Που θα είναι ο χώρος του μωρού - πρώτη μέρα στο σπίτι!

[administrator]

Γράψτε εδώ λεπτομέρειες για το πού κοιμήθηκε το μωρό σας απο την πρώτη κιόλας μέρα.

Σε ποιο δωμάτιο, εάν έχει το κρεβατάκι του μαζί στο δικό σας δωμάτιο - όλες τις πληροφορίες που μπορεί να φανούν χρήσιμες και για τους μέλλοντικούς γονείς.

Τί να έχουν υπόψη τους όσον αφορα τις κούνιες ?

[maria]

Καλημέρα σε όλους...

 

Εμείς επιλέξαμε να έχουμε την κούνια του μωρού δίπλα στο κρεβάτι μας, κυρίως για έλλειψη χώρου και ενώ τώρα το παιδί μας είναι σχεδόν 10 μηνών εξακολουθούμε να έχουμε την κούνια του στο ίδιο μέρος κυρίως για να έχει ησυχία όταν κοιμάται μέχρι να μετακομίσουμε σε μεγαλύτερο σπίτι.

 

Το να έχεις την κούνια του μωρού δίπλα βοηθάει τον πρώτο καιρό κυρίως στον θηλασμό. Ένα παιδί που θηλάζει ξυπνάει πάρα πολλές φορές την νύχτα και φυσικά όσο δυνατόν λιγότερες μετακινήσεις, τόσο το καλύτερο.

 

Επίσης πιστεύω ότι είναι βολικό το να ακούς το παιδί μέσα στην νυχτα. Πολλές φορές ακούγοντας τον μέσα στην νύχτα ξυπνάω (ακόμα και τώρα) με τους πρώτους θορύβους που κάνει, οπότε προλαβαίνω να τον καθυσηχάσω ή και να τον ταίσω πρίν ξυπνήσει καλά καλά, διότι μετά δεν υπάρχει περίπτωση να κοιμηθεί. Φυσικά γύρω στις 2-3 τα ξυμερώματα ειδικά αν δουλεύεις την επόμενη μέρα, ένα παιδί που θέλει να παίξει δεν είναι και ότι καλύτερο.

 

Καλώς ή κακώς αρκετές φορές ξύπναγε την νύχτα, οπότε τον παίρναμε στο κρεβάτι μας για να κοιμηθεί και μετά τον ξαναβάζαμε στην κούνια κοιμησμένο. Αυτό το κάναμε κυρίως για τον εαυτό μας, ώστε να μπορέσουμε να κοιμηθούμε και εμείς λιγάκι. Ο ύπνος είναι ένα από τα πράγματα που σου λείπει όταν έχεις παιδιά, οπότε ο καθένας κάνει ότι μπορεί ώστε να κάνει τα πράγματα όσο πιο ανώδινα γίνεται και για το παιδί αλλά και για τον εαυτό του..

 

Τώρα σχετικά με την κούνια, μετά από προσωπική καθαρά εμπειρία έχω να πω τα εξής.

Εάν δεν έχετε πρόβλημα χώρου, προτιμήστε μια κούνια που να είναι χαμηλή και να έχει σκάλες που να ρυθμίζουν το βάθος της κούνιας. Εμείς έιχαμε κούνια με χωρους από κάτω και κάγκελα που ανεβοκατεβαίνουν ώστε να ρυθμίζουν το ύψος.

Τον πρώτο καιρό που φέραμε το παιδί στο σπίτι, το στρωματάκι του ήταν στο ύψος του κραβατιού και λίγο παραπάνω και το κάγκελο πάντα κατεβασμένο. Κανένα πρόβλημα, όλα βολικά και το κάγκελο πάντα ρυθμισμένο σε αυτή τη θέση. Όταν το παιδί άρχισε να μετακινείται ανεβάσαμε το κάγκελο μια σκάλα και το είχαμε και πάλι μόνιμα σε αυτό το ύψος. Το να μετακινείς τα κάγκελα πάνω κάτω κάτι κάποιο θόρυβο και υπάρχει περίπτωση να ξυπνάει το μωρό (όπως το δικό μας)

 

Το μωρό βέβαια άρχισε να σηκώνεται και να κρατιέται από τα κάγκελα που του φτάναν στο ύψος της μασχάλης, μέχρι που προχθές κατάφερε και έπεσε από την κούνια του από σχετικά μεγάλο ύψος. (ευτυχώς δεν έπαθε απολύτως τίποτα, αν και πιστευώ ότι ήταν πολύ τυχερός γι αυτό)

Τώρα ανεβάσαμε τα κάγκελα ακομα παραπάνω, όμως δυστυχώς η κούνια είναι πολύ ψηλη ώστε να φτάνουμε να βάζουμε το παιδί μέσα κοιμησμένο, αλλά και πάλι ξέρω ότι όταν μεγαλώσει λίγο κάποιο τρόπο θα βρει να δραπετεύσει και πάλι από το κλουβί και αυτή την φορά το ύψος είναι μεγαλύτερο.

 

Ίσως άλλα παιδάκια να είναι ήσυχα, ενώ το δικό μας να είναι διαολάκι. Το σίγουρο είναι ότι υπάρχουν στιγμές που κάπου πρέπει να αφήσεις το παιδί έστω και για 5 λεπτά (και να μην υπάρχει 2ο άτομο στο σπίτι). Η κούνια είναι ένα μέρος που θεωρείται ασφαλές, όμως επειδή και πάλι τα παιδιά κάποια στιγμή θα βρουν τρόπο να δραπετεύσουν και από εκεί, κάλό θα ήταν να επιλεγαμε μια που να είναι ασφαλής. Επιλέγοντας μια κουνια που είναι χαμηλή (και ας μην έχει αποθηκευτικούς χώρους) κατά την προσωπική μου άποψη είναι καλύτερο, αν και αυτό είναι κάτι που το έμαθα εκ των υστέρων.

 

Εύχομαι να μην σας τύχει κάτι παρόμοιο και να σας βοήθησα με αυτή μου την εμπειρία. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να συμβεί σε όλα τα παιδάκια, όμως αυτό δεν μπορείς να το ξέρεις από την αρχή.

[fokion]

Μια αλλη παραμετροςειναι το ποσοκαιρο το κρατας το παιδι "διπλα σου"....

Αποψη μου ειναι οτι μακροπρόθεσμα οσο πιο γρηγορα γινει ο αποχωρισμος τοσο το καλυτερο για ολους.....

Ξερω αρκετα παραδειγματα οπου το παιδι ειχε τρομερα προβλήματα να μαθει να κοιμαται στο δωματιο του.......

 

ναι ξερω... Ολοι ανυσυχουμε και ολοι ..... μας αρεσει το μωρακι μας να το εχουμε διπλα μας.....

 

ΑΛΛΑ........................

[almak]

.......Επίσης πιστεύω ότι είναι βολικό το να ακούς το παιδί μέσα στην νυχτα.....

Δεν έχω να διαφωνήσω σε τίποτα με την maria....αλλά για το παραπάνω έχω να πω το εξής:

Όταν έχεις τον νού σου στο παιδί αν κάνει σεισμό το βράδυ μπορεί να μην ξυπνήσεις......αν όμως το παιδί πάρει μία βαθιά ανάσα να είσαι σίγουρη πως θα το ακούσεις έστω κι αν είναι σε άλλο δωμάτιο.

[fokion]

Όταν έχεις τον νού σου στο παιδί αν κάνει σεισμό το βράδυ μπορεί να μην ξυπνήσεις......αν όμως το παιδί πάρει μία βαθιά ανάσα να είσαι σίγουρη πως θα το ακούσεις έστω κι αν είναι σε άλλο δωμάτιο.

 

Ποσο αληθινο....

[Oh-Mamy]

Όταν γυρίσαμε σπίτι με το πακέτο (μωρό), για ένα διάστημα κοιμηθήκαμε (Moi, η μητέρα του και το δεματάκι- μωράκι), στο δωμάτιο του. Εγώ σε ένα κρεβάτι που είχαμε βάλει γι αυτό το λόγο και το ζωϋφιο, σε ένα καλάθι με τροχούλια. Ενίοτε το έσερνα στο σαλόνι ή στην κρεβατοκάμαρά μας, αλλά χώρος αναφοράς παρέμενε πάντα το δωματιάκι του.

Λίγο πριν τις σαράντα μέρες, μας παρέδωσαν το κρεβατάκι του (κούνια) και βάλαμε το καλάθι μέσα στην κούνια. Το ίδιο διάστημα έφυγα εγώ και το κρεβάτι μου απο το δωμάτιο του. Στην αρχή βέβαια πήγαινα κάθε 1-2 ώρες να δω τι γίνεται (τρομάρα μου). Η μικρή κοιμόταν αμέριμνα και η μετάβαση στην κούνια έγινε ομαλά. Απο πολύ μικρή κοιμάται όλο το βράδυ (ή αν λίγο κλαψούριζε κάποτε, δε την καταλαβαίναμε). Ακόμα και όταν την τάιζα κάθε 2,5 ώρες (ήταν ελλειποβαρής) και αργότερα κάθε 3,5 ώρες, τι περισσότερες φορές έτρωγε κοιμισμένη. Τώρα είναι 14 μηνών και ξυπνά μόνο όταν είναι άρρωστη (συνήθως έχει μπούκωμα στη μύτη και δε μπορεί να αναπνεύσει, ή όταν σκάει νέο δοντάκι).

Μερικά μεσημέρια, την παίρνουμε και κοιμάται στο μεγάλο κρεββάτι, αλλά αυτό δε δημιούργησε ποτέ πρόβλημα.

Βέβαια τις περισσότερες φορές την πάμε στο κρεββάτι της αφού κοιμηθεί και μετά. Όταν είμαι μόνη στο σπίτι και βλέπω ότι νυστάζει την πάω στο κρεββάτι της, όπου κλαψουρίζει συζήθως για ένα πεντάλεπτο πριν αρχίσει να παίζει μέχρι να την πάρει ο ύπνος. Αυτό δε συμβαίνει όταν είναι ο πατέρας της σπίτι. Τότε όταν την αφήσεις στο κρεββάτι της, γίνεται χαμός 0 σειρήνα / στριγλίτσα κλπ κλπ.

Εν συντομία : 1) μας φάνηκε πολύ χρήσιμη η βάση για το καλάθι, πάνω στην οποία το βάζαμε και το τσουλούσαμε όπου θέλαμε. 2) αντιμετωπίσαμε (περισσότερο εγώ και λιγότερο ο μπαμπάς της) το θέμα ύπνος με «προοπτικές», δηλαδή με τρόπο που να προδικάζει την δημιουργία συνήθειας για το επιθυμητό αποτέλεσμα (που ήταν να κοιμάται μόνη της στο δωμάτιό της).

Σημείωση : πολλές φορές ξυπνά το πρωι πριν απο εμάς, ή το μεσημέρι που εγώ έχω ανάγκη απο λίγη ξεκούραση αυτή αποφασίζει να μη κοιμηθεί, αλλά και στις δύο περιπτώσεις, τις περισσότερες φορές τραγουδά και παίζει στο κρεββάτι της χωρίς πρόβλημα. Νομίζω ότι αυτό είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι δε της δώσαμε ποτέ την ευκαιρία να δει το κρεββάτι μας ως δικό της και δε δημιουργήσαμε συνήθεια το να κοιμάται σε αυτό.

[gini]

Μια αλλη παραμετροςειναι το ποσοκαιρο το κρατας το παιδι "διπλα σου"....

Αποψη μου ειναι οτι μακροπρόθεσμα οσο πιο γρηγορα γινει ο αποχωρισμος τοσο το καλυτερο για ολους.....

Ξερω αρκετα παραδειγματα οπου το παιδι ειχε τρομερα προβλήματα να μαθει να κοιμαται στο δωματιο του.......

 

ναι ξερω... Ολοι ανυσυχουμε και ολοι ..... μας αρεσει το μωρακι μας να το εχουμε διπλα μας.....

 

ΑΛΛΑ........................

 

Υπάρχει και το άλλο "ΑΛΛΑ".

Έχω να πω ότι όλα είναι σχετικά...

Μόλις πριν ένα μήνα θεωρήσαμε πως είναι καιρός ο γιος μας να πάει σε δικό του κρεβάτι και δωμάτιο ενώ μέχρι τώρα κοιμόταν μαζί μας.

Η μετάβαση έγινε πάρα πολύ εύκολα σαν να ήταν το πιο φυσικό πράγμα.

Υπάρχει και η άποψη ότι όταν καλύπτεις κάποιες ανάγκες αυτές την ώρα που πρωτοεμφανίζονται, δεν υπάρχει λόγος να επανέλθουν με άλλη ή ίδια μορφή αργότερα.

Γι' αυτό να μην αγχώνεστε ούτε γι' αυτό, ούτε και για άλλα θέματα. Αν νιώσετε την ανάγκη να κοιμάστε με το μωρό σας κάντε το.

