Χωρισμενοι γονεις

[Nantia]

Αληθεια υπαρχουν χωρισμενοι γονεις σε αυτο το forum?

Εγω παντως ειμαι χωρισμενη με μια κορουλα

Θα με ενδιεφερε να μαθω αν υπαρχουν και αλλοι χωρισμενοι γονεις σε αυτο το φορουμ..

Θα ηταν ωραιο να ανταλλασαμε αποψεις για το πως περναμε και πως τα καταφερνουμε μονοι με τα παιδια μας....

[maryp]

Ε... όλο και κάποιοι θα υπάρχουν!

[elepet]

Εγώ δεν είμαι χωρισμένη..αλλά φοβάμαι μήπως χωρίσω..τελευταία δεν τα πάμε τόσο καλά..πάντως πρέπει να είναι πολύ δύσκολο να ζεις μόνη σου με ένα παιδί...αυτά σκέφτομαι και όσο δύσκολα και να είναι τα πράγματα στο σπίτι λέω απο μέσα μου μακάρι να μην μου συμβεί ποτέ να είμαι μόνη!!!

[ΡΟΥΛΑ]

Ε... όλο και κάποιοι θα υπάρχουν!

 

εμ δεν θα υπάρχουν!!!!!!!!

[Lia]

Sorry που ανακατεύομαι και γω.....

 

Elepet και γω αυτό σκέφτομαι πολλές φορές όταν τσαντίζομαι με διάφορα που κάνει ο σύζυγός μου και με ενοχλούν..... πως ό,τι και να γίνει πρέπει να βρίσκουμε τρόπους να συμβιβαζόμαστε γιατί νιώθω ότι δεν θα το άντεχα να τα βγάλω πέρα μόνη μου με ένα παιδί.

 

Από την άλλη όμως, επειδή η αδερφή μου είναι χωρισμένη και με δυο παιδιά, τη βλέπω πόσο πιο ήρεμη είναι τώρα και αυτή και τα παιδιά. Τον τελευταίο καιρό τσακωνόνταν τόσο με τον άντρα της που "πιανόνταν" η ψυχή μου να τους βλέπω και τους δυο σε αυτή την άθλια κατάσταση. Να μην πω για τον αντίκτυπο που είχε στα παιδιά όλη αυτή κατάσταση με νεύρα και φωνές κάθε μέρα. Όταν έρχεται κάποια στιγμή που το ζευγάρι ΄πιστεύει πως δεν γίνεται διαφορετικά ίσως ει΄ναι καλύτερα να χωρίζει. Και όπως έγραψα και πιο πάνω, τουλάχιστον τώρα είναι ολοι ΗΡΕΜΟΙ. Δεν μπορώ να ξέρω πόσο εύκολα ή δύσκολα τα βγάζει πέρα η αδερφή μου με τα παιδιά καθώς δουλεύει κιόλας, (και δεν είμαι μες στο σπιτι τους και μες στο μυαλό της ούτε είμαστε και πολύ δεμένες να μου τα λέει) αλλά εγώ τη βλέπω χαρούμενη.

[Nantia]

Το καλυτερο ειναι να μην χωριζουν τα ζευγαρια για πολλους και διαφορους λογους (και πιο πολυ βεβαια για τα παιδια).

Αν ομως δεν γινεται διαφορετικα σιγουρα δεν κανει καλο σε κανεναν μια αρρωστημενη κατασταση.

Το ποσο δυσκολο ειναι τωρα να μεγαλωνεις μονος τα παιδια εξαρταται απο πολλους παραγοντες.

Αλλα ολες οι καταστασεις που φαινονται δυσκολες στην αρχη μετα συνηθιζονται.

[maryp]

Ε... όλο και κάποιοι θα υπάρχουν!

 

εμ δεν θα υπάρχουν!!!!!!!!

 

εμ τόσος κόσμος εδώ!!

[papapete]

Εγώ είμαι και χωρισμένος και παντρεμένος! Για όσους δεν ξέρουν, χώρισα πριν 2 χρόνια και κράτησα εγώ τα δύο μου κορίτσια. Θα παραδεχτώ ότι αρχικά τα βρήκα μπαστούνια να φέρω βόλτα παιδιά,σπίτι και δουλειά, αλλά κουτσά στραβά τα κατάφερα. Τώρα ξαναπαντρεύτηκα και έχω ένα παιδάκι ακόμα , με την Αλιενάκι. Ίσως είναι και λίγο νωρίς αλλά το συναίσθημα του "χωρισμένου" δεν έχει βγει τελείως από μέσα μου... και δεν ξέρω τι ακριβώς εννοώ...χααχααχαα.

 

Πάντως είναι πολύ ωραία που είμαστε πάλι μια ολοκληρωμένη οικογένεια ακόμη και με κάποιες αλλαγές. ειδικά όταν οι αλλαγές είναι προς το καλύτερο!!

 

Σίγουρα το ιδανικό είναι να μην χωρίζεις αλλά κι εγώ βλέπω πολλά καλά στον χωρισμό μου. ακόμη και για τα παιδιά...

 

Αυτά. Αν έχετε ερωτήσεςι μη διστάσετε...

[Nantia]

Papapete πολυ ωραια ολα αυτα που γραφεις και εισαι τυχερος που βρηκες μια πολυ καλη γυναικα που σε αγαπαει και ξαναφτιαξες την ζωη σου....

Και συγχαρητηρια που ενας πατερας μεγαλωνει τα παιδια μονος αυτο ειναι κατι που το συναντας πολυ σπανια, μπραβο σου...

Σιγουρα αντιμετωπισες πολλες δυσκολιες οταν χωρισες οπως ολοι μας,

Θα ήθελα να σε ρωτησω βεβαια κατι αλλα ειναι πολυ προσωπικο και αν θελεις βεβαια απαντας. Τα κοριτσακια σου πως πηραν την καινουργια σου σχεση? και το ρωταω γιατι ειναι πολυ δυσκολο (το εχω καταλαβει η ιδια) τα παιδια να δεχτουν μια καινουργια κατασταση... Και ακομα πιο δυσκολο και η καινουργια σου συντροφος να δεχτει ολη την κατασταση.

[athens2006]

Εγώ δεν είμαι χωρισμένη αλλά είναι ο συζυγος. Πρίν απο μένα ήταν παντρεμένος 14 χρόνια. Τον γνώρισα όταν πια είχαν αποφασίσει να πάρουν διαζύγιο με τη πρωην και βρίσκονταν στα διαδικαστικά (για να μη παρεξηγηθώ), και αποφασίσαμε μαζί να αναλάβουμε τα δύο παιδιά που είχε. Τώρα έχουμε και μαζί ενα αγοράκι, 4 αντρες συνολικά!!!, που είναι 29 μηνών. Δύσκολη η προσαρμογή για όλους πρέπει να ομολογήσω αλλά αν υπάρχει αγάπη και θέληση όλα τα καταφέρνεις. Μάλιστα πρόσφατα μου πρότεινε να κάνουμε και δεύτερο, ελπίζοντας και οι δύο ότι θα είναι κοριτσάκι...

[elepet]

Κρίσιμη μέρα η χθεσινή...μαλώσαμε τόσο άσχημα και κυρίως μπροστά στο παιδί! Νιώθω υπεύθυνη γιατί κάνω αυτά που βρίζω στους άλλους..να τσακώνονται και να δημιουργούν τραύματα στα παιδιά.. .Ο άντρας μου σηκώθηκε και έφυγε απο το σπίτι..χωρίς κλείδια..χωρίς κινητα..αφήνοντάς με με το παιδί..να προσπαθώ να το ησηχάσω..να ηρεμήσω κι εγώ..θλιβερές καταστάσεις...εξαντλητικές και τραυματικές για όλη την οικογένεια..Αργά το βράδυ επεστρεψε...όμως διαγράφεται η κούραση και η απελπισία στο προσωπό του .Προσπαθώ να του δείξω ότι τον αγαπάω..ότι μπορούμε ακόμα να προσπαθήσουμε..και το πιστεύω γιατι με αγαπάει όπως κι εγώ. Δεν του το λέω αλλά μέσα μου φοβάμαι..φοβάμαι πολυ..δεν θέλω να τον χάσω

[papapete]

Nantia,

Να απαντήσω έστω και με λίγο καθυστέρηση στην ερώτηση σου. Και όχι δεν με πειράζει. Πιστεύω πως με κάποια "προσωπικά" θέματα καλό είναι να τα μοιραζόμαστε ως ένα βαθμό έτσι ώστε να μοιραζόμαστε την εμπειρία...

 

Πως πήραν τα παιδιά τη νέα μου σχέση?

Γενικώς καλά. Λαμβάνοντας υπόψη πως τα κορίτσια έχουν διαφορά ηλικίας μεγάλη, και αντιμετώπισαν και τον χωρισμό με διαφορετικό τρόπο, το πήραν καλά αλλά μαλλον για διαφορετικούς λόγους η κάθε μία.

Η μικρή, η οποία ένιωθε έντονα την έλλειψη μιας γυναικείας παρουσίας στην ζωή της, δέχτηκε άμεσα και με ανοιχτές αγκάλες την νέα μου σύντροφο. Και πρέπει να πω πως και άλλες γυναίκες που έκανα παρέα από τότε που χώρισαν, όχι υποχρεωτικά σχέσεις, αντιμετωπίστηκαν με τον ίδιο τρόπο. Έχει να κάνει και με το παιδί όμως. Είναι ναζιάρα, ζηλιάρα και θέλει την προσοχή των άλλων συνεχώς.

Η μεγάλη, από την άλλη, ήταν πολύ κουλ με το όλο θέμα αλλά την δεχτηκε γρήγορα και πιστεύω για δύο λόγους. Πρώτον λόγω νεότητας της συντρόφου μου υπήρχε μια καλύτερη προσέγγιση. Περισσότερα κοινά κλπ. Δεύτερον πιστεύω ότι, επειδή ίσως κατάλαβε πόσο είχα πληγωθεί και ταλαιπωρηθεί από τον χωρισμό, βλέποντας με να είμαι καλά χάρηκε και βέβαια δέχτηκε και τον λόγο για τον οποίο ήμουν τόσο καλά, την νέα μου σύντροφο...

 

Τώρα όσον αφορά το πως πήρε η σύντροφος τα παιδιά?

Καταρχήν ήξερε από την αρχή της γνωριμίας μας για τα παιδιά (γνωριστήκαμε ονλάιν...)Οπότε δεν υπήρχε θέμα έκπληξης. Μάλιστα έχοντας δει το προφίλ μου από πριν, ήξερε για μένα πριν γνωριστούμε! Σίγουρα όμως δεν ήταν , ούτε και είναι, εύκολο. Όταν ένας άνθρωπος μπαίνει σε μια προυπάρχουσα μονάδα-οικογένεια, με τα όποια προβλήματα της, χρειάζεται χρόνος και πολύ υπομονή-κατανόηση για να πάνε όλα καλά. Εδώ με έναν σύντροφο αποφασίζεις να συζήσεις και ανακαλύπτεις πόσα χούγια που δεν γουστάρεις. Για φαντάσου να το κάνεις αυτό με τρία άτομα...

 

Αυτά λοιπόν.

Εδώ είμαι για όποιες άλλες απορίες.

 

Φιλάκια

Papapete

[tatiana]

Ο χωρισμός χτύπησε και τη δική μας πόρτα πριν απο μερικούς μήνες. Αυτή τη στιγμή είμαι με το αγοράκι μου που είναι 2,5 χρονών περίπου. Δε μπορώ να πώ ότι είναι και το πιο εύκολο πράγμα στο κόσμο αλλά επιβεβαιώνεται η απόφαση μου καθημερινά.

Ευτυχώς ανήκω στις τυχερές που έχουν αναίμακτα διαζύγια και όσο και αν είναι απίστευτο ό πρώην άντρας μου πλέον έγινε πατέρας.

[Ekabn]

Προσπαθώ να του δείξω ότι τον αγαπάω..ότι μπορούμε ακόμα να προσπαθήσουμε..και το πιστεύω γιατι με αγαπάει όπως κι εγώ. Δεν του το λέω αλλά μέσα μου φοβάμαι..φοβάμαι πολυ..δεν θέλω να τον χάσω

Συγνώμη βρε παιδιά που παρεμβαίνω, αλλά βρε elepet, βρε κοριτσάκι μου, πες του τα βρε παιδί μου, γιατί δεν τα λες αυτά όλα; Είναι πολύ σημαντικό να τα λες αυτά τα πράγματα, εγώ έχω πολύ μεγάλη ανάγκη να τα ακούω και ο άντρας μου το ίδιο, το βλέπω, όλοι οι άνθρωποι την έχουν αυτή την ανάγκη. Πες του αυτά που γράφεις εδώ, είσαι πολύ γλυκιά βρε, εμένα με συγκίνησες, άντε κουράγιοοοοο

[rani]

papapete οταν μεγαλωσουν τα παιδακια σου πιθανον να αλλαξει η συμπεριφορα τους....Τη μαμα τους τη βλεπουν?Πιθανον να σε κατηγορησουν ολοι οτι χωρισες παιδια-μανα.Την επιμελεια την ανελαβες υποχρεωτικα για καποιο λογο?Υπηρχε η δυνατοτητα να μεινουν με τη μαμα τους?Ξερεις, οσο καλος και να ειναι ο μπαμπας, ο διαχωρισμος παιδιου-μανας δε συγχωρειται απο τα παιδια.Αυτο το αγκαθι πιθανον να το εχουν για παντα μεσα τους και μην εκπλαγεις οταν ερθει η εφηβεια!

[th@lia]

Εγω θα ηθελα να ρωτησω αν καποιοι μετανιωσαν που πηραν τελικα την αποφαση να χωρισουν και μειναν μονοι με το παιδι τους ή αν τελικά τους βγηκε σε καλο η ασχημη αυτη ιστορια!!!

[Nantia]

Αχ βρε θαλια τι ανοιγεις βραδιατικα.............

 

Τι και αν μετανοιωσαμε τι και αν οχι.................

 

τιποτα δεν γυρναει ξανα πισω και η ζωη τρεχει και ειναι μπροστα μας............

 

Απλα εγω προσωπικα ελπιζω για καλυτερα πραγματα και αξιζω καλυτερα ...............

[Nantia]

Το πιο ωραιο πραγμα στο κοσμο ειναι η υγιης οικογενεια......................

 

Ποσο θα ηθελα μια τετοια, ναι μετανοιωσα που δεν εκανα σωστες επιλογες αυτο μονο..................................

 

Μακαρι να ειχα να δωσω στην μικρη μου αυτην την οικογενεια......... Ελπιζω καποτε να με συγχωρεσει.....................

 

[th@lia]

Να σου πω εγω πιστευω οτι θα προσφερεις αυτο που χρειαζεται στο παιδακι σου!!Δεν εχω χωρισει εγω (ακομα??ποτε δεν ξερεις) αλλα εχω ζησει απο πολυ κοντα διαζυγειο και βλεπω οτι αν υπαρχει υγιεις σχεση και με τους δυο γονεις τα παιδακια ειναι μια χαρα αλλα αν δεν υπαρχει τι γινεται!!!Οσο δεν για το θεμα που "ανοιγω" πιστευω οτι ειναι η πρωτη σκεψη που κανει καποιος οταν αμφιταλαντευεται- οχι οταν ο δρομος ειναι μονοδρομος ή αδιεξοδο!!!

Δυσκολες οι σχεσεις των ανθρωπων!!Αυτο καταλαβαινω εγω!!

[natasa31]

ΛΟΙΠΟΝ... ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΧΩΡΙΣΜΕΝΗ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙ ΧΩΡΙΣΜΕΝΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΗ ΗΛΙΚΙΑ. ΘΥΜΑΜΑΙ ΑΚΟΜΗ ΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΦΥΓΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΜΑ ΜΟΥ...ΕΠΑΙΡΝΑ ΠΟΛΥΤΗΡΙΟ ΑΠΟ ΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΙΟ.. ΜΕ ΠΕΙΡΑΖΕ ΠΟΛΥ ΤΟΤΕ ΔΙΟΤΙ ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΗΤΑΝ ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΜΕΤΟΠΙΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ(ΜΕΝΩ ΚΑΙ ΕΠΑΡΧΙΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ). ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΗΤΑΝ ΔΥΣΚΟΛΑ, ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΑ... Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΞΑΝΑΠΑΝΤΡΕΦΤΗΚΕ ΜΙΑ ΣΚΡΟΦΑ... ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΧΑΣΑ ΣΤΑ 16 ΚΑΙ ΚΑΙ ΚΑΙ... ΕΚΕΙΝΟ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΤΑΝ ΩΡΙΜΑΣΑ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΤΙ Ο ΧΩΡΙΣΜΟΣ ΗΤΑΝ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΟΥΣ ΚΙΝΗΣΗ... ΞΕΡΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΔΙΟΤΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΟΝΟ ΕΦΙΑΛΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΧΩ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΙ. ΜΕΝΟΥΝ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΟΙ ΑΣΧΗΜΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ. ΕΓΩ ΑΡΓΗΣΑ ΠΟΛΥ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΩ ΑΝΤΡΑ. ΞΕΡΕΙ ΚΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΑΝ ΔΩ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΗ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΦΥΓΩ ΕΙΔΙΚΑ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ...

[dora]

μπρος γκρεμος και πισω ρεμα...

Αυτη ειναι η αποψη μου για το γαμο. Δεν θεωρω οτι εχω εναν πετυχημενο γαμο αυτη τη στιγμη.. αν πχ σημερα δεν ηταν Τεταρτη απογευμα και ηταν Πεμπτη πρωι μπορει να ειχα βρεθει με μια αιτηση διαζυγιου στο χερι.. Ειμαι δυσκολος ανθρωπος και δυστυχως ο αντρας μου ακομα πιο δυσκολος απο μενα.. και το χειροτερο ειναι οτι εγω εδειξα εξ αρχης την "φρικιαστικη πλευρα του πραγματος" ενω αυτος οχι.. Οποτε θεωρωντας οτι παντρευομαι εναν ανθρωπο τοσο καλο και βολικο που θα με ανεχτει προχωρησα..

Αν ειχε δειξει και αυτος εξαρχης και την "δυσκολη πλευρα " του μαλλον δεν θα ειχε γινει ποτε αυτος ο γαμος..

Αυτο ομως που κατα τη γνωμη μου εκανε τον αντρα μου να εχει αυτη την "α" συμπεριφορα χτες και την "β" σημερα ειναι οτι δεν ειχε λαβει υποψην του τις δυσκολιες του γαμου, απο αποψη οικονομικων, συγκατοικισης, παιδιου.. πιστευε προφανως οτι θα ημασταν μονιμα σε ενα "μηνα του μελιτος" οπου δια μαγειας θα γινονται οι δουλειες, το παιδι μας θα ξυπναει μονο για να φαει (αερα κοπανιστο που δεν κοστιζει) και για να κανει κακα στο γιογιο απο την πρωτη μερα (που επισης δεν κοστιζει..) οτι ο Σκλαβενιτης θα μας εδινε δωροεπιταγη καθε μηνα, οτι το πετρελαιο ειναι προσφορα της πολυκατοικίας επειδη ειμαστε οι καλυτεροι ενοικοι..

Οτι θα πηγαινουμε με τον διχρονο γιο μας στην ταβερνα και θα ειμαστε σαν την οικογενεια της διαφημισης.. εμεις να το γλενταμε και το μωρο να καθεται ησυχο να παιζει με τα καλαμακια..

Οτι οι λαμπες στο σπιτι δεν θα καιγονται (ουτε στο πατρικο μου καιγοταν ποτε ρε γμτ ενω τωρα στο δικο μου καιγονται πως γινεται αυτο?) οτι τα καλοριφερ δεν θα θελουν εξαερωση, οτι τα πιατα μπαινουν μονα τους στη θεση τους οτι τα σωβρακα βγαινουν απο το πλυντηριο σιδερωμενα..

Δεν φταιει αυτος.. Φταιει οτι λογω επαγγελματος βλεπει πολλες ταινιες και εχει ταυτιστει με διαφορους ηρωες.. που στη ζωη τους γινονται ολα δια μαγειας..

 

Επισης ο αντρας μου δεν ξερει οτι οταν σκεφτεται κατι πρεπει να το λεει.. δηλαδη στην ερωτηση τι εχεις η απαντηση του ειναι"θα τους φτιαξω εγω με αυτα που κανανε τοτε , μου το ειπε ομως ο αλλος τοτε αλλα εγω δεν ακουγακαι τωρα εγινε αυτο που εγινε.."

 

Και επισης ο αντρας μου δεν ξερει.. οτι

α.. δεν ειμαι μεντιουμ

β... το εργο που παιζουμε δεν εχει αφηγητη και γω ειμαι πρωταγωνιστρια και οχι θεατης, για να βλεπω τι γινεται οταν αυτος ειναι στη δουλεια, στην καφετερια, οπουδηποτε..

 

Επισης ο αντρας μου δεν ξερει οτι τα παιδια τα γενναμε για να εχουμε καποιον να ακολουθαμε , να μας τραβαει μπροστα και οχι για να το τραβαμε εμεις.. εμεις ειμαστε πισω του και δεν εχουμε πουθενα να τα παμε.. γενναμε παιδια για να τους δωσουμε κατι καλυτερο απο αυτο που ειχαμε εμεις και οχι κατι χειροτερο.. κατι περισσοτερο και οχι κατι λιγοτερο..

 

Ο αντρας μου δεν ξερει τη διαφορα γκρινιας-συζητησης και ολα τα θεωρει γκρινια..

*Εχουμε να βγουμε καιρο.. να παμε σε κανα παιδοτοπο...

*Ολο γκρινια εισαι..

*Πωπω μιλαμε βρηκα τρομερη κινηση σημερα..

*Εσυ τη διαλεξες τη δουλεια σου τι γκρινιαζεις τωρα

Η καθε μου ατακα ειναι γκρινια..

 

Επισης ο αντρας μου δεν ξερει οτι τα σκουπιδια τα πεταμε στο σκουπιδοντενεκε και δεν τα αφηνουμε πανω στον καναπε και στο πατωμα γιατι την υπηρετρια που τα μαζευει την απολυσαμε..

 

Ολοι αυτοι ειναι λογοι διαζυγιου? Ισως ναι ίσως οχι..

παντως ειναι λογοι ομηρικων καβγαδων..

Δεν ξερω τι θα κανω αν η υπομονη μου εξαντληθει .. η μαλλον ξερω τι θα κανω.. δεν ξερω τι θα κανω μετα..

παντως δεν νομιζω οτι ενα σπιτι με φασαριες ειναι καλυτερο απο ενα σπιτι με μονο μαμα η μονο μπαμπα..

Οφειλουμε να προσφερουμε στα παιδια μας την ψυχικη τους ηρεμια και την ευτυχια.. γι αυτο τα φερνουμε στον κοσμο.. οχι για να τα κανουμε μαρτυρες της δικης μας αλοφροσυνης

[sofia_nefeli]

Δορα μου πριν λιγο καιρο αναρωτιομουν αν παλευω με κατι που ηταν ετσι η που εγινε στη πορεια...

για να καταλαβεις τι εννοω με τον αντρα μου παντρευτηκα στον ενα χρονο που ειμασταν μαζι λογω εγκυμοσυνης. για μενα ηταν πολυ μικρο το χρονικο διαστημα. ιδιως οταν ο ανθρωπος με τον οποιο εισαι μαζι ειναι κλειστος χαρακτηρας γινεται ακομα πιο μικρο. τοτε το παραπονο μου ηταν οτι υποχωρουσε ΠΑΝΤΑ. για μενα οταν ενας ανθρωπος που δεν υποστηριζει καθολου τις αποψεις του ειναι λαθος.

τωρα ειναι ακριβως το αντιθετο...δεν υποχωρει ΠΟΤΕ.

για να ερθω λοιπον στο θεμα μας ειμαι κ εγω ενας δυσκολος ανθρωπος. δινω πολλα και ζηταω πολλα. ειμαι οξυθυμη και πολλα πολλα αλλα. οταν λοιπον επρεπε να αποφασισω αν θα παντρευτω η οχι ειπα πως ναι διοτι αυτος ο ανθρωπος εκτος του οτι με αγαπαει και τον αγαπαω μπορει και να με παλεψει...αν καποιος υποχωρει τοτε εγω αυτοματα αρχιζω να σκεφτομαι και τα δικα μου λαθη...εγωισμος? δε ξερω! παντως αν φταιω ποτε δεν εχω διστασει να ζητησω συγγνωμη.απλα πολλες φορες δε το βλεπω και πρεπει καποιος να μου εξηγησει το λαθος μου.

τελοσπαντων αυτο που προσπαθω να σου πω ειναι οτι πολλες φορες οταν τα πραγματα ειναι καλα τοτε βγαζουμε τον καλυτερο εαυτο μας, οταν τα πραγματα ζοριζουν οπως πολυ ομορφα περιεγραψες τοτε και εμεις γινομαστε χειροτεροι...

και επειδη σε βλεπω πολλες φορες να αναρωτιεσαι τι ΠΡΕΠΕΙ να κανεις, οπως και εγω, και τι ειναι καλυτερο νομιζω οτι απλα πρεπει να δεχτουμε καποια πραγματα και να σκεφτουμε και τα καλα του αλλου. να σκεφτουμε ο αλλος πως μας βλεπει? κανει τις ιδιες σκεψεις? η μηπως μας διαλλεξαν και δεν σκεφτονται καθε τρεις και λιγο να μας χωρισουν? δεν ειναι λιγο αδικο να το κανουμε εμεις?

τα λεω για να τα ακουω ΠΑΝΩ ΑΠ'ΟΛΑ ΕΓΩ! μη νομιζεις δηλαδη οτι ξερω κατι παραπανω...

[micnat]

Τι είναι αυτό το κακό αυτές τις μέρες;;; Όλες στα μαχαίρια με τους αντρούληδες μας είμαστε;;;

 

Πάντως ευτυχώς που υπάρχει το φόρουμ εδώ... Με βοήθησαν πολύ αυτά που διάβασα αυτές τις μέρες εδώ μέσα... Και που όλοι πάνω κάτω ζουν σε παρόμοιες καταστάσεις μ'εμένα και την παλεύουν και καταφέρνουν να επιζούν...

 

Μου έχει περάσει κι εμένα αρκετές φορές από το μυαλό να πάρω τα παιδιά και να φύγω, ο άντρας μου είναι υπέροχος πατέρας στα παιδιά του όταν όλα πάνε καλά, όταν όμως έχει νεύρα ή είναι κουρασμένος αλλάζει και γίνεται γκρινιάρης και φωνακλάς και με τρελλαίνει. Και τσακωνόμαστε για ανούσια ζητήματα και κάθε φορά γίνεται όλο και πιο δύσκολο να συνέλθουμε...

 

Δώρα, περιττό να σου πω πως γράφεις εκπληκτικά.

[Nantia]

Dora μου μπορει η ζωη σου να μην εχει μπει μαλλον στο δρομο που θελεις, αλλα αν δεν στο εχω πει, κοριτσι μου καλο αδικησε....

 

Πρεπει να γραψεις βιβλιο

 

Και ας μπουμε στο θεμα μας.

Οταν ειμαστε με εναν ανθρωπο και δεν περναμε καλα αυτο εχει αντιχτυπο σε ολους τους τομεις της ζωης μας.

 

Απο μεσα μας πρεπει να βρουμε τις απαντησεις που ψαχνουμε γιατι μονο εμεις γνωριζουμε την αληθεια του ευατου μας.

Να μερικες ερωτησεις που πρεπει να θεσουμε στους ευατους μας

1) Εγω ειμαι η ιδια ή εχω αλλαξει?

2) Μου αρεσει ο ευατος μου τωρα?

3) Ποτε γελασα με την ψυχη μου τελευταια φορα?

4) Ποτε ειπα στον ανδρα μου σε αγαπω και το εννοουσα πραγματικα?

5) Παιρνω αυτα που θελω απο την σχεση μου , πχ τρυφεροτητα, αγαπη, στοργη, κατανοηση, ???

6) Αγαπαω τον ευατο μου?

7) Αγαπαω τον ανδρα μου?

Γνωριζω τα ορια μου?

9) Τι δεν αντεχω στον ανθρωπο μου?

10) Τι δεν αντεχω με εμενα?

11) Εχω αποκτήσει στην ζωη μου αυτα που ειχα θεσει παλιοτερα σαν στοχο?

 

 

Καλο ειναι ολοι μας να δινουμε χρονο στον ευατο μας να σκεφτομαστε να βλεπουμε τι θελει να μας πει και να θετουμε νεους στοχους..

Καλο ειναι να αγαπαμε αυτα που εχουμε

Καλο ειναι να αγαπησουμε τον ευατο μας

Καλο ειναι να ξεχναμε τα δυσαρεστα και να κοιταμε μπροστα

Καλο ειναι να μαθουμε επιτελους να μιλαμε σωστα και να δειχνουμε στον αλλο αυτο που νοιωθουμε.

[gerakina]

Νάντια μου γλυκιά είσαι μια υπέροχη μανούλα

κι αυτό έχει ανάγκη η κόρη σου!

Όλα στο μυαλό μας είναι.Εμείς φτιάχνουμε την ωραία "οικογένεια".

Καμιά φορά οι χωρισμένες οικογένειες ζούνε πιο αρμονικά και ήσυχα από τις... ενωμένες.