Ανύπαντρη μητέρα με δότη σπέρματος

[Γιώτα Κ]

Ευχομαι να σου πανε όλα καλά..Αυτό που θέλει ένα παιδί κατα κύριο λόγο είναι αγάπη..Και εσύ φαίνεται οτι έχεις πολύ να δώσεις. Άλλα άτομα υπάρχουν κοντά σου που μπορούν να σε στηρίξουν (γονείς, αδέρφια)??

Δυστυχώς δε θα έχω μεγάλη βοήθεια. Η μόνη που μπορεί να βοηθήσει είναι η μητέρα μου, αλλά και αυτή έχει τον αδερφό μου με πρόβλημα, οπότε όσο και να θέλει να με στηρίξει δεν περιμένω πολλά. Άλλοι στενοί συγγενείς δεν υπάρχουν.

Έκανα όμως κάποιες κινήσεις που θα με βοηθήσουν. Ετοίμασα το σπίτι μου, τακτοποίησα τα οικονομικά μου ώστε αν χρειαστεί να μπορέσω να πάρω άδεια άνευ αποδοχών και από τέλος Μαϊου σταματώ τη δεύτερη δουλειά που έκανα και είχε φοβερές απαιτήσεις, ώστε να έχω χρόνο για μένα και το μωρό.

Αν όλα πάνε καλά, μπορώ για 2 περίπου χρόνια θα πάρω κανονική άδεια και στη συνέχεια λίγο η μητέρα μου, λίγο κάποια γυναίκα που θα έχω, είναι και η κύρια δουλειά μου τέτοια που θα λείπω μόνο 4-5 ώρες από το σπίτι, υπάρχει και το πλάνο της άνευ αποδοχών άδειας, πιστεύω πως θα τα καταφέρω. Στο κάτω κάτω έχω μάθει στα δύσκολα. Ποτέ δεν ήμουν ξεκούραστη και της καλοπέρασης. Αν μη τι άλλο, για αυτό το σκοπό αξίζει κάθε θυσία

[eirini ag]

Γιωτα μου οτι και να αποφασισεις,ευχομαι να πανε ολα καλα και να αποκτησεις το παιδακι που επιθυμεις!!!Καλη τυχη!!!

[vickygirl79]

καλη επιτυχια κ απο μενα!!μακαρι να πανε ολα καλα κ να μαθαινουμε νεα για την εγκυμοσυνη σου!!!

καλη δυναμη κοριτσι μου ολα να πανε κατ'ευχην

[Anastasia92]

Ευχαριστώ Anastasia! Αν κατάλαβα καλά από την εικόνα είσαι έγκυος και έκοψες το κάπνισμα; Κράτα γερά!

(Την ταινία την είδα πρόσφατα. Πού ξέρεις; Καμιά φορά και οι ταινίες γίνονται πραγματικότητα)

 

 

όχι βρε, είμαι μικρό ακόμη

απλά το πήρα απόφαση και το έκοψα

[Γιώτα Κ]

όχι βρε, είμαι μικρό ακόμη

απλά το πήρα απόφαση και το έκοψα

Ναι σωστά! Το '92 είσαι. Καλή απόφαση! Συνέχισε. Αν είχεις πείσμα θα τα καταφέρεις

[despoina202005]

Λοιπον κατά την γνώμη μου όχι απλά να κάνεις παιδί με δότη αλλά και όσο πιο σύντομα μπορείς αυτό γιατί στο λέω... Έχουμε μια οικογενειακή φίλη και ιδού η ιστορία της:

 

Παντρεύτηκε νέα και αγαπούσε πολύ τον άντρα της... Τα πήγαιναν καλά όμως τα χρόνια περνούσαν και παιδί δεν ερχόταν... Το ψάξαν απο δω το ψάξαν απο κει και τελικά αποδείχτηκε ότι αυτός ήταν στείρος... Έψαξαν όλες τις εναλλακτικές, τι να υιοθετήσουν, τι να κάνει αυτή παιδί με δότη... Τελικά αποφάσισαν ότι δεν θα κάνουν κάτι και θα μείνουν οι δυό τους...

 

Έλα όμως που ο κύριος έπιασε γκόμενα όταν η γυναίκα του έγινε 50... Και νέα γκόμενα κιόλας!!! Και χωρίσανε, και οικονομικά την κατέστρεψε αφού μια ζωή η γυναίκα του δούλευε για αυτόν και ένσημα δεν της κολούσε και απο το μαγαζί την ένδιωξε και διατροφή δεν πληρώνει αφού δεν έχει καμιά απολύτως υποχρέωση απέναντί της...

 

Και φτάνουμε στο σήμερα... Αυτή ολομόναχη με ότι οικονομίες κατάφερε να κάνει, αγόρασε μια γκαρσονιέρα και ζει σήμερα με μια σύνταξη 600 ευρώ το μήνα... Δεν έχει κανένα αφού οι γονεις της έχουν πεθάνει και δεν έχει αδέρφια... Είναι ΟΛΟΜΟΝΑΧΗ! Αν δεν πάω εγώ για καφέ να την δω μπορεί να μην μπει κανείς στο σπίτι της για μήνες!!! Και να οι καταθλίψεις, και να τα ψυχοφάρμακα, εν το μεταξύ τον πρωην της η γκόμενα τον σούταρε (λογικό) και βρήκε άλλη πάλι!!!

 

Πάντως αυτό που μετανιώνει πιο πολύ απο όλα είναι ότι ενώ είχε την ευκαιρία να κάνει ένα παιδί ή έστω να υιοθετήσει δεν το έκανε για να μην μειώσει τον σύζυγο (που στην ουσία αυτός δεν ήθελε) και να που βρέθηκε στα γεράματα ολομόναχη να περιμένει πότε θα πάει καμιά γειτόνισα για καφέ και να την δει...

 

Πόσες φορές κλαίγοντας μου είπε "να γυρναγα το χρόνο πίσω", "να έκανα παιδί" "τώρα θα ήταν 20 χρονών", "και μαλωμένοι να ήμασταν, θα έκανα τα παντα για να το έχω δίπλα μου"...

