ΟΤΑΝ ΛΕΜΕ "ΟΧΙ"!!

[Μαριλίνα]

Καλησπέρα μανούλες!

Ο Βασίλης μου είναι 16 μηνών και, όπως όλα τα παιδάκια της ηλικίας του, εξερευνεί τον κόσμο και το σπίτι του.

Έχουμε κάνει το σπίτι όσο πιο φιλικό γίνεται προς το παιδί (έχουμε καλύψει μπρίζες, έχουμε κλείσει ντουλάπια, έχουμε εξαφανίσει αντικείμενα κλπ) αλλά δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλα!

Το θέμα μου είναι ότι, όταν κάνει κάτι - και πιστέψτε με όχι για πρώτη αλλά για πολλοστή φορά - του λεω θυμωμένα όχι. Αυτός γυρίζει, με κοιτάει, κάνει πως δεν με άκουσε. Του ξαναλέω όχι, μια από τα ίδια. Τελικά, καταλήγω να τον τραβάω από το οποιοδήποτε κουμπί (π.χ. βάζει μπρος το πλυντήριο πιάτων) κι αυτός κλαίει.

Επίσης, έχει μία μανία με τα γυαλιά μου. Όταν δεν του κάνω το χατήρι μου τα αρπάζει. Τον μαλώνω, βέβαια.

Κάποιες φορές του ρίχνω και καμία ελαφριά στο χεράκι ή στον ποπό.

Ξέρω πως αυτό δεν είναι σωστό και θα ήθελα να ξέρω τι κάνουνε και τα άλλα παιδάκια όταν ακούνε "όχι" και αν υπάρχει καμία συμβουλή για να... με ακούει!!

Ευχαριστώ!!

[nnm004]

Και εμεις ιδια ηλικια ειμαστε παρα κατι μερες , ε ετσι ειναι ακριβως . Το "οχι" εγω το ελεγα απο αρκετα μικρη ηλικια εξηγοντας του γιατι δεν πρεπει να πειραζουμε αυτο που πειραζε . Μερικες φορες η αληθεια ειναι οτι με ακουει και φευγει ή μαλλον πειραματιζεται μεχρι που τον περνει , αλλες φορες παει να πειραξει το ιδιο πραγμα και με κοιταει να δει τι θα πω . Περισσοτερο ακουει στο θυμωμενο "οχι" . Τον μαλωνω και εγω εξηγοντας του παντα το λογο που δεν πρεπει να πειραζει ενα αντικειμενο . Και εμας κλαιει και τσιριζει οταν δεν τον αφηνουμε να κανει κατι , αμα τον βγαλουμε απο την αποθηκη-γραφειο , αμα δεν τον αφησουμε να μπει μεσα στο σαλονι απο τα καγκελα (βρηκε τον τροπο να "διαρηγνυει" το καγκελο απο πολυ νωρις ) , κλαιει αμα τον μαλωσω και ερχεται να με καλοπιασει κανοντας με αγκαλιτσες (που προσπαθω να μην ενδωσω για λιγα λεπτα γιατι χανει το νοημα του το μαλωμα ) και γενικως κανει πολλα και ο δικος μας και πιστευω οπως ολα τα παιδακια . Ειναι η ηλικια που οντως οπως ειπες ανακαλυπτουνε τον κοσμο

[Μαμά του Ωρίων]

λόγω τιμής ερχόμουν σήμερα να ανοίξω αυτό το θέμα!!!

πως λέμε "όχι" ή "μη" σε ένα μωρό?

 

βασικά λέμε? και αν ναι, από ποια ηλικία και μετά?

έχει νόημα σε 8 μηνών μωρό να του λες "όχι αυτό!"

 

για πείτε βρε κορίτσια και για μικρότερα μωράκια να ξέρουμε κι εμείς

[nnm004]

Μαμα του κουκλου Ωριων εσενα ειναι ακομα αρκετα μικρουλης , δεν νομιζω οτι μπορει να καταλαβει την εννοια του "οχι " ή και ενα μαλωμα θα τον στεναχωρουσε χωρις να 3ερει τον λογο που η μαμα φωναζει . Περιπου σιγα σιγα απο 10 μηνων αρχηζουμε (οπως εχω διαβασει σε βιβλιο και εχω συζητησει και με τον ψυχολογο μου ) να λεμε "οχι , μη" και τετοια , προσπαθοντας να εξηγησουμε γιατι το λεμε . Τα παιδακια κατω απο 1,5 ετων δυσκολα ακουν , οχι επειδη δεν καταλαβαινουνε τι τους λεμε αλλα επειδη δεν μπορουν να αντισταθουν στο να κανουνε κατι που θελουνε . Ειναι επιτευγμα εστω και 1 φορα τη μερα να μπορεσουνε να μας ακουσουνε και να μην πειραξουνε κατι που δεν πρεπει . Σιγα - σιγα ομως αρχηζει και η διαπαιδαγωγηση , χωρις φωνες και με ηρεμια . Βεβαια πλεον πολλες φορες ο μικρος πλεον μας βγαζει απο τα ρουχα μας , εχει τυχει και να του φωναξω και οταν πλεον λεω οχι σε κατι που κανει πολλες φορες το λεω θυμωμενα , αλλα ο Κωνσταντινος ειναι πια σε ηλικια που εχει συντονησει τι ειναι σκανταλια . Οταν τρυπωνει στο απαγορευμενο μερος του σαλονιου πηγαινει σχεδον τρεχοντας επειδη ξερει οτι δεν πρεπει να ειναι εκει μεσα , μεχρι να παμε να τον παρουμε και να τον βγαλουμε εξω .

