ΑΡΑΓΕ ΘΑ ΞΑΝΑΘΗΛΑΣΕΙ?

[Eve]

Η μικρη μου ειναι 13ων μηνων. Φανατικη του θηλασμου, εχει μεγαλωσει σχεδον αποκλειστικα με το γαλα μου, οι στερεες τροφες μπηκαν στη ζωη της κοντα στα πρωτα γενεθλια. Δεν εχει αρρωστησει ποτε.

 

Πριν απο καποιες μερες κολλησε την πρωτη ιωση. Μυξουλες, βηχας, εξαντληση. Κολλησε στο στηθος.

 

ΞΑΦΝΙΚΑ οταν συμπληρωθηκε ενα 24ωρο της ιωσης, σταματησε να θηλαζει. Σκεφτηκα οτι δυσκολευονταν απο τη βουλωμενη μυτουλα.

Για να μην πρηστει το στηθος ξεκινησα να αντλω.

 

Η επομενη μερα κυλησε με αρνηση του στηθους. Καμια περιπτωση να το πλησιασει. Κλαματα, φωνες. Τη μια και μοναδικη φορα που το επιασε νε δαγκωσε. Πρωτη φορα.

 

Συνεχισα να αντλω. Απεργια θηλασμου σκεφτηκα.

Μιλησα με τρεις συμβουλους θηλασμου. Δερματικη επαφη, μπανιο μαζι, αγκαλιες...τα ακολουθω ολα.

ΑΡΝΗΣΗ. Ακομα και στον υπνο, οταν καταλαβαινε οτι παω να τη βαλω να θηλασει ξυπνουσε, εκλαιγε και με εδιωχνε.!

 

Μετα απο 4 μερες πληρους αρνησης τροφης και θηλασμου, εχασε πληρως τις δυναμεις της. Αφυδατωση, εξαντήση. Νοσοκομειο. Ορος.

 

Ζηταω νοσοκομειακο θηλαστρο, συνεχιζω τις αντλησεις. Βγαζω πολυ γαλα. Κλαιω. Ξερεις πως ειναι να ακους την ανασα του μωρου σου, το κλαμα του, να ξερεις οτι νοσιλευεται απο ασιτεια, να νιωθεις το γαλα να κατεβαινει ολη μερα, να παγαινεις να το αγκαλιασεις να το βαλεις στο στηθος και εκεινο να σπρωχνει? Ενα παιδι που μεχρι εχθες σε 'εγδυνε΄για να θηλασει...Ετρεχε απο μακρυα με το στοματακι ανοιχτο οποτε καθομουν...Τη νυχτα δεν εκλαιγε, στιφογυριζε το κεφαλακι της με το στομα ανοιχτο....Μεχρι χθες...

Και τωρα στο νοσοκομειο, με τον ορο στο χερι να γεμιζω μπουκαλια με Ελπιδα..

 

Η μικρη συνερχεται. Ξεκιναει και ζηταει νερο, ξεκιναει και τρωει. Το στηθος με το που το βλεπει γυριζει το κεφαλι. ΑΡΝΗΣΗ.

 

Συνεχιζω τις αντλησεις. Κλαιω συνεχεια οταν δεν κοιταει. Ελπιζω οτι ειναι μια φαση, οτι θα ξαναθηλασει, συντηρω την παραγωγη μου. Πρωτη φορα στους 13 μηνες αντλω και αποστειρωνω, Βλεπω οτι εχω αρκετο γαλα. Πρεπει να το διατηρησω...

 

Παρα τις αντλησεις το δεξι στηθος ξαφνικα πετρωνει. ΠΟΝΑΩ. Παω στο μαιευτηριο να με βοηθησουν μαιες. Το νοσοκομειακο θηλαστρο δεν κανει τιποτα. Μου κανουν μαλλαξεις. Το γαλα πεταγεται σαν πηδακας αλλα το πετρωμα παραμενει, Η μικρη δεν πλησιαζει το στηθος - ειναι η μονη μου λυση, το ξερω. Κοιμαται και την παρακαλαω, προσευχομαι να θηλασει να περασει ο πονος. Μεσα στη νυχτα πιανει πρωτη φορα το στηθος, θηλαζει και το αποσυμφοριζει.

Οταν της ξαναπροσφερω το στηθος κοιμισμενη, με διωχνει, δαγκωνει,

ΔΕΝ εχει αλλαξει τιποτα. Σαν να με βοηθησε λιγο στο προβλημα μου και μετα να γυρισε στην αρχικη της σταση.

 

Ειμαι πληγωμενη, νιωθω πονο, αγανακτηση. Εχω αγαπη, επλιδα.

 

Εξητηριο. Ολα καλα με τη μικρη.

 

Επιστροφη στο σπιτι. ΑΡΝΗΣΗ.

Δεν επιμενω, την εχω αγκαλια, της μιλαω, Αντλω και ελπιζω.

 

Εχω γεμισει πολλα μπουκαλια με την ελπιδα μου.Το νιωθω οτι συνεδεσε το στηθος και το θηλασμο με κατι αρνητικο που εγινε ξαφνικα εκεινες τις τελευταιες φορες που θηλασε.

 

Πως ειναι δυνατον εκεινη η στιγμη να σκεπασε ολους αυτους τους μηνες?

 

Πως γινεται η πιο ζεστη μας σχεση να γκρεμιστηκε μεσα σε λιγα λεπτα?

 

Ξερω οτι ολες εσεις που εχετε θηλασει περαν του ετους θα με νιωσετε, ζηταω τη θετικη σας ενεργεια και τις γνωμες σας για αυτη την κατασταση που συναισθηματικα με εχει αποτελειωσει.

 

Αυριο συμπληρωνουμε μια εβδομαδα που η μικρη δεν εχει θηλασει παρα μονο εκεινο το βραδυ του φρικτου πονου που 'κατι' την εσπρωξε για λιγο πισω στο στηθος ..

[Maggie]

λυπάμαι πολύ...καταλαβαίνω τα συναισθήματά σου και σου στέλνω θετική ενέργεια

[LA LATINA]

ρωτα και τον παιδιατρο αν κανει να ξαναθηλασει μετα απο τοσες μερες.....το αντλεις βεβαια και δε νομιζω να υπαρχει θεμα, αλλα κανε μια ερωτηση......καλη τυχη μανουλα!

[mama xrysa]

Δεν υπαρχει κανενα πρόβλημα να ξαναθηλασει μετα απο τοσες μερες!!!

Τι να πω περα απο αυτο....πραγματικα δεν ξερω....σου ευχομαι με όλη μου την ψυχη να τα καταφερετε να ξαναθηλασει!κανε υπομονη και να επιμενεις όσο χρειαστει!!!

[Eleni-volos]

να πω την αληθεια με συγκινησε αυτο που περνας,βουρκωσα...

ομως δεν εχω ιδεα πως να σε βοηθησω...

ευχομαι να βρει και παλι το ενδιαφερον του θηλασμου το κοριτσακι σου...

οι ειδικοι να βοηθησουν

[peony]

Αχ βρε Eve, δεν φανταζόμουν ότι όλο αυτό θα μπορούσε να εξελιχθεί έτσι... εγώ 3 24ωρα πέρασα με απεργία θηλασμού και είχα γίνει ράκος, πόσο μάλλον αυτό.

Πολλή θετική ενέργεια κι από μένα και κουράγιο, θέλω να πιστεύω ότι αν έπιασε μια φορά το στήθος κοιμισμένη, θα το ξαναπιάσει, είναι πολύ νωρίς για να αποθηλάσει φυσικά. Δωσε άλλη μια εβδομάδα.

 

Επίσης, απ'ό,τι είδα, αρνείται κάθε τροφή, όχι μόνο το στήθος, σωστά; Άρα σίγουρα έχει να κάνει με την ίωση. Αυτό δεν είναι απεργία θηλασμού, είναι γενική απεργία...Νεράκι πίνει τουλάχιστον;

[Elma09]

Μερες τωρα περιμενα να ακουσω νεα σου και πολυ στενοχωρεθηκα που διαβασα αυτη την εξελιξη.Το οτι αρνειται γενικα να φαει προφανως βοηθαει στο να μην το παρεις...προσωπικα το θεμα!!! Πραγματικα σε σκεφτομαι καθε μερα και ευχομαι να γινουν ολα οπως πριν και απλα αυτο που περασατε να ειναι ενα κακο ονειρο....

[DaF]

λυπαμαι για ολο αυτο, το μονο που μπορω να σκεφτω ειναι να της μιλας πολυ, να ψαξεις αν εγινε κατι εκεινες τις μερες, ή αν ειπες κατι μπροστα της, αν εγινε κατι ακομα κ σε σενα, κατι που σε πληγωσε ή σε θυμωσε μαζι της, ή ασχετο ακομα...

 

θα σου πω κ μια ιδεα που δουλεψε για εμας, αλλα σε μεγαλυτερη ηλικια απο τη δικη σας...περιπου 18μηνων η μικρη περασε μια πολυ δυσκολη φαση αρνησης, θυμου κτλ..ξεκινησα να παιζω μαζι της με δαχτυλοκουκλακια (μαμα, μπαμπα, μωρο κτλ) κ φεραμε την καθημερινοτητα στο παιχνιδι, οπου δεν της μιλουσα εγω αμεσα για αυτο που της συνεβαινε, αλλα μιλουσαν τα κουκλακια. παιξαμε ετσι πολλες φορες κ νομιζω οτι βοηθησε πολυ στο να επανελθουμε.

με τα παραμυθια το ιδιο, μας βοηθανε πολυ με τους θυμους, τους φοβους κτλ...δλδ φεραμε τις δυσκολιες (κ προτασεις για τη λυση τους) σε συμβολικο επιπεδο, οχι σε αμεσο λογο.

13 μηνων ειναι ισως μικρη για ολα αυτα, αλλα γνωριζοντας με τι κ πως της αρεσει να παιζει, ισως θα μπορουσες να προσαρμοσεις κατι...

ευχομαι να εχει γρηγορη αναρρωση κ να πανε ολα καλα.

[Χλοη]

(((Eve)))

H απεργία θηλασμού μπορεί να κρατήσει πολλές μέρες. Δεν το ήξερα, αλλά πριν μερικούς μήνες το έκανε η κορούλα μιας φίλης μου, και κράτησε πολλές βδομάδες.

 

Υπομονή. Πιστεύω πως θα το ξεπεράσει. Μην αγχώνεσαι, και μην την πιέζεις. Συνέχισε αυτό που κάνεις. Αγκαλίτσες, δερματική επαφή, και αντλήσεις, ωστέ να διατηρήσεις τη γαλουχία. Προσπάθησε να την πιάνεις στον ύπνο αν γίνεται.

 

Ελπίζω να το ξεπεράσετε γρήγορα!

[alexandramam]

βουρκωσα μολις διαβασα την ιστορια σου....πραγματικα μεγαλο σοκ για σενα!σου στελνω ολη μου την θετικη ενεργεια και κουραγιο....δεν μπορει τοσοι μηνες να πανε χαμενοι!!!!!!!!!!!ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ!!!!!!!!!!!1ΑΥΤΟ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΛΠΙΖΩ ΚΑΙ ΓΩ !!!!!που σε 2 μηνες θα φευγω απο το σπιτι 9-10ωρες και τρελενομαι μονο με την ιδεα αυτη!!!!!ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ!!!!!!

[RATATOULI]

Καλά όλα αυτά που γράφετε! Μήπως όμως δεν σκεφτήκατε κάτι άλλο? Ότι ήρθε η ώρα να απογαλακτίσει το μωρό? Γιατί το κάθε μωρό έχει το δικό του βιολογικό ρολόι στο θέμα διακοπής του θηλασμού?

[Eve]

λυπαμαι για ολο αυτο, το μονο που μπορω να σκεφτω ειναι να της μιλας πολυ, να ψαξεις αν εγινε κατι εκεινες τις μερες, ή αν ειπες κατι μπροστα της, αν εγινε κατι ακομα κ σε σενα, κατι που σε πληγωσε ή σε θυμωσε μαζι της, ή ασχετο ακομα...

 

:

 

Σπαω το κεφαλι μου να θυμηθω τις τελευταιες στιγμες που θηλασε...

 

Ειχα πολλη ενταση εκεινη την ημερα. Ημουν σπιτι με τα 2 παιδια αρρωστα (το μεγαλο μερες πριν ειχε αρρωστησει και ημουν κουρασμενη) και ο ανδρας μου εξωτερικο σε επαγγελματικο ταξιδι.

 

Θυμαμαι οτι μιλουσα στον πατερα μου και ελεγα οτι δεν με νοιαζει που δεν τρωει τιποτα επειδη θηλαζει ολη μερα και εχω το κεφαλι μου ησυχο. Αντιθετα του ελεγα να προσεξουμε τον Αλέξανδρο που δεν ειχε φαει τιποτα αλλα δεν θηλαζε κιολας...

Μονο αυτο...

 

Κατα τα αλλα η μικρη εχει επανελθει πληρως. Τρωει και πινει νερο.

 

Πριν απο λιγο μου τραβουσε τη μπλουζα και το σουτιεν. Οταν το ανοιξα, εσκυψε, ανοιξε το στομα της και με δαγκωσε δυνατα.

 

Ολο αυτο δεν βγαζει νοημα και δεν αντεχεται.

Λειπει ενα κομματι απο το παζλ..

[Maggie]

Καλά όλα αυτά που γράφετε! Μήπως όμως δεν σκεφτήκατε κάτι άλλο? Ότι ήρθε η ώρα να απογαλακτίσει το μωρό? Γιατί το κάθε μωρό έχει το δικό του βιολογικό ρολόι στο θέμα διακοπής του θηλασμού?

Σίγουρα το κάθε μωρό έχει το βιολογικό του ρολόι, αλλά σπάνια αποθηλάζουν μόνα τους, εννοώ χωρίς να ξεκινήσει η διαδικασία από την μαμα, πριν τους 18 μήνες. Επίσης ειναι μια διαδικασία που γίνεται σταδιακα και όχι απότομα

[aglaia]

Kαλό κουράγιο!

 

Μίλησέ της, πες όλα όσα νιώθεις και κοίταξέ την στα μάτια.

[sternchen]

Κοριτσάκι μου, τι μου θυμίσες τώρα!

Εμένα αποθήλασε πολύ απότομα, αλλά ήταν 2 χρονών.

Η περιγραφή σου μου ξύπνησε τα συναίσθηματα που είχα νιώσει τότε.

Ένα θα σου πω, συναισθάνομαι το βάρος που αισθάνεσαι αυτήν την στιγμή, είναι πολύ επώδυνο.

Εύχομαι να ξανά γυρίσει στο στήθος και όλα να πάνε καλά.

Σου στέλνω όλη μου την θετική ενέργεια!!!

[Elma09]

Σίγουρα το κάθε μωρό έχει το βιολογικό του ρολόι, αλλά σπάνια αποθηλάζουν μόνα τους, εννοώ χωρίς να ξεκινήσει η διαδικασία από την μαμα, πριν τους 18 μήνες. Επίσης ειναι μια διαδικασία που γίνεται σταδιακα και όχι απότομα

Ακριβώς...........

[Μαρια.X]

Εve Απεργια θηλασμου δεν μου εχει κανει αλλα περυσι ειχε αραιωσει πολυ τους θηλασμους και φοβομουν μην αποθηλασει.

Προσπαθησα να την βαζω συχνοτερα στο στηθος με το να της το προσφερω συνεχεια,της ελεγα ''ελα να πιεις το γαλα σου'',ή εκανα πως θηλαζα τις κουκλες τις,παντα επιανε και πιανει ακομα και τωρα.

Δοκιμασε να της μιλησεις,καποιο λογο θα εχει που το κανει και σε δαγκωνει.

Ευχομαι να ξαναθηλασει συντομα η μικρη.

[glitter]

Κοπέλα μου πολύ στεναχωρήθηκα.. Δεν έχω κάτι καινούργιο να σου πω, να της μιλάς, να την αγκαλιάζεις, να προσπαθείς να τη θηλάσεις στον ύπνο, να κοιμάστε μαζί, για να είναι συνέχεια δίπλα σου, μήπως ζητήσει μόνη της. Θηλάζει και το μεγάλο σου παιδί? Όταν τον βλέπει η μικρή, δε ζηλεύει?

Σου στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά και πολλές ευχές για καλή συνέχεια του θηλασμού!

 

Έτσι διάπλατα θα ανοίξει τα χεράκια η μικρούλα, θα βουτήξει ξαφνικά το στήθος και μιαμ-μιαμ!!! Θα πάνε όλα καλά!:)

[μαμαλευτερακι]

καλο κουραγιο ..........

 

 

κ οποια κ αν ειναι η επιλογητησ κορουλας σου

εσυ να εισαι κοντα της ............

 

ολοι μερα θα σε σκεφτομαι κοπελα μου

[MARIANTHI611]

Eve μου πραγματικα στεναχωρέθηκα πολυ με αυτα που περνας...

