ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ!!!!!

[kalamaraki]

Πεσμου οτι ερχεσαι Θεσσ....να χαρω?

[ravT]

αχαχαχχα! Μπαααααααααααα... Αλλά τώρα με την Εγνατία είμαστε κοντα

[kalamaraki]

:( τι γελας μαρι....?

εγω θα χαιρομουνα... :p

[Σοφία Τ.]

Για εμενα παντως ενας χρονος περασε κι ενας χρονος εμεινε για να επιστρεψω στην πατριδα μου...Απο τον αλλο μηνα αρχιζω να μετραω αντιστροφα για του χρονου το καλοκαιρι και τον...επαναπατρισμο μου (kalamaraki εσυ με νιωθεις εεεεεε;;;;;;);))

[kalamaraki]

Ε εννοειτε οτι σε νιωθω....! Τα ειχαμε πει και απο κοντα...σαν την "πατριδα" σου δεν εχει...

[Σοφία Τ.]

;);)

[anastasia.t]

Καλησπέρα, θα ήθελα να εκφράσω την άποψη μου στο θέμα καλή μου SWEETY. Είμαι σύζυγος στρατιωτικού και όπως καταλαβένεις οι μεταθέσεις σε πολλά και μακρινά μέρη είναι για εμάς ρουτίνα. Όταν παντρευτίκαμε, πριν πέντε χρόνια φύγαμε αμέσως για Λήμνο, μόνοι-μακρυά- ξένοι σε ξένους-μου έλειπαν οι γονείς μου και κυρίως η αδερφή μου. Αυτό που έκανα και στο προτείνω, αν και μπορεί να δυσκολευτείς στην αρχή, είναι να ασχοληθεις με τον εαυτό σου, να βρείς κάποιο ενδιαφέρον και να ηρεμήσεις και έπειτα να μιλήσεις στον σύζυγό σου όμορφα και ωραία ώστε να καταλάβει που δυσκολεύεσε. Εγώ με κόπο βρήκα μια δουλίτσα, πήγα γυμναστήριο, έκανα δύο φίλες, και τότε βρήκα ευκαιρία και έβγαλα δίπλωμα οδήγησης. Αλλά το κυριότερο την κατάλληλη και ήρεμη στιγμή μίλησα με τον άντρα μου για ότι με ενοχλούσε και το λύσαμε μαζί. Δεν είναι όλα εύκολα αλλά θέλει υπομονή. Έπειτα πήραμε μετάθεση στον τόπο μας, δίπλα στους δικούς μας, όλα καλά, βρισκόμαστε, τρώμε μαζί, βλεπόμαστε και ότι άλλο μπορούμε. Αλλά από τότε έχουν αλλάξει πολλά. Είμαστε πολύ καλά και με τους γονείς μου και με τα πεθερικά μου αλλά οι υποχρεώσεις μας δεσμεύουν. Έχουμε τρία παιδάκια, το οποίο δεν μας μένει χρόνος για άλλες υποχρεώσεις. Προσπαθούμε να κάνουμε την δική μας ζωή, αλλά δυστηχώς υπάρχουν τα πρέπει. Μήπως όταν είμαστε μακριά απο τις <<άλλες>> υποχρεώσεις είμαστε καλύτερα? Είναι καλό να αγαπάμε τους γονείς και τα αδέρφια μας αλλά το καλύτερο είναι η αγάπη και η ηρεμία μέσα στην δική μας, πλέον, οικογένεια. Εξήγησε στον άντρα σου πώς νιώθεις και τί ανάγκες έχεις, ήρεμα και ωραία, αλλά για την δική σας ηρεμία και όχι για τους γονείς.

[anastasia.t]

Καλησπέρα, θα ήθελα να εκφράσω την άποψη μου στο θέμα καλή μου SWEETY. Είμαι σύζυγος στρατιωτικού και όπως καταλαβένεις οι μεταθέσεις σε πολλά και μακρινά μέρη είναι για εμάς ρουτίνα. Όταν παντρευτίκαμε, πριν πέντε χρόνια φύγαμε αμέσως για Λήμνο, μόνοι-μακρυά- ξένοι σε ξένους-μου έλειπαν οι γονείς μου και κυρίως η αδερφή μου. Αυτό που έκανα και στο προτείνω, αν και μπορεί να δυσκολευτείς στην αρχή, είναι να ασχοληθεις με τον εαυτό σου, να βρείς κάποιο ενδιαφέρον και να ηρεμήσεις και έπειτα να μιλήσεις στον σύζυγό σου όμορφα και ωραία ώστε να καταλάβει που δυσκολεύεσε. Εγώ με κόπο βρήκα μια δουλίτσα, πήγα γυμναστήριο, έκανα δύο φίλες, και τότε βρήκα ευκαιρία και έβγαλα δίπλωμα οδήγησης. Αλλά το κυριότερο την κατάλληλη και ήρεμη στιγμή μίλησα με τον άντρα μου για ότι με ενοχλούσε και το λύσαμε μαζί. Δεν είναι όλα εύκολα αλλά θέλει υπομονή. Έπειτα πήραμε μετάθεση στον τόπο μας, δίπλα στους δικούς μας, όλα καλά, βρισκόμαστε, τρώμε μαζί, βλεπόμαστε και ότι άλλο μπορούμε. Αλλά από τότε έχουν αλλάξει πολλά. Είμαστε πολύ καλά και με τους γονείς μου και με τα πεθερικά μου αλλά οι υποχρεώσεις μας δεσμεύουν. Έχουμε τρία παιδάκια, το οποίο δεν μας μένει χρόνος για άλλες υποχρεώσεις. Προσπαθούμε να κάνουμε την δική μας ζωή, αλλά δυστηχώς υπάρχουν τα πρέπει. Μήπως όταν είμαστε μακριά απο τις <<άλλες>> υποχρεώσεις είμαστε καλύτερα? Είναι καλό να αγαπάμε τους γονείς και τα αδέρφια μας αλλά το καλύτερο είναι η αγάπη και η ηρεμία μέσα στην δική μας, πλέον, οικογένεια. Εξήγησε στον άντρα σου πώς νιώθεις και τί ανάγκες έχεις, ήρεμα και ωραία, αλλά για την δική σας ηρεμία και όχι για τους γονείς.

[ΣοφιαΔ]

δεν έχω δωδω καποια συμβουλη, απλως ηθελα να μοιραστω κ εγω κατι μαζι σας, γιατι αν μιλησω με τοτς γονεις μου, θα κλαιμε ολοι μαζι απο το τηλεφωνο. πριν 5 χρονια ηρθα απο το εξωτερικο στην ελλαδα για σπουδες. χριστουγεννα, πασχα καλοκαιρια ανεβαινα παντα στη γερμανια. φετος ομως βρηκα δουλεια κ δεν μπορω να παρω αδεια, πραγμα που σημαινει χριστουγεννα πρωτη φορα μακρια απο τους γονεις μου κ την αδερφη μου. πιο πολυ με αγχωνει κ με στεναχωρει το πως θα αισθανονται εκεινοι. με την αδερφη μου εχουμε τρελο δεσιμο.

[Ελένη10]

¨) .........."????

Επεξεργάστηκαν 10 Μαρτίου,2012 by ΛΙΝΑ
ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΩ ΑΛΛΟ

[εβελινα μενιδι]

Koitaw k blepw plhgwmenes gynaikes apo oles ths pleyres mia eimai k egw,eimai apo larisa k edw k duo xronia menw athina me ton arrabwniastiko mou.efyga giati agaphsa hrtha edw k ksafnika meta apo polu ligo kairo syneidhtopoiw pws exw mpleksei me athlious anthrwpous emeina gia ton kalo mou eimai monh mou mia ksenh se mia ksenh ahdiadtikh oikogeneia trwgomoun me ta rouxa mou akomh k twra mou kanane thn zwh mou kolash me brizan mexri pou mas petaksane apo to spiti mename me thn aderfh toy drama h katastash na kanoume erwta k na mpoukarh mesa me to etsi thelw h isterw. Fygamai k menoume se enoikio oikonomika skata petherika apopath k aposkata milaw me ton mpampa mou poy einai sxetika mikros egw26 ekeinos53k h mama to idio k me rwtane pws pernaw k tous lew uperoxa fovera ligo me ta petherika paraponiemai ekei den antexw klaiw k otan kleinw to thl koitazw ntoubaria gurw mou exw parei skulo gia ligo kairo eniwtha parea phra k kotes xaxaxa alla me kanena zwntano den mporousa na gelasw na pw thn malakia mou megalos ponos ametrhta giati gia tous goneis tou mwrou mou mexri pou to poli kleisimo me trelane den hksera katholou thn athina oute thn kserw k twra exw mathei na phgainw spata pallhnh pou menw pikermi geraka k ksafnika mia mera ta pairnw asxhma me ta petherika k phra to amaksi phga rafhna monh mou asxeth gia na mhn ksespasw ston antrwpo mou. To apotelesma aykshsa to tsigaro k stamathsa na koimamai thn nuxta xwris na to kanw epitides.ti na kanw mou lete thelw na zhsw mazi tou na sunexisw na gelaw exw na gelasw me thn osyxh mou duo xronia den bgainoume eksw logo oikonomikwn mas zhtane k ta petherika keyta xwris logo exoume trelathei exw na peripoihsw emena ase mhn pw kakytera.to xeirotero einai h monaksia den mporw thelw na diaskedasw na omorfhnw kapws thn zwh mou kathe mera mageireyw tria faghta zymwnw pswmi mhpws k ksespasw ekei k to kalytero h thleorash einai sthn diapaswn gia na mhn niwthw monh.exw na dw tous goneis mou apo to pasxa thn anhpsia mou triwn xronwn to idio mou leipoun k kserete giati? Giati ekeinoi me agapane edw pou zw den me sebete kaneis fobamai....exw afhsei thn evelina polu pisw me exw dei na sernomai apo stenaxwria mhpws den kanw kati swsta k niwthw etsi?alla koitakste poses gynaikes niwthoun etsi

[giwta-la]

εγω μενω σε αλλο νομο απο τους γονεις μου αλλα επισκεπτομαστε συχνα τους δικους μου. στην αρχη δε με ενοιαζε αν ειμαι μακρια , αλλα οταν εφυγα με πειραξε που δεν ειχα καποιον που να ξερω απο μικρη,ναχουμε μια κοινη αναμνηση βρε αδερφε... δε ξερω..οσο δουλευα ή σπουδαζα σε αλλες πολεις δε με ενοιαζε και πολυ,αλλα τωρα που παντρευτικα με πειραζει ναμαι μακρια απο τις παιδικες μου εικονες! θελω τη μαμα μου!

[Rea_1971]

καλο μου κοριτσακι γιατι ετσι ??? εισαι πολυ νεα ακομα για να νοιωθεις ετσι , εφοσον δεν σου ταιριαζε αυτος ο ανθρωπος γιατι ησουνα μαζι του ?? και το κυριοτερο ειναι γιατι δεν καθεσε να συζητησεις μαζι του αυτα που σε απασχολουνε , ειτε με τον ενα ειτε με τον αλλο τροπο θα βρεθει καποια λυση . Δεν λεω καλοι και οι γονεις αλλα απο την στιγμη που γνωρισα τον ανθρωπο μου , τον ερωτευτικα και εκανα οικογενεια μαζι του εκεινος και τα παιδια μας ειναι η οικογενεια μου , μαζι τους θελω να κανω διακοπες , μαζι τους θελω να ειμαι ολη την ωρα , εμεις οι 3 η οι 4 (πλεον σε λιγους μηνες) ειμαστε οικογενεια . Οι γονεις μου ειναι ηλικιωμενοι και ο μπαμπας μου αρρωστος με αλζχαιμερ , δεν λεω τους βοηθαμε με ευχαριστηση διοτι ειναιθ οι γονεις μου , αλλα με την ιδια ευχαριστηση θα βοηθουσα και τους γονεις του .Δεν εχω αναγκη απο τους γονεις μου ουτε ο πανος απο τους δικους του , πηγαινουμε λαρισα να τους βλεποθμε τους δικους του 2-3 φορες το μηνα και να βλεπουνε και να παιζουνε με το εγγονι τους αλλα το κανω με αγαπη , πραγματικα τους λατρευω. Το ιδιο και τους γονεις μου ο πανος , ομως ? ως εκει , ο πανος ειναι στρατιωτικος ανα πασα στιγμη μπορει να μας διωξουνε απο θεσσνικη ( μην σας πω οτι το παρακαλαω κιολας ) δεν με νοιαζει , εκει που θα παμε θα ειμαστε εμεις οι 4 , η οικογενεια μας , εντα3ει δεν θα μποροθμε να βλεπουμε τοσο συχνα τους γονεις μας οσο τωρα αλλα τι σημασια εχει ? τα παιδια μου και τον ανθρωπο μου θα εχω , δεν με νοιαζει τιποτα αλλο , ουτε εκεινον .

Συζητησε με τον αντρα σου κουκλα μου και βρειτε μια λυση και προς Θεου μην κανετε ακομα παιδι , δεν ειστε ετοιμοι , δεν φταιει τιποτα να την πληρωσει αυτο το παιδι

 

Signomi gia tous latinikous xaraktires exo provlima sto pliktrologio.

Mporei o antras mou na min einai stratiotikos alla perigrafeis kai ta dika mou aistimata.

Kai gia mena h oikogenia mou, o kosmos mou olos eimaste emeis oi 4. Tous goneis mou tous latrevo alla h lwaxtara mou einai o antras mou kai ta paidia mou.

Oi goneis mou einai 82 kai 87 kapoia stigmi tha figoun...

[Rea_1971]

Η ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ !!!!!!!

 

+1.000

[panagiota2]

ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ..ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ..

[mybabygirl]

Κι εγω μένω μακριά από τους γονείς μου αλλά θεωρώ ότι όταν ένα παιδί επιλέγει να φύγει από τους γονείς του και να μείνει μόνιμα σε ένα άλλο μέρος (δε μιλάμε για άλλη γειτονιά) τότε κάτι υπάρχει από πίσω που το κάνει να φύγει.Εγώ δεν εχω παραπονο από τους γονεις μου οσον αφορα τα υλικά είχα τα πάντα από μικρη ρουχα,χρήματα για βόλτες,σπουδές.κλπ.Συναισθηματικά όμως πάντα υπήρχε ένα μεγάλο κενό.Ο μπάμπάς έλειπε όλη μέρα λόγω δουλειάς και γενικά δεν ήταν πολύ του παιχνιδιού και της κουβέντας και η μαμά κλασσική νοικοκυρά που δεν ασχολιόταν ή δεν ήξερε πως να μας προσεγγισει.Μιλαγε συνεχεια και ποτε δεν μας αφηνε χωρο για να μιλησουμε και να της πουμε τη αισθανομαστε.Φυσικα δεν το καταλαβαινε οτι το εκανε αυτό και παντα ειχε παραπονο οτι δεν της μιλαμε.Απότελεσμα να μην ειμαστε πολύ κοντα ποτε!!!Όταν καποιες φιλες μου ακουσαν ότι σκέφτομαι να μετακομισω Κρητη μου ειπαν πως θα αντεξεις μακρια από τους γονεις σου?Εκεινες βεβαια ειχαν μια τελειως διαφορετικη σχεση με τη μητερα του από ότι εγω.Η αληθεια είναι ότι μου λειπουν αλλα θεωρω ότι ένα παιδι γεματο συναισθηματικα από τους γονεις του δυσκολα θα φυγει πολύ μακρια!!Φυσικα υπαρχουν και εξαιρέσεις που αναγκάζεσαι να φυγεις!

[Γεωργουλα]

Καλησπέρα κ από μένα! Κ γω έχω το ίδιο θεμα..είμαι μακριά από τους γονείς μου...κ καλά τώρα δεν είμαι πολύ μακριά. Μπορώ ν πηγαίνω σχετικά εύκολα ν τους βλέπω έστω κάθε 2 μήνες...σ λίγα χρόνια όμως θ πρέπει ν πάμε στην Κρήτη...από εκεί είναι ο άντρας μου...για βιοποριστικούς λόγους...κ δεν θέλω ν πάω με τίποτα...ωραία η Κρήτη αλλά μόνο για καλοκαιρι! Δεν μπορώ ν ζήσω εκεί κ τόσο μακριά από τους γονείς μου...όσο το σκέφτομαι στενοχωριέμαι πολυ..κ θ πάμε αναγκαστικά κ για βιοποριστικούς λόγους...βλέπετε όταν αρραβωνιάστηκαν μ τον άντρα μου,μ χρ πει ότι θ πηγαίναμε κάποια στιγμή...εγώ βέβαια πίστευα πως θ έβρισκα δουλειά κ δεν θα φεύγαμε..δυστυχώς όμως θ αναγκαστώ ν πάω κ δεν θέλω...τι ν κάνω?

[Νένα 27]

Καλησπέρα...Για δώστε λίγο κουράγιο και από δω...Και γω από Αθήνα είμαι με μπαμπά από Κρήτη...κατέβαινα για διακοπές και κατέληξα εδώ μόνιμα...σε ένα χωριό,πιο χωριό και από χωριό με εντελώς αντίθετες νοοτροπίες,διαφορετικά στα πάντα από την ώρα που τρώνε μέχρι και το ότι δεν καπνίζουμε μπροστά σε κόσμο (Όχι πως δίνω σημασία σε κάτι τετοια) απλά είναι Όλα τελείως διαφορετικά..ο μπαμπάς μου δεν ζει πια και η μάνα μου με τις αδερφές μου φίλες κτλ είναι Αθήνα...δύσκολη η επιβίωση...

[MagdaP]

Just now, Νένα 27 είπε:

Καλησπέρα...Για δώστε λίγο κουράγιο και από δω...Και γω από Αθήνα είμαι με μπαμπά από Κρήτη...κατέβαινα για διακοπές και κατέληξα εδώ μόνιμα...σε ένα χωριό,πιο χωριό και από χωριό με εντελώς αντίθετες νοοτροπίες,διαφορετικά στα πάντα από την ώρα που τρώνε μέχρι και το ότι δεν καπνίζουμε μπροστά σε κόσμο (Όχι πως δίνω σημασία σε κάτι τετοια) απλά είναι Όλα τελείως διαφορετικά..ο μπαμπάς μου δεν ζει πια και η μάνα μου με τις αδερφές μου φίλες κτλ είναι Αθήνα...δύσκολη η επιβίωση...

Καλησπέρα! Να υποθέσω ότι είναι ο άντρας σου από εκεί και δεν δουλεύεις; μάλλον πρέπει να βρεις ενδιαφέροντα... 

Ζω κι εγώ σε νησί, μικρό, αλλά ήρθα εδώ πριν δέκα χρόνια όταν αποδεχτηκα μόνιμο διορισμό. Μεγάλωσα σε μεγάλη πόλη αλλά εργαζομουν πέντε χρόνια ως αναπληρωτρια από δω και από εκεί πριν μονιμοποιηθω... Έτσι είχα συνηθίσει να είμαι μακριά από τους γονείς. Εδώ γνώρισα τον άντρα μου (από βόρεια Ελλάδα), παντρευτηκαμε και μένουμε με το παιδάκι μας μακριά από όλους. Δε με ενοχλεί που είμαι μακριά από τους γονείς μου, πάντα ήμουν ανεξάρτητη. Βέβαια, σίγουρα υπάρχουν στιγμές που νοσταλγω την πόλη μου και τους δικούς μου, αλλά σε γενικές γραμμές είμαι καλά. Νομίζω όμως ότι μπορεί να αισθανόμουν διαφορετικά αν δεν εργαζομουν. Η ψυχολογία μάλλον είναι διαφορετική γιατί η ζωή στο νησί ήταν καθαρά δική μου επιλογή λόγω δουλειάς και δε μου την "επέβαλε" κανείς, αν και σίγουρα θα είχα φύγει αν δεν είχα παντρευτεί. Γι αυτό σε ρώτησα αν εργαζεσαι. 

Νομιζω πρέπει να βρεις ενδιαφέροντα και αν υπάρχει δυνατότητα και δουλειά. Η δουλειά βοηθάει όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο αλλά και σε κοινωνικό. Γνωρίζεις καινούργιο κόσμο χωρίς απαραίτητα να είναι συναναστροφες του συζύγου. Όσο για τη νοοτροπία, σίγουρα είναι διαφορετική αλλά μη δίνεις σημασία... 

[Νένα 27]

4 ώρες πρίν, MagdaP είπε:

Καλησπέρα! Να υποθέσω ότι είναι ο άντρας σου από εκεί και δεν δουλεύεις; μάλλον πρέπει να βρεις ενδιαφέροντα... 

Ζω κι εγώ σε νησί, μικρό, αλλά ήρθα εδώ πριν δέκα χρόνια όταν αποδεχτηκα μόνιμο διορισμό. Μεγάλωσα σε μεγάλη πόλη αλλά εργαζομουν πέντε χρόνια ως αναπληρωτρια από δω και από εκεί πριν μονιμοποιηθω... Έτσι είχα συνηθίσει να είμαι μακριά από τους γονείς. Εδώ γνώρισα τον άντρα μου (από βόρεια Ελλάδα), παντρευτηκαμε και μένουμε με το παιδάκι μας μακριά από όλους. Δε με ενοχλεί που είμαι μακριά από τους γονείς μου, πάντα ήμουν ανεξάρτητη. Βέβαια, σίγουρα υπάρχουν στιγμές που νοσταλγω την πόλη μου και τους δικούς μου, αλλά σε γενικές γραμμές είμαι καλά. Νομίζω όμως ότι μπορεί να αισθανόμουν διαφορετικά αν δεν εργαζομουν. Η ψυχολογία μάλλον είναι διαφορετική γιατί η ζωή στο νησί ήταν καθαρά δική μου επιλογή λόγω δουλειάς και δε μου την "επέβαλε" κανείς, αν και σίγουρα θα είχα φύγει αν δεν είχα παντρευτεί. Γι αυτό σε ρώτησα αν εργαζεσαι. 

Νομιζω πρέπει να βρεις ενδιαφέροντα και αν υπάρχει δυνατότητα και δουλειά. Η δουλειά βοηθάει όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο αλλά και σε κοινωνικό. Γνωρίζεις καινούργιο κόσμο χωρίς απαραίτητα να είναι συναναστροφες του συζύγου. Όσο για τη νοοτροπία, σίγουρα είναι διαφορετική αλλά μη δίνεις σημασία... 

Όχι δεν εργάζομαι..Δεν θέλει ο άντρας μου...ήταν μια συμφωνία από την αρχή...18 χρόνων ήρθα εδώ μόνιμα,Μόλις τελείωσα το Λύκειο...Μόνο στην δουλειά του άντρα μου πήγαινα (είναι αγρότης) στα χωράφια δηλαδή πριν κάνω παιδιά...πέρναγε η ώρα και ας ήταν χωράφι...κάτι εντελώς διαφορετικό από την ζωή που είχα στην Αθήνα.. το πρόβλημα μου είναι ότι είναι για όλους εδώ το μαύρο πρόβατο.. η Αθηναία...Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις πως το εννοώ...ζηλεύουν πολύ με αποτέλεσμα να μην μπορώ να κάνω παρέα μαζί τους...άρα είναι μόνη μου με τον άντρα μου και τα παιδιά μου...Και αυτό είναι δύσκολο...χρειάζομαι κάτι να ξεφεύγω και γω..προσπαθώ να συμβιβάστω γιατί τον άντρα μου τον αγαπάω πάρα πολύ όπως και εκείνος και με καταλαβαίνει απόλυτα αλλά κάπου και γω κλαταρω..

[anemoni1989]

On 10/4/2019 at 1:48 ΠΜ, Νένα 27 είπε:

Όχι δεν εργάζομαι..Δεν θέλει ο άντρας μου...ήταν μια συμφωνία από την αρχή...18 χρόνων ήρθα εδώ μόνιμα,Μόλις τελείωσα το Λύκειο...Μόνο στην δουλειά του άντρα μου πήγαινα (είναι αγρότης) στα χωράφια δηλαδή πριν κάνω παιδιά...πέρναγε η ώρα και ας ήταν χωράφι...κάτι εντελώς διαφορετικό από την ζωή που είχα στην Αθήνα.. το πρόβλημα μου είναι ότι είναι για όλους εδώ το μαύρο πρόβατο.. η Αθηναία...Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις πως το εννοώ...ζηλεύουν πολύ με αποτέλεσμα να μην μπορώ να κάνω παρέα μαζί τους...άρα είναι μόνη μου με τον άντρα μου και τα παιδιά μου...Και αυτό είναι δύσκολο...χρειάζομαι κάτι να ξεφεύγω και γω..προσπαθώ να συμβιβάστω γιατί τον άντρα μου τον αγαπάω πάρα πολύ όπως και εκείνος και με καταλαβαίνει απόλυτα αλλά κάπου και γω κλαταρω..

Οδηγεις?? Αν ναι, ισως μπορείς να πεταγεσαι σε καποια κοντινη πολη να κανεις διάφορα πράγματα... Να μαθεις διαφορες τεχνες και να απασχολεισαι... Μπορεις πχ να ασχοληθεις με το decoupage, να φτιαχνεις χειροποιητα κοσμήματα, γλυκα του κουταλιου, να κανεις μαθηματα υπολογιστη πχ ή καποια ξενη γλωσσα... Πλεον με το ίντερνετ οι επιλογες ειναι πολλες, εμεις δεν τς γνωριζουμε!!! :) 

Και που ξερεις, μπορεί σιγα σιγα να βγαλεις και κανα χαρτζηλικι!!! :) 

[MagdaP]

On 10/4/2019 at 1:48 ΠΜ, Νένα 27 είπε:

Όχι δεν εργάζομαι..Δεν θέλει ο άντρας μου...ήταν μια συμφωνία από την αρχή...18 χρόνων ήρθα εδώ μόνιμα,Μόλις τελείωσα το Λύκειο...Μόνο στην δουλειά του άντρα μου πήγαινα (είναι αγρότης) στα χωράφια δηλαδή πριν κάνω παιδιά...πέρναγε η ώρα και ας ήταν χωράφι...κάτι εντελώς διαφορετικό από την ζωή που είχα στην Αθήνα.. το πρόβλημα μου είναι ότι είναι για όλους εδώ το μαύρο πρόβατο.. η Αθηναία...Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις πως το εννοώ...ζηλεύουν πολύ με αποτέλεσμα να μην μπορώ να κάνω παρέα μαζί τους...άρα είναι μόνη μου με τον άντρα μου και τα παιδιά μου...Και αυτό είναι δύσκολο...χρειάζομαι κάτι να ξεφεύγω και γω..προσπαθώ να συμβιβάστω γιατί τον άντρα μου τον αγαπάω πάρα πολύ όπως και εκείνος και με καταλαβαίνει απόλυτα αλλά κάπου και γω κλαταρω..

Καταλαβαίνω... Δύσκολο μου φαίνεται. Δεν έχει κάποια πόλη κοντά να κάνεις κάποια δραστηριότητα για να ξεφυγεις λίγο; αν έκανες κάτι που σε ευχαριστουσε κάποιες ώρες την εβδομάδα θα ένιωθες καλύτερα. Κάποια χορωδία ίσως ή μαθήματα ζωγραφικής ή κάτι άλλο που θα σε ενδιέφερε. Το θετικό είναι πως με τον άντρα σου τα βρίσκετε και υπάρχει αγάπη. Οπότε εγώ θα έλεγα να προσπαθήσεις να βρεις ενδιαφέροντα. 

[Νένα 27]

9 ώρες πρίν, anemoni1989 είπε:

Οδηγεις?? Αν ναι, ισως μπορείς να πεταγεσαι σε καποια κοντινη πολη να κανεις διάφορα πράγματα... Να μαθεις διαφορες τεχνες και να απασχολεισαι... Μπορεις πχ να ασχοληθεις με το decoupage, να φτιαχνεις χειροποιητα κοσμήματα, γλυκα του κουταλιου, να κανεις μαθηματα υπολογιστη πχ ή καποια ξενη γλωσσα... Πλεον με το ίντερνετ οι επιλογες ειναι πολλες, εμεις δεν τς γνωριζουμε!!! :) 

Και που ξερεις, μπορεί σιγα σιγα να βγαλεις και κανα χαρτζηλικι!!! :) 

Οδηγώ Ναι...Αλλά δεν εχω και πολλές επιλογές..Τώρα έχω μωρό και οι μετακινήσεις μου είναι πολύ δύσκολες 1ον και 2ον και σημαντικότερο είναι το εξής...το χωριό ειναι χωριο της Κρητης που μένω και  είναι πολλαααααααα χρόνια πίσω....Και γενικότερα όλοι εδώ....για παράδειγμα στην πιο κοντινή κωμόπολη θα πω γιατί πόλη δεν την λες υπάρχει γυμναστήριο αν δουν γυναικα εκεί μέσα αρχίζουν "πω πω ντροπής πράγματα παντρεμένη γυναικα και αντί να κοιτάει τον άντρα της και τα παιδιά της πάει και γυμναζεται " αν πάλι δουν ανύπαντρη λένε " απαπαπαπα κρίμα το κορίτσι να δω ποιος θα την πάρει με τα μυαλά που κουβαλαει" ...μιλάμε για εξωφρενικά πράγματα...Και γω ειλικρινά χεστηκα να το πω ωμά για το τι θα πουν για εμένα,ο άντρας μου όμως δεν είναι το ίδιο...Δεν θέλει να δίνει δικαιώματα όποτε έχω καταλήξει κλεισμένη μέσα σε ένα σπίτι με 2 παιδιά...Δεν έχω παρέα...είναι πολύ πίσω εδώ τα πράγματα,στην αρχή δεν τα έβλεπα γιατί λίγο ο έρωτας λίγο το ότι είχα τα συγγενικά πρόσωπα του άντρα μου (ξάδερφες, συνηφαδα) πέρναγε η ώρα μου...με τα χρόνια αυτά άλλαξαν...σιγά σιγά μου κάνανε κακο...βάζανε λόγια και μου δημιουργούσαν προβλήματα στον γάμο μου...Έτσι έκοψα...είναι λίγο Δράμα η κατάσταση εδώ...κάτι κατσικάκια έχω και τα λέμε...

[Νένα 27]

4 ώρες πρίν, MagdaP είπε:

Καταλαβαίνω... Δύσκολο μου φαίνεται. Δεν έχει κάποια πόλη κοντά να κάνεις κάποια δραστηριότητα για να ξεφυγεις λίγο; αν έκανες κάτι που σε ευχαριστουσε κάποιες ώρες την εβδομάδα θα ένιωθες καλύτερα. Κάποια χορωδία ίσως ή μαθήματα ζωγραφικής ή κάτι άλλο που θα σε ενδιέφερε. Το θετικό είναι πως με τον άντρα σου τα βρίσκετε και υπάρχει αγάπη. Οπότε εγώ θα έλεγα να προσπαθήσεις να βρεις ενδιαφέροντα. 

Όπως έγραψα και στην anemoni1989 υπάρχει μια κωμόπολη περίπου μισή ώρα από δω αλλά δεν υπάρχουν τέτοιου είδους δραστηριότητες και έχω τεράστιο θέμα με την νοοτροπία τους γιατί όπως και να έχει και ο άντρας μου μπορεί να είναι δίπλα μου να με στηρίζει αλλά έχει μεγαλώσει και αυτός με αυτή την νοοτροπία...Τι θα πει ο ένας και ο άλλος...Και δεν θέλει να ακουστεί για εμένα κάτι.. άστα σου λέω είναι Δράμα η κατάσταση...Όταν έρχονται οι δικοι μου από Αθήνα δεν μπορούν  ούτε 2μερες να κάτσουν θέλουν να εξαφανιστούν...Και ειλικρινά είμαι πολύ καλά με τον άνθρωπο μου για εκείνον έχω αντέξει αλλά κάπου τα φτύνω...πολύ μοναξιά...με τα βιβλία την βγάζω και τα παιδιά μου ...Ειναι δύσκολο...προσπαθώ να συμβιβάστω αλλά κάπου ζορίζομαι.. 

[anemoni1989]

14 ώρες πρίν, Νένα 27 είπε:

Οδηγώ Ναι...Αλλά δεν εχω και πολλές επιλογές..Τώρα έχω μωρό και οι μετακινήσεις μου είναι πολύ δύσκολες 1ον και 2ον και σημαντικότερο είναι το εξής...το χωριό ειναι χωριο της Κρητης που μένω και  είναι πολλαααααααα χρόνια πίσω....Και γενικότερα όλοι εδώ....για παράδειγμα στην πιο κοντινή κωμόπολη θα πω γιατί πόλη δεν την λες υπάρχει γυμναστήριο αν δουν γυναικα εκεί μέσα αρχίζουν "πω πω ντροπής πράγματα παντρεμένη γυναικα και αντί να κοιτάει τον άντρα της και τα παιδιά της πάει και γυμναζεται " αν πάλι δουν ανύπαντρη λένε " απαπαπαπα κρίμα το κορίτσι να δω ποιος θα την πάρει με τα μυαλά που κουβαλαει" ...μιλάμε για εξωφρενικά πράγματα...Και γω ειλικρινά χεστηκα να το πω ωμά για το τι θα πουν για εμένα,ο άντρας μου όμως δεν είναι το ίδιο...Δεν θέλει να δίνει δικαιώματα όποτε έχω καταλήξει κλεισμένη μέσα σε ένα σπίτι με 2 παιδιά...Δεν έχω παρέα...είναι πολύ πίσω εδώ τα πράγματα,στην αρχή δεν τα έβλεπα γιατί λίγο ο έρωτας λίγο το ότι είχα τα συγγενικά πρόσωπα του άντρα μου (ξάδερφες, συνηφαδα) πέρναγε η ώρα μου...με τα χρόνια αυτά άλλαξαν...σιγά σιγά μου κάνανε κακο...βάζανε λόγια και μου δημιουργούσαν προβλήματα στον γάμο μου...Έτσι έκοψα...είναι λίγο Δράμα η κατάσταση εδώ...κάτι κατσικάκια έχω και τα λέμε...

Δεν ξέρω τι να σε συμβουλευσω τοτε... Εγω σε κάτι τέτοια ειμαι πιο χυμα... Θα ελεγα δηλαδή στον αντρα μου οτι "κοιτα να δεις πιεςζομαι... Ή θα δινεις σημασια στο τι θα πει ο κοσμος και το πιο πιθανό είναι να λακιξω σε λιγα χρόνια ή θα γυρίσουμε την πλάτη στους ασχετους και θα κοιτάξουμε να ειμαστε καλα"... 

Οπως και να χει κοιτα να τα χεις καλα με τον εαυτό σου και μη σε νοιαζει για τς αλλους... Μπορεις να παρακολουθεις online σεμιναρια, να μαθεις καποια τεχνη και να ανοιξεις και μια επιχείρηση μεσω ιντερνετ.. Σκεψου το!!! Ετσι θα εχεις και την ανθρώπινη επαφη και κανεις κουτσομπολης δε θα το μαθει αφού θα είσαι σπίτι σου!!! Χε χε