18 μηνών: επίκεντρο του κόσμου?

[demi]

Μαρια εχομε ξαναγραψει για το θεμα αλλα αρχιζει και με προβληματιζει παρα πολυ το γεγονος οτι ενω ο μικρος 18 μηνων τωρα μεγαλωνει σε ενα παρα πολυ ηρεμο περιβαλλον οταν μιλαμε με τον αντρα μου και δεν του δινουμε σημασια τσιριζει σαν υστερικο..

μερικες φορες οταν θελω να τον κοιμησω τσιριζει ,τσιμπαει και χτυπαει ..

οσο αντιδραμε τοσο συνεχιζει.

χτες συγκεκριμενα ενω ημασταν σε ταβερνα αρχισε να τσιριζει σαν να μας μαλωνει ενω και εγω και η νονα του που λατρευει και ο πατερας του ημασταν πανω απο το κεφαλι του και παιζαμε ..

τσιριζε τοσο πολυ χωρις πραγματικα λογο που εφυγα με τα ποδια κατι χιλιομετρα (χθες βρηκε ο αντρας μου να περπατησει για διαιτα)μεσα στην νταλα και τον μικρο αγκαλια γιατι δεν καθοταν με τιποτα ηρεμος..

ειναι καλομαθημενο μοναχοπαιδι αλλα πως θα μαθει οτι δεν ειναι και το επικεντρο του κοσμου?

τι να κανω?μιλαω ηρεμα ..τσιριζει τον μαλωνω γινετε χειροτερα..

 

βοηθεια.........

[demi]

πηρα στην γραμμη συνδεσμο...με ενημερωσαν .ηταν αψογοι..

απο σημερα αλλαγη συμπεριφορας στο καλομαθημενο μου.

[ΜΑΡΥ.Τ]

Δηλ. τι σου είπαν??

[ΣΟΦΙΑ]

για πες μας τι σου είπαν??????

[Αντιγόνη]

Πες μας λίγο βρε demi τι σε συμβούλεψαν. Να ξέρουμε και μεις. Λίγο ή πολύ, όλοι έχουμε αντιμετωπίσει παρόμοιες συμπεριφορές.

[rena]

demi ενημερωσε κι εμας τις νεοτερες τι σου ειπαν!Να ξερουμε τι να προσεχουμε να μην κανουμε!!!

[demi]

βασικα τους εξηγησα οτι ο μικρος ζει σε ενα ηρεμο περιβαλλον και δεν συντρεχει λογος για αυτην την συμπεριφορα του..

αρχισε να μου κανει ερωτησεις και καταληξαμε στο γεγονος οτι ο μικρος κοιμαται στο κρεββατι μου και ο μπαμπας στον καναπε.οπως επισης δεν παιζει ποτε μονος του αλλα παντα καποιος ασχολειται μαζι του..

οποτε εχει την εντυπωση οτι η μαμα ειναι δικη του και οταν δεν του δινουμε σημασια πιστευει οτι του παιρνουν τα κεκτημενα ..

βημα πρωτο...νανι μονος στο κρεββατι και μου ειπε πως να τα καταφερω..

2..ανεξαρτητοποιηση στο παιχνιδι δηλ.να παιζει και λιγο μονος του.

πρεπει να καταλαβει την σχεση μαμα μπαμπα

και μαμα +γιος.

ειναι λεει απο τα 2-3 χρονων μια εγωκεντρικη περιοδος για τα παιδια κατι σαν την εφηβεια και οντως ειναι δυσκολη..

πολυ καλη η ψυχολογος που μου μιλησε.

[demi]

αληθεια μονο εγω κοιμαμαι με τον γιο μου?εσεις τα εχετε καταφερει...

ρε γμτ μου παντα ελεγα οτι απο την πολυ αγαπη δεν επαθε κανεις τιποτα αλλα ελα που εκανα λαθος.......

 

μαλλον του δειχνω αγαπη με λαθος τροπο απο οτι μου ειπε η ψυχολογος.

 

ειμαι υπερβολικη και το εισπρατει λαθος το παιδι .αντε τωρα να εξηγησω την γιαγια μας τι πρεπει να κανουμε...

[roz]

εγώ κοιμάμαι ακόμα με την κόρη μου αγκαλιά.

[ΣΟΦΙΑ]

Η αλήθεια είναι οτι εγω δεν εχω κοιμηθεί ποτε στο ίδιο κρεββάτι με το γιο μου... εχω κοιμηθεί στον δίπλα καναπέ.. εχω κοιμηθει κάτω δίπλα στο κρεββάτι του ειδικά όταν είναι αρρωστος.. έχει κοιμηθεί πάνω μου...Και ο λόγος είναι γιατι δεν μπορούσα να κοιμηθώ και να τον έχω δίπλα διοτι απλά δεν κοιμόμουν απο την έννοια μου...

Τον παιρνω αγκαλίτσα πριν κοιμηθεί ή μπορει να κοιμηθεί δίπλα μου στο διπλο αλλά μετα απο λίγο τον πάω στο δικό του...

[Sam]

Κοιμάμαι μαζί του μόνο μεσημέρι κι αυτό σπάνια τα βράδια συνήθως τον κοιμίζω αγκαλιά ή τώρα που είναι καλοκαίρι δίπλα δίπλα στο κρεβάτι και μετά τον πάω στο δικό του αλλά μόνος εντελώς δεν τα έχω καταφέρει.

[rena]

Εμενα κοιμαται μονος του ή τον εχω αγκαλιτσα και μετα τον αφηνω στο κρεβατι του.Καποια μεσημερια ομως (μια φορα τη βδομαδα-τις 10 μερες) τον παιρνουμε στο κρεβατι μαζι μας και κοιμομαστε και ειναι πολυ ωραια!!!!!!!!

[angela]

Τελικά εγώ θα σας φανώ πολύ γαιδούρα;;;

Ποτέ δεν το πήρα στο κρεβάτι μας για να κοιμηθούμε μαζί και πάντα όταν ήταν άρρωστος και πιστέψτε με ήταν πολλές αυτές οι φορές, πάντα ήμουν δίπλα του αυτός στο κρεβάτι του και εγώ να του κρατώ το χέρι νύχτες ολόκληρες αλλά καθόμουν ή στο πάτωμα ή σε πουφ!!!

Ασπλαχνη μάνα;;;

[Μαρια Στυλιανακη]

demi σορρυ, τώρα γύρισα,...

χαίρομαι που σε βοήθησαν.

 

δείτε το (οι υπόλοιπες) ώς εξής : το παιδί, αν και είναι ακόμα μωρό δηλαδή δεν είναι ικανό να φροντίσει τον εαυτό του σε κάποια πράγματα, είναι μια ξεχωριστή οντότητα, ένας διαφορετικός άνθρωπος ακριβώς όπως είναι διαφορετικός ο σύντροφος/μπαμπάς απο την μητέρα.

λόγω του ότι είναι μωρό, είναι εύκολο να το "πνίξουμε" με την αγάπη, χωρίς να θυμόμαστε να του αφήνουμε χώρο για να αναπτύξει τις δικές του προτιμήσεις τις σκέψεις οι οποίες κάποιες στιγμές είναι σημαντικό να τις εχει και να είναι ανεξάρτητες απο αυτές των γονιών...

 

 

βασικά όπως και ένα παιδί 12 ετών δεν γίνεται να ναι συνέχεια αγκαλιά με τη μαμά του, έτσι και ένα μωρό ή παιδάκι προσχολικής ηλικίας δεν γίνεται να έχει συνέχεια την αμέριστη προσοχή των γονιών του.

πρέπει δηλαδή να έχει κάποιες στιγμές χρόνο για τον εαυτό του. έτσι αποκτά και καλύτερη αίσθηση του εαυτού, μαθαίνει να ικανοποιεί τον εαυτό του να λύνει διάφορες σκέψεις κτλ... πολύ σημαντικές ικανότητες για όλη του τη ζωή.