Τωρα τελευταια αρχησε κατι νουμερακια στο φαγητο το μεσημερι , ποτε του δεν συμπαθησε το καθησμα φαγητου , οποτε και εμεις παψαμε να τον βαζουμε , τρωει ορθιος, του δεινω μια μπουκια παει παιζει και ερχεται και τρωει ξανα , ολα οκ ως εδω , την τελευταια βδομαδα τρωγαμε σχεδον μαζι , ετρωγα εγω και ταιζα και αυτον και το καταχαιροτανε , ε μεχρι που ξαφνικα μια μερα αρχησε να τσιριζει χωρις λογο , λεω ντα3ει τυχαιο , μπορει να πονεσε κανα δοντι , μπορει , μπορει ... το εκανε και την αλλη μερα , και απο τοτε το κανει καθε μερα την ωρα του φαγητου, τελικα μετα απο λιγη ωρα ηρεμει απο αυτο που τον επιασε και τρωει .Ε σε τετοιες φασεις που ξερω οτι δεν εχει τιποτα και δεν ποναει πουθενα τον μαλωνω γιατι δεν ειναι σωστη συμπεριφορα να αρχηζουμε να τσιριζουμε και να σπρωχνουμε τα πιατα να πεσουνε κατω την ωρα του φαγητου . Γενικως ο δικος μας εχει τον τελευταιο μηνα πολλα πολλα νευρα .

[Μαμά του Ωρίων]

ευχαριστώ πολύ καλή μου γραφίστρια

[zouzounitsa79]

οπα οπα οπα...εδω ειμαι και εγω 17 μηνων ειμαστε

Αυτο το ΟΧΙ και ΜΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ το εχω χαπι εξηγω και εγω τις περισσοτερες φορες γιατι δεν πρεπει να κανει κατι...ομολογω οτι εχω δει προοδο :):) δεν εχω το 100% ακομα βεβαια αλλα που θα μου παει

Η χαρα της ειναι να κανει σκανταλιες και να με κοιταει και να γελαει με εκεινο το χαμογελο της πονηριας αλλα οκ εχω δωσει και λιγη ελαστικοτητα δλδ μπορει να πειραζει το ντουλαπι με τα ταπερ αλλα οχι αυτο με τα μαχαιροπηρουνα. Πανω απο μηνα η εκπαιδευση ε το μια και εξω στην περιπτωση μας κοριτσια ξεχαστε το

Την πλακα την εχει με τα λουλουδια... μη δει γλαστρα το σκαθαρακι αμεσως επιτιθεται και την μαδαει μεχρι τελους Μια μερα ειχαμε παει επισκεψη και βρηκε λουλουδι (αλι αλι και τρισαλι)!! Απο τα πολλα μηηηηη που ειπα στο τελος πλησιαζε την γλαστρα και της κουνουσε το δαχτυλο και της φωναζε μηηη ..χαχαχα

αααα ξεχασα να σας πω οτι πολυ αποτελεσματικο ειναι οταν λεμε οχι και μη να κουναμε τον δειχτη επιτακτικα, αυτο νομιζω ειναι το πιο αποτελεσματικο απο ολα

Καλη υπομονη κοριτσαρες...θα ερθουν και καλυτερες μερες

μακια σας

[ΛΗΤΩ]

Εμείς αρχίσαμε τα όχι από 9 μηνών όταν άρχισε να μπουσουλάει και να πειράζει ότι έβρισκε μπροστά της...μάλλον όμως τα δικά μου όχι τα έχει λίγο "γραμμένα" γιατί σπάνια τους δίνει την πρέπουσα σημασία..αντίθετα στα όχι του μπαμπά,δεδομένου και του λίγο πιο αυστηρού ύφους μας πιάνει το παράπονο και βάζουμε τα κλάματα....εγώ γενικά είμαι πιο ελαστική,την αφήνω να εξερευνά γενικώς για να κορεστεί η περιέργειά της..φυσικά λαμβάνω πάντα τα απαταίτητα μέτρα προστασίας,δηλαδή είμαι σχεδόν όλη την ώρα από πίσω της...όταν πρέπει να πω όχι πάντα εξηγώ και το λόγο,χωρίς να ξέρω αν όντως καταλαβαίνει τι ακριβως της λέω...

Αυτό που έχει αρχίσει να με κουράζει όμως αφάνταστα είναι το νέο παιχνίδι που έχει βρεί να πετάει οτιδήποτε της δίνω όταν κάθεται στο καρότσι της ή το καρεκλάκι φαγητού στο πάτωμα..κι όχι μόνο τα πετάει,μου τα δείχνει κιόλας μετά να της τα μαζέψω....

[Eliza]

Λητώ μου, το πέταγμα των πραγμάτων είναι ο βασικός τρόπος να μάθουν για την βαρύτητα Από κάποιο σημείο και πέρα βέβαια το κάνουν για παιχνίδι

Όσο για το αρχικό ερώτημα...ΟΧΙ και ΜΗ αναγκαστικά θα πούμε στα πιτσιρίκια από τη στιγμή που αρχίζουν να μετακινούνται μόνα τους και να εξερευνούν το χώρο (σε όποια ηλικία συμβεί αυτό). Φυσικά δεν περιμένουμε ούτε να καταλάβουν με 1-2-3-4-5...25 φορές ούτε και να το θυμούνται, αυτό θα γίνει σιγά-σιγά. Άρα δεν πρέπει να θυμώνουμε όταν για πολλοστή φορά κάνουν το ίδιο "παράπτωμα", δεν έχει νόημα.

Όσο λιγότερα και συγκεκριμένα είναι τα ΜΗ και τα ΟΧΙ τόσο πιο εύκολα μπορούν να τα μάθουν. Επίσης είναι πολύ σημαντικό να επιβραβεύουμε τα παιδιά όταν ΔΕΝ κάνουν κάτι που δεν πρέπει ( η Μαρία Στυλιανάκη έχει γράψει σχετικά)

Π.χ. για εμάς το μεγαλύτερο ΜΗ είναι οι πρίζες και ο Κωστής το έμαθε αρκετά γρήγορα. Όταν λοιπόν πλησίαζε την πρίζα και σταματούσε και μας κοίταζε αντί για ΜΗ εισέπρατε ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ που ΔΕΝ πείραξε την πρίζα (φυσικά πριν προλάβει να την πειράξει) και μετά από λίγο πλησίαζε την πρίζα μας κοίταζε και έλεγε "ποτέ-ποτέ", έπαιρνε το μπράβο του και έφευγε ευχαριστημένος

[DALIA]

ο θεοφιλος εμενα ειναι 2,5 ετων.και εγω απο πολυ μικρο του εξηγουσα το οχι με επιχειρηματα αλλα τελικα μαλλον ματαιος κοπος.διαβαστε και θα καταλαβεται.

Σκαρφαλωσε προχθες στον κηπο στην σκεπη απο ενα μεγαλο πλαστικο σπιτακι παντα του ελεγα να μην το κανει,εχει πεσει κιολας αλλα τιποτα.την τελευταια φορα τον περνω αγκαλια και του μιλαω ηρεμα για αρκετη ωρα,με κοιτουσε στα ματια.αφου τελειωσα την κατοιχηση γυρναει με απαθεια και μου λεει " μαμα δεν εχει αλλο νερο ?"

[nancy14]

καλημέρα και από εμένα,

Η Αννούλα είναι τώρα 18 μηνών και σε γενικές γραμμές στο σπίτι κάνει ότι θέλει..ευτυχώς προς το παρόν ακίνδυνα πράγματα και με εμένα πάντα από πίσω. Από 12 μηνών όταν περπάτησε είχε το ελεύθερο να κάνει ότι θέλει αλλά με πολλή συγκεμριμένα "μη". Δηλαδή στην κουζίνα μη είναι τα συρτάρια με τα πιάτα και το ντουλάπι κάτω από το νεροχύτη.Στο σαλόνι οι πρίζες και η τηλεόραση. Στο μπάνιο το ντουλάπι με τα απορυπαντικά. Στο μπαλκόνι μη είναι οι γλάστρες΄. Ξέρει επίσης ότι όταν ανεβαίνουμε στην καρέκλα καθόμαστε καθιστές και όχι όρθιες και ποτέ δεν πειράζουμε πρίζες. (Τα φώτα βέβαια τα αναβοσβήνουμε τρελά αλλά η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν της έχω πει να μην το κάνει).Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο στο σπίτι που να είναι μη...

Η αλήθεια είναι ότι ασχολούμαι μαζί της αποκλειστικά από την στιγμή που θα γυρίσω στο σπίτι με αποτέλεσμα να έχει και αυτή τρελή προσκόλιση πάνω μου αλλά από την άλλη μεριά όταν πω όχι ή μη ακούει σχεδόν από την πρώτη στιγμή.Το ίδιο ισχύει και έξω από το σπίτι.

Πάντα σε ότι κάνει καλό ακολουθώ αυτό που έχει πει η Μαρία Στυλιανάκη και την επιβραβεύω, έτσι έμαθε π.χ. να βάζει τα άπλυτα στο καλάθι και να μου φέρνει τα σιδερωμένα ρούχα για να τα βάλουμε στην ντουλάπα!!!Δεν κάνω πλάκα. Ξέρει ότι όταν λέω όχι αν το κάνει τελικά θα απομακρυνθεί από αυτό και θα πάμε κάπου αλλού..π.χ. όταν παίζει στην κουζίνα με τα κατσαρολικά και ανοίξει τελικά το ντουλάπι με τα πιάτα, ξέρει ότι θα σηκωθούμε και θα βγούμε από την κουζίνα...και ίσως για αυτό να ακούει.

Βέβαια ξαναλέω ότι σπάνια της χαλάω χατίρι..ακόμα και αν εγώ θέλω να βάλω πλυντήριο και εκείνη θέλει να παίξουμε στην βεράντα με την άμμο της τελικά θα κάνουμε το δικό της..

Σε όλα τα όχι όμως από πολύ νωρρίς΄ήμασταν όλοι όσοι την φροντίζούμε συνεπείς και πάντα το όχι λεγεται με σοβαρό ύφος...και δεν πέφτουμε σε όποες γαλιφιές κάνει για να μας ντουμπάρει...

[DALIA]

Δηλαδή στην κουζίνα μη είναι τα συρτάρια με τα πιάτα και το ντουλάπι κάτω από το νεροχύτη.Στο σαλόνι οι πρίζες και η τηλεόραση. Στο μπάνιο το ντουλάπι με τα απορυπαντικά. Στο μπαλκόνι μη είναι οι γλάστρες΄. Ξέρει επίσης ότι όταν ανεβαίνουμε στην καρέκλα καθόμαστε καθιστές και όχι όρθιες και ποτέ δεν πειράζουμε πρίζες. (Τα φώτα βέβαια τα αναβοσβήνουμε τρελά αλλά η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν της έχω πει να μην το κάνει).Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο στο σπίτι που να είναι μη...

 

nancy μου παρολλα αυτα θελει πολυ μεγαλη προσοχη,γιατι για τα παιδια απο αυτη την ηλικια και μετα για τα παντα υπαρχει η πρωτη φορα και μενεις με ανοιχτο το στομα.σου μιλαω εκ πειρας γιατι ο θεοφιλος κατα καιρους εκανε διαφορα που δεν τα εβαζε καν ο νους μου,αρχισε να κανει πραγματα που μεχρι τα δυο του δεν μου περνουσαν καν απο το μυαλο.

[nancy14]

nancy μου παρολλα αυτα θελει πολυ μεγαλη προσοχη,γιατι για τα παιδια απο αυτη την ηλικια και μετα για τα παντα υπαρχει η πρωτη φορα και μενεις με ανοιχτο το στομα.σου μιλαω εκ πειρας γιατι ο θεοφιλος κατα καιρους εκανε διαφορα που δεν τα εβαζε καν ο νους μου,αρχισε να κανει πραγματα που μεχρι τα δυο του δεν μου περνουσαν καν απο το μυαλο.

 

Έχεις δίκιο σε αυτό που λες Dalia γιατί κατά καιρούς και η δικιά μου έχει κάνει διάφορα κουλά στα καλά καθούμενα , για άυτό και είπα ότι είναι πολύ κουραστικό να τρέχω συνέχεια από πίσω της..από την άλλη όταν τα περιορίζουμε συνέχεια μέσα σε ένα διαμέρισμα τι να κάνουν και αυτά;;;Εδώ εγώ και βαριέμαι..Μια λύση για να σταματήσουν τα πολλά όχι και να ξεδώσει το παιδί είναι η παιδική χαρά ιδίως τώρα το καλοκαίρι..όποτε φυσικά είναι εφικτό..Ακόμα και μια βόλτα στο στενάκι του σπιτιού για δέκα λεπτά σε εμάς δουλεύει έστω και μόνο στο να ξεχαστεί και να σταματήσει και η μεταξύ μας ένταση...

[ΝΙΚ-16]

Κορίτσια καλημέρα,

Όσον αφορά το θέμα ΟΧΙ και ΜΗ στα μωρά μας, θα σας πω και τη δικιά μου εμπειρία.

Ο μικρός μου είναι 18 μηνών. Απο 10 μηνών που αρχισε να περπατάει άρχισαν και οι αταξίες. Εκείνη την εποχή βέβαια δεν μπορούσα νακάνω κάτι ούτε να τον μαλώσω γιατί δεν καταλάβαινε. Οπότε μαμα του Ορίων μην ανησυχείς είναι νωρίς ακόμα.

Του έλεγα ΟΧΙ και ΜΗ αλλά πήγαινα συνέχεια απο πίσω του και τον μάζευα.

Τώρα λοπόν που έχει αρχίσει και καταλαβαίνει τον βάζω τιμωρία.

Δηλαδή την ώρα που πάει και κάνει την αταξία( του αρέσει πολύ νακλείνει και να ανοίγει συνέχεια την τηλεόραση και το στερεοφωνικό) του λεώ δυο με τρεις φορές οτι δεν πάμε εκεί και δεν κάνουμε αυτό. Αν δω οτι συνεχίζει και δεν με ακούει του λέω πήγαινε αμέσως τιμωρία.

Εχω βάλει μια γωνία του σπιτιού μέσα στο σαλόνι που τον βάζω τιμωρία, κάθεται εκεί και του λέω οτι κάτσε εκεί και σκέψου αν αυτό που έκανες είναι σωστό ή λάθος, του εξηγώ οτι δεν το κάνουμε αυτό γιατί χαλάει και του λέω κάτσε εκεί και θα σου πω εγώ πότε θα φύγεις. Τον αφήνω ούτε ένα λεπτό (δεν κάθεται και παραπάνω).

Βέβαια στην αρχή το θεωρούσε παιχνίδι. Σιγά σιγά άρχισε και το καταλάβαινε οτι είναι πραγματική τιμωρία. Τον βλέπω όμως οτι όταν πλέον του λέω ΟΧΙ με κοιτάει γελάει και μου δείχνει την θέση της τιμωρίας, του λέω ναι αν συνεχίσεις θα πας τιμωρία και έτσι δεν κάνει πλέον πολλές αταξίες.

Είναι μικρά ακόμη για να πούμε οτι θα μείνουμε ήσυχες και δεν θα μας ανυσηχεί πότε θα κάνουνε την αταξία, αλλά τουλάχιστον έτσι νομίζω οτι είμαι σε καλό δρόμο.

Φυσικά εννοείτε οτι όλα τα παραπάνω γίνονται χωρίς φωνές και ξύλο , αλλά με ήρεμο και σοβαρό ύφος.

Νομίζω οτι αξίζει να το δοκιμάσετε. Δεν θα πιάσει αμέσως αλλά έχετε ελπίδες.

[annastasia]

Κορίτσια καλημέρα,

Όσον αφορά το θέμα ΟΧΙ και ΜΗ στα μωρά μας, θα σας πω και τη δικιά μου εμπειρία.

