Δυστροπος στο φαγητο

[irini3]

Γεια σας κορίτσια ειμαι η Ειρηνη και εχω ενα γιο 2 ετων τον Κωνσταντινο. Ειναι γενικα δυστροπο μωρο αλλα εδω και 3 μηνες εχουμε μεγαλο προβλημα στο φαγητο γιατι απλα δεν τρωει τιποτα απολυτως. Ειναι αντιδραστικος στα παντα που πρεπει να τρωει ενα φυσιολογικο μωρο στην ηλικια του και τελευταια αναγκαστηκαμε να τον ταιζουμε με το ζορι γιατι ο γιατρος διεγνωσε ελλειψη βιταμινων σιδηρου κλπ. Ετσι λοιπον αφου πηρα το πρασινο φως απο τον γιατρο και απο δικη μουαπογνωση οταν κανει τρελες και δεν ανοιγει στομα τον ξαπλωνω και με το ζορι του περναω τις κουταλιες κλεινοντας του τη μυτη. Μιλαμε οτι δεν τον αφηνω να παρει ουτε αναπνοη γιατι αρρωσταινει πια συχνα και εχουμε πολεμο με τα σιροπια και τις αντιβιωσεις. Δεν ειναι και οτι καλυτερο αυτο το ξερω αλλα ξερω επισης οτι πολλες μαμαδες το κανουν αναγκαστικα αυτο γιατι απλα δεν γινεται αλλιως. Ετσι καταφερνω και τον ταιζω ειναι ο μονος τροπος δυστυχως. Μονο οταν του κλεινω τη μυτη ανοιγει και καταπινει ειναι σκληρος τροπος το ξερω αλλα θελω την βοηθεια σας αν μπορω να εχω αλλη επιλογη αφου εχω δοκιμασει τα παντα. Ασε με τον καθαρισμο της μυτης και τα σιροπια εκει εχουμε πληρη καθηλωση. Μεχρι και σε παιδοψυχολογο πηγαμε και ανησυχω μηπως κανω κακο τελικα και δεν φαει ποτε του! Πειτε μου μια αποψη και τις δικες σας σκεψεις και εμπειριες κοντευει να με τρελανει αυτη η ιστορια. Ευχαριστω και τα λεμε στη συνεχεια.

[lelaki1980]

irini ayto poy tha ithela na se rotiso giati apokleietai na min troei tipota oli thn imera ektos an pinei mono gala.troei psomi giaoyrti kati to otidipote i apla arneitai ta panta?merikes parapano plirofories tha itan xrisimes mpas kai kanoyme kana magiko kolpo kai boithisoyme ligo

[georkost]

αν του κανεις συμφωνιες;;10 μπουκιες ενα μπισκοτο;;;κ οταν αρχισει να ρωει ξανα του το κοβεις...γενικα ειμαι κατα αυτης της μεθοδου αλλα απο το να παθει τιποτα το παιδι κ γαριδακια θα εταζα!!!

[fairytale26]

Καταρχας πρωτα η ωρα του φαγητου θα πρεπει να ειναι μια ωρα ευχαριστη για ολους και ηρεμη .Οποτε θα πρεπει οσο δυσκολο και να σου ειναι να εισαι εσυ πρωτα ηρεμη.Θα μπορουσες να του πεις παραμυθακι ,η να κανεις τον καραγκιοζη (Αεροπλανακι.κ αλλα τετοια) την ωρα τ φαγητου ,Τα τροφιμα θα πρεπει να ειναι χρωματιστα και με σχεδιαα (Χρονοβορο μεν αλλα τουλαχιστον τα παιδακια τους τραβα τ ενδιαφερον).Δεν συμφωνω καθολου με την σταση να ταιζεις με το ζορι ενα παιδι γιατι υπαρχει περιπτωση αυτο να δημιουργησει διατροφικες διαταραχες αργοτερα

[irini3]