[ΡΟΥΛΑ]

Συμφωνώ απόλυτα με την Μαρία, το έκανα με την μεγάλη μου κόρη, κοιμόμασταν μαζί από όταν ήταν 1 έτους μέχρι τα 7 της, το αποτέλεσμα ήταν ότι από δικές μου ανασφάλειες έκανα ένα παιδί ανασφαλή και κολλημένο επάνω μου μέχρι πριν ένα χρόνο σχεδόν. Ταλαιπωρήθηκα πολύ να την βγάλω από το κρεβάτι, και ήταν κάτι πολύ οδυνηρό για το ίδιο το παιδί, ειδικά ένα παιδί που χωρίζουν οι γονείς του και έχει να αντιμετωπίσει και αυτό. Το έκανα γιατί πίστευα ότι έτσι την αγαπάω περισσότερο και την προστατεύω περισσότερο αλλά μάλλον τον εαυτό μου προστάτευα και όχι το παιδί, είναι κάτι που με την μπέμπα ούτε που το σκέφτομαι καν, γι' αυτό προτιμώ να ανεβαίνω και να κατεβαίνω σκάλες όταν ξυπνάει μες την νύχτα πάρά να την πάρω στο κρεβάτι μου.

[elen]

Κοιμάται στο δωμάτιο του απο 6 μηνών αλλά πάντα πρέπει νακοιμηθεί μαζί μου πρώτα!Κι εγώ πιστευω πως είναι πολύ κολλημένος πάνω μου και δεν ξέρω τι να κάνω για να ξεφύγει λίγο,ειδικά τωρα που θα έρθει και το δυετερο, οτι θέλει να κάνει φωνάζει μαμα για να πάμε μαζί!

Εχει λίγο καιρό που μπορεί να παίξει με κάποιο παιχνίδι του,μέχρι τώρα έπρεπε να καθήσω κι εγώ μαζί του,να φανταστείτε σήμερα το πρωί είχε πάρει τη φαγάνα του που τη λατρευει και επαιζε μόνος αλλά πάντα απο πίσω μου!Πήγαινα στη τουαλέτα απο πίσω και ο Δημητράκης με τη φαγάνα,στην κουζίνα απο πίσω ,μεακολουθούσε παντού.Φοβερή εξάρτηση

[rena]

Κι εγω νομιζω οτι περισσοτερο καλυπτουμε δικη μας αναγκη οταν θελουμε να τα εχουμε ΣΥΝΕΧΕΙΑ αγκαλια.Ακομη και καποια μεσημερια που τον παιρνω και κοιμομαστε μαζι,δε νομιζω οτι το εχει αυτος τοσο αναγκη,οσο εγω!

Εχει μαθει να κοιμαται μονος του απο την πρωτη μερα που ηρθαμε στο σπιτι

 

Προσπαθω παντως να τον αφηνω απο τωρα και μονο του να παιζει.Ετσι κι αλλιως αν με θελησει θα γκρινιαξει οποτε θα παω κοντα του.ΒΕβαια ομολογω οτι καμια φορα πιεζομαι να το κανω ενω θα προτιμουσα να καθομαι και να τον φιλαω συνεχεια!!!!!!!!!

[Μαρια Στυλιανακη]

elen είναι λίγο διαφορετική η περίπτωσή σου, μιάς και παίζει το θέμα της αλλαγής με το αδερφάκι. εκεί θα έλεγα ότι είναι καλό να το αφήνεις και να επιδιώκεις την εγγύτητα καθώς τώρα έχει δικαιολογημένα μεγάλο άγχος. Αλλά εντάξει όταν βλέπεις ότι είναι οκ, άσε το λίγα λεπτά να αφουγκραστεί τη μουσική ή να δεί κάτι.

[mamavasia]

Εγώ την κόρη μου επειδή είχα ακούσει πολλά για τον ύπνο και το διπλό κρεβάτι απο άλλους γονείς την πήγα απο 2 μηνών στο δικό τη κρεβάτι και δωμάτιο ενώ πρώτα την είχα στην καλάθα δίπλα μου....εκεί έμαθε να κοιμάται αλλά πάντα την είχα αγκαλιά πριν κοιμηθεί και την κούναγα...εδώ και ένα δίμηνο λόγω ζέστης δεν θέλει αγκαλιές και της αρέσει να κάθεται να παίζει με τα αρκουδάκια της για 5 λεπτά μέσα στην κούνια της και μετά να κοιμάται με πιπίλα και πετσετάκι...

 

Τα βράδια είτε θα την αφήσω στην κούνια μετά το μπάνιο και θα της πω "νάνι" και μετά απο 5 λεπτά θα κοιμηθεί και θα την ταίσω κοιμισμένη ή θα την ταίσω αν δεν κοιμάται και θα κοιμηθεί τρώγοντας και μετά θα την πάω στο κρεβάτι της

[Λίτσα]

Και εγώ μάλλον άσπλαχνη μάνα είμαι. Angela δεν είσαι η μόνη. Πότε δεν κοίμησα παιδί μαζί μου. Ναι τις πρώτες 40 ημέρες στην καλαθούνα δίπλα μου μετά στο δωμάτιο τους με ανοιχτή την ενδοεπικοινωνία και με άπειρα δρομολογια μέσα στην νυχτα για να καθησυχάσω την ανασφάλεια μου. Και τα δύο έχουν μάθει να κοιμουνται μονα τους στον χώρο τους. Να φανταστειται πως χθες ο μικρός ψηνόταν στον πυρετο και παραμιλούσε. τον πήρα αγκαλια και τον ξάπλωσα στο κρεββάτι ανάμεσά μας. Μόλις άρχισε να του πέφτει ο πυρετός και κατάλαβε που βρισκόταν άρχισε να γκρινιάζει. Λέω στον άντρα μου άστον να να μας δείξει τι θέλει. Πήρε την πιπιλά του και το πανάκι με το κρύο νερό που του ειχα στο κεφαλάκι του και πήγε στο κρεββατάκι του και προσπαθουσε να μπει μεσα μόνος του.....Για τέτοια ανεξαρτησία μιλάμε.

[erica]

Εγώ είμαι απο τις μαμάδες που την δίνουν και την παραδίνουν την αγκαλιά τους και είμαι έτοιμη να τα λουστώ αν αυτό κάνει την κορούλα μου να ζητάει παραπάνω πράγματα απο μένα.

 

Απο 2 μηνών βεβαια κοιμάται στο δωμάτιό της το βράδυ αλλά όταν είμαι σπίτι τα μεσημέρια (ΠΑΡ-ΣΑΒ-ΚΥ) κοιμόμαστε μαζί. Δεν πιστεύω ότι της κάνω κακό ούτέ ότι αυτό της δημιουργεί σύγχυση και προσκόλληση επάνω μου. Πιστεύω ότι είναι λογικό και περιμένω να είναι κολλημένη επάνω μου τώρα που είναι βρέφος και συνεχίζω να είμαστε αυτοκόλλητες όσες ώρες είμαστε μαζί εφόσον το ζητήσει όμως, γιατί πραγματικά φοβαμαι το ανάποδο: δηλαδή αν αυτή ζητάει και εγώ από φόβο μην την καλομάθω δεν της δίνω υπερμετρα τον ευατό μου, πιστεύω ότι μεγαλωνοντας θα της δημιουργηθεί απωθημένο και το αποτέλεσμα θα είναι να μην είναι ανεξάρτητη....Ενω τώρα πιστεύω ότι θα μεγαλώσει χορτάτη!

 

Δεν ξέρω αν κάνω καλα, (ετσι κι αλλιώς ποιος ξέρει πραγματικά???) αλλά το ένστικτό μου , μου λέει να συνεχίσω έτσι!

[demi]

κοριτσια καλα ολα αυτα που μου ειπε η ψυχολογος αλλα δεν κοιμηθηκαμε ΟΛΗ νυχτα.

ειμαι κομματακια αλλα θα επιμεινω....