 

Ξέρω η ιστορία μπορεί να μην ταιριάζει με την δική σου Γιώτα αλλά η ουσία είναι η ίδια οτι σε προχωρημένη ηληκία έμεινε μόνη μετανιώνοντας για μια απόφαση που δεν πήρε (να κάνει παιδί έστω και με δότη)...

 

Και ξέρεις τι άλλο λένε; Καλύτερα να μετανιώνεις για κάτι που έκανες παρά για κάτι που δεν έκανες...

 

Φυσικά η απόφαση είναι δική σου και συ θα αποφασίσεις για την ζωή σου, πάντως σκέψου το δύο φορές και να ξέρεις πως αν τελικά πάρεις την απόφαση να κάνεις το παιδί σου, θα το έχεις πάντα δίπλα σου έστω με στερήσεις, έστω με καυγάδες, θα είναι όμως δικο σου και εσύ δικιά του!!!

 

Καλή επιτυχία σε ότι αποφασίσεις...

[Ioan B]

Μαζί σου φυσικά και εγώ..!

Να το κάνεις...!

Οπου υπάρχει αγάπη όλα ξεπερνιόνται.

Δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο να μη βάλεις στην ζωή σου ένα πλασματάκι;

Εγώ δεν έχω παιδάκι αλλά μόλις τα βλέπω..λιώνω...:oops:

Οσους ανθρώπους ξέρω από φίλους και συγγενείς θεωρώ πως έγιναν καλύτεροι και πιο σοφοί άνθρωποι μετά την γέννηση ή την υιοθεσία των παιδιών τους...

Σίγουρα η υιοθεσία είναι υπέροχη εναλλακτική αλλά επειδή τυχαίνει να γνωρίζω, είναι εξαιρετικά δύσκολη και χρονοβόρα διαδικασία...και πρακτικά αδύνατη για ένα μόνο υποψήφιο γονιό ...

Τα υπόλοιπα είναι διαδικαστικά και θέλουν σίγουρα ψάξιμο (για την εύρεση του κατάλληλου δότη και της κλινικής αναφέρομαι) αλλά..... είναι απλά διαδικαστικά..

Σου εύχομαι σύντομα να έχεις ένα υγιές, ζουμπουρλούδικο αγγελάκι στην αγκαλιά σου και να έχει όλα τα καλά του κόσμου που κάθε παιδάκι αξίζει....:-D

[Γιώτα Κ]

Λοιπον κατά την γνώμη μου όχι απλά να κάνεις παιδί με δότη αλλά και όσο πιο σύντομα μπορείς αυτό γιατί στο λέω... Έχουμε μια οικογενειακή φίλη και ιδού η ιστορία της:

 

Παντρεύτηκε νέα και αγαπούσε πολύ τον άντρα της... Τα πήγαιναν καλά όμως τα χρόνια περνούσαν και παιδί δεν ερχόταν... Το ψάξαν απο δω το ψάξαν απο κει και τελικά αποδείχτηκε ότι αυτός ήταν στείρος... Έψαξαν όλες τις εναλλακτικές, τι να υιοθετήσουν, τι να κάνει αυτή παιδί με δότη... Τελικά αποφάσισαν ότι δεν θα κάνουν κάτι και θα μείνουν οι δυό τους...

 

Έλα όμως που ο κύριος έπιασε γκόμενα όταν η γυναίκα του έγινε 50... Και νέα γκόμενα κιόλας!!! Και χωρίσανε, και οικονομικά την κατέστρεψε αφού μια ζωή η γυναίκα του δούλευε για αυτόν και ένσημα δεν της κολούσε και απο το μαγαζί την ένδιωξε και διατροφή δεν πληρώνει αφού δεν έχει καμιά απολύτως υποχρέωση απέναντί της...

 

Και φτάνουμε στο σήμερα... Αυτή ολομόναχη με ότι οικονομίες κατάφερε να κάνει, αγόρασε μια γκαρσονιέρα και ζει σήμερα με μια σύνταξη 600 ευρώ το μήνα... Δεν έχει κανένα αφού οι γονεις της έχουν πεθάνει και δεν έχει αδέρφια... Είναι ΟΛΟΜΟΝΑΧΗ! Αν δεν πάω εγώ για καφέ να την δω μπορεί να μην μπει κανείς στο σπίτι της για μήνες!!! Και να οι καταθλίψεις, και να τα ψυχοφάρμακα, εν το μεταξύ τον πρωην της η γκόμενα τον σούταρε (λογικό) και βρήκε άλλη πάλι!!!

 

Πάντως αυτό που μετανιώνει πιο πολύ απο όλα είναι ότι ενώ είχε την ευκαιρία να κάνει ένα παιδί ή έστω να υιοθετήσει δεν το έκανε για να μην μειώσει τον σύζυγο (που στην ουσία αυτός δεν ήθελε) και να που βρέθηκε στα γεράματα ολομόναχη να περιμένει πότε θα πάει καμιά γειτόνισα για καφέ και να την δει...

 

Πόσες φορές κλαίγοντας μου είπε "να γυρναγα το χρόνο πίσω", "να έκανα παιδί" "τώρα θα ήταν 20 χρονών", "και μαλωμένοι να ήμασταν, θα έκανα τα παντα για να το έχω δίπλα μου"...

 

Ξέρω η ιστορία μπορεί να μην ταιριάζει με την δική σου Γιώτα αλλά η ουσία είναι η ίδια οτι σε προχωρημένη ηληκία έμεινε μόνη μετανιώνοντας για μια απόφαση που δεν πήρε (να κάνει παιδί έστω και με δότη)...

 

Και ξέρεις τι άλλο λένε; Καλύτερα να μετανιώνεις για κάτι που έκανες παρά για κάτι που δεν έκανες...

 

Φυσικά η απόφαση είναι δική σου και συ θα αποφασίσεις για την ζωή σου, πάντως σκέψου το δύο φορές και να ξέρεις πως αν τελικά πάρεις την απόφαση να κάνεις το παιδί σου, θα το έχεις πάντα δίπλα σου έστω με στερήσεις, έστω με καυγάδες, θα είναι όμως δικο σου και εσύ δικιά του!!!