Ειδικά τον πρώτο καιρό εγώ το θεωρώ πάρα πολύ καλό.

"9 months in, 9 months out"

 

Oπότε να συμπληρώσω ότι η κούνια, για εμάς, ήταν μια από τις πιο άσκοπες αγορές άρα δεν έχω και συμβουλές να δώσω...

[Μαρια Στυλιανακη]

"9 months in, 9 months out" αυτό είναι μου φαίνεται το πιό σοφό πράγμα που έχω ακούσει ποτέ για το θέμα των πρωτων μηνών του μωρού...!!!

πολύ πετυχημένη ατάκα είναι τόσο ξεκάθαρη που είναι σχεδόν αδύνατο να είναι λάθος! ...

 

πες μας περισσότερα για την κούνια!! δεν τη χρησιμοποιήσατε ποτέ ?

 

αυτό δεν κατάλαβα απο την διατύπωση τι ακριβώς εννοείς..!

Υπάρχει και η άποψη ότι όταν καλύπτεις κάποιες ανάγκες αυτές την ώρα που πρωτοεμφανίζονται, δεν υπάρχει λόγος να επανέλθουν με άλλη ή ίδια μορφή αργότερα.

εννοείς ότι καλύτερα να είναι κοντά τα μωράκια στους γονείς στην αρχή?

και ότι αν δεν είναι στην αρχή κοντά τότε ίσως αργότερα εμφανίσουν περισσότερη ανάγκη για να είναι κοντά τους ?

 

αν εννοουσες αυτό, είναι μία ενδιαφέρουσα θεωρία.

 

θα βάλω μια ψηφοφορία για να δούμε ποσοστό που οι γονείς κοιμούνται απο την αρχή με το μωρό ή απο την αρχή χωρίς το μωρό, με το μωρό στο δικό του χώρο.

[administrator]

Το τόπικ χωρίστηκε στα δύο έτσι ώστε εδώ να συνεχίσει η συζήτηση για το θέμα του χώρου του μωρού, και στο νέο τόπικ ο Θηλασμός! (http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=138)

[zebelia]

Εγω την κρατησα μεσα στο δωματιο μου οσο την θηλαζα και ενα μηνα παραπανω.Δηλαδη 4,5 μηνες.

Μετα την βαλαμε στο δωματιο της,πιστευω οσο πιο πολυ το αφηνεις μεσα τοσο πιο δυσκολα ειναι να τ'αποχωρηστεις μετα.

Η αδερφη μου κοιμοταν μεσα στο δωματιο των γονιων μου αρκετα μεγαλη μεχρι που ενα βραδυ ξυπνησε και ειπε στον πατερα μου...τις της κανεις ρε κε@@@ της μανα μου?? Το επομενο πρωι αποχωρησε αυτη και η κουνια της αρων αρων.

[angela]

Η zebelia είπε:

 

"Η αδερφη μου κοιμοταν μεσα στο δωματιο των γονιων μου αρκετα μεγαλη μεχρι που ενα βραδυ ξυπνησε και ειπε στον πατερα μου...τις της κανεις ρε κε@@@ της μανα μου?? Το επομενο πρωι αποχωρησε αυτη και η κουνια της αρων αρων."

_________________

Ο βασικότερος λόγος που έβαλα το μωρό μετά τον 3ο μήνα πλέων στο δικό του δωμάτιο!!!

[BIZELI]

Εγω την κρατησα μεσα στο δωματιο μου οσο την θηλαζα

 

και εγώ το ίδιο!!Μέχρι 2,5 μηνών δίπλα στο κρεββάτι μας στο port-bebe. Μετά τους 2,5 πήγε στη κούνια της στπ δωμάτιο της. Η πρώτη νύχτα ήταν λίγο δύσκολη για μένα που είχα εγώ άγχος!!!Η μικρή κοιμήθηκε του καλού καιρού.

[BIZELI]

Εν συντομία : 1) μας φάνηκε πολύ χρήσιμη η βάση για το καλάθι, πάνω στην οποία το βάζαμε και το τσουλούσαμε όπου θέλαμε.

 

Πάνω σε τέτοιο πράγμα που το πήραμε από Jumbo Βάζαμε και εμείς το port bebe...όντως βόλεψε πάρα πολύ!!!

[tozdel]

εγώ σκόπευα να την βάλω στο δωμάτιό της από την πρώτη μέρα που θα επιστρέφαμε απο το μαιευτήριο. έλεγα, πως με την ενδοεπικοινωνία θα ακούω αν συμβεί κάτι και τοποθετήσαμε και μια αναπαυτικά πολυθρόνα για να θηλάζω.

την ενδοεπικοινωνία όμως δεν την αποκτήσαμε ακόμα. μας την έταξε δώρο η νονά, που μένει δίπλα. οπότε δεν τολμώ να αγοράσω..μήπως και δημιουργηθεί παρεξήγηση. αλλά και χωρίς την "ηχητική" παρακολούθηση δεν εμπιστεύομαι να αφήσω το νεογέννητό μου μόνο του.

είναι τώρα 20 ημερών. κοιμάται σε καλάθι με βάση και ροδάκια, δίπλα μου. η κούνια της δεν χωράει στην κρεβατοκάμαρα.

βραδιές ή μεσημέρια που είναι ιδιαίτερα ανήσυχη (π.χ. λόγω κωλικών) και η νύστα μου μεγάλη, την βάζω δίπλα μου και της κρατώ το χεράκι της. (κατά την διάρκεια των κωλικών απλά την βάζω μπρούμητα επάνω μου ώστε να ακούει την καρδιά μου και να έχει την μυρωδιά μου, ενώ το σώμα μου ζεσταίνει την κοιλίτσα της.) δεν φαίνεται για την ώρα να την ενοχλεί το πού κοιμάται. επίσης, έχουμε το πορτ-μπεμπέ στο σαλόνι όπου κοιμάται πολλές φορές όταν είμαι μόνη στο σπίτι γιατί η κρεβατοκάμαρα είναι στον επάνω όροφο και όπως είπα φοβάμαι μήπως δεν την ακούσω.

 

πάντως, νιώθω πως αφού είναι τόσο μικρούλα ακόμη δεν θέλω να της στερήσω την αγκαλιά μας αν την αποζητά. για την ώρα, την αποζητά μόνο όταν δεν νιώθει καλά!!

[maria]

Επειδή όταν αγοράζουμε κούνια για πρώτη φορά, δεν μπορούμε να προβλέψουμε κάποια πράγματα, θα σας πω τις δικές μου περιπέτειες ώστε να τις έχετε στο νου σας.

 

Η κούνια που πήραμε εμέις, έχει συρτάρια στο κάτω μέρος, ώστε να είναι πιο ψηλή, και έτσι τα κάγκελα είναι αυτά που ανεβοκατεβαίνουν και κλείνουν σε 3 διαφορετικές σκάλες.

 

Η μια σκάλα είναι εντελώς χαμηλά, ενώ η μεσαία σε ηλικία 10 μηνών του έφτανε λίγο πιο κάτω από τη μασχάλη. Αποτέλεσμα μια φορά έπεσε από την κούνια με το κεφάλι, γιατί φυσικά δεν καθόταν με τίποτε από μέσα, οπότε ανεβάσαμε και άλλο τα κέγκελα ώστε να γίνει εντελώς κλουβί.

 

Το στρώμα όμως όταν τα κέγκελα είναι στην μεγάλη σκάλα, βρίσκεται ίσα ίσα στο επίπεδο του οριζόντιου κάγκελου, με το αποτέλεσμα αν το παιδί προσπαθήσει να περάσει μεταξύ οριζόντιου κάγκελου και στρώματως, να μπορεί να το μετακινήσει. Έτσι αυτό είναι το νέο κόλπο που προσπαθεί να κάνει προκειμένου να βγει, με αποτέλεσμα να σφηνώνει ο μισός μέσα στην κούνια και ο μισός απέξω. Φαντάζεστε το σοκ που πάθαμε την πρώτη φορά που τον είδαμε σε τέτοια κατάσταση. Έτσι πλεόν, η κούνια δεν χρησιμοποιείται σχεδόν καθόλου...

 

Έτσι, όταν αγοράσετε κούνια έχετε στο νου σας καιτις διαολιές που κάνουν τα παιδιά σε μεγαλύτερη ηλικία.

 

Μια άλλη λύση είναι το παρκοκρέβατο, αλλά επειδή αυτά είναι ελαφριά δεν ξέρω αν μπορεί να μεινειμέσα το παιδι χωρίς να το κοιτάει ο γονιός

 

Αυτά σχετικά με τις κούνιες!!

[dora]

Εμενα ειναι 3.5 μηνων το μωρακι μου και κοιμάται μαζι μου στο διπλο και ο μπαμπας (οταν ειναι εδω καθότι ναυτικος και πηγαινοερχεται) στον καναπε...

Εμεις δυστυχως περασαμε 2 φριχτους μηνες αυπνιας οπου ο κανακάρης ξυπνουσε τις 11 το βραδυ και καθόταν ξυπνιος μεχρι τις 7 το πρωι (τις καλές μερες) Της χειροτερη δε ξυπνησε στις 10 και κοιμηθηκε στις 2 το επόμενο μεσημερι..

Στις αρχες τον αφηνα στο πορτ μπεμπε στο σαλόνι οπου λαγοκοιμομουν διπλα του και παραλληλα του μιλουσα οταν διαμαρτυρωταν... Δεν εκλαιγε, δεν ειχε ενοχλησεις, ηθελε να του μιλάμε και να μας γελαει...

Ειχα την καλαθουνα στο σωμάτιο μου γιατι κουνια δεν χωραει με τιποτα αλλα δεν κοιμηθηκε ουτε μια μερα τσιριζε οταν εμπαινε εκει..

Οταν πλέον επαψε να χωραει στο πορτ μπεμπε αναγκαστικα μετακομισαμε στο κρεβάτι... Στις αρχες εγω κοιμομουν μιση στο κραβατι μου καιμιση κρεμασμενη στην καλαθουνα για να με βλέπει να μην κλαιει... Ομως και αυτο δεν ηταν δυνατον να συνεχιστει γιατι η εγω θα επεφτα απ΄το μπαλκονι η αυτος... Οπότε καταλήξαμε να κοιμομαστε αγκαλια.. και τωρα κοιμαται ολη νυχτα, ξυπναει κατα τις 7 να φαει και ξανακοιμαται στο καπάκι

[Μαρια Στυλιανακη]

είναι το 9 μήνες in και 9 months out που έχει ειπωθεί σε άλλο πόστ ...

ότι αφού ήταν 9 μήνες στην κοιλιά σου,θέλει και άλλους 9 μήνες κοντά σου για να γίνει η μετάβαση... ... τουλάχιστον πέρασαν οι άυπνες νύχτες...!... μεγάλη αντοχή ο μικρός σου !!

[maria]

Πάντως εαν αυτό σας ενοχέι, να ξέρετε ότι αργότερα θα είναι πολύ δύσκολο να του κόψετε την συνήθεια αυτή. Και εμείς έτσι το ξεκιήσαμε, από τους κολικούς που κράτησαν 5 μήνες, και άπό τότε ο κύριος θέλει να κοιμάται αγκαλιά τα βράδυα!

 

Εαν δεν σας ενοχλέι, κάντε αυτό που νιώθετε ότι είναι καλύτερο για όλους, απλά να ξέρεται ότι το παιδί συνηθίζει κάποια πράγματα και μετά είναι δύσκολο να του τα κόψεις!

[gini]

Πάντως εαν αυτό σας ενοχέι, να ξέρετε ότι αργότερα θα είναι πολύ δύσκολο να του κόψετε την συνήθεια αυτή. Και εμείς έτσι το ξεκιήσαμε, από τους κολικούς που κράτησαν 5 μήνες, και άπό τότε ο κύριος θέλει να κοιμάται αγκαλιά τα βράδυα!

 

Εαν δεν σας ενοχλέι, κάντε αυτό που νιώθετε ότι είναι καλύτερο για όλους, απλά να ξέρεται ότι το παιδί συνηθίζει κάποια πράγματα και μετά είναι δύσκολο να του τα κόψεις!

 

Διαφωνώ από προσωπική εμπειρία! Δεν πρέπει να είμαστε απόλυτοι...

Κόψαμε τον ύπνο στο οικογενειακό κρεβάτι και ταυτόχρονα και τον βραδινό θηλασμό, σε ηλικία 21 μηνών (φαντάζομαι θα το θεωρείτε πολύ αργά) πολύ εύκολα χωρίς νύχτες αγρυπνίας και κλάμματα πολύωρα. Μερικές φορές πρέπει να σεβόμαστε και τις παρούσες ανάγκες των παιδιών και να μη φοβόμαστε μελλοντικές επιπτώσεις.

Απλά ήθελα να πω ότι υπάρχει και η άλλη άποψη/όψη...

[BIZELI]

Έχεις δίκιο gini.Πρέπει να είμαστε διαλακτικοί και "ανοιχτοί ".Τα πρέπει όσον αφορά τα παιδιά "δεν πρέπει"να ισχύουν, πρέπει να προσαρμοζόμαστε στις ανάγκες τους.Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι και εμείς είμαστε άνθρωποι και έχουμε και προσωπική ζωή, την οποία πρέπει να σεβαστούμε πρώτα εμείς οι ίδιοι, διαφορετικά το παιδί δεν θα το κάνει ποτέ από μόνο του. Δύο χρόνια είναι πολλά θεωρώ για να μην κοιμάσαι με τον άντρα σου στο κρεββάτι μόνοι σας. βέβαια πολλές μπουκιές φάε, πολλά λόγια μη λες, γι'αυτό επιφυλάσσομαι και δεν λέω πολλά

[gini]

Έχεις δίκιο gini.Πρέπει να είμαστε διαλακτικοί και "ανοιχτοί ".Τα πρέπει όσον αφορά τα παιδιά "δεν πρέπει"να ισχύουν, πρέπει να προσαρμοζόμαστε στις ανάγκες τους.Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι και εμείς είμαστε άνθρωποι και έχουμε και προσωπική ζωή, την οποία πρέπει να σεβαστούμε πρώτα εμείς οι ίδιοι, διαφορετικά το παιδί δεν θα το κάνει ποτέ από μόνο του. Δύο χρόνια είναι πολλά θεωρώ για να μην κοιμάσαι με τον άντρα σου στο κρεββάτι μόνοι σας. βέβαια πολλές μπουκιές φάε, πολλά λόγια μη λες, γι'αυτό επιφυλάσσομαι και δεν λέω πολλά

 

Ναι όντως στο κρεβάτι μας δεν κοιμόμασταν μόνοι μας αλλά αφού δεν πείραζε εμάς νομίζω δεν αφορά άλλους ε? Την ποιότητα της σχέσης μας μόνο εμείς την ξέρουμε όπως και κάθε ζευγάρι τη δικιά του. Αυτό το λέω για τους καλοθελητές (γιαγιάδες, θείες ακόμα και άγνωστοι) που μας κάναν κύρηγμα για το πόσο κακό κάναμε στο παιδί μας και σε εμάς.

Στο κάτω κάτω στο κρεβάτι μόνο κοιμόμασταν. Για τα "άλλα" υπάρχουν και άλλα δωμάτια.

Με όλα αυτά απλά θέλω να πω ότι δεν είναι πανάκεια κάποια συμβουλή. Κάντε ότι αισθάνεστε!

[tozdel]

κι εγώ πιστεύω πως είναι υγιές να ακολουθούμε τις ανάγκες του μωρού!!

άμα ζητάει αγκαλιά, του δίνεις αγκαλιά. άμα έχει πονάκια και θέλει να του μιλάς, τότε θα του τα λες όλα....κοκ

 

ότι μαθάινεται ξεμαθαίνεται!!

 

έχει να κάνει με την διάθεση των γονιών, τα πιστεύω τους και τις αντοχές τους.

 

εμείς την κοιμίζαμε μέχρι πρόσφατα σε καλαθούνα τις νύχτες στην κρεβατοκάμαρα μαζί μας, σε πορτ μπεμπέ την ημέρα στο σαλόνι-κουζίνα μαζί μας με ραδιόφωνο, και τώρα κοιμάται κανονικά στο κρεβατάκι της.

 

πολλές φορές μάλιστα τα μεσημέρια κοιμόταν αγκαλιά οπουδήποτε με κάποιον από εμάς - εμένα, τον μπαμπά της ή με ένα από τα αδέλφια της.

 

έτσι νομίζω, δέθηκε με όλους μας και παράλληλα έμαθε να κοιμάται εύκολα παντού!!

 

να πω ότι δεν το κάναμε εκ προμελέτης όλο αυτό - έτσι μας βγήκε από την ανάγκη μας να την έχουμε πάντα μαζί μας!!!

[maria]

Επειδή έχουμε και εμείς το πρόβλημα του οικογενειακού κρεββατιού, το οποίο πλέον δεν μπορούμε να ξεκόψουμε με τίποτα, θα ήθελα να μου δώσετε κάποιες συμβουλές για το πως το σταματήσετε κάποια στιγμή, χωρίς προβλήματα. Εσείς gini, στους 21 μήνες αποφασίσατε ότι αυτό έπρεπε να σταματήσει και έτσι και έγινες? Δεν είχατε κάνει στο παρελθόν άλλες προσπάθειες?

 

Ευτυχώς ούτε εμάς μας νοιάζει προς το παρόν γιατί και εγώ αλλά και ο άντρας μου κοιμόματσε ελαφρά και προσέχουμε. Βέβαια, εάν όπως είπε και η dora, ο άντρας μου κάθε φορά που το μωρό ερχόταν στο κρεββάτι μας κοιμόταν στον καναπέ δεν θα είχαμε ξεκινήσει αυτή την συνήθεια.

[BIZELI]

Στο κάτω κάτω στο κρεβάτι μόνο κοιμόμασταν. Για τα "άλλα" υπάρχουν και άλλα δωμάτια.

 

Μ'αρεσει ο τρόπος που σκέφτεσε ! Και ναι, έχεις δίκιο ότι οι αποφάσεις σας αφορούν μόνο εσάς τους ίδιους.Μη παρεξηγείς την άποψη μου, γιατί ήταν άποψη και όχι κριτική,που ούτως η άλλως δεν μου αρέσει να κάνω. Γι'αυτό άλλωστε είπα μεγάλη μπουκιά φάε....Και εμείς, επειδή περάσαμε ένα θρίλλερ για 40 μέρες με κωλικούς, την είχαμε μαζί μας αγκαλίτσα. Αλλά με το που έγινε 2,5 μηνών και ούτως η άλλως κοιμόταν σε καλαθούνα δίπλα μας, δεν νομίζω ότι της έκανε διαφορά η αλλαγή του χώρου όταν την πήγαμε στο δωμάτιο της. Το αποδέχτηκε απο την αρχή χωρίς καμία ταλαιπωρία (κοιμάται από νωρίς βέβαια όλο το βράδυ και παίζει μεγάλο ρόλο και αυτό).

[gini]

BIZELI το ξέρω ότι όλα τα λες καλοπροαίρετα. Δεν ένιωσα να παρεξηγούμαι δηλαδή. Απλά ήθελα να το πω αυτό για να μην τρομάξουν κάποιοι γονείς που ίσως κοιμούνται τα παιδιά στο κρεβάτι τους, ότι δεν κόβεται. Κόβεται σίγουρα. Άλλες φορές εύκολα και άλλες πιο δύσκολα.

 

maria, εμάς ομολογώ ήρθε αρκετά εύκολα. Το μόνο που ήθελα να σου πω για εμάς (δεν ξέρω πόσο ρόλο παίζει σε άλλα παιδιά) ήταν ότι παρατήρησα-κυρίως από τους μεσημεριανούς ύπνους- ότι ποτέ δεν ήθελε την κούνια του (κάπου αλλού πρέπει να έχω γράψει ότι μας φάνηκε άχρηστη τελικά). Έτσι λοιπόν η μετάβαση στο δωμάτιό του έγινε σε παιδικό κρεβατάκι μια και καλή. Πήραμε καινούριο κρεβάτι (ουάου! τι μεγάλος που είσαι τώρα που θα κοιμάσαι στο κρεβάτι σου...), φτιάξαμε ωραίο το δωματιάκι του και ένα βράδυ το δοκιμάσαμε. Βέβαια εμάς κοιμόταν ή με θηλασμό ή αγκαλιά και νανούρισμα. Έτσι μόλις τον έπαιρνε ο ύπνος τον βάλαμε στο δικό του και αυτό ήταν. Όταν ξύπνησε στη διάρκεια της νύχτας, πήγε ο μπαμπάς στο δωμάτιό του, τον παρηγόρησε για λίγα λεπτά και ξανά ύπνο. Αυτό ήταν. Ακόμα τυχαίνει και ξυπνάει τα βράδια αλλά δεν είναι ότι έρχεται στο κρεβάτι μας.

Μόνο το πρωί που θα καλοξυπνήσει έρχεται και με σκουντάει "μαμά τσήκω!" (μαμά σήκω! )

Α και το παράξενο ήταν όταν πέρασε μια ίωση και ήθελα να τον έχω δίπλα μου για να παρακολουθώ τον πυρετό του, δεν γούσταρε ο κύριος. Έμαθε στην άνεσή του και δεν μας θέλει...

Τουλάχιστον ευχαριστήθηκα αγκαλίτσες για 21 περίπου μήνες!