δισχιδης ραχη-πως να βρει μια μανα τη δυναμη να αποχωριστει το μωρακι της????

[baila]

Αν δεν φοβόσουν θα ήσουν αναίσθητη, καλή μου! Ο φόβος, μετά από κάθε τέτοια περίπτωση, είναι ο καλύτερός μας φίλος...

Εγώ να δεις πώς φοβάμαι...Όμως, κάνω τον σταυρό μου και συνεχίζω...Κάπου διάβασα ότι ο πόνος είναι το άνοιγμα προς την ελευθερία...ίσως το έχω ξαναγράψει εδώ μέσα...Αν το καλοσκεφτείς αυτό είναι μεγάλη σοφία...Ο πόνος, αφού τον βιώσεις σε ελευθερώνει, αφού τον έχεις ζήσει πια...

Μέσα από την απόλυτη θλίψη θα έρθει η απόλυτη χαρά, Cathy, θα το δεις....και θα είμαστε εδώ και θα γελάμε και οι δύο!

 

εχεις δικιο να πονας και να φοβασαι και να πονας ακομα περισσοτερο

ειναι ομως κριμα να μη χαρεις τη νεα σου εγκυμοσυνη γι αυτο το παιδακι που κουβαλας μεσα σου

κι εγω που τα λεω επειδη στην πρωτη μου εγκυμοσυνη επαθα προεκλαμψια και γεννησα επειγοντως στην 28η εβδομαδα και κινδυνευσα φοβερα και εγω κει το παιδι η να πεθανουμε η να εχουμε σοβαρα προβληματα υγειας, οταν εμεινα εγκυος στο 2ο μεχρι να φτασω στην 34η ειχα φοβο προσπαθουσα ομως να το ελεγξω και να σκεφτομαι οτι δε θα ξανασυμβει (εξαλλου απο τις εξετασεις μου βγηκε οτι δεν υπηρχε κατι παθολογικο)

δε συγκρινω βεβαια με τις δικες σας περιπτωσεις γιατι σε μενα τελικα ολα πηγαν καλα, αλλα και μενα πολλοι μου λεγαν καλα δε φοβασαι να ξανακανεις παιδι και μαλιστα τοσο συντομα;

συμφωνω με τη φιλη μας οτι δε θα ξαναπεσει η βομβα στο ιδιο σημειο

ακομα προσπαθω πλεον να μη στεναχοριεμαι για κατι που ακομα δεν εχει συμβει με το φοβο μηπως συμβει γιατι χανεις τις ωραιες στιγμες

αν ειναι να συμβει το αντιμετωπιζεις εκεινη την ωρα

το να στεναχωριεσαι απο πριν δε βοηθαει να ειναι μικροτερος ο πονος

 

αισιοδοξια και ολα θα πανε καλα

[vasdeli]

Καλή μου baila...

Ασφαλώς και χαίρομαι την νέα μου εγκυμοσύνη, όμως ο φόβος δεν πρόκειται να μου φύγει ποτέ μέχρι-να μ' αξιώσει- να κρατήσω το μωρό μου αγκαλιά....

Είμαι τόσο υποψιασμένη πλέον με αυτό που έπαθα την προηγούμενη φορά, την κατάσταση πένθους που βίωσα όταν έχασα το μωρό μου που θελώ να πατάω γερά στα πόδια μου και να μην παίρνουν αέρα τα μυαλά μου!!!

Και κάτι άλλο! Αυτή τη φορά δεν βιάζομαι....δεν βιάζομαι να δω σάκο, να κάνω αυχενική, να...να...να....

Κάνω τον σταυρό μου και συνεχίζω....

Παλιά πίστευα ότι αν δεις θετικό τεστ, τρέχεις για κούνιες και καρότσια....δεν είναι έτσι όμως...πάντα...

[ΝΤΟΛΗ]

Καλή μου baila...

Ασφαλώς και χαίρομαι την νέα μου εγκυμοσύνη, όμως ο φόβος δεν πρόκειται να μου φύγει ποτέ μέχρι-να μ' αξιώσει- να κρατήσω το μωρό μου αγκαλιά....

Είμαι τόσο υποψιασμένη πλέον με αυτό που έπαθα την προηγούμενη φορά, την κατάσταση πένθους που βίωσα όταν έχασα το μωρό μου που θελώ να πατάω γερά στα πόδια μου και να μην παίρνουν αέρα τα μυαλά μου!!!

Και κάτι άλλο! Αυτή τη φορά δεν βιάζομαι....δεν βιάζομαι να δω σάκο, να κάνω αυχενική, να...να...να....

Κάνω τον σταυρό μου και συνεχίζω....

Παλιά πίστευα ότι αν δεις θετικό τεστ, τρέχεις για κούνιες και καρότσια....δεν είναι έτσι όμως...πάντα...

Πόση αλήθεια κρύβουν τα λόγια σου...και πόσο σκληρός είναι ο τρόπος που τα μαθαίνεις όλα αυτά.....

[vasdeli]

Πόση αλήθεια κρύβουν τα λόγια σου...και πόσο σκληρός είναι ο τρόπος που τα μαθαίνεις όλα αυτά.....

 

Ναι, Ντόλη μου....νομίζω πως αυτό λέγεται ωρίμανση....

Άμα φας το χαστούκι σου, έρχεσαι στα ίσα σου...

[cathy1716]

Να ηξερες ποσο σε καταλαβαινω!!!!!!!στον πρωτο μου γιο μου ειχαν πει οτι εχει δυσχιχης ραχη και υδροκεφαλια και το μωρο θα γεννιοταν σιγουρα με αναπηρια....περασα ενα εφτιαλτη!!!!θελαν να μου βγαλουν το μωρο απο 20 εβδομαδων εγκυος, εντωμεταξυ δεν ειχα πολλα νερα και ειχε κολλησει το μωρο στην ιδια σταση για πολυ καιρο,δεν αναπτυσσοταν οπως επρεπε υπερηχους καθημερινους κτλ.

Στην δικη μου ομως την περιπτωση το συζητησαμε εκτεταμενα με τον αντρα και ειχαμε παρει την αποφαση αλλα και οι γιατροι μας διναν ελαχιστες ελπιδες (καθε μερα στον υπερηχο επαιρνα και την τσαντα μου-μηπως και μου πουνε οτι αυτη ηταν η μεγαλη μερα) να συνεχισουμε με την εγκυμοσυνη και οπου μας βγαλει. Γεννησα επειτα απο μια μεγαλη περιπετεια στις 37 βδομαδες και το μωρο βγηκε υγιη (ικτερο μονο) αλλα μικροσκοπικο 1,900 γεννηθηκε.

Λυπαμαι για ο,τι σου συνεβη και καταλαβαινω πως νιωθεις εγω ημουν τυχερη. Ομως να ξερεις οτι η μια εγκυμοσυνη δεν ειναι ιδια με την επομενη και να μην το αφησεις αυτο να σε αποτρεψει απο μια μελλοντικη εγκυμοσυνη.

Ποπη καλησπερα.Για να ειμαι απουτα ειλικρινης,το μηνυμα σου με ταραξε...Ειναι περιεργο οταν εχεις παρει μια τετοια αποφαση για τη ζωη του παιδιου σου να ακους μια ιστορια σαν τη δικη σου...Σαφεστατα κ χωρις παρεξηγηση,χαιρομαι παρα πολυ που το μωρακι σου βγηκε υγιεστατο...!Να το χαιρεσαι,να το προσεχεις κ να ειναι παντα καλα, κ ευχομαι ποτε στη ζωη σου να μην ζησεις παρομοιο φοβο κ αγωνια...Απλως προσπαθω να καταλαβω...Πως ειναι δυνατον να σου ειπαν για δισχιδη ραχη κ υδροκεφαλια κ τελικα να ηταν ολο εαν ιατρικο λαθος???Δεν μπορω να το καταλαβω..Η παθηση αυτη ειναι εμφανης!!!!!!Στη μπεμπα μου ελειπαν 3 σπονδυλοι,στο τελος της σπονδυλικης στηλης,υπηρχε κενο εκει κατω στην πλατη της....Δυστυχως το ειδα κ εγω μετα ματια μου,οχι μια φορα,αλλα τρεις...Στον γυναικολογο,στο γενετιστη κ στο νοσοκομειο λιγο πριν την αποχωριστω...Πως ειναι δυνατον να σου ειπαν κατι τοσο σοβαρο κ τελικα να μην υπηρχε τιποτα????Ειναι δυνατον????

[cathy1716]

Καλή μου baila...

Ασφαλώς και χαίρομαι την νέα μου εγκυμοσύνη, όμως ο φόβος δεν πρόκειται να μου φύγει ποτέ μέχρι-να μ' αξιώσει- να κρατήσω το μωρό μου αγκαλιά....

Είμαι τόσο υποψιασμένη πλέον με αυτό που έπαθα την προηγούμενη φορά, την κατάσταση πένθους που βίωσα όταν έχασα το μωρό μου που θελώ να πατάω γερά στα πόδια μου και να μην παίρνουν αέρα τα μυαλά μου!!!

Και κάτι άλλο! Αυτή τη φορά δεν βιάζομαι....δεν βιάζομαι να δω σάκο, να κάνω αυχενική, να...να...να....

Κάνω τον σταυρό μου και συνεχίζω....

Παλιά πίστευα ότι αν δεις θετικό τεστ, τρέχεις για κούνιες και καρότσια....δεν είναι έτσι όμως...πάντα...

Γλυκια μου vasdeli,δεν φανταζεσαι ποσο χαιρομαι για σενα!Νοιωθω λες κ σε ξερω χρονια κ ζω την χαρα σου,ειμαι ευτυχισμενη μαζι σου!!!Εγω φοβαμαι τοσο,ειναι νωρις μαλλον για να ξεπερασω ολα αυτα τα συναισθηματα που με πνιγουν.Ερχονται στιγμες που ειμαι αισιοδοξη κ πιστευω οτι ολα θα φτιαξουν στο τελος,κ αλλες που απελπιζομαι.Σιγουρα μετα απο τετοιες εμπειριες,φοβομαστε πιο πολυ...Εγω φοβομουν μεχρι την αυχενικη,ετρεμα...Κ μετα χαλαρωσα,αρχισα να το λεω...Να φανταστεις στη δουλεια μου το ειπα στις 14 Μαρτιου,τελη 4ου μηνα,οπου πλεον δεν κρυβομουν...Οταν ακουσα στο προτελευταιο ραντεβου στο γυναικολογο μου οτι ολα πανε καλα κ να μην ανησυχω,εκει αφεθηκα...Κ αρχισα να ονειρευομαι ρουχαλακια,δωματια...Προσγειωθηκα ανωμαλα...

Ο αντρας μου, λατρευε τη μικρη. Γενικως ειχε ενθουσιαστει με την ιδεα της μικρης κ ηταν υπερπροστατευτικος,σε σημειο που με επνιγε...Πχ, μου ελεγε παντα,προσεχε τη σκαλα στο σπιτι,προσεξε μη γλυστρησεις,προσεξε πως βηχεις!!!!Κ εγω γελουσα..Οταν ειχα μεινει εγκυος,δεν το ειχα καταλαβει εξαρχης...Εκανα γυμναστικη,κοιλιακους,χορο...Μετακομοισαμε στο καινουριο μας σπιτι...Ενα πρωι επεσα απο τις σκαλες κ επαθα διαστρεμμα στο ποδι...Το μωρακι μας δεν επαθε τιποτα...Οταν διαπιστωσα οτι ειμαι εγκυος,τρελαθηκα. Ο γυναικολογος μου,εξιστορωντας τι ειχα κανει εκεινο τον πρωτο καιρο που δεν ηξερα οτι ειμαι εγκυος,μου ειπε οτι το μωρακι ηθελε να μεινει. Θα μπορουσα να ειχα αποβαλλει κ να μην το καταλαβω...Απιστευτο...Η μπεμπα ηθελε να ζησει,κρατηθηκε...Απο τοτε,φυσικα,αλλαξα τα παντα,η καθημερινοτητα μου ηταν ολη προσανατολισμενη στο μωρο μου.Κ ολος αυτος ο υπερπροστατευτισμος του αντρα μου,οσο υγιεινα κ αν διατρεφομουν ή προσεχα, δεν την εσωσε τιποτα.....Κατηγορησα τον εαυτο μου οταν εμαθα τα νεα...Κατι δεν εκανα καλα,εγω φταιω!!!Κ ομως,σημερα ξερω. Αυτη η παθηση, απλα ετυχε...Τη σιχαινομαι αυτη την εκφραση,ωστοσο πρεπει να την αποδεχτω επιτελους. Δεν την πειραξαν ουτε οι σκαλες,ουτε αν εβηξα,ουτε την προστατευσα με την διατροφη η το οτι δεν καπνισα ουτε ηπια αλκοολ ποτε...Δεν επαθε τιποτα οταν επεσα απο τις σκαλες.Το ''λαθος'' εγινε εξαρχης,την πρωτη στιγμη της συλληψης.Κατι δεν ''κολλησε'' καλα, απο την πρωτη στιγμη εμφανιζεται η δισχιδης ραχη,απλως ειναι εμφανης πολυ αργοτερα...Δεν υπηρχε τιποτα που να μπορουσαμε να κανουμε για να την αποτρεψουμε κ να προστατευσουμε το μωρο μας...Ουτε οι σκαλες,ουτε το πως αναπνεω,ή τρωω..Η ζημια ειχε γινει απο την αρχη,πριν καν μπορουσα να αντιληφθω οτι ειμαι εγκυος...Δεν μπορουσα να κανω τιποτα για να το αποφυγω...

Που θελω να καταληξω...?Δεν μπορουμε να ζουμε με το φοβο,ειδικα στη φαση που εισαι εσυ γλυκεια μου. Αν καθομαστε κ σκεφτομαστε ποσα μπορουν να συμβουν κ κανουμε αρνητικες σκεψεις,μονο κακη ψυχολογια φτιαχνεις κ δεν βοηθας το σπορακι σου. Ωραια τα λεω (μηπως τα πιστεψω κ εγω),ωστοσο ετσι πρεπει να κανουμε. Θετικες κ αισιοδοξες σκεψεις. Ολα θα πανε καλα!Εξαλλου,δοκιμαστηκες ηδη μια φορα. Ο γιατρος μου μου ειπε αυτο που αναφερθηκε πριν.Δεν συμβαινει η ιδια κακοτυχια στον ιδιο ανθρωπο ξανα,τοσο συντομα....Δεν υπαρχει περιπτωση,στο λεω εγω ,κ ειμαι σιγουρη!!!Κ με βαση αυτα που σου εγραψα πριν,ΑΝ αξοιωθω να μεινω εγκυος ξανα,θελω κ λαχταραω να ζησω καθε στιγμη,να την απολαυσω μεχρι τον 9ο μηνα!!!Οταν γελας,γελαει κ το μωρο σου,καντο ευτυχισμενο απο τωρα...!

[cathy1716]

Έχω μια φίλη, μια καλή φίλη...

 

Προσπαθούσε για μωρό, αλλά το μωρό δεν ερχόταν....Με εξωσωματικές και πολύ πόνο κατάφερε και έμεινε έγκυος...Η χαρά της, απερίγραπτη!Ετοίμαζε το δωμάτιο του μωρού, έκανε όνειρα, πώς θα τη βγάλουνε, ανυπομονούσε να την κρατήσει στην αγκαλιά της....

 

Στον Β επιπέδου, τα νέα δεν ήταν καλά...Κάνει εξετάσεις, κόντρα εξετάσεις και το αποτέλεσμα πάντα το ίδιο...Δισχιδής ράχη...Γεννάει το μωρό της, για να το αφήσει να φύγει (όπως κι εσύ) στην 22η βδομάδα...

 

Ο πόνος αφόρητος...Είχα "χάσει" τη φίλη μου τότε, ο πόνος την είχε κάνει άλλο άνθρωπο (όχι αρνητικά, απλά θέλω να πω πόσο πολύ πονούσε)....

 

Μερικούς μήνες μετά, βρίσκει το κουράγιο και ξανακάνει εξωσωματική. Και μένει έγκυος με την πρώτη!Κοριτσάκι και πάλι...Έτρεμε κάθε μέρα, έτρεμε σε κάθε εξέταση για το αποτέλεσμα...Αλλά ήταν και αισιόδοξη παράλληλα καθώς σκεφτόταν "πόσες είναι οι πιθανότητες μια βόμβα να πέσει στο ίδιο ακριβώς σημείο???".

 

Και καταφέρνει και γεννάει το κοριτσάκι της, περίπου ένα χρόνο μετά που είχε γεννήσει το πρώτο της κοριτσάκι!Σήμερα είναι μια ευτυχισμένη μανούλα με μια μπέμπα 2 μηνών!Τη θηλάζει, την κρατάει αγκαλιά και ζει σε ένα όνειρο....

 

Το ξέρω πως πάντα σκέφτεται το πρώτο της κοριτσάκι και ας μη μιλάει ποτέ για αυτή (πλέον). Το ΤΩΡΑ που ζει όμως, είναι πολύ έντονο και αυτή τόσο ευτυχισμένη!

 

Εσύ ξέρεις πότε θα βρεις τις δυνάμεις σου, αλλά θα τις βρεις...Σιγά σιγά και χωρίς πίεση...Λυπάμαι για αυτό που έζησες, λυπάμαι πολύ και μπορώ μόνο να φανταστώ τον πόνο σου, όχι να τον "νιώσω", όπως και για τη φίλη μου...

 

Να είσαι καλά, φιλικά...

babystar, ποσο αισιοδοξη ειναι κ η ιστορια της φιλης σου,ποσο πολυ χαιρομαι γι αυτην!!!αχ,τετοιες ιστοριες πρεπει να ακουω...τις διαβαζω ξανα κ ξανα κ μου δινουν ελπιδα...Ευχομαι να ειναι παντα καλα,εκεινη κ η μπεμπα της!!!το ιδιο πραγμα ακριβως μου ειπε ο γιατρος μου οταν προσπαθουσα να παρω απαντηση στο μεγαλο γιατι.. Εξακολουθω να ανησυχω κ να φοβαμαι,ναι.Δεν ξερω πως θα το ξεπερασω,θεωρητικα τα καταφερνω,πρακτικα,εξακολουθω να φοβαμαι...Ο γιατρος μου μου ειπε το ιδιο πραγμα που σκεφτοταν η φιλη σου: ποσες πιθανοτητες εχεις να σε χτυπησει ενα τρενο κ μαλιστα 2 φορες συνεχομενα???Εμενα με χτυπησε το τρενο μια φορα, η δισχιδης ραχη λενε ειναι 1 στις 1000 γεννησεις...Θα γινει ξανα η στραβη???Κ παλι,αν δεν ειναι δισχιδης ραχη,αν κατι αλλο δεν παει καλα...τοοοοσα πραγματα συμβαινουν τελικα.....Ουφ,την καταστροφη σπερνω,το ξερω...Αλλα μετα απο τετοια εμπειρια, μαλλον ειναι λογικο...

Υ.Γ:να χαιρεσαι την τοσοδουλα σου !

[mpoumpoula]

Δεν έχω λόγια... Μόνο δάκρυα συμπαράστασης και αγάπης.... Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός...

[nanis]

Καλημερα cathy μου!!

 

Καλη εβδομαδα!! :grin:

Πως εισαι καλο μου??

Πηγες στο γυναικολογο σου?

Πολλα πολλα φιλακια για μια ομορφη μερα!!

Περιμενω νεα σου, οτιδηποτε!!!

[vasdeli]

Γλυκια μου vasdeli,δεν φανταζεσαι ποσο χαιρομαι για σενα!Νοιωθω λες κ σε ξερω χρονια κ ζω την χαρα σου,ειμαι ευτυχισμενη μαζι σου!!!Εγω φοβαμαι τοσο,ειναι νωρις μαλλον για να ξεπερασω ολα αυτα τα συναισθηματα που με πνιγουν.Ερχονται στιγμες που ειμαι αισιοδοξη κ πιστευω οτι ολα θα φτιαξουν στο τελος,κ αλλες που απελπιζομαι.Σιγουρα μετα απο τετοιες εμπειριες,φοβομαστε πιο πολυ...Εγω φοβομουν μεχρι την αυχενικη,ετρεμα...Κ μετα χαλαρωσα,αρχισα να το λεω...Να φανταστεις στη δουλεια μου το ειπα στις 14 Μαρτιου,τελη 4ου μηνα,οπου πλεον δεν κρυβομουν...Οταν ακουσα στο προτελευταιο ραντεβου στο γυναικολογο μου οτι ολα πανε καλα κ να μην ανησυχω,εκει αφεθηκα...Κ αρχισα να ονειρευομαι ρουχαλακια,δωματια...Προσγειωθηκα ανωμαλα...

Ο αντρας μου, λατρευε τη μικρη. Γενικως ειχε ενθουσιαστει με την ιδεα της μικρης κ ηταν υπερπροστατευτικος,σε σημειο που με επνιγε...Πχ, μου ελεγε παντα,προσεχε τη σκαλα στο σπιτι,προσεξε μη γλυστρησεις,προσεξε πως βηχεις!!!!Κ εγω γελουσα..Οταν ειχα μεινει εγκυος,δεν το ειχα καταλαβει εξαρχης...Εκανα γυμναστικη,κοιλιακους,χορο...Μετακομοισαμε στο καινουριο μας σπιτι...Ενα πρωι επεσα απο τις σκαλες κ επαθα διαστρεμμα στο ποδι...Το μωρακι μας δεν επαθε τιποτα...Οταν διαπιστωσα οτι ειμαι εγκυος,τρελαθηκα. Ο γυναικολογος μου,εξιστορωντας τι ειχα κανει εκεινο τον πρωτο καιρο που δεν ηξερα οτι ειμαι εγκυος,μου ειπε οτι το μωρακι ηθελε να μεινει. Θα μπορουσα να ειχα αποβαλλει κ να μην το καταλαβω...Απιστευτο...Η μπεμπα ηθελε να ζησει,κρατηθηκε...Απο τοτε,φυσικα,αλλαξα τα παντα,η καθημερινοτητα μου ηταν ολη προσανατολισμενη στο μωρο μου.Κ ολος αυτος ο υπερπροστατευτισμος του αντρα μου,οσο υγιεινα κ αν διατρεφομουν ή προσεχα, δεν την εσωσε τιποτα.....Κατηγορησα τον εαυτο μου οταν εμαθα τα νεα...Κατι δεν εκανα καλα,εγω φταιω!!!Κ ομως,σημερα ξερω. Αυτη η παθηση, απλα ετυχε...Τη σιχαινομαι αυτη την εκφραση,ωστοσο πρεπει να την αποδεχτω επιτελους. Δεν την πειραξαν ουτε οι σκαλες,ουτε αν εβηξα,ουτε την προστατευσα με την διατροφη η το οτι δεν καπνισα ουτε ηπια αλκοολ ποτε...Δεν επαθε τιποτα οταν επεσα απο τις σκαλες.Το ''λαθος'' εγινε εξαρχης,την πρωτη στιγμη της συλληψης.Κατι δεν ''κολλησε'' καλα, απο την πρωτη στιγμη εμφανιζεται η δισχιδης ραχη,απλως ειναι εμφανης πολυ αργοτερα...Δεν υπηρχε τιποτα που να μπορουσαμε να κανουμε για να την αποτρεψουμε κ να προστατευσουμε το μωρο μας...Ουτε οι σκαλες,ουτε το πως αναπνεω,ή τρωω..Η ζημια ειχε γινει απο την αρχη,πριν καν μπορουσα να αντιληφθω οτι ειμαι εγκυος...Δεν μπορουσα να κανω τιποτα για να το αποφυγω...

Που θελω να καταληξω...?Δεν μπορουμε να ζουμε με το φοβο,ειδικα στη φαση που εισαι εσυ γλυκεια μου. Αν καθομαστε κ σκεφτομαστε ποσα μπορουν να συμβουν κ κανουμε αρνητικες σκεψεις,μονο κακη ψυχολογια φτιαχνεις κ δεν βοηθας το σπορακι σου. Ωραια τα λεω (μηπως τα πιστεψω κ εγω),ωστοσο ετσι πρεπει να κανουμε. Θετικες κ αισιοδοξες σκεψεις. Ολα θα πανε καλα!Εξαλλου,δοκιμαστηκες ηδη μια φορα. Ο γιατρος μου μου ειπε αυτο που αναφερθηκε πριν.Δεν συμβαινει η ιδια κακοτυχια στον ιδιο ανθρωπο ξανα,τοσο συντομα....Δεν υπαρχει περιπτωση,στο λεω εγω ,κ ειμαι σιγουρη!!!Κ με βαση αυτα που σου εγραψα πριν,ΑΝ αξοιωθω να μεινω εγκυος ξανα,θελω κ λαχταραω να ζησω καθε στιγμη,να την απολαυσω μεχρι τον 9ο μηνα!!!Οταν γελας,γελαει κ το μωρο σου,καντο ευτυχισμενο απο τωρα...!

 

Με συγκίνησες.....

Σ' ευχαριστώ!!!

Κάθε μέρα σε έχω στο μυαλό μου, όπως και 2-3 άλλες κοπέλες από εδώ μέσα!!!

Είμαι σίγουρη ότι πολύ σύντομα θα γίνεις μανούλα....

[cathy1716]

Καλημερα cathy μου!!

 

Καλη εβδομαδα!! :grin:

Πως εισαι καλο μου??

Πηγες στο γυναικολογο σου?

Πολλα πολλα φιλακια για μια ομορφη μερα!!

Περιμενω νεα σου, οτιδηποτε!!!

Καλημερα nanis...Δυστυχως δεν εχω καλη διαθεση σημερα...Νοιωθω πως καποιες μερες εχω αισιοδοξια κ ελπιδα,κυριως οταν ακουω ελπιδοφορες ιστοριες εδω... Λεω στον εαυτο μου να κανει υπομονη κ ολα θα ερθουν ,μολις γιατρευτει το σωμα κ η ψυχη μου...Ερχονται ομως αλλες μερες,που με παιρνει απο κατω...Εχω φοβερες ψυχολογικες μεταπτωσεις κ δεν μπορω να ελεξω τον εαυτο μου...Χθες βγηκαμε με τον αντρα μου κ παρεα..Ενας φιλος παντρευεται το καλοκαιρι σε καποιο νησι,την ημερα τοκετου μου...Μολις πηρα το προσκλητηριο,εβαλα τα κλαμματα.Εκλαιγα με λυγμους μεσα στον κοσμο κ δεν μπορουσα να συνελθω... Ειχα πει πριν 2 μηνες στο φιλο μας,οταν μου ειχε πει για το γαμο,οτι δεν θα πηγαιναμε για ευνοητους λογους...''εσυ παντρευεσαι,εγω γενναω'' του ειχα πει... κ τελικα,ολα αλλαξαν...ο αντρας μου μου λεει να παμε,θα πρεπει να ειναι μια μερα σαν ολες τις αλλες...ολο το βραδυ εκλαιγα... Δεν ξερω πως θα περασει ολο αυτο,ερχονται στιγμες που νοιωθω τοσο αδυναμη να συγκρατηθω,να συνελθω... Συνεχεια γυριζει το μυαλο μου εκει...Ειναι τοσο δυσκολο... Στο γυναικολογο θα παω μεσα στη βδομαδα...ανυπομονω...

[vasdeli]

Οι ημερομηνίες θα φαντάζουν εφιαλτικές.....στην αρχή(ευτυχώς). Αργότερα θα τις καταπίνεις με περίλυπο ύφος...Είσαι φυσιολογική, κοπέλα μου!

Πήγα στην βάφτιση της ανηψιάς μου 5 μέρες μετά την απόξεση...Έχοντας κοιλιά, αφού το έχασα στο 5 με είδε μια ξαδέρφη μου που ήξερε ότι ήμουν έγκυος αλλά όχι ότι είχα χάσει το παιδί."πως πάει η εγκυμοσύνη;" με ρώτησε. 'Οταν της εξήγησα μου είπε; "Α, έχασες το παιδί και σου έμεινε η κοιλιά!!!"....

Αργότερα, στο τραπέζι της δεξίωσης όταν φέρανε το νεοφώτιστο μωρό που ήταν και κοριτσάκι σαν το δικό μου, δεν άντεξα....πήγα στην τουαλέτα όπου έκλαψα με την ψυχή μου. Σκέφτηκα ότιέγώ ποτέ δεν θα την πάρω αγκαλιά, ούτε θα την βαφτίσω....

Κουράγιο, πρέπει να τα βιώσεις όλα αυτά....αλλά θα υπάρξεις καλύτερα....θα δεις.

[cathy1716]

Οι ημερομηνίες θα φαντάζουν εφιαλτικές.....στην αρχή(ευτυχώς). Αργότερα θα τις καταπίνεις με περίλυπο ύφος...Είσαι φυσιολογική, κοπέλα μου!

Πήγα στην βάφτιση της ανηψιάς μου 5 μέρες μετά την απόξεση...Έχοντας κοιλιά, αφού το έχασα στο 5 με είδε μια ξαδέρφη μου που ήξερε ότι ήμουν έγκυος αλλά όχι ότι είχα χάσει το παιδί."πως πάει η εγκυμοσύνη;" με ρώτησε. 'Οταν της εξήγησα μου είπε; "Α, έχασες το παιδί και σου έμεινε η κοιλιά!!!"....

Αργότερα, στο τραπέζι της δεξίωσης όταν φέρανε το νεοφώτιστο μωρό που ήταν και κοριτσάκι σαν το δικό μου, δεν άντεξα....πήγα στην τουαλέτα όπου έκλαψα με την ψυχή μου. Σκέφτηκα ότιέγώ ποτέ δεν θα την πάρω αγκαλιά, ούτε θα την βαφτίσω....

Κουράγιο, πρέπει να τα βιώσεις όλα αυτά....αλλά θα υπάρξεις καλύτερα....θα δεις.

Γλυκεια μου,δεν ξερεις ποσο καλο μου κανουν τα λογια σου...''θα υπαρξεις καλυτερα,θα δεις...'' Ναι,ειναι αναποφευκτο να συμβαινουν ολα αυτα,ποσα τετοια εχω ακουσει αυτο το μηνα,που η δικια μου η κοιλια μεχρι πριν μια βδομαδα ηταν ακριβως οπως οταν ημουν εγκυος.... μεχρι στο σουπερ μαρκετ,ο υπαλληλος με ρωτησε ''ποτε με το καλο ειπαμε γεννας?''....Κ ποσοι φιλοι δεν ρωτησαν ''τι κανει η εγκυουλα?'' χωρις να ξερουν...Γολγοθας ειναι,βουνο που πρεπει να ανεβω...Εκει που τα καταφερνω,ερχεται κατι τετοιο κ νοιωθω οτι γκρεμιζομαι απο ψηλα,πεφτω κ χτυπαω...Εσενα κ καποιες κοπελες εδω μεσα,που ξερετε πως νοιωθω,που εισασταν εδω που ειμαι πριν κατι μηνες κ τωρα ειστε ξανα εγκυουλες,σας νοιωθω τοσο κοντα μου..κ ας μην σας ξερω,κ ας μην σας εχω δει ποτε...Εσεις μου δινετε ελπιδα,εσεις με καταλαβαινετε περισσοτερο απο τον καθενα!!!!

[nanis]

cathy μου,

ειμαι στη δουλεια και δε μπορω να σου μιλησω πολυ, θα με τσακωσουν!

Καθε μερα που περναει σιγα σιγα θα ειναι πιο <<καλη>> απο την προηγουμενη...

Μεχρι το γαμο του φιλου σου, ειναι μεγαλο το διαστημα ακομα και δεν ξερεις σε τι κατασταση θα εισαι τοτε,

 

μπορει να μας γραφεις απο αλλη ενοτητα (!) και να ανταλασουμε αλλες αποψεις!!

 

Δωσε χρονο στον εαυτο σου και ξεσπασε μη ζορισεις τον εαυτο σου και τα κρατησεις μεσα σου οχι (!) , μην κλειστεις μεσα στο σπιτι σε παρακαλω!! Εισαι δυνατος ανθρωπος και μετα το ραντεβου με το γυναικολογο σου, θα ειναι ακομα καλυτερα! Να ξερεις οτι σε σκεφτομαι και ειμαι στη διαθεση σου οποτε χρειαστεις!

Βρες κατι να απασχολεις το μυαλουδακι σου οσο μπορεις!!

Στο υποσχομαι θα ερθουν καλυτερες μερες!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[aniretak_]

Cathy μου γεια σου.Μεχρι να ερθει η ημερομηνια που θα γεννούσες το κοριτσάκι σου, θα εχεις περάσει απο τόσες ψυχικές μεταβολές που ίσως να περάσει και απαρατήρητη.Οπως σου είπα, στις 6 αυτού του μήνα θα το γεννούσα,κι ομως είμαι με άδεια χερια...Και τι να κάνω?Το εύκολο θα ήταν να κάθομαι ακόμη και να κλαίω απαρηγόρητη για το κακό που με βρήκε.Το δύσκολο όμως ήταν το αντίθετο κι επιδη δεν είναι λίγοι εκείνοι που χαίρονται με την λύπη των άλλων, είπα να τους την σπάσω και να σταθώ όρθια και χαμογελαστή.Η ζωή είναι απρόβλεπτη και αυτο δε μπορούμε ν αλλάξουμε,εμείς απλά μπορούμε να προσπαθούμε για το καλύτερο, όλα τ άλλα είναι θέμα τύχης!Αυτό το μήνα προλαβα να χαρώ με 5 μέρες καθυστέρησης αλλά....οτι είναι να γίνει θα γίνει στην ώρα του.Ολα όσα νιώθεις ειναι απολυτως φυσιολογικά και να τα αποδέχεσαι, είναι τα δικά σου συναισθήματα.Σου στελνω πολά μαμαδίστικα φιλιά γιατί εγω θεωρώ τον εαυτό μου μανούλα ακομη κι αν δεν εχω μωρό στα χερια μου.Και μονο που για 4 μηνες ενιωσα την ευθυνη και την αγωνια για υτό το πλασματάκι,νομίζω ότι με χρήζει μανούλα.

[Δ.Βούλα]

Πως μια μανα να βρει το κουραγιο να αποχωριστει το παιδακι της? Μαλλον δεν το αποχωριζεται ποτε.... παντα υπαρχει στη σκεψη της και στην καρδια της... μονο που δεν το βλεπει και δεν το εχει κοντα της... Εγω αρνουμαι να πιστεψω οτι δεν υπαρχει καπου το κοριτσακι μου πιστευω πως ειναι κοντα στην Παναγια και πως καποια στιγμη θα το δω θα το παρω αγκαλια και θα την φιλησω μου λειπει πολυ και θα ηθελα να της πω οτι την αγαπαω και πως αν γινοταν θα εδινα και την ζωη μου γι αυτην. Αυτη η αποφαση ηταν η πιο σκληρη και δυσκολη που εχω παρει στην ζωη μου μακαρι να μην ξανα συνεβαινε σε κανεναν... αλλα...

[aniretak_]

Πως μια μανα να βρει το κουραγιο να αποχωριστει το παιδακι της? Μαλλον δεν το αποχωριζεται ποτε.... παντα υπαρχει στη σκεψη της και στην καρδια της... μονο που δεν το βλεπει και δεν το εχει κοντα της... Εγω αρνουμαι να πιστεψω οτι δεν υπαρχει καπου το κοριτσακι μου πιστευω πως ειναι κοντα στην Παναγια και πως καποια στιγμη θα το δω θα το παρω αγκαλια και θα την φιλησω μου λειπει πολυ και θα ηθελα να της πω οτι την αγαπαω και πως αν γινοταν θα εδινα και την ζωη μου γι αυτην. Αυτη η αποφαση ηταν η πιο σκληρη και δυσκολη που εχω παρει στην ζωη μου μακαρι να μην ξανα συνεβαινε σε κανεναν... αλλα...

Ναι, μακάρι να μην συνέβαινε ποτέ και σίγουρα τα μωρά μας υπάρχουν κάπου εκεί ψηλά.Πάντα θα υπάρχουν στο μυαλό μας αλλα με τετοιο τρόπο ώστε να μην επισκιάζουν τις ευκαιρίες μας για νέα αρχή...

[Winnie]

agaphmenh mou cathy,

 

diavasa to provlima sou kai olo auto pou perases kai eilikrina stenaxorithika para poly. Tha ithela apla na xereis oti merikes fores sthn zvh kapoia pragmata ginonte gia to kalytero... katalavainw oti auto pou sou grafw einai para poly sklhro alla tha prepei na faneis dunath kai na prospathiseis na xeperaseis olon auton ton pono. Eilikrina eimai sigourh oti einai para poly dyskolo. Tha sou anaferw thn periptosh mias filhs kolliths h opoia tvra exei ena ygies koritsaki 1 etous kai hdh einai egyos( to savvato to mathame) sto deutero paidaki. H filh mou loipon htan eguos prin 2 xronia peripou se koritsaki, douleve kanonika mias kai to epaggelma thn einai nhpiagogos. Ekeinh thn pempth eixe paei sthn douleia alla apo to proi eixe ena proaisthima oti kati den phgaine kala.. katalave arga to apogeuma oti olh thn hmera den akouse katholou to mvraki ths, opote phge ektaktos sthn giatro ths opou anakalipsane oti h kardia ths mikroulas eixe stamathsei etsi xafnika... katalavaineis ton pono tous.. h egumosh ths htan proxvrhmenh se ligo kairo tha ebaine ston 7o. Bike sto maieuthrio kai gennise fysiologika kai me texnitous ponous ena mvraki to opoio den to phre pote sto spiti ths.. pragmatika epeidh 2 meres mexri na gennhsei (toso ths phre) eimastan apo to proi mexri to vradi sto maieuthrio, oses fores kataferame ligo na thn doume akoma kai otan teleivse h diadikasia kai phge sto dvmatio ths, thaumasa ton tropo me ton opoio antimetvpise thn olh katastash.. me tharos kai hremia.. gia na mhn taraxei tous ypoloipous gyrv ths.. egv den xerv an tha borousa na antidrasv etsi eilikrina... meta apo 6 mhnes kataferane na meinei pali egyos sthn mikroula beba pou exoun auth thn stigmh kai xairontai. Apo syzhthseis pou kaname auto to 6mhno mexri na xanameinei egyos pragmatika mou metefere ton pono ton opoio ennivse kai xvris na exv bei pote sthn thesh ths (ala oute kai sthn dikh sou) boresa estw kai ligo na katalavw poso avastaxto einai na gyrizeis spiti xvris tipota sthn agalia sou. Apo tote exv antimetvpisei alles dyo paromoies periptvseis me files mou.. h mia ston 4o mhna (agoraki) ths diegnvsan oti to mvro eixe provlima kai kalo tha htan na mhn to krathsoun opos kai ekanan.. epishs mia allh periptosh apo edv sthn douleia mou.. mia kopela exei antimetvpisei auto to provlima 5 fores.. otan mou to eipe mou shkothike h trixa.. sou ta lew ola auta isvs gia na nivseis oti den eisai h monh manoula pou travixe olo auto.. kai pragmatika yparxei elpida gia to kalytero.. eimai sigourh oti tha apokthseis sto mellon ena omorfo mvraki pou tha se agapaei kai tha to agapas dipla... h zvh einai brosta kai emeis prepei na proxvrhsoume pros auth thn kateuthinsh...

 

elpizv estw kai ligo na se voithisa..

filika

Konstantina

[nanis]

Μανουλες μου, καλες σας διαβαζω ολες και τρελλααινομαι!!!

Σας θαυμαζω τοσο πολυ, ειστε δυνατες ειστε ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ!!!

 

vasdelli μου, σε ψαχνω να μαθω νεα σου, εισαι καλα?? Θα σου στειλω pm, μπορει να μη με γνωριζεις αρκετα αλλα διαβασα για σενα και σου ευχομαι οτι καλυτερο μεσα απο την καρδια μου!!

 

aniretak <<Και μονο που για 4 μηνες ενιωσα την ευθυνη και την αγωνια για αυτό το πλασματάκι,νομίζω ότι με χρήζει μανούλα. >>

εισαι μανουλα μια πολυ γλυκια μανουλα και σου ευχομαι με ολη μου την ψυχη να χαρεις με μια νεα καθυστερηση συντομα και ενα μωρακι να γαργαλαει την κοιλιτσα σου!!

 

Δ.ΒΟΥΛΑ <<Εγω αρνουμαι να πιστεψω οτι δεν υπαρχει καπου το κοριτσακι μου πιστευω πως ειναι κοντα στην Παναγια και πως καποια στιγμη θα το δω θα το παρω αγκαλια και θα την φιλησω μου λειπει πολυ και θα ηθελα να της πω οτι την αγαπαω και πως αν γινοταν θα εδινα και την ζωη μου γι αυτην.>>

δε ξερω τι να σου πω, δεν εχω λογια, παρα μονο να το προσεχει η Παναγιτσα το κοριτσακι σου και ειμαι σιγουρη οτι ξερει ποσο την αγαπας, ευχομαι οτι επιθυμεις να γινει πραγματικοτητα!!

 

Η κουμπαρα μου εχασε το μωρακι της... χρωμοσωμικη ανωμαλια...

 

cathy?????

που εισαι σημερα???

[cathy1716]

Πως μια μανα να βρει το κουραγιο να αποχωριστει το παιδακι της? Μαλλον δεν το αποχωριζεται ποτε.... παντα υπαρχει στη σκεψη της και στην καρδια της... μονο που δεν το βλεπει και δεν το εχει κοντα της... Εγω αρνουμαι να πιστεψω οτι δεν υπαρχει καπου το κοριτσακι μου πιστευω πως ειναι κοντα στην Παναγια και πως καποια στιγμη θα το δω θα το παρω αγκαλια και θα την φιλησω μου λειπει πολυ και θα ηθελα να της πω οτι την αγαπαω και πως αν γινοταν θα εδινα και την ζωη μου γι αυτην. Αυτη η αποφαση ηταν η πιο σκληρη και δυσκολη που εχω παρει στην ζωη μου μακαρι να μην ξανα συνεβαινε σε κανεναν... αλλα...

Εχεις δικιο...Δεν το αποχωριζεσαι ποτε...Αλλα η απουσια ποναει πολυ...Παρολο που καθε μερα,επιβεβαιωνεται η αποφαση μου,μιλωντας με νευρολογους,ειδικους στην παθηση της μικρης μου....Σημερα ενας νευροχειρουργος μου περιεγραψε πως μπορει να γεννηθει ενα παιδι με δισχιδη ραχη...Ποσα χειρουργεια χρειαζεται απο την πρωτη μερα της γεννησης,κ τελικα δεν περπαταει ποτε...Ζει,οπως μπορει να ζησει μεχρι τα 20 η 30...Κ η κατασταση του χειροτερευει μεχρι τοτε...Διανοητικη κ σωματικη...Πως να το κανω αυτο στο παιδι μου????Σιγουρα η πιο σκληρη,η πιο δυσκολη αποφαση.....Οταν εμεις πρεπει να παρουμε τον πονο του παιδιου μας.....

[Venia_13]

Σε καταλαβαίνω όσο δε φαντάζεσαι...9 μέρες μετά το γάμο μου, στις 13 Ιουλίου του '09 πήγα με τον άντρα μου στο "Μητέρα" για να κάνω την καθιερωμένη εξέταση β' επιπέδου. Από το πρωί αισθανόμουν ότι κάτι δε θα πήγαινε καλα...κ έτσι έγινε...Όντας στην 21η εβδομάδα στον υπέρηχο μ είπαν ότι η μπουμπού μ έχει δισχιδή ράχη κ πως θα ήταν καλό να την ρίξω...Δε χρειάζεται να πω τι ένιωσα...

Επειδή δεν είχα φάει τίποτα το πρωί με έβαλαν σχεδόν αμέσως χειρουργείο κ μέσα σε δύο ώρες η μπέμπα δεν ήταν πια μαζί μου. Επέλεξα να κάνω κ εγώ καισαρική, καθώς θεωρήσαμε ότι ήταν πολύ πιο ψυχοφθόρο να την...ρίξω με φυσιολογικό τοκετό.

Πέρασα έναν απαίσιο μήνα...συνέχεια έκλαιγα κ κοιτούσα τις δύο φωτογραφίες που είχα στο κιν μ από τους παλαιότερους υπέρηχους, δεν έβγαινα από το σπίτι... Η μητέρα μου είχε κρύψει το βιβλίο για την εγκυμοσύνη κ άλλα...

Τον Οκτώβριο (ένα μήνα μετά θα γεννιόταν η μπουμπού μ) γέννησε κ η συνυφάδα μου...Πήγα στο μαιευτήριο κ με έπιασαν τα κλάματα γτ κανονικά θα έπρεπε να είμαι κ εγώ κάπου εκεί δίπλα...Για κανα 2μηνο δεν μπορούσα να είμαι κοντά στο μωρό της. Δεν άντεχα!

Πλέον έχουν περάσει 10 μήνες...δεν περνάει μέρα χωρίς να σκέφτομαι ότι τώρα θα κρατούσα μια μπέμπα 7 μηνών, ΑΛΛΑ...η ζωή συνεχίζεται! Πήραμε την καλύτερη απόφαση για το μωρό...δεν θα άξιζε να ταλαιπωρείται ένα παιδάκι για μια ολόκληρη ζωή!

Σε λίγες μέρες θα βάλουμε μπρος με τον άντρα μου για να κάνουμε παιδάκι...Ελπίζω όλα να πάνε καλά αυτή τη φορά κ να γυρίσω από το μαιευτήριο με ένα υγιές μωρό!

Εμένα μ έλεγαν συνέχεια πως όλα για κάποιο λόγο γίνονται...τότε ήθελα να τους βρίσω...ίσως όμως κ να έχουν δίκιο! Κουράγιο...Θα περάσει! Απλά μην χάσεις την πίστη σου κ τη δύναμή σου!

Να'σαι καλά...

[cathy1716]

agaphmenh mou cathy,

 

diavasa to provlima sou kai olo auto pou perases kai eilikrina stenaxorithika para poly. Tha ithela apla na xereis oti merikes fores sthn zvh kapoia pragmata ginonte gia to kalytero... katalavainw oti auto pou sou grafw einai para poly sklhro alla tha prepei na faneis dunath kai na prospathiseis na xeperaseis olon auton ton pono. Eilikrina eimai sigourh oti einai para poly dyskolo. Tha sou anaferw thn periptosh mias filhs kolliths h opoia tvra exei ena ygies koritsaki 1 etous kai hdh einai egyos( to savvato to mathame) sto deutero paidaki. H filh mou loipon htan eguos prin 2 xronia peripou se koritsaki, douleve kanonika mias kai to epaggelma thn einai nhpiagogos. Ekeinh thn pempth eixe paei sthn douleia alla apo to proi eixe ena proaisthima oti kati den phgaine kala.. katalave arga to apogeuma oti olh thn hmera den akouse katholou to mvraki ths, opote phge ektaktos sthn giatro ths opou anakalipsane oti h kardia ths mikroulas eixe stamathsei etsi xafnika... katalavaineis ton pono tous.. h egumosh ths htan proxvrhmenh se ligo kairo tha ebaine ston 7o. Bike sto maieuthrio kai gennise fysiologika kai me texnitous ponous ena mvraki to opoio den to phre pote sto spiti ths.. pragmatika epeidh 2 meres mexri na gennhsei (toso ths phre) eimastan apo to proi mexri to vradi sto maieuthrio, oses fores kataferame ligo na thn doume akoma kai otan teleivse h diadikasia kai phge sto dvmatio ths, thaumasa ton tropo me ton opoio antimetvpise thn olh katastash.. me tharos kai hremia.. gia na mhn taraxei tous ypoloipous gyrv ths.. egv den xerv an tha borousa na antidrasv etsi eilikrina... meta apo 6 mhnes kataferane na meinei pali egyos sthn mikroula beba pou exoun auth thn stigmh kai xairontai. Apo syzhthseis pou kaname auto to 6mhno mexri na xanameinei egyos pragmatika mou metefere ton pono ton opoio ennivse kai xvris na exv bei pote sthn thesh ths (ala oute kai sthn dikh sou) boresa estw kai ligo na katalavw poso avastaxto einai na gyrizeis spiti xvris tipota sthn agalia sou. Apo tote exv antimetvpisei alles dyo paromoies periptvseis me files mou.. h mia ston 4o mhna (agoraki) ths diegnvsan oti to mvro eixe provlima kai kalo tha htan na mhn to krathsoun opos kai ekanan.. epishs mia allh periptosh apo edv sthn douleia mou.. mia kopela exei antimetvpisei auto to provlima 5 fores.. otan mou to eipe mou shkothike h trixa.. sou ta lew ola auta isvs gia na nivseis oti den eisai h monh manoula pou travixe olo auto.. kai pragmatika yparxei elpida gia to kalytero.. eimai sigourh oti tha apokthseis sto mellon ena omorfo mvraki pou tha se agapaei kai tha to agapas dipla... h zvh einai brosta kai emeis prepei na proxvrhsoume pros auth thn kateuthinsh...

 

elpizv estw kai ligo na se voithisa..

filika

Konstantina

Σ'ευχαριστω Κωνσταντινα...Ηρωιδα η φιλη σου κ ολες οι μανουλες που εχουν βρεθει σε αυτη τη θεση...Ναι,η λογικη λεει οτι ολος αυτος ο πονος εγινε για καλο ομως η απουσια του μωρου ποναει κ ο πονος καποιες στιγμες ειναι αβασταχτος....Δυστυχως δεν ειμαι η μονη μανουλα που το περναει αυτο...Τρομαζω με τη σκεψη οτι τελικα ειναι πολλες που περνανε οπως εγω...Απο την αλλη,σε περιπτωσεις διακοπης κυησης,εκει που το να αφησεις το μωρο να φυγει ειναι επιλογη, ειναι ακομα πιο δυσκολο...Οταν το βαρος της αποφασης πεφτει πανω στη μανα...Απο την αλλη,πριν καμποσα χρονια,οταν δεν υπηρχαν υπερηχοι,τα παιδια αυτα γεννιοντουσαν....Κ υπεφεραν μια ζωη που δεν τους αξιζε....

[vasdeli]

Γεια σου Κάθυ!

Και σήμερα σε σκέφτομαι, γλυκιά μου....

Βάστα γερά, τα καλύτερα έρχονται!

[cathy1716]

Σε καταλαβαίνω όσο δε φαντάζεσαι...9 μέρες μετά το γάμο μου, στις 13 Ιουλίου του '09 πήγα με τον άντρα μου στο "Μητέρα" για να κάνω την καθιερωμένη εξέταση β' επιπέδου. Από το πρωί αισθανόμουν ότι κάτι δε θα πήγαινε καλα...κ έτσι έγινε...Όντας στην 21η εβδομάδα στον υπέρηχο μ είπαν ότι η μπουμπού μ έχει δισχιδή ράχη κ πως θα ήταν καλό να την ρίξω...Δε χρειάζεται να πω τι ένιωσα...

Επειδή δεν είχα φάει τίποτα το πρωί με έβαλαν σχεδόν αμέσως χειρουργείο κ μέσα σε δύο ώρες η μπέμπα δεν ήταν πια μαζί μου. Επέλεξα να κάνω κ εγώ καισαρική, καθώς θεωρήσαμε ότι ήταν πολύ πιο ψυχοφθόρο να την...ρίξω με φυσιολογικό τοκετό.

Πέρασα έναν απαίσιο μήνα...συνέχεια έκλαιγα κ κοιτούσα τις δύο φωτογραφίες που είχα στο κιν μ από τους παλαιότερους υπέρηχους, δεν έβγαινα από το σπίτι... Η μητέρα μου είχε κρύψει το βιβλίο για την εγκυμοσύνη κ άλλα...

Τον Οκτώβριο (ένα μήνα μετά θα γεννιόταν η μπουμπού μ) γέννησε κ η συνυφάδα μου...Πήγα στο μαιευτήριο κ με έπιασαν τα κλάματα γτ κανονικά θα έπρεπε να είμαι κ εγώ κάπου εκεί δίπλα...Για κανα 2μηνο δεν μπορούσα να είμαι κοντά στο μωρό της. Δεν άντεχα!

Πλέον έχουν περάσει 10 μήνες...δεν περνάει μέρα χωρίς να σκέφτομαι ότι τώρα θα κρατούσα μια μπέμπα 7 μηνών, ΑΛΛΑ...η ζωή συνεχίζεται! Πήραμε την καλύτερη απόφαση για το μωρό...δεν θα άξιζε να ταλαιπωρείται ένα παιδάκι για μια ολόκληρη ζωή!

Σε λίγες μέρες θα βάλουμε μπρος με τον άντρα μου για να κάνουμε παιδάκι...Ελπίζω όλα να πάνε καλά αυτή τη φορά κ να γυρίσω από το μαιευτήριο με ένα υγιές μωρό!

Εμένα μ έλεγαν συνέχεια πως όλα για κάποιο λόγο γίνονται...τότε ήθελα να τους βρίσω...ίσως όμως κ να έχουν δίκιο! Κουράγιο...Θα περάσει! Απλά μην χάσεις την πίστη σου κ τη δύναμή σου!

Να'σαι καλά...

Venia μου,καλησπερα...Αλλη μια περιπτωση δισχιδους ραχης...?Κ εσυ εισαι η 1 στις 1000 περιπτωσεις????Κ σε εσενα δεν μπορεσαν να το δουν πριν τη β επιπεδου???Δεν φανταζεσαι ποσο σε νοιωθω...Η μαλλον,ξερεις,αν θυμηθεις πως ησουν 1 μηνα μολις μετα την καισαρικη...χωρις το μωρο...τους πονους,τη λοχεια,χωρις το παιδι σου....Ποσο πολυ το εχω ψαξει,δεν φανταζεσαι...Σιχαινομαι την απαντηση ''απλα ετυχε'', δεν μπορω να τη δεχτω.Κ ομως,πρεπει....με το filicin καθημερινα,να μου θυμιζει οτι ακομα κ αυτο,δεν ειναι σιγουρα η αιτια....Ερχονται στιγμες που δεν αντεχω τον πονο.Σημερα μετα απο 1 μηνα περιπου,κατεβηκαμε με τον αντρα μου στο κεντρο της Αθηνας...Ο χρονος γυρισε πισω στο μυαλο μου. Θυμηθηκα το εφιαλτικο βραδυ 8 Απριλιου,οταν ο γυναικολογος διακοπτει τον τυπικο υπερηχο κ μας στελνει εσπευσμενα στο κολωνακι για β επιπεδου...Να φανει η ''κυστη'' στην πλατη της μικρης μου λιγο καλυτερα...Γινοταν πορεια τοτε,το κεντρο κλειστο...περπατησαμε απο το Ζαππειο μεχρι το κολωνακι, σχεδον τρεχοντας,εγω με την κοιλια στο στομα,κλαιγοντας...Κ ο αντρας μου διπλα να μου ψιθυριζει,μην ανησυχεις,δεν θα ειναι τιποτα,θα δεις...κ μετα τι θα λες που καθεσαι κ στενοχωριεσαι χωρις λογο....Δεν με καθησυχαζε...Ειχα προαισθημα,το μωρακι μου δεν θα ηταν καλα...Οπως κ φανηκε...Κ σε λιγες ωρες,το επομενο πρωι θα την αφηνα να φυγει, ουρλιαζοντας κ κλαιγοντας μεχρι να με πιασει η ολικη αναισθησια...

Διασχισαμε την ιδια διαδρομη σημερα,σε βολτα,με τον αντρα μου...Εβαλα τα κλαμματα...''Μου ειχες πει οτι ολα θα πανε καλα,θυμασαι??'' του ειπα...Κ μου απαντησε,''εδω θα φερουμε το παιδι μας βολτα,τι θα λες τοτε??''

Ειναι πολυ νωπο μαλλον, ποναει πολυ....Το ξερεις καλα,ομως ευχομαι ολοψυχα σε λιγο καιρο να μιλαμε για τα επομενα μωρα μας,σε αλλη ενοτητα...Θα γινει,θελω να ελπιζω...

[cathy1716]

Γεια σου Κάθυ!

Και σήμερα σε σκέφτομαι, γλυκιά μου....

Βάστα γερά, τα καλύτερα έρχονται!

Γλυκεια μου vasdeli,σ ευχαριστω πολυ!!!Εισαι πολυ μεγαλο στηριγμα για μενα,να το ξερεις...!Μετα απο μια σχεδον εφιλατικη βδομαδα (για την προηγουμενη μιλαω),νομιζω ''αρχιζω'' να ελπιζω...!Λενε οτι οταν συμβει ενα κακο,μετα ακολουθουν κ αλλα...Κ ετσι εγινε με εμενα,ο εφιαλτης μου αλλαξε μορφη κ με απομακρυνε απο την ελπιδα...Ομως τα πραγματα μαλλον γυρισαν...Μακαρι να κρατησει κ να μην λεω αλλα το πρωι...Θα σου εξηγησω αυριο διοτι ειναι μεγαλη ιστορια κ κατι μου λεει πως δεν θα ξυπναω το πρωι