Φιλία και ερχομός παιδιού

[Zuzunaki]

Κορίτσια καλησπέρα,

θέλω να αναφερθώ σε ένα θέμα που ίσως έχει θιχτεί, δεν το είδα ωστόσο. Έχω ένα μωράκι 2.5 μηνών. Παρατήρησα ότι από τότε που γέννησα έχει αλλάξει η συμπεριφορά των ανύπαντρων φιλενάδων μου απέναντι μου. Αντί να με παίρνουν τηλέφωνο να ρωτούν εκείνες τι κάνω, έχουν απομακρυνθεί τελείως και πολλές φορές νιώθω μεγάλη μοναξιά. Ο άντρας μου δουλεύει πολλές ώρες και κάθομαι πολύ μόνη με το μωρό. Καταλαβαίνω ότι οι φίλες μου έχουν την καθημερινότητά τους, τη δουλειά τους και φυσικά η ζωή μιας ανύπαντρης κοπέλας δεν έχει σχέση με τη ζωή μιας παντρεμένης με νεογέννητο, αλλά έχω στενοχωρηθεί πολύ. Είναι φυσιολογικό να συμβαίνει αυτό; Σας έχει συμβεί; Δεν νιώθω ότι η φιλία μας χάλασε, απλά η καθεμία είναι σε άλλη φάση ( προβλήματα με δουλειές, αισθηματικά κλπ) και έχουμε απομακρυνθεί. Βέβαια πάντα υπήρχαν προβλήματα, νιώθω όμως ότι ειδικά μετά τον ερχομό του μωρού οι φίλες μου απομακρύνθηκαν. τις παίρνω τηλέφωνο και αποφεύγω να μιλάω για το μωρό, τις ρωτάω για τα δικά τους γιατί δεν θέλω να τις "κουράζω" με τα του μωρού, αλλά εκείνες από τη μεριά τους ίσως για να μην με ενοχλούν, ίσως γιατί νιώθουν ότι εγώ πια είμαι σε άλλη φάση δεν με παίρνουν πια τηλέφωνο. Αντιθέτως έχω προσέξει ότι ήρθα σε επαφή με φίλες που είχαμε χαθεί που έχουν κι αυτές μωρά. Γράψτε μου τις σκέψεις και τις εμπειρίες σας.

[mirtoula4]

έτσι γίνεται συνήθως...δεν ξέρω ακριβώς γιατί αλλά υποψιάζομαι πρώτον λίγη ζήλια και δεύτερον ότι η καθεμιά είναι σε άλλη φάση, άλλα ενδιαφέροντα κλπ. Μου συνέβη κ μένα πάντως...

[katerinak]

καμια ζηλια δεν νομιζω.απλα κ εγω θα σκεφτομουν οτι θα ενοχλουσα οτι δεν μπορεις να προγραμματισεις κατι με τον αλλο αφου σιγουρα δεν θα μπορει,γενικα τα σχεδια ειναι αυτα που σε ενωνουν στην καθημερινοτητα.περναει ομως μετα,μολις αρχιζεις να βγαινεις κ μονη σου

[MINNI]

Αυτό που αντιμετωπίζεις είναι το σύνηθες, τα ίδια και εγώ!

Μία ανύπαντρη χωρίς υποχρεώσεις κοπέλα δε μπορεί να συμβιβαστεί με τα δικά σου δεδομένα και εσύ δε μπορείς να ακολουθήσεις τα ενδιαφέροντα της ανύπαντρης!

Άλλες οι προτεραιότητες εκείνων, άλλες οι δικές σου!

[Zuzunaki]

Κι εγώ υποθέτω ότι είναι θέμα διαφοράς φάσης. Το άκουγα αλλά δεν περίμενα ότι θα συμβεί και σε μένα....τέλος πάντων. Τελικά και η φιλία είναι σχετικό πράγμα. Διαπιστώνω ότι πρέπει να έιμαστε ευέλικτοί στη ζωή και να προσαρμόζόμαστε στις νέες καταστάσεις. Πάντως ομολογώ ότι σε κάποια φάση είχα στενοχωρηθεί πολύ, τώρα που διαβάζω ότι συμβαίνει αυτό νιώθω κάπως καλύτερα. Απλά προβλιματίζομαι γιατί επενδύουμε τόσα στις φιλίες και τις σχέσεις και τελικά όλα είναι πολύ σχετικά

[ZWH]

Mπορει και η φιλη μας να μην ειναι σε φαση να ακουει συνεχεια για θηλασμους, πανες κτλ.

[AthinaP]

Δεν χαλάνε όλες οι φιλίες με το που έρχονται τα παιδιά.

 

Μου κάνει εντύπωση όμως που περιμένεις να κρατηθούν οι φιλίες με τα τηλέφωνα. Δεν βλέπεστε καθόλου, δεν έχεις δείξει διάθεση να βρεθείτε; Ίσως να νιώθουν άβολα με το μωρό. Σε λίγο καιρό θα μπορείς να το αφήνεις στο μπαμπά για λίγο και να βγαίνεις με τις φίλες σου. Δεν νιώθεις την ανάγκη αυτή;

 

Πιστεύω το οτι αν θα διατηρηθούν οι φιλίες μετά τα παιδιά, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Στο δικό μου κύκλο έπαιξε ρόλο και αν οι άντρες τα πήγαιναν καλά μεταξύ τους και έτσι έδεναν όλες οι παρέες μαζί για καιρό.

 

Επίσης έπαιξε ρόλο η στάση που τήρησαν οι πρώτοι που έκαναν παιδιά στην παρέα. Οι συνήθειες της παρέας οι πριν και οι μετά, τα μέρη συνάντησης, πώς αυτό άλλαξε στην πορεία και με ποιον τρόπο. Πχ στη δική μας παρέα βγαίναμε συχνά έξω μαζί, και βρίσκαμε τρόπους να συνεχίζεται αυτό, με κάποιες προσαρμογές στις ανάγκες των μωρών. Σε σπίτια δεν χωράμε όλοι ταυτόχρονα... Καμιά φορά γίνεται κάτι σπίτι σε ρεφενέ στυλ, για να μην κουράζεται η οικοδέσποινα και για το θέμα των εξόδων.

[sesame]

καμια ζηλια δεν νομιζω.απλα κ εγω θα σκεφτομουν οτι θα ενοχλουσα οτι δεν μπορεις να προγραμματισεις κατι με τον αλλο αφου σιγουρα δεν θα μπορει,γενικα τα σχεδια ειναι αυτα που σε ενωνουν στην καθημερινοτητα.περναει ομως μετα,μολις αρχιζεις να βγαινεις κ μονη σου

 

Αυτό ακριβώς....σιγά μη ζηλεύουν.....

Απλά φοβούνται μην τυχόν ενοχλήσουν......το έχω πάθει κι εγώ......θέλω να πάρω τηλ. τη φίλη μου που έχει μωράκι, αλλά σκέφτομαι συνέχεια μην ενοχλήσω......φυσικά για επίσκεψη ούτε λόγος μια και είναι καταχείμωνο και οι ιώσεις καλά κρατούν....

[Skybeam]

Συμφωνώ με την από πάνω! Όταν έκανε τα μωράκια της η κολλητή μου, όποτε και να τηλεφωνούσα ήξερα ότι ενοχλώ γιατί πάντα είχε να κάνει κάτι σε σχέση με αυτά. Ακόμη και τώρα που τα παιδιά είναι 4,5 και 5,5 ετών, μόλις την ακουν να μιλάει στο τηλέφωνο τρέχουν να της ζητήσουν κάτι όλο μαμά και μαμάααααα είναι (τώρα αυτό δεν ξέρω μήπως είναι και λίγο κακός χειρισμός δικός της).

[missirlou]

εγω παλι πιστευω οτι οσες βρισκονται στη θεση σου ζουζουνακι (και εγω ημουν) εχουν στεναχωρηθει περισσοτερο γιατι πιστευαν οτι οι φιλες τους θα ηταν πιο κοντα τους σε αυτη τη μεγαλη χαρα τους!!!!

Εγω τουλαχιστον ετσι σκεφτομουν...ημουν η πρωτη απο ολες που γεννησα και μαλιστα ειχα και αρκετες φιλες και νομιζα οτι στην γεννα του παιδιου μου ας πουμε θα ηταν ολες απο εξω και θα περιμεναν....φυσικα δεν ηταν καμια!!!!!!!

Εγω θα ημουν....προφανως ειχα επενδυσει περισσοτερο σε αυτες τις φιλιες απο ότι πραγματικα ηταν η αξια τους.

Με τα χρονια καταλαβα οτι κακως περιμενα απο αλλον κοσμο ο,τι θα εκανα και εγω και οτι φυσικα ΣΠΑΝΙΑ η φιλια ειναι αγνη 100%!!!!

Αλλα μετα το πρωτο σοκ και τη συνειδητοποιηση της μητροτητας, ολα τα αλλα σταματησαν να με αφορουν.

[Marigoula]

Είναι φυσιολογικό γιατι πια δεν εχετε τα ίδια ενδιαφέροντα και την ίδια καθημερινότητα. Κι εσύ από τη μεριά σου έχεις περισσότερα να πεις με μαμάδες, λογικό είναι. Στο χέρι σας όμως είναι να μη χαθείτε και να κρατήσετε επαφή ίσως όχι όμως με την προηγούμενη συχνότητα. Καθιερώστε μία στο τόσο μια συνάντηση για καφέ και βλέπετε πώς θα πάει. Κι εσένα θα σου κανει καλό να "ξεφύγεις" λίγο. Μπορεί να δεις ότι με καποιες φίλες σου να μην "πηγαίνει" πια. Μπορεί να ξανασμίξετε όταν γίνουν κι αυτές μανούλες. Βλεποντας και κανοντας.Τουλάχιστον εσύ από την πλευρά σου δείξε τους ότι έχεις καλή διαθεση και προθεση να βλεπεστε και από κοντά και να μην απομακρυνθείτε τελείως.

[Zuzunaki]

Είναι διάφοροι παράγοντες που δυσκολεύουν τη συνάντηση με τις φίλες: μένουμε μακριά η μια από την άλλη, πριν βρισκόμασταν επειδή οι δουλειές ήταν στο κέντρο και σχολάγαμε παρόμοιες ώρες οπότε μετά τις δουλειές βρίσκόμασταν τουλαχιστον για καφέ ή για σινεμά. Τώρα είμαστε σκορπισμένες στα τέσσερα άκρα της Αθήνας, η μία είναι άνεργη (και έχει πέσει σε ψιλοκατάθλιψη), η άλλη χώρισε πρόσφατα οπότε είναι σε περίεργη φάση, και η άλλη δουλεύει τόσο πολύ που σχολάει κάθε βράδυ στις 9 και στις 10. Όλα αυτά δεν θα ήταν σημαντικά νομίζω αν βρισκόμασταν έστω σε παρεμφερή φάση. Είναι και οι τρεις αδέσμευτες οπότε καταλαβαίνετε...Εγώ θέλω να βγαίνω έξω, αλλά τον λίγο χρόνο που αυτό είναι δυνατόν θέλω να έρχεται και ο άντρας μου μαζί ( γιατί δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε τίποτα μαζί εκτός σπιτιού). Όμως με τις φίλες μου δεν νιώθει και εκείνος άνετα να είναι με γυναικοπαρέα, κι εμείς λέμε τα δικά μας και εκείνος νιώθει εκτός. Οπότε προτιμάει να συναντάμε άλλες παρέες που έχουν και άντρες για να μιλάει κι εκείνος και να μην νιώθει άσχημα. Τέλος πάντων. Δεν ξέρω, ίσως είναι κάτι προσωρινό και απλά επειδή είναι η αρχή να μην ξέρουν κι εκείνες τι να κάνουν. Εγώ πάντως επιμένω έστω τηλεφωνικά...Δεν θέλω να πιστέψω ότι η φιλία είναι κάτι τόσο εύθραστο και για να είμαι ειλικρινή θα ήθελα πολύ να μοιραστώ τη χαρά μου μαζί τους και μάλλον αυτό με στενοχωρεί όπως είπε και μια φίλη προηγουμένως.

[sogni d'oro]

zyzynaki moy αχ πόσο σε καταλαβαίνω... τα πέρασα και εγώ.

Το συμπερασμά μου: υπάρχουν φίλες που λατρεύουν τα παιδιά και άλλες που δεν. Με τις πρώτες να έρχονατι σπίτι, να ρωτάνε απο το τηλ για το αγοράκι μου.

Οι άλλες απομακρύνθηκαν. Μπορεί και να ζηλεύουν αλλά κυρίως δεν αγαπάνε τα παιδιά. (αποφεύγουν χώρους, παραλίες με πιτσιρίκια κτλ)

Αυτό που θα ήθελα να ρωτήσω είναι: Τι λέει το savoir vivre για τις επισκέψεις?

Έχεις μωρό και καλείς στο σπίτι? Ή σου λέει ο άλλος να έρθει σπίτι να δει το μωρό?

Εγώ αποφεύγω να καλέσω σπίτι για να μην αναγκάσω τον άλλο να κρατάει δωράκι.

Όταν μου λένε πότε θα μας καλέσεις... μου ακούγετε κάπως. Κάθε μέρα ίδια είναι περίπου. Όποτε θέλεις πέρνα. Δεν ξέρω αν έγινα κατανοητή...

[mmdad]

Nομιζω οτι εξαρταται απο τα ενδιαφεροντα και βεβαια και το αν αρεσουν στον αλλον τα παιδια. Παντως και εμενα μου συνεβει. Ειχα 2 φιλες απο το πανεπιστημιο. Ουσιαστικα ζησαμε μαζι 6 χρονια μια και σπουδαζαμε μακρυα απο το σπιτι μας. Οσο ημουν εγκυος επικοινωνουσαμε τακτικα (ημουν ηδη στο Βελγιο). Οταν γεννησα με επερναν καθημερινα τηλεφωνο για να μαθουν τι κανω (ειχα μια επιπλοκη). Οταν ο μεγαλος ηταν τεσσαρων μηνων ηρθα στην Αθηνα για 2 εβδομαδες. Ειχα προαναγγειλει την αφιξη μου. Η μια ηρθε να με δει η αλλη οχι. Ενα μηνα μεταξανακατεβηκα και προτινα να συναντηθουμε καπου στην μεση. Να μην τις υποχρεωσω να ερουν στο σπιτι αλλα ε δεν μπορουσα να παω και στην αλλη ακρη της αττικης χωρις το μωρο... Δεν μπορεσαν αν και εμεινα 3 βδομαδες. Μετα αραιωσε και η επικοινωνια και χαθηκαμε τελειως..

 

Βεβαια πως να το κανουμε αλλο ενδιαφερον εχει ποσες φορες το καναμε χτες βραδυ και αλλο αν εκανε κακα το μωρο μας.. Επισης δεν μπορουμε να πηγαινουμε στα μπαρακια καθε βραδυ. Σιγουρα καποιες απο εμας βγαινουν περισσοτερο, αλλες λιγοτερο αλλα δεν νομιζω σε συχνοτητα συγκρισιμη με το πριν το μωρο..

 

Εχω αλλες 2 φιλες χωρις παιδια. Η μια τρελενεται για τα μωρα και μας αφιερωνει 1 μερα οταν κατεβαινουμε στην Ελλαδα. Σιγουρα δεν την συνανταω τοσο συχνα οσο πριν ακομη και οταν ειμαι στην Ελλαδα γιατι εχει αλλα ενδιαφεροντα και δεν μπορει να καταλαβει οτι το βραδυ πρεπει να τους βαλω εγω για υπνο αλλα...

Η αλλη ειναι περιεργη φαση και οχι τοσο κοινωνικη αλλα επικοινωνουμε...

[Σνουφελ μου]

Κι εγω εχω χαθει με τις φιλες μου που ειναι σχεδον ολες παντρεμενες με παιδια μεγαλα δημοτικου κ ανω...αλλα πολυ νεες 30αρες.Δε μπορω να βγαινω γιατι δεν εχω κανεναν να αφησω το παιδι.Καποιες μερες που εχω το συζυγο σπιτι,τελευταια,τον αφηνω με το μικρο κ πεταγομε στο μαρκετ για τα απαραιτητα κ οταν με πετυχουνε ακουω τον εξαψαπλο κ τρωω την ειρωνια τους που χαθηκα...Δε με κεταλαβαινουνε...κ ας ειχανε καποτε παιδια!Εχω επιχειρησει 1 φορα να βγω μαζι τους για καφε κ ο μικρος εκανε ανω κατω το μαγαζι,πειραζε τα παντα..κ ενιωθα πολυ αβολα...ετρεχα γυρω γυρω,εκεινες να ου λενε"πως αντεχεις...κ γιατιωδε καθετε στη καρεκλα..κ εσυ που εισαι παιδαγωγος δε μπορεις να του μαθεις οταν βγαινετε να καθετε στη καρεκλα?κατι κουλα..." κ να νιωθω ντροπη..καφε δεν ηπια φυσικα,γυρισα σπιτι γεματη τυψεις που εφυγα στο μισαωρο κ τις ξεσηκωσα κ ενιωθα πολυυυ ασχημα!Στεναχωρεθηκα!