Δεν πιανουν αυτα στον Κωνσταντινο. Ασε που τα μπισκοτα και τα αλλα χαζα ειναι η αιτια που εχασα τον ελεγχο στην διατροφη του. Κοπηκαν μαχαιρι τωρα αυτα γιατι ειναι και αδυνατος και φιλαρρωστος πλεον. Τρωει μονο καμια κρεμα γλυκια και λιγο γιαουρτι μην φανταστειτε 3 κουταλιες με το ζορι. Γαλα πινει πρωι βραδυ αλλα μετρημενο. Το καλοκαιρι επαθε 2 ωτιτιδες και μια γρυπη και εκει αρχισε και βγηκε ολο το προβλημα.Μιξεις στις τροφες δεν πιανουν, φρουτοκρεμες γιαουρτι αυγο ουτε να το μυρισει αλλα υπαρχει και το αντιδραστικο παιχνιδι του που μας παιζει οπως θελει. Τον ταραξαμε στα σιροπια και τις αντιβιωσεις και τις βιταμινες. Στενοχωριεμαι για ολο αυτο και ψαχνω λυσεις δεν μου αρεσει να τον ξαπλωνω και να τον ζοριζω αλλα πρεπει.Οταν τον βαζω κατω και του κλεινω τη μυτη τρωει , με καθυστερηση αλλα τρωει εστω και με συρηγγα πολλες φορες για να μην μπορει να φτυσει τιποτα ειδικα με τις αντιβιωσεις και τα σιροπια γινεται χαμος. Ο γιατρος μου ειπε μην τον λυπαμαι πρεπει να δυναμωσει και μου εδωσε και βιταμινες για να ανοιξει η ορεξη. Ψυχολογικο ειναι το θεμα μου πιο πολυ. Ολες δεν πιεζουμε τα μωρα μας λιγο ως πολυ για κατι που θα του κανει καλο?? Αντιμετωπιζει καμμια τοσο μεγαλο προβλημα με το φαι και τι κανει?? Γενικα ειναι ενα μωρο που οτι και να του κανεις πρεπει με το ζορι γιατι ειναι ατιθασος και δεν καθεται σε τιποτα. Πειτε μου αν περνατε κατι παρομοιο να βοηθηθω κι εγω ειμαι μολις 24 χρονων και ισως ειμαι λιγο αδιαβαστη και ατσαλη!

[boy'smam]

Ειναι αντιδραστικος στα παντα που πρεπει να τρωει ενα φυσιολογικο μωρο στην ηλικια του και τελευταια αναγκαστηκαμε να τον ταιζουμε με το ζορι γιατι ο γιατρος διεγνωσε ελλειψη βιταμινων σιδηρου κλπ. Ετσι λοιπον αφου πηρα το πρασινο φως απο τον γιατρο και απο δικη μουαπογνωση οταν κανει τρελες και δεν ανοιγει στομα τον ξαπλωνω και με το ζορι του περναω τις κουταλιες κλεινοντας του τη μυτη. Μιλαμε οτι δεν τον αφηνω να παρει ουτε αναπνοη γ

Προσωπικα δυσκολευομαι να πιστεψω οτι αυτο το ποστ ειναι αληθινο!!!!

Που ζουμε και γινονται αυτα???Ημαρτον!

Παμε παρακατω...

Τι εννοεις φυσιολογικο για την ηλικια του?Ενα παιδι στα 3 τρωει οτι και οι γονεις του απο 1 ετους.

Μεχρι πριν 3 μηνες πως ετρωγε?Μηπως τον πιεζζατε εξ αρχης και τωρα αντιδραει το παιδι?

αν εχει ελειψη σιδηρου αντι να το μπουκωνεις το παιδι με συριγγες γιατι δεν του δινετε σιδηρο συμπληρωμα?

Ο παιδιατρος σου ειπε να το κανεις αυτο?Ο παιδοψυχολογος το ξερει?

Βρες αν αεχεις κανει εσυ καποιο λαθος στην "διατροφικη διαπεδαγωγηση"του παιδιου και προσπαθησε να λυσεις την αιτια!

[tot72]

Πόσα κιλά είναι το παιδί;Δείχνει υποσιτισμένο;Σαν νευρική ανορεξία ξερω γω;

Έλλειψη βιταμινών πως διαγνώστηκε;Πως δικαιολογεί ο παιδίατρος την άρνηση στο φαγητό;

[eleni1978]

Γεια σας κορίτσια ειμαι η Ειρηνη και εχω ενα γιο 2 ετων τον Κωνσταντινο. Ειναι γενικα δυστροπο μωρο αλλα εδω και 3 μηνες εχουμε μεγαλο προβλημα στο φαγητο γιατι απλα δεν τρωει τιποτα απολυτως. Ειναι αντιδραστικος στα παντα που πρεπει να τρωει ενα φυσιολογικο μωρο στην ηλικια του και τελευταια αναγκαστηκαμε να τον ταιζουμε με το ζορι γιατι ο γιατρος διεγνωσε ελλειψη βιταμινων σιδηρου κλπ. Ετσι λοιπον αφου πηρα το πρασινο φως απο τον γιατρο και απο δικη μουαπογνωση οταν κανει τρελες και δεν ανοιγει στομα τον ξαπλωνω και με το ζορι του περναω τις κουταλιες κλεινοντας του τη μυτη. Μιλαμε οτι δεν τον αφηνω να παρει ουτε αναπνοη γιατι αρρωσταινει πια συχνα και εχουμε πολεμο με τα σιροπια και τις αντιβιωσεις. Δεν ειναι και οτι καλυτερο αυτο το ξερω αλλα ξερω επισης οτι πολλες μαμαδες το κανουν αναγκαστικα αυτο γιατι απλα δεν γινεται αλλιως. Ετσι καταφερνω και τον ταιζω ειναι ο μονος τροπος δυστυχως. Μονο οταν του κλεινω τη μυτη ανοιγει και καταπινει ειναι σκληρος τροπος το ξερω αλλα θελω την βοηθεια σας αν μπορω να εχω αλλη επιλογη αφου εχω δοκιμασει τα παντα. Ασε με τον καθαρισμο της μυτης και τα σιροπια εκει εχουμε πληρη καθηλωση. Μεχρι και σε παιδοψυχολογο πηγαμε και ανησυχω μηπως κανω κακο τελικα και δεν φαει ποτε του! Πειτε μου μια αποψη και τις δικες σας σκεψεις και εμπειριες κοντευει να με τρελανει αυτη η ιστορια. Ευχαριστω και τα λεμε στη συνεχεια.

 

Ειρηνη μου το μονο σιγουρο ειναι πως με την τακτικη που ακολουθεις κανεις κακο κ στο παιδι σου κ στον εαυτο σου.Κ πιστεψε με στο λεω αυτο απο προσωπικη πειρα κ οχι απλα για να πω κατι.Ειχα κ εχω αναλογο προβλημα με τον ενα μου γιο.Απο μωρο ηταν λιγοφαγος,αλλα το προβλημα επιδεινωθηκε με την εισαγωγη των τροφων.Παιδευομασταν 1 ωρα τουλαχιστον σε καθε γευμα(ακομα κ στο γιαουρτι) κ παλι δεν ετρωγε.Οι κρεμες γινονταν νερο.Οταν σφραγιζε το στομα του τελειωνε το φαγητο.Οταν τον πιεζα πολυ εκνευριζοταν,εκλαιγε κ στο τελος εκανε εμετο.Πηγαμε σε αρκετους γιατρους κ στο μονο που συμφωνησαν ολοι ειναι να μην τον πιεζω γιατι θα του δημιουργησω ψυχολογικο.Κ μιλαμε για ενα παιδι που ειναι 3,5χρ κ μολις 11 κιλα.Απορω πραγματικα πως ο γιατρος σου ενθαρρυνει τετοιες τακτικες.Εγω πλεον αυτο που κανω ειναι να προσπαθω να τον κανω να ξεχαστει με το παιχνιδι για να τρωει εστω αυτα τα 2,3 φαγητα που του αρεσουν.Οταν τον πιεζα δεν καταφερνα τιποτα.Τωρα τουλαχιστον κατι τρωει.Δοκιμασε να του δινεις πιο συχνα γευματα μπας κ πιασει.