[Μαρια Στυλιανακη]

νομίζω ότι αυτά που ανέφεραν και οι προηγούμενες μητέρες είναι καταστάσεις που βρίσκονται μέσα σε ένα πλαίσιο του παν μέτρον άριστον το οποίο είνια και το ζητούμενο, αλλά το οποίο είναι όντως και σχετικό

μιας και εξαρτάται απο το χαρακτήρα της κάθε μητέρας και πως επίσης συνήθισε εκείνη απο τους γονείς της.

 

όλα με μέτρο, και όλα θα πάνε καλά.

η αγκαλιά δεν κάνει ποτέ κακό,

αλλά το attachment parenting που είναι η τάση που υπάρχει παγκοσμίως και έχει γίνει ευρέως πλέον αποδεκτή σαν κάτι πολύ σημαντικό,

λέει μέν να υπάρχει μεγάλη εγγύτητα, που

σε μικρή ηλικία εκφράζεται και αρκετά με τη σωματική επαφή,

αλλά εννοεί και το να αισθάνεται το παιδί κοντά στους γονείς και νοητικά,

και σίγουρα ισχύει το ότι για να αισθανθεί ότι είναι κοντά οι γονείς του δεν είναι απαραίτητο να το έχουν συνέχεια αγκαλιά ή να του δίνουν απο το πρωί ώς το βράδυ αγκαλιές και προσοχή.

το babywearing είναι ιδανικό για αυτό γιατί δίνει στο μωρό την εγγύτητα, αλλά παράλληλα δεν είναι απαραίτητο η μητέρα να το απασχολήσει εκείνη την ώρα, -

 

ένα παιδί που έχει συνηθίσει την συνεχή αμέριστη προσοχή, με την μητέρα να το απασχολεί συνέχεια χωρίς εξαιρέσεις με μεγάλο ενθουσιασμό, θα έχει πολύ πολύ μεγάλη δυσκολία όταν έρθει ένα νέο μωρό στην οικογένεια, αλλά και στο μέλλον θα απαιτεί απο τις σχέσεις του ένα είδους προσοχή που είναι πολύ δύσκολο να πάρει, απο άλλα άτομα. Αποτέλεσμα θα είναι να αισθάνεται ότι δεν θα το αγαπήσει κανείς όπως το έχει ανάγκη, έτσι δηλαδή όπως το συνήθισε απο μωρό - με αποκλειστική προσήλωση και λατρεία.

Κάθε σχέση που ίσως αρχίσει και έτσι, είναι δεδομένο ότι δεν μπορεί να κρατήσει τέτοιου επιπέδου εγγύτητα και ενθουσιασμό...

φιλίες και σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων.

το παρόν μπορεί να είναι δηλαδή πολύ πολύ γλυκό για την μητέρα, που της λείπει και σωματικά το παιδί της μετά τη γέννα, όμως για το ίδιο το παιδί, είναι κάτι που θα επηρεάσει αρνητικά την μετέπειτα ζωή του...

 

Λίγο απο τη δική μου ιστορία - οι γονείς μου πχ, μου έδιναν σαν πρωτότοκη πολύ μεγάλη προσοχή. Με είχαν πνίξει όντως,...όταν γεννήθηκε η αδερφή μου ήρθαν τα δύσκολα, και άρχισαν οι άσχημες στιγμές, δηλαδή εγώ όντως καθώς μεγάλωνα, ένιωθα συνεχώς ότι είχα ανάγκη κάποιος να με μπεμπεδίσει να με απασχολήσει συνέχεια και θυμόμουν πόσο διαφορετικά ήταν πρίν έρθει η αδερφή μου.

Η μητέρα μου φυσικά δεν μπόρεσε μετά τη δευτερη γέννα να είναι όπως ήταν μαζί μου, έτσι και ο πατέρας μου.

Τι έχουμε λοιπόν ? μια τεράστια απώλεια που δεν μπορεί να επανέλθει κιόλας.

δηλαδή δεν είναι κάτι που αλλάζει και ξαναγυρνάει, - δεν ξαναγυρνάει γιατί η μητέρα είναι αδύνατο να το κάνει αυτό σε δύο παιδιά.

γιατί πολύ απλά το ένα θα ζηλεύει πάντα και το άλλο δεν θα ξαναέχει ποτέ τόση προσοχή όπως συνήθισε να έχει.

