Επανασύνδεση μετά από απιστία

[stelma]

Ανοίγω αυτό το θέμα, γιατί πραγματικά έχω απελπιστει από το γάμο μου και θα ηθελα ειλικρινά τις συμβουλές απο κάποιον πιο έμπειρο στις σχέσεις από εμένα και τις συνομιληκες φίλες μου. Ένα βήμα πριν απευθυνθω σε σύμβουλο γάμου και χωρίς να μπορώ να μιλήσω στη μητέρα μου, γιατί ξέρω ότι θα μου πει, φύγε κ μην κοιτάξεις πίσω, είπα μήπως από εδώ πάρω μία γνωμη που μπορεί να βοηθήσει.

 

Με τον άντρα μου είμαστε μαζί από τα 20 μας, από φοιτητές δηλαδή, και πέρσι τα Χριστούγεννα προχωρήσαμε στον πολιτικό μας γάμο. Πλέον είμαστε στα 28 και δεν έχουμε ακόμα παιδιά. Ή σχέση μας ήταν πάντα καλή, με τα προβλήματα που τυχαινουν σε όλα τα ζευγάρια, προέκυψε από μεγαλο ερωτα και εξελίχθηκε σε μία αγάπη που μέχρι πρότινος θα εβαζα το χέρι μου στη φωτιά ότι ήταν βαθιά και αμοιβαία και από τις δύο πλευρές.

 

Μείνανε μαζί από πολύ μικροί, καθώς στα 22 μετακομισαμε στην Αθηνα οι δυο μας και πολύ μακρυά από τις πατρικές μας οικογένειες για δουλειά και περαιτέρω σπουδές. Τα βγαζαμε πέρα από την αρχή μόνοι μας με ελάχιστη βοήθεια σε όλους τους τομείς και αυτό έδεσε και άλλο τη σχέση μας, αν και έφερε και κάποιες εντάσεις. Περσυ γύρισαμε στην πατρική μας πολη, μείνανε πάλι μαζί και καπως φάνηκε να στρώνουν οι δουλειες μας. Από το καλοκαίρι οι εντάσεις και μία μικρη απόσταση άρχισαν να γίνονται πιο έντονες, αλλά δεν έδωσα σημασια, γιατί θεώρησα ότι ήταν από το άγχος της καινούριας δουλειάς του και επίσης εγώ αν και με πολύ γεμάτο προγραμμα, βρισκόμουν σε πολύ καλή φάση.

 

Στις αρχές του Σεπτεμβρη πάνω σε ένα καβγά μου είπε ότι δεν μας βλέπει πια μαζί για το υπόλοιπο της ζωής μας, ότι δεν είναι ερωτευμένος, ότι μ αγαπάει σαν άνθρωπο, αλλά αισθανόταν ότι είχε κάνει τόσο μεγάλη προσπάθεια, σιωπηρή προφανώς, τα προηγούμενα χρόνια, που τον είχα παραμελημενο, που τον έχασα. Με κατηγόρησε για πολλά, και εδώ να πω ότι σε αυτά είχε δικιο, απλά εγώ δεν τα είχα δει ποτέ σαν αιτία χωρισμού. Το μεγάλο του πρόβλημα ήταν οι συνεχόμενες σπουδές μου παράλληλα με τη δουλειά που μου απομυζουσαν το χρόνο κ την ενέργεια με αποτέλεσμα να παραμελω αυτόν, το σπίτι μας και τη σχέση μας, ενώ μου τόνισε πόσες φορές μου είχε δείξει κ πει ότι θέλει να ζούμε (και σεξουαλικά) έντονα και χωρίς πρόγραμμα. Εγώ πάλι τον κατηγορησα ότι έκανε ακριβώς το ίδιο με το χόμπυ του (είνα ορεινός υπερμαραθωνοδρομος), αλλά ουσιαστικά ενιωσα να με αδειάζουν και είχα αρχικά καταθλιπτικά επεισόδια. Στη συνέχεια, προσπάθησα να επανεκκινησω τη σχέση μας με ο,τι συνηθως σχεδιάζουν οι γυναίκες πανω σ αυτό, αλλά σύντομα σε επόμενη συζήτηση μου είπε ότι νιώθει να πνίγεται κ μάλιστα έφυγε για ενα βράδυ από το σπίτι αποκαλύπτοντας ότι έχει ραντεβού με άλλη γυναίκα και ότι θέλει να είναι ξεκάθαρος απέναντι μου.

 

Από εκει και πέρα, κατερρευσα για λίγες μέρες, πηγα στο πατρικό μου, αλλά αποφάσισα να γυρίσω και να δώσω μία ευκαιρία στο γάμο μου. Ή κατάσταση έδειχνε να βελτιώνεται σε όλους τους τομείς, όταν χθες αποφάσισα να ελεγξω τα μηνύματα στο messenger. Ε, εκεί πια βρήκα διαλόγους σεξουαλικούς και καθημερινούς με μία συναθλητρια του από άλλη πόλη μεγαλύτερη 10 χρόνια κ με δυο παιδιά. Είχαν ήδη συναντηθεί 2 φορές, ή μία στα κρυφά κ σχεδίαζαν την τρίτη στον επόμενο αγώνα. Δεν του αποκαλυψα ότι είδα τις συζητήσεις ούτε ότι ξέρω ποια ειναι, μόνο ότι είδα ένα μήνυμα της που τον αποκαλούσε " αγάπη μου". Δεν αρνήθηκε τίποτα σαν να ήταν εντελώς φυσικό κ φυσικά έριξε ξανά το μπαλάκι στην αδιαφορία μου.

 

Από χθες πραγματικά δεν μπορώ να συνελθω από το μέγεθος της προδοσίας που νιώθω, ειναι σαν να βιώνει κάποια άλλη τη ζωή μου κ εγώ να την κοιτάζω από ψηλά. Μιλάμε ήρεμα, δεν τσακωνομαστε, απλά του είπα ότι δεν ξέρω πλέον τι θέλω κ τι μπορώ να κάνω και εκείνος μου απάντησε πως θα κάνουμε ο,τι αποφασισω. Προσπαθώντας να το δω ψύχραιμα και γνωρίζοντας τον καλά, πιστεύω ότι παρόλο που αυτό που κάνει είναι τελείως ενάντια στις αρχές του (κάποτε ήταν πολύ κάθετος σε αυτές), το θεωρεί φυσική εξέλιξη της τρύπας που αφησαμε κ οι δυο στη σχεση μας και γενικά κοινώς έχει ξεμυαλιστει με την όλη απαγορευμένη και καινούρια, μη τετριμμένη φάση. Επίσης, σημαντικό ρόλο έπαιξαν ορισμενες μαζεμένες κακες συγκυρίες, η μητέρα του νοσησε με καρκίνο ευτυχώς ιασιμο, ενώ την ίδια περίοδο ή κουμπάρα τους πέθανε μέσα σε δύο εβδομάδες απο καλπαζουσας μορφής καρκίνου στα 45, ενώ διαγνώστηκε επίσης με καρκίνο οικογενειακός φίλος στην ηλικία μας και τέλος ο δικός μας κουμπάρος είχε εργατικό ατύχημα στη δουλειά του με αποτέλεσμα να βρίσκεται ακόμη σε κώμα. Όλα αυτά επηρέασαν πολύ θεωρώ την ψυχολογία του κάνοντας τον να αναγάγει την υγεία στον πιο σημαντικό παράγοντα και υιοθετώντας μία αποψη τύπου μια ζωή την έχουμε, πρέπει να τη ζήσουμε μόνο με συναίσθημα κ χωρίς πρέπει.

 

Είμαι σε πολύ δύσκολη θέση, ή αξιοπρέπεια μου μου λέει τρεχα να φύγεις, ο εγωισμός μου μην της τον αφήσεις τώρα ελεύθερο να αλωνιζει και ή καρδιά μου ότι είμαι ακόμη ερωτευμένη μαζί του. Για να μη μιλήσω για τα πρακτικά θέματα που δημιουργουνται από την καθημερινή συμβίωση σχεδόν 8 χρόνων. Τις κλασικές απαντησεις τις ξέρω, νέα είμαι, ομορφη, με τη δουλειά μου, αλλά πραγματικά εγώ αισθάνομαι τόσο βαριά σαν να είμαι ήδη 50 και εξασθενημένη ψυχικά και σωματικά σαν να μην μπορώ να προσφέρω τίποτα πλέον σε κανέναν, σαν να μην υπάρχει νόημα έξω από την οικογένειά μου. Πίστευα ότι σε μία σχέση είναι φυσικό να βοηθάνε τον άλλον να εξελίσσεται κ ότι αυτό χρειάζεται κ υποχωρήσεις, αλλά όχι να μου πει ότι με ενδιαφέρει μόνο ή καριέρα μου (που δεν έχω κιόλας), οταν για μένα ήταν πάντα πολύ σαφές ότι προτεραιότητα έχει ή οικογένεια μου. Έχω δώσει προθεσμία κάποιων ημερών στον εαυτό μου να ξεσπάσει, να ηρεμήσει και μετά να κάνουμε την οποιαδήποτε κουβέντα για σοβαρές αποφάσεις, αλλά κάθε άποψη σ αυτό το σημείο είναι δέκτη και επιθυμητή. Και επειδή φαντάζομαι ότι θα με ρωτησετε ή ερωτική μας ζωη σε αυτό το διάστημα επανήλθε με δική μου κυρίως πρωτοβουλία, τελευταιως και με δική του και μάλιστα σε πολύ καλό επίπεδο.

[Dragonfly]

 

Στις αρχές του Σεπτεμβρη πάνω σε ένα καβγά μου είπε ότι δεν μας βλέπει πια μαζί για το υπόλοιπο της ζωής μας, ότι δεν είναι ερωτευμένος, ότι μ αγαπάει σαν άνθρωπο, αλλά αισθανόταν ότι είχε κάνει τόσο μεγάλη προσπάθεια, σιωπηρή προφανώς, τα προηγούμενα χρόνια, που τον είχα παραμελημενο, που τον έχασα. Με κατηγόρησε για πολλά, και εδώ να πω ότι σε αυτά είχε δικιο, απλά εγώ δεν τα είχα δει ποτέ σαν αιτία χωρισμού. Το μεγάλο του πρόβλημα ήταν οι συνεχόμενες σπουδές μου παράλληλα με τη δουλειά που μου απομυζουσαν το χρόνο κ την ενέργεια με αποτέλεσμα να παραμελω αυτόν, το σπίτι μας και τη σχέση μας, ενώ μου τόνισε πόσες φορές μου είχε δείξει κ πει ότι θέλει να ζούμε (και σεξουαλικά) έντονα και χωρίς πρόγραμμα. Εγώ πάλι τον κατηγορησα ότι έκανε ακριβώς το ίδιο με το χόμπυ του (είνα ορεινός υπερμαραθωνοδρομος), αλλά ουσιαστικά ενιωσα να με αδειάζουν και είχα αρχικά καταθλιπτικά επεισόδια. Στη συνέχεια, προσπάθησα να επανεκκινησω τη σχέση μας με ο,τι συνηθως σχεδιάζουν οι γυναίκες πανω σ αυτό, αλλά σύντομα σε επόμενη συζήτηση μου είπε ότι νιώθει να πνίγεται κ μάλιστα έφυγε για ενα βράδυ από το σπίτι αποκαλύπτοντας ότι έχει ραντεβού με άλλη γυναίκα και ότι θέλει να είναι ξεκάθαρος απέναντι μου.

 

Όλα αυτά θα μπορούσε να στα είχε πει-συζητήσει, πριν κάνετε το γάμο. Αλλά παντρευτήκατε και στα είπε λίγους μήνες μετά. Και αμέσως έτρεξε και σε ραντεβού με άλλη γυναίκα.

Σε εμένα -σαν τρίτο μάτι- όλα αυτά μου φαίνονται αλλοπρόσαλλα και ίσως δεν είναι και η πραγματική αιτία που θέλει να χωρίσετε.

Φαντάσου να έρθει και ένα παιδί. Πάλι θα παραπονιέται ότι τον παραμελείς;

Μάλλον θα συμφωνήσω με τη μαμά σου...

[kotsifikos]

Από αυτά που γράφεις κατάλαβα πως την επανασύνδεση μόνο εσύ την θες...δεν ξέρω ίσως και να κατάλαβα λάθος.

Πιστεύως πως μία σχέση-γάμος για να χαλάσει οφείλεται και στους δύο, δεν μπορεί να έκανες μόνο εσύ λάθη, όπως επίσης για να φτιάξει και πάλι θέλει δύο...εγώ νομίζω πως εσύ προσπαθείς μόνη σου.

[stelma]

Όλα αυτά θα μπορούσε να στα είχε πει-συζητήσει, πριν κάνετε το γάμο. Αλλά παντρευτήκατε και στα είπε λίγους μήνες μετά. Και αμέσως έτρεξε και σε ραντεβού με άλλη γυναίκα.

Σε εμένα -σαν τρίτο μάτι- όλα αυτά μου φαίνονται αλλοπρόσαλλα και ίσως δεν είναι και η πραγματική αιτία που θέλει να χωρίσετε.

Φαντάσου να έρθει και ένα παιδί. Πάλι θα παραπονιέται ότι τον παραμελείς;

Μάλλον θα συμφωνήσω με τη μαμά σου...

 

Και εγώ αυτό του είχα πει για το γάμο μας, ποτέ πρόλαβε μέσα σε εννιά μήνες να τα συνειδητοποιήσει όλα αυτα. Ή ;απάντηση που πήρα στο περίπου είναι ότι προϋπήρχαν, αλλά δεν θεωρούσε ότι θα μας οδηγήσουν στο να είμαστε τόσο ασυμβατοι.

 

Φαινονται αλλοπροσαλα, ε? Όμως τα λέει με απόλυτη ειλικρίνεια. Δεν ξέρω, είναι δυνατόν να έχω πέσει τόσο έξω? Γενικά έχω αρκετά ανεπτυγμένες δεξιότητες στο να αναγμωριζω τα συναισθήματα των ανθρώπων και ίσως γι αυτό μου φαινεται όλο αυτό τόσο δύσκολο.

[stelma]

Από αυτά που γράφεις κατάλαβα πως την επανασύνδεση μόνο εσύ την θες...δεν ξέρω ίσως και να κατάλαβα λάθος.

Πιστεύως πως μία σχέση-γάμος για να χαλάσει οφείλεται και στους δύο, δεν μπορεί να έκανες μόνο εσύ λάθη, όπως επίσης για να φτιάξει και πάλι θέλει δύο...εγώ νομίζω πως εσύ προσπαθείς μόνη σου.

 

Και εγω προς τα εκεί τεινω, ότι προσπαθώ μάταια μόνη μου και δε γίνεται πια να φταιω σε όλα εγώ. Είμαι κ ενοχικη σαν άνθρωπος, οπότε πατάει εύκολα σε αυτό.

 

Αυτό που με πλήγωσε ιδιαίτερα είναι ότι μου είπε ότι αν είχαμε παιδί, θα έκανε πολλές ακόμη προσπάθειες να τα ξαναβρουμε. Δηλαδή γι αυτόν ή σχέση μας από μόνη της δεν ήταν αρκετή για να ξαναπροσπάθησει. Λες και από μόνοι μας, δεν θα μπορούσαμε να είμαστε οικογένεια.

[Dragonfly]

Μένετε 6 χρόνια μαζί. Παντρεύεστε και μέσα σε 9 μήνες διαπιστώνει ότι δεν αντέχει άλλο να τον "παραμελείς" με τις σπουδές και τη δουλειά σου...

