25 κόλπα για μωρά απαρηγόρητα

[Λέγκω]

Ευχαρισρώ για την απάντηση. Το Θέμα είναι μη φτάσουμε 2 χρονών και θέλουμε αγκαλιές!!

Τα έχω γράψει και σε άλλο τόπικ... εγώ γέννησα ένα μικρό βρυκολακάκι που ήταν ιδιαίτερα ανασφαλή και υπέφερε πολύ με τους κολικούς... Κοιμόταν γύρω στις 5 ώρες το 24ωρο και όλη την υπόλοιπη ώρα ήθελε αγκαλιά και να κόβουμε βόλτες! Και αυτό έκανα... τρελή αυπνία και τρελά δρομολόγια! Στους 4,5 μήνες ξεκίνησε να μπουσουλάει, στους 6,5 να σηκώνεται μόνος του και στους 9,5 να περπατάει... Αυτά ήταν τα στάδια της ανεξαρτησίας του! Σε κάθε στάδιο ζητούσε όλο και λιγότερη αγκαλιά... απ'τους 9 και μετά συνεχίσα να κόβω δρομολόγια αλλά όχι αγκαλιά με τον μικρό αλλά πίσω απ'τον μικρό

Τα μωράκια όταν γεννιούνται κλαίνε όταν έχουν ανάγκη κάτι και όχι για να ανοίξουν τα πνευμόνια τους. Δεν έχουν μάθει να εκβιάζουν!!! Μεγαλώνοντας μαθαίνουν να χρησιμοποιούν το κλάμα για να γίνει το δικό τους, και εκεί είναι στο χέρι του κάθε γονιού πως θα χειριστεί ανάλογα τους μικρούς αυτούς εκβιασμούς

Και για άλλη μια φορά θα συμφωνίσω με τη citron ότι εδώ εμείς και θέλουμε αγκαλιές δεν θα θέλουν τα παιδάκια!

Φαντάζομαι Ευτερπη μου εννοείς να φτάσει 2 χρονών και να μην θέλει να περπατήσει αλλά να θέλει να είναι συνέχεια αγκαλιά... Έχω την εντύπωση ότι εκεί θα παίζουν άλλοι λόγοι για να έχει το πιτσιρικάκι τέτοια ανασφάλεια!

[Λέγκω]

Εγώ πάλι!

Οχι κολικούς δεν έχουμε, τουλάχιστον απο οτι μπορώ να καταλάβω! Κλαίει καμιά φορα για φαγήτο ή αγκαλιά! Σπανια να συνεχίσει οταν το κρατάς στα χέρια. Βέβαια κλωτσάει τα ποδαράκια του καμια φορά, μπορεί να έχει κανένα πονάκι αλλα απο οτι εχω ακουσει οι κολικοι ειναι το κάτι αλλο. Το παιδι λενε μενει απο το κλάμα!!

Όχι εμένα δεν έμενε απ'το κλάμα... τον έβαζα με την κοιλίτσα στον ώμο μου και δεν έκλαιγε καθόλου. Εμένα δεν είχε τους κλασικούς κολικούς που κλαίνε απαρηγόρητα δύο ώρες... σχεδόν όλο το 24ωρο έδειχνε να πονάει και ο μοναδικός τρόπος για να χαλαρώσει ήταν η σταση παπαγάλος

Τώρα για τις δουλειές που λες... και τώρα που δεν θέλει αγκαλιές (13 μηνών) αλλά είναι συνέχεια πάνω σε τραπεζια και καρέκλες και χοροπηδάει, πάλι δεν μπορώ να τις κάνω γιατί πρέπει να πιάνω πράγματα και παιδί στον αέρα... Δεν σου λέω τίποτα, απίστευτα ανταλακλαστικά!!!

[C@t]

Έχω δει μαμά να αλλάζει πάνα στον αέρα, με το μωρό αγκαλιά!

Και ναι... ήταν η Λέγκω με τον μικρό Ταλιμπάν!

[Λαμπρινή]

Μα γιατι αντιμετωπιζονται τα μωρα απο ορισμενους ως μικρα πανουργα τερατακια που ηρθαν στον κοσμο για να χειραγωγησουν τους γονεις τους με το κλαμα τους, δεν θα το καταλαβω ποτε. Η μοναξια, η αναγκη για ασφαλεια, για σωματικη επαφη, για ενα καθησυχασμα απο τους γονεις, δεν ειναι και αυτα ουσιαστικες αναγκες του βρεφους που ετσι θα πρεπει να αντιμετωπιζονται ? Μονο δηλαδη η βρεγμενη πανα και η πεινα ειναι αναγκη? Εσεις εχετε αναγκη μονο το φαγητο και την τουαλετα ?

 

Δεν εχω να πω τιποτα αλλο ...οχι μονο σε αυτο το θρεντ αλλα και στα περισσοτερα που ανοιγονται καθε μερα . Αν σκεφτουμε αυτα εχουμε λυσει ολα τα "προβληματα" !!!!

[irene_555]

Αχ βρε κοριτσια ειναι δυνατον να λεει ο κοσμος τετοιες μαμακιες...

Ειχε ερθει μια κολλητη μου να με δει στο σπιτι,εγω με την μικρη μου 20 ημερων και εννοειται την ειχα αγκαλια και μου λεει:εισαι συνεχεια με το μωρο,ολο απο πανω της... (δεν εχει παιδια)

Βαρεθηκα ποια ολοι εχουν γινει ειδημονες......Γιατι δεν μας αφηνουν ησυχες τις μανουλες να κανουμε αυτο που πιστευουμε οτι ειναι καλυτερο για τα μωρακια μας!!

[nicole23]

Ένας μάρσιππος αγκαλιάς διευκολύνει την κατάσταση. Το δικό μου μωράκι τον πρώτο μήνα έκλαιγε συνέχεια. Όταν άρχισα να χρησιμοποιώ ένα mei tai (να ναι καλά η κοπέλα από το φόρουμ που μου το έφτιαξε) και να έχω το μωρό συνεχώς πάνω μου ηρέμησε αμέσως. Μπορώ να κάνω κάποιες δουλείες του σπιτιού με το μάρσιππο, οποτε έτσι κερδίζω χρόνο. βοηθάει πολύ επίσης την ώρα που το έχετε πάνω σας να του διαβάζετε. Τον παίρνει ο ύπνος σε χρόνο dt!!

[G.Geo]

Μετα λύπης διαπιστώνω ότι ο καθένας καταλάβαίνει αυτό που εκείνος θέλει και μάλιστα μπορεί να ακυρώνει τους άλλους, κάτι το οποίο είναι φυσικά πολύ εύκολο. Θα ήθελα λοιπόν, να διευκρινίσω κάποια πράγματα..

Κατ' αρχήν θεωρώ δεδομένο και μόνο για το ότι μπαίνουμε σε ένα τέτοιο forum, ότι είμαστε αρκετά ευαισθητοποιημένες μάνες και ενδιαφερόμαστε για την ομαλή ανάπτυξη των μωρών μας, γι' αυτό και ενημερωνόμαστε.

Όσον αφορά εμένα τώρα, δυστυχώς ένα ατύχημα του παρελθόντος μου έχει αφήσει πρόβλημα/ ευαισθησία στον αυχένα, κάτι το οποίο μετά τη γέννηση του γιου μου με τσάκισε...Τόσο ο θηλασμός τον οποίο επέλεξα να είναι αποκλειστικός (ακόμη και αν κάποιοι έλεγαν "Μήπως δεν φτάνει το γάλα") όσο και η όλη φροντίδα του μωρού την οποία πάλι επέλεξα να έχω αποκλειστικά από την πρώτη μέρα που τον φέραμε σπίτι

(ακόμη και αν είχα την μαμά μου στον σπίτι 40 μέρες, και δεν την άφησα να αλλάξει ούτε μία πάνα)

με έφτασαν στο σημείο, όσο μεγάλωνε το μωρό (καθότι και η ανάπτυξη του ήταν ραγδαία -από 2,7 κιλά έφτασε 3 μηνών να είναι 6 κιλα-) να ξυπνάω το βράδυ να τον θηλάσω/ αλλάξω και να μην μπορώ όχι να τον βγάλω από την κούνια αλλά ούτε καν να του αλλάξω την πάνα, γιατί μούδιαζαν τα χέρια μου και δεν τα αισθανόμουν! Υπό αυτές τις συνθήκες λοιπόν δεν μπορείς, ακόμη και να θες ,να έχεις το μωρό σου όλο αγκαλιά! Εγώ λοιπόν ρώτησα την γιατρό ιατρικά αν θα μπορούσε να πάθει κάτι και μου απάντησε όχι (σε σχέση με την κήλη που λένε..) Από εκεί κ πέρα επέλεξα να τον έχω λιγότερες αγκαλιες προκειμένου να συνεχίσω τον θηλασμό, που για μένα είναι παρα πολυ σημαντικός να είναι αποκλειστικός και για όσο περισσότερο μπορείς. Και δεν καταλαβαίνω γιατί για εσάς που κρατάτε την σημαία των τέλειων γονιών, τρυφερότητα και ανταπόκριση ισοδυναμεί μόνο με αγκαλιές???

Εγώ μπορούσα να καθυσυχάζω τον κούκλο μου με πολλούς άλλους τρόπους, με ένα χάδι, με ένα τραγούδι, με ένα παιχνίδι, με γλυκά λόγια, με το να του κρατάω το χέρι..και τόσα άλλα..

Πραγματικά, με εκπλήσει η αρνηση κάποιων να δεχτούν, ότι μπορεί να υπάρχουν και άλλοι τρόποι να "επικοινωνήσεις" με το μωρό σου εκτός της αγκαλιάς και να του καλύπτεις παράλληλα κ απόλυτα την ανάγκη του για τρυφερότητα και αγάπη..

Και να κλείσω λέγοντας, ότι ακριβώς όπως είπε κάποια παραπάνω, η κάθε μάνα ξέρει από ένστικτο τι πρέπει να κάνει και καλό θα ήταν να μην αντιμετωπίζετε το διαφορετικό τόσο αρνητικά. Εμένα το ένστικτο μου μου λέει ότι έχω ένα πανευτυχές μωρό και συγκριτικά με άλλα που συναναστρέφομαι είναι το πιο γελαστό. Και κάπου διάβασα -σύμφωνα με ψυχολόγους- ότι ένα μωρό χαμογελάει, πόσο μάλλον γελάει -όπως το δικό μου- μόνο όταν αισθάνεται ασφάλεια!!!

Καλό απόγευμα σε όλες! Αλήθεια μόνο γυναίκες είμαστε εδώ ε? Λυπηρο αυτό..

[kit_katerina]

Νομιζω οτι κανεις δεν ειπε αν πρεπει να ειναι το μωρο σε μια αγκαλια ή οχι. Η συζητηση ηταν γυρω απο το ποσο καλο ή οχι ειναι να κλαιει ενα μωρο. Ειπωθηκε οτι καλο ειναι το μωρο να ειναι στην αγκαλια της μαμας του, αλλα οχι οτι πρεπει. Επισης εννοειται οτι, οπως και στον θηλασμο, η αγκαλια αφορα 2, πρεπει και οι 2 να μπορουν και να θελουν να το κανουν...

Λυπαμαι πραγματικα για το ατυχημα σου, σε μια παρομοια κατασταση ειμαι κι εγω. Ειχα σπασει εναν σπονδυλο, ο αυχενας εδω και χρονια δεν αντεχει πολλα - πολλα, τωρα τελευταια εχουν αρχισει να πονουν ανησυχητικα και οι καρποι μου. Το μωρο μεγαλωνει και βαραινει. Εννοειται οτι δεν ειναι συνεχεια αγκαλια, τωρα που μπορει να καθεται μονος του περναει λιγη ωρα στο παρκο με τα παιχνιδια του, κανουμε βολτες με το καροτσι, παιζουμε μαζι κτλ.

 

Και δεν καταλαβαίνω γιατί για εσάς που κρατάτε την σημαία των τέλειων γονιών, τρυφερότητα και ανταπόκριση ισοδυναμεί μόνο με αγκαλιές???

 

Δε νομιζω να υπαινιχθηκε κατι τετοιο, ουτε να αυτοβαφτιστηκε κανεις τελειος γονιος...

 

Πραγματικά, με εκπλήσει η αρνηση κάποιων να δεχτούν, ότι μπορεί να υπάρχουν και άλλοι τρόποι να "επικοινωνήσεις" με το μωρό σου εκτός της αγκαλιάς και να του καλύπτεις παράλληλα κ απόλυτα την ανάγκη του για τρυφερότητα και αγάπη..

 

Συμφωνω, αλλα και παλι δε νομιζω να υπαινιχθηκε κατι τετοιο...

 

Και κατι αλλο:

Μετα λύπης διαπιστώνω ότι ο καθένας καταλάβαίνει αυτό που εκείνος θέλει και μάλιστα μπορεί να ακυρώνει τους άλλους, κάτι το οποίο είναι φυσικά πολύ εύκολο.

 

Ποιος ακυρωνει ποιον?

Κοριτσια μην ακούτε αυτές τις αηδίες! Εγω ρωτησα την παιδίατρο μου και δεν ισχύει αυτό...

[G.Geo]

"G.Geo έγραψε:

Κοριτσια μην ακούτε αυτές τις αηδίες! Εγω ρωτησα την παιδίατρο μου και δεν ισχύει αυτό..."

Εγω με αυτό που λέω, δεν ακυρώνω κανέναν, αλλά προσπαθώ να καθησυχάσω τις μαμάδες που δεν έχουν τόσες αγκαλιές τα μωρά τους ότι δεν πρόκειται να πάθουν κάτι κακό..

Και πραγματικά το να απαντάνε 4-5 άτομα μετά από εσένα, παραθέτοντας όλη την ψυχολογική ανάλυση για το κλάμα και τις αγκαλιές, είναι σαν να ακυρώνουν την δική σου στάση, αφού λες ότι εσύ δεν το κάνεις αυτό..

Κανείς δεν εξετάζει τους λόγους μία μαμά μπορεί να το κάνει αυτό, και ούτε έχει σημασία το αν λες ΠΡΕΠΕΙ ή ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ..εσύ απλά το λες πιο ευγενικά.

Η ουσία είναι ότι τόσα άτομα λένε με τον ένα η τον άλλον τρόπο ότι το παιδί δεν θα είναι τόσο ευτυχισμένο/ ασφαλές/ χαρούμενο κτλ επειδή κάποια μαμά δεν το παίρνει με το που κάνει "κιχ" στην αγκαλιά της..

Δεν έχει νόημα αρχίσω κ εγώ να παραθέτω απαντήσεις κ να τις σχολιάζω πρόταση πρόταση και δυστυχώς δεν έχω και τον χρόνο, αλλά η όλη συζήτηση εκεί πήγαινε..και γι' αυτό και απάντησα.

[kit_katerina]

Εγω, προσωπικα, ειπα αυτο:

'Αλλο το να γκρινιαξει, άλλο το να κλαψει, άλλο το να πλανταξει. Προσωπικα δε θελω το δικο μου το μωρο ουτε να γκρινιαξει. Προτιμω να το προλαβαινω, ασχετο αν δεν το καταφερνω παντα.

 

Κανείς δεν εξετάζει τους λόγους μία μαμά μπορεί να το κάνει αυτό, και ούτε έχει σημασία το αν λες ΠΡΕΠΕΙ ή ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ..εσύ απλά το λες πιο ευγενικά.

Η ουσία είναι ότι τόσα άτομα λένε με τον ένα η τον άλλον τρόπο ότι το παιδί δεν θα είναι τόσο ευτυχισμένο/ ασφαλές/ χαρούμενο κτλ επειδή κάποια μαμά δεν το παίρνει με το που κάνει "κιχ" στην αγκαλιά της..

 

Οχι, δεν ειναι θεμα ευγενιας, απλα πιστευω οτι ετσι ειναι το σωστο. Ειμαστε ανθρωποι με δυο χερια και πρεπει να τα προλαβουμε ολα. Καλο, λοιπον, ειναι ( και οχι πρεπει ) το μωρο να ειναι στην αγκαλια της μαμας του. Αλλα η μαμα πρεπει να κανει μπανιο, να μαγειρεψει, να παει τουαλετα, να ασχοληθει με το αλλο παιδι -ια που τυχον εχει, να εργαστει κ.α. Επισης η μαμα μπορει να ειναι αρρωστη, να ειναι στο νοσοκομειο, να εχει πεθανει... Μοιραια λοιπον ενα μωρο δεν μπορει να ειναι συνεχεια στην αγκαλια.

Μου εχει τυχει πολλες φορες να εχω τον μπεμπη μου αγκαλια και να μην ησυχαζει. Μολις τον παιρνει ο μπαμπας του, η αδερφη μου, η μαμα μου ή καποιος αλλος γινεται αλλο παιδι! Λες και δεν τρεχει τιποτα! Ετσι συμπεραινω οτι καποιες φορες βαριεται την αγκαλια μου, οπως ισως να βαριομουνα κι εγω καποιον 24 ωρες το 24ωρο. (Διορθωστε με αν μπορει να συμβαινει κατι αλλο και δεν το γνωριζω)

 

Και το τελευταιο: οταν χαρακτηριζεις τα λογια καποιου "αηδιες" αν δεν τον ακυρωνεις τοτε τι κανεις?

[Anga]

Συμφωνώ απόλυτα με τα παραπάνω και έχω να πω τα εξής: 6 μήνες πριν μείνω έγκυος έπαθα πρόβλημα με τον αυχένα μου και δεν μπορουσα να σηκώσω ούτε την τσάντα μου. Είχα κάνει θεραπεία και την διέκοψα 1 μήνα πριν την εγκυμοσύνη μου. Τώρα πια η μπέμπα μου είναι 4ων μηνών και δεν μπορώ να πω πως είμαι εντελώς καλά. Πολλές φορές όταν την κρατάω ώρα αγκαλιά αρχίζει να με πονάει πάλι. Ετσι αποφεύγω όσο μπορώ την αγκαλιά και αυτή έχει μάθει με αυτό τον τρόπο. Πολλές φορές μου έχει συμβεί και εμένα να χτυπιέται στην αγκαλιά μου, και όταν την παίρνει ο πατέρας της να ηρεμεί. Οπότε δεν είναι η αγκαλιά η λύση πάντα.

Αλλους τρόπους που έχω βρεί να την ηρεμώ, είναι να της πιάνω το χέρι και αυτή το δικό μου, το ήρεμο "σςςςςς" πιάνει πολλές φορές και το μασάζ στα πατουσάκια που της αρέσει απίστευτα!

[kikop]

Καλησπέρα σε όλους και όλες -μικρούς και μεγάλους!

Ποιός είπε πως δεν έχει και μπαμπάδες???

Λοιπόν βιαστικά, βιαστικά γιατί σε λίγο πρέπει να πάω στο μαιευτήριο για να δω τη μαμά και το γιόκα!!!

Είναι μόλις 2 και κάτι ημερών και χτές στο τάισμα των 12:00 (περίπου) αφού έφαγε αρκετό πρωτογαλάκι άρχισε το πρώτο του "καλό" κλάμα!!

Η γυναίκα μου φυσικά πανικοβλήθηκε (καθώς είναι και το πρώτο μας) αφού και φαγωμένος ήταν αλλά και "καθαρούλης"! Οι μαίες την καθυσήχασαν φυσικά, όπως και ο παιδίατρος που πέρασε το πρωϊ!

Εγώ δεν ήμουν εκεί (με διώξανε οι κακούργοι-όπως και όλους τους μπαμπαδοσυγγενείς και καλά κάνουν εδώ που τα λέμε) αλλά στεναχωρήθηκα και άρχισα να ψάχνω για τα κλάματα!

Καταλαβαίνω πως είναι φυσιολογικό να κλαίει αφού είναι νεογέννητος αλλά και ταλαιπωρημένος και μόνο το γεγονός να σε πηγαινοφέρνουν κάθε λίγο για τάισμα και μετά ξανά πίσω αρκεί και μεγάλο άνθρωπο να αναγκάσει σε κλάματα!

 

Πληροφοριακά γεννήσαμε στο ΓΑΙΑ και μέχρι στιγμής έχουμε τις καλύτερες εντυπώσεις!

 

Καλή συνέχιεα και να χαίρεστε τα παιδάκια σας και τους δικούς σας!

Καλώς σας βρήκα!!

:p:p

[G.Geo]

Να σας ζήσει kikop!! Τώρα θα τον έχετε ήδη πάρει στο σπίτι σας και θα το έχετε γεμίσει με τα κλάματα και τα ζουζουνίσματα του.. Να ξέρεις ότι όσο μεγαλώνει είναι ακόμη καλύτερα!! Σαν να γίνεται..όσο μεγαλώνουν, τα αγαπάς όλο και πιο πολύ!! γίνεται αυτό??Πόσο πια θα τον αγαπήσω τον γιο μου..δεν πάει άλλο!!!!!!

[eirinibyronas]

Να σας καταθέσω την προσωπική μου σκέψη

Το πρώτο μου παιδάκι είχε παρα πολλές αγκαλιές και όλοι μου λέγανε ότι το κακομαθαίνω και ότι με εκμεταλλευεται αλλά εγώ δεν έδινα καμία σημασία και έκανα αυτό που ένιωθα και του έδινα άπειρες αγκαλίες

Σιγά σιγα άρχισε να τις μειώνει μόνος του και να μην αναζητα τόσο συχνά την αγκαλια - αν και τώρα λόγω του νέου μωρού έχουμε ένα πισωγύρισμα

Τώρα και στο δεύτερο μωράκι 45ημερών ακούω παλι τα ίδια και επίσης δεν δίνω σημασία

Σκέφτομαι τα εξης :

-ένα βρέφος δεν μπορεί να έχει πονηρια και δόλο για να σε εκμεταλευτεί

-δεν μπορεί ξαφνικά εκει που για 9 ολόκληρους μήνες εξαρτόταν απο σενα να βγει και να μπορεί να ανεξαρτητοποιηθεί

- δεν εχει αναγκη μόνο τροφή , πανα αλλά και αγκαλια και ζεστασια και επαφή

- για πόσο καιρο θα μπορώ να το παίρνω αγκαλια και να μυρίζω αυτή τη γλυκια μυρωδίτσα ;;

-αν δε του δώσει αγκαλίτσες η μαμάκα ποιός θα του τις δωσει -καταλάβατε πως το εννοω (οχι μόνο η μαμά)

- όταν το ακουω και κλαίει και ξέρω οτι με την αγκαλία μου θα ηρεμήσει - μερικές φορες ειναι το μόνο που το ηρεμει - δεν μπορώ να του το στερήσω

Μιλάω πάντα μόνο για τον εαυτό μου και για το πώς βλέπω το θέμα εγώ

Σίγουρα αν για όποιοδήποτε λόγο δεν μπορούσα να το πάρω αγκαλια θα έβρισκα αλλους τρόπους να επικοινωνήσω μαζί του, όπως ανάφερε και μια κοπέλα

Και οι άλλοι τρόποι χρειαζονται ούτως ή άλλως εκτός απτην αγκαλια, χαδάκια λογάκια, νανουρίσματα

Κάθε μανουλα βρισκει τον τρόπο της

Απλως βρε παιδια να πω οτι μου φαίνεται λιγο σκληρο να βλέπω να τα αφηνουν να κλαίνε ( όχι γιατι κατι κάνουν ή πρεπει να κάνουν κάτι εκεινη την ώρα) απλά για να μάθουν

Αυτό το λέω όχι για να κατακρίνω αλλά για να πω μόνο πώς με κάνει να αισθάνομαι

Αυτά από μένα

[sweeties]

Πραγματικα ασχετος ομως... :shock:

 

Συγνωμη που θα πω παλι τα ιδια, αλλα νιωθω πολυ εντονα για αυτο το θεμα.

 

Μα γιατι αντιμετωπιζονται τα μωρα απο ορισμενους ως μικρα πανουργα τερατακια που ηρθαν στον κοσμο για να χειραγωγησουν τους γονεις τους με το κλαμα τους, δεν θα το καταλαβω ποτε. Η μοναξια, η αναγκη για ασφαλεια, για σωματικη επαφη, για ενα καθησυχασμα απο τους γονεις, δεν ειναι και αυτα ουσιαστικες αναγκες του βρεφους που ετσι θα πρεπει να αντιμετωπιζονται ? Μονο δηλαδη η βρεγμενη πανα και η πεινα ειναι αναγκη? Εσεις εχετε αναγκη μονο το φαγητο και την τουαλετα ?

 

Κοινη λογικη - οταν αγνοεις το φυσικο καλεσμα του μωρου - το κλαμα - εξασθενει με την επαναλλαμβανομενη ελλειψη ανταμοιβης. Το κλαμα, ο μοναδικος τροπος επικοινωνιας, δεν κανει τιποτα αρα σταματαει να το χρησιμοποιει. Ουσιαστικα σταματαει να επικοινωνει. Μαθαινει να μην εμπιστευεται τους γονεις ως προστατες.

 

Ακουτε γιαγιαδες που - τι ? - μεγαλωσανε καλα την γενια τους ? Καλα, και ο γιατρος που αναφεραμε το διπλωμα η γιαγια του θα του το εδωσε

 

Αν εσεις ως γονεις, διαβασατε, ενημερωθηκατε και αποφασισατε οτι αυτο που σας ταιριαζει ειναι να αφηνετε ενιοτε το μωρο να κλαιει, ΟΚ, ο καθενας κανει οτι θεωρει σωστο στο σπιτι του και με το ενστικτο του. Αν ομως, ακουσατε γιαγιαδες ( με την γενια που εχει ρημαξει τα παντα ), την γειτονισσα ( με τα 3 διαβολοπαιδα - αλλα δεν εχει σημασια ), τον μπακαλη ( με ολη την φαμιλια απο την κολαση ), τον συναδελφο ( που ειναι αχωνευτος ετσι και αλλιως ) και οποιον αλλον βρεθει στον δρομο σας να το παιξει εξυπνος, τοτε μαλλον θα πρεπει να αναθεωρισετε. Πρεπει να ακουσουμε το ενστικτο μας. Και ειμαι σιγουρη, οτι καμια μαμα δεν θελει να ακουει το μωρο της να κλαει. Το κανει μονο οταν την πεισουνε οτι αυτο ειναι για το καλο του και ετσι υπομενει. Ειναι κριμα ομως....

 

Συμφωνώ μαζί σου!Και μένα ο μεγάλος μου που τον αγκάλιαζα συχνά και μου έλεγαν οτι θα το κακομαθω τωρα έχει γίνει ένα ανεξάρτητο παιδάκι και ούτε μια φορα δεν μου ζήτησε να τον αγκαλιάσω κι ούτε εχει κλάψει ποτέ!

Η πραγματικη αγαπη κανεναν δεν εβλαψε και καθε μαμα εχει τον τρόπο της να το δειχνει..Παντως ειναι αστειο να αγχωνομαστε εαν κακομαθει το μωρο που ειναι αβοηθητο και μας χρειάζεται ολο το 24ωρο!Το κατω κατω στο χερι μας ειναι να το ηρεμησουμε και να το βοηθησουμε να αναπτυχθει σωστα!Το κλάμα ειναι ανάγκη, να φανταστειτε μια φορα εκλαψε το μωρο μου και φανταστηκα οτι ζεσταινοταν και του εβγαλα την κουβερτουλα και αυτο ηρεμησε!Η αληθεια ειναι δυσκολο να καταλαβουμε καθε φορα τι θελει αφου μηνα σε μηνα αλλαζουν οι αναγκες του μεχρι να μεγαλωσει και να ανεξαρτοποιηθει...Και εδω είναι η μαγκια του γονεα εαν το μεγαλωσει σωστα διοτι μολις αρχισουν να μιλανε και να απαιτουν ολα σλλαζουν και η σταση μας παιζει μεγαλο ρολο!Οποτε χαρείτε τα μωράκια σας τωρα που ειναι τοσο γλυκουλικα!!!

[sweeties]

Να σας καταθέσω την προσωπική μου σκέψη

Το πρώτο μου παιδάκι είχε παρα πολλές αγκαλιές και όλοι μου λέγανε ότι το κακομαθαίνω και ότι με εκμεταλλευεται αλλά εγώ δεν έδινα καμία σημασία και έκανα αυτό που ένιωθα και του έδινα άπειρες αγκαλίες

Σιγά σιγα άρχισε να τις μειώνει μόνος του και να μην αναζητα τόσο συχνά την αγκαλια - αν και τώρα λόγω του νέου μωρού έχουμε ένα πισωγύρισμα

Τώρα και στο δεύτερο μωράκι 45ημερών ακούω παλι τα ίδια και επίσης δεν δίνω σημασία

Σκέφτομαι τα εξης :

-ένα βρέφος δεν μπορεί να έχει πονηρια και δόλο για να σε εκμεταλευτεί

-δεν μπορεί ξαφνικά εκει που για 9 ολόκληρους μήνες εξαρτόταν απο σενα να βγει και να μπορεί να ανεξαρτητοποιηθεί

- δεν εχει αναγκη μόνο τροφή , πανα αλλά και αγκαλια και ζεστασια και επαφή

- για πόσο καιρο θα μπορώ να το παίρνω αγκαλια και να μυρίζω αυτή τη γλυκια μυρωδίτσα ;;

-αν δε του δώσει αγκαλίτσες η μαμάκα ποιός θα του τις δωσει -καταλάβατε πως το εννοω (οχι μόνο η μαμά)

- όταν το ακουω και κλαίει και ξέρω οτι με την αγκαλία μου θα ηρεμήσει - μερικές φορες ειναι το μόνο που το ηρεμει - δεν μπορώ να του το στερήσω

 

Μιλάω πάντα μόνο για τον εαυτό μου και για το πώς βλέπω το θέμα εγώ

Σίγουρα αν για όποιοδήποτε λόγο δεν μπορούσα να το πάρω αγκαλια θα έβρισκα αλλους τρόπους να επικοινωνήσω μαζί του, όπως ανάφερε και μια κοπέλα

Και οι άλλοι τρόποι χρειαζονται ούτως ή άλλως εκτός απτην αγκαλια, χαδάκια λογάκια, νανουρίσματα

Κάθε μανουλα βρισκει τον τρόπο της

Απλως βρε παιδια να πω οτι μου φαίνεται λιγο σκληρο να βλέπω να τα αφηνουν να κλαίνε ( όχι γιατι κατι κάνουν ή πρεπει να κάνουν κάτι εκεινη την ώρα) απλά για να μάθουν

Αυτό το λέω όχι για να κατακρίνω αλλά για να πω μόνο πώς με κάνει να αισθάνομαι

Αυτά από μένα

 

πολυ σωστη η αποψη σου!!!

[m a r i n a]

Γεια σας κορίτσια!

Είμαι νέα στο forum, νέα μαμά και γενικα λίγο πελαγωμένη! Ο γιος μου είναι 2,5 μηνών και κλαίει όλη τη μέρα, εκτός από τις στιγμές που τον κρατάς αγκαλιά. Το βράδυ ευτυχώς κοιμάται περίπου 6-7 ώρες συνεχόμενα, αλλά την υπόλοιπη μέρα κοιμάται ελάχιστα και φωνάζει συνεχώς αν τον αφήσεις οπουδήποτε (κρεβατάκι, ριλάξ κλπ), ενώ μόλις τον πάρεις αγκαλιά, σταματάει σχεδόν αμέσως. Πιπίλα δε θέλει, τη φτήνει μόλις του την δώσεις. Τί να κάνω? Έχω απελπιστεί, δεν μπορώ να κάνω ούτε μια δουλειά στο σπίτι, πρέπει συνέχεια να τον έχω αγκαλιά. Λέτε να τον "κακοέμαθα"? Η παιδίατρος λέει να τον αφήνω να κλαίει, μέχρι και 2 ώρες χωρίς να τον σηκώνω! Αλλά μια φορά που τον άφησα να κλαψει για 10 λεπτά περίπου -και ούτε-, μου έκανε παρατήρηση η γειτόνισσα.. Έχετε καμιά ιδέα για την αντιμετώπιση του κλάμματος? Περιμένω απαντήσεις και ευχαριστώ εκ των προτέρων!

[geoste]

μολις ειδα το μηνυμα σου θυμηθηκα ενα αρθρο που διαβασα και απανταει στο ερωτημα σου. ειναι αυτο http://www.mybabysworld.gr/site/content.php?artid=578692 και ελπιζω να σε βοηθησει.παντως μετα απο πειρα 3μιση χρονων εχω καταλαβει οτι αν εχω εξαντλησει ολα τα παραπανω,δηλαδη φαγητο καθαρη πανα κτλ,και το παιδι εξακολουθει να κλαιει μολις ηρεμησω εγω τοτε ηρεμει και αυτο.οσο για την γειτονισσα τι να πωπαντως την αγκαλια σου να μην την στερεις απο το παιδι σου οτι και να λεει η παιδιατρος.ειναι καλυτερα να κλαιει το παιδι;εμενα η μικρη μου απο το πολυ κλαμα μου εκανε εμετο ειναι καλυτερα δηλαδη.να κανεις αυτο που σου λεει το ενστικτο σου.

[ioanna21]

Αγκαλιά,Αγκαλιά,Αγκαλιά,Αγκαλιά,Αγκαλιά,Αγκαλιά,Αγκαλιά,!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Θα περάσει!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

και δεν θα το θυμάσαι!!!!!!

Μην το αφήνεις να κλαιει.. ηρέμησε κι εσύ κι όλα θα φτιάξουν!!

Όσο για την γειτόνισσα... τι να πω.... ασε να μην πώ καλύτερα!!!!

Απλά αγνοησέ την παντελώς!!!!!!

 

Α!!! πάρε ένα ring sling μήπως και είναι καλυτερα!!!

[m a r i n a]

Ευχαριστώ για τις συμβουλές σας geoste και ioanna21!

Κι εγώ είμαι της άποψης να το κρατάω αγκαλιά όποτε κλαίει, αφού με αυτόν τον τρόπο ηρεμεί. Δεν πιστεύω ότι μπορεί να κακομάθει ένα τόσο μικρό πλασματάκι που έχει ζήσει περισσότερο μέσα στην κοιλά της μητέρας παρά στον έξω κόσμο. Απλά ώρες ώρες οι απλές δουλειές του σπιτιού, όπως το μαγείρεμα ή ο,τιδήποτε άλλο φαίνονται γολγοθάς, δεν κάθεται στιγμή μόνος του... Λέτε όσο περνάει ο καιρός και μεγαλώνει να κλυτερεύει η κατάσταση? Μακάρι...

[natty26]

Γεια σας κορίτσια!

Είμαι νέα στο forum, νέα μαμά και γενικα λίγο πελαγωμένη! Ο γιος μου είναι 2,5 μηνών και κλαίει όλη τη μέρα, εκτός από τις στιγμές που τον κρατάς αγκαλιά. Το βράδυ ευτυχώς κοιμάται περίπου 6-7 ώρες συνεχόμενα, αλλά την υπόλοιπη μέρα κοιμάται ελάχιστα και φωνάζει συνεχώς αν τον αφήσεις οπουδήποτε (κρεβατάκι, ριλάξ κλπ), ενώ μόλις τον πάρεις αγκαλιά, σταματάει σχεδόν αμέσως. Πιπίλα δε θέλει, τη φτήνει μόλις του την δώσεις. Τί να κάνω? Έχω απελπιστεί, δεν μπορώ να κάνω ούτε μια δουλειά στο σπίτι, πρέπει συνέχεια να τον έχω αγκαλιά. Λέτε να τον "κακοέμαθα"? Η παιδίατρος λέει να τον αφήνω να κλαίει, μέχρι και 2 ώρες χωρίς να τον σηκώνω! Αλλά μια φορά που τον άφησα να κλαψει για 10 λεπτά περίπου -και ούτε-, μου έκανε παρατήρηση η γειτόνισσα.. Έχετε καμιά ιδέα για την αντιμετώπιση του κλάμματος? Περιμένω απαντήσεις και ευχαριστώ εκ των προτέρων!

 

Δεν υπάρχει ΄΄κακοεμαθα'' τι είναι αυτό??! Τα μωράκια κλαίνε οταν είναι μωρακια. Το θηλάζεις? Ποια παιδιάτρος σου είπε τετοιο πράγμα. Θα μου πέσουν οι μπούκλες!!!!!! Υπομονή κάνε και έχε το παιδί αγκαλιά. Αν χρειάζεται δοκίμασε το μάρσιππο αγκαλιάς, και κάνε τις δουλειες σου μ΄αυτό. Και το δικό μου έτσι έκανε, υπομονή θα περάσει! Έχε κατα νου πως ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΜΩΡΑΚΙΑ ιδια! Αλλα κλαινε πιο πολύ, αλλά λογότερο. Αυτο που χρειάζεται είναι υπομονή και προσήλωση στο παιδί και μονο. Αφηνε τις περισσοτερες δουλειες σε άλλους και μην νοιαζεσαι αν το σπιτι ειναι λιγο μπαχαλο. Μια περιοδος ειναι θα περάσει!

[m a r i n a]

Natty26 το θήλασα μόνο τον πρώτο μήνα, δεν είχα πολύ γάλα δυστυχώς. Αυτό με τις 2 ώρες μου το είπε μία παιδίατρος στην express service που πηγαίνουμε τον μπέμπη. Κι εμένα υπερβολικό μου φαίνεται, άσε που το λυπάμαι το καημενούλι να το αφήνω να κλαίει... Τον έχω και στο μάρσιπο, αλλά είναι και βαρύς ο ατιμούτσικος ή τουλάχιστον εμένα έτσι μου φαίνεται. Καλά το σπίτι είναι σε κατάσταση αποσύνθεσης, τίποτα δεν προλαβαίνω να κάνω με τον κύριο που ζητάει συνεχώς αγκαλιές! Αυτό ελπίζω κι εγώ, ότι είναι μια περίοδος κάπως ζόρικη και θα περάσει, που θα πάει...

[marsolan]

καλα,θα αφησω το παιδι μου να κλαιει 2 ωρες?? 2 ολοκληρες ωρες και δεν θα το παρω αγκαλια ή δεν θα κανω το παν να το ηρεμησω??

Κι αυτο το ειπε παιδιατρος??Αντε γεια!!!!

Νομιζω οτι δεν χρειαζεται να εχει κανεις γνωσεις ψυχολογιας για να καταλαβει ποσο τραυματικο ειναι αυτο για εναν ανθρωπο!δεν μιλαμε για λιγα λεπτα,μιλαμε για χρονο που σε οποιονδηποτε λογικο ανθρωπο φαινεται υπερβολη!!

οσο για την γειτονισσα εγω καλη μου δεν θα κρατιομουνα και θα της την ελεγα πολυ ασχημα εκεινη την ωρα που θα τολμαγε να κρινει ενα βρεφος που ακομη δεν ξερει να συγκρατει το κλαμμα του και ειναι ο μονος τροπος επικοινωνιας του με τον κοσμο γυρω του!

[m a r i n a]

Έτσι όπως τα λες, σιγα μην το αφησω να χτυπιέται το καημένο τόση ώρα! Το αφήνω κάνα πεντάλεπτο μόνο αν πρέπει απαραίτηατα να κάνω κάποια δουλειά και δεν μπορώ να το ηρεμήσω... Όσο για τη γειτόνισσα, τι να πω πια, έχει χάρη που΄είμαι ευγενική... Ευχαριστώ πολύ κορίτσια για τη συμπαράσταση!

[natty26]

Αλλά μια φορά που τον άφησα να κλαψει για 10 λεπτά περίπου -και ούτε-, μου έκανε παρατήρηση η γειτόνισσα..

 

Ας δουμε και τη ''θετικη'' πλευρά της γειτόνισσας, αντικρούει την αποψη της παιδιάτρου που σου ειπε να το αφηνεις να κλαιει κανα 2ωρο. Την επομενη φορά που θα τη δεις πες της οτι ''δεν μπορω δεν με αφηνει η γειτονισσα''!