Οι γειτονιές των παιδιών μας

[elenasteraki]

Τι να την κανεις την παιδική χαρα: κουβαδακια, φτυαρακια, τοπι, σκοινακι και προχειρα ρουχα και αστα να χαρουνε!!!

για τα φιδια να ξερεις υπάρχει ενα ειδικο σχοινι που απομακρυνει τα φιδια και δεν είμαι σιγουρη αλλα και τα ποντικια (το ειχα ακουσει απο παλιους του καμπινγκ)

 

Alan έχεις δίκιο, αυτά κάνουμε γιατί μένουμε και κοντά στη θάλασσα (σε απόσταση 5' με το αυτοκίνητο) και κάθε μέρα πηγαίνουμε. Ήδη τα Σ/Κ τον καφέ μας τον πίνουμε στη θάλασσα...στην άμμο. Και ο μικρός το καταδιασκεδάζει!!! Αυτό με τα φίδια το σκοινί δεν το ήξερα...ξέρω μόνο το θειάφι και μια συσκευή που νομίζω ότι ψεκάζει κάποια ουσία αλλά έχει 50 ευρώ η καθεμια και καλύπτει 50 τ.μ. με διάρκεια 3 μηνών, οπότε για να καλύψουμε εμείς το οικόπεδό μας θέλουμε 300-350 ευρώ τουλάχιστον:shock: Να πάω να ρωτήσω σε καταστημα με είδη κάμπινγκ; Σε ευχαριστώ πολύ!!!

[madrid05]

Eίμαστε από τους πολύ-πολύ τυχερούς και όταν βλαστιμάω που κάνω 1μιση ωρα να πάω στην δουλειά λέω στον εαυτό μου οτι το κάνω για να μεγαλώσει καλά το παιδί μου.

Είμαστε στα νότια προάστια της Αθήνας ,σε περιοχή με όμορφα παρκάκια,παιδική χαρά,δίπλα στην θάλασσα και πεζοδρόμια ..σχετικά καλά.Δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω "γειτονια" όπως όταν μεγάλωσα εγώ, που πηγαινα με τα πόδια σχολείο μόνη μου από το δημοτικό ή γυριζα μόνη τα καλοκαίρα όταν βράδιαζε, αλλά είναι ακόμα σε ανεκτα επίπεδα.

Είμαι τυχερη γιατί μένω σε μονοκατοικία με κήπο και δοξάζω τον Θεο που όταν μου έλεγαν για αντιπαροχές και τέτοια έκλεινα τα αυτιά μου.

Θέλω το παιδί μου να δει την θάλασσα χωρις ομπρέλες τον χειμώνα, να μυρίσει ΄τα χόρτα με την πρώτη βροχή, να κάτσει στο χώμα ,να μυρίσει θυμάρι, να μαζέψει λουλουδάκια από το βουνό και να δει τις λεμονιές και τη συκιά μας.

Πολύ θα ήθελα να δει και τα κατσικάκια, τις κοτούλες και να μαζέψει με τα χεράκια του ντοματούλες αλλά θα πρέπει να πάμε στο χωριό μου στην Κρήτη.

[evi155]

Θέλω το παιδί μου να δει την θάλασσα χωρις ομπρέλες τον χειμώνα, να μυρίσει ΄τα χόρτα με την πρώτη βροχή,

 

:)Μπράβο που αρνθήκατε την αντοπαροχή! Είστε το πρότυπό μου ! Μακάρι να βρούμε κι εμείς ένα τέτοιο σπίτι...

[madrid05]

Ας ειναι καλα-εκει που είναι- ο παππούς που το εφτιαξε , γιατι με τα σημερινα δεδομένα ούτε γκαραζ δεν θα μπορούσαμε να αγορασουμε...

[kinkajoujou]

να πω τώρα ή θα με βρίσετε; εδώ που είμαστε φέτος είμαστε ανάμεσα σε δύο πάρκα, απέναντί μας είναι το μεγάλο, που είναι δίπλα στο ποτάμι, που κάνει για τρέξιμο, πικνικ και βόλτες να χαζέψεις δέντρα και λουλούδια και δίπλα μας ένα μικρότερο περιφραγμένο. Έχουμε μία παιδική απέναντι μεγάλη, μία πιο μικρή στο δίπλα πάρκο, κι αν πας πιο κάτω έχει κάθε 100 μέτρα κι από μία. έχουμε θέα τα δέντρα και το ποτάμι, ακούμε τα πουλάκια, βλέπουμε τα σκιουράκια που σκαρφαλώνουν στα δέντρα, το φθινόπωρο τα φύλλα αλλάζουν χρώμα και είναι μαγευτικά, τα ΣΚ γεμίζει ο τόπος πιτσιρίκια όλων των ηλικιών, τα απογεύματα πάμε βόλτα στην παιδική και την αμολάω κάτω και μαζεύει φύλλα, ξυλαράκια και διάφορα άλλα τέτοια που της φαίνονται πολύ εντυπωσιακά (τρώει και κανένα καμιά φορά ). Τα πεζοδρόμια χωράνε τουλάχιστον 5 καρότσια κολλητά, γενικά πας οπουδήποτε ανετότατα με το καρότσι, εκτός από τα Μέσα, γιατί στο λεωφορείο σε υποχρεώνουν να το κλείσεις για να μην πιάνει χώρο και στο μετρό δεν έχει ασανσέρ επειδή είναι πολύ παλιό. Έχει παντού ράμπες και στις διαβάσεις σταματάνε και σε περιμένουν να περάσεις. Γενικά, το σημείο αυτό της πόλης που είμαστε είναι ιδανικό για παιδιά και άλλωστε βλέπεις πολλές νέες οικογένειες εδώ. Θα στενοχωρηθώ πολύ τώρα το Μάιο που θα πρέπει να αφήσουμε το σπίτι.

[culte]

εμείς μένουμε στη βάρη

 

παιδικές χαρές έχουμε, πράσινο έχουμε, θάλασσα έχουμε αλλά:

 

δεν έχεις που να περπατησεις είτε πεζός ή με το καρότσι...κανένα πεζοδρόμιο δεν υφίσταται, παρά μόνο αυτά που φτιάχνουν ιδιωτικά τα σπιτια..μιλάω για την περιοχή των κατοικιών και όχι του κέντρου της βάρης-βάρκιζας..

[Thaumataki]

Βριλήσσια μένουμε εμείς.

Δε θεωρώ πως λείπει κάτι. Μένουμε σε συγκρότημα μονοκατοικιών, με δικό μας κήπο. Ακριβώς απέναντί μας έχουμε ένα παρκάκι (όχι με κούνιες, αλλά με πράσινο και πεζούλια). Γενικά είναι πολύ ήσυχα και στο σημείο που μένω εγώ σαν εξοχή είναι, με πολύ πράσινο και πεύκα. Μαγαζιά για τα απαραίτητα και καθημερινά υπάρχουν γύρω μου.

Στη γειτονιά μου υπάρχουν 2 παιδικοί, 2 δημοτικά και 1 γυμνάσιο-λύκειο.

[elenik]

Νομίζω οτι στην πραγματικοτητα δεν είναι μονο ο κηπος.....

 

Εγω μεγαλωσα στην Νικαια και ολη μερα στο δρομο ήμασταν.

Ομως ο δρομος ηταν χωματοδρομος, με τις παπαρουνες του κλπ και ειχαμε και αλανες να ΛΥΣΑΜΕ!

Επισης βγαιναμε εξω και υπήρχε ασφαλεια, δεν φοβοταν η μανα μας μην μας ψαχνει στο ...."φως στο τουνελ".

Ωρες αλωνίζαμε, όμως υπήρχε η γειτονια και αν σε εψαχνε η μανα σου (κλασικο: "Μαρίιιιιιιααααααααα") σε 2' ειχαν βγει οι γειτονισες "καλησπερα Ελενη, η κορη σου πηγε κατα το δασακι, πριν 5'", υπήρχε και ενα υποστηρικτικο δικτυο δλδ.

Μαλιστα σε ενα παραδιπλανο στενο τοποθετουσαν στα δυο ακρα απο ενα καδο σκουπιδιων για να μην περνουν τα αυτοκινητα και να παιζουν τα παιδια τους ησυχα. Και ολοι οι γονεις και οι γειτονες το σεβοτουσταν αυτο (πηγαινε και το δικο τους το παιδι εκει να παιξει)

 

Σημερα απο τον χωματοδρομο περναει μεχρι και λεωφορείο, φοβομαστε τον καθε ανωμαλο, ολοι εχουμε τις δουλειες μας και κανεις δεν μπορει να λειτουργησει σαν υποστηρικτικο δικτυο ασε που φοβαται μην μπλεξει ή ακομη και την ευθυνη ......

 

Λυπαμε που το παιδι μου δεν θα ζησει αυτην την ξεγνοιασια, την επαφη με το χωμα, την μυρωδια της λεμονιας, τις πασχαλιτσες στα κλαδια, το νυχτολουλουδο, τον κλειδωνα, το "Μαρίιιιιιιιιιιααααααα ελατε εφτιαξα πατατες" (και συσωμο το τσουρμο να χυμαει), το "ασε με λιγο ακομα καλε μαμαααααα σε παρακαλωωωωωω", το καψιμο των βιβλιων στις φωτιες του Αϊ Γιαννιου ... πολυ λυπαμε

 

Μου αρεσε πολυ το ποστ σου :grin:

 

Εμεις τωρα.

Μενουμε στην γειτονια που γεννηθηκα και μεγαλωσα .

Παρκα ... δεν πολυεχουμε (οχι κατι ιδιαιτερο σε αποσταση πολυ κοντινη)

Πρασσινο... επισης δεν πολυεχουμε (αν εξαιρεσεις των σπιτιων)

 

Εχουμε ομως ακομα τους ιδιους γειτονες και τα παιδια να κατεβαινουν να παιξουν στον δρομο (ακομα παρακαλαμε τον Δημο να μας κανει πεζοδρομο)

 

Μου αρεσει η γειτονια μου γιατι ξερω ποιος μενει διπλα μου. (που καταντησαμε )

 

Οσο για τον καδο... τον εχουμε σπρωξει λιγο ακρη ωστε να δυσκολευει τους διερχομενους οδηγους και να μας αποφευγουν καθως και να τους υποχρεωνει να κοψουν ταχυτητα

[βιλλυ]

Εμεις μενουμε στα Δυτικα Προαστεια.....

Σε μια μονοκατοικια με κηπο, οπου ο μικρος επαιζε μεχρι τα 4 του περιπου....

Του ειχα μεσα μια πισινα που την γεμιζαμε νερο και πλατσουτιζε, πολλες φορες μαζι με τα αλλα παιδακια της γειτονιας...

Η γειτονια αποτελειται απο μονοκατοικιες και διπλοκατοικιες και το σπιτι μας βρισκεται σε εναν δρομο με πολυ μικρη κινηση, οποτε απο τα 4 και μετα εβγαινε στη γειτονια με το ποδηλατο και επαιζε με τα αλλα παιδια...Ολα τα παιδακια τα γνωριζε πριν πανε στο Δημοτικο το οποιο ειναι στον δρομο που μενω 40 μετρα πιο κατω.....Ετσι απο τα μεσα της 1ης Δημοτικου, περνουσαν 2 φιλοι του να τον παρουν και στο δρομο επαιρναν αλλα 2 παιδακια και πηγαιναν σχολειο μονα τους...Εγω εβγαινα με τις πυζαμες στον δρομο μπροστα και τον εβλεπα μεχρι που εμπαιναν μεσα στην αυλη του σχολειου:p

Εχουμε σε αποσταση 100 μετρων περιπου την πλατεια μας η οποια εχει παιδικη χαρα και καφενεδακι για τους γονεις και ετσι πηγαιναμε εκει τα απογευματα...Βεβαια απο τα 10 του και μετα παει μονος του με τους φιλους του αλλα λογω που συχναζει εκει ολη η γειτονια εχω το κεφαλι μου ησυχο......

Οπου και να παω, ή να σταθω, θα συναντησω καποια γνωστη μου....

Μπορω να παω στην πιο κατω μονοκατοικια οπου μενει η φιλη μου για να παιξουν τα παιδια με τις πυζαμες:lol:

 

Εχουμε και το Ολυμπιακο Σταδιο Πυγμαχιας πολυ κοντα μας, με γηπεδο και αλλας δραστηριοτητες και εκει παει και παιζει μπαλα....

Το μονο που θα ηθελα ειναι να φτιαχνανε λιγο τους δρομους γυρω στη γειτονια.....Και να υπηρχε ενα περιπτερο να πηγαινω για τσιγαρα και τα βασικα χωρις να χρειαστω αυτοκινητο ή μηχανακι!!

 

Ειμαι πολυ τυχερη που ο μικρος μεγαλωσε και μεγαλωνει σε ενα σπιτι με κηπο και λουλουδια, σε μια γειτονια με απλους ανθρωπους που μολις βγει εξω τον γνωριζουν ολοι και τους γνωριζει ολους, που παρκαρω ακριβως εξω απο το σπιτι μου και δεν κανω γυρους ψαχνοντας που να το αφησω...που οταν λειπω το καλοκαιρι θα βρω 5 ανθρωπους να μου ποτιζουν τον κηπο και θα τους ποτιζω και εγω οταν λειπουν αυτοι....Που οταν ψηνουν στις αυλες τους θα φωναξουν να μας δωσουν εναν μεζε....

Μακαρι να μην αλλαξει ποτε ολο αυτο!!!!

[katerina26]

Εγω μετακομισα στο ανω Γαλατσι μετα το γαμο μου, μας αρεσε πολυ σαν γειτονια ειδικα σε μενα μου εχω μεγαλωσει στο κεντρο της Αθηνας το οποιο εχει καταντησει αηδια τα τελευταια χρονια!Χαμηλες οικοδομες,πιο γειτονια...

ΑΛΛΑ: Αν και εχουμε παιδικες χαρες,παρκα (Βεικου-Αττικο), πεζοδρομια για περιπατο ειδικα στη Βεικου...δεν μπορω να ανεχτω αλλο τη βρωμα αυτης της περιοχης!Δεν ξερω αν υπαρχει αλλος δημος που να μαζευει σκουπιδια καθε 4 μερες, που δεν εχει οδοκαθαριστες,οι παιδικες χαρες ειναι μεσα στη βρωμα και δε μπορεις να βγαλεις το παιδι στο μπαλκονι σου απο τη σκουπιδιλα ειδικα οταν μενεις στον 1ο οροφο!ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΙΣΧΟΣ!!!!

[rkt]

Εμείς εδώ είμαστε εξοχικά. Αλλά, δεν έχουμε παιδική χαρά, πάρκο, πλατεία, κάτι τέλος πάντων. Αναγκαζόμαστε να πηγαίνουμε με αυτόκίνητο, όποτε θέλουμε. Από την άλλη, έχουμε χωράφια, ήσυχους δρόμυος για περίπατο, κοτούλες, κατσικάκια κλπ και οι μικρές τρελαίνονται να ταίζουν τα ζωάκια. Ευτυχώς, άνοιξε δίπλα μας και ένας ωραίος παιδότοπος και κάτι γίνεται.

[fido-dido]

εμεις μενουμε σε χωριο εχουμε αυλη με κηπο και εχουμε καποια παιχνιδια για να παιζει. παιδικη χαρα κι ενα υποτυπωδες παρκο υπαρχει στα 200 μετρα απ το σπιτι, χωραφια και ζωα υπαρχουν μπολικα, αφου η κορη μου [πρωτα αρχισε να μιμιται τις φωνες των ζωων (κοτες, χηνες, προβατα,μοσχαρια, πουλια, γαιδουρια, σκυλια, γατες, λυκος κλπ) και μετα ειπε "μαμα".

εχουμε ομως αρκετες ελλειψεις.. απαντησα "αλλο" γιατι το πιο σημαντικο ειναι η ελλειψη αλλων συνομιλικων παιδιων και εκτος απο τρεις μηνες το καλοκαιρι τον υπολοιπο καιρο δεν εχουμε με ποιον να παιξουμε.

αλλο ενα σοβαρο προβλημα ειναι οτι ακριβως μπροστα απ το σπιτι μας περναει κεντρικος δρομοςμε αποτελεσμα 1) μολις ανοιγω απο κεινη την πλευρα το σπιτι γεμιζει σκονη 2) ενω ειδικα γυρω απ το δικο μου σπιτι υπαρχει παιδικη χαρα, νηπιαγωγειο, δημοτικο, εκκλησια, παρκο και καμποσες πινακιδες που προειδοποιουν οτι κινουνται παιδια οι περισσοτεροι βλεπουν ευθεια και τρεχουν σαν τρελοι, σε σημειο να φοβασαι οχι απλα ν αφησεις το παιδι μονο του αλλα και να το πας βολτα κρατωντας το απ το χερι μην ξεφυγει κ δεν προλαβεις να το πιασεις.