Ξέρεις ... αυτή η περίοδος στη ζωή ενός ανθρώπου έχει να κάνει με σπουδές και εξέλιξη στην όποια επαγγελματική καριέρα. Μετά έρχεται ο γάμος, τα παιδιά και η οικογένεια όπου τα προβλήματα και οι πιέσεις όλων των ειδών (χρόνος, κούραση, καθημερινότητα) αυξάνονται. Αν λοιπόν δεν αντέχει τώρα την "παραμέληση" όπως την αντιλαμβάνεται, τι θα κάνει αργότερα; Και μόλις νιώθει παραμελημένος, θα τρέχει αλλού για έντονες συγκινήσεις;

Αυτά να συζητήσεις μαζί του και βγάλε τα συμπεράσματά σου.

[kotsifikos]

Μένετε 6 χρόνια μαζί. Παντρεύεστε και μέσα σε 9 μήνες διαπιστώνει ότι δεν αντέχει άλλο να τον "παραμελείς" με τις σπουδές και τη δουλειά σου...

Ξέρεις ... αυτή η περίοδος στη ζωή ενός ανθρώπου έχει να κάνει με σπουδές και εξέλιξη στην όποια επαγγελματική καριέρα. Μετά έρχεται ο γάμος, τα παιδιά και η οικογένεια όπου τα προβλήματα και οι πιέσεις όλων των ειδών (χρόνος, κούραση, καθημερινότητα) αυξάνονται. Αν λοιπόν δεν αντέχει τώρα την "παραμέληση" όπως την αντιλαμβάνεται, τι θα κάνει αργότερα; Και μόλις νιώθει παραμελημένος, θα τρέχει αλλού για έντονες συγκινήσεις;

Αυτά να συζητήσεις μαζί του και βγάλε τα συμπεράσματά σου.

 

Συμφωνώ απόλυτα!

Λες και η ζωή είναι χαρταετός...

 

Το πιο άσχημο απο όλα (τουλάχιστονα κατά την δική μου άποψη) είναι πως ενώ έκανε ότι έκανε αντί να αναλάβει την ευθύνη για το λάθος του (αν και απο ότι καταλαβα δεν το θεωρεί καν λάθος) την ρίχνει σε σένα stelma.

[Estranged]

Κορίτσι μου, μιλάς μιλάς για ο,τι σε κατηγορεί ο ίδιος . Εςυ δεν εχεις κανενα παράπονο απο αυτόν τον άνθρωπο; θεωρώ απαράδεκτο να ειναι μαζι σου , χωρις να σε χωριΖει και να σου λέει πως βγαίνει ραντεβού με αλλη ξεκάθαρα. Για ο,τι και να πηγε στραβά , η συμπεριφορά αυτη ειναι απαράδεκτη . Με λιγα λόγια αυτός στο κεφάλι του σε ειχε χωρίσει .

Σε γαλλικη ταινία παίζουμε;

 

Βάζοντας στην ακρη αυτά , θέλω να σε ρωτήσω κατι , οχι για να μου απαντήσεις . Αλλα για να ρωτήσεις τον εαυτό σου . Εςυ θα ξανά εισαι ευτυχισμένη μεσα σε αυτη τη σχέση ; εφόσον κατάλαβες οτι τοσο καιρο αυτός ο άνθρωπος δεν ηταν αυτο που περίμενες και σε κορόιδευε; γιατι αν ειχε τόσα απωθημένα και τα έκρυβε, σημαινει πως δεν ηταν και ειλικρινής απέναντι σου και στην σχεςη Σας.

Επίσης, τι εχεις παραπάνω να δώσεις σε αυτόν τον άνθρωπο; άντε να υπερβείς λιγο για ενα χρονικό διαστημα τον εαυτό σου για να του προσφέρεις αυτα που Β΄ υποτίθεται Β΄ πως ζητάει . Νομιζεις οτι μπορείς να μην εισαι ο ευατος σου για πάντα μονο και μονο για να ειναι εκείνος εντάξει; και εκείνος δεν θα βρει αλλα μετα να σου προσάψει;

 

Οι σχέσεις κάνουν τον κυκλο τους και πολυ δύσκολα τις κρατάς . όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι , πρεπει να αποστασιοποιηθείς και να μην φοβάσαι να μείνεις μονη σου . Κι ας νιώθεις πενήντα χρόνων χωρις διάθεση. Λογικό ειναι να εισαι πεσμένη ψυχολογικά με αυτο που περνάς . Θα σου περάσει όμως . Αργά ή γρήγορα .

Να κοιτάξεις εςυ τι θέλεις και τι θα σε κανει ευτυχισμένη. Και να πιστέψεις πως αξίζεις τα καλύτερα

[stelma]

Μένετε 6 χρόνια μαζί. Παντρεύεστε και μέσα σε 9 μήνες διαπιστώνει ότι δεν αντέχει άλλο να τον "παραμελείς" με τις σπουδές και τη δουλειά σου...

Ξέρεις ... αυτή η περίοδος στη ζωή ενός ανθρώπου έχει να κάνει με σπουδές και εξέλιξη στην όποια επαγγελματική καριέρα. Μετά έρχεται ο γάμος, τα παιδιά και η οικογένεια όπου τα προβλήματα και οι πιέσεις όλων των ειδών (χρόνος, κούραση, καθημερινότητα) αυξάνονται. Αν λοιπόν δεν αντέχει τώρα την "παραμέληση" όπως την αντιλαμβάνεται, τι θα κάνει αργότερα; Και μόλις νιώθει παραμελημένος, θα τρέχει αλλού για έντονες συγκινήσεις;

Αυτά να συζητήσεις μαζί του και βγάλε τα συμπεράσματά σου.

 

Νομίζω ότι μάλλον κάπου χάσαμε στο ενδιάμεσο τις προτεραιότητες που είχε ο καθένας μας. Αυτός νόμιζε ότι θα πάρει μία δασκάλα παλαιάς κοπής, που στη μία θα είναι στο σπίτι για να έχει διαθέσιμο χρόνο για την οικογένεια της, κ του βγήκε μία τρελή που σπουδάζει 10 χρόνια συνεχομενα κ τα Σαββατοκύριακα τρέχει σε σεμινάρια! Εγώ παλι νόμιζα ότι είναι πρόθυμος να συμπαρασταθεί στα θέλω και τις φιλοδοξίες μου και ότι όταν χρειάζεται θα αναλαμβάνει τη φασινα, αλλά μου βγήκε τελικά πολύ φαλοκρατης για να ανταπεξέλθει σε αυτό το μοντέλο για πολυ.

 

Κάνω λίγο χιούμορ μήπως και αποσυμφοριστω κάπως, αλλά κάπως έτσι είναι τα πράγματα. Χωριά που στην Αθηνα, μας συντηρουσα κυρίως εγώ κ δευτερευόντως αυτός και αν και δε το εδειχνε, μπορεί συσσωρευτικα να έπαιξε και αυτό το ρόλο του.

[stelma]

Κορίτσι μου, μιλάς μιλάς για ο,τι σε κατηγορεί ο ίδιος . Εςυ δεν εχεις κανενα παράπονο απο αυτόν τον άνθρωπο; θεωρώ απαράδεκτο να ειναι μαζι σου , χωρις να σε χωριΖει και να σου λέει πως βγαίνει ραντεβού με αλλη ξεκάθαρα. Για ο,τι και να πηγε στραβά , η συμπεριφορά αυτη ειναι απαράδεκτη . Με λιγα λόγια αυτός στο κεφάλι του σε ειχε χωρίσει .

Σε γαλλικη ταινία παίζουμε;

 

Βάζοντας στην ακρη αυτά , θέλω να σε ρωτήσω κατι , οχι για να μου απαντήσεις . Αλλα για να ρωτήσεις τον εαυτό σου . Εςυ θα ξανά εισαι ευτυχισμένη μεσα σε αυτη τη σχέση ; εφόσον κατάλαβες οτι τοσο καιρο αυτός ο άνθρωπος δεν ηταν αυτο που περίμενες και σε κορόιδευε; γιατι αν ειχε τόσα απωθημένα και τα έκρυβε, σημαινει πως δεν ηταν και ειλικρινής απέναντι σου και στην σχεςη Σας.

Επίσης, τι εχεις παραπάνω να δώσεις σε αυτόν τον άνθρωπο; άντε να υπερβείς λιγο για ενα χρονικό διαστημα τον εαυτό σου για να του προσφέρεις αυτα που Β΄ υποτίθεται Β΄ πως ζητάει . Νομιζεις οτι μπορείς να μην εισαι ο ευατος σου για πάντα μονο και μονο για να ειναι εκείνος εντάξει; και εκείνος δεν θα βρει αλλα μετα να σου προσάψει;

 

Οι σχέσεις κάνουν τον κυκλο τους και πολυ δύσκολα τις κρατάς . όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι , πρεπει να αποστασιοποιηθείς και να μην φοβάσαι να μείνεις μονη σου . Κι ας νιώθεις πενήντα χρόνων χωρις διάθεση. Λογικό ειναι να εισαι πεσμένη ψυχολογικά με αυτο που περνάς . Θα σου περάσει όμως . Αργά ή γρήγορα .

Να κοιτάξεις εςυ τι θέλεις και τι θα σε κανει ευτυχισμένη. Και να πιστέψεις πως αξίζεις τα καλύτερα

 

Αν αφαιρεσω τους τελευταίους μήνες, όχι δεν μπορώ να πω ότι είχα καποιο ιδιαίτερο παράπονο. Ήταν ένας άνθρωπος γλυκός, εδειχνε πάντα την αγάπη κ το ενδιαφέρον του και γενικά προσπαθούσε να φέρεται σωστά στις προσωπικές κ τις επαγγελματικές του σχέσεις. Γι αυτο και έχω πέσει από τα σύννεφα. Για μενα είναι σαν να έγινε ξαφνικά ένας άλλος άνθρωπος ανεντιμος και εγωιστής και αυτά δεν ήταν σίγουρα χαρακτηριστικά του πριν, γι αυτό και ψάχνω τόσο πολύ να βρω τι φταίει. Εκτός ότι τον αγαπώ ακόμα, αναρωτιεμαι πόσο εύκολο θα είναι να ξαναβρω κάποιον νορμαλ άνθρωπο που θα με αγαπάει και δε θα φτάσουμε μετά από κάποια χρόνια στο ίδιο σημείο. Να είναι περισσότερα αυτά που μας χωρίζουν από ότι αυτά που μας ενώνουν.

[Endelweiss]

Stelma καλησπερα...

Κατ αρχην να σου πω οτι κ γω δυστυχως στο γαμο μου περασα κατι αναλογο..μονο που ηδη ειχα κ ενα παιδι και αυτο αλλαζε τα πραγματα πολυ οπως και τις αποφασεις μου..τελικα τον συγχωρησα ηταν ομως παρα πολυ δυσκολο.καθε μερα εκλαιγα κ σκεφτομουν διαφορα.μου πηρε δυο χρονια να το ξεπερασω(οχι να το ξεχασω).ειναι οτι χειροτερο μπορει να συμβει.εμενα ο αντρας μου εδειχνε μετανιωμενος εκλαιγε κ εκεινος μαζι μου κ παραδεχτηκε το λαθος του.προσπαθησα πολυ κ παλεψα με τον εαυτο μου για να φτασω εδω που ειμαι σημερα.τωρα αν εκανα καλα θα δειξει στο μελλον.πρεπει να προσπαθησετε κ οι δυο για να πετυχει . Αλλα κ παλι μπορεις να το αντεξεις;θα εισαι καλα;;δεν ξερω.σκεψου το.κ παλι να σου λεει καταμουτρα οτι θα βγει με αλλη;;;;ειναι τοσο ειλικρινης;;;;η απλα δεν το ενδιαφερει τιποτα;κανεις δε μπορει να σου πει τι θα κανεις αλλα πρεπει να δεις καποια προσπαθεια κ απο τη δικη του πλευρα...οσο για το ζητημα ενος παιδιου εγω δεν πιστευω οτι δεν δενει το ζευγαρι(οταν υπαρχουν προβληματα εννοω)ισα ισα που με την υπαρξη του δημιουργουνται αλλα θεματα κ οπως και να χει στην αρχη κ τον αντρα σου λιγο θα παραμελησεις κ το σπιτι σου και τον εαυτο σου....

Ευχομαι να παρεις τη σωστη αποφαση για σενα

[mkcm]

Η όλη κατάσταση είναι πολύ δύσκολη απ' όλες τις πλευρές... Η σχέση σας ξεκίνησε όταν ήσασταν παιδιά και μεγαλώσατε μέσα σε αυτή. Μεγαλώνοντας οι άνθρωποι αλλάζουν, εξελίσσονται, διαμορφώνονται και πολλές φορές οι αλλαγές του ενός δε συμβαδίζουν με τις αλλαγές του άλλου. Νομίζω, ότι αυτός είναι ο πρωταρχικός παράγοντας. Η πορεία της εξέλιξής σας προφανώς δεν είναι παράλληλη...

Εκείνος, πιθανά, θεώρησε ότι όλα αυτά τα χρόνια "έχασε" ελευθερία. "Έχασε" από εμπειρίες σε σχέση με το άλλο φύλο και "εγκλωβίστηκε" σε μια σχέση. Τον διακρίνει μεγάλη επιπολαιότητα και δειλία, καθώς όλα αυτά έπρεπε να τα σκεφτεί πριν παντρευτείτε και γυρίσετε στην πατρική σας πόλη, ξεκινώντας από κοινού μια νέα ζωή.

Επίσης, θεωρώ τραγικά σκληρό να σε πληγώνει τόσο πολύ ομολογώντας τις απιστίες του, προκειμένου να είναι "ξεκάθαρος". Για να μη νιώσει το βάρος των ενοχών απέναντι σε έναν άνθρωπο που λέει ότι αγαπάει, προτιμάει να τον πληγώνει με αυτόν τον τρόπο. Χίλιες φορές να σου ζητούσε να χωρίσετε.

Λέει, ότι τον παραμελούσες... Όταν τα ένιωθε όλα αυτά, γιατί δεν τα εξωτερίκευε, γιατί δε σου μιλούσε; Γιατί δε σου έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου; Γιατί εκεί δεν ήταν ξεκάθαρος;

Ακόμη κι έτσι, ενώ δηλαδή ομολογεί τις απιστίες του, ενώ σου έχει δηλώσει ότι δε βλέπει το υπόλοιπο της ζωής του με σένα σου πετάει το μπαλάκι, ότι θα κάνετε ό,τι αποφασίσεις εσύ. Αφού δε θέλει (όπως λέει), γιατί σε βάζει σε αυτή τη θέση; Για να σε κατηγορήσει αργότερα ότι τον πίεσες να μείνει μαζί σου, ενώ εκείνος είχε ξεκαθαρίσει τη θέση του;

Από τα λεγόμενά σου, πέρα από τα λάθη που πιθανά να έκανες κι εσύ, διακρίνω έναν άνθρωπο στον άντρα σου που έχει κάνει τις επιλογές του. Έχει επιλέξει τον εαυτό του, μάλλον.

Θα σου έλεγα να κάνετε μια ξεκάθαρη κουβέντα. Αν είναι σίγουρος για τα αισθήματα του για σένα, αν είναι σίγουρος για εσάς, αν σου πει ότι δεν μπορεί να φανταστεί τη ζωή του χωρίς εσένα και είναι διατεθειμένος να παλέψει με νύχια και με δόντια για τη σχέση αυτή με όποιο κόστος (ακόμη και να αφήσει το αγαπημένο του χόμπυ που περιλαμβάνει την "ερωμένη" του) ίσως να αξίζει μια προσπάθεια...

Προσωπικά τι θα έκανα (και έκανα, γιατί βρέθηκα στην ίδια θέση με σένα, χωρίς όμως να έχει τελεστεί γάμος); Θα έφευγα πολύ μακριά και θα έβρισκα έναν άνθρωπο που θα μπορούσε να μου εγγυηθεί αφοσίωση και αγάπη...χωρίς δεύτερες σκέψεις και ταλαντεύσεις....

[Dragonfly]

Νομίζω ότι μάλλον κάπου χάσαμε στο ενδιάμεσο τις προτεραιότητες που είχε ο καθένας μας. Αυτός νόμιζε ότι θα πάρει μία δασκάλα παλαιάς κοπής, που στη μία θα είναι στο σπίτι για να έχει διαθέσιμο χρόνο για την οικογένεια της, κ του βγήκε μία τρελή που σπουδάζει 10 χρόνια συνεχομενα κ τα Σαββατοκύριακα τρέχει σε σεμινάρια! Εγώ παλι νόμιζα ότι είναι πρόθυμος να συμπαρασταθεί στα θέλω και τις φιλοδοξίες μου και ότι όταν χρειάζεται θα αναλαμβάνει τη φασινα, αλλά μου βγήκε τελικά πολύ φαλοκρατης για να ανταπεξέλθει σε αυτό το μοντέλο για πολυ.

 

Κάνω λίγο χιούμορ μήπως και αποσυμφοριστω κάπως, αλλά κάπως έτσι είναι τα πράγματα. Χωριά που στην Αθηνα, μας συντηρουσα κυρίως εγώ κ δευτερευόντως αυτός και αν και δε το εδειχνε, μπορεί συσσωρευτικα να έπαιξε και αυτό το ρόλο του.

 

Δεν ήθελα να το πω ξεκάθαρα, αλλά αφού το είπες εσύ, να πω ότι αυτή την εντύπωση έχω και εγώ από τα γραφόμενα. Προφανώς τον ενοχλούσε-ενοχλεί, το ότι είσαι γυναίκα με φιλοδοξίες και με αυτοπεποίθηση. Ίσως να ήθελε δίπλα του ένα μοντέλο γυναίκας άλλης εποχής. Και προσπαθεί τώρα να σου κόψει τον τσαμπουκά. Σου λέει ξεκάθαρα ότι αν συνεχίσεις έτσι και τον παραμελείς ακολουθώντας τους δικούς σου στόχους, τον στέλνεις (εσύ) να σε απατήσει. Δεν είδα πουθενά να μετάνιωσε για οτιδήποτε, δεν είδα να αναγνωρίζει κάποια δικά του ίσως λάθη ή να αναγνωρίζει ότι είχε άλλες προσδοκίες. Κοινώς σου λέει να κάτσεις στα αυγά σου. Μπορείς εσύ να το δεχτείς αυτό; Συζήτησέ το ξεκάθαρα μαζί του. Ότι σκοπεύεις να συνεχίσεις να έχεις φιλοδοξίες, να επιμορφώνεσαι να προσπαθείς για το καλύτερο. Αυτό δεν σημαίνει ότι αφήνεις πίσω την οικογένειά σου. Αν έχει και αυτός καλή θέληση και κατανόηση, θα βρείτε μια χρυσή τομή. Αν όχι, καλύτερα να στο πει από τώρα.

[vivien9]

Η κατάσταση είνα αρκετά δύσκολη όντως και ίδιως για σένα δυστυχώς..Το ξέρω ότι βιώνοντας την κατάσταση την έχεις υπεραναλύσει, έχεις βρει διάφορα ελαφρυντικά για τον άντρα σου (την φιλοδοξία σου, τους θανάτους κτλ) αλλά στη ουσία είναι μια ξεκάθαρη κατάσταση. Ο άντρας σου ξεμυαλίστηκε με μια άλλη γυναίκα με την οποία έτυχε να έχει συχνή (αν όχι καθημερινή) τριβή. Συνήθως σε τέτοιες ιστορίες είναι κάποια συνάδελφος, κάποια που βλέπει και με την οποία φλερτάρει καθημερινά και αν και όταν γίνει ένα βήμα παραπέρα ξεμυαλίζεται.. συμβαίνει και με γυναίκες, όχι μόνο με άντρες σε μακροχρόνιες σχέσεις.

 

Τα υπόλοιπα από κει και πέρα είναι να'χαμε να λέγαμε. Για να δικαιολογήσει και ο ίδιος τις πράξεις και τα συναισθήματα του κάθισε και σκέφτηκε ότι δεν μπορεί, εσύ φταις που τον παραμέλησες για μικροπράγματα - πράγματα που στο παρελθόν εννοείται δεν ήταν πρόβλημα (οκ είχατε και οι δυο τις ασχολίες σας, σιγά!!!).

 

Στα γράφω λίγο ψυχρά για να σε ταρακουνήσω. Προφανώς μετά το σοκ κατέληξες ότι τον θες ακόμα, ότι δεν θες να τον αφήσεις στην άλλη, ότι θα την ξεμαλλιάσεις () κτλ. Όμως η περιπτωση σου δεν είναι καν αυτή που ο άντρας σου σε απάτησε, μετάνιωσε και σε παρακαλάει να τον συγχωρέσεις.. είναι η περίπτωση που έχει ενθουσιαστεί -αν όχι ερωτευτεί- κάποια άλλη. Πρέπει να κάτσεις να σκεφτείς σοβαρά το τεράστιο κόστος του να τον διεκδικήσεις και το αν αξίζει τον κόπο στην τελική.. έστω ότι τελικά αποφασίζει (γιατί αυτός θα αποφασίσει σε αυτή την περίπτωση) να γυρίσει..εσύ θα νιώθεις το ίδιο? Θα είναι όλα μέλι-γάλα? και σκέψου ότι αυτή είναι η βέλτιστή εκδοχή της ιστορίας.

 

Για μένα καλύτερα να τον αφήσεις στα κρύα του λουτρού. Να εξαφανιστείς όμως (δύσκολο πολύ, δεν είναι για όλους τους ανθρώπους το ξέρω). Πιθανόν τώρα αυτό να τον βολέψει αλλά 95% θα είναι προσωρινά..και θα βγεις και από πάνω..κι αν δεν είναι προσωρινά αλλά στεριώσει με αυτήν την άλλη, σίγουρα πήρες την καλύτερη απόφαση και έκανες ένα δώρο στον εαυτό σου, τον γλίτωσες από πολύ πόνο, δεδομένων των συνθηκών. Δεν το λέω έτσι, κοντινό μου πρόσωπο που έμπλεξε σε παρόμοια ιστορία, ταλαιπωρήθηκε 4 ολόκληρα χρόνια για το τίποτα.

 

 

 

• 
  

[vicky86]

Συμφωνω με τις προλαλησασες.δ φαινεται μετανιωμενος.στη θεση σου(εφοσον δ ειχα παιδι)θα ειχα φυγει οταν μου ειπε οτι θα βγει με αλλη.συνεχισε να σε κοροιδευει κ προδιδει.ειμαι απολυτη αλλα ειναι ενα απο αυτα που δ συγχωρω

[eliz8]

θα σου πω κ εγώ δειλά δειλά τη γνώμη μου, αν κ εντός γάμου δεν είχα τέτοια εμπειρία.

αν στα 28 νοιώθεις 50 τρέξε γρήγορα να αλλάξεις την κατάσταση που σε έφτασε ως εδώ. Γιατί αν συνεχίσεις στα 50 θα νοιώθεις 350... κ μπορεί τα 50 να φαίνονται μακριά αλλά θα έρθουν κ τότε μαζί με τα ορμονικά θα έχουμε όλοι να αντιμετωπίσουμε τις επιλογές μιας ζωής.... μπορείς πράγματι να κοιμάσαι στο ίδιο κρεβάτι μαζί του? τι θα σκεφτείς σε ένα επόμενο ταξίδι του? σε μια έξοδο με τους φίλους του?

αν εξακολουθείς να θέλεις να προσπαθήσεις για τη σχέση σου, φύγε... χώρισε... είστε από τόσο μικρή ηλικία μαζί που κανένας από τους δύο δεν μπορεί να φανταστεί πώς είναι να είστε χώρια. Εσύ δεν ξέρεις πώς είναι να φλερτάρεις σε αυτή την ηλικία κ αυτός δεν ξέρει πως είναι να κοιμάται το βράδυ κ να ξυπνάει το πρωί χωρίς εσένα... η αξιοπρέπεια σου (κ μπράβο σου) του δίνει τη δυνατότητα να κάνει ότι κάνει χωρίς καμία συνέπεια. Κάνε τις συνέπειες ορατές... αν δεν του αρέσει θα κάνει κάποια προσπάθεια, πάλι δεν κάνει τίποτα εσύ θα έχεις κερδίσει χρόνο προχωρώντας μπροστά...

 

το μόνο πραγματικό παράδειγμα που έχω είναι μια γυναίκα που με διάφορες μάλλον προφάσεις έμεινε στο γάμο της... σήμερα 20 χρόνια μετά από το συμβάν κ 40 χρόνια γάμου κατάλαβε ότι ο άντρας της δεν είχε αλλάξει ποτέ... παράλληλες σχέσεις, της μίας βραδιάς κ πολλά άλλα... τι να πεις τώρα σε μια γυναίκα 60 χρονών... τι να τη συμβουλέψεις να κάνει...

 

σου εύχομαι τα καλύτερα...

[stelma]

Σας ευχαριστώ όλες τόσο πολύ για τις απαντήσεις. Με βοηθούν πολύ να ξεκαθαρίσω ορισμένα πράγματα.

 

Μιλωντας στο τηλέφωνο με την κολλητή μου, που τον ξέρει χρόνια (αυτή μας γνώρισε) μου είπε ότι αυτά που βγάζει τώρα είναι απωθημένα παλιότερα, καθώς δεν είχε μεγάλη σεξουαλική εμπειρια- τουλάχιστον όχι όση θα ηθελε- πριν από εμένα, οπότε θεωρεί ότι παρά τα όσα έλεγε -ηταν απόλυτος περί απιστίας, σε αντίθεση με εμένα, που ήμουν και παλιότερα πιο χαλαρη- ήταν πάντα επιρρεπής στο να κολακεύτει από το ενδιαφέρον των γυναικών.

 

Προσωπικά περιμένω να γίνει το Σαββατοκύριακο μια συζήτηση κ με τον πατέρα του, ή ντροπή του οποίου ξέρω ότι είναι το μόνο που θα τον ταρακούνησει, και μετά είμαι αποφασισμένη να του πω να φύγει από το σπίτι και να πάει να βρει αυτο που του αξίζει. Άλλωστε, σε 10 μέρες είναι και ο περίφημος αγώνας που θα ξαναβρεθουν. Δεν πιστεύω ότι ή σχέση τους έχει μέλλον, αν είναι σχέση, αλλά θα του πω ότι από τη στιγμή που δεν έχει σκοπό να με διεκδικήσει, δεν έχω και εγώ σκοπό να κάνω το ίδιο. Μου είναι όντως πολύ δύσκολο να τον εμπιστεύτω ξανά μετά από τέτοιο ταρακούνημα, οπότε δεν ξερω τι νόημα θα έχει μία ενδεχόμενη επανασύνδεση από τη στιγμή που μέχρι τώρα είχαμε απόλυτη εμπιστοσύνη μεταξύ μας. Για το τέλος να πω ότι ξέρω κ καταλαβαίνω σίγουρα ότι με νοιάζεται ακόμα, αλλά τι να το κάνεις μόνο αυτό στα 28 σου? Πως να ζήσεις από τώρα με κάποιον που δεν είναι ερωτευμένος μαζί σου?

[sogni d'oro]

Εύχομαι να είσαι αρκετά δυνατή για να φύγεις απο αυτό που δεν σου αξίζει...

Τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία... η αλήθεια πονάει... και ευτυχώς που έγινε τώρα...χωρίς παιδιά

Το δύσκολο πάντως δεν είναι να ξεχάσεις το παρελθόν, αλλά αυτό που είχες φανταστεί ως μέλλον

[laughter]

Αν κ δεν συνηθιζω να συμβουλευω σ αυτη την περίπτωση θα σου "φωναξω":ΦΥΓΕ και να μην κοιτάξεις πισω σου, οσο σκληρο και δυσκολο κι αν ακούγεται.

Η κατασταση που περιγραφεις ειναι μια νοσηρη περιπτωση που αν παραμεινεις σε αυτην θα νοσησεις επικινδυνα...Για ποιον λογο να μεινεις σε μια σχεση κατα την οποια το ατομο που ειναι διπλα σου καταπατα την αξιοπρεπεια σου, δε σε σεβεται σαν ατομο και απλα κ φυσικα σου λεει θα βγω ραντεβού..; εσενα σε κραταει ως τι; ως ασφαλιστικη δικλειδα αν δεν βρει αυτό που ηθελε; Πού ειναι ο σεβασμος; πού ειναι η αγαπη; πού ειναι η εκτίμηση στο πρόσωπό σου; Να προσπαθησεις να κρατησεις εναν ανθρωπο που εχςι ηδη φυγει; εχει παραλληλη σχεση; Κι αν συμβαινουν ολα τωρα που εισαι σε μια ηλικια που εχετε μπροστα σας πολυ δρομο, τι θα γινει αργότερα; που θα επελθει ακομα περισσοτερη ρουτινα και η καθημερινοτητα θα ειναι δυσκολοτερη; Απο τα" γραφομενα " καταλαβαινω πως εισαι μια μορφωμενη γυναικα που μπορει να σταθει στα ποδια της. Φαινεται πως εχεις συγκροτημενο χαρακτηρα, γι αυτο μην παρασυρεσαι απο τα συναισθήματα σου. Οσο ψυχρο κι αν ακούγεται κι οσο κι αν απεξω απο το χορο πολλα τραγουδια λενε προσπαθησε να δεις το μελλον σου με αυτον τον ανθρωπο. Θες να ζεις με την καχυποψια; με θυμο; να ψαχνεις τα μνμτα του; να σκεφτεσαι μηπως οταν βγαινει συναντιεται με καποια αλλη; Εισαι μολις 28 χρονων.... Εισαι πολυ μικρη για να πατωσεις.... Θα ξαναφτιαξεις τη ζωη σου με καποιον που θα σε αγαπαει, θα σε σεβεται και θα σε εκτιμα γι αυτο που εισαι.. Ο λογος που προβαινει σε αυτες τις ενεργειες ειναι γιατι πιθανον εχει χαμηλη αυτοεκτιμηση, οποτε χρειαζεται επιβεβαίωση κ εχει ισως ρουτινιασει... Φυσικα εχεις κι εσυ ευθυνη σε ολο αυτο,γιατι σε ενα ζευγαρι παντα φταινε και οι 2...αλλα πιο εντιμο θα ηταν πρωτα να ειχε προσπαθησει να λυσετε τα προβληαματα σας κι οχι να εψαχνε "παρηγοριά"

Με καθε φιλικη διαθεση σου γράφω οσα ειπα κ στην κολλητη μου πριν 5 χρονια, που ειχε μπλεξει σε μια παρομοια νοσηρη κατασταση. Ειναι πλεον παντρεμενη με εναν ανθρωπο που την λατρευει κι εχουν μια τελεια κορουλα.... Καλη τυχη σε ο, τι αποφασισεις

[osin]

Μιλωντας στο τηλέφωνο με την κολλητή μου, που τον ξέρει χρόνια (αυτή μας γνώρισε) μου είπε ότι αυτά που βγάζει τώρα είναι απωθημένα παλιότερα, καθώς δεν είχε μεγάλη σεξουαλική εμπειρια- τουλάχιστον όχι όση θα ηθελε- πριν από εμένα, οπότε θεωρεί ότι παρά τα όσα έλεγε -ηταν απόλυτος περί απιστίας, σε αντίθεση με εμένα, που ήμουν και παλιότερα πιο χαλαρη- ήταν πάντα επιρρεπής στο να κολακεύτει από το ενδιαφέρον των γυναικών.

