γονείς στα 45

[summer99]

Αλήθεια ποια είναι η άποψή σας όταν γίνεται κάποιος γονιός από τα 45 και έπειτα. Συνήθως όταν είναι για υιοθεσία επιλέγουν να είναι οι θετοί γονείς, αν δεν κάνω λάθος, γύρω στα 50 ή και πιο μεγάλοι. Αν όμως κάποια γυναίκα ή άντρας θελήσει να φέρει στον κόσμο ένα παιδάκι και η ηλικία είναι μετά τα 45 θεωρείτε ότι είναι σωστό; υπάρχουν εδώ γυναίκες που έγιναν μαμάδες σε μεγαλύτερη ηλικία και πώς τα πάνε;

[argini]

Εγω είμαι 40 και ο αντρας μου πανω από 45...γιναμε γονεις γιατι το θελαμε πολύ...μια χαρα ειμαστε...προσεχουμε βεβαια και την υγεια μας...εχουμε και βοηθεια....η αγαπη μετραει για το παιδακι..δεν υπαρχουν κανονες...προχθες διαβαζα για μια 23χρονη αγγλιδουλα που πηγε σε ένα παρτυ και ξεχασε το μωρο στο σπιτι επι τέσσερις μερες νηστικο και χωρις νερο με αποτέλεσμα να πεθανει!! Θα το εκανε ποτε αυτό μια 45αρα???Αν το θες πραγματικα προχωρα!

[love4]

Δεν εγινα μαμα δε ιδιαιτερα μεγαλη ηλικια...αλλα αν τα εφερνε η ζωη αλλιως εννοειται πως θα το προσπαθουσα και στα 45..Εχω καταλαβει πλεον οτι σε πολυ μεγαλο βαθμο μετραει το πως νιωθουμε, σε τι κατασταση βρισκεται η υγεια μας και οχι το ποσο πραγματικα ειμαστε...επισης...ειναι πολυ ωραιο να τολμαμε...τολμα το και αποκλειεται να το μετανιωσεις

[love4]

Α! Τωρα ειδα οτι εχεις παιδακια...αρα δε μιλας για σενα...η μηπως σκεφτεσαι για 3ο??!!

[xrisaki]

Όλα είναι σχετικά, τι σημασία έχει η ηλικία όταν είσαι υπεύθυνο άτομο? Μπορεί μια μανούλα να είναι 20 και να είναι αρκετά υπεύθυνη και κάποια 50άρα να είναι τελείως ανεύθυνη ή και το αντίθετο. Όσο για τον παράγοντα υγεία, όσο χρονών και αν είσαι αν δεν φροντίζεις την υγεία σου τόσο πιο γρήγορα θα παρουσιαστούν προβλήματα ή μήπως παίζει ρόλο το παιδί να είναι 5 ή 10 ή 15? Θεωρώ ότι όποια απώλεια ή ταλαιπωρία, στοιχίζει στο παιδί ότι ηλικία και να έχει. Εάν οι γονείς το επιθυμούν τι πιο καλό να φέρουν στον κόσμο ένα παιδάκι, μπορεί να μην έχει τις ίδιες αντοχές μια γυναίκα 30 χρονών με μία 45 αλλά με τον ερχομό του παιδιού ξανανιώνεις και καταφέρνεις να ανταπεξέλθεις στις απαιτήσεις της ανατροφής του. Από την άλλη βέβαια άνω των 55 θεωρώ ότι είναι λίγο δύσκολο και τραβηγμένο να γίνεις γονιός, αν και η ιστορία μας έχει διαψεύσει, εκτός και αν υιοθετήσεις παιδί με κάποια ηλικία, πράγμα αξιοθαύμαστο, διαφορετικά θεωρώ ότι σκέφτεσαι εγωιστικά αδιαφορώντας για τις όποιες συνέπειες μπορεί να έχει πάνω στο παιδί αυτή η απόφαση.

[hara86]

Κορίτσια σωστά όσα λέτε,απλά για μενα επίσης είναι πολύ σημαντικό,όποιος σκέφτεται να αποκτήσει παιδί σε τέτοια ηλικία,να μην βλέπει μονο το πως αισθάνεται ΤΩΡΑ,

ας κοιταξει λίγο το μέλλον...

μπορεί να εισαι 45 ή 50 και να πετάς τώρα,μετά απο 5,10 χρονια τι γίνεται;

Για μενα δεν αρκει μονο η αγάπη,τα παιδιά έχουν κ άλλες ανάγκες,που ενα άτομο στα 55,60.... δύσκολα ανταποκρίνεται...

 

εσας πως θα σας φαινόταν αν είσασταν 20 χρονών και οι γονείς σας 70;

[argini]

Oταν ημουν εικοσι ο μπαμπας μου ηταν 69 ετων! Μια χαρα ήμουν! Μου εστυβε πορτοκαλαδα κάθε πρωι γιατι ηταν συνταξιούχος!! Συζητούσαμε, πηγαίναμε εκδρομες. Δεν ειχα την απαιτηση να παιζουμε ρακετες ή να πηγαίνουμε μαζι στα μπαρακια. Ειχα τα φιλαράκια μου γι αυτά.

[love4]

hara86 δεν ειπαμε πως η ιδανικη ηλικια να κανουμε παιδι ειναι τα 45...ειπαμε πως μπορουμε να το επιχειρησουμε!

Προφανως και στα 25-30 ειμαστε σε καλυτερη σωματικη κατασταση...παρολα αυτα πιστευω πως αν κανουμε παιδι σε λιγο πιο προχωρημενη ηλικια, το γεγονος αυτο μας "ωθει" κατα καποιο τροπο ωστε να προσεξουμε περισσοτερο την υγεια μας για να καταφερουμε να χαρουμε για πολλα χρονια τα παιδια μας

[hara86]

hara86 δεν ειπαμε πως η ιδανικη ηλικια να κανουμε παιδι ειναι τα 45...ειπαμε πως μπορουμε να το επιχειρησουμε!

Προφανως και στα 25-30 ειμαστε σε καλυτερη σωματικη κατασταση...παρολα αυτα πιστευω πως αν κανουμε παιδι σε λιγο πιο προχωρημενη ηλικια, το γεγονος αυτο μας "ωθει" κατα καποιο τροπο ωστε να προσεξουμε περισσοτερο την υγεια μας για να καταφερουμε να χαρουμε για πολλα χρονια τα παιδια μας

 

 

Love4 δεν το εξελαβα έτσι,ότι υποστηρίζετε πως οι ηλικίες αυτές είναι οι ιδανικές...

 

Και γι'αυτο ξεκίνησα γράφοντας πως οσα διάβασα μέχρι στιγμής είναι σωστά και συμφωνώ απόλυτα και στο κομμάτι της υπευθυνότητας και στο οτι το παιδί σε ωθεί να προσέξεις την υγεία σου...

 

Απλά έθεσα εναν προβληματισμο μου,κάτι που πάντα σκεφτόμουν οσον αφορά το θεμα.

 

Κανείς δεν θα πρέπει να βάζει όρια και ούτε να κρίνει αποφάσεις άλλων..

[BabyCute]

Γνωςτη μου εκανε δυδιμα γυρω στα 45 και το βρήκε υπερβολικά δύσκολο.. Ειδικά οταν ηταν γυρω στα 3 τρέχανε παντού δεν μπορούσε να τρέξει απο πισω να τα κοντρολάρει κλπ

40 απο 45 εχει τεράστια διάφορα και εννοείται αν θέλει μια γυναίκα να κανει παιδι τιποτα δεν πρεπει να την σταματήσει ειναι μοναδικό προτερημα, αλλα συμφωνώ με hara πρεπει να σκεφτει πως θα ειναι μετα απο 4-5-10 χρόνια και αν πραγματικά if she's up for the challenge! ... Η αν θα καταντήσει να εχει άλλον να της τα μεγαλώνει

[ΜΑΡΙΤΑ]

Αν και δε μπορώ να απαντήσω αντικειμενικά σε αυτή την ερώτηση μιας έχω ήδη ένα παιδάκι και είμαι μόνο 36 αλλά νομίζω ότι είναι λίγο δύσκολες αυτές οι ηλικίες 45+ για παιδάκι...και οι αντοχές δεν είναι οι ίδιες αλλά και για το παιδί είναι περίεργο να είναι 10 χρονών και οι γονείς του να είναι 60 χρονών-έχω ένα ξάδερφο με γονείς σε τέτοιες ηλικίες και μου έχει αναφέρει αρκετά προβλήματα ψυχολογικά αλλά και πρακτικά.

 

Από την άλλη, αν δεν τα έχει καταφέρει μία γυναίκα μέχρι εκείνη την ηλικία να κάνει παιδάκι και της τύχει τότε, δεν είναι άδικο να μην γίνει μανούλα; Είναι διφορούμενο το θέμα και οι ισορροπίες πολύ λεπτές.

 

Και να αναφέρω και μία άλλη πλευρά του θέματος την οποία δεν είχα σκεφτεί πιο παλιά....έχω μία φίλη 47 χρονών η οποία ήταν άτυχη στη ζωή της και κατάφερε να βρει τον ιδανικό της σύντροφο στην ηλικία των 45 περίπου. Όταν λοιπόν συζήτησα μαζί της το ενδεχόμενο για παιδί μιας και επιτέλους η ζωή της είναι ευτυχισμένη, μου απάντησε ότι φοβάται να προχωρήσει σε εγκυμοσύνη καθώς οι κίνδυνοι για την υγεία του παιδιού είναι πολύ πιο μεγάλοι όταν η μητέρα είναι σε προχωρημενη ηλικία. (αυτισμός, νοητική καθυστέρηση κλπ)

Η ίδια εργάζεται στο χώρο της υγείας και επειδή έχει δει πολλά στην δουλειά της δεν θέλει να το ριψοκινδυνέψει για την υγεία του μωρού.

Τώρα αν είναι αλήθεια αυτή η άποψη δε το γνωρίζω αλλά με έβαλε σε σκέψεις η φίλη μου...

 

Εγώ πάντως από τότε που έγινα μαμά λέω συνέχεια μακάρι να το είχα κάνει πιο νωρίς για να ζούσα ακόμα περισσότερα πράγματα μαζί της!

[Αγγελίνα_2]

Εγώ γνωρίζω κοπέλα που έτυχε να συναντήσει τον άνθρωπο της ζωής της στα 45. Είπε από την αρχή πως δεν σκόπευε να προσπαθήσει τεκνοποίηση με τεχνητές μεθόδους, αλλά ούτε και να την αποφύγει λόγω ηλικίας, θα το άφηνε στο Θεό. Στα 46 της βρέθηκε με μια υγιέστατη και πανέμορφη μπέμπα και τα καταφέρνουν μια χαρά!

[ΜΑΡΙΤΑ]

Και οι θείοι μου στα 47 που απέκτησαν το παιδί τους μια χαρά τα καταφέρναν και το παιδί ήταν τρισευτιχισμένο μωράκι με πολυ πολύ αγάπη τριγύρω.

 

Όταν όμως ήταν έφηβος και αντί να βγαίνει βόλτες με φίλους ασχολιόταν με τα σοβαρά προβήματα υγείας των γονιών του τότε άλλαξαν όλα.

Μια ζωή μέσα σε προβλήματα υγείας μεγάλωσε και ωρίμασε πριν την ώρα του....ο ίδιος λέει ότι ήταν πολύ δύσκολο όλο αυτό και του άφησε πολλά ψυχολογικά...είχαν όλη την καλή διάθεση να μεγαλώσουν ένα ξένοιαστο παιδάκι παρόλο την ηλικία τους αλλά στα 57 τους που το παιδί ήταν μόλις 10 ξεκίνησαν οι εγχειρήσεις καρδιάς, και όλα τα άλλα πολύ σοβαρα προβλήματα υγείας....

 

Καταλαβαίνω όμως και όλες τις γυναίκες που θέλουν να γίνουν μανούλες ακόμα και αν είναι σε προχωρημένη ηλικία...όπως είπα είναι πολύπλευρο το θέμα και δε μπορώ να είμαι απόλυτη ούτε στο να κάνεις παιδί στα 45 ούτε στο να μη κάνεις παιδί στα 45.

[argini]

Tα προβλήματα υγειας είναι απρόβλεπτα...είχα ασθενη που αφησε την κορουλα της στα 5 αφου η ιδια διαγνώσθηκε στα 32 αμεσως μετα τη γεννα με ανίατη μορφη νεοπλάσματος...το κοριτσακι μεγαλωσε μπαινοβγαίνοντας στα νοσοκομεια και θυμοταν την μανουλα του μονιμα με περουκα...μπορουσε κανεις να το προβλεψει αυτό για μια γυναικα που γεννησε στα 32??

Σχετικα τωρα με τα προβλήματα υγειας που μπορει να ανακύψουν στο παιδι θέλω να αναφερω ότι η ηλικια του πατερα που σχετιζεται με αυξημενη συχνοτητα αυτισμού είναι η μεγαλυτερη των 35 ετων...δηλ ακομη και ο 37χρονος πατερας μπορει να επιβαρυνει το παιδι...ενώ εαν η ηλικια της μαμας ξεπερνα τα 35 χρονια αυξανει ο κίνδυνος συνδρομου asperger...αρα τι θα πουμε σημερα σε δυο 36 χρονους υποψηφιους γονεις:confused: θα τους πουμε ότι αργησαν καλυτερα να μην κανουν παιδι:

Φυσικα για τις χρωμοσωμικες ανωμαλίες οφειλει ένα ζευγαρι μεγαλης ηλικιαςνα υποβληθεί στον ενδεδειγμενο ελεγχο εάν οι πεποιθήσεις του επιτρεπουν μια πιθανη διακοπη κυησης...αλλα αυτό ειναι άλλο θεμα...

[Αγγελίνα_2]

Και οι θείοι μου στα 47 που απέκτησαν το παιδί τους μια χαρά τα καταφέρναν και το παιδί ήταν τρισευτιχισμένο μωράκι με πολυ πολύ αγάπη τριγύρω.

 

Όταν όμως ήταν έφηβος και αντί να βγαίνει βόλτες με φίλους ασχολιόταν με τα σοβαρά προβήματα υγείας των γονιών του τότε άλλαξαν όλα.

Μια ζωή μέσα σε προβλήματα υγείας μεγάλωσε και ωρίμασε πριν την ώρα του....ο ίδιος λέει ότι ήταν πολύ δύσκολο όλο αυτό και του άφησε πολλά ψυχολογικά...είχαν όλη την καλή διάθεση να μεγαλώσουν ένα ξένοιαστο παιδάκι παρόλο την ηλικία τους αλλά στα 57 τους που το παιδί ήταν μόλις 10 ξεκίνησαν οι εγχειρήσεις καρδιάς, και όλα τα άλλα πολύ σοβαρα προβλήματα υγείας....

 

Καταλαβαίνω όμως και όλες τις γυναίκες που θέλουν να γίνουν μανούλες ακόμα και αν είναι σε προχωρημένη ηλικία...όπως είπα είναι πολύπλευρο το θέμα και δε μπορώ να είμαι απόλυτη ούτε στο να κάνεις παιδί στα 45 ούτε στο να μη κάνεις παιδί στα 45.

 

ΜΑΡΙΤΑ μου, τα θέματα υγείας είναι καθαρά θέμα τύχης. Υπάρχουν άνθρωποι όπως ο μπαμπας μου και η πεθερά μου, που στα 68 τους είναι υγιέστατοι, με ένα χαπάκι μόνο για την πίεση και άνθρωποι όπως η μαμά μου, που έπαθε καρκίνο στα 35 της και ταλαιπωρούνταν 20 χρόνια, πριν τη χάσουμε. Ή δυο γνωστές μου, η μια εμφάνισε πολύ νέα μυασθένεια κι η άλλη σκληρυνση κατά πλάκας. Και πλέον ακούμε τόσους νέους ανθρώπους να αρρωσταίνουν βαριά ή να φεύγουν ξαφνικά, που πιστεύω πως έχει καταργηθεί πλέον το νιότη=υγεία.

 

Φυσικά, το να έχει κάποιος πρόβλημα υγείας ήδη και να επιδιώκει παιδί στα 45, είναι κάτι που δε με βρίσκει σύμφωνη. Αν μου ερχόταν έτσι τα πράγματα όμως κι εγώ δε θα δίσταζα να κάνω παιδί στα 45 για το αν...μήπως...ίσως...

 

Ευτυχώς βέβαια η ζωή με γλύτωσε από τέτοια διλημματα.

[BabyCute]

Η υγεία χειροτερεύει με την προχωρημένη ηλικια

Καρκίνοι και τέτοια ειναι θέμα τύχης αλλα εννοείται στατιστικά πιο πολλα πρόβληματα εχει μια πενηντάρα απο μια σαραντάρα η τριανταρα!

Έστω και μια απλή περιπτωση, ενα πέσιμο δεν ειναι το ιδιο για μια εξηνταρα που μπορει και να θέλει εγχειρηση γιατι τα κόκαλα δεν ειναι το ιδιο με μια μικρότερη

Αλίμονο η κατάσταση υγείας δεν ειναι το ιδιο σε όλες τις ηλικίες

 

Αλλα εννοείται οτι αν θέλει μια γυναίκα να κανει παιδι ας το κανει, κανενας και τιποτα δεν πρεπει να την αποτρέψει ... Αλλα με τιποτα οι άνθρωποι δεν ειναι το ιδιο και δεν έχουν την ίδια ενέργεια σε όλες τις ηλικίες!

[ΜΑΡΙΤΑ]

Κορίτσια μου συμφωνώ, η ζωή είναι απρόβλεπτη και δε ξερεις τι σου ξημερώνει....αλλά σίγουρα πιο πολλές πιθανότητες έχουμε να αποκτήσουμε πίεση, ζάχαρο, καρδιακά προβλήματα κλπ στα 55 με 60 μας από ό,τι στα 35 με 40 μας έτσι δεν είναι; Και αυτά είναι τα απλά προβλήματα της ηλικίας και όχι τα σοβαρότερα που μπορεί να έρθουν.

 

Ενα παιδί που χάνει τη 35χρονη μαμά του (έξω και μακρυά για όλα τα παιδάκια του κόσμου) από κάποιο σοβαρό θέμα υγείας έχει και έναν 35 με 40άρη μπαμπά να του σταθεί στη δύσκολη αυτή περίοδο όπως και κατά πάσα πιθανότητα παπούδες και γιαγιάδες.

Ενα παιδι που χάνει την 60άρα μαμά ή τον μπαμπά του και έχει και έναν άλλο γονιό 60άρη ζωντανό και κατά πιθανότητα κανένα παππού και γιαγιά δεν είναι το ίδιο έτσι δεν είναι;

 

Δεν κατηγορώ κανέναν για τις επιλογές του απλά είναι διάφορα που σκέφτομαι...και εγώ πάντως τη φίλη μου την συμβούλεψα να κάνει ένα παιδάκι γιατί όλοι έχουμε δικαίωμα στην ευτυχία!

[argini]

Φυσικα και μεγαλώνοντας αυξανουν τα προβλήματα αλλα αυτος δεν είναι λόγος αναστολής της τεκνοποίησης για ατομα που εχουν καλό ιστορικο, δεν είναι καπνιστες, εχουν αθλητικό τρόπο ζωής και φυσικα προσεχουν την διατροφή τους! Διοτι με την λογικη αυτή δεν θα έπρεπε να τεκνοποιουν ουτε οι καπνιστριες που είναι 25 ετων!! Ουτε όσοι οδηγουν μηχανες που επισης σχετίζονται με πιο επικινδυνα τροχαια ατυχήματα κτλ κτλ

Για μενα το βασικότερο ερωτημα για ένα ζευγαρι που βρισκεται κοντα στα 45 είναι κατά πόσον είναι διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν τον τρόπο ζωης τους και να προσαρμοστουν στα δεδομενα και τις απαιτησεις ενός παιδιου. Αν είναι ψυχολογικα διατεθειμένοι να υποστουν θυσιες και να αφησουν πισω τους έναν τρόπο ζωης, να βαλουν ενδεχομένως για καποιο διαστημα σε δευτερη μοιρα καριέρες κτλ τοτε δεν υπάρχει ανασταλτικος παραγοντας. Αρκει να φτασουν στην συλληψη και στην γεννα...μην το ξεχναμε και αυτό!!

[Ελισα24]

Στη ζωη μας καλο ειναι να ενημερωνομαστε και να λαμβανουμε υποψη μας το ρισκο, ομως με οδηγο το φοβο, η ανθρωποτητα δεν θα ηταν εκει που ειναι σημερα.

Οποια 45αρα αισθανεται καλα, και ειναι οντως υγιης, δεν εχει για εμενα κανενα λογο να μην κανει παιδι. Οσο για το παιδι, απο το να μην γεννιοταν ποτε, ας εχει στα 20 του 60αρηδες γονεις. Επισης ξερω 60ρηδες που ειναι τελεια, και 40αρηδες με καρδιακα προβληματα και διαφορα προβληματα υγειας. Το να λεμε οτι 45αρης ειναι ετοιμος για τα ΚΑΠΗ, ειναι αβασιμο και αστειο. Οσο για τον αυτισμο κλπ, λιγα ακουμε τοσα χρονια, και απο μικρομαμαδες? Και ενα σωρο ασθενειες.

Η καθιστικη ζωη που κανει η γενια μας μπροστα στον υπολογιστη δεν ειναι καλο πραγμα.

[BabyCute]

Μα δεν είπε κανείς ότι κάποιος δεν πρέπει να τεκνοποιει επειδή είναι 45 και μόνο, αλλα σίγουρα κάπου υπάρχει ένα όριο - δεν ξέρω ποιο έχει θέσει η φύση αλλα προσωπικά δεν είμαι πολυ σίγουρη για νέες μανουλες 50 χρόνων

Για κάποιο λόγο έρχεται και η εμμηνοπαυση απο κάποια ηλικία και μετά

[βιλλυ]

Γεια σας και απο εμενα...!!!:razz:

Λοιπον εγω εχω ενα γιο 17 ετων που τον γενησα στα 27 και διδυμα αγορακια 2 χρονων που τα γενησα στα 42:mad:

 