[Skybeam]

Αφού σας λέει βρε κορίτσια η γυναίκα ότι τίποτα δεν πιάνει με το παιδί, δεν πεινάει ποτέ, κι αν δεν ταϊστεί με το ζόρι ΔΕΝ τρώει. Τι να κάνει, να περιμένει να της το βάλουν σε κάνα νοσοκομείο και να ταϊζεται με ορούς?

 

Στη θέση σου θα συμβουλευόμουν παιδοψυχολόγο μπας και βγει στην επιφάνεια γιατί δεν θέλει να φάει το παιδί. Και μην το λες μωρό, δύο ετών είναι ολόκληρο παιδάκι που ψιλοσυζητιέται κιόλας, εγώ θα προσπαθούσα να το φέρω και λίγο στο φιλότιμο (μια μπουκιά για τη μανούλα κλπ κλπ)... Εύχομαι γρήγορα να ξεπεραστεί το πρόβλημά σας.

[mammy-m]

καλησπερα.κατ' αρχας κοριτσια μην εκφραζεστε αρνητικα για τις μεθοδους αυτες γιατι αν δεν εχεις τετοιο παιδι δεν μπορεις να καταλαβεις!ερχεσαι σε τετοια απογνωση που ή θα κλαψεις ή θα κανεις τα παντα για να φαει κατι.και μενα ο γιος μου ηταν κακοφαγος (καμια σχεση με την κορη μου) σε σημειο να κανει εμετο και να αναγουλιαζει συνεχεια.ειρηνη μου ειναι καθαρα στο παιδι αν ειναι ζορικο στο φαγητο του.δοκιμασε να αλεθεις τα τροφιμα(φρουτα,φασολαδα κλπ).τα τρωει αλεσμενα?μακαρονια και τραχανα που συνηθως τρωνε?ο δικος μου ΜΟΝΟ αυτα ετρωγε.βασικα ΔΕΝ ΔΟΚΙΜΑΖΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ!να δει δηλαδη αν του αρεσει η οχι.τι να πω?αλεσμενα κατι γινοτανε.αν βλεπει κινουμενα σχεδια και ξεχαστει θα φαει?σ εμενα επιανε.οχι παντα.παντως μεγαλωνοντας αρχισε να δοκιμαζει σιγα σιγα και αλλα φαγητα.και αν δεν φαει του στερω κατι που θελει και δεν του δινω να φαει τιποτα αλλο.μονο το φαγητο του.ειμαστε αρκετα καλυτερα αλλα εχουμε δρομο ακομη.

[eleni1978]

Αφού σας λέει βρε κορίτσια η γυναίκα ότι τίποτα δεν πιάνει με το παιδί, δεν πεινάει ποτέ, κι αν δεν ταϊστεί με το ζόρι ΔΕΝ τρώει. Τι να κάνει, να περιμένει να της το βάλουν σε κάνα νοσοκομείο και να ταϊζεται με ορούς?

