τα διδυμακια μου εγιναν αγγελοι στον ουρανο..

[katerinaadra]

καλησπέρα κορίτσια, θα ήμουν μια μέλλουσα μανουλα σε μονοζυγωτικά διδυμα κοριτσάκια. τρεις μέρες πριν τον προγραμματισμένο τοκετό και ενώ όλα πήγαιναν πολύ καλά, εμφανίστηκε το σύνδρομο υποκλοπής και σε λίγα λεπτά έχασα τα κοριτσάκια μου..... που σε τρεις μέρες θα τα κρατούσα στην αγκαλιά μου. η καρδιά μου έχει σταματήσει να χτυπά.... θα ήθελα να μάθω ποια μανούλα έχασε μωράκι και βρήκε το κουράγιο για να κάνει άλλο. μακάρι να σταματήσουν να συμβαίνουν τα τυχαία περιστατικά και όλες οι μανούλες του κόσμου να κρατάνε στα χέρια τους τα μωράκια τους.....

 

από την αρχή της εγκυμοσύνης ξέραμε ότι μοιράζονται τον ίδιο πλακούντα άρα υπήρχε ο φόβος του συνδρόμου σε ήπια όμως μορφή, δηλαδή το ένα να τρέφεται πιο πολύ από το άλλο. στην ήπια μορφή του μπορείς να το προλάβεις και να κάνεις πρόωρο τοκετό (φυσικά θα πρέπει τα μωρά τουλάχιστον να είναι στον 7ο μήνα). εμείς πηγαίναμε ανα δυο βδομάδες στο γιατρό και όλα ήταν καλά. όσο βάρος έβαζε η μία, τόσο έβαζε και η άλλη. άρα δεν είχε εμφανιστεί το σύνδρομο ούτε στην ήπια μορφή του, που είναι και κάτι συνηθισμένο να εμφανίζεται. εμείς είχαμε ως στόχο να κλείσω την 36 εβδομάδα, άφού όλα πήγαιναν καλά, ώστε να μη χρειαζόντουσαν θερμοκητίδα. όμως 3 πριν την προγραμματισμένη ημερομηνία τοκετού δεν αισθανόμουν καλά, ούτε να κάτσω, ούτε να ξαπλώσω μπορούσα(δεν είχα συσπάσεις) και ο γιατρός μου είπε να πάω στην κλινική για προληπτικούς λόγους και αν δεν μπορούσα άλλο θα προγραμμάτιζε να με ξεγεννήσει και την επόμενη μέρα. μόλις πήγα πήγαν να μου κάνουν καρδιοτοκογράφημμα και ξαφνικά δεν ακουγόντουσαν τα μωρά. πρέπει στο δρόμο για την κλινική να εμφανίστηκε το σύνδρομο και έτσι το ένα μωρό πήρε όλο το αίμα και στο άλλο δεν έμεινε ούτε σταγόνα. και τα δυο μωρά πεθαίνουν μέσα σε 5-10 λεπτα. ο γιατρός μου ήρθε κατευθείαν και έτρεξε να με ¨ανοίξει¨ μπας και σώσει ένα μωράκι αλλά κυρίως εμένα. γιατί όταν πεθαίνει ένα μωρό στην κοιλιά αν δε το προλάβεις μπορούν να συμβούν πολλά. εχουν περασει 14 μερες, μόνο.........

[Penny X.]

Κουραγιο Κατερινα μου...δεν εχω περασει κατι αντιστοιχο αλλα με συγκλονησε η ιστορια σου...Ευχομαι να το ξεπερασεις οσο δυσκολο κ αν ειναι...

[Ηλιοβασίλεμα]

Κοπέλα μου λυπάμαι αφάνταστα!!!!!!! Τί να σου πώ, και πώς να σε παρηγορήσω σε αυτο το τόσο νωπό τραγικό τέλος της εγκυοσύνης σου....

Μακάρι, στα αλήθεια, να έρθει παρηγοριά και να απαλύνει τον πόνο που νιώθετε...

Και σίγουρα ενα μωράκι θα σας βοηθήσει να προχωρήσετε μπροστά!!!!

[Mytwinsroses]

Γειά σου κι από μένα. Πόσο λυπάμαι ειλικρινά γι'αυτό που πέρασες, μακάρι ο Θεός να σου στείλει όσο κουράγιο και δύναμη χρειάζεσαι, όχι για να το ξεχάσεις, αλλά για να γλυκάνει και να απαλύνει τον πόνο σου, να το κρύψεις μέσα σου σε μια γωνιά στην καρδιά σου, για να είσαι έτοιμη να προχωρήσεις με τον σύντροφο σου. Σίγουρα είναι ανεκπλήρωτο το κενό, και μόνο όσες έζησαν αυτό το πράγμα μπορούν να σε νιώσουν στο βαθμό που είσαι εσύ τώρα. Αλλά και εμείς σαν μητέρες που είμαστε, μπορούμε να σε καταλάβουμε απόλυτα. Δεν ξέρω τι σχέση έχεις με τον Θεό και την Εκκλησία, αλλά μόνο εκεί θα βρείς πραγματικό κουράγιο και δύναμη για να προχωρήσεις. Πίστεψε με. Είμαι μητέρα δίδυμων μονοζυγωτικών κοριτσιών 9 μηνών, τα οποία γεννήθηκαν πρόωρα στις 29 εβδομάδες. Μετά απο πολύ μεγάλη αιμορραγία, γέννησα 2 μωράκα 1,300 και 1,400kg. Η Μαρίνα τα πήγε περήφιμα, έμεινε στην εντατική μόνο για να πάρει βάρος, και πήγαμε σπίτι. Η Μαρία μου όμως, 2 βδομάδες μετά την γέννηση της, παρουσίασε εγκεφαλική αιμορραγία. Οι γιατροί, με 2 ξερά λόγια, μου είπαν μπορεί να έχει νοητική υστέρηση, κάποια παράληση, και δεν θυμάμαι κι εγώ τι άλλο μου είπαν. Μάλιστα η μια γιατρός ήτανε και σίγουρη πώς κάτι θα έχει το μωρό μου. Λες και είναι Θεός. Πληγώθηκα για το μωρό μου, έκλαψα πολύ, πάρα πολύ, δεν ρώτησα όμως ΓΙΑΤΙ ΘΕΕ ΜΟΥ ΝΑ ΜΟΥ ΣΥΜΒΕΙ ΑΥΤΟ; Ποτέ μου... Το μόνο που έλεγα και λέω ακόμα είναι ΔΟΞΑΣΙ Ο ΘΕΟΣ. Πέρασε πολλά στην εντατική, σηψαιμία, άπνοιες, νεκρωτική εντεροκολίτιδα, μέχρι και στο Ισραήλ πήγαμε για επέμβαση στην καρδούλα της. Αλλά ΟΛΑ ΚΑΛΑ! Είναι ένα ζωηρότατο μωρό με κανένα μα κανένα πρόβλημα. Και όλα αυτά γιατί ήμουν κοντά στο Θεό. Γιατί έλεγα Θεέ μου βοήθαμε να τα αντέξω όλα.. Αν έχεις κάποιον πνευματικό, θα σου κάνει καλό η συζήτηση μαζί του. Μείνε ενωμένη με τον σύντροφο σου, είμαι σχεδόν σίγουρη πως στην επόμενη σου εγκυμοσύνη, μάλλον στις επόμενες, θα τα πας περίφημα! Είναι η πιο δύσκολη δοκιμασία που δίνει ο Θεός στους ανθρώπους να περάσουν. Και αυτοί που τις περνούν κοντά του, είναι και αυτοί που ανταμείβωνται. Πάρε κουράγιο και δύναμη από τα αγγελάκια σου που σε προσέχουν δίπλα στην Παναγία και τον Υιό της και όλα θα πάνε καλά! Και κάποια λόγια που ο Απόστολος Παύλος είπε: Πρίν σου στείλει ο Θεός τό Σταυρό πού σηκώνεις τόν κοίταξε μέ τήν ατελείωτη δικαιοσύνη Του, τόν θέρμανε στή γεμάτη αγάπη καρδιά Του, τόν ζύγησε καλά μέ τά στοργικά Του χέρια, μη τυχόν καί πέσει βαρύτερος απʼ οσο μπορεις νά σηκώσεις, καί αφου υπολόγισε τό θάρρος σου, τόν ευλόγησε καί τόν τοποθέτησε προσεκτικά στούς ωμους σου. Μπορεις νά τόν σηκώσεις Κρατησέ τον καί ανέβαινε από τό Γολγοθα πρός τήν Ανάσταση.

Κρατήσου Κατερίνα μου. Η Ανάσταση δεν θα είναι μακριά!

[katerinaadra]

αγαπητή μου Mytwinsroses όταν έμεινα έγκυος στα διδυμάκια μου όλοι μου έλεγαν ότι θα είναι πολύ δύσκολο να φτάσω μέχρι το τέλος και ότι μπορεί τα πράγματα να μην πάνε καλά. εγώ όμως είχα τέτοια πίστη μέσα μου και έλεγα ότι ο θεός μας αγαπάει και τίποτα δε θα πάει στραβά. όμως μετά από αυτό που έγινε, σοκαρίστηκα και πολλές φορές δυστυχώς έχω πεί ¨γιατί? γιατί θεε μου? γιατί με άφησες να φτάσω μέχρι το τέλος και μετά μου τα πήρες?¨ άλλες φορές Τον παρακαλάω να μου δώσει δύναμη να το ξεπεράσω και την λογική να μην τα βάζω μαζί Του. όλοι μου λένε ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα, όπως το να μην μπορούσα πλέον να κάνω άλλα παιδιά.όταν το σκέφτομαι αυτό καταλαβαίνω ότι όντως ο θεός δεν με έγκατέλειψε απλα ήθελε να το περάσουμε. πολλές φορές όμως το ξεχνάω και σκέφτομαι μόνο τα κοριτσάκια μου που δεν πρόλαβα ούτε αγκαλιά να τα πάρω. μακάρι να βρω τη δύναμη και να μην απομακρυνθώ από το δρόμο του θεού και να μας λυπηθεί εμένα και τον αντρα μου και να μας χαρίσει κάποτε μια μεγάλη μεγάλη οικογένεια.... να είσαι καλά εσύ και η οικογένειά σου τα λόγια σου με έκανα να σκεφτώ ότι ο θεός δεν μας εγκαταλείπει αρκεί να μην πάψουμε να πιστεύουμε.

[Mother of three]

Κατερινα μου,...Ο Θεος να σου δωσει κουραγιο,Η Παναγια να σου γεμισει το κενο με αλλα παιδακια...να λαμψει και παλι το χαμογελο στα χειλη σας.

Εσυ και τα μωρακια που ειναι 2 αγγελακια στον ουρανο θα ειναι στις προσευχες μου.

Εχω φιλη,η οποια γεννησε το μωρακι της,το πηρε αγκαλια και σε ενα 24ωρο το παιδι πεθανε....

Λυπαμαι,αλλα κρατα την πιστη σου!Ο Θεος μας θα σου ξαναδωσει την ευλογια,τα αγγελουδια σου θα γινουν οι φυλακες αγγελοι σου,θα ευτυχισετε!Θα κανετε μεγαλη οικογενεια καρδια μου!Ειμαι σιγουρη!

Σε παρακαλω,οταν θα ερθει και παλι ενα μωρακι,στειλε μας,να χαρουμε με την χαρα σου κοριτσι μου!

Να εισαι ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!

[Mother of three]

Γειά σου κι από μένα. Πόσο λυπάμαι ειλικρινά γι'αυτό που πέρασες, μακάρι ο Θεός να σου στείλει όσο κουράγιο και δύναμη χρειάζεσαι, όχι για να το ξεχάσεις, αλλά για να γλυκάνει και να απαλύνει τον πόνο σου, να το κρύψεις μέσα σου σε μια γωνιά στην καρδιά σου, για να είσαι έτοιμη να προχωρήσεις με τον σύντροφο σου. Σίγουρα είναι ανεκπλήρωτο το κενό, και μόνο όσες έζησαν αυτό το πράγμα μπορούν να σε νιώσουν στο βαθμό που είσαι εσύ τώρα. Αλλά και εμείς σαν μητέρες που είμαστε, μπορούμε να σε καταλάβουμε απόλυτα. Δεν ξέρω τι σχέση έχεις με τον Θεό και την Εκκλησία, αλλά μόνο εκεί θα βρείς πραγματικό κουράγιο και δύναμη για να προχωρήσεις. Πίστεψε με. Είμαι μητέρα δίδυμων μονοζυγωτικών κοριτσιών 9 μηνών, τα οποία γεννήθηκαν πρόωρα στις 29 εβδομάδες. Μετά απο πολύ μεγάλη αιμορραγία, γέννησα 2 μωράκα 1,300 και 1,400kg. Η Μαρίνα τα πήγε περήφιμα, έμεινε στην εντατική μόνο για να πάρει βάρος, και πήγαμε σπίτι. Η Μαρία μου όμως, 2 βδομάδες μετά την γέννηση της, παρουσίασε εγκεφαλική αιμορραγία. Οι γιατροί, με 2 ξερά λόγια, μου είπαν μπορεί να έχει νοητική υστέρηση, κάποια παράληση, και δεν θυμάμαι κι εγώ τι άλλο μου είπαν. Μάλιστα η μια γιατρός ήτανε και σίγουρη πώς κάτι θα έχει το μωρό μου. Λες και είναι Θεός. Πληγώθηκα για το μωρό μου, έκλαψα πολύ, πάρα πολύ, δεν ρώτησα όμως ΓΙΑΤΙ ΘΕΕ ΜΟΥ ΝΑ ΜΟΥ ΣΥΜΒΕΙ ΑΥΤΟ; Ποτέ μου... Το μόνο που έλεγα και λέω ακόμα είναι ΔΟΞΑΣΙ Ο ΘΕΟΣ. Πέρασε πολλά στην εντατική, σηψαιμία, άπνοιες, νεκρωτική εντεροκολίτιδα, μέχρι και στο Ισραήλ πήγαμε για επέμβαση στην καρδούλα της. Αλλά ΟΛΑ ΚΑΛΑ! Είναι ένα ζωηρότατο μωρό με κανένα μα κανένα πρόβλημα. Και όλα αυτά γιατί ήμουν κοντά στο Θεό. Γιατί έλεγα Θεέ μου βοήθαμε να τα αντέξω όλα.. Αν έχεις κάποιον πνευματικό, θα σου κάνει καλό η συζήτηση μαζί του. Μείνε ενωμένη με τον σύντροφο σου, είμαι σχεδόν σίγουρη πως στην επόμενη σου εγκυμοσύνη, μάλλον στις επόμενες, θα τα πας περίφημα! Είναι η πιο δύσκολη δοκιμασία που δίνει ο Θεός στους ανθρώπους να περάσουν. Και αυτοί που τις περνούν κοντά του, είναι και αυτοί που ανταμείβωνται. Πάρε κουράγιο και δύναμη από τα αγγελάκια σου που σε προσέχουν δίπλα στην Παναγία και τον Υιό της και όλα θα πάνε καλά! Και κάποια λόγια που ο Απόστολος Παύλος είπε: Πρίν σοῦ στείλει ὁ Θεός τό Σταυρό πού σηκώνεις τόν κοίταξε μέ τήν ἀτελείωτη δικαιοσύνη Του, τόν θέρμανε στή γεμάτη αγάπη καρδιά Του, τόν ζύγησε καλά μέ τά στοργικά Του χέρια, μῆ τυχόν καί πέσει βαρύτερος ἀπʼ ὅσο μπορεῖς νά σηκώσεις, καί ἀφοῦ ὑπολόγισε τό θάρρος σου, τόν εὐλόγησε καί τόν τοποθέτησε προσεκτικά στούς ὥμους σου. Μπορεῖς νά τόν σηκώσεις Κρατησέ τον καί ἀνέβαινε ἀπό τό Γολγοθᾶ πρός τήν Ανάσταση.

Κρατήσου Κατερίνα μου. Η Ανάσταση δεν θα είναι μακριά!

 

Το μηνυμα σου με ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΕ!Πραγματικα,μαζι με την Κατερινα παιρνω και γω δυναμη να αντιμετωπισω τα δικα μου προβληματα!

Μαζι με την Κατερινα σε ευχαριστω και γω.Ο Θεος να σε εχει καλα...

[Ηλιοβασίλεμα]

Το μηνυμα σου με ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΕ!Πραγματικα,μαζι με την Κατερινα παιρνω και γω δυναμη να αντιμετωπισω τα δικα μου προβληματα!

Μαζι με την Κατερινα σε ευχαριστω και γω.Ο Θεος να σε εχει καλα...

 

 

Συμφωνώ!!!!

[ανεζουλα]

Katerina mou, glykia! Me syglonises! Kouragio agapi mou kai dynami! Na mas milas opote to exeis anagi, emeis eimaste edw kai se akoume. Eimaste konta sou! Einai adiki i zoi polles fores. Den xerw ti na pw. Eyxomai o xronos na apalynei ton pono sas. Se skeftomaste synexeia.

[agap.marin]

κοριτσι μου λυπαμαι πολυ... δεν υπαρχουν λογια... σφιχτηκε η καρδια μου... κουραγιο και δυναμη... τι αλλο να πω? κατι τετοια πραγματα δεν τα χωραει ο νους... η σκεψη μας ειναι μαζι σου... να ευχεσαι μονο να περασει ο καιρος γρηγορα... δεν γινεται να ξεχαστει αυτο το πραγμα... ομως ισως με το χρονο και με τα παιδακια που θα κανεις στο μελλον να απαλυνθει εστω και λιγο.. εγω σε δυο μηνες ειχα δυο αποβολες στην δευτερη αποβολη ηταν και σε μενα δυδιμα βεβαια δεν συγκρινεται σε καμια περιπτωση με τον δικο σου πονο... αυτη τη στιγμη παλευω να κρατησω το ενα μωρακι που μου εμεινε και ειμαι ακομη στην αρχη.. δεν εχω περασει ουτε το μισο...αλλες φορες ο χρονος γιατρεβει και αλλες βασανιζει... την Παναγια να παρακαλας μανα ειναι και ξερει ολες μας ποναει να ζητας συνεχεια την προσστασια της δεν ειναι κακο... να δεις που απο δω και περα θα πανε ολα καλα... δωσε στον εαυτο σου χρονο και τους λογικους που θα σου πουν ελα μη κανεις ετσι θα κανεις κ αλλα λες και ηταν ενα απλο πραγμα (γιατι θα το ακουσεις κ αυτο) να μην τους ακους... να μην πνιξεις κανενα συναισθημα οταν φτανουμε στον πατο το μονο που μας μενει ειναι ν αρχισουμε να ανεβαινουμε παλι... και παλι κουραγιο και ολες τιε ευχες μου για ενα καλυτερο αυριο...

[Mother of three]

κοριτσι μου λυπαμαι πολυ... δεν υπαρχουν λογια... σφιχτηκε η καρδια μου... κουραγιο και δυναμη... τι αλλο να πω? κατι τετοια πραγματα δεν τα χωραει ο νους... η σκεψη μας ειναι μαζι σου... να ευχεσαι μονο να περασει ο καιρος γρηγορα... δεν γινεται να ξεχαστει αυτο το πραγμα... ομως ισως με το χρονο και με τα παιδακια που θα κανεις στο μελλον να απαλυνθει εστω και λιγο.. εγω σε δυο μηνες ειχα δυο αποβολες στην δευτερη αποβολη ηταν και σε μενα δυδιμα βεβαια δεν συγκρινεται σε καμια περιπτωση με τον δικο σου πονο... αυτη τη στιγμη παλευω να κρατησω το ενα μωρακι που μου εμεινε και ειμαι ακομη στην αρχη.. δεν εχω περασει ουτε το μισο...αλλες φορες ο χρονος γιατρεβει και αλλες βασανιζει... την Παναγια να παρακαλας μανα ειναι και ξερει ολες μας ποναει να ζητας συνεχεια την προσστασια της δεν ειναι κακο... να δεις που απο δω και περα θα πανε ολα καλα... δωσε στον εαυτο σου χρονο και τους λογικους που θα σου πουν ελα μη κανεις ετσι θα κανεις κ αλλα λες και ηταν ενα απλο πραγμα (γιατι θα το ακουσεις κ αυτο) να μην τους ακους... να μην πνιξεις κανενα συναισθημα οταν φτανουμε στον πατο το μονο που μας μενει ειναι ν αρχισουμε να ανεβαινουμε παλι... και παλι κουραγιο και ολες τιε ευχες μου για ενα καλυτερο αυριο...

Κοπελα μου,ευχομαι και σε σενα Η Παναγια να σταθει διπλα σου και να κρατησεις το μωρακι σου υγιεστατο στην αγκαλια σου!Ευχομαι να τα λεμε σε καποιο αλλο θεμα για το πως ειναι η ζωη με τα παιδακια σας!

Κατερινα μου,θα ειμαστε εδω,μια ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΚΑΛΙΑ,ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΝ ΚΑΤΙ ΑΝΑΛΟΓΟ!

[alexele]

14 μέρες μόνο............. πένθους, θυμού, θλίψης, με άδεια αγκαλιά, με λόγια παρηγοριάς, με κενό βλέμμα.....

Είναι πολύ νωρίς κορίτσι μου, έχασα το μωράκι μου στις 38 εβδομάδες, ακριβώς ίδιες εικόνες στο καρδιοτοκογράφο.... το απόλυτο κενό, πέθανε ακαριαία ενδομήτρια.

Δόξα τω Θεό όμως, το αγγελάκι μας φρόντισε να μη μας αφήσει μόνους!

Φρόντισε να πενθήσεις και απαλλαγμένη (όσο μπορέσεις) από άσχημες αναμνήσεις παραδώσου σε μία ανέφελη τελειόμηνη εγκυμοσύνη.

[katerinaadra]

σας ευχαριστώ όλες, τα λόγια σας μου δίνουν κουράγιο...

[stavr77]

Κατερίνα μου

Δεν μπορω να σου πω πολλά, γιατί δεν έχω βιώσει κάτι τόσο οδυνηρό, τόσο ασύλληπτο....έχοντας όμως ζήσει μια αποβολή σε μικρότερη ηλικία κυήσεως, θέλω να σου πω να μη χάσεις το κουράγιο και την πίστη σου....θα περάσεις απο πολλά στάδιο.....οδύνης, θλίψης, κατάθλιψης, θυμού, άρνησης, φόβου μέχρι να καταφέρεις να μάθεις να ζεις με αυτήν την απώλεια. Τώρα βρίσκεσαι ακόμα σε καθεστώς σοκ...όσο θα περνάνε οι μέρες όλα όσα νιώθεις θα γίνουν πιο έντονα και κάποτε θα μάθεις να τα αποδέχεσαι για να προχωρήσεις παρακάτω.....πολλές φορές θα αναλογιστείς αυτό το "Γιατί?".....απάντηση όμως δεν θα βρεις πουθενά.....

Όλα τα πράγματα στη ζωή μας γίνονται για καποιο λόγο...ίσως, για να ανασύρουμε στην επιφάνεια δυνάμεις μας που ποτέ δεν είχαμε αναλογιστεί ότι θα έχουμε....

Ο χρόνος θα γιάνει τις πληγές σου και θα απαλύνει τον πόνο σου....το ξέρω ότι τώρα όλα αυτα σου φαίνονται ανέφικτα......όμως, όλα θα βρουν το δρόμο τους, σιγά σιγά.......

Ζήτησε βοήθεια από ανθρώπους που μπορούν να σε στηρίξουν να ανέβεις το γολγοθά σου, ειδικούς ή μη.....πιάσε το χέρι του άντρα σου και μην απομωνόνεσαι ....και αυτός πονάει πολύ.......

 

Εγώ έπλασα μια ιστορία στο μυαλό μου......ότι το αγγελούδι μου βρίσκεται πάνω ψηλά στον ουρανό, διπλα στη μανούλα μου και το προσέχει......

Και όταν πια θα νιώσεις δυνατή ένα ή δύο καινούρια μωρά θα έρθουν στην κοιλίτσα και στην αγκαλίτσα σου να σε γεμίσουν χαρά και ελπίδα για το μέλλον.......

Και τα άλλα δύα θα σας κοιτούν απο ψηλά, συνοδοιπόροι.......

Ό,τι θέλεις, είμαστε εδώ.....μη σιωπάς.......

Σε σκέφτομαι πολύ και σου κάνω μια αγκαλιά......

[fragoula]

...

[katerinaadra]

Πως μπορεί και πονάει η καρδιά μου, αφού έχει σταματήσει να χτυπάει....

Ο θεός ξέρει για ποιο λόγο γίνονται όλα.

Έχε θεούλη μου τα αγγελουδάκια μου ευτυχισμένα ψηλά στον ουρανό....και πες τους ότι τα αγαπάω πάρα πάρα πάρα πολύ!!!!

[Renatadros]

Κατερίνα καλησπέρα.

 

Έχω πάρα πολύ καιρό να γράψω εδώ και μπαίνοντας σήμερα, διάβασα το μήνυμα σου και δε μπορούσα να μην μετέχω στη συζήτηση.

Δυστυχώς και εγώ έχασα δίδυμα, στον 5ο μήνα, χωρίς κάποιο παθολογικό αίτιο και ξέρω πολύ καλά τί περνάς. Η ψυχολογία μου μετά από 1 χρόνο, εξακολουθεί να είναι χάλια... το πρώτο μήνα ήμουν ράκος... έκλαιγα με το παραμικρό... τώρα τα δάκρυα έχουν στεγνώσει πια... αλλά η σκέψη είναι το λιγότερο 5 με 6 φορές την ημέρα σε αυτά... το "γιατί" το έχω αναρωτηθεί πάρα πολλές φορές και εξακολουθώ να αναρωτιέμαι... δε είμαι και τόσο κοντά στον Θεό και δε μπορώ να πω ότι βρήκα κάπου παρηγοριά, πλέον της αγκαλιάς του άντρα μου! μία συζήτηση που είχα με ψυχολόγο με βοήθησε λίγο, αλλά δεν το συνέχισα... ίσως έπρεπε... αλλά δεν υπάρχει λόγος να σου πώ περισσότερα, έχεις αρκετό δικό σου πόνο... το μόνο που θέλω να σου πώ είναι ότι όσο μπορείς να μη το κρατάς μέσα σου... κλάψε, θύμωσε, ξέσπασε, μίλα στον σύζυγο σου, όχι σε όλο τον κόσμο...άστο να βγει από μέσα σου... και είναι φυσικό να περάσεις μία περίοδο θλίψης... ελπίζω σύντομα να μείνεις έγκυος, όταν το επιτρέψει ο γιατρός, και τότε πιστεύω το επόμενο μωράκι να σου απαλύνει λίγο τον πόνο. Κουράγιο!

[xenia:-)]

κλαψε για τα μωρακια σου,και οταν νιωσεις ετοιμη.....θα σου στειλουν το αδερφακι/ια τους.....

λυπαμαι παρα πολυ...ειναι πολυ δυσκολο αυτο που ζεις.

κανε κουραγιο....

[maria781]

....με κάνατε και έκλαψα.....

[ΟΛΓΑ78]

Ειλικρινά, δεν μπορώ καν να φανταστώ τον πόνο σου... το μόνο που μπορώ να σου πω είναι να θρηνήσεις... αυτό είναι το φυσιολογικό, αυτό είναι το υγιές...μην τα κρατήσεις μέσα σου.. και στην συνέχεια να ζητήσεις βοήθεια..από τους δικούς σου ανθρώπους. Θέλεις χρόνο, πολύ χρόνο... δεν θέλω να σου πω ότι σύντομα θα είσαι καλύτερα, αυτό θα το διαπιστώσεις μόνη σου. Απλά, ξέσπασε, άσε τον εαυτό σου ελεύθερο και άσε τα συναισθήματά σου να σε καθοδηγήσουν, μην τα καταπιέζεις καθόλου. Τα υπόλοιπα θα έρθουν από μόνα τους, το ίδιο και η κάθαρση... σε φιλώ!

[αγοροmummy!]

Κατερινα καλημερα... Πραγματικα ειναι σοκαριστικο αυτο που σου συνεβη και θελει τεραστια δυναμη ψυχης να το ξεπερασεις και να συνεχισεις... ειμαι σιγουρη οτι αυτη τη δυναμη θα την παρεις απο τα αγγελουδια που εφυγαν και συντομα θα εχεις μια νεα εγκυμοσυνη τελειομηνη... καλη δυναμη σε εσενα και τον αντρα σου, ο χρονος ειναι γιατρος λενε, συνηθισμενη φραση αλλα ισχυει..δε θα ξεχαστει αυτο που σου συνεβη αλλα τουλαχιστον θα απαλυνει τον πονο για να κανετε μια νεα προσπαθεια... φιλια πολλα!

[AthinaP]

Και σε εμένα συνέβη κάτι τέτοιο, και πριν κλείσει χρόνος έμεινα έγκυος στα παιδιά μου.

 

Τι να πω, ήταν χειρότερο από όσο θα μπορούσα να φανταστώ. Νομίζω οι ορμόνες της λοχείας το κάνουν χειρότερο. Τις πρώτες μέρες ήμουν σχετικά ψύχραιμη θα έλεγα, αλλά το χειρότερο σημείο για εμένα ήταν μια εβδομάδα μετά και το απέδωσα στις ορμόνες. Επίσης τις πρώτες μέρες δέχτηκα πολλή υποστήριξη, από φίλους, γνωστούς, συνεργάτες, γείτονες, τους πάντες, αλλά όσο περνούσε ο καιρός και το θέμα δεν ήθελαν πια να το συζητάνε οι γύρω, ένιωσα χειρότερα. Δεν ήταν και καλό να το συζητάω, δεν το ήθελα και εγώ. Μετά γαντζώθηκα στο σύζυγο και δεν πήγαινα χωρίς εκείνον πουθενά. Σταδιακά, μετά από μήνες αισθανόμουν ότι δεν είχα πια βαρύ πένθος και αφού αποφάσισα ότι προς τα έξω θα δείχνω καλά καταρχήν. Αυτή η "υποκρισία" βοήθησε και στο να αισθάνομαι καλύτερα τελικά. Επίσης, ήμουν και σχετικά προχωρημένης ηλικίας και δεν ήθελα να μεσολαβήσει μεγάλο διάστημα μέχρι να ξανασυλλάβουμε και είχαμε και θέματα υπογονιμότητας, όλο αυτό με ξεπερνούσε.

 

Πάντως μόλις έμεινα ξανά έγκυος, μεταμορφήθηκα. Θεωρούσα ότι έπρεπε να δοθούν οι καλύτερες προϋποθέσεις για τη νέα εγκυμοσύνη και ήμουν ήρεμη, χαλαρή, αισιόδοξη για να πάνε όλα όσο το δυνατόν καλύτερα. Και πήγαν.

 

Σου ευχομαι και εσένα να είναι μια ανάμνηση σύντομα όλο αυτό.

[vickie_85]

Πέρυσι τέλη Αυγούστου έχασα κι εγώ το αγοράκι μου 6,5 μηνών!!!! Κι εγώ όπως κι εσύ αναρωτιόμουν γιατί να συμβεί αυτό σε εμάς, έκλαιγα συνέχεια... Μετά είπα ότι θα σταθώ στα πόδια μου και θα το αντιμετωπίσω... Το έκανα όλο τον Οκτώβρη... Το Νοέμβρη όμως άρχισα να χάνω τον εαυτό μου!!! Συνέχεια σκεφτόμουν το αγοράκι μου, το ότι στα τέλη του μήνα θα το είχα στην αγκαλιά μου, ότι θα κάναμε Χριστούγεννα όλοι μαζί!!!! Μετά άρχισα να γίνομαι πολύ νευρική και να τσαντίζομαι με το παραμικρό με τον άντρα μου... Τότε συνειδητοποίησα ότι θα χαλάσω το σπίτι μου... Έπρεπε να ζητήσω τη βοήθεια ψυχολόγου. Πήγα σε ψυχολόγο και μπορώ να πω ότι οι συνεδρίες μαζί της με βοήθησαν να αποδεχθώ την απώλεια και να καταλάβω ότι η ζωή συνεχίζεται. Φέτος 5 ημέρες μετά την περσινή απώλεια έμαθα ότι είμαι έγκυος!!! Μετά έμαθα ότι είναι δίδυμα!!!! Ο Θεός είναι μεγάλος!!!! Ό,τι μας παίρνει μας το επιστρέφει!!! Ξέρω ότι πονάς πάααααααααρα πολύ!!!! Καταλαβαίνω ότι σου φαίνεται πολύ δ'υσκολο να κάνεις άλλο παιδάκι... Το να ξεπεράσεις τη διπλή αυτή απώλεια είναι δύσκολο!!! Ζήτα βοήθεια από ψυχολογο (αν θες μπορ'ω να σου συστήσω τη δική μου), θα σε βοηθήσει πολύ!!!

Πότε δεν ξεχνάμε τα αγγελούδια μας!!! Απλάμαθαίνουμε να ζούμε με την απώλειά τους!!!!

Εγώ πηγαίνω ακόμα στο νεκροταφείο και του μιλάω! Του λέω και για τα αδερφάκια του!! Το ίδιο και σε αυτά, μιλάω για το μεγάλο τους αδερφούλη!!!!

Και μια συμβουλή : κλαψε και θρήνησε για την απώλεια των παιδιών σου!!!! Μίλα σε ειδικό!!!!! Ο θρήνος θέλει το χρόνο του!!!! Κι ο χρόνος είναι η καλύτερη γιατρειά (όταν μου το έλεγαν με εκνεύριζε - τώρα ξέρω ότι είχαν δίκιο!)

Κουράγιο!!!

[ηλιαχτιδα 78]

πανε σχεδον 4 χρονια που εχασα το μονακριβο αγορακι μου 9 μερες μετα την γεννηση του..δεν τον ξεχναω ποτε..παω συνεχεια στο ταφακι του και τον φροντιζω..τον νανουριζω και φευγω... γιατι οταν γυριζω σπιτι με περιμενουν οι αδερφουλες του..η Κατερινα η μεγαλη μου που ειναι 7 χρονων και η Μαρια-Δημητρα που ειναι σχεδον 6 μηνων..ναι μπορεσαμε με πολυ αγωνα και πιστη να αποκτησουμε ενα ακομα μωρακι..ο πονος μας εγινε χαρα και τα δακρυα στεγνωσαν..αποκτησαμε ξανα ζωη και ελπιδα..τον αγαπαμε και τον σκεφτομαστε παντα...και αυτος μας προσεχει απο εκει ψηλα..ειναι και θα ειναι το αγγελουδι μας..με πολυ εκτιμηση και κατανοηση Ιωαννα

κουραγιο,δυναμη,πιστη...!

[karita]

Κατερινάκι μου λυπάμαι πάρα πολύ για αυτό που σου συνέβει...Πραγματικά έχω σοκαριστεί με τις ιστορίες που διαβάζω απο όλες σας. Είστε όμως όλες σας άξιες θαυμασμού που έχετε σταθεί στα πόδια σας μετά απο αυτήν την δοκιμασία. Γιατί δοκιμασία είναι...είναι σίγουρο αυτό...

Ξέρω ότι όλοι μας θα περάσουμε απο κάποια δοκιμασία ώστε να αποδειχθεί η πίστη μας στο Θεό. Για αυτό μείνε κοντά του, όσο και αν νοιώθεις την αδικία αυτή τη στιγμή...

Είχα και εγώ μια παλλίνδρομη την 8η εβδομάδα και πόνεσα τρομερά...ακόμα σκέφτομαι το μωράκι που έχασα και κλαίω...είπα μέσα μου γιατί να μου συμβεί αυτό....και όμως ξέρω ότι το αυτό που έζησες είναι πολύ τραγικότερο απο το δικό μου. Μακάρι ο Θεός να σου δώσει δύναμη να ξεπεράσεις το χαμό των κοριτσιών σου καλή μου.

Σκέψου ότι τα αγγελούδια σου είναι κοντά στο δημιουργό τους και ότι είναι ευτυχισμένα...γιατί η αγάπη και η καλοσύνη δεν βρίσκονται στον κόσμο που ζούμε αλλά εκεί που βρίσκονται αυτή τη στιγμή τα αγγελούδια μας....