 

Καλή επιτυχία σε ότι αποφασίσεις...

Δέσποινα έχεις απόλυτο δίκιο! Δύο λόγοι με οδήγησαν και μένα σε αυτή την απόφαση. Ο ένας είναι η μεγάλη επιθυμία που νιώθω να γίνω μάμα και να προσφέρω σε ένα παιδάκι ό,τι μπορώ και ο άλλος λόγος είναι η εικόνα αυτής της γυναίκας που περιγράφεις. Κάποιοι μου λεν χαζή είσαι, τι θες μπελάδες, γλέντα τη ζωή σου. Αναρωτιέμαι αν όλοι αυτοί καταλαβαίνουν το κενό που νιώθω μέσα μου και αν θα είναι δίπλα μου όταν θα είμαι μια ηλικιωμένη μόνη κυρία...

Έχεις δίκιο! Σε ευχαριστώ

[Γιώτα Κ]

Μαζί σου φυσικά και εγώ..!

Να το κάνεις...!

Οπου υπάρχει αγάπη όλα ξεπερνιόνται.

Δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο να μη βάλεις στην ζωή σου ένα πλασματάκι;

Εγώ δεν έχω παιδάκι αλλά μόλις τα βλέπω..λιώνω...:oops:

Οσους ανθρώπους ξέρω από φίλους και συγγενείς θεωρώ πως έγιναν καλύτεροι και πιο σοφοί άνθρωποι μετά την γέννηση ή την υιοθεσία των παιδιών τους...

Σίγουρα η υιοθεσία είναι υπέροχη εναλλακτική αλλά επειδή τυχαίνει να γνωρίζω, είναι εξαιρετικά δύσκολη και χρονοβόρα διαδικασία...και πρακτικά αδύνατη για ένα μόνο υποψήφιο γονιό ...

Τα υπόλοιπα είναι διαδικαστικά και θέλουν σίγουρα ψάξιμο (για την εύρεση του κατάλληλου δότη και της κλινικής αναφέρομαι) αλλά..... είναι απλά διαδικαστικά..

Σου εύχομαι σύντομα να έχεις ένα υγιές, ζουμπουρλούδικο αγγελάκι στην αγκαλιά σου και να έχει όλα τα καλά του κόσμου που κάθε παιδάκι αξίζει....:-D

Σε ευχαριστώ για την απλώχερη καρδιά που βγάζεις μέσα από το μήνυμά σου

Για την υιοθεσία από ένα μόνο γονέα... Πιστεύεις πως δε θα έχω ελπίδες οπότε να μην το ψάξω; Από τη δική μου πλευρά, το μόνο που ξέρω είναι πως ο νόμος δεν το απαγορεύει και έχω το παράδειγμα μιας γνωστής που αρχικά έγινε ανάδοχη μητέρα και τώρα που το κοριτσάκι είναι 8 ετών κατάφερε να το υιοθετήσει. Πράγματι γολγοθάς!

[Γιώτα Κ]

καλη επιτυχια κ απο μενα!!μακαρι να πανε ολα καλα κ να μαθαινουμε νεα για την εγκυμοσυνη σου!!!

καλη δυναμη κοριτσι μου ολα να πανε κατ'ευχην

Ευχαριστώ! Σε ευχαριστώ πολύ!

[Γιώτα Κ]

Αντί της υιοθεσίας, υπάρχει και η αναδοχή, που δεν έχει τόσο αυστηρές προϋποθέσεις όσο η υιοθεσία. Δεν χρειάζεται να είσαι παντρεμένη, παρόλα αυτά εννοείται πως περνάς από έλεγχο κοινωνικής λειτουργού κλπ, προκειμένου το παιδάκι να μην πέσει σε κακά χέρια.

Όσο για την απόφαση να κάνεις το δικό σου παιδί με σπέρμα δότη, θεωρώ πως είναι πολύ καλύτερη απόφαση από το να το κάνεις με κάποιον γνωστό που αύριο μπορεί να εγείρει αξιώσεις για το παιδί.

Επίσης προκειμένου να αγχωθείς και να ψάχνεις να βρεις έναν τελείως ακατάλληλο άνθρωπο για να κάνεις το παιδί, καλύτερα κάντο μόνη σου να μπορείς να το μεγαλώσεις σε ένα ήρεμο περιβάλλον, χωρίς καυγάδες και ιστορίες (σου μιλώ ως παιδί χωρισμένων γονιών που μεγάλωσε σε ιδιαίτερα ασταθές και ηλεκτρισμένο περιβάλλον).

Φρόντισε όμως να εξασφαλίσεις κάποια βοήθεια (ακόμα και με το να προσλάβεις κάποια γυναίκα μόνιμη στο σπίτι) για κάποιο διάστημα (αν δεν έχεις στήριξη από μητέρα, αδέρφια κλπ), γιατί ο πρώτος καιρός με το παιδί είναι πραγματικά πολύ δύσκολος και θα πελαγώσεις μόνη σου.

Τα μεγάλα κέντρα εξωσωματικής συνεργάζονται με τράπεζες σπέρματος (του εξωτερικού κυρίως) και διαθέτουν ποικιλία από δότες (διαλέγεις χαρακτηριστικά πχ ύψος, χρώματα) ελεγμένους ως προς κολλητικές ασθένειες και ψυχασθένειες που μπορεί να κληρονομηθούν.

Να μην ανησυχείς καθόλου, τα παιδιά χρειάζονται μόνο αγάπη και κάποιος παιδοψυχολόγος μπορεί να σε κατευθύνει μελλοντικά στο πώς να απαντήσεις στα αναπόφευχτα ερωτήματα που θα γεννηθούν στο παιδί.

Καλή επιτυχία στο δρόμο σου προς την μητρότητα!

Τη φοβάμαι την αναδοχή Μαρία! Μια γνωστή μου ανάδοχη μητέρα κατάφερε να υιοθετήσει το κοριτσάκι της μετά από 8 ολόκληρα χρόνια! Αναρωτιέμαι τι εφιάλτες πέρασε η γυναίκα μέχρι να πάρει οριστικά το κοριτσάκι της...