Διαβαζοντας στην αρχη θεωρησα οτι ισως πονουσε ο λαιμος της γι αυτο αρνιοταν να θηλασει. Μετα εγραψες οτι τρωει και πινει νερο κανονικα. Πιστευω οτι η κορη σου θα επανελθει γιατι δεν αραιωσε τους θηλασμους αλλα εκοψε πολυ αποτομα. Οποτε θεωρω οτι ειναι απεργεια θηλασμου την οποια θα σταματησει οταν εκεινη νιωσει ετοιμη...εσυ διατηρησε την παραγωγη σου και χωρις να την "πιεζεις" δωσε της τον χρονο της...ευχομαι τα καλυτερα!

[Eve]

Κοπέλα μου πολύ στεναχωρήθηκα.. Δεν έχω κάτι καινούργιο να σου πω, να της μιλάς, να την αγκαλιάζεις, να προσπαθείς να τη θηλάσεις στον ύπνο, να κοιμάστε μαζί, για να είναι συνέχεια δίπλα σου, μήπως ζητήσει μόνη της. Θηλάζει και το μεγάλο σου παιδί? Όταν τον βλέπει η μικρή, δε ζηλεύει?

 

Μαζι κοιμομαστε απο τη γεννηση μεχρι τωρα..

 

Το μεγαλο παιδι οχι, δεν θηλαζει..

 

Και αυτος ειναι ο καημος μου..

 

Αποθηλασα τον Αλέξανδρο κοντα στον 1.5 χρονο σχετικα γρηγορα, επειδη ειχα τη νεα εγκυμοσυνη που δεν την περιμενα. Ενα παιδι που λατρευε το θηλασμο. Για μηνες μετα τον αποθηλασμο του στενοχωριομουν, συχνα εκλαιγα και το εφερα βαρια μεσα μου, το μονο που μου εδινε χαρα ηταν οτι θα θηλασω το επομενο παιδι και θα οδηγηθουμε σε φυσικο αποθηλασμο σταδιακα και οποτε θελησει.

 

Και τωρα το παιδι για το οποιο πηρα την αποφαση να αποθηλασω ξαφνικα το αγορακι μου με αφηνει το ιδιο ξαφνικα.

 

Ατυχια?

 

Δικαιοσυνη?

 

Ερωτηματα χωρις απαντηση ...

[Χλοη]

Εve, μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου. Δε φταις εσύ σε τίποτα, και η κορούλα σου δεν προσπαθεί να σε τιμωρίσει μ'αυτό που κάνει. Μην το βλέπεις σαν απόρριψη. Η μικρή για κάποιο λόγο που δε γνωρίζεις περνάει μιά δύσκολη φάση.

 

Το οτι νιώθεις τύψεις για τον Αλέξανδρο, κάνει τα πράγματα χειρότερα. Δεν έχει καμία σχέση ο αποθηλασμός του μεγάλου, με την απεργία θηλασμού της μικρής. Προσπάθησε να χαλαρώσεις, να ηρεμίσεις, και να πιστέψεις, οτι περνάει μιά φάση, και θα το ξεπεράσει. Είμαι σχεδόν σίγουρη οτι θα γυρίσει ξανά στο στήθος. Το πιστεύω αυτό γιατί το έκοψε πολύ απότομα, και δε μπορεί να αποθηλάσει μ'αυτόν τον τρόπο. Εύχομαι να μην κάνω λάθος.

 

Το σημαντικότερο όμως αυτή τη στιγμή, είναι να ηρεμίσεις και να διώξεις από πάνω σου τις ενοχές. Αν το παιδί τρέφεται και πίνει νερό, δεν υπάρχει κίνδυνος για την υγεία του, οπότε δε χρειάζεται ν'ανησυχείς. Έχε πίστη οτι το κοριτσάκι σου θα επιλέξει το ανώτερο καλό για τον εαυτό της, κι αν αυτό είναι ο θηλασμός, θα ξαναθηλάσει.

 

((())))

[sternchen]

Μαζι κοιμομαστε απο τη γεννηση μεχρι τωρα..

 

Το μεγαλο παιδι οχι, δεν θηλαζει..

 

Και αυτος ειναι ο καημος μου..

 

Αποθηλασα τον Αλέξανδρο κοντα στον 1.5 χρονο σχετικα γρηγορα, επειδη ειχα τη νεα εγκυμοσυνη που δεν την περιμενα. Ενα παιδι που λατρευε το θηλασμο. Για μηνες μετα τον αποθηλασμο του στενοχωριομουν, συχνα εκλαιγα και το εφερα βαρια μεσα μου, το μονο που μου εδινε χαρα ηταν οτι θα θηλασω το επομενο παιδι και θα οδηγηθουμε σε φυσικο αποθηλασμο σταδιακα και οποτε θελησει.

 

Και τωρα το παιδι για το οποιο πηρα την αποφαση να αποθηλασω ξαφνικα το αγορακι μου με αφηνει το ιδιο ξαφνικα.

 

Ατυχια?

 

Δικαιοσυνη?

 

Ερωτηματα χωρις απαντηση ...

 

Μην κατηγορείς για τίποτε τον εαυτό σου.

Για τα παιδάκια σου είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου!!!

Καταλαβαίνω τα συναισθήματα σου.

Σου έπεσε βαριά όλη αυτή η αλλαγή, επειδή δεν ήσουν προετοιμασμένη, ήταν μια απότομη αλλαγή και ταυτόχρονα οδυνηρή για σένα.

Σημασία έχει που το παιδάκι σου σε έχει κοντά του και που είναι καλά.

Να μη μου στενοχωριέσαι, θα περάσει και αυτός ο πόνος.

Εμένα ήταν 2 όταν αποθήλασε και άνοιξα ολόκληρο τόπικ, για να το ξεπεράσω.

Εύχομαι να σου πάνε όλα όπως επιθυμείς!

[Eve]

Η μικρη επιασε το στηθος και θηλασε στον υπνο της..

 

Ξυπνια με διωχνει ακομα αλλα πηρα δυναμη και θαρρος για τη συνεχεια.!!

Ενα μικρο φωτακι αναψε

[AngiCat]

Εγώ αντιμετώπισα το ίδιο όταν ήταν 6 μηνών λόγω σύγχυσης θηλής. Δούλευα και αντλούσα. Τον Σεπτέμβριο περισσότερες φορές έφαγε στερεές και πήρε μπιμπερό παρά στήθος (λόγω δουλειάς) και έτσι μια ωραία μέρα αποθήλασε, σου λέει αυτό είναι πιο εύκολο μην με παιδεύεις. Ήταν και λίγο μπουκωμένος τότε θυμάμαι. Μιλάμε τρελάθηκα. Το πως ένιωσα δεν περιγράφετε. Πλέον μετά από 4 μήνες το έχω χωνέψει γιατί τον βλέπω πολύ χαρούμενο με το μπιμπερό και γιατί δεν αντέχω τις τύψεις ότι εγώ έφταιξα (ναι έφταιξα γιατί έλειπα ώρες από το σπίτι λόγω δουλειάς και έτσι οδηγηθήκαμε στον αποθηλασμό).

Δεν ήθελα να τον πιέσω, ξεκίνησα με ψευδοθηλές στον ύπνο του. Στεκόμουν από πάνω με το στήθος στο στόμα του, θήλασε μερικές φορές. Πιανόταν η μέση μου. Δεν ήταν έτσι ο θηλασμός που ήθελα να συνεχίσω. Σαν ξημέρωνε ούτε να με φτύσει. Έβλεπε το στήθος και έστριβε το κεφάλι. Ένιωθα ότι τον κοροϊδεύω και το σταμάτησα. Με πολύ κλάμα και άπειρες τύψεις σταμάτησα να τον προσπαθώ και τον άφησα να κάνει την επιλογή του (στην περίπτωσή μας εγώ τον οδήγησα να επιλέξει τον αποθηλασμό αφού έλειπα ναι το ξέρω).

Τι κάνω εγώ από τότε; Αντλώ το γάλα μου. 200λεπτά ημερησίως για να διατηρήσω γαλουχία. Μερικές φορές τον προσπαθώ ακόμα σε άσχετες φάσεις αλλά δεν θέλει. Έχω τύψεις; Ναι, άπειρες. Είναι χαρούμενος; Ναι, πολύ. Γιατί σου τα λέω; Δεν ξέρω. Ίσως για να τα βγάλω από μέσα μου. Με έπιασαν τα κλάματα; Ναι. Πάω να κάνω ένα τσάι.