Ο μικρός μου είναι 18 μηνών. Απο 10 μηνών που αρχισε να περπατάει άρχισαν και οι αταξίες. Εκείνη την εποχή βέβαια δεν μπορούσα νακάνω κάτι ούτε να τον μαλώσω γιατί δεν καταλάβαινε. Οπότε μαμα του Ορίων μην ανησυχείς είναι νωρίς ακόμα.

Του έλεγα ΟΧΙ και ΜΗ αλλά πήγαινα συνέχεια απο πίσω του και τον μάζευα.

Τώρα λοπόν που έχει αρχίσει και καταλαβαίνει τον βάζω τιμωρία.

Δηλαδή την ώρα που πάει και κάνει την αταξία( του αρέσει πολύ νακλείνει και να ανοίγει συνέχεια την τηλεόραση και το στερεοφωνικό) του λεώ δυο με τρεις φορές οτι δεν πάμε εκεί και δεν κάνουμε αυτό. Αν δω οτι συνεχίζει και δεν με ακούει του λέω πήγαινε αμέσως τιμωρία.

Εχω βάλει μια γωνία του σπιτιού μέσα στο σαλόνι που τον βάζω τιμωρία, κάθεται εκεί και του λέω οτι κάτσε εκεί και σκέψου αν αυτό που έκανες είναι σωστό ή λάθος, του εξηγώ οτι δεν το κάνουμε αυτό γιατί χαλάει και του λέω κάτσε εκεί και θα σου πω εγώ πότε θα φύγεις. Τον αφήνω ούτε ένα λεπτό (δεν κάθεται και παραπάνω).

Βέβαια στην αρχή το θεωρούσε παιχνίδι. Σιγά σιγά άρχισε και το καταλάβαινε οτι είναι πραγματική τιμωρία. Τον βλέπω όμως οτι όταν πλέον του λέω ΟΧΙ με κοιτάει γελάει και μου δείχνει την θέση της τιμωρίας, του λέω ναι αν συνεχίσεις θα πας τιμωρία και έτσι δεν κάνει πλέον πολλές αταξίες.

Είναι μικρά ακόμη για να πούμε οτι θα μείνουμε ήσυχες και δεν θα μας ανυσηχεί πότε θα κάνουνε την αταξία, αλλά τουλάχιστον έτσι νομίζω οτι είμαι σε καλό δρόμο.

Φυσικά εννοείτε οτι όλα τα παραπάνω γίνονται χωρίς φωνές και ξύλο , αλλά με ήρεμο και σοβαρό ύφος.

Νομίζω οτι αξίζει να το δοκιμάσετε. Δεν θα πιάσει αμέσως αλλά έχετε ελπίδες.

 

Νικ.... ο δικός σου μιλάει;;

Τι θέλω να πω... όπως θα δεις από το τικερ μου τα παιδάκια μας έχουν αντίστοιχη ηλικία και έχει αρχίσει και ο δικός μου να κάνει αταξίες... την τιμωρία με την έννοια που λες και εσύ την έχω σκεφτεί και εγώ πολλές φορές, από την άλλη όμως φοβάμαι πως δε θα καταλάβει αν του πω "πήγαινε και κάτσε στη γωνία να σκεφτείς" και θα την κάνει αμέσως, παμε για άλλα που λέμε... εσένα τις πρώτες φορές καταλάβαινε τι του έλεγες; Καθόταν εκεί που τον έβαζες ή έφευγε;;;;

[Eliza]

annastasia δεν νομίζω ότι επειδή δεν μιλάει ο Κώστας δεν καταλαβαίνει κιόλας . Μια χαρά καταλαβαίνει

Τώρα το αν θα κάτσει τιμωρία στη γωνία έστω και για 1 λεπτό....άλλη υπόθεση

Θύμαμαι όμως από γραφόμενα της Μαρίας Στυλιανάκη ότι η τιμωρία πριν τα 2 δεν έχει νόημα για τα παιδιά γενικά, γιατί δεν μπορούν να την κατανοήσουν ως έννοια. Δεν είναι ακόμα ώριμα να κάνουν τη σύνδεση αιτίας και αποτελέσματος. Αρα μετά ακριβώς από την τιμωρία, ή την επόμενη μέρα, ή...πιθανότατα θα κάνει ακριβώς το ίδιο....Φαντάζομαι ότι κι αυτό παίζει βέβαια από παιδί σε παιδί.

Πάντως η κατανόηση και η ομιλία δεν είναι το ίδιο πράγμα

[Afroditi D]

Και εγω και ο μπαμπάς του όταν λέμε συχνά "οχι" όσο αφορά την σωματική του ακεραιότητα είμαστε πάντα πολύ σοβαροί , χωρίς φωνές και πάντα εξηγούμε γιατι δεν πρέπει να ανέβει στο τραπέζι ας πούμε ...

δεν λέμε ένα οχι ή μη ! (π.χ) πάντα του εξηγούμε πως αν ανέβει στο τραπέζι , μπορεί να πέσει και να χτυπήσει και μετα θα πονάει και δεν θελουμε να συμβεί αυτό!

δεν μας ακούει όλες τις φορές , αλλα σιγα σιγα υπάρχει μεγάλη βελτίωση.

μεγαλώνοντας βεβαιά περνάνε και οι περιέργιες του τύπου : " τι υπάρχει μέσα στην μπρίζα ;" , " τι κάνει η μαμά στην κουζίνα ; , να πάρω την καρέκλα και να δω ;" κ.α πολλά που όλοι μας ζούμε καθημερινά !