επισης συγκοινωνια ανυπαρκτη και αναγκαστικα ολες οι οικογενεις εχουν τοπυλαχιστον 2 αυτοκινητα.

[Little Monkey]

Το μόνο που θα ήθελα από τη γειτονιά μας στην Ηλιούπολη (Αθήνα) είναι καλύτερα πεζοδρόμια! Κατά τ' άλλα έχουμε απ' όλα: πάρκα, παιδικές χαρές, συγκοινωνίες, μέχρι και εμπορικό κέντρο με κλιματισμό (και παιδότοπο) για τις πολύ ζεστές μέρες.

[mama-vasoula]

Εγώ μένω στη Νέα Σμύρνη και πραγματικά δε λείπει τίποτα! Πεζοδρόμια, ήσυχα στενά, υπέροχη πλατεία με πεζόδρομο για ψώνια, περπάτημα, καφέ, ποδήλατο κλπ, παιδικές χαρές, πάρκα, άλσος, πράσινο και πολλά παιδάκια! Εδώ μεγάλωσα και χαίρομαι που και τα παιδιά μου θα μεγαλώσουν εδώ!

[magdoulini]

Νομίζω οτι στην πραγματικοτητα δεν είναι μονο ο κηπος.....

 

Εγω μεγαλωσα στην Νικαια και ολη μερα στο δρομο ήμασταν.

Ομως ο δρομος ηταν χωματοδρομος, με τις παπαρουνες του κλπ και ειχαμε και αλανες να ΛΥΣΑΜΕ!

Επισης βγαιναμε εξω και υπήρχε ασφαλεια, δεν φοβοταν η μανα μας μην μας ψαχνει στο ...."φως στο τουνελ".

Ωρες αλωνίζαμε, όμως υπήρχε η γειτονια και αν σε εψαχνε η μανα σου (κλασικο: "Μαρίιιιιιιααααααααα") σε 2' ειχαν βγει οι γειτονισες "καλησπερα Ελενη, η κορη σου πηγε κατα το δασακι, πριν 5'", υπήρχε και ενα υποστηρικτικο δικτυο δλδ.

Μαλιστα σε ενα παραδιπλανο στενο τοποθετουσαν στα δυο ακρα απο ενα καδο σκουπιδιων για να μην περνουν τα αυτοκινητα και να παιζουν τα παιδια τους ησυχα. Και ολοι οι γονεις και οι γειτονες το σεβοτουσταν αυτο (πηγαινε και το δικο τους το παιδι εκει να παιξει)

 

Σημερα απο τον χωματοδρομο περναει μεχρι και λεωφορείο, φοβομαστε τον καθε ανωμαλο, ολοι εχουμε τις δουλειες μας και κανεις δεν μπορει να λειτουργησει σαν υποστηρικτικο δικτυο ασε που φοβαται μην μπλεξει ή ακομη και την ευθυνη ......

 

Λυπαμε που το παιδι μου δεν θα ζησει αυτην την ξεγνοιασια, την επαφη με το χωμα, την μυρωδια της λεμονιας, τις πασχαλιτσες στα κλαδια, το νυχτολουλουδο, τον κλειδωνα, το "Μαρίιιιιιιιιιιααααααα ελατε εφτιαξα πατατες" (και συσωμο το τσουρμο να χυμαει), το "ασε με λιγο ακομα καλε μαμαααααα σε παρακαλωωωωωω", το καψιμο των βιβλιων στις φωτιες του Αϊ Γιαννιου ... πολυ λυπαμε

 

εξαιρετικο το ποστ σου!

περιγραφει την δικη μου παιδικη ηλικια...αυτη που το δικο μου παιδακι,δεν μπορει να φανταστει οτι υπαρχει...και οτι, αυτη η παιδικη ηλικια,ειναι ακριβως αυτο που λεει η λεξη :παιδικη με πολυ παιχνιδι,ανεμελο...με μυρωδιες,με ατελειωτες παρεες στο δρομο,με ποδια ματωμενα απο τις σκουντουφλες χωρις κλαματα...με γελια πραγματικα...

πολυ λυπαμαι οπως αναφερει και η φιλη παραπανω,που το παιδακι μου,δεν θα ζησει ποτε στιγμες σαν αυτες...