 

Ναι βρε Skybeam θα συμφωνησω μαζι σου οτι πρεπει να κανει ο,τι μπορει για να μην καταληξει το παιδακι της σε νοσοκομειο,αλλα η κοπελα ζητησε την γνωμη μας για το αν η τακτικη που ακολουθει μπορει να κανει κακο στον μικρο.Ανοιγα κ εγω με τα χερια μου το στομα του γιου μου για να φαει κ το μονο που καταφερνα ηταν να τον εκνευριζω κ να σπαω κ τα δικα μου τα νευρα.Αποτελεσμα μηδεν.Πανω απο 6 μηνες που ακολουθουσα αυτην την μεθοδο ο μικρος δεν πηρε γραμμαριο!Κ μιλαμε για ενα παιδι που γεννηθηκε 1,5 κιλο κ εξακολουθει να ειναι πολυ εκτος καμπυλων στο βαρος.Εγω παντως το πρωτο που εκανα ηταν μια σειρα εξετασεων για να δουμε αν η ανορεξια οφειλοταν σε κατι παθολογικο.Ειρηνη εσεις εχετε κανει εξετασεις;Τι βαρος εχει ο μικρος;

[νελλίτσα]

περίπου αντιμετωπίζω και εγώ το πρόβλημά σου με ένα παιδί 29 μηνών, κακόφαγο εξ'αρχής και οριακά 11 κιλά (γεννήθηκε 3365). μετά από σωρεία εξετάσεων, καταλήξαμε ότι το θέμα είανι αλλεργικό και πλακωνόμαστε στα αντισταμινικά και στις δίαιτες αποκλεισμού που δυσχαιρένουν από τη μια την κατάσταση από την άλλη δε γίνεται αλλιώς. και εγώ πιέζω το γιο μου, με την έννοια ότι επιμένω να φάει. δεν το έχω κάνει αυτό που πεςριγράφεις αλλά από την άλλη δεν είμαι και σίγουρη ότι θα έχει αποτέλεσμα. κατά περιόδους τρώμε στο τραπέζι, στο πάτωμα, στη βόλτα, στη σκάλα. βλέποντας γατούλες, τηλεόραση, κάνοντας εγώ τον καραγκιόζη και πάει λέγοντας. και φυσικά έχουμε καλές και κακές ημέρες. επίσης ήταν στιγμές που έπιανε το να τρώει με κα΄ποιον άλλο, παιδάκι φίλο του ή να τον ταίζει μια από τις γαιγιάδες του συνήθως. όσο δύσκολο και αν σου ακούγεται προσπάθησε να απενεχοποιηθείς ακι συζήτα με τον παιδίατρο ως προς τις πιθανές αιτίες ή εξετάσεςι που πρέεπι να κάνετε. ο παιδοψυχολόγος τι σας λέει; γιατί υπάρχει και το ενδεχόμενο να καταλήξει να τρώει όποτε θέλει να σου κάνει το χατήρι... και κάτι ακόμα, τη λύση του παιδικού την έχεις σκεφτεί;

[administrator]

Το θέμα κλειδώνεται προσωρινά καθώς η συζήτηση αφορά παρέμβαση η οποία ενδεχομένως μπορεί να είναι επικίνδυνη για την υγεία ενός παιδιού.

 

Θα προωθήσουμε το θέμα στους εθελοντικούς επιστημονικούς μας συνεργάτες και θα παραθέσουμε εδώ σχετικά δεδομένα που θα μας σταλούν.

 

Παρακαλούμε το μέλος στο ενδιάμεσο να απευθυνθεί και στην γραμμή σύνδεσμος για γονείς 801 801 1177 της ΕΨΥΠΕ (http://www.epsype.gr) όπου άτομα κατάλληλα εκπαιδευμένα μπορούν να καθοδηγήσουν τους γονείς σχετικά με το θέμα.

[Συντονιστής Περιεχομένου]

Αγαπητά μέλη

στο πλαίσιο της συνεργασίας με τους επιστημονικούς συνεργάτες της ΕΕΕΓ ζητήσαμε να

μας στείλουν απόψεις ή κείμενα για το θέμα αυτό, τις οποίες παραθέτουμε εδώ :

 

Εκ μέρους της κας Ζηκοπούλου Όλγας Ψυχολόγος Μsc με Ειδίκευση στα Παιδιά και

στους Εφήβους σας παραθέτουμε το παρακάτω κείμενο

 

Η πίεση ενός παιδιού να φάει είναι μία μέθοδος αναποτελεσματική καθώς ενδέχεται να δημιουργήσει επιπλέον αποστροφή για το φαγητό αλλά και να οδηγήσει αργότερα σε διαταραχές διατροφής.

Αρχικά, είναι σημαντικό να γίνει μία αξιολόγηση για να διαγνωστεί πιθανή δυσανεξία που μπορεί να έχει σε συγκεκριμένα είδη τροφών

Επίσης, αξιολόγηση από ψυχολόγο που έχει ειδίκευση σε θέματα που αφορούν την παιδική ηλικία ή από παιδοψυχίατρο για να γίνει μία ανάλυση της συμπεριφοράς του αλλά και για να αξιολογηθεί το αναπτυξιακό του επίπεδο σε διάφορους τομείς. Όλες οι συμπεριφορές μας εξυπηρετούν ένα συγκεκριμένο σκοπό και πρέπει να διερευνηθεί γιατί ο μικρός επιδεικνύει αυτή τη συμπεριφορά.

Επίσης, η συμβουλευτική και η ψυχοεκπαίδευση των γονέων σε μεθόδους τροποποίησης της συγκεκριμένης συμπεριφοράς του παιδιού είναι καθοριστικής σημασίας. Η διαχείριση του άγχους είναι επίσης μία σημαντική παράμετρος.

Η συνεργασία του παιδιού είναι εξαιρετικής σημασίας και αυτή μπορεί να επιτευχθεί με ευελιξία και με κατανόηση των ιδιαίτερων αναγκών του παιδιού

Για να δείτε το βιογραφικό της κα Ζηκοπούλου πατήστε εδώ

[Συντονιστής Περιεχομένου]

Αγαπητά μέλη

στο πλαίσιο της συνεργασίας με τους επιστημονικούς συνεργάτες της ΕΕΕΓ ζητήσαμε να

μας στείλουν απόψεις ή κείμενα για το θέμα αυτό, τις οποίες παραθέτουμε εδώ :

 

Εκ μέρους της κας Λίλα Μπίμπη, Παιδίατρος, Πιστοποιημένη Σύμβουλος Γαλουχίας IBCLC

σας παραθέτουμε το παρακάτω κείμενο

 

Η πρακτική της μητέρας το μόνο που καταφέρνει είναι να επανατροφοδοτεί και να διαιωνίζει την αρνητική συμπεριφορά του παιδιού απέναντι στο φαγητό. Με τη μέθοδο αυτή δημιουργείται μεγάλο στρες σε όλη την οικογένεια και στο παιδάκι ειδικότερα καθώς και αντιδραστική άρνηση. Μακροπρόθεσμα , αν συνεχιστεί αυτή η «μέθοδος ταΐσματος», είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα δημιουργηθούν διατροφικές ή άλλου είδους ψυχολογικές διαταραχές κάτι που μπορούν να μας το πουν πιο αναλυτικά οι ψυχολόγοι του φόρουμ.

Αν δεν έχει γίνει ήδη, θα σύστηνα κάποιον έλεγχο για παθολογικές καταστάσεις (αναιμία, λοίμωξη, αλλεργία, κλπ) αναλόγως και με την κλινική εξέταση του παιδιού. Επίσης θα σύστηνα να δοκιμάσει να αφήσει το παιδί να πεινάσει, να πειραματιστεί μόνο του με το φαγητό, να πιάσει μόνο του το κουτάλι, να λερωθεί , να πασαλείψει , να το δει και σαν παιχνίδι όχι σαν καταναγκασμό. Είναι προτιμότερο να μείνει νηστικό για αρκετές ώρες μέσα στην ημέρα. Επίσης το παιδί είναι σε μία ηλικία που μπορεί να μην θέλει πια τις πολτοποιημένες τροφές. Είναι ένα πολύ κρίσιμο μεταβατικό στάδιο στην διατροφική ωρίμανση του παιδιού και συχνά συναντάμε δυσκολία όχι μόνο του παιδιού αλλά και του γονιού να το αντιμετωπίσουν. Οπότε θα σύστηνα στη μητέρα να δοκιμάσει να του δώσει τροφές μαλακές σε μικρά κομματάκια ή μπαστουνάκια που θα τα πιάνει μόνο του με το χέρι όπως μπανάνα, αχλάδι ώριμο ή κομπόστα, μήλο κομπόστα, βραστή πατάτα, βραστό καρότο, λαχανικά βραστά ή στον ατμό, Επίσης τυράκι φέτα, μαλακό κασέρι, ψωμί στο χεράκι του. Ας δοκιμάσει μαλακές τροφές όπως ζυμαρικά, ψάρι , κιμάς πατημένες με πιρούνι ή πολύ μικρά κομματάκια. Πιστεύω ότι αν ακολουθηθεί αυτή η τακτική με σταθερότητα σε λίγες μέρες θα ζητάει από μόνο του το παιδί να φάει. Πρέπει σίγουρα να καταλάβει ότι το τραπέζι και το φαγητό δεν είναι πεδίο μάχης αλλά ευχαρίστηση και ότι ο γονιός είναι ήρεμος.

Αν και σπάνιο, δεν είναι ωστόσο απίθανο να συμβεί αυτό που περιγράφει το άρθρο της Guardian . Ίσως και με τη συμβολή των ψυχολόγων του φόρουμ θα μπορούσε να έρθει σε γνώση της μητέρας . Γενικά διακρίνω πολύ μεγάλο άγχος στη μητέρα που τροφοδοτείται και από τις συμβουλές του παιδιάτρου. Είμαι στη διάθεσή σας για περαιτέρω πληροφορίες.

Υ.Σ Η κυρία Μπίμπη αναφέρεται σε άρθρο της Guardian [http://www.guardian.co.uk/uk/2011/no...-force-feeding] έπειτα από ερώτημα της διαχείρισης της ΕΕΕΓ για την επικινδυνότητα της μεθόδου που χρησιμοποιείται για την σίτιση του παιδιού.

Για να δείτε το βιογραφικό της κας Λίλας Μπίμπη πατήστε εδώ

[Συντονιστής Περιεχομένου]

Αγαπητά μέλη

στο πλαίσιο της συνεργασίας με τους επιστημονικούς συνεργάτες της ΕΕΕΓ ζητήσαμε να

μας στείλουν απόψεις ή κείμενα για το θέμα αυτό, τις οποίες παραθέτουμε εδώ :

 

Εκ μέρους του κυρίου Παπαβέντση Στέλιου Παιδιατρος(MRCPCH DCH)

Πιστοποιημένος Σύμβουλος Γαλουχίας IBCLC σας παραθέτουμε το παρακάτω κείμενο:

"Οι οδηγίες που σας δόθηκαν παραβιάζουν τα δικαιώματα του παιδιού σας, είναι αντιεπιστημονικές και απάνθρωπες. Χρειάζεται να κατανοήσετε το παιδί σας, να στήσετε αυτί και να σεβαστείτε την προσωπικότητά του και τις ανάγκες του. Το τάισμα με την βία και με το ζόρι συνιστά μορφή παιδικής κακοποίησης με σημαντικές συνέπειες για όλη την ζωή του παιδιού."

 

Για να δείτε το βιογραφικό του κου Παπαβέντση πατήστε εδώ

[Συντονιστής Περιεχομένου]

Αγαπητά μέλη

στο πλαίσιο της συνεργασίας με τους επιστημονικούς συνεργάτες της ΕΕΕΓ ζητήσαμε να

μας στείλουν απόψεις ή κείμενα για το θέμα αυτό, τις οποίες παραθέτουμε εδώ :

 

Εκ μέρους της Όλγας Μάντη Ψυχολόγος Msc σχολικής και εξελικτικής ψυχολογίας σας παραθέτουμε το παρακάτω κείμενο:

Οι δυσκολίες στη λήψη τροφής κατά τη βρεφική και πρώτη παιδική ηλικία ανησυχούν αρκετές μητέρες.

Οι δυσκολίες στη λήψη τροφής συχνά παρουσιάζονται μετά από τον αποθηλασμό, την αλλαγή διαιτολογίου, την προσθήκη νέων τροφών, μια ίωση. Εμφανίζονται ως μια παθητική ή ενεργητική άρνηση του βρέφους ή του μικρού παιδιού να δεχτεί την τροφή που του προσφέρει η μητέρα του.

Πιο συχνή είναι η ενεργητική άρνηση του παιδιού να φάει, που φέρνει καταστάσεις εκνευρισμού και έντονες συγκρούσεις ανάμεσα στη μητέρα, η οποία δοκιμάζει τα πάντα για να κάνει το παιδί να φάει, και στο παιδί που αρνείται πεισματικά. Η αντιδραστική αυτή συμπεριφορά του παιδιού προκαλεί ιδιαίτερα έντονο άγχος στη μητέρα, ανησυχία για τη σωματική του ανάπτυξη και απογοήτευση γιατί το παιδί αρνείται την τροφή που του προσφέρει.

Αυτή η συμπεριφορά συνήθως εκφράζει μια αντίδραση προς τη μητέρα κυρίως, (που μπορεί να έχει σχέση με το αναπτυξιακό στάδιο που βρίσκεται το παιδί ή μπορεί να σχετίζεται με δυσκολίες στη σχέση μεταξύ των δύο) και όχι τόσο πραγματική έλλειψη όρεξης για φαγητό. Ωστόσο, πριν αποφανθεί κανείς για αυτό, χρειάζεται να αποκλειστούν ιατρικοί λόγοι στους οποίους μπορεί να οφείλεται, όπως η δυσανεξία σε συγκεκριμένες τροφές ή κάποια ιατρική νόσος. Σε κάποιες περιπτώσεις, η ανορεξία μπορεί να αποτελεί επίσης, σύμπτωμα μιας πιο γενικευμένης ψυχικής δυσκολίας.

Στην απλή μορφή της η δυσκολία υποχωρεί όταν κατευναστεί το άγχος της μητέρας, σταματήσει η πίεση και αλλάξει η στάση προς τη διατροφή γενικά.

Θα πρέπει να σημειωθεί, ότι έχει βρεθεί ότι οι συγκρούσεις γύρω από το θέμα της διατροφής και οι μάχες την ώρα του φαγητού κατά την παιδική ηλικία συνδέονται με τη διάγνωση της ανορεξίας στην εφηβεία και στην αρχή της ενήλικης ζωής.

Γιʼ αυτό το λόγο είναι σημαντικό όταν η δυσκολία παραμένει και η ώρα του φαγητού γίνεται ολοένα και πιο δραματική, οι γονείς να απευθύνονται σε κάποιον ειδικό που θα μπορέσει να βοηθήσει, όπως ένας παιδίατρος ενημερωμένος για θέματα διατροφής και ένας ψυχολόγος ή παιδοψυχίατρος.

'Εχει αποσταλεί επίσης από την κα Μάντη ένα φυλλάδιο του προγράμματος πρώιμης παρέμβασης του νοσοκομείου παίδων, που ασχολείται με τέτοιου είδους θέματα, το οποίο μπορείτε να το δείτε εδώ http://www.hscap.gr/attachments/article/69/programma%20proimiw%20parembasis.pdf

άκυρο link [ http://child-psychiatry.med.uoa.gr/f...PAREMBASIS.pdf]

 

Για να δείτε το βιογραφικό της κας Μάντη πατήστε εδώ.