Λέω να κινηθώ αρχικά προς την κατεύθυνση του δότη, με όλες τις επισημάνσεις που πολύ σωστά έκανες.

Πραγματικά πιστεύω το ίδιο με σένα. Όχι ότι δεν χρειάζονται όλα τα άλλα, αλλά τα παιδιά πάνω από όλα θέλουν να τα αγαπάς και να νοιάζεσαι αληθινά για αυτά. Ελπίζω με την αγάπη να καταφέρω να υπερπηδήσω τα άλλα προβλήματα που ξέρω πως θα υπάρξουν (αν και πάντα ένα μικρό καμπανάκι στο πίσω μέρος του μυαλού μου χτυπά και μου λέει "Προσεξε! Δεν παίζουμε με τη ζωή ενός παιδιού. Αν το αποφασίσεις, κοίταξε να λιώσεις μέχρι να τα καταφέρεις!")

[MarcoPolo]

Αν το θελεις πολυ να το κανεις!!!!!!! Δεν υπαρχει ωραιοτερο πραγμα απο το να δινεις αγαπη σε ενα παιδι και να την παιρνεις πισω απλοχερα!!!!!!

Για την υιοθεσια ξερω οτι ειναι πολυ δυσκολο αλλα μια φιλη μου τα καταφερε αλλα ειχε τεραστια πολιτικα μεσα λογω της δουλειας της και της ανοιξαν τις πορτες. Παρολαυτα και αυτη παιδευτηκε καιρο και τελικα της δωσαν ενα σχετικα μεγαλο παιδακι 7 ετων που ομως το λατρεψε και την λατρεψε. Ειχε και ενα μικρο προβλημα υγειας το παιδι.

 

Να το κανεις!!!!! Τα ιδια λεω και σε μια πολυ καλη μου φιλη 40 ετων αλλα ακομα δεν το εχει παρει αποφαση, φοβαται ενα τοσο μεγαλο βημα.

[Γιώτα Κ]

Καλησπερα Γιωτα.Με λενε μπου-μπουμ και ειμαι ανυπαντρη μητερα.Εχω την μπου-μπουμ 18μηνων τωρα και προχωραμε.

 

Αφου διαβασα το μηνυμα σου,αποφασισα να σου πω μια ιστορια,μικρη!

 

Πριν καποια χρονια,οχι πολλα,η αδελφη του αντρα μιας πρωτης μου ξαδελφης γυρω στα 40+ εκανε αυτη την προσπαθεια.

 

Θυμαμαι τοτε ελεγα,πως δεν ειναι σωστο να κανει ενα παιδι μονη της,εννοωντας κυριως το χωρις να γνωριζει τον πατερα και πως θα επρεπε να προσπαθησει να βρει καποιον και να κανει οικογενεια.

 

Τελοσπαντων η κοπελλα εγινε μαμα μετεπειτα μετα απο κανα δυο προσπαθειες με δοτη.

 

Σημερα ο γιος της ειναι τριων χρονων και παιζει με την δικια μου καθε μερα σχεδον.

 

Σημερα ομως και'γω που εγινα μαμα επισης,αναθεωρω την τοτε σταση μου.Κυριως γιατι τωρα ξερω πως κανεις και τιποτα δεν μπορει να στερησει την μητροτητα απο μια γυναικα.

 

Συμφωνω πως τα παιδια θα πρεπει να ειναι και με τους δυο γονεις τους,τουλαχιστον να τους ξερουν και τους δυο.Αυτο ειναι το καλυτερο,ομως η ζωη μας παιζει παιχνιδια και μια αποφαση σαν την δικια σου οφειλει να'ναι απολυτα συνειδητοποιημενη.Ετσι μου φαινεται η δικια σου με τα οσα γραφεις.Οποτε καλως και προχωρας.

Γεια σου μπου-μπουμ

Είδες τελικά τι παιχνίδια παίζει η ζωή; Και εγώ πριν 10 χρόνια ούτε που θα μπορούσα να διανοηθώ ότι θα έπαιρνα μια τέτοια απόφαση!

Για να δούμε λοιπόν τώρα που το αποφάσισα τι η ζωή μου επιφυλάσσει!

[Γιώτα Κ]

Καλή επιτυχία κι από μένα!

Ευχαριστώ

[Γιώτα Κ]

εμενα η μανα μου με εκανε στα 44! και τωρα μεγαλωνει τα εγγονια της! η ηλικια δεν ειναι το προβλημα!

οσο για την οικογενεια και το πως πρεπει να ειναι

(ο Θεος να με συγχωρησει που κανω τετοιες δηλωσεις εγω η συντηρητικουρα)

σε 15-20 χρονια που θα ειναι το παιδι σου εφηβος η εφηβη

θα αφηνουν και τους gay και τις lesbo και οποιον θελει να κανει και να υιοθετει παιδια

δεν θα τρεχει καστανο (ηδη η ιστορια με τις παρενθετες μητερες προοδευει)

οποτε η δικη σου οικογενεια δε θα ειναι καθολου αφυσικη!!!!!!!

σου παραθετω κατι που ειπε η Σ Αλιμπερτη

πηγε ο γιος της στο σχολειο και γυρισε απογοητευμενος και της ειπε

"μαμα οι γονεις του Κωστα ειναι πολυ φτωχοι.....να φανταστεις μενουν και οι δυο στο ιδιο σπιτι!"

λογικο.....αφου ολοι οι αλλοι ηταν παιδια χωρισμενων γονιων, το παιδι νομιζε οτι το φυσιολογικο ειναι να μενει αλλου η μαμα αλλου ο μπαμπας!!!!!!!

αρα μη συζηταμε για το φυσιολογικο γιατι δεν ξερουμε τι θα ειναι φυσιολογικο μετα απο χρονια!

Και εγώ Στέλλα μια ζωή μέσα στο συντηρητισμό και τα πρέπει μεγάλωσα που μάλιστα τα επέβαλα μόνη στον ευατό μου. Και ακόμα και τώρα βλέπω πως κάποιες φορές χρησιμοποιώ τον συντηρητισμό σαν ένα είδος "ασπίδας" για να μην παρεκτραπώ. Όμως το καμπανάκι της ηλικίας που δεν αστειεύεται με ταρακούνησε και μου είπε βάλε στην άκρη "τα καθώς πρέπει" των άλλων, σκέψου και αποφάσισε ανεπηρέαστη!

Ανοίγει όμως μια άλλη προοπτική το μήνυμά σου. Αυτά είναι τα σημερινά κοινωνικά στερεότυπα που διαρκώς διαφοροποιούνται και γίνονται όλα και πιο ελαστικά. Ίσως τα παιδιά μας μετά από 20 χρόνια να είναι πιο τυχερά και να μην πληγωθούν τόσο πολύ από τον κόσμο.

[Γιώτα Κ]

καλημέρα,σίγουρα η θέση σου για τους λόγους τους οποιους αναφέρεις ειναι η πιο ωριμη και σωστη σκέψη που θα έκανε μια γυναικα....ειμαι υπερ της μητρότητας ειτε μονη ειτε με συντροφο....θα δεις πως θα νίωσεις ακομη πιο δυνατη.....και ειδικά οταν θα εισαι μονη στην ανατροφη του παιδιου....όσο για την ηλικια δεν αποκλειω τιποτα πλέον....διοτι προσφατα που εμαθα οτι η ξαδερφη του άντρα μου που νομιζα πως ειναι 43 και ειναι 46 ειναι εγκυος.....δεν με εκπλήσει....

το μονο που θα ήθελα να σου πω εντελώς φιλικά είναι πέρα απο το γεγονος πως θες να γινεις μανουλα κοιτα να βρεις και έναν συντροφο....ας μην ειναι τοσο όμορφος, ας μην έχει την δικη σου καριερα ας μην έχει χρήματα....φτάνει μονο να ειναι ενας καλος άνθρωπος που θα σε αγαπάει και θα ειναι πάντα διπλα σου.....το παιδι σου κάποια στιγμη θα φυγει θα κανει την ζωη του.........

ξερω πως δεν ειναι ευκολο πια αλλά ριξε λιγο νερο στο κρασι σου και φτιάξε μια ωραια οικογενεια....δεν στα λέω για να σε πληγωσω.....αλλά επειδη ήμουν ένα βημα πριν την μεγαλη καριερα......και ενω συζουσα με τον άντρα μου δεν αποφάσιζα....να κανω οικογενεια....η κορη μου ηρθε χωρις προγραμματισμο εντελώς τυχαια και μας συμπλήρωσε.....δεν ειμαι υπερ αλλά ουτε και κατά του γάμου....κάθε μέρα όμως που την κοιτάω απο μεσα μου την ευχαριστώ που ηρθε στη ζωή μας.....δεν μπορω να της το πω.....αλλά εμένα με άλλαξε....

σου ευχομαι να πάνε όλα καλά...δεν χρειάζεσαι την έγκριση κανενός για να κάνεις αυτο που νιώθεις και κάντο πριν να ειναι αργά.....

Σε ευχαριστώ για τα λόγια σου και την παρότρυνσή σου!

Έχεις δίκιο για τον σύντροφο.... Μην νομίζεις ότι έχω απορρίψει την ιδέα του συντρόφου ή ότι ακόμη και τώρα δε νιώθω την ανάγκη να μοιράζομαι την καθημερινότητα με κάποιον άνθρωπο που να με ζεσταίνει. Απλά αυτή τη στιγμή δεν έχω τα χρονικά περιθώρια να βάλω τον σύντροφο σε προτεραιότητα. Χώρια που αν τα ζυγίσω και πω παιδί ή σύντροφος, ο σύντροφος χάνει χωρίς δεύτερη σκέψη!

Σε ευχαριστώ και χαίρομαι πολύ που βρήκες τον άνθρώπό σου και συμπλήρωσες την ευτυχία σου με το μωρό σου. Δεν είμαι απαισιόδοξη. Μπορεί να μοίρα να μου επιφυλάσσει και μένα μια τέτοια ευχάριστη έκπληξη

[Γιώτα Κ]

Αν το αποφασισεις σου ευχομαι καλη επιτυχια και καλη δυναμη!Θελω να σου πω οτι απο τα πιο χαρουμενα και ευτυχισμενα παιδακια που ξερω και κανουμε παρεα,τα μεγαλωνει μια καταπληκτικη μανουλα μονη της!Το μονο που με χαλαει σε αυτο που γραφεις ειναι οτι θελεις να γεμισεις την ζωη σου με αυτο το παιδακι ...φροντισε να εισαι γεματη και πριν ερθει γιατι αν δεν ειναι οπως το φανταζεσαι δεν μπορεις να κανεις κατι...σιγουρα ενα μωρο ειναι οτι πιο ομορφο μπορει να σου συμβει και ειναι αποδειξη οτι υπαρχει θεος αλλα δεν ειναι συμπληρωμα ουτε υποκαταστατο....συγχωρεσε με,δεν θελω να σε στεναχωρησω,αλλα και παλι οτι και αν αποφασισεις με το καλο και καλη δυναμη!

Και οτι και αν κανεις μην του στερησεις την αληθεια...

Κατάλαβα την ανησυχία σου για μένα. Όχι μην προβληματίζεσαι. Δεν είμαι μια γυναίκα στερημένη που περιμένει να κάνει παιδί για να αγκυστρωθεί πάνω του και να γεμίσει τα κενά της. Ίσα - ίσα, χαίρομαι για αυτά που έζησα, καλά είμαι και τώρα. Όχι ότι μου ήρθαν όλα ρόδινα. Έχω κουραστεί πολύ στη ζωή μου για να καταφέρω ό,τι κατάφερα. Αλλά δεν έχω παράπονο. Τα κατάφερα μέχρι τώρα. Απλά όσο μεγαλώνουμε "γλυκαίνουμε" μέσα μας και καταλαβαίνουμε ότι καλά με τον εαυτό μας, τον "νταντέψαμε", τον "κουράσαμε", τον "ευχαριστήσαμε"... Μήπως ήρθε η ώρα να κοιτάξουμε πέρα από την ευχαρίστησή μας και να προσφέρουμε την αγάπη μας σε κάτι που πραγματικά αξίζει, ένα μωρό? Έτσι απλά. Ωριμάζουμε και καταλαβαίνουμε πως έχουμε ανάγκη να προσφέρουμε και στους άλλους πέρα από τον εαυτό μας. Πόσο περισσότερο στο παιδί μας!

[sammyj]

Γιωτα εγω θα σου δωσω την ευχη που ακουσα απο εναν πολυ πνευματικο ανθρωπο,οταν ο στοχος σου γινει εργο να τον θελεις,να τον παλαιψεις και να τον αγαπησεις ακομα περισσοτερο απο ετουτη τη στιγμη.Καλη επιτυχια!

[Aeriko]

Δέσποινα έχεις απόλυτο δίκιο! Δύο λόγοι με οδήγησαν και μένα σε αυτή την απόφαση. Ο ένας είναι η μεγάλη επιθυμία που νιώθω να γίνω μάμα και να προσφέρω σε ένα παιδάκι ό,τι μπορώ και ο άλλος λόγος είναι η εικόνα αυτής της γυναίκας που περιγράφεις. Κάποιοι μου λεν χαζή είσαι, τι θες μπελάδες, γλέντα τη ζωή σου. Αναρωτιέμαι αν όλοι αυτοί καταλαβαίνουν το κενό που νιώθω μέσα μου και αν θα είναι δίπλα μου όταν θα είμαι μια ηλικιωμένη μόνη κυρία...

Έχεις δίκιο! Σε ευχαριστώ

 

Καλό θα είναι να είσαι προετοιμασμένη και για δύο παιδάκια εφόσον πας για εξωσωματική Θα τα καταφέρεις αν είναι δύο;

 

 

Για την υιοθεσία από ένα μόνο γονέα... Πιστεύεις πως δε θα έχω ελπίδες οπότε να μην το ψάξω; Από τη δική μου πλευρά, το μόνο που ξέρω είναι πως ο νόμος δεν το απαγορεύει και έχω το παράδειγμα μιας γνωστής που αρχικά έγινε ανάδοχη μητέρα και τώρα που το κοριτσάκι είναι 8 ετών κατάφερε να το υιοθετήσει. Πράγματι γολγοθάς!

 

Έχεις το χρόνο για κάτι τέτοιο; Θέλω να πω... αν η υιοθεσία γίνει στα 50 σου πιστεύεις ότι θα έχεις τις ίδιες αντοχές που έχεις τώρα; Σκέψου το.

 

 

Σε κανένα από τα δύο ερωτήματα δεν χρειάζομαι εγώ απάντηση έτσι; Τροφή για σκέψη σου αφήνω και οι απαντήσεις αφορούν μόνο εσένα

[ALIS]

Κατάλαβα την ανησυχία σου για μένα. Όχι μην προβληματίζεσαι. Δεν είμαι μια γυναίκα στερημένη που περιμένει να κάνει παιδί για να αγκυστρωθεί πάνω του και να γεμίσει τα κενά της. Ίσα - ίσα, χαίρομαι για αυτά που έζησα, καλά είμαι και τώρα. Όχι ότι μου ήρθαν όλα ρόδινα. Έχω κουραστεί πολύ στη ζωή μου για να καταφέρω ό,τι κατάφερα. Αλλά δεν έχω παράπονο. Τα κατάφερα μέχρι τώρα. Απλά όσο μεγαλώνουμε "γλυκαίνουμε" μέσα μας και καταλαβαίνουμε ότι καλά με τον εαυτό μας, τον "νταντέψαμε", τον "κουράσαμε", τον "ευχαριστήσαμε"... Μήπως ήρθε η ώρα να κοιτάξουμε πέρα από την ευχαρίστησή μας και να προσφέρουμε την αγάπη μας σε κάτι που πραγματικά αξίζει, ένα μωρό? Έτσι απλά. Ωριμάζουμε και καταλαβαίνουμε πως έχουμε ανάγκη να προσφέρουμε και στους άλλους πέρα από τον εαυτό μας. Πόσο περισσότερο στο παιδί μας!

 

κουκλιτσα μου δεν σε εκρινα δεν εχω το δικαιωμα ουτε αυτο ηθελα απλα οπως το διαβασα η εναλλακτικη τι να κανω να αναλωθω σε ταξιδια η κατι αλλο ας κανω ενα μωρο μου ακουστηκε καπως...ο γραπτος λογος καμια φορα δεν χρωματιζει σωστα τις λεξεις....παντως αυτο που κανεις θελει πολυ δυναμη και σου ευχομαι οτι καλυτερο γιατι δεν υπαρχει πιο ομορφο πραγμα απο την μητροτητα....ουτε μπορεις να το φανταστεις μεχρι να το ζησεις...

θελω να σε ρωτησω κατι με ολο το θαρρος...εχεις σκεφτει πως θα αισθανθει το παιδακι σου οταν καποια στιγμη θα του το πεις,αν θα του το πεις?μπορεις να το χειριστεις?μηπως αν επισκεπτοσουν και το συζητουσες με καποιον ειδικο θα ηταν καλυτερα απο το να σου γραφω εγω τους δικους μου προβληματισμους ?εχει πολλες παραμετρους αυτο που θες να κανεις....απλα σκεψου το πολυ καλα αυτο θελω να σου πω γιατι το αγγελουδι σου θα ζει μια ζωη με την αποφαση που πηρες και δεν εχεις το δικαιωμα να του το χαλασεις αν βγει διαφορετικα απο οτι φανταστηκες, οπως ολες μας αλλωστε...

[(άλλα) φρούτα!]

Μπράβο σου για τη γενναία σου και συνειδητοποιημένη απόφαση.

 

Στον αγώνα για την ανατροφή ενός παιδιού χρειάζονται, βέβαια, και οι δύο γονείς,

αλλά από την άλλη, η μάνα είναι το παν.

 

Εύχομαι ο μόνιμος σύντροφος να προκύψει στην πορεία

ή έστω να υπάρξει ένα σταθερό αντρικό πρότυπο για το παδί στην ευρύτερη οικογένεια- ένας παππούς ίσως...

 

Το ύψιστο ψυχικό μεγαλείο είναι να μεγαλώσει κανείς με αγάπη ένα δυστυχισμένο άτυχο παιδάκι,

αλλά δεν ξέρω κατά πόσο είναι νομικά δυνατό στην περίπτωση αυτή...

 

Σου εύχομαι καλή δύναμη και καλή τύχη σε όποιο δρόμο ακολουθήσεις.

 

Σε ανθρώπους με ψυχικά αποθέματα αγάπης, μόνο κατ΄ ευχήν μπορεί να τα φέρει η μοίρα.

 

Και αναποδιές όμως να τύχουν, είναι σίγουρο ότι θα βρεις τρόπους να διοχετεύσεις την αγάπη σου!

[fouandsou]

Δεν με στενοχώρησες. Σε ευχαριστώ που μοιράστηκες μαζί μου την άποψή σου. Άλλωστε αυτές οι σκέψεις, είναι και δικές μου σκέψεις. Όμως σε αυτή τη ζωή δεν είμαστε όλοι τυχεροί να μας έρθουν τα πράγματα όπως τα ονειρευόμαστε. Και το δικό μου όνειρο ήταν να βρω τον άνθρωπό μου και να μεγαλώσουμε μαζί το μωρό μας, αλλά τώρα τι να κάνω;

Η ψυχρή πραγματικότητα λέει το εξής:

Είμαι 40 χρονών και σύντροφο δεν έχω. Δύο επιλογές έχω. Ή να μείνω χωρίς παιδί και να προσπαθώ να γεμίσω τη ζωή μου με άσκοπα πράγματα (ταξίδια, ρούχα, καριέρα,....) ή να αποκτήσω με δότη ή υιοθεσία ένα μωράκι, να του δώσω την αγάπη μου και να γεμίσω τη ζωή μου προσφέροντας σε αυτό.

Φαίνεται τόσο πολύ εγωιστικό αυτό; Μια γυναίκα που δεν στάθηκε τυχερή μέχρι τώρα, πρέπει σε όλη της τη ζωή να συνεχίσει να ζει μια "ανέμελη άνευ ευθυνών ζωή", δηλαδή μια άδεια και ουσιαστικά άσκοπη ζωή;

 

Καταλαβαίνω απόλυτα πως το εννοείς...εγώ απλά βλέπω το πως αισθάνομουν όταν γέννησα..όλα αυτά τα μπερδεμένα συναισθήματα χαράς απόγνωσης κλπ κλπ και σκέφτομαι ότι αν ήμουν μόνη δεν ξέρω πώς θα μπορούσα να τα βγάλω πέρα...και είμαι και δυνατός άνθρωπος γενικά...ελπίζω μόνο να έχεις δικούς σου ανθρώπους να σε στηρίξουν γιατί πίστεψε με ακόμα και οικονομική άνεση να έχεις δεν βοηθάει σ αυτη την περίπτωση όσο βοηθάει να έχεις δίπλα σου κάποιον. Όπως και να χει όμως είναι τιμή σου που σκέφτεσαι να δώσεις την αγάπη σου σε ένα παιδάκι...απλά να μην αφήσεις την προσωπική σου ζωή και πέσεις με τα '' μούτρα΄΄ σ΄αυτό γιατι μην ξεχνας πως τα παιδιά μεγαλώνουν...κι εμεις έχουμε ανάγκη τον άνθρωπό μας..Σου εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία..

[Myrto']

Κορίτσια γεια σας,

Είμαι μια γυναίκα 40 χρονών και αποφάσισα να κάνω παιδί με δότη σπέρματος. Οικονομικά είμαι ανεξάρτητη και σαν χαρακτήρας νιώθω αρκετά δυνατή. Κουράστηκα να περιμένω να βρω τον άντρα που θα σταθεί δίπλα μου και θα θελήσω να κάνω μαζί του οικογένεια. Τα χρόνια περνάν και σε λίγο δε θα μπορώ να κάνω αυτό που θέλω περισσότερο από οτιδήποτε. ΠΑΙΔΙ.

Έχω αποφασίσει από τέλη Μαΐου, αρχές Ιουνίου να ξεκινήσω τη διαδικασία με δότη σπέρματος και στο μεσοδιάστημα τακτοποιώ τα οικονομικά, το σπίτι μου και το θέμα της δουλειάς μου, ώστε να είμαι έτοιμη τους επόμενους μήνες.

Εσείς που έχετε περάσει παραπλήσιες καταστάσεις, έχετε κάτι να με συμβουλεύσετε;

Σκέφτομαι σωστά; Μήπως είναι εγωιστικό να φέρω στον κόσμο ένα παιδί ανύπαντρη και ουσιαστικά χωρίς πατέρα; Η ανάγκη που νιώθω να κάνω παιδί είναι μεγάλη. Είμαι σίγουρη γι' αυτό. Μετά από τόσα χρόνια έχω ωριμάσει, έχω μαζέψει αγάπη μέσα μου και θέλω να τη δώσω σε ένα παιδάκι. Θα ήθελα να είναι το δικό μου μωρό, αφού ακόμα είμαι τυχερή και φαίνεται ότι μπορώ να κάνω παιδί. Μήπως όμως είναι πιο σωστό να ξεκινήσω τη διαδικασία υιοθεσίας και να μεγαλώσω ένα παιδάκι που μέχρι τώρα δε στάθηκε τυχερό;

Έπιπλέον με απασχολεί το θέμα του δότη. Σε ποια τράπεζα σπέρματος να πάω και τι να προσέξω;

 

Σας ευχαριστώ

Γιώτα

 

Γιώτα, διάβασα όσα σου έχουν γράψει τα κορίτσια και μπράβο τους γιατί προσπαθούν να σε προβληματίσουν σε θέματα που πιθανώς να προκύψουν. Εγώ από την πλευρά μου το μόνο που θα είχα να σου πω είναι ότι πριν πάρεις μια τόσο σημαντική απόφαση καλό θα ήταν να μιλήσεις με κάποιο ψυχολόγο που θα σε βοηθήσει να δεις σφαιρικά το ζήτημα. Πάντως όποια απόφαση και να πάρεις, εύχομαι να είσαι ευτυχισμένη.

