέραν της (μη διαπιστωμένης) απιστίας του συζύγου σου, θεωρώ προσωπικά ότι κι εσύ δεν ήσουν πιστή, ίσως όχι σαρκικά, αλλά συναισθηματικά δεν ήσουν διαθέσιμη στο γάμο σου. Είχες ήδη φύγει.

Προφανώς για να εξελιχθεί μια φιλία σε ειδύλλιο τόσο γρήγορα και μάλιστα αμέσως μετά από την αντικειμενικά επώδυνη διαδικασία ενός διαζυγίου - που είναι επώδυνη, όσο αναγκαία κι αν είναι - δεν ήταν και τόσο "φιλικά" τα πράγματα.

Επίσης, θεωρώ αρκετά ανώριμο να μπαίνεις από τώρα στο τριπάκι της συμβίωσης, κλπ. με έναν νέο σύντροφο τη στιγμή που ακόμα δεν έχεις καταφέρει να αυτοπροσδιοριστείς μετά το γάμο σου.

Θεωρώ, επίσης, αρκετά ανεύθυνο το να ανησυχείς για τις πιθανές συνέπειες που θα έχεις ΕΣΥ αν μαθευτεί αυτή η σχέση από την πλευρά του πρώην συζύγου σου και όχι για τις πιθανές συνέπειες που θα έχει η γνωστοποίηση της σχέσης αυτής κι η ίδια η σχέση εν γένει στο παιδί σου. Μια σχέση, μάλιστα, με έναν άνθρωπο που τον γνώριζε το παιδί εξαρχής ως "φίλο".

Καλοί οι έρωτες και τα λουλούδια, όταν όμως υπάρχει ένα παιδί πρέπει οι επιλογές μας να είναι πολύ μετρημένες. Προτεραιότητά σου θα έπρεπε να είναι το παιδί σου. Να ξεπεράσει το σοκ του διαζυγίου, να ισορροπήσει ψυχολογικά, να ξανανιώσει ασφάλεια, να συμβιβαστεί με τη νέα πραγματικότητα και στη συνέχεια βλέπεις κι εσύ πως θα εξελιχθεί η σχέση σου.

Απλά έχω τη γνώμη, όταν γινόμαστε μαμάδες τα θέλω και τα συμφέροντα κι οι επιθυμίες μας πρέπει να υποτάσσονται στις ανάγκες, βιολογικές, συναισθηματικές, κλπ. των παιδιών μας.

[mother_tree]

Το διαζυγιο βγηκε.Με αυτον τον αντρα ειμασταν φιλοι οσο ημουν παντρεμενη ποτε δε μου εδειξε κατι περισσοτερο.

Τριτο προσωπο μαλλον υπηρχε, αλλα απο την πλευρα του πρωην αντρα μου.υποψιαζομουν ακομη οσο ημουν εγκυος για μια συναδελφο απο τη δουλεια του που εστελναν μηνυματα συνεχεια και οποτε τυχαινε να την δω ποτε δε με κοιτουσε στα ματια.χαιρετουσε κ εφευγε.

Εγιναν διαφορα τοτε, αλλα αποδειξεις δεν ειχα ο πρωην βεβαια το αρνηθηκε αλλα δεν με επεισε ποτε οτι δεν ετρεχε τιποτα μαζι της.

Με αυτον τον αντρα που ειμαι τωρα μαζι του οπως ειπα ημασταν φιλοι, συζητουσαμε τα παντα, δεν ειχαμε αλλου ειδους σχεσεις οσο ημουν παντρεμενη, αργοτερα προεκυψε αυτο.

Το θεμα ειναι οτι ημαστε πολυ καλα μαζι και θελει να μεινουμε μαζι, αλλα να παω εγω στην πολη του, εγω για δευτερο γαμο ετοιμη δεν ειμαι, ομως θελω να ειμαι μαζι του, γιατι απλα ειναι υπεροχος στα παντα!

Το προβλημα μου ειναι που φοβαμαι να μην μαθει ο πρωην για τη σχεση μας.

Οχι οτι του πεφτει λογος, αλλα ακομη και τωρα μετα απο τοσο καιρο "ελεγχει" κατα καποιο τροπο τι κανω.

Δε ξερω πως θα αντιδρασει αν το μαθει.

Και αυτο με αγχωνει και με προβληματιζει.

Αλλα εχω κουραστει να κρυβομαι τοσο καιρο.

 

Το να αλλάξει δηλαδή το παιδί πόλη και να είναι μακριά από τον πατέρα του, όπως επίσης και δουλειά κλπ τα έχεις λυμένα?

[New_Demy]

Συγνώμη που θα είμαι λίγο απόλυτη, αλλά πέραν της (μη διαπιστωμένης) απιστίας του συζύγου σου, θεωρώ προσωπικά ότι κι εσύ δεν ήσουν πιστή, ίσως όχι σαρκικά, αλλά συναισθηματικά δεν ήσουν διαθέσιμη στο γάμο σου. Είχες ήδη φύγει.

Προφανώς για να εξελιχθεί μια φιλία σε ειδύλλιο τόσο γρήγορα και μάλιστα αμέσως μετά από την αντικειμενικά επώδυνη διαδικασία ενός διαζυγίου - που είναι επώδυνη, όσο αναγκαία κι αν είναι - δεν ήταν και τόσο "φιλικά" τα πράγματα.

Επίσης, θεωρώ αρκετά ανώριμο να μπαίνεις από τώρα στο τριπάκι της συμβίωσης, κλπ. με έναν νέο σύντροφο τη στιγμή που ακόμα δεν έχεις καταφέρει να αυτοπροσδιοριστείς μετά το γάμο σου.

Θεωρώ, επίσης, αρκετά ανεύθυνο το να ανησυχείς για τις πιθανές συνέπειες που θα έχεις ΕΣΥ αν μαθευτεί αυτή η σχέση από την πλευρά του πρώην συζύγου σου και όχι για τις πιθανές συνέπειες που θα έχει η γνωστοποίηση της σχέσης αυτής κι η ίδια η σχέση εν γένει στο παιδί σου. Μια σχέση, μάλιστα, με έναν άνθρωπο που τον γνώριζε το παιδί εξαρχής ως "φίλο".

Καλοί οι έρωτες και τα λουλούδια, όταν όμως υπάρχει ένα παιδί πρέπει οι επιλογές μας να είναι πολύ μετρημένες. Προτεραιότητά σου θα έπρεπε να είναι το παιδί σου. Να ξεπεράσει το σοκ του διαζυγίου, να ισορροπήσει ψυχολογικά, να ξανανιώσει ασφάλεια, να συμβιβαστεί με τη νέα πραγματικότητα και στη συνέχεια βλέπεις κι εσύ πως θα εξελιχθεί η σχέση σου.

Απλά έχω τη γνώμη, όταν γινόμαστε μαμάδες τα θέλω και τα συμφέροντα κι οι επιθυμίες μας πρέπει να υποτάσσονται στις ανάγκες, βιολογικές, συναισθηματικές, κλπ. των παιδιών μας.

 

Αν ειναι δυνατον τωρα!

Δηλαδη κατα τη γνωμη σου η ζωη μια γυναικας, ως γυναικα σταματαει οταν γινει μαμα?

Το παιδι μου ηταν και θα ειναι παντα πρωτεραιοτητα στη ζωη μου.αυτο ειναι δεδομενο.

Και το τι κανω καθημερινα και το πως ειναι να μεγαλωνει μια εργαζομενη μητερα μονη το παιδι της, το ξερουν μονο οσες το εχουν ζησει.

Απο κει και περα, αλλο το ενα αλλο το αλλο.

Ειμαι 26 χρονων.παντρευτηκα μικρη.οχι απο επιλογη μου.χωρησα.τι? Σταματαει η ζωη μου εδω?

Αυτο δε το δεχομαι.

Και αν φοβαμαι για τον πρωην αντρα μου, ειναι γιατι ηταν κτητικος παντα σε πολυ μεγαλο βαθμο.δεν με αφηνε να βγαινω εξω, να εχω φιλες, τιποτα. Αντιθετα αυτος εκανε οτι ηθελε.

Την καθε ιστορια την ξερει μονο αυτος που τη ζει.

Δε μπηκα εδω για να απολογηθω.

Να το συζητησω ηθελα.

Προς τι η επιθεση?

[Salomia]

Καλησπερα και απο μενα!

Ειμαι λιγο ασχετη με τα φορουμ,ελπιζω να εβαλα το θεμα στην σωστη ενοτητα...

Ειμαι χωρισμενη μητερα και εχω σχεση με εναν αντρα που με κανει πολυ ευτυχισμενη, ξερει ολη την ιστορια απο την αρχη γιατι ημασταν φιλοι οσο ημουν παντρεμενη και του τα ελεγα ολα..οταν χωρισα αποφασισαμε να ειμαστε μαζι σαν ζευγαρι..

Νιωθαμε απο πριν πραγματα ο ενας για τον αλλον ομως δεν το ειχαμε αναφερει ποτε οσο ημουν παντρεμενη,οταν χωρισα απλα μας βγηκε!

Περναω πολυ ομοργα μαζι του, με καταλαβαινει τον καταλαβαινω, ειμαστε κολλητοι και ζευγαρι ταυτοχρονα, αυτο το βρησκω πραγματικα υπεροχο.

Εχει γνωρισει τον γιο μου και οταν τυχαινει να τον δει μιλαει ασχολειται και παιζει μαζι του.

Κανει ονειρα για το μελλον και μου τα λεει..

Λεει οτι θελει να κανουμε μαζι μια κορουλα που θα μου μοιαζει κτλ

Ειμαστε μαζι 7 μηνες και ειμαστε πολυ καλα..

Μενουμε σε κοντινες πολεις και συναντιωμαστε σκ λογω δουλειας, στην πολη μου δε βγαινουμε μαζι εξω, στην πολη του κυκλοφορουμε κανονικα.

Εχω τωρα ενα προβλημα, πολυ φοβαμαι πως ο πρωην αντρας μου μαθει για τη νεα μου σχεση θα αντιδρασει ασχημα. Και προσπαθω να το κρυβω.

Δεν εχω μιλησει σε κανεναν γι αυτη τη σχεση, παρα μονο στους γονεις μου που τον εχουν γνωρισει. αυτος το εχει πει σε ολους του τους φιλους.

τι να κανω?

 

καλησπέρα,

 

το βρίσκω πολύ όμορφο που έχεις βρει έναν νέο σύντροφο και περνάτε καλά. Το παιδάκι σου είναι μικρό; Γιατί να ξέρεις , ότι όσο πιο μικρό είναι , τόσο πιο εύκολα δέχεται τη νέα κατάσταση. Όσον αφορά στον πρώην σύζυγο , γιατί φοβάσαι την αντίδρασή του; Μήπως σε κακοχαρακτηρίσει ; Αφού έχετε διαζύγιο και γνωρίζει και η οικογένεια σου για τον σύντροφό σου, δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι. (κατά τη γνώμη μου).

[New_Demy]

Το να αλλάξει δηλαδή το παιδί πόλη και να είναι μακριά από τον πατέρα του, όπως επίσης και δουλειά κλπ τα έχεις λυμένα?

 

Δεν ειπα οτι θα φυγω σε αλλη πολη,

Αν το εκανα θα το εκανα μονο αν αυτο ηταν οριστικο και μετα απο πολυ σκεψη.

Ο πατερας του πιο πολυ επικοινωνει για να ελεγχει εμενα, και οχι για το παιδι.

Ο νεος μου συντροφος εχει δικη του δουλεια στην πολη του.εγω εδω οχι, με αυτο το σκεπτικο μου το προτηνε.

Ουτε βιαζομαι ουτε το σκεφτομαι προς το παρον, τα ειπα περισσοτερο για να περιγραψω την κατασταση!

[New_Demy]

καλησπέρα,

 

το βρίσκω πολύ όμορφο που έχεις βρει έναν νέο σύντροφο και περνάτε καλά. Το παιδάκι σου είναι μικρό; Γιατί να ξέρεις , ότι όσο πιο μικρό είναι , τόσο πιο εύκολα δέχεται τη νέα κατάσταση. Όσον αφορά στον πρώην σύζυγο , γιατί φοβάσαι την αντίδρασή του; Μήπως σε κακοχαρακτηρίσει ; Αφού έχετε διαζύγιο και γνωρίζει και η οικογένεια σου για τον σύντροφό σου, δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι. (κατά τη γνώμη μου).

 

Το παιδακι ειναι 2.5 στα 3 τωρα, ο πρωην ηταν παντα κτητιτικος και ακομη συνεχιζει να με ελεγχει, με γνωστους φιλους κτλ αλλα και ο ιδιος.

Δεν ειναι οτι νιωθει κατι για μενα.

Ειναι πιο πολυ απ οτι καταλαβαινω θεμα εγωισμου το να μη γνωρισω αλλον.γιατι αυτος ηταν η πρωτη μου σχεση, παντρευτηκα μικρη, δεν ειχα γνωρισει ποτε αλλον.

Και δεν παντρευτηκα απο επιλογη μου.

Εμεινα εγκυος και τα συμφωνησαν ολοι χωρις να με ρωτησουν.

Εκεινος παντα κτητικος και εγω επρεπε να τα δεχομαι ολα.

Εβγαινε εξω μεχρι αργα, δε μου ελεγε τιποτα για το ηταν κτλ.

Εγω ομως και μεχρι το σουπερ μαρκετ να ηθελα να παω επρεπε να τον ρωτησω..

 

Και τον φοβαμαι ακομη..

[Salomia]

Το παιδακι ειναι 2.5 στα 3 τωρα, ο πρωην ηταν παντα κτητιτικος και ακομη συνεχιζει να με ελεγχει, με γνωστους φιλους κτλ αλλα και ο ιδιος.

Δεν ειναι οτι νιωθει κατι για μενα.

Ειναι πιο πολυ απ οτι καταλαβαινω θεμα εγωισμου το να μη γνωρισω αλλον.γιατι αυτος ηταν η πρωτη μου σχεση, παντρευτηκα μικρη, δεν ειχα γνωρισει ποτε αλλον.

Και δεν παντρευτηκα απο επιλογη μου.

Εμεινα εγκυος και τα συμφωνησαν ολοι χωρις να με ρωτησουν.

Εκεινος παντα κτητικος και εγω επρεπε να τα δεχομαι ολα.

Εβγαινε εξω μεχρι αργα, δε μου ελεγε τιποτα για το ηταν κτλ.

Εγω ομως και μεχρι το σουπερ μαρκετ να ηθελα να παω επρεπε να τον ρωτησω..

 

Και τον φοβαμαι ακομη..

Τότε καλό θα ήταν να ενημερώσεις τον τωρινό σύντροφο για τον πρώην , μήπως χρειαστεί κάποια στιγμή να τον αντιμετωπίσει και να τον βάλει στη θέση του. Και δεν εννοώ να παίξουν μπουνιές!

[New_Demy]

Τότε καλό θα ήταν να ενημερώσεις τον τωρινό σύντροφο για τον πρώην , μήπως χρειαστεί κάποια στιγμή να τον αντιμετωπίσει και να τον βάλει στη θέση του. Και δεν εννοώ να παίξουν μπουνιές!

 

Την ξερει την κατασταση, του τα εχω πει ολα, τα ηξερε απο την αρχη, κανει υπομονη και με καταλαβαινει, αλλα πολλες φορες μου λεει ποσο διαφορετικα θα ηταν αν δεν κρυβομασταν, δε με πιεζει..

Αλλα και γω βαρεθηκα απο τη μια να το κρυβω, αυτο που ζω ειναι υπεροχο! Δεν πιστευα οτι υπαρχουν τετοιοι σντρες πριν τον γνωρισω, αλλιως ειχα συνηθισει..

Απο την αλλη, εχω ακομη τον φοβο για τον πρωην..

Και οι γονεις μου το ιδιο μου ειπαν..

Απ οτι φαινεται εγω το εχω το προβλημα τελικα...

Δε ξερω...

[ΑΡΓΚ]

Θα σου έλεγα ότι είναι η ώρα να μιλήσεις με ένα ψυχολόγο. Ούτε είναι φυσιολογικό να φοβάσαι τον πρωην σύζυγο, ούτε θα έπρεπε να ξέρει τι συμβαίνει στη ζωή σου όσο δε μπλέκεται το παιδί και δεν ειναι ουτε για πλάκα φυσιολογικό να πρέπει ο νυν να αντιμετωπίσει τον πρώην για λογασριασμό σου. Τι θα πει σε ελέγχει ο πρώην;;; Σε παρακολουθεί; Γιατί δεν έχεις πάει στην ασυνομία;

Οταν λες παντρέυτηκες παρά τη θέλησή σου, δε θέλω ούτε να σκεφτώ τι σημαίνει αυτό, δηλαδή η οικογένειά σου σε υποχρέωσε να παντρευτείς;;; Εχεις ζήσει καθόλου ως ενήλικη μόνη; Χωρίς να υπάρχει σοβαρή σχέση; Αν περασες από την "εξουσία" των γονιών σε ένα καταπιεστικό σύζυγο και κατευθείαν με το διαζύγιο πήγες σε άλλη σχέση, θα σου έλεγα να κόψεις λίγο "φόρα", να μιλήσεις με έναν ειδικό και να προσπαθήσεις να σταθείς στα πόδια σου και να δεις πώς είσαι εσύ, μόνη σου. Δεν εννοώ να χωρίσεις, αλλά ν βρεις λίγο χώρο να δεις πώς είναι να ζεις χωρίς να σε επηρρεάζουν οι αποφάσεις κανενός άλλου.

[New_Demy]

Θα σου έλεγα ότι είναι η ώρα να μιλήσεις με ένα ψυχολόγο. Ούτε είναι φυσιολογικό να φοβάσαι τον πρωην σύζυγο, ούτε θα έπρεπε να ξέρει τι συμβαίνει στη ζωή σου όσο δε μπλέκεται το παιδί και δεν ειναι ουτε για πλάκα φυσιολογικό να πρέπει ο νυν να αντιμετωπίσει τον πρώην για λογασριασμό σου. Τι θα πει σε ελέγχει ο πρώην;;; Σε παρακολουθεί; Γιατί δεν έχεις πάει στην ασυνομία;

Οταν λες παντρέυτηκες παρά τη θέλησή σου, δε θέλω ούτε να σκεφτώ τι σημαίνει αυτό, δηλαδή η οικογένειά σου σε υποχρέωσε να παντρευτείς;;; Εχεις ζήσει καθόλου ως ενήλικη μόνη; Χωρίς να υπάρχει σοβαρή σχέση; Αν περασες από την "εξουσία" των γονιών σε ένα καταπιεστικό σύζυγο και κατευθείαν με το διαζύγιο πήγες σε άλλη σχέση, θα σου έλεγα να κόψεις λίγο "φόρα", να μιλήσεις με έναν ειδικό και να προσπαθήσεις να σταθείς στα πόδια σου και να δεις πώς είσαι εσύ, μόνη σου. Δεν εννοώ να χωρίσεις, αλλά ν βρεις λίγο χώρο να δεις πώς είναι να ζεις χωρίς να σε επηρρεάζουν οι αποφάσεις κανενός άλλου.

 

Ο πρωην αντρας μου ηταν η πρωτη μου σχεση, απο το σχολειο ακομη, 16 ημουν και τα ειχαμε απο τοτε..

Δεν ειχα σχεση ποτε με αλλον πιο μπροστα, και δε μιλαω για προχωρημενη σχεση, για το εφηβικο "τα εχουμε" εννοω..

Στα 22 κ κατι εμεινα εγκυος κατα λαθος, δε ξερω πως εγινε χωρις πλακα, παντα παιρναμε προφυλαξεις.

Ποτε δε σκεφτηκα να ριξω το παιδι, ποτε ομως!

Αλλα και για γαμο και οικογενεια ετοιμη δεν ημουν.

Δεν εζησα μονη παρα μονο δυο χρονια ως φοιτητρια, ομως παραλληλα δουλευα και ουσιαστικα δεν εμενα εντελως μονη γιατι ερχοταν στο σπιτι σχεδον καθε μερα ο πρωην αντρας μου που τοτε απλα τα ειχαμε.

Αλλιως τα ειχα προγραμματισει, και αλλιως ηρθαν ολα..

Σπουδαζα σε μια σχολη με απαιτητικη σε μακρυνη μεγαλη πολη δουλευα διαβαζα και περνουσα τα μαθηματα μου.δεν εζησα φοιτητικη ζωη, αλλα δε με πειραζε.ηθελα να τελειωσω και θα τελειωνα, αλλα μετα εμεινα εγκυος και σταματησα.

Οι γονεις μου, οι γονεις του, αυτος, ολοι..ειχαν δεδομενο τον γαμο.στην κυριολεξια δεν ειχα καμια ορεξη..στον 3 μηνα με εμετους απο την εγκυμοσυνη και ολο το σοκ που επαθα απο τις αλλαγες το τελευταιο που ηθελα ηταν να " ντυθω νυφουλα "...ισως ακουγεται καπως, αλλα στον γαμο μου δε χαιρομουν, πιο πολυ σαν καλεσμενη ενιωθα παρα οτι παντρευομαι...

Κλειστηκα στο σπιτι απο τα 22 ...

Με ενα μωρο και εναν αντρα που απαιτουσε να ειναι ολα τελεια και γω μεσα.και αυτος ας μην ηταν τελειος, δε πειραζε...

Καπως ετσι..φτασαμε ως εδω..

Τωρα γνωριζω τι σημαινει σχεση, κατανοηση, αγαπη..

[New_Demy]

Θα σου έλεγα ότι είναι η ώρα να μιλήσεις με ένα ψυχολόγο. Ούτε είναι φυσιολογικό να φοβάσαι τον πρωην σύζυγο, ούτε θα έπρεπε να ξέρει τι συμβαίνει στη ζωή σου όσο δε μπλέκεται το παιδί και δεν ειναι ουτε για πλάκα φυσιολογικό να πρέπει ο νυν να αντιμετωπίσει τον πρώην για λογασριασμό σου. Τι θα πει σε ελέγχει ο πρώην;;; Σε παρακολουθεί; Γιατί δεν έχεις πάει στην ασυνομία;

Οταν λες παντρέυτηκες παρά τη θέλησή σου, δε θέλω ούτε να σκεφτώ τι σημαίνει αυτό, δηλαδή η οικογένειά σου σε υποχρέωσε να παντρευτείς;;; Εχεις ζήσει καθόλου ως ενήλικη μόνη; Χωρίς να υπάρχει σοβαρή σχέση; Αν περασες από την "εξουσία" των γονιών σε ένα καταπιεστικό σύζυγο και κατευθείαν με το διαζύγιο πήγες σε άλλη σχέση, θα σου έλεγα να κόψεις λίγο "φόρα", να μιλήσεις με έναν ειδικό και να προσπαθήσεις να σταθείς στα πόδια σου και να δεις πώς είσαι εσύ, μόνη σου. Δεν εννοώ να χωρίσεις, αλλά ν βρεις λίγο χώρο να δεις πώς είναι να ζεις χωρίς να σε επηρρεάζουν οι αποφάσεις κανενός άλλου.

 

Θα σου έλεγα ότι είναι η ώρα να μιλήσεις με ένα ψυχολόγο. Ούτε είναι φυσιολογικό να φοβάσαι τον πρωην σύζυγο, ούτε θα έπρεπε να ξέρει τι συμβαίνει στη ζωή σου όσο δε μπλέκεται το παιδί και δεν ειναι ουτε για πλάκα φυσιολογικό να πρέπει ο νυν να αντιμετωπίσει τον πρώην για λογασριασμό σου. Τι θα πει σε ελέγχει ο πρώην;;; Σε παρακολουθεί; Γιατί δεν έχεις πάει στην ασυνομία;

Οταν λες παντρέυτηκες παρά τη θέλησή σου, δε θέλω ούτε να σκεφτώ τι σημαίνει αυτό, δηλαδή η οικογένειά σου σε υποχρέωσε να παντρευτείς;;; Εχεις ζήσει καθόλου ως ενήλικη μόνη; Χωρίς να υπάρχει σοβαρή σχέση; Αν περασες από την "εξουσία" των γονιών σε ένα καταπιεστικό σύζυγο και κατευθείαν με το διαζύγιο πήγες σε άλλη σχέση, θα σου έλεγα να κόψεις λίγο "φόρα", να μιλήσεις με έναν ειδικό και να προσπαθήσεις να σταθείς στα πόδια σου και να δεις πώς είσαι εσύ, μόνη σου. Δεν εννοώ να χωρίσεις, αλλά ν βρεις λίγο χώρο να δεις πώς είναι να ζεις χωρίς να σε επηρρεάζουν οι αποφάσεις κανενός άλλου.

 

Ο πρωην αντρας μου ηταν η πρωτη μου σχεση, απο το σχολειο ακομη, 16 ημουν και τα ειχαμε απο τοτε..

Δεν ειχα σχεση ποτε με αλλον πιο μπροστα, και δε μιλαω για προχωρημενη σχεση, για το εφηβικο "τα εχουμε" εννοω..

Στα 22 κ κατι εμεινα εγκυος κατα λαθος, δε ξερω πως εγινε χωρις πλακα, παντα παιρναμε προφυλαξεις.

Ποτε δε σκεφτηκα να ριξω το παιδι, ποτε ομως!

Αλλα και για γαμο και οικογενεια ετοιμη δεν ημουν.

Δεν εζησα μονη παρα μονο δυο χρονια ως φοιτητρια, ομως παραλληλα δουλευα και ουσιαστικα δεν εμενα εντελως μονη γιατι ερχοταν στο σπιτι σχεδον καθε μερα ο πρωην αντρας μου που τοτε απλα τα ειχαμε.

Αλλιως τα ειχα προγραμματισει, και αλλιως ηρθαν ολα..

Σπουδαζα σε μια σχολη με απαιτητικη σε μακρυνη μεγαλη πολη δουλευα διαβαζα και περνουσα τα μαθηματα μου.δεν εζησα φοιτητικη ζωη, αλλα δε με πειραζε.ηθελα να τελειωσω και θα τελειωνα, αλλα μετα εμεινα εγκυος και σταματησα.

Οι γονεις μου, οι γονεις του, αυτος, ολοι..ειχαν δεδομενο τον γαμο.στην κυριολεξια δεν ειχα καμια ορεξη..στον 3 μηνα με εμετους απο την εγκυμοσυνη και ολο το σοκ που επαθα απο τις αλλαγες το τελευταιο που ηθελα ηταν να " ντυθω νυφουλα "...ισως ακουγεται καπως, αλλα στον γαμο μου δε χαιρομουν, πιο πολυ σαν καλεσμενη ενιωθα παρα οτι παντρευομαι...

Κλειστηκα στο σπιτι απο τα 22 ...

Με ενα μωρο και εναν αντρα που απαιτουσε να ειναι ολα τελεια και γω μεσα.και αυτος ας μην ηταν τελειος, δε πειραζε...

Καπως ετσι..φτασαμε ως εδω..

Τωρα γνωριζω τι σημαινει σχεση, κατανοηση, αγαπη

[New_Demy]

Ωχ τι εκανα....δυο φορες το ιδιο εγραψα! Σορυ..ειμαι λιγο ασχετη!

[mkcm]

Αν ειναι δυνατον τωρα!

Δηλαδη κατα τη γνωμη σου η ζωη μια γυναικας, ως γυναικα σταματαει οταν γινει μαμα?

Το παιδι μου ηταν και θα ειναι παντα πρωτεραιοτητα στη ζωη μου.αυτο ειναι δεδομενο.

Και το τι κανω καθημερινα και το πως ειναι να μεγαλωνει μια εργαζομενη μητερα μονη το παιδι της, το ξερουν μονο οσες το εχουν ζησει.

Απο κει και περα, αλλο το ενα αλλο το αλλο.

Ειμαι 26 χρονων.παντρευτηκα μικρη.οχι απο επιλογη μου.χωρησα.τι? Σταματαει η ζωη μου εδω?

Αυτο δε το δεχομαι.

Και αν φοβαμαι για τον πρωην αντρα μου, ειναι γιατι ηταν κτητικος παντα σε πολυ μεγαλο βαθμο.δεν με αφηνε να βγαινω εξω, να εχω φιλες, τιποτα. Αντιθετα αυτος εκανε οτι ηθελε.

Την καθε ιστορια την ξερει μονο αυτος που τη ζει.

Δε μπηκα εδω για να απολογηθω.

Να το συζητησω ηθελα.

Προς τι η επιθεση?

 

1. Δε σου έκανα επίθεση, απλά σου παρέθεσα τις σκέψεις μου.

2. Φυσικά και δε θα απολογηθείς. Θα το συζητήσεις. Η συζήτηση όμως έχει απο2 έως πολλούς συμμετέχοντες, ειδικά αν πρόκειται για φόρουμ, τουτέστιν οι γνώμες που θα ακούσεις πολλές και διάφορες.

 

Δεν εκρινα την επιλογή σου να κάνεις νέα σχέση, εννοείται. Πολύ καλά κάνεις κι έχεις συντροφο.

 

Όμως ρώτησες τι να κάνεις και σου απάντησα: Κάτσε όπως είσαι, κοίτα το παιδί σου, βρες τις ισορροπίες σου και μετά αποφασίζεις αν θα προχωρήσεις ή όχι. Και ειδικά τώρα που έβαλες κι ηλικία και την όλη ιστορία επιμένω ακόμα περισσότερο. Βρες τον εαυτό σου πρώτα, ανεξάρτητα από άντρα κι όλα τα άλλα θα έρθουν!

[Sunrise15]

Εγώ στη θέση σου θα τελείωνα τη σχολή κ θα κρατούσα αυτή τη σχέση, αλλά ως έχει(τουλάχιστον για τα επόμενα 1-2 χρόνια) κ φυσικά μακριά από το παιδί μου. Καλοί οι έρωτες αλλά η συμβίωση κ δη με ένα παιδί είναι άλλο πράγμα...ασε τη σχέση αυτή λιγάκι να ωριμάσει, κανε πράγματα που σε ευχαριστούν κ που δεν είχες τη δυνατότητα να κανεις πριν, πχ. καποια δραστηριότητα...εισαι μικρή σε ηλικία κ εχεις τη ζωή μπροστά σου, γι αυτο θα σου έλεγα πως δεν υπάρχει λογος να βιάζεσαι...

[New_Demy]

Εγώ στη θέση σου θα τελείωνα τη σχολή κ θα κρατούσα αυτή τη σχέση, αλλά ως έχει(τουλάχιστον για τα επόμενα 1-2 χρόνια) κ φυσικά μακριά από το παιδί μου. Καλοί οι έρωτες αλλά η συμβίωση κ δη με ένα παιδί είναι άλλο πράγμα...ασε τη σχέση αυτή λιγάκι να ωριμάσει, κανε πράγματα που σε ευχαριστούν κ που δεν είχες τη δυνατότητα να κανεις πριν, πχ. καποια δραστηριότητα...εισαι μικρή σε ηλικία κ εχεις τη ζωή μπροστά σου, γι αυτο θα σου έλεγα πως δεν υπάρχει λογος να βιάζεσαι...

 

Για τη σχολη για την ωρα δυσκολα...με μικρο παιδι και δουλεια και τη σχολη σε αλλη πολη..δε νομιζω οτι γινεται...

Δε βιαζομαι καθολου, ανεφερα και πριν οτι ετοιμη για δευτερο γαμο δεν αισθανομαι, περναω πολυ ομορφα μαζι του, αλλα εχω ασχημη εμπειρια απο γαμο και συμβιωση γενικα, οποτε δεν το σκεφτομαι..

 

Αλλα και παλι, την σχεση αυτη την θελω!

Το μαζι του θα μπορουσα να το δω και μελλοντικα, δεν ειμαι του εξω, ουτε της παρεας γενικοτερα, γιατι ετσι ειχα μαθει, σ αυτη τη σχεση ανακαλυπτω καθε μερα καινουρια πραγματα..

"Ξενος" προς το παιδι ανθρωπος με ρωταει τι κανει πως ειναι κτλ..

Και χωρις να το θελω μπαινω στη διαδικασια της συγκρισης, γιατι ο πατερας του ουσιατικα δεν ενδιαφερεται για το παιδι...

 

Πωπω κοριτσια.. μη παρεξηγειτε..

Διαβαζω αυτα που γραφω και λεω θα με περασουν για χαζη...αλλα ετσι νιωθω..

[New_Demy]

1. Δε σου έκανα επίθεση, απλά σου παρέθεσα τις σκέψεις μου.

2. Φυσικά και δε θα απολογηθείς. Θα το συζητήσεις. Η συζήτηση όμως έχει απο2 έως πολλούς συμμετέχοντες, ειδικά αν πρόκειται για φόρουμ, τουτέστιν οι γνώμες που θα ακούσεις πολλές και διάφορες.

 

Δεν εκρινα την επιλογή σου να κάνεις νέα σχέση, εννοείται. Πολύ καλά κάνεις κι έχεις συντροφο.

 

Όμως ρώτησες τι να κάνεις και σου απάντησα: Κάτσε όπως είσαι, κοίτα το παιδί σου, βρες τις ισορροπίες σου και μετά αποφασίζεις αν θα προχωρήσεις ή όχι. Και ειδικά τώρα που έβαλες κι ηλικία και την όλη ιστορία επιμένω ακόμα περισσότερο. Βρες τον εαυτό σου πρώτα, ανεξάρτητα από άντρα κι όλα τα άλλα θα έρθουν!

 

Οκ! Σορυ, ισως ο γραπτος λογος να φταιει που το πηρα ετσι!

Καθε αποψη ευπροσδεκτη ειναι, δεν θελω να μου πειτε αυτο που θελω να ακουσω!

Γνωμες αποψεις και συζητηση!

[ΑΡΓΚ]

Demy έτσι όπως περιγράφεις την κατασταση, είναι ειλικρινά εντελώς αδύνατο να καταλάβει κάποιος τρίτος αν απλά έχεις τύχει ένα νορμάλ άνθρωπο, με τους φυσιολογικούς τρόπους πυ θα περίμενε κανείς, αν όντως αυτός ο άνθρωπος είναι ο άντρας της ζωής σου και ταιριάζεις απόλυτα μαζί του, ή αν απλά τράβηξες άλλον έναν ιδιότροπο και υπερβολικά κτητικό άντρα. Μακάρι να πάνε όλα καλά και να σε κάνει ευτυχισμένη, αλλά, επειδή εμένα πραγματικά με ανησυχεί ένας άνθρωπος που στους λίγους μήνες μιλά για παιδί σε μία νέα χωρισμένη μητέρα με την οποία δε ζει καν στην ίδια πόλη, και επειδή είσαι και εσύ και τοπ παιδί σε μία ευάλωτη φάση, θα σου έλεγα να μιλήσεις με έναν ειδικό, να δεις λιγο πού σταματά ο ενθουσιασμός για μια καινουρια σχέση, πού μπορεί εσύ να νιώθεις ότι έχεις ανάγκη να στηριχτείς σε κάποιον, πώς θα μάθεις να μη φοβάσαι τον πρώην (ανεξάρτητα από το πώς θα πάει η σχέση σου με τον νυν ή οποιονδήποτε άλλον) και πώς πρέπει να χειριστείς το θέμα με το παιδί.