Όσο αφορά τα άλλα "όχι" ας πούμε : " να φάω σοκολάτα" ή να "δώ dvd"

είμαστε πάρα πολυ προσεκτικοί πότε θα πούμε το "οχι". Εννοώ πως δεν μπορρώ να του απογορέψω σήμερα να παιξει με τα νερά στον κήπο .... και αύριο που ίσως έχω να σιδερώσω ή να κάνω καποια άλλη δουλειά , να του το επιτρέψω ! :?

Πάντως γενικά πριν του πώ "οχι" το σκέφτομαι καλά !

[annastasia]

annastasia δεν νομίζω ότι επειδή δεν μιλάει ο Κώστας δεν καταλαβαίνει κιόλας . Μια χαρά καταλαβαίνει

Τώρα το αν θα κάτσει τιμωρία στη γωνία έστω και για 1 λεπτό....άλλη υπόθεση

Θύμαμαι όμως από γραφόμενα της Μαρίας Στυλιανάκη ότι η τιμωρία πριν τα 2 δεν έχει νόημα για τα παιδιά γενικά, γιατί δεν μπορούν να την κατανοήσουν ως έννοια. Δεν είναι ακόμα ώριμα να κάνουν τη σύνδεση αιτίας και αποτελέσματος. Αρα μετά ακριβώς από την τιμωρία, ή την επόμενη μέρα, ή...πιθανότατα θα κάνει ακριβώς το ίδιο....Φαντάζομαι ότι κι αυτό παίζει βέβαια από παιδί σε παιδί.

Πάντως η κατανόηση και η ομιλία δεν είναι το ίδιο πράγμα

 

Μάλλον δεν το εξέφρασα σωστά!!!

 

Η απορία μου ήταν αν τελικά το παιδί θα "καταλάβει" και θα μείνει στη θέση της τιμωρίας του έστω για ένα λεπτό. Γιατί για να το κάνει ο δικός μου αυτό μάλλον θα πρέπει να τον "δέσω"

 

Ίσως να είναι αυτό που λέει η Μαρία τελικά...

[ΝΙΚ-16]

αναστασία μου

έχει δίκιο η Ελίζα που σου λέει οτι επειδή δεν μιλάει δεν καταλαβαίνει

Τα πάντα καταλαβαίνουν και να είσαι σίγουρη οτι μπορεί να μην καταλαβαίνουν την έννοια της τιμωρίας τώρα , αλλά θα δεις οτι τον άλλο μήνα θα αρχίσει και θα το αντιλαμβάνεται.΄Είναι θέμα να καταλάβει οτι όταν κάνουμε αταξία ή ζημια έχουμε επιπτώσεις. Κάτι θα στερηθούμε.

Σίγουρα δεν μπορει να το καταλάβει αλλά νομίζω οτι όσο πιο νωρις βάζουμε όρια τόσο πιο γρήγορα τα αντιλαμβάνονται.

ούτε ο δικός μου μιλάει αλλά συννενοούμαστε άψογα σαν να μιλάει.

[Eliza]

Η απορία μου ήταν αν τελικά το παιδί θα "καταλάβει" και θα μείνει στη θέση της τιμωρίας του έστω για ένα λεπτό. Γιατί για να το κάνει ο δικός μου αυτό μάλλον θα πρέπει να τον "δέσω"

 

Ίσως να είναι αυτό που λέει η Μαρία τελικά...

 

και ο δικός μια από τα ίδια μόνο δεμένος αλλά θα ουρλιάζει

[ΝΙΚ-16]

Η απορία μου ήταν αν τελικά το παιδί θα "καταλάβει" και θα μείνει στη θέση της τιμωρίας του έστω για ένα λεπτό. Γιατί για να το κάνει ο δικός μου αυτό μάλλον θα πρέπει να τον "δέσω"

 

 

Σίγουρα δεν θα το καταλάβει αμέσως

Εμένα τις πρώτες φορές το έβλεπε σαν παιχνίδι και πήγαινε μόνος του

Ακόμα δεν έχει κάτσει πάνω αποένα λεπτό. αλλά το θέμα δεν είναι πόσο θα κάτσει

Το θέμα είναι να αρχίσει να καταλαβαίνει οτι τώρα έκανε αταξία και πρέπει να μην περάσει έτσι

Θα δεις οτι με το καιρό θα κάθεται και θα σε ακούει περισσότερο

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που έσπασε ένα πιάτο και του είπα πολύ αυστηρά πήγαινε αμέσως τιμωρία.

έβαλε αμέσως τα κλάμματα και μου κρατούσε τα πόδια και δεν με άφηνε.

τον πήρα αγκαλιά και τον ηρέμησα του εξήγησα οτι αυτό που έκανε είανι επικύνδινι κτλ, και μόλις ηρέμησε απο το κλάμμα πήγε μόνος του στη θέση της τιμωρίας και έκατσε ακούνητος

Επαθα σοκ, στην αρχή νόμιζα οτι έχω τρομοκρατήσει το παιδί, αλλά τελικά αποδείχθηκε οτι απλά έχει αρχίσει και πιάνει το νόημα της τιμωρίας.

[ΜΑΡΙΑ30]

να λεμε "οχι , μη" και τετοια , προσπαθοντας να εξηγησουμε γιατι το λεμε

 

Συζητώντας με μια παιδοψυχολόγο για τον τρόπο που πρέπει να αντιμετωπίζουμε διάφορες καταστάσεις, μου τόνισε ότι είναι απαραίτητο να γνωρίζει το παιδί ότι υπάρχουν πράγματα που δεν ακουμπάει, όχι γιατί δε φτάνει αλλά γιατί δεν πρέπει.

ΠΑΝΤΑ πρέπει να εξηγούμε γιατί. Πάντα για τα ίδια πράγματα δίνουμε την ίδια απάντηση και την ίδια εξήγηση.

Προσπαθώ να το εφαρμόσω.

[Jean]

Εγω εχω παρατηρησει οτι τα "απαγορευμενα" αντικειμενα την τραβανε σαν μαγνητης. Σ ολα τα "μη" που εχω πει τρεχει με την πρωτη ευκαιρια που θα βρει. Ας πουμε δεν θελω να μπαινει στην τουαλετα γιατι μια φορα ξεχασα το καπακι και πηγε κι εβαλε τα χερια της στο νερο και φυσικα εχω στο επιπλο του μπανιου (που ειναι ανοιχτο, δεν εχει ντουλαπι απο κατασκευης) εχω ενα σωρο πραγματα μη φιλικα προς το παιδι. Ε, λοιπον με το που θα γυρισω την πλατη μου τρεχει κατευθειαν στο μπανιο.

Το αλλο που παρατηρησα. Μεχρι προχθες δεν την αφηνα βγει μονη στο μπαλκονι γιατι τα καγκελα ειναι αραια και φοβομουν. Την τραβουσε σαν μαγνητης το μπαλκονι. Το Σαββατο βαλαμε καλαμωτη. Οταν ειδε πως ειχε το ελευθερο να βγει και να την κοιταω απο τα τζαμια φυσικα, της κοπηκε μαχαιρι το ενδιαφερον. Καταλαβα οτι την ευχαριστει η αντιδραση. Αυτο το μη και το μαλωματακι το θεωρει παιχνιδι. Πολλες φορες ξεκολλαει το παμπερς της και επειδη της ειπα 2-3 φορες να μην το κανει την πιανω να στεκεται μπροστα μου και να το ανοιγει και να με κοιταει λοξα να κοψει αντιδρασεις. Ετσι προσπαθω να μην της δινω σημασια και να μην υπερθεματιζω σε κατι για να μην της ξανατραβηξει την προσοχη, αλλα ματαιος κοπος. Τις προαλλες μου εβαψε ολο τον τοιχο με ξυλομπογιες... Πιστευω πως οσες φορες κι αν τα πω παλι το ιδιο θα κανει. Ο αντρας μου που ειναι μανιωδης με την ταξη τρελαινεται και τσακωνομαστε συχνα γιατι δεν καταλαβαινει πως παιδι ειναι και σαν παιδι εξερευνα τα παντα... Τι κανουμε λοιπον; Σιγουρα δεν καταφευγουμε στη βια, μπατσακια στον ποπο ας πουμε για λογους που εχουμε χιλιοεξηγησει και επισης δεν μου αρεσει ουτε να φωναζω, θεωρω οτι δεν φερνει κανενα αποτελεσμα. Εξηγω πολλες φορες με υφος σοβαρο και σταθερο αλλα δεν... Οποτε...υπομονη...

[Μαρια Στυλιανακη]

Θύμαμαι όμως από γραφόμενα της Μαρίας Στυλιανάκη ότι η τιμωρία πριν τα 2 δεν έχει νόημα για τα παιδιά γενικά, γιατί δεν μπορούν να την κατανοήσουν ως έννοια. Δεν είναι ακόμα ώριμα να κάνουν τη σύνδεση αιτίας και αποτελέσματος.

 

 

ναι η τιμωρία σε παιδιά κάτω των 2 ετών, απο την εμπειρία μου, εχει "τιμωρητικό" αποτέλεσμα.

δεν είναι ότι δεν κανουν συνδεση αιτίας αποτελέσματος ακριβώς, αλλα απλώς για να την κανουν δεν βοηθάει η τιμωρία αλλά η συνέπεια του να συμβεί κατι , πχ να πανε αλλού σε αλλο σημείο και να μην μπορουν να παιξουν με αυτό, οχι σαν τιμωρία όμως αλλα σαν συνεχεια απλως, και ταυτόχρονα επιβράβευση για να ασχοληθούν με κατι άλλο.

 

εγώ προσωπικά δεν θα έβαζα τιμωρία ένα παιδί κάτω των 2 ετών αλλά και 3 ετών,

 

πιστεύω σε όλα όσα γράφει το άρθρο

 

http://parents.org.gr/psych/a183

 

διαφωνώ δηλαδή με την απαίτηση να μείνει για ένα λεπτό, ένα παιδί κάτω των 2 ετών, σε ένα σημείο σαν τιμωρία.

κάτι τέτοιο μπορεί να εχει πολύ αρνητικά αποτελέσματα αργότερα, και να διαιωνίσει μια σχέση θυμού και εξουσίας μεταξύ γονιού και παιδιού.

 

σίγουρα για να επιβάλλει ένας γονέας σε παιδί κάτω των 2 ετών την τιμωρία του να μεινει σε ενα σημείο θα χρειαστεί να εκφράσει πολύ έντονα συναισθήματα - ακομα και αυτα να μην ειναι φωνές η ξύλο, πάλι είναι έντονα για να πειστεί το παιδάκι να μεινει.