[Ειρήνη_83]

Λοιπον κατά την γνώμη μου όχι απλά να κάνεις παιδί με δότη αλλά και όσο πιο σύντομα μπορείς αυτό γιατί στο λέω... Έχουμε μια οικογενειακή φίλη και ιδού η ιστορία της:

 

Παντρεύτηκε νέα και αγαπούσε πολύ τον άντρα της... Τα πήγαιναν καλά όμως τα χρόνια περνούσαν και παιδί δεν ερχόταν... Το ψάξαν απο δω το ψάξαν απο κει και τελικά αποδείχτηκε ότι αυτός ήταν στείρος... Έψαξαν όλες τις εναλλακτικές, τι να υιοθετήσουν, τι να κάνει αυτή παιδί με δότη... Τελικά αποφάσισαν ότι δεν θα κάνουν κάτι και θα μείνουν οι δυό τους...

 

Έλα όμως που ο κύριος έπιασε γκόμενα όταν η γυναίκα του έγινε 50... Και νέα γκόμενα κιόλας!!! Και χωρίσανε, και οικονομικά την κατέστρεψε αφού μια ζωή η γυναίκα του δούλευε για αυτόν και ένσημα δεν της κολούσε και απο το μαγαζί την ένδιωξε και διατροφή δεν πληρώνει αφού δεν έχει καμιά απολύτως υποχρέωση απέναντί της...

 

Και φτάνουμε στο σήμερα... Αυτή ολομόναχη με ότι οικονομίες κατάφερε να κάνει, αγόρασε μια γκαρσονιέρα και ζει σήμερα με μια σύνταξη 600 ευρώ το μήνα... Δεν έχει κανένα αφού οι γονεις της έχουν πεθάνει και δεν έχει αδέρφια... Είναι ΟΛΟΜΟΝΑΧΗ! Αν δεν πάω εγώ για καφέ να την δω μπορεί να μην μπει κανείς στο σπίτι της για μήνες!!! Και να οι καταθλίψεις, και να τα ψυχοφάρμακα, εν το μεταξύ τον πρωην της η γκόμενα τον σούταρε (λογικό) και βρήκε άλλη πάλι!!!

 

Πάντως αυτό που μετανιώνει πιο πολύ απο όλα είναι ότι ενώ είχε την ευκαιρία να κάνει ένα παιδί ή έστω να υιοθετήσει δεν το έκανε για να μην μειώσει τον σύζυγο (που στην ουσία αυτός δεν ήθελε) και να που βρέθηκε στα γεράματα ολομόναχη να περιμένει πότε θα πάει καμιά γειτόνισα για καφέ και να την δει...

 

Πόσες φορές κλαίγοντας μου είπε "να γυρναγα το χρόνο πίσω", "να έκανα παιδί" "τώρα θα ήταν 20 χρονών", "και μαλωμένοι να ήμασταν, θα έκανα τα παντα για να το έχω δίπλα μου"...

 

Ξέρω η ιστορία μπορεί να μην ταιριάζει με την δική σου Γιώτα αλλά η ουσία είναι η ίδια οτι σε προχωρημένη ηληκία έμεινε μόνη μετανιώνοντας για μια απόφαση που δεν πήρε (να κάνει παιδί έστω και με δότη)...

 

Και ξέρεις τι άλλο λένε; Καλύτερα να μετανιώνεις για κάτι που έκανες παρά για κάτι που δεν έκανες...

 

Φυσικά η απόφαση είναι δική σου και συ θα αποφασίσεις για την ζωή σου, πάντως σκέψου το δύο φορές και να ξέρεις πως αν τελικά πάρεις την απόφαση να κάνεις το παιδί σου, θα το έχεις πάντα δίπλα σου έστω με στερήσεις, έστω με καυγάδες, θα είναι όμως δικο σου και εσύ δικιά του!!!

 

Καλή επιτυχία σε ότι αποφασίσεις...

 

Τελικά, παντού υπάρχουν "άνθρωποι" χωρίς φιλότιμο... τελείως άδειοι μέσα τους!! Ελεος πια!! Κι εμένα τόσο σκάρτα μου φέρθηκε κάποιος.... του έδωσα τα πάντα και επειδή βρήκε γκόμενα εφυγε και δε γύρισε ούτε να κοιτάξει πίσω του παρά μόνο για να πάρει!! Ό,τι υλικό έχω και δεν έχω...

 

Δόξα τω Θεώ όμως, έχω το παιδί μου!!! Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία-ευτυχία και παρηγοριά σε κάθε πόνο!!!

Προχώρα!! Κάνε το παιδάκι σου και δεν πρόκειται να το μετανιώσεις!! Αφού το θέλεις τόσο πολύ σίγουρα θα τα καταφέρεις και θα το μεγαλώσεις σωστά!!!

 

Με το καλό να φουσκώσει η κοιλίτσα και να μας λες τα νέα σας!!

 

Καλή τύχη!!!

[logitech]

Γιωτα.....ακριβως στα 40 ειπα και εγω, τελος...ως εδω

Δεν πετυχα το ενα? θα πετυχω τον επομενο στοχο

 

Περασαν 2 χρονια μεχρι την επιτευξη του στοχου

και πλεον εχω 2 3χρονα διαβολακια

 

απλα προχωρα...θα σου στειλω με πμ το κεντρο μου και περισσοτερες πληροφοριες

δε ξερω ποσο εχεις ψαχτει για εξετασεις κλπ κλπ

εισαι ΟΚ γυναικολογικα η ξεκιναει ο αγων!!!! :D

 

Τεσπα σου ευχομαι καλη επιτυχια

 

 

 

Γατούλα, μπορείς να στείλεις και σε μένα με πμ το κέντρο και τις πληροφορίες σου?

Σ'ευχαριστώ.