 

Προσωπικά περιμένω να γίνει το Σαββατοκύριακο μια συζήτηση κ με τον πατέρα του, ή ντροπή του οποίου ξέρω ότι είναι το μόνο που θα τον ταρακούνησει, και μετά είμαι αποφασισμένη να του πω να φύγει από το σπίτι και να πάει να βρει αυτο που του αξίζει. Άλλωστε, σε 10 μέρες είναι και ο περίφημος αγώνας που θα ξαναβρεθουν. Δεν πιστεύω ότι ή σχέση τους έχει μέλλον, αν είναι σχέση, αλλά θα του πω ότι από τη στιγμή που δεν έχει σκοπό να με διεκδικήσει, δεν έχω και εγώ σκοπό να κάνω το ίδιο.

Πως να ζήσεις από τώρα με κάποιον που δεν είναι ερωτευμένος μαζί σου?

 

Καλημέρα κι από μένα. Νομίζω ότι ξέρεις από μόνη σου την απάντηση σχετικά με το τι πρέπει να κάνεις, απλώς όπως κατάλαβα από τα συμφραζόμενα του αρχικού μηνύματος, ελπίζεις να ακούσεις μία άποψη του τύπου μείνε. Δυστυχώς θα συμφωνήσω με τις υπόλοιπες.

Καταρχήν όλοι μας έχουμε απωθημένα παντώς τύπου. Αυτό δε σημαίνει ότι μπορούμε να τρέχουμε και να τα διεκδικήσουμε no matter what! Δεν παίζουμε σε κάποιο σήριαλ παθιασμένης σαπουνόπερας. Ο άντρας σου, λοιπόν, εάν έχει σεξουαλικά απωθημένα, αν αυτή (ή οποιαδήποτε άλλη) γυναίκα θεωρεί ότι θα τον κάνει να βιώσει ανέλπιστες καταστάσεις, μπορεί να το κάνει, δεν τον κρατά κανενας. Απλώς, εάν μεταξύ σας έχετε "συμφωνήσει" ότι έχετε αποκλειστικότητα στη σχέση σας, τοτε... λυπάμαι... αλλά θα πρέπει να σε αφήσει. Μάλλον έχει υπερεκτιμήσει τον εαυτό του και τον περνά για πολύ έξυπνο, που πιστεύει ότι μπορεί να σας έχει και τις 2, χωρίς κανένα πρόβλημα.

Θα αφήσω ασχολίαστα τα όσα σε κατηγόρησε περί των σπουδών σου! Γιατί, ναι, στη δεκαετία που διανύεις τώρα (των 20's), ο κόσμος με αυτά ασχολείται, και όχι με το να σιδερώνει κολαριστά πουκάμισα και να μαγειρεύει (ή τουλάχιστον, δεν ασχολείται μόνο με αυτά). Εάν, τελικά, χωρίσεις με τον άντρα σου, τουλάχιστον αυτά θα σου μείνουν για μια ζωή. Κι άλλος κόσμος έχει τον άντρα του/γυναίκα του από μικρή ηλικία (δεν είστε οι μόνοι, κι εγώ το ίδιο), αλλά δεν είχα διανοηθεί ότι όταν ο άντρας μου έκανε μεταπτυχιακό (και μάλιστα στην Αγγλία, μακριά μου) να του έθετα δίλλημα για τη σχέση μας, ή τώρα που έχω παιδί και παλεύω να τελειώσω κάποια στιγμή το ρημάδι το διδακτορικό μου, να μου γκρινιάζει γιατί δεν έχω ξεσκονίσει καλά τη γωνία!

Επίσης, είναι πολύ κρίμα να περιμένεις το ταρακούνημα του πατέρα του για να "συμμαζευτεί". Αν παραμείνει γι αυτό το λόγο, δεν θεωρώ ότι θα είναι για μόνιμα. Και φυσικά είναι πολύ κρίμα να ξέρεις ότι δεν είναι μαζί σου από δική του επιλογή αλλά επειδή τον "μάλωσε ο μπαμπάς".

Η τελευταία σου ερώτηση: Πως να ζήσεις από τώρα με κάποιον που δεν είναι ερωτευμένος μαζί σου; νομίζω ότι τα λέει όλα.

Όπως όλα δείχνουν από αυτά που περιγράφεις, μάλλον αυτού του ανθρώπου "του τελείωσε η φάση" μαζί σου. Ούτε μπορείς να τον κρατάς με το ζόρι, ούτε είσαι ο πρώτος ή ο τελευταίος άνθρωπος που του συμβαίνει κάτι τέτοιο, και φυσικά ούτε σου αξίζει να βιώνεις μία τέτοια κατάσταση που σου τσακίζει τον εγωισμό και την αξιοπρέπειά σου.

Καλύτερα, λοιπόν, να φύγεις, τώρα

Η ζωή συνεχίζεται, είσαι πάρα πολύ μικρή ακόμα!

[Dragonfly]

Προσωπικά περιμένω να γίνει το Σαββατοκύριακο μια συζήτηση κ με τον πατέρα του, ή ντροπή του οποίου ξέρω ότι είναι το μόνο που θα τον ταρακούνησει, και μετά είμαι αποφασισμένη να του πω να φύγει από το σπίτι και να πάει να βρει αυτο που του αξίζει.

 

Εγώ στη θέση σου δεν θα ανακάτευα άλλους.

Επίσης μην αφήσεις να το παίξει θιγμένος, ότι τον διώχνεις από το σπίτι, ότι τον παραμελείς και άλλες αηδίες. Πάει να φορτώσει την ευθύνη σε εσένα...

[Rea_1971]

Steelma. Αν ανακατέψεις άλλους έβαλες και την τελεία.

 

Τα πράγματα είναι απλά. Ή κανεις μια ακόμα προσπάθεια διαγράφοντας ότι έγινε (αν είναι να επαναφέρεις τα γεγονότα σε κάθε καυγά άστο από τώρα) και διεκδικώντας έναν άντρα που γουστάρεις στο κάτω κάτω

ή πας για αλλού.

[ΑΡΓΚ]

Σας ευχαριστώ όλες τόσο πολύ για τις απαντήσεις. Με βοηθούν πολύ να ξεκαθαρίσω ορισμένα πράγματα.

 

Μιλωντας στο τηλέφωνο με την κολλητή μου, που τον ξέρει χρόνια (αυτή μας γνώρισε) μου είπε ότι αυτά που βγάζει τώρα είναι απωθημένα παλιότερα, καθώς δεν είχε μεγάλη σεξουαλική εμπειρια- τουλάχιστον όχι όση θα ηθελε- πριν από εμένα, οπότε θεωρεί ότι παρά τα όσα έλεγε -ηταν απόλυτος περί απιστίας, σε αντίθεση με εμένα, που ήμουν και παλιότερα πιο χαλαρη- ήταν πάντα επιρρεπής στο να κολακεύτει από το ενδιαφέρον των γυναικών.

 

Προσωπικά περιμένω να γίνει το Σαββατοκύριακο μια συζήτηση κ με τον πατέρα του, ή ντροπή του οποίου ξέρω ότι είναι το μόνο που θα τον ταρακούνησει, και μετά είμαι αποφασισμένη να του πω να φύγει από το σπίτι και να πάει να βρει αυτο που του αξίζει. Άλλωστε, σε 10 μέρες είναι και ο περίφημος αγώνας που θα ξαναβρεθουν. Δεν πιστεύω ότι ή σχέση τους έχει μέλλον, αν είναι σχέση, αλλά θα του πω ότι από τη στιγμή που δεν έχει σκοπό να με διεκδικήσει, δεν έχω και εγώ σκοπό να κάνω το ίδιο. Μου είναι όντως πολύ δύσκολο να τον εμπιστεύτω ξανά μετά από τέτοιο ταρακούνημα, οπότε δεν ξερω τι νόημα θα έχει μία ενδεχόμενη επανασύνδεση από τη στιγμή που μέχρι τώρα είχαμε απόλυτη εμπιστοσύνη μεταξύ μας. Για το τέλος να πω ότι ξέρω κ καταλαβαίνω σίγουρα ότι με νοιάζεται ακόμα, αλλά τι να το κάνεις μόνο αυτό στα 28 σου? Πως να ζήσεις από τώρα με κάποιον που δεν είναι ερωτευμένος μαζί σου?

 

Σου έχει πει ότι δεν είναι ερωτευμένος μαζί σου, και έχεις ενδείξεις ότι σε απατά. Σοβαρά, θα ήθελες να μείνει μαζί σου και ακόμη χειρότερα να προκύψουν κάποτε παιδιά, επειδή ντρέπεται τους δικούς του;

Αν ήσασταν 50, μπορεί να έλεγα κάτι διαφορετικό. Αλλά είστε πολύ νέοι και οι δύο για να συμβιβαστείτε. Η πικρή αλήθεια είναι ότι σχέσεις που ξεκινάνε εκεί στο τέλος της εφηβείας και λίγο μετά, σπάνια κρατάνε. Συμβαίνει, αλλά δεν είναι ο κανόνας.

[stelma]

Θα κάνω μία προσπάθεια να σας μεταφέρω τις εξελίξεις τώρα που κάπως ηρέμησα και ξεκίνησα την προαπάθεια ανασυγκρότησης.

 

Χθες το βράδυ ο καλός μου γυρνώντας πτώμα από τη δουλειά, κοιμήθηκε από τις 8 μιση. Βρήκα λοιπόν την ευκαιρία να μπω στο messenger του κινητού και... βρήκα το φως μου. Εν ολίγοις ετοιμάζεται να μετακομίσει στην πόλη της καλής του, καθώς υπάρχει υποψία ότι μπορεί να έμεινε έγκυος. Φυσικά βρέθηκα μπροστά σε διαλόγους απύθμενης αγάπης, έρωτα και απόλυτης αφοσίωσης. Το μόνο που φαίνεται να τον απασχολεί ως πρόβλημα είναι πώς θα τον δεχτούν τα παιδιά της. Αλλά πραγματικά το χειρότερο δεν ήταν σε καμία περίπτωση αυτό. Το χειρότερο ήταν ότι κορόιδευε εμένα και τη συμπεριφορά μου, λέγοντας ότι δεν μπορεί να με βλέπει, ότι τον επιτηρώ σαν ροτβάιλερ, ότι είμαι κρύα και ειρωνική μαζί του και διαστρεβλώνοντας τα συμπεράσματα από τις συζητήσεις μας. Παρέλειψε βέβαια να αναφέρει πώς κοιμόταν και έκανε σεξ με ένα τέτοιο άτομο ακόμα και αυτές τις ημέρες.

 

Μετά από αυτό πήρα τον πατέρα μου να έρθει να με πάρει με σκοπό να μαζέψω τα πράγματα μου και να φύγω χωρίς να πω τίποτα. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν άντεξα να φύγω σιωπηλά, πήγα από πάνω του την ώρα που κοιμόταν και τον έφτυσα, ενώ στη συνέχεια άρχισα να του φωνάζω ότι είναι σκουπίδι κλπ., τον χαστούκισα, τον χτύπησα και έφυγα ουρλιάζοντας ότι αξίζουν απολύτως ο ένας στον άλλον. Αν πριν από ένα μήνα μου έλεγε κάποιος ότι ο άντρας μου με εξευτέλισε κοροϊδευοντας με ταυτόχρονα με την γκόμενα και εγώ έκανα τέτοια σκηνή απείρου κάλλους, θα του έλεγα ότι είναι τρελός και ότι η δική μας σχέση ακόμα και αν λήξει,θα γίνει με αξιοπρέπεια.

 

Στη συνέχεια αισθάνθηκα μία τεράστια απελευθέρωση, καθώς αισθάνθηκα ότι όλο αυτό με βοήθησε να ξεπεράσω όσα συναισθήματα αγάπηςκαι έρωτα μου είχαν απομείνει, ότι γλίτωσα από μία ταλαιπωρία που θα μπορούσε να είναι ακόμη χειρότερη. Σήμερα είμαι ακόμη μουδιασμένη και αναρωτιέμαι πώς 8 χρόνια μπορεί να έπεσα τόσο έξω με έναν τέτοιο άνθρωπο. Αναρωτιέμαι αν οι αναμνήσεις που έχω είναι αληθινές. Αναρωτιέμαι πώς μπορούσε να είναι τόσο διπρόσωπος ώστε την ίδια ώρα να έρχεται και να με χαϊδεύει για να δει αν έχω πυρετό και να μιλάει ταυτόχρονα με την άλλη υποβιβάζοντας με.

 

Είμαι ακόμη πολύ θυμωμένη και πικραμένη με όλη αυτήν άνανδρη συμπεριφορά, αλλά πραγματικά τείνω να πιστέψω ότι έχει πραγματικά τυφλωθεί από έρωτα και όλα τα υπόλοιπα μοιάζουν μηδαμινά μπροστά του. Δεν καταλαβαίνω γιατί δε σηκωνόταν να φύγει, αφού δεν άντεχε άλλο την παρουσία μου και γιατί έλεγε και έμοιαζε να με νοιάζεται, ενώ ταυτόχρονα έλεγε όλα αυτά στην άλλη. Νομίζω ότι κουβαλάει πολλά συμπλέγματα κατωτερότητας και μέσα από όλη αυτή την προσπάθεια να μειώσει εμένα και τη σχέση μας ήθελε να επιβεβαιωθεί και να εδραιώσει τη νέα του σχέση. Η οποία σχέση θα ήθελα πολύ να προχωρήσει, διότι μου φαίνεται εντελώς αστείο ότι ένας άνθρωπος που δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στη ρουτίνα ενός ζευγαριού χωρίς παιδιά και υποχρεώσεις, νομίζει ότι θα τα βγάλει πέρα σε μία τόσο περίπλοκη κατάσταση όπου ήδη εμπλέκονται δύο ανήλικα παιδιά σε ηλικία δημοτικού και ενδεχομένως ένα τρίτο που είναι στο δρόμο. Εγώ πάντως ευχαριστώ την τύχη μου που δεν πρόλαβε να τον κάνει και πατέρα του παιδιού μου.

 

Στο πρακτικό κομμάτι ξέρω ότι μόλις το συνειδητοποιήσω, θα πονέσω πολύ. Ήδη μου είναι ιδιαίτερα δύσκολο να πάω από το σπίτι μας να μαζέψω τα πράγματα μου, ένα σπίτι που το έφτιαξα με τόση αγάπη για εμάς τους δύο. Ωστόσο, δεν έχω σκοπό να τραβήξω άλλο τα πράγματα τόσο για εμένα όσο και για τους γονείς μας και μόλις αισθανθώ κάπως έτοιμη θα του ζητήσω απλά μία συνάντηση για να λύσουμε τα πρακτικά θέματα του διαζυγίου, του σπιτιού και των δύο σκύλων μας. Τα υπόλοιπα θα γίνουν μάλλον απλώς μία ιστορία, ελπίζω κάποτε να μπορέσω να αναπολώ τις στιγμές μας μόνο με αγάπη.

[Rea_1971]

Σου εύχομαι τα καλύτερα να ερθουν! Καλη δυναμη!

(Όσον αφορα τον καλό σου, τρώει χοντρο δούλεμα. Όταν ακούω ή διαβαζω για "υποψίες" εγκυμοσύνης" φρικάρω. Στην εποχη των αιματολογικών της 1 ημέρας ή ειναι έγκυος μια γυναίκα ή δεν είναι. Ειδικα μετα απο 2 μονο συνευρέσεις).

*αν και υποψιαζομαι οτι έχει γίνει περίεργο μπλέξιμο. Δεν παρατας για πλακα δουλεια και σπιτι για να πας σε αλλη πολη. Με υποψια εγκυμοσυνης! Εδω και με βεβαιοτητα δεν το κάνεις. Για μια γυναικα που εχεις συναντήσει μονο 2 φορές. Νταξ νομιζω οτι καποιος μπλέχτηκε και δεν μπορει να ξεμπλέξει. Και τελικα σε χανει. Ας προσεχε.