Στα 27 μου λοιπον ειχα σιγουρα μεγαλυτερες σωματικες αντοχες να τρεχω πισω του, να τον πηγαινω βολτες, ενω τωρα μου βγαινει η γλωσσα να τα ετοιμασω για μια βολτα...(ισως αυτο να εχει να κανει και με το γεγονος οτι ειναι 2 τα μωρα)..Στα 27 ηθελα να κανω το μπανιο μου στη θαλασσα οπως πριν, χωρις να κουβαλαω τη σαρα και τη μαρα μαζι μου...Τωρα πραγματικα δε με νοιαζει που παμε για μπανιο και μοιαζουμε σαν να κανουμε μετακομιση..Στον μεγαλο μου φοβομουν τα παντα...μην αρρωστησει, μην πεσει, μη μου τον απαγαγουν, μην πεθανω και τι θα απογινει...τωρα εχω την ωριμοτητα να μην τρεμω με το παραμικρο...Στα 27 μου την εσπαγε οταν ηθελα να βγω, να πιω εναν ρημαδοκαφε και δε μπορουσα λογω του παιδιου...τωρα δε με νοιαζει....ας ερθει εδω η φιλη μου και τον πινουμε και στο σπιτι... Στα 27 μου σηκωνοταν η τριχα καγκελο αν το ριχταρι στον καναπε δεν ηταν αψογα στρωμενο....Τωρα, μπουρδελο το σπιτι και το ευχαριστιεμαι κιολας..Στα 27 μου ολες μου οι φιλες, αδερφες, ξαδερφες ειχαν παιδια στην ηλικια πανω κατω του δικου μου και ετσι καναμε πολλες παρεες και εγω και ο μικρος..ειχαμε παντα καπου να παμε που να υπαρχουν παιδακια...τωρα ολων των γνωστων μου τα καμαρια εχουν μεγαλωσει και ειμαι η μονη στον στενο μας κυκλο που εχω βρεφη...πρεπει να τους παρω τηλεφωνο δυο ωρες πριν να μαζεψουν τα παντα για να παω επισκεψη με τους ταλιμπαν....Στα 27 μου, οι γονεις μου ηταν ακομα νεοι και ετσι μπορουσα να τους εχω για βοηθεια οποτε το ζητουσα...τωρα εχουν μεγαλωσει πολυ και παρολο που η χαρα τους ειναι τεραστια για τα δυο τελευταια εγγονακια που απεκτησαν, δε μπορουν να βοηθησουν το ιδιο.......Τον μεγαλο τον επρηζα, τον επαιρνα 150 τηλεφωνα οταν εβγαινε και του εσπαγα τα νευρα...τωρα τα εκοψα και τον παιρνω ενα, το πολυ δυο τηλεφωνα...( αυτο το ειναι υπερ, περισσοτερο για το παιδι:grin:)...Θα μπορουσα να συνεχισω για ωρες.....αλλα δε θελω να σας κουρασω.....

 

Το συμπερασμα:

Στα 27 μου, χαρουμενη και τρισευτυχισμενη που εγινα μανουλα....

Στα 42 μου, χαρουμενη και τρσευτυχισμενη που ξανα εγινα μανουλα...

Τα υπερ και τα κατα και στις δυο περιπτωσεις δε με εκαναν να μετανοιωσω ουτε για την εκγυμοσυνη στα 27, ουτε για την εγκυμοσυνη στα 42...

[AthinaP]

Στην εποχή μας ακούω συχνά οταν μιλάνε για 70χρονους "ααα καλέ αυτός δεν είναι μεγάλος"! Με την εννοια ότι έχουν αρκετά καλά χρόνια μπροστά τους και δεν τους καλεί άμεσα ο Αγ Πέτρος.

 

Τώρα άλλοι γερνάνε πραγματικά στα 70+, άλλοι στα 80+, άλλοι πολύ νωρίτερα. Αναλόγως πόσο έχει προσέξει κανείς, την κληρονομικότητα...

 

Δεν ξερω γιατί σε απασχολεί, summer99. Ως αρκετά μεγάλη, όχι στα όρια όμως της βιολογικής ικανότητας τεκνοποίησης, βλέπω πιο πολλά πλεονεκτήματα, παρά μειονεκτήματα για το παιδί, σε σχέση με το άλλο άκρο, δηλαδή μια βιολογικά ξεκούραστη μητέρα, με μικρή όμως πείρα. Πιάνω όμως τον εαυτό μου να αναρωτιέται πώς θα αντέξω τα χρόνια που έρχονται, αν θα δω εγγόνια και συμβαίνει να κάνω παρέα συχνά με τους παππούδες που παραλαμβάνουν παιδιά στην πόρτα του σχολείου, γιατί βρίσκω αρκετά κοινά μαζί τους!

 

Είμαι όμως γεμάτη απο εμπειρίες και τα παιδιά κερδίζουν από τον κύκλο που έχουμε δημιουργήσει με τα χρόνια. Αυτό ότι όσο προχωράει η ηλικία τόσο του κακοφαίνεται κάποιου που χάνει την καλοπέραση, είναι αλήθεια. Προσωπικά έζησα 15 υπέροχα χρόνια που ήμουν εγώ, όχι η κόρη κάποιου ή η μαμά κάποιου και ιδανικά, έτσι θα ήθελα να ζω για πάντα στην ουσία. Παιδιά έκανα και εγώ για να μη χάσω το τρένο, όχι γιατί η ζωή που ζουσα είχε κάτι που της έλειπε. Συνήθως όμως κάποιος ώριμος σε ηλικία δεν θα κάνει παιδιά στην τύχη, τα έχει ζυγίζει όλα αυτά και αν μη τι άλλο είναι αρκετά χορτασμένος.

[LA LATINA]

Οι γονείς μου με έκαναν όταν ήταν 45 και 55 αντίστοιχα. Στα 15 μου είχα μητέρα 60 και πατέρα 70..........μεγάλωσα με περισσή αγάπη, εμπιστοσύνη και τρελή αδυναμία, μοναχοπαίδι γαρ.

 

Είχα συμμαθήτριες που έχασαν τους γονείς τους πολύ πιο νέους. Τα χρόνια του καθενός τα ξέρει μονάχα ο Θεός. Ειδικά σήμερα που πολλές γυναίκες στα 35 δεν έχουν καν παντρευτεί, λογικό είναι το δεύτερο ή τρίτο παιδάκι τους να το κάνουν μετά τα 40+....

 

Είχα την καλύτερη παιδική ηλικία και εφηβική ακόμα, που θα μπορούσε να έχει άνθρωπος και είμαι ευγνώμων γι αυτό. Η μητέρα μου ακόμα ζει, είναι κατάγερη, και με βοηθάει πολύ. Εγώ γέννησα στα 29 και 31 αντίστοιχα, μου έτυχε ένα πρόβλημα υγείας, και υπήρξε διάστημα που ήμουν πολύ πιο ανίκανη απ την 80+ χρονη μητέρα μου....

 

Αυτά είναι Θεού δουλειές.......δε μπορούμε ούτε να προβλέψουμε, ούτε να αλλάξουμε τίποτα....αυτά από εμένα, εύχομαι να είστε όλες γερές, να μεγαλώνετε γερά παιδιά, όποτε κι αν τα αποκτήσετε!

[hara86]

Για μενα είτε είσαι 20 ειτε 30 είτε 50 ,ποτε δεν είσαι έτοιμος για τον ερχομό ενός παιδιού,ποτέ δεν θα είσαι προετοιμασμένος για το τι σε περιμένει,

ολοι νομίζουμε πως ξέρουμε πριν κάνουμε παιδιά,αλλά δεν έχουμε ιδέα..

 

Επομενως οσο κι αν ζυγισεις τα πράγματα το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο,καθώς θα βρεθείς σε μια κατάσταση τελείως άγνωστη για εσένα..

 

Και διορθώστε με αν κάνω λάθος,απλα πιστεύω οτι όσο μεγαλύτερη είναι η ηλικία που αποκτάς παιδί,τοσο δυσκολότερο σου είναι να αλλάξεις τις συνήθειες σου,να ξεβολευτεις και να θυσιασεις πράγματα που επι τόσα χρόνια σου έφερναν ευχαρίστηση για χάρη ενός παιδιού...

 

Βέβαια σε αυτό δεν είμαι απόλυτη,καθώς οι περιστάσεις ολων δεν είναι ίδιες και σαφώς ο λόγος που μισ γυναίκα θέλει να γίνει μητέρα παίζει πρωταρχικο ρόλο,

ποιο είναι ειλικρινά το κίνητρο της.

[argini]

Σιγουρα σε μεγαλυτερη ηλικια είναι πιο δυσκολο να "ξεβολευτείς" αλλα και σε νεαρη ηλικια εχεις ενδεχομένως περισσότερα απωθημένα...θελεις ακομη να "ζησεις τη ζωή σου"...για μενα το βασικο είναι πόσο καποιος θελει πραγματικα το παιδι και πόσο εχει μεσα του την ταση της προσφορας προς τους άλλους...καλοι και κακοι γονεις υπάρχουν τελικα σε όλες τις ηλικιες...