 

Γενικα αλλαζουνε τα δεδομενα..κ παντρεμενες να ειναι καποιες φιλες κ παιδια να εχουνε,αν εχουνε αποσταση τα ενδιαφεροντα μας,δεν...

[riniw 1980]

Αν και με κάλυψαν όλες οι προηγούμενες απόψεις θα σου επισημάνω κι εγω πως τώρα εσυ αντιμετωπίζεις μια καθημερινότητα διαφορετική απο τη δική τους.

Το είπες και μόνη σου...η μια δουλεύει ως αργά,η άλλη είναι άνεργη,η τρίτη χώρισε....σκέψου λίγο απο μια άλλη οπτική π.χ.:να έχεις το παιδί με γκρίνια επειδή βγάζει δόντια και να σε παίρνει η άλλη και να σου λέει οτι δεν της τηλ. ο τάδε ή να σου αναλύει με λεπτομέρειες το τάδε μήνυμα που της έστειλε στις τάδε ώρα με τα τάδε υποκοριστικά-ναζιάρικα υπονοούμενα...αλήθεια θα σε ενδιαφέρει;δε θα το βρεις πολύ πεζό σε σχέση με την καθημερινότητα που περνάς εσυ;

Όσο για την ενόχληση είναι το πιο προφανές,είναι κοινώς γνωστό οτι απαξ και γεννηθεί ένα πιτσιρίκι ειδικά όταν είναι βρεφάκι Ο,ΤΙ ώρα και να πάρεις τηλ. θα ενοχλήσεις,είτε τη μητέρα είτε το βρεφος..

Μόλις μπεις εσυ σε μια σειρά και ξεκινήσεις να βγαίνεις,με το παιδί ή μόνη σου,και να βρείτε μια στιγμή που θα την αφιερώνετε σε εσας εκεί θα καταλάβεις αν απομακρύνεστε όντως ή αν ήταν κάτι παροδικό...δώσε λίγη πίστωση χρόνου ακόμα,αυτό μόνο χρειάζεται

[Niki81]

χαχαχα...κι εμενα ολο θα ερθουν να δουν το μωρο μου λενε...ενα χρονο τωρα...περιμενω ακομα.

Βασικα το καταλαβαινω...αλλα ενδιαφροντα ...τοσο απλα.Οπως εκεινες δεν ενδιαφερονται για το ποσα δοντια εχει ο γιος μου...ετσι κι εγω δεν ενδιαφερομαι να μαθω σε ποια μπουζουκια πανε.Δεν παρεξηγω.

Πλεον κι εμεις προτιμαμε παρεες με παιδακια...για να μπορει να δειξει και κατανοηση ο αλλος αν ο μικρος κανει καμια ζουζουνια....οχι να το στραβωκοιτανε το παιδι μου.

[joan80]

Εγω πιστεύω ότι εχει να κάνει και με τον άνθρωπο. Οταν γέννησα οι φίλες μου έρχονταν μια φορα στις 10 μερες ίσως και πιο συχνά σπίτι για να με δουν και να μου κανουν παρεά γιατί ο άντρας μου δούευε μέχρι αργά. Παντα με σκεφτόντουσαν ότι είμαι μόνη, δεν έχω με ποιον να μιλήσω. Και οι 3 δεν έχουν παιδιά, αλλά αγαπούν πολύ τον μικρό μου. Μαλιστα πολλές φορες το καλοκαίρι, μπορεί να πεταγονταν και μεχρι την παιδική χαρά, εστω και για κανα 10λεπτο (δεν άντεχαν περισσοτερο) για να τα πουμε και να δουνε το παιδί. Αλλά και εγώ, οποτε μπορούσα αφηνα το μικρό στον μπαμπα του και πηγαίναμε για κανενα καφεδακι για να θυμηθούμε τα παλιά. Σιγουρα τα πραγματα έχουν αλλάξει και ειμαστε σε άλλη φάση. Δεν είναι όπως παλιά, αλλά πιστεύω ότι αν υπάρχει κατανόηση, όλα γίνονται.

 

Ισως να είναι και μόνο μια φαση, και αφού μεγαλώσει΄λιγο το μωρό να μπορείται να βγαίνεταε όλοι μαζι. Αλλα θα δεις ότι σιγά σιγα θα γνωρίσεις και άλλα ατομα με παιδακια και θα κάνεις παρεα. Εϊναι πιο εύκολο όταν υπάρχουν κοινά ενδιαφέροντα.

[mamamikaela]

Αντιθέτως έχω προσέξει ότι ήρθα σε επαφή με φίλες που είχαμε χαθεί που έχουν κι αυτές μωρά.

 

 

Nομιζω οτι απαντησες ηδη μονη σου στο ερωτημα σου.Βρισκεις πια αλλα ενδιαφεροντα μετα του ερχομου του μωρου κουκλα μου.

[Eliza]

Αυτό ακριβώς....σιγά μη ζηλεύουν.....

Απλά φοβούνται μην τυχόν ενοχλήσουν......το έχω πάθει κι εγώ......θέλω να πάρω τηλ. τη φίλη μου που έχει μωράκι, αλλά σκέφτομαι συνέχεια μην ενοχλήσω......φυσικά για επίσκεψη ούτε λόγος μια και είναι καταχείμωνο και οι ιώσεις καλά κρατούν....

Τώρα εγώ, με 2 παιδιά θα σου έλεγα και τηλέφωνο να πάρεις -κι ας ενοχλήσεις, είναι καλύτερο από το να χάνεσαι- και επίσκεψη να πας -κι ας είναι καταχείμωνο αρκεί να μην είσαι άρρωστη.

Μπορεί να μιλήσεις με τη φίλη σου μόνο για 1'. Δεν πειράζει. Το ενδιαφέρον καταγράφεται και βοηθαει και τη φιλία σας και την ψυχολογία σας.

Επίσης, σε μια επίσκεψη δεν είναι απαραίτητο ουτε καν να πλησιάσεις το μωρό αν κρίνεις ότι μπορεί να το κολλήσεις κάτι. Αγκαλιές κλπ μπορούν να περιμένουν.

 

Έχεις μωρό και καλείς στο σπίτι? Ή σου λέει ο άλλος να έρθει σπίτι να δει το μωρό?

Εγώ αποφεύγω να καλέσω σπίτι για να μην αναγκάσω τον άλλο να κρατάει δωράκι.

Όταν μου λένε πότε θα μας καλέσεις... μου ακούγετε κάπως. Κάθε μέρα ίδια είναι περίπου. Όποτε θέλεις πέρνα. Δεν ξέρω αν έγινα κατανοητή...

Αλίμονο ρε παιδιά αν σκεφτόμαστε αν μπορούμε να καλέσουμε τους φίλους μας στο σπίτι...Αν θέλουμε μπορούμε, αν δεν θέλουμε όχι.

Και φυσικά μπορούν και να μας ρωτήσουν πότε μας βολεύει να περάσουν. Οι φίλοι μας, όχι όλοι

Από την εμπειρία μου γενικά -ασχέτως παιδιών- το "όποτε θες πέρνα" δεν εξασφαλίζει καμία συνάντηση. Για να συναντηθείς με κάποιον πρέπει να κανονίσετε τη μέρα και την ώρα.

[χριστινάκι π.]

Πάντως ακούγεται πολύ τραγικό να μην έχουν έρθει καν να δουν το παιδί όπως είπαν κάποιες κοπέλες.....Μα τι σόι φίλη είναι αυτή που μπορεί να συζητούσατε τι μυνήματα σου έστελνε ο άντρας σου στα μέλια ή σε τι στάση ερχόσασταν σε επαφή και δεν παίρνει τηλ να ρωτήσει για τον σημαντικότερο άνθρωπο της ζωής σου, το μωρό σου;;;;Για μένα αυτές οι φίλες που πριν είχαν πάντα χρόνο να αναλύσουν τι χρώμα σώβρακο φοράει ο Μήτσος και αν προτιμά το σλιπάκι από το μποξεράκι και αν κατουράει μετά την πράξη και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο ανούσιο και τώρα ξαφνικά δεν έχουν χρόνο για να ενδιαφερθούν αν το μωρό μεγαλώνει καλά και γενικά τα πάντα γύρω από αυτό, δεν αξίζουν να λέγονται φίλες και παίρνουν χ.

 

Και αυτό για την παρεμφερή φάση ζωής δεν το καταλαβαίνω...Τότε αν αυτή βγαίνει κάθε βράδυ σε μπαρ κι εγώ 1 φορά το μήνα θα πάψω να της μιλάω και να τη ρωτάω πως πέρασε;;;Αν αυτή σπουδάζει κι εγώ δουλεύω θα πάψω να της μιλάω γιατί είμαστε σε άλλη φάση;;;Δεν θα τη ρωτήσω για τις σπουδές της, δεν θα με ρωτήσει για τη δουλειά μου;;;Το ίδιο και με το μωρό, που είναι και κάτι φοβερά σημαντικό στη ζωή της φίλης μας που υποτίθεται αγαπάμε και είμαστε εκεί στη μεγαλύτερη χαρά της, να της σταθούμε, να τη βοηθήσουμε κτλ.

[gentriana]

 

Αλίμονο ρε παιδιά αν σκεφτόμαστε αν μπορούμε να καλέσουμε τους φίλους μας στο σπίτι...Αν θέλουμε μπορούμε, αν δεν θέλουμε όχι.

Και φυσικά μπορούν και να μας ρωτήσουν πότε μας βολεύει να περάσουν. Οι φίλοι μας, όχι όλοι

Από την εμπειρία μου γενικά -ασχέτως παιδιών- το "όποτε θες πέρνα" δεν εξασφαλίζει καμία συνάντηση. Για να συναντηθείς με κάποιον πρέπει να κανονίσετε τη μέρα και την ώρα.

 

Θα συμφωνήσω μαζί σου και θα προσθέσω ότι, εγώ προσωπικά, σχεδόν ποτέ δεν εμφανίζομαι φάντης μπαστούνι σε σπίτια φίλων. Πρώτα θα πάρω τηλέφωνο να βολιδοσκοπήσω αν είμαι επιθυμητή. Και νευριάζω πολύ όταν μου έρχονται επισκέψεις απροειδοποίητα. Ίσως να είμαι λίγο αντικοινωνική, αλλά έτσι είναι...

 

Τώρα όσο για τις φίλες μετά το μωρό: κι εγώ, προ μωρού, έβλεπα μάλλον με οίκτο τις παντρεμένες ταλαίπωρες μανάδες που κάναν παρέα μόνο μεταξύ τους και μιλούσαν μόνο για τα παιδιά τους, που αφήνονταν να παχύνουν ή τέλος πάντων ήταν πιο αφρόντιστες ή συντηρητικές από μας, τα ...έξαλλα νιάτα που μόνη έννοια μας ήταν τα γκομενικά και σε ποιο μπαρ θα βγούμε.

 

Στην εγκυμοσύνη άρχισα να υποψιάζομαι πόσο ήδη είχε αρχίσει να αλλάζει η ζωή μου. Ε, τώρα πλέον βεβαιώθηκα!

 

Κατανοώ ότι υπάρχουν δύο διαφορετικές τάξεις ανθρώπων, οι γονείς και οι μη γονείς. Έστω κι αν υπερβάλλω, κάπως έτσι νιώθω. Αλλάζουν τόσο πολύ τα ενδιαφέροντα και οι προτεραιότητες, αλλά και οι συνθήκες ζωής βέβαια, που μόνο οι πολύ γερές φιλικές σχέσεις, με βαθιά αισθήματα και κοινά στοιχεία μπορούν να επιβιώσουν αλώβητες. Στην πλειοψηφία τους, οι σχέσεις μας καθορίζονται από τις ανάγκες και τις συνθήκες της εκάστοτε στιγμής. Είναι φυσιολογικό και το έχω αποδεχτεί ότι δεν μπορώ να συναναστρέφομαι τα ίδια άτομα με την ίδια συχνότητα όπως παλιά. Μπορεί αυτοί να βαριούνται να ακούν για το μωρό μου ή για το σπίτι ή για την οικονομική ανασφάλεια ή ό,τι με ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή, αλλά κι εγώ βαριέμαι άλλο τόσο να ακούω για φλερτ, ταξίδια, πώς θα φτιάξω τα μαλλιά μου κλπ. Είναι επίσης μια καλή ευκαιρία για ξεσκαρτάρισμα: η κάθε σχέση να πάρει τη θέση που της αναλογεί πραγματικά στη ζωή σου.

 

Από την άλλη, βέβαια, αλίμονο αν πέσουμε μόνιμα στη λούμπα ότι όλα περιστρέφονται γύρω από το μωρό. Και, εντάξει, όσο είναι μωρό έτσι πρέπει, από τη φύση το δέσιμο είναι τόσο στενό σαν να είμαστε ένα. Εγώ, πχ. αν βγω να πάω κάπου χωρίς αυτό, νιώθω μισή, σαν κάτι να μου λείπει. Όμως οφείλουμε στον εαυτό μας (και στους γύρω μας) να συντηρήσουμε κάποια άλλα ενδιαφέροντα, και μαζί κάποιες φιλίες, παλιές ή νέες. Οι οποίες, όμως, αναπόφευκτα, θα βασίζονται στα υπάρχοντα ενδιαφέροντα και τα δεδομένα της ζωής μας.

[sogni d'oro]

καλά τα λέτε... αλλά.... όταν σε καλούν ΜΟΝΟ στο σπίτι τους και βαριούνται να έρθουν στο δικό σου?

Όταν τους λές άντε να έρθουμε να σας δούμε... και σου λένε... ε δε χανόμαστε, εδώ είμαστε!!!

Όταν δε παίρουν τηλ να ρωτήσουν τι κάνεις?

Αν δεν απαντάνε στα μηνύματα?

Όλα αυτά απο διαφορετικά άτομα βέβαια

[joan80]

καλά τα λέτε... αλλά.... όταν σε καλούν ΜΟΝΟ στο σπίτι τους και βαριούνται να έρθουν στο δικό σου?

Όταν τους λές άντε να έρθουμε να σας δούμε... και σου λένε... ε δε χανόμαστε, εδώ είμαστε!!!

Όταν δε παίρουν τηλ να ρωτήσουν τι κάνεις?

Αν δεν απαντάνε στα μηνύματα?

Όλα αυτά απο διαφορετικά άτομα βέβαια

 

Τοτε δεν υπάρχει διαθεση επικοινωνίας και επαφης. Το να μην απαντάς στο μην. είναι αν μη τι άλλο αγενες. Ο άλλος σε σκέφτηκε, μπηκε στον κοπο να σου στείλει μην., κατσε και απάντησε. Ποσο χρόνο θα σου πάρει;

ΤΟ να απαντας γενικά και αόριστα ότι δεν θα χαθούμε, επίσης δείχνει ότι δεν εχεις διαθεση να δεις τον άλλο, διαφοτετικά το κανονίζεις.

Γενικα πιστεύω ότι όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι με αυτά τα άτομα μαλλον δεν πρεπει να ασχοληθείς και παρα πολυ. Οι φιλίες δεν είναι μονόπλευρες. Πρεπει να δίνουν και οι δυο πλευρές. Δεν μπορεί μονο ο ένας να παιρνει τηλ παντα, μονο ο ένας να πηγαίνει να βλεπει τον αλλο ή να κανονίζει σύμφωνα με το πρόγραμμά του.

Οταν ειδικότερα υπάρχει και ένα παιδί στη μεση θελει προσπάθεια και κατανόηση και από την άλλη πλευρά Και στην τελική, σε οποιον αρέσουμε.

[Anna.K]

εγω παλι πιστευω οτι οσες βρισκονται στη θεση σου ζουζουνακι (και εγω ημουν) εχουν στεναχωρηθει περισσοτερο γιατι πιστευαν οτι οι φιλες τους θα ηταν πιο κοντα τους σε αυτη τη μεγαλη χαρα τους!!!!

Εγω τουλαχιστον ετσι σκεφτομουν...ημουν η πρωτη απο ολες που γεννησα και μαλιστα ειχα και αρκετες φιλες και νομιζα οτι στην γεννα του παιδιου μου ας πουμε θα ηταν ολες απο εξω και θα περιμεναν....φυσικα δεν ηταν καμια!!!!!!!

Εγω θα ημουν....προφανως ειχα επενδυσει περισσοτερο σε αυτες τις φιλιες απο ότι πραγματικα ηταν η αξια τους.

Με τα χρονια καταλαβα οτι κακως περιμενα απο αλλον κοσμο ο,τι θα εκανα και εγω και οτι φυσικα ΣΠΑΝΙΑ η φιλια ειναι αγνη 100%!!!!

Αλλα μετα το πρωτο σοκ και τη συνειδητοποιηση της μητροτητας, ολα τα αλλα σταματησαν να με αφορουν.

 

Αυτό ακριβως και με μενα... Τι κρίμα πάντως !!!!!!!!!!!!!