 

πρέπει να σας πώ ότι είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα σε πολλές οικογένειες αυτό το θέμα, και πολύ συνηθισμένο.

Και είναι κάτι που μπορεί να αλλάξει εάν πχ οι μητέρες δόύν λιγουλάκι πιό χαλαρά την σχέση τους με το πρώτο τους παιδί - δίνοντας και (συναισθηματικό) χώρο για ένα δεύτερο παιδάκι. Κάνουν καλό σε όλους (στον εαυτό τους, στο πρωτότοκο παιδί αλλά και στο δεύτερο) εάν το έχουν υπόψη τους.

 

Σίγουρα είναι τρομερή η σχέση της μητέρας με το πρωτότοκό της, και ελπίζω να είναι κατανοητό πως δεν εννοώ ότι πρέπει να σταματήσετε να τα παίρνετε αγκαλιά ε ??????

 

μιλάμε για μικρές διαφορές, που όμως, κάνουν μεγάλη διαφορά.

[tozdel]

η μαγουλήθρα μας κοιμάται στο δικό της δωμάτιο από 30 ημερών ίσως και νωρίτερα - βέβαια πολλά μεσημέρια κοιμόταν πανω σε κάποιον της οικογένειας....τώρα μόνο κατα περίπτωση και ανάγκη κοιμάται ανάμεσά μας στο διπλό κρεβάτι.

 

πχ σε διανυκτέρευση εκτός και πάντα σε δικό της σεντόνι.

 

πιστεύω πως υπάρχουν πολλοί τρόποι να δίνεις αγάπη στο παιδί σου - είναι η αγκαλιά, το φιλί, η φροντίδα γενικότερα....δεν θεωρώ σωστό να επικεντρώνονται όλα επάνω του.

το ζευγάρι άμα δεν έχει κι αυτό το δικό του χώρο και χρόνο - να διατηρεί ζεστή την σχέση του, πώς θα μεταδώσει σωστά, τα συναισθήματα...

άλλωστε κάθε άνθρωπος ανεξάρτητα της ηλικίας είναι ανάγκη να κατακτά το κάθε τι στη ζωή βασιζόμενος στις δικές του δυνάμεις πρώτα και μετά στης οικογένειας...

είναι μεγάλο το θέμα για να το αναπτύξει κανείς!!

 

εν τέλει χαίρομαι που τα καταφέρνετε σιγά σιγά demi μου!!!

[Αντιγόνη]

Συμφωνώ απόλυτα με tozdel. Αγάπη δίνεται σε πολλές μορφές. Καλό είναι να δίνουμε αγάπη κοιτάζοντας και λίγο πιο μακριά. Κάνοντας τα παιδάκια μας λίγο λίγο πιο ανεξάρτητα. Και έτσι αγάπη τους δίνουμε, προνοώντας όμως για το μέλλον. Χωρίς ΠΟΤΕ βέβαια να ελλατωθεί η σωματική επαφή. Η πολύτιμη αγκαλιά. Άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Αγκαλιά όμως δεν σημαίνει μόνο να κοιμόμαστε μαζί. Για να πω την αλήθεια χαίρομαι που η κόρη μου δεν βολεύτηκε ποτέ στο κρεβάτι μας και θέλει το δικό της. Από 3 μηνών κοιμάται μόνο στο δωμάτιό της. Της αρέσει. Και το επιδιώξαμε αυτό.

Στο κρεβάτι μας έρχεται μόνο για παιχνίδι. Επίσης, χαίρομαι να την βλέπω να παίζει και μόνη της. Και αυτό το επεδίωξα. Προσπαθώντας να την κάνω να καταλάβει ότι και το σπίτι π.χ. έχει δουλειές που πρέπει να γίνουν. Άρα η προσοχή μου πρέπει να δίνεται και κάπου αλλού. Ούτως ή άλλως νοιώθουν ότι είναι το κέντρο του κόσμου λόγω ηλικίας. Ας μην τους το κάνουμε εντονότερο.