 

πολύ ευκολα (ειδικά εαν ο γονέας επιλέξει να μην φοβίσει το παιδί αλλά απλώς να το επιπλήξει λεκτικά) αυτο μπορεί να οδηγήσει στο αντίθετο, δηλ στην επανάληψη της συμπεριφοράς.

 

εάν αποφασίσει να φοβίσει το παιδί τότε ναι θα μαθει το παιδί καποια πράγματα, αλλά αυτό θα σημαίνει ότι και στο μέλλον θα χρειάζεται τιμωρία, για να πειστεί να κανει το σωστο -

ο γονέας θα κουράζεται πιθανώς να επιβάλλει την τιμωρία στο παιδί του,

και το παιδί δεν θα έχει μάθει τι άλλο μπορεί να κάνει που επιτρέπεται, χωρίς εντάσεις αλλα με πολύ ευχάριστα συναισθήματα

όπως η επιβράβευση.

 

η επιβράβευση ειναι η καλύτερη οδός, η πιο ευχάριστη, και η πιο ανώδυνη... και χαίρομαι πολύ που διαβάζω ιστορίες όπως της Eliza - που δείχνουν ποσο απλό είναι στην ουσία το κόλπο της επιβράβευσης.

[Ελένη]

Το θέμα αυτό μας απασχόλησε και μας αποσχολεί ακόμα αρκετά. Πως μπορείς να μάθεις πειθαρχία σε ένα παιδάκι που αρχίζει να μεγαλώνει και να μαθαίνει το κόσμο; Πως να του μάθουμε ότι δεν κάνει να πετάει πράγματα κάτω, να μαζεύει σκουπίδια από κάτω, να μη τσιρίζει όταν θέλει κάτι ή όταν δε γίνεται το δικό του κ.α.

Η πρώτη μας αντίδραση ήταν το όχι, μη το κάνεις αυτό αλλά ο μικρός συνέχιζε φυσικά. Κάθε φορά που τον μαλώνουμε νομίζει ότι είναι παιχνίδι και γελάει επαναλαμβάνοντας την πράξη και περιμένοντας την αντίδρασή μας. Όταν διάβασα τα σχετικά άρθρα που υπάρχουν στη σελίδα κατάλαβα ότι οι αντιδράσεις μας είναι λαθασμένες. Προσπαθώ να εφαρμόσω τη μέθοδο της θετικής επιβράβευσης όχι φυσικά πάντα με επιτυχία (άλλο η θεωρία και άλλο η πράξη) και νομίζω ότι έχω δει κάποια βελτίωση.

Επίσης προσπαθώ κάθε φορά που τσιρίζει ή γκρινιάζει (επειδή δεν τον αφήνω να ανοίξει το ψυγείο ή πάει στο μπάνιο) να τον αγνοώ. Αλήθεια εσείς με τις τσιρίδες τι κάνετε;

[annastasia]

Χθες πήγαμε στην παιδίατρο για εμβόλιο...

 

Είχαμε αρκετό χρόνο στη διάθεσή μας και συζητήσαμε λίγο για ψυχολογία... ήθελα να πάρω και τη δική της άποψη μιας και υπάρχει εμπιστοσύνη και ξέρω πως ψάχνεται και διαβάζει θέματα ψυχολογίας.

Τη ρώτησα οπότε πώς αντιδράμε όταν ένα παιδί κάνει κάτι που δεν πρέπει σε αυτή την ηλικία (19 μηνών). Αν έχει νόημα η "τιμωρία" ή η πιο δυνατή φωνή.. μου απάντησε τα εξής:

Προσπαθούμε σε ένα παιδί όταν λέμε να μην κάνει κατι να μη χρησιμοποιούμε τα "ΜΗΝ" και "ΠΡΕΠΕΙ" αλλά να εστιάζουμε στο αποτέλεσμα της πράξης του (πχ καλό θα ήταν να μην ανεβαίνεις στο τραπέζι γιατί αν πέσεις θα χτυπήσεις)

Η τιμωρία έχει νόημα (εννοείται όχι η σωματική) με την έννοια να βάλεις για παράδειγμα το παιδί στο κρεβάτι του και να το αφήσεις εκεί για λίγη ώρα "να σκεφτεί". Κάνουμε χρήση της τιμωρίας όταν επαναλαμβάνεται μια συμπεριφορά από το παιδί ενώ του έχουμε εξηγήσει γιατί δεν θα έπρεπε να την έχει (αυτή τη συμπεριφορά)

Όσον αφορά τις "φωνές", όταν λέμε κάτι έχουμε έναν πιο αυστηρό τόνο χωρίς υστερίες φυσικά...

 

Το άλλο που μου είπε και το βρήκα ενδιαφέρον είναι πως από Σεπτέμβρη θα λειτουργήσει για 2η χρονιά στο ιατρείο της η συνεργασία με έναν ψυχαναλυτή κάθε 2η Παρασκευή σε όσες μαμάδες δηλώσουν συμμετοχή... φέτος ήταν η 1η χρονιά, πήγε πραγματικά καλά, απλά η ώρα που γινόταν η συζήτηση ήταν αρκετά νωρίς (16.30). Από Σεπτέμβριο μπορεί να πάει μία ώρα αργότερα και να προλαβαίνω... ο τύπος από ότι μου είπε είναι καταπληκτικός και σε βοηθάει όχι τόσο στο να σου πει ΤΙ θα κάνεις με το παιδί σου αλλά σε βοηθάει να το ΔΕΙΣ το παιδι σου διαφορετικά... είδωμεν!