ΡΟΜΠΑ 2009

[novpal]

Αφού ο αγαπημένος μας διαγωνισμός "Πεθερά 2009" φτάνει στο τέλος του, σκέφτηκα να ξεκινήσουμε έναν ακόμα. Θα λέγεται "ΡΟΜΠΑ 2009" & θα γράφουμε τα ρεζιλίκια που έχουμε φάει κατα καιρούς & στο τέλος ψηφίζουμε το καλύτερο!

Εγώ θα σας περιγράψω τήν πρώτη πρώτη ξεφτίλα που θυμάμαι... Ήμουν τετάρτη ή πέμπτη δημοτικού & ετοιμαζόμασταν για τη γιορτή των χριστουγέννων. Είχε σηκωθεί ένα παιδάκι & τραγουδούσε την Άγια Νύχτα & εγώ η Μαρία Κάλλας απο κάτω το κορόιδευα! Με βλέπει η δασκάλα & αφού μου έκανε το σχετικό κήρυγμα μου λέει: "για πες το μας εσύ τώρα που το λές καλύτερα". Εγώ σηκώνομαι όρθια στο θρανίο -πωπω, το θυμάμαι σαν τώρα- & ξεκινάω με σιγουριά... Άαααγιαααα Νύχταααα.... δεν φαντάζεστε τι ήχος βγήκε απο το στόμα μου! ήταν τόσο χάλια που όλα τα παιδάκια νόμιζαν οτι το έκανα στα αστεία & έσκασαν στα γέλια! Ε, τί να κάνω, γελούσα & εγώ για να μη φανεί οτι ήταν η κανονική μου φωνή αυτή... Στεναχωρήθηκα όμωωωως. Και εδώ μπαίνει η ευθύνη της μάνας. Δεν έπρεπε η μάνα μου να προστατεύσει εμένα & τους γύρω μου αποτρέποντάς με απο το να τραγουδάω? Όχι μπροστά σε κόσμο τουλάχιστον...

Αυτά. Περιμένω με ενδιαφέρον & τις δικές σας ιστορίες.

Τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς

[DALIA]

.......................

[DALIA]

δεν ξέρω από που ν'αρχίσω...:lol::lol::lol:

πήρα για πρώτη φορά αυτόματο αυτοκίνητο και πάω πρωί πρωί στη δουλεία ( πέρνω μια φίλη-συνάδερφο μαζί και ακόμη έναν συνάδερφο τότε ) σταματάω στο βενζινάδικο όλα οκ...πληρώνω φεύγει...εγώ να μην μπορώ να βάλω μπρος και να μας έχει πιάσει ένα σπαστικό γελιο και τους 3, πάει ο βενζινάς στη φίλη μου, αυτή λυμένη στα γελια δεν τον μιλάει...έρχεται αυτός σε'μενα και με υφάκι μου λέει "συμβαίνει κάτι κοπελιά ???" εμεις ξανά ξεκαρδιζόμαστε και του λέω με γέλια "δεν μπορώ να βάλω μπρος" τλπ μου λέει τι να κάνω και πηγαίνοντας σε έναν συνάδερφο του λεέι " ρε μ@ τι πέρνει ο κόσμος πρωί πρωί ":oops:

 

 

Άλλο...

φεύγουμε από τη δουλειά ξεκαρδιζόμαστα εγώ και η άλλη κοπέλα και μου λέει σηκόνωντας το χέρι άντε ρε συ πάμε να φύγουμε ξεφτίλα γίναμε...εκείνη την ώρα μπαίνει στην κεντρική είσοδος ένας κύριος κουστουμαρισμένος ο οποίος με το που μας βλέπει πέφτει και σπάει τα μούτρα του στη σκάλα και λέει και το θεικό " ε συγνώμι κορίτσια σας έβλεπα που μουτζονόσασταν" εγώ άντε ξάνα καρ καρ καρ...και κόντεψε να σκοτωθεί και συγνώμι μας ζήτησε...

[xazomama]

Λοιπόν....

...το θυμάμαι κι ακόμα ντρέπομαι....

Πρέπει να ήμουν γύρω στα 14-15 και περπάταγα αμέριμνη στο δρόμο. Στο πεζοδρόμιο για την ακρίβεια. Και κάποια στιγμή κάτι μου αποσπά την προσοχή (δεν θυμάμαι τί) και κοιτάω στα αριστερά μου, χωρίς όμως να σταματήσω το περπάτημα.. αυτό ήταν και το μεγάλο λάθος μου...

Και ξαφνικά, να μια πινακίδα στη ΜΕΣΗ ΤΟΥ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟΥ!

Μα καλά, η άτιμη δε με είδε να κάνει στην άκρη να περάσω;

ΝΤΟΙΝΝΝΝΝΝ, πέφτω με απίστευτη δύναμη πάνω της και κουτουλάω το κεφάλι μου! Ακόