Γέννησα 17/08/2009

[Sophia!]

Στις 17/08/2009 γέννησα την μπέμπα μου! Ενημερώνω για τις φίλες που με χάσανε αυτές τις μέρες από το forum και επανέρχομαι σύντομα να σας περιγράψω και την δική μου ιστορία που άλλαξε την ζωή μου!!! Εύχομαι και στις υπόλοιπες η ώρα η καλή και να πάνε όλα όπως τα θέλουν όπως έγινε και με μένα! Φιλιά πολλά!!!

[doraki]

Σοφάκι να σου ζήσει η κορούλα σου!!!

 

Ξεκουράσου και μετά περιμένουμε την εμπειρία σου!!!

[annina]

ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ Η ΚΟΡΙΤΣΑΡΑ ΣΟΥ.

[marianthee]

Σοφακι κ παλι να σου ζησει η μπεμπουλα, σου εχω γραψει στις μανουλες Σεπτεμβριου....

Σε περιμενουμε να μας τα πεις...!!

[Sisi24]

 

Να σου ζήσει η μπέμπα σου Σοφία!!

Πάντα γερή και καλότυχη να είναι!!

Καλή ανάρρωση και καλή προσαρμογή!!

[makarinaerthei]

ΣΥΜΠΕΘΕΡΑ ΗΡΘΕ Η ΝΥΦΗ????? ΤΙ ΩΡΑΙΑ ΤΙ ΚΑΛΑ! ΝΑ ΣΑΣ ΖΗΣΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΡΟ, ΔΥΝΑΤΟ ΚΑΙ ΚΑΛΟΤΥΧΟ ΤΟ ΜΑΝΑΡΑΚΙ ΣΑΣ! ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΦΑΚΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΤΑ ΠΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ! ΦΙΛΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΛΗ ΑΝΑΡΡΩΣΗ

[honey]

Να σου ζήσει η πριγκίπισσα!

Να χαρείτε τη κάθε σας στιγμή!

Εύχομαι να είναι σε όλη της τη ζωή υγιής και ευτυχισμένη και οι γονείς της να την καμαρώνουν!

[Maggie]

Να σας ζήσει!

[ΣΤΕΓΙΑ]

Να σας ζήσει πάντα γερή και καλότυχη.....

 

:p:p

 

 

[gavramid]

Δεν εχουμε ξαναμιλησει νομιζω γιατι ειμαι ψιλοκαινουρια..Να σου ζησει ,παντα γερο!!!

[sunny]

Να σου ζησει η μπεμπουλα σου!

[MARIANTHI611]

Να σου ζησει η κορουλα σου...οποτε μπορεσεις γραψε μας την εμπειρια σου

[mitsi1]

Να σου ζησει Σοφακι...Ευχομαι ο,τι καλυτερο για τη μικρη σου, να ειναι υγιης, χαρουμενη και παντα ευτυχισμενη...Και αυτη και εσυ!!!

[ngeo23]

Σοφια να σου ζησει!!!να ειναι παντα καλα

περιμενουμε τα νεα σου

[pixie]

Κοριτσάρα μου να σας ζήσει η μπουμπούκα σας!!!!!!!Ξέρεις ότι περιμένουμε όλες για νέα σου !!!!!

[Skybeam]

Να σας ζήσει! Γερή και τυχερή να είναι

[evangelia]

να σας ζήσει η μικρούλα,να είναι γερή και τυχερή στη ζωούλα της!!!

[Sophia!]

Καλημέρα κορίτσια! Ευχαριστώ πολύ όλες σας για τις ευχές!!! Εύχομαι και σ' εσάς τα καλύτερα! Σας χρωστάω την ιστορία μου και ελπίζω να προλάβω να την γράψω πριν ξυπνήσει η μπουμπού για τάισμα αλλιώς θα την ολοκληρώσω με την πρώτη ευκαιρία...

 

Στις 17/08/2009 λοιπόν, στις 03.45 περίπου το ξημέρωμα της Δευτέρας, ξύπνησα καταιδρωμένη (όπως αρκετές φορές τις τελευταίες μέρες της εγκυμοσύνης μου) και τέντωσα το χέρι μου στο κομοδίνο και πάτησα το τηλεκοντρόλ και άναψα το air condition. Σχεδόν ταυτόχρονα ένιωσα υγρά στο εσώρουχό μου λες και ουρούσα χωρίς να το καταλάβω. Σηκώθηκα και είδα ότι το σεντόνι ήταν εντελώς στεγνό αλλά το εσώρουχό μου είχε βραχεί σχεδόν όλο και κατάλαβα πως ό,τι συνέβη, συνέβη τα τελευταία δευτερόλεπτα. Μίλησα στον άντρα μου ο οποίος ροχάλιζε του καλού καιρού ανάσκελα (από τις σπάνιες φορές, αφού δεν ροχαλίζει συνήθως, μάλλον ήξερε τι τον περίμενε...) και του είπα να μείνει λίγο ξύπνιος και να με έχει το νου του για να πάω στο μπάνιο να ελέγξω την κατάσταση και να δω αν όντως είχαν σπάσει τα νερά...

[gema]

Na sas zisei!!Kalo kouragio gia ola ta omorfa kai duskola pou tha akolouthisoun!!!!

[Sophia!]

Είδα λοιπόν ότι το υγρό που έτρεχε ήταν διάφανο και δεν μύριζε όπως τα ούρα (είχα τις αμφιβολίες μου γιατί είχα ακούσει διάφορα περί ακράτειας στην εγκυμοσύνη και φοβήθηκα μήπως έπαθα κι εγώ!) και αφού ούρησα διαπίστωσα ότι είχα και δυο τρεις σταγόνες αίμα. Έκανα μια βόλτα πάνω κάτω τον διάδρομο έξω από το μπάνιο και αφού είδα ότι η ροή συνεχιζόταν πήγα πλέον σίγουρη και αγχωμένη να το πω στον καλό μου τον οποίο είχε ξαναπάρει ο ύπνος (του το έφερα τόσο ήπια την πρώτη φορά που το θεώρησε μάλλον απίθανο να γεννάω!). Του είπα να σηκωθεί να πάμε στο μαιευτήριο γιατί μάλλον σπάσανε τα νερά (είπα για μια ακόμη φορά να μην τον πανικοβάλλω) και να πάρουμε τον γιατρό μου τηλέφωνο κι εκείνος με ρωτούσε πώς ήμουν σίγουρη ότι γεννάω (μήπως παραέδειχνα ψύχραιμη;;; ) Τελικά κατάφερα να τον αγχώσω όσο χρειαζόταν για να αρχίσει να ετοιμάζεται! Η βαλίτσα για το μαιευτήριο ήταν μισοέτοιμη και τα πόδια μου αξύριστα αφού τα άφησα για τις τελευταίες μέρες πριν την πρόκληση να είναι φρέσκα. Έτσι μπήκα έκανα ένα ντους (με την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά), ξυρίστηκα, συμπλήρωσα την βαλίτσα με ό,τι άλλο χρειαζόμουν (ενυδατική, σαμπουάν, πιστολάκι κλπ που μπαίνουν τελευταία στιγμή) και 4.45 περίπου ήμασταν στο μαιευτήριο...

[gema]

Ante kale pes mas ti sunexeia!!!

[Sophia!]

Πριν φύγω από το σπίτι πήρα τηλέφωνο τον γιατρό μου ο οποίος με είχε εξετάσει μάλιστα την προηγούμενη μέρα και τα είχε βρει όλα καλά και μου είπε να ξεκινήσω με ηρεμία για το "Μητέρα". Να σας ενημερώσω ότι ο γυναικολόγος μου με είχε δει την Κυριακή διότι θα έφευγε την άλλη μέρα στο Λονδίνο για κάποια επαγγελματική υποχρέωση για 5 μέρες και θα γυρνούσε Παρασκευή βράδυ να κάνουμε τις τελευταίες εξετάσεις ώστε Δευτέρα 24/8 να γεννήσω με πρόκληση (στην 38η εβδομάδα λόγω διαβήτη κύησης). Έτσι όταν τον πήρα τηλέφωνο φόρτωνε τις βαλίτσες του για να φύγει (είχαμε συνεννοηθεί ότι θα φρόντιζε να τον αντικαταστήσει κάποιος που να εμπιστεύεται στην απίθανη(!) περίπτωση που γεννούσα όσο θα έλειπε) και μου είπε ότι θα πάρει τηλέφωνο στην κλινική να μάθει ποιός έχει βάρδια και να ενημερώσει για την άφιξή μου και τις λεπτομέρειες του ιστορικού μου. Μέχρι και την επισκληρίδιο αναλγησία ο γιατρός μου έδινε οδηγίες τηλεφωνικά σε όλο το προσωπικό της κλινικής για να είναι ήσυχος ότι όλα θα πάνε καλά ακόμη και από την φισούνα του αεροπλάνου...

[Sophia!]

Αφού λοιπόν φτάσαμε και με ετοίμασαν τυπικά (χαρτιά, στοιχεία, αποτυπώματα) και πράκτικά (κλίσμα, ξύριαμα) φώναξαν τον άντρα μου να του πουν ότι μπαίνουμε να γεννήσω και να του δώσω τα πράγματά μου. Εκείνος εν τω μεταξύ πήρε τους γονείς τηλέφωνο και τον αδερφό μου οι οποίοι ξεκίνησαν να έρθουν. Θέλαμε να σιγουρευτούμε πρώτα ότι μπαίνουμε για τοκετό όντως και ότι δεν θα με στείλουν πίσω και να τους γλιτώσουμε και από καμιά ώρα βασανιστικής αναμονής! Με πήγαν με ένα καρότσακι στους θαλάμους των ωδινών και με έβαλαν στο κρεβάτι συνδεδεμένη με ένα μηχάνημα στην κοιλιά (ήτσν δεμένο πάνω μου εξωτερικά) που έδειχνε τους χτύπους της καρδιάς του μωρού και άλλο ένα που έδειχνε τις συσπάσεις της μήτρας μου που έρχονταν και έφευγαν. Μετά από καμιά ώρα (γύρω στις 6 και κάτι) άφησαν και τον άντρα μου να μπει και να μου κάνει παρέα και μου είπε ότι οι δικοί μου είχαν φτάσει και η μαμά του βρήκε εισιτήριο για να επιστρέψει με γρήγορο σκάφος από την Κύθνο και ίσως μας προλάβαινε! Ήρθε στο δωμάτιο και ο γιατρός της βάρδιας και γνωριστήκαμε και μας έκανε πολύ καλή εντύπωση (μου είχε ήδη πει ο γιατρός μου ότι ρώτησε ποιός είναι βάρδια και μίλησε μαζί του και ότι είναι από αυτούς που εμπιστεύεται) κι έτσι ηρέμησα λίγο αφού η απουσία του γιατρού μου μου είχε δημιουργήσει ένα άγχος να πω την αλήθεια! Μετα λοιπόν το πήρα απόφαση ότι θα παλέψουμε με τα μέσα που έχουμε αφού δεν γίνεται αλλιώς και ευτυχώς ο γιατρός αποδείχτηκε αστέρι...

[Sophia!]

Λίγο μετά που ξάπλωσα στο κρεβάτι μου έβαλαν σε συνεννόηση με τους γιατρούς μου και την διαβητολόγο μου 2 ορούς συνδεδεμένους με πεταλούδα στο χέρι μου για να αρχίσουν οι συσπάσεις και η διαστολή του τραχήλου. Λίγη ώρα αργότερα ήρθε ο αναισθησιολόγος και μου έκανε την επισκληρίδιο οπότε δεν πρόλαβα να αισθανθώ πόνους. Ο γιατρός και η μαία περνούσαν τακτικά και με εξέταζαν που και που να δουν πόση είναι η διαστολή και όταν δεν είχαν τοκετό κάθονταν παρέα μου. Ο αντρούλης μου μου έκανε παρέα και έβγαινε που και που να ενημερώνει τους υπόλοιπους για τις εξελίξεις. Διαστολή 2εκ...4...6...7...τελεία! Συνολικά κάναμε 3 δόσεις επισκληριδίου (μία φορά σε τρυπάνε, τις υπόλοιπες απλά ρίχνουν το φάρμακο στο σωληνάκι που πηγαίνει στην πλάτη). Ανάμεσα στην 2η και την 3η μου ζήτησε ο γιατρός να μείνω για λίγο χωρίς φάρμακο ώστε να αισθανθώ τις συσπάσεις για όσο αντέχω γιατί αυτό θα βοηθούσε την διαστολή και το κατέβασμα του μωρού. Υπήρξαν λοιπόν 20-30 βασανιστικά λεπτά τα οποία ήταν και τα μοναδικά που αισθάνθηκα πόνο και που έφτασα σε σημείο να δακρύζω όταν ζήτησα να μου κάνουν και την τελευταία δόση. Λίγο μετά από αυτή το μωρό είχε πάρει θέση και έπρεπε να σπρώξω για να κατέβει. Ο άντρας μου βγήκε έξω στους δικούς μου (δεν ήθελε να μπει στο χειρουργείο) αφού ο γιατρός τον ενημέρωσε ότι πάμε για φυσιολογικό τοκετό και ότι σε καμιά ώρα θα έχουμε τελειώσει...

[Sophia!]

Με την βοήθεια της μαίας και του γιατρού έσπρωχνα αλλά δεν βοηθούσα και πολύ την κατάσταση αφού όπως λέγανε αντί να σφίγγομαι χαμηλά σφιγγόμουν πιο πολύ στο πρόσωπο όταν κρατούσα τον αέρα που εισέπνεα για να βάλω δύναμη. Μετά από οδηγίες τους κατάφερα να βελτιωθώ και να κατεβάσω το μωρό αρκετά χαμηλά ώστε να βλέπουν το κεφάλι του και να φύγουμε γρήγορα γρήγορα για το χειρουργείο. Δεν πονούσα καθόλου, είχα ζοριστεί μόνο αρκετά από τις εξωθήσεις. Με έβαλαν στην αίθουσα τοκετών, ήμουν μουδιασμένη από την μέση και κάτω αλλά αισθανόμουν τα πάντα χωρίς να πονάω. Με δυο σπρωξιές βγήκε το μωρό μου. Μία για το κεφάλι και τους ώμους και μία για το υπόλοιπο. Το είδα να πηγαίνει από τα χέρια του γιατρού μου στην βοηθό του και να κόβουν τον ομφάλιο λώρο. Από κει και πέρα δεν καταλάβαινα τι έκανε ο γιατρός. Πότε έβγαλε τον πλακούντα και τον υπόλοιπο ομφάλια λώρο, πότε ξεκίνησε να ράβει το περίνεο...