ΡΟΜΠΑ 2009

[xazomama]

Αχ, κορίτσια έχω ρίξει τρελό γέλιο!!

Όσες σελίδες κι αν γράψετε, θα τις διαβάσω ΟΛΕΣ!!!

[DALIA]

Έτος 2000: τότε γκόμενος, τωρινός σύζηγος είναι φαντάρος. καψούρα στο φουλ εγώ, κλάματα που ήταν μακρυά, λογαριασμοί τηλεφώνου στα ύψη κτλ..είναι σε άσκηση σε κάτι ποτάμια,πέρνω την κολλητή μου πάμε στη άσκηση, ναι το έκανα και αυτό, με διάφορα κόλπα και παρακαλητά μας αφήνουν μπένουμε, τλπ τον βλέπω ματσα μουτσα χαρά εγώ, μπένουμε μετην επίσης ξανθιά φίλη μου στο αμάξι , ανάβω τσιγάρο για να ξεχάσω τον πόνο του αποχωρισμού και μπροστα στο ΚΨΜ που εκείνη την ώρα ήταν μαζωμένοι καμιά 100αρια φαντάροι μου πέφτει το τσιγάρο κάπου μέσα στο αμάξι, να βλέπω καπνούς και αναγκαστικά σταματήσαμε εκεί μπροστά και ψάχναμε το τσιγάρο, βγάλαμε πατάκια κτλ...και οι άλλοι να κοιτάνε, συν το ότι από τη ντροπή, μας έπιασε ένα σπαστικό γέλιο

[fistikaki]

 

 

"Οτι κάνω μπορώ.."

 

 

χαχαχχαχαχαχαχχαχαχαχ

χαααααααααααααααααααααααααααααααααχαχαχαχ

[fistikaki]

εγω, ειχα βγει με τον πρωην μου για φαι σε μια ταβερνα(τρελη καψουρα, ολο πατατες εκανα μαζι του... απο υπερβαλλοντα ζηλο να φανω ομορφη/εξυπνη/κουλ)

 

παραγγελνει εκεινος διαφορα, ε ... ειπα και γω τι ηθελα...

 

"μια μεριδα παντζουρια..."

[fistikaki]

 

 

Ηθικό δίδαγμα : Το κουτσομπολιό βλάπτει σοβαρά την αξιοπρέπεια !!!

 

 

μεσημερι κυριακης σε μια μπυραρια με μια φιλη μου..

 

"κοιτα κοιτα, κοιτα εναν μ@λ...α, χααααααααααααα χαχαχχαχαχαχ τι βλακας!!!! ειναι καραφλας και εχει μακρυνει μια μαλαπερδα απο δεξια, και εχει καλυψει τη κουρουπα του να φαινεται οτι εχει μαλλια.... και του την φυσαει ο αερας!!! χαχαχαχχαχαχ το βλακα!!! κοιτα τωρα που θα φτυσει τη καραφλα του και θα κολλησει την τουφα"

 

"ο πατερας μου ειναι!!! ηρθε να μας κανει το τραπεζι"

 

 

 

 

 

(δε παιζομαι σ αυτη τη κατηγορια.... εχω ανεξαντλητο ρεπερτοριο βλακειας... και ειμαι και ανεπιδευκτη μαθησεως.... τραγικη ειμαι....)

[alcyon]

εν περιληψει...

 

γνωριζω γκομενο

μου ζηταει να βγουμε

ερχεται με παιρνει με τη μηχανη του

παμε φωκιωνος νεγρη για καφε

παρκαρει τη μηχανη του σε θεση για μηχανες... διπλα σε αλλες μηχανες..

κανω να κατεβω

παταω δεξι ποδι στο εδαφος, και ξεκαβαλικευω με αριστερο ποδι..

αριστερο ποδι κανει οοοοοοοολη τη κινηση με υπερβολικο ζηλο

αριστερο ποδι δεν υπακουει σε εντολες να πατησει εδαφος

αριστερο ποδι, δεξι ποδι, πλατη,πωπος,χερια,κεφαλια, αυτια... ολα μαζι

σαβουριαζονται στην διπλανη σταθμευμενη μηχανη..

διπλανη σταθμευμενη μηχανη, πεφτει σε παραδιπλανη

παραδιπλανη πεφτει σε παραπαραδιπλανη

κοιταμε εκθαμβοι το ντομινο...

 

 

αμηχανο χαμογελο

 

 

δε θυμαμαι τη συνεχεια...

η παθηση μου λεγεται αμνήσιους ξεφτίλιους μόνιμους

 

Μαθήτρια γυμνασίου και μάλιστα πρώτη γυμνασίου ...

Αυτό μας κάνει..... 12 ετών και ζήτημα να είχα φτάσει τα 32 κιλά. Με φώναζαν "σκελετρον", "ακρίδα", "σαμιαμίδι", "στεκα" κτλ κτλ. Ύψος... χμμμ ήμουν πρώτη στην "γραμμή" όταν κάναμε μεταβολή (άντε δεύτερη).... κοινώς.... "τάπα".

 

Είχα καθυστερήσει για το σχολικό. Έτρεχα σε όλη τη διαδρομή και μου έμενε να περάσω το δρόμο απέναντι. Τσεκάρω ότι οι άλλες δύο συμμαθήτριές μου είναι ακόμα εκεί, άρα το σχολικό δεν πέρασε ακόμα. Λεωφόρος.... πηγμένη! Πήγαιναν όλοι...... με ελάχιστα εκατοστά ανά λεπτό, αλλά όμως δε σταματούσαν. Η ροή ήταν αργή, αλλά κανενας μα κανένας δε σταματούσε αυτή την καταπληκτική ταχύτητα που είχαν για να περάσω απέναντι.

Μετά από κανένα 5λεπτο στη νησίδα, κάποιος φιλοτιμήθηκε να με αφήσει. Κοιτάω κι εγώ... οκ.... κάνω μια γρήγορη προσποίηση... βουτάω με ταχύτητα να πιάσω το απέναντι πεζοδρόμιο και καρφώνομαι στον οδηγό μιας διερχόμενης μηχανής, τον οποίο τελικά παίρνω αγκαλιά ...... και τον .... σαβουρώνω κανονικά στο πεζοδρόμιο. Εγώ στο μεταξύ έχω μείνει όρθια από πάνω του και τον κοιτάω :shock: .

 

Αυτός.... 2 μέτρα μπόι... άντρας με τα όλα του.... με μια μηχανάρα αχ βαχ φανταστική. Εγώ... σαμιαμίδι... με μια τεράστια σχολική τσάντα με κοτρόνες βιβλία, όρθια από πάνω του (κάτι σαν τον Κολοσσό της Ρόδου)... να κοιτάω ..... να κοιτάω ... να κοιτάω....

 

Αμηχανία εγώ.... αμηχανία αυτός....

 

Οι άλλες.... σκασμένες στα γέλια..... για καμιά βδομάδα..... (ρόμπα έγινα στο σχολείο, το είχαν μάθει και οι πέτρες!)

[Λέγκω]

οκ οκ βαθιές ανάσες stay cool

 

με αυτό θα νικήσω είμαι σίγουρη

 

είμαι στο κρεβάτι με την πρώτη σοβαρή σχέση και μόλις έχουμε χεκχεεεεεεμ

και έχω μιλάμε ποοοοολύ αυτοπεποίθηση, νιώθω μια θεά, για να μην πω η Ρίτα Χέιγουόρθ αυτοπροσώπως (τότε είχα και το ανάλογο μαλλί σε μελαχροινό).

Και καθώς έχω πάρει πόζα αλά Ρίτα, ξαπλωμένη στο κρεβάτι σαν να πόζαρα για ημερολόγιο, γυρνάει ο Γ. με κοιτάει βαθιά μες τα μάτια και μου λέει:"το ξέρεις ότι είσαι πολύ ωραία γυναίκα?". ΟΠΑ ΟΠΑ ΟΠΑ δικέ μου, σκέφτομαι, εδώ δεν χωράει κοινότυπη απάντηση, εδώ απαντάμε γρήγορα, σύντομα και έξυπνα.

 

Και του απαντάω μισοκλείνοντας μοιραία τα μάτια

 

"Οτι κάνω μπορώ.."

Εντάξει κλαίω :lol:

Ρε Φυστίκι όντως είσαι εκτός συναγωνισμού αυτό με την μηχανή και το βρακί δεν υπάρχει!!!

[Λέγκω]

Που να το πιάσω και που να το αφήσω... η καλύτερη φάση μου ήταν είναι πενταετία σερβιρίσματος, σαν να λέμε μια πενταετία αγώνες και θυσίες! Θα αναφέρω κάποια χαρακτηριστικά:

1) Σερβίρω ελληνικό καφέ και με περίσια χάρη πάω να τον ακουμπήσω στο τραπέζι, κατα μαγικό τρόπο όμως ο υπέροχος αχνιστός καφές παρά την επιδεξιότητά μου προσγειώνεται στο παντελόνι του σοβαρού κυρίου και για την ακρίβεια εκεί που δεν θα έπρεπε. Πανικοβάλομαι ενώ ο κύριος ουρλιάζει απ'το κάψιμο... τρέχω και αρπάζω ένα βετέξ και με πάθος και αυταπάρνηση πάω να τον καθαρίσω... Το τι φρίκη έφαγε ο κυριούλης δεν λέγεται "μα δεσποινής μου για το θεο πια!"

2) Τον αφεντικό μου τον λέγαμε μ@Λ@κ@... φυσικά όχι μπροστά του... κάποια στιγμή που γινόταν της μουρλής στο καφέ και έτρεχα σαν τη ζουρλή αποφασίζω να κερδίσω χρόνο και να φωνάξω την παραγγελία "μ@λ@κ@ ένα μέτριο με γάλα" "απολύεσαι" "ευχαριστώ"

3) Σε εστιατόριο μετά από κάποια χρόνια... έμπειρή και φτασμένη πλέον σερβιτόρα κάθομαι με το άσπρο πουκαμισάκι μου στο μπαρ και περιμένω να ρθουν πελάτες για να ξαμοληθώ. Στο μαγαζί είναι οι λοιποί σερβιτόροι, τα αφεντικά, φιλοι και οικογένεια αφεντικων και μάγειρες. Εκεί που κάθομαι χαλαρή, ρίχνω ένα φτέρνισμα και προσγειώνομαι με φόρα πάνω στην μπάρα... Η επόμενη φάση με βρήκε με παγοκύστη στο κεφάλι να θέλω να χώσω το κεφάλι μου στην κατσαρόλα!

4) Στο ίδιο κυριλέ μαγαζί, ημέρα Σάββατο και γίνεται ο κακός χαμός... μαζεύω τραπέζι και παίρνω να μεταφέρω το δίσκο... αμ έλα που με πιάνει το πειραματικό μου και αποφασίζω να μεταφέρω το δίσκο με το ένα χέρι πανω απ'το κεφάλι... Το είχα δει πρόσφατα σε ταινία και μου χε φανεί πολύ μουράτο. Κάνω τα πρώτα πετυχημένα βήματα και εκεί η τύχη με εγκαταλείπει... φεύγει ο δίσκος πίσω απ'την πλάτη μου κι εγώ έχω μείνει στήλη άλατος να βλέπω μπροστά μου την πανικόβλητη φάτσα του αφεντικού μου και να ακούω κραυγές πόνου και σπασίματα πίσω απ'την πλάτη!!! Ο κυριούλης που έπεσε θύμα μου δεν ξαναπάτησε στο μαγαζί, έτσι όπως τον έκανα δεν νομίζω να καταφερε να ρίξει την κοπέλα που ήταν μαζί του και το αφεντικό μου αποδείχτηκε πολύ ανθεχτικό πρώτον γιατί γλύτωσε το εγκεφαλικό και δεύτερον γιατί γλύτωσα την απόλυση!!!

[Demi7]

Γύρω στα 16-17 με έβγαζε ο αδερφός μου καμιά βολτίτσα κάνα σινεμαδάκι για να μην είμαι συνέχεια μέσα (αυστηροί γονείς).

Πάμε στο Τροπικάλ στην Καλλιθέα (εκλεισε κάτι χρόνια τώρα αυτό) και σηκώνομαι στο διάλλειμα να πάρω αναψυκτικά και ποπ κορν.... Εντελώς μύωπας και ζαβλακωμένη απο την ταινία βγαίνω, ψωνίζω και πάω να γυρίσω στα καθίσματα. Οπως έχω το κεφάλι σκυμένο (πάντα έτσι περπάταγα) βλέπω κάτι παπούτσια απέναντί μου...

Σκέφτομαι "κάποιος έρχεται ας κάνω στην άκρη να περάσει..."

τα παπούτσια υποχωρούν και αυτά

Σκέφτομαι "α, μου κάνει χώρο να περάσω εγώ....."

παίρνω φόρα και σκάω στον ένα εκ των 2 καθρεφτών που είχε δεξιά και αριστερά της εισόδου.....

Εσκυψα ακόμη περισσότερο το κεφάλι και λυμμένη στα γέλια πήγα στον αδερφό μου κλαίγοντας (απο τα γέλια) και προσπαθούσα να του εξηγήσω τι είχα πάθει...........

 

Συμπέρασμα....... σταμάτησα να περπατάω με το κεφάλι σκυμμένο........

[Demi7]

Ελαφόνησσος 2003... διακοπές με τον σύζυγο, τότε αρραβωνιάρη, ρομαντζάδα, αραλίκι, χαμούρεμα κλπ...

Σε κάποια φάση αποφασίζουμε να παίξουμε ρακέτες....

Τακ, τοκ, τακ τοκ.... φοβερή μιλάμε.... ίδια η κουρνίκοβα....

Μου πετάει μια ψιλή μπαλιά και τρέχω με την όπισθεν να την χτυπήσω... πίσω όμως 2 #%#%^ πιτσιρίκια είχαν σκάψει μια λακουβάρα.... μέσα στην οποία πήγα και έσκασα εγώ.........

Οσοι ήταν στην παραλία ακόμα θα γελάνε.............

[saxpa]

αχ αν και κολυομαι θα το γραψω.....ετων 17 με τον 25αρη γκομενο μου τοτε με τον τωρινο μου αντρουλη τωρα..διακοπες μαζι και τρελες πολλες....καταληγουμε σε ερημικη παραλια...ΠΟΛΥ ΕΡΗΜΙΚΗ ....αραζουμε απο το πρωι εως το απογευμα...τελειως μονοι μας..με πειθει να κανω κατι τολμηρω να βγαλουμε τα μαγιο και να μπουμε μεσα..αλλωστε εγω και αυτος ειμασταν...:!::!:...οκ με χιλια ζορια το κανα και αυτο..μπαινουμε μεσα...και εκει που χαμουρευομαστε....:!::!:..μα τον αγιο χαραλαμπο...ξαφνικα βλεπουμε ανθρωπο...!!και μετα και αλλον και αλλον και αλλον...και ηρθαν 4 οικογενειες με μια γιαγια και εναν παππου με τα ταπερακια τους τις ομπρελιτσες τους τα τραπεζακια τους τις ρακετουλες τους τα παιδακια τους...ολοι μαζι μια χαρουμενη μεγαλη παρεα.....!!!!...εμεις μεσα..τωρα??..σκεφτηκαμε πως δεν θα κατσουν πολυ ηταν και απογευμα αλλωστε...ποσο θα καθοντουσαν..???..ενα σας λεω παπαριασα τοσο μεσα στην θαλασσα....10,30 βγηκαμε!!!!!!!!!!!!!!!.....πεινουσα ..κουραστηκα βαρεθηκα....πανεξυπνη ιδεα...φυσικα δεν το ξανακαναμε....

[leni]

Καλοκαιράκι, και η δικιά σου ενώ δούλευε στο L.A.P.D, συναντήθηκε ξανά με τον μεγάλο έρωτα της ζωής της...

 

Η κολώνια κρατούσε εκατέρωθεν απο την 1η λυκείου εγώ και αυτός απο την 2α...

 

Σχέση πολλών χρόνων με σκαμπανεβάσματα του κερ@τ@, αλλά έρωτας και καψούρα στο φουλ...εκατέρωθεν είπαμε...

 

Βγαίνουμε με παρέα , και αφού στον αέρα πλανιώταν, "σήμερα θα κάνουμε s£x'', καθόμαστε αρχικά σε ένα καφέ...

 

Κάποια στιγμή, αρχίζω να μην νοιώθω και τόσο καλά...

 

Πάω τουλέτα για ένα φρεσκάρισμα εν όψει της φλογερής νύχτας που αναμενόταν και για να περπατήσω λιγάκι μπας και συνέλθω...

 

στο δρόμο για το w.c.............νοιώθω να με πάει κόψιμο...

 

ήταν και το ένα plus κιλό κεράσια που είχα καταβροχθίσει το απόγευμα απο το άγχος....

 

και φυσικά η σκέψη: ''εγώ που είμαι σιχασιάρα, τι θα κάνω??θα τα καταπιώ???''

 

ίσα που πρόλαβα...

 

βγαίνοντας ξεψυχισμένη μετά απο ένα τέταρτο...............................................................

 

και...

 

τσούπ!!! σαν φάντης μπαστούνης ο λεγάμενος!!!

 

''Ανησύχησα, είσαι καλά???'', αναρωτήθηκε το μωρό...

 

''Καλά, καλά ...''ψέλισσα, ενώ ταυτοχρόνως προσευχόμουν: ΘΕΕ ΜΟΥ!!!! μην τον αφήσεις να μπεί μέσα, μην τον αφήσεις να μπεί μέσα!!

 

Σκ@τ@...

 

Μπήκε...

 

Να φρεσκαριστεί και αυτός εν όψει της αναμενόμενης και κρυφά προγραμματισμένης φλογερής νύχτας...

 

Αν καταλάβατε καλά...

 

το s£x πήγε περίπατο...

 

 

:oops:

[fistikaki]

χαχαχαχχαχαχαχαχχαχαχαχ οχι ρε γμτ!!! χαχαχχαχαχαχαχχαχαχαχαχ

[leni]

χαχαχαχχαχαχαχαχχαχαχαχ οχι ρε γμτ!!! χαχαχχαχαχαχαχχαχαχαχαχ

 

 

Γελάσαμε φυστικάκι, γελάσαμε?????

 

 

 

:lol:

[fistikaki]

:mrgreen::mrgreen:

 

κοιτα, για μενα, οι δικες μου περιπετειες ειναι τρατζικ, οι δικες σας ειναι διασκεδαστικες...

 

οκ, το κορυφαιο πρεπει να το χει κανει ο μπαμπας μου, ομως...

 

εχει παει σε μια κηδεια της μητερας ενος γνωστου του... μαζι ηταν κι η μανα μου..

 

χαιρεταει η μανα μου, ακολουθει ο πατερας μου... και χαιρετοντας τους συγγενεις ψιθυριζει "να τη χαιρεστε":shock:

 

επειδη μιλουσε σιγα, οι ιδιοι οι ανθρωποι πιθανων και να μην το επιασαν... το ακουσε ομως ο ιδιος αυτο που ειπε...

 

και τον επιασε δυνατο, νευρικο γελιο... σχεδον υστερικο... να χαιρεταει τους συγγενεις και να κλαιει με μαυρο δακρυ... απο τα γελια...

 

η δε μανα μου, μποροστα του να χει παρει αναποδες και να τον βριζει... εκεινος να γελαει ακομα χειροτερα...

 

γμτ.... την ειχα χασει αυτη τη φαση... μου την ειπαν μετα...:mrgreen:

[leni]

axaxaxa!!!

 

Πάρε τον στο γάμο σου να σου πει και του χρόνου!!!

 

:lol:

[saxpa]

μιας βδομαδας σχεσης τοτε ...παλι με τον τωρινο μου συζηξ...παμε goodys,παραγγελνουμε,κατουριεμαι -παω τουαλετα..φαγητο ετοιμο εγω τουαλετα ακομα...δειλα δειλα ο φελιππε ξεκιναει το φαγητο...εγω μεσα ακομα...καποια στιγμη βλεπει να τρεχει ο υπευθυνος και μετα απο λιγο να γυρναει τρεχοντας πισω και να ξανατρεχει με ενα κατσαβιδι!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

ω ναι ειχα κλειδωθει..οι τουαλετες δυστυχως εκεινο το απογευμα δεν ειχαν περαση οποτε περιμενα μεχρι να ακουσω καποια γυναικεια φωνη και να την φωναξω...ε κοπελια κλειδωθηκα μπορεις να φωναξεις καποιον..οταν με εβγαλαν ο Φιλιππας με περιμενε απο εξω μαζι με τον υπολοιπο κοσμο που ρωτουσαν αν ειμαι καλα για να μην λιποθυμησω .....ηθελα να ανοιξει η γη να με καταπιει...

[Gold]

αχ,κοριτσια να στε καλα!με τα δακρυα γελασα!!!

:D:D

αυτο με το στουκαρισμα κι εγω το επαθα

περπαταμε με μια φιλη μου και εχοντας μια σοβαρη συζητηση κοιταμε χαμηλα στο εδαφος,ξαφνικα βλεπω πουλακια:oops:ειχα πεσει πανω σε θαλαμο καρτοτηλεφωνου...

και η σοβαρη συζητηση εξελιχθηκε σε χαχανα μετα δακρυων!!

ακομη οταν το θυμομαστε λυνομαστε στο γελιο!

[mom]

Αααα τι να πρωτοθυμηθώ! Η περιπέτεια της φιλενάδας μου της saxpa όμως μου θύμησε μια ανάλογη δική μου.

 

Εκεί γύρω στα 19 μου με τον νυν αντρούλη μου, έχουμε φύγει απο το κλαμπ που εργαζόταν τότε, γύρω στις 5.00 το πρωί.

 

Ως άφραγκα και άστεγα νιάτα, πηγαίνουμε κι εμείς σε μια ερημική παραλία.

Καθόμαστε δίπλα σε μια βάρκα για να νιώθουμε ασφάλεια ότι τουλάχιστον απο τη μια πλευρά έχουμε κάλυψη. Just in case!! Είμασταν και πιωμένοι και αρχίζουμε αμέσως την "γυμναστική".

 

Επειδή το αίμα έβραζε και τα σφηνάκια επίσης, μας έπιασε οίστρος και κάναμε ότι ξέραμε. Και έτσι και αλλιώς. Και σήκω και γύρνα και πάνω και κάτω... Βάλαμε όλη μας τη φαντασία, λες και ξεπατικώσαμε το κάμα σούτρα.

 

Αφού τελειώσαμε λοιπόν και αρχίσαμε να ντυνόμαστε, είχε αρχίσει να ξημερώνει κιόλας, γυρνάμε προς τα πίσω και βλέπουμε έναν τύπο όρθιο με τσιγάρο αναμένο να μας κοιτάει.

 

Πανικόβλητοι κατεβάζουμε τα μούτρα και ανεβαίνουμε προς τα πάνω για να φύγουμε απο την παραλία. Καθώς περνάμε απο δίπλα του μας λέει: "Καλημέρα" "Καλημέρα" απαντάμε κι εμείς. Και τον βλέπουμε να πηγαίνει στη βάρκα.

 

Ήταν ο ψαράς που ήρθε ο έρημος να πάρει τη βάρκα του να βγεί στη θάλασσα και μας περίμενε τόση ώρα να τελειώσουμε για να πάει για ψάρεμα.....:oops::oops: :mrgreen:

[alcyon]

:lol: ......... :lol: .........

:lol: ......... :lol: ......... :lol: ......... :lol: .........

 

 

 

Τελικά είναι το τόπικ με τις περισσότερες κόκκινες φατσούλες ....ever!

 

:lol:

[Silmaril]

οκ... σειρά μου...

 

Λοιπόν έγκυος στα δίδυμα.

Έχω πάει στο γιατρό για να ακουσουμε "καρδιά". Οκ.. ετοιμάζομαι... έρχεται... όλα καλά. Τελειώνει η εξέταση. Μου λέει "σε περιμένω στο γραφείο". Ετοιμάζομαι κι εγώ να πάω στο γραφείο. Στο μεταξύ εκείνες τις μέρες είχα πολύ φούσκωμα με τις αντίστοιχες.... "συνέπειες" και ειδικά όταν ήμουν με κόσμο δυσανασχετούσα.

 

Φεύγει από το εξεταστήριο και η μαία... λέω οκ... φρρρρ (ααααχχχ ξαλάφρωσα). Πάω κουνιστή και λυγιστή στο γραφείο. Κάθομαι σε μια αναπαυτικότατη καρέκλα η οποία μπορούσε να περιστρέφεται. Ο γιατρός μου εξηγεί για τις εξετάσεις κτλ κτλ... κι εγώ τον έχω ψιλο-γράψει και κουνιέμαι δεξιά αριστερά με την καρέκλα. Συνεχίζει εκείνος να μιλάει... κουνια-μπελα εγώ.... μέχρι που χαλαρώνω... χαλαρώνω πολύ.... χαλαρώνω παααρα πολύ.... και φρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ !!!! :oops: (Ήταν ατύχημα σας τ'ορκίζομαι!!!)

 

Κοιτάω δεξιά αριστερά (γμτ... δεν υπάρχει κανένας για να του τη φορτώσω!!! Μόνο εγώ κι ο γιατρός στο γραφείο... ο φίκος... αδυνατεί να φορτωθεί την .......... )

Παγώνω... κοιτάω το γιατρό... δεν αντέδρασε, σα να μη συνέβαινε τίποτα... (να 'ναι καλά ο άνθρωπος! ) συνέχισε να μιλάει. Δε θυμάμαι τι μου έλεγε.... ακόμα κοκκινίζω......

 

Μου έχει συμβεί και δυστυχώς δεν ήμουν πλέον έγκυος για να έχω και μια δικαιολογία...Μπροστά σε συνάδελφο, είπαμε να κάνουμε ένα τσιγάρο για να τα πούμε που έλειπα τόσον καιρό και νοιώθω την καταστροφή να έρχεται...Κι απ' την προσπάθεια να την αποτρέψω, έγινε χειρότερος σαματάς... Φυσικά δεν είπα τίποτα, φυσικά και θα θυμάμαι μέχρι να πεθάνω το πρόσωπο της συναδέλφου...Άτιμη καισαρική αυτό το κουσούρι βρήκες να μ' αφήσεις;;;

 

Φίλη και συμπάσχουσα Αλκυόν ποτέ πια ρεζιλέματα τέτοιου είδους!!!

 

Μετά απο επισταμένη έρευνα βρήκα το κατάλληλο προϊόν και σας το παρουσιάζω!

 

http://www.youtube.com/watch?v=97ejk5NOrR8

[leni]

Αααα τι να πρωτοθυμηθώ! Η περιπέτεια της φιλενάδας μου της saxpa όμως μου θύμησε μια ανάλογη δική μου.

 

Εκεί γύρω στα 19 μου με τον νυν αντρούλη μου, έχουμε φύγει απο το κλαμπ που εργαζόταν τότε, γύρω στις 5.00 το πρωί.

 

Ως άφραγκα και άστεγα νιάτα, πηγαίνουμε κι εμείς σε μια ερημική παραλία.

Καθόμαστε δίπλα σε μια βάρκα για να νιώθουμε ασφάλεια ότι τουλάχιστον απο τη μια πλευρά έχουμε κάλυψη. Just in case!! Είμασταν και πιωμένοι και αρχίζουμε αμέσως την "γυμναστική".

 

Επειδή το αίμα έβραζε και τα σφηνάκια επίσης, μας έπιασε οίστρος και κάναμε ότι ξέραμε. Και έτσι και αλλιώς. Και σήκω και γύρνα και πάνω και κάτω... Βάλαμε όλη μας τη φαντασία, λες και ξεπατικώσαμε το κάμα σούτρα.

 

Αφού τελειώσαμε λοιπόν και αρχίσαμε να ντυνόμαστε, είχε αρχίσει να ξημερώνει κιόλας, γυρνάμε προς τα πίσω και βλέπουμε έναν τύπο όρθιο με τσιγάρο αναμένο να μας κοιτάει.

 

Πανικόβλητοι κατεβάζουμε τα μούτρα και ανεβαίνουμε προς τα πάνω για να φύγουμε απο την παραλία. Καθώς περνάμε απο δίπλα του μας λέει: "Καλημέρα" "Καλημέρα" απαντάμε κι εμείς. Και τον βλέπουμε να πηγαίνει στη βάρκα.

 

Ήταν ο ψαράς που ήρθε ο έρημος να πάρει τη βάρκα του να βγεί στη θάλασσα και μας περίμενε τόση ώρα να τελειώσουμε για να πάει για ψάρεμα.....:oops::oops: :mrgreen:

 

 

 

Ω να πάρει!!!!!!!!!

 

ααααααχχααχαχαχαχαχαχαχαχ!!!

 

όχι ρε γμτ!!!

 

 

μπουαααααααααααααααααααχαχαχαχαχααχχααχα!!!

 

:lol::lol:

[leni]

αχ,κοριτσια να στε καλα!με τα δακρυα γελασα!!!

:D:D

αυτο με το στουκαρισμα κι εγω το επαθα

περπαταμε με μια φιλη μου και εχοντας μια σοβαρη συζητηση κοιταμε χαμηλα στο εδαφος,ξαφνικα βλεπω πουλακια:oops:ειχα πεσει πανω σε θαλαμο καρτοτηλεφωνου...

και η σοβαρη συζητηση εξελιχθηκε σε χαχανα μετα δακρυων!!

ακομη οταν το θυμομαστε λυνομαστε στο γελιο!

 

 

Πέραση που έχουν οι κουτουλιές...

 

το συγκεκριμένο με το καρτοτηλέφωνο και την πινακίδα, εγώ την έπαθα με δέντρο...

 

[Λέγκω]

Πέραση που έχουν οι κουτουλιές...

 

το συγκεκριμένο με το καρτοτηλέφωνο και την πινακίδα, εγώ την έπαθα με δέντρο...

 

Και καλά με δέντρο... φαντάσου με ταβάνι!

Είμαι που λέτε σε μία συζήτηση με πολύ κόσμο, σοβαρή συζήτηση όχι αστεία και μ' εχει πιάσει ένα κατούρημα άλλο πράγμα... σηκώνομαι διακριτικά και βγαίνω έξω απ'το κτίριο να πάω στις τουαλέτες που ήταν εξωτερικές. Φτάνοντας συνειδητοποιώ ότι λείπει το μέσα χερούλι, αμ έλα όμως που κατουριέμαι τρελά... θα μπω να κατουρήσω σκέφτομαι και μετά θα λύσω το θέμα με το χερούλι... δεν μπορείτε να πείτε, ευφιεστατο! Μπαίνω κλείνω την πόρτα και μετά συνειδητοποιώ ότι έχω κάνει χοντρή πατάτα... όμως ευτυχώς που η ευφυία μου δεν με εγκαταλείπει, η πόρτα έχει μια προεξοχή και πάνω πάνω κάγκελα, σκέφτομαι θα πατήσω στην προεξοχή και θα βγάλω το χέρι μου να ανοίξω απ'εξω... μια και δυο με χάρη και ευκινησία φτασμένου ακροβάτη πατάω στην προεξοχή, απογειώνομαι... και προσγειώνομαι με φόρα στο ταβάνι... Ακούω ένα κρακ και σοβάδες να πέφτουν...

Αλλαγή σχεδίου... δεν λέει να φωνάξω και να διακόψω την κουβέντα... κάθομαι σκαρφαλωμένη στα κάγγελα σαν φυλακισμένη και περιμένω να περάσει κανένας... Ευτυχώς περάσαν κάτι πιτσιρίκια που ύστερα από διαπραγματεύσεις κι απειλές δεχτήκανε να μου ανοίξουνε (τα σκασμένα θέλανε να με παρατήσουν στην τουαλέτα)... εκεί διαπίστωσα ότι όχι μόνο ήμουνα γεμάτη σοβάδες αλλά είχα ανοίξει και το κεφάλι μου!!!

[Theni]

Αααα τι να πρωτοθυμηθώ! Η περιπέτεια της φιλενάδας μου της saxpa όμως μου θύμησε μια ανάλογη δική μου.

 

Εκεί γύρω στα 19 μου με τον νυν αντρούλη μου, έχουμε φύγει απο το κλαμπ που εργαζόταν τότε, γύρω στις 5.00 το πρωί.

 

Ως άφραγκα και άστεγα νιάτα, πηγαίνουμε κι εμείς σε μια ερημική παραλία.

Καθόμαστε δίπλα σε μια βάρκα για να νιώθουμε ασφάλεια ότι τουλάχιστον απο τη μια πλευρά έχουμε κάλυψη. Just in case!! Είμασταν και πιωμένοι και αρχίζουμε αμέσως την "γυμναστική".

 

Επειδή το αίμα έβραζε και τα σφηνάκια επίσης, μας έπιασε οίστρος και κάναμε ότι ξέραμε. Και έτσι και αλλιώς. Και σήκω και γύρνα και πάνω και κάτω... Βάλαμε όλη μας τη φαντασία, λες και ξεπατικώσαμε το κάμα σούτρα.

 

Αφού τελειώσαμε λοιπόν και αρχίσαμε να ντυνόμαστε, είχε αρχίσει να ξημερώνει κιόλας, γυρνάμε προς τα πίσω και βλέπουμε έναν τύπο όρθιο με τσιγάρο αναμένο να μας κοιτάει.

 

Πανικόβλητοι κατεβάζουμε τα μούτρα και ανεβαίνουμε προς τα πάνω για να φύγουμε απο την παραλία. Καθώς περνάμε απο δίπλα του μας λέει: "Καλημέρα" "Καλημέρα" απαντάμε κι εμείς. Και τον βλέπουμε να πηγαίνει στη βάρκα.

 

Ήταν ο ψαράς που ήρθε ο έρημος να πάρει τη βάρκα του να βγεί στη θάλασσα και μας περίμενε τόση ώρα να τελειώσουμε για να πάει για ψάρεμα.....:oops::oops: :mrgreen:

 

 

:mrgreen::lol:κοπελια ηθελες και αεροπλανικαααααα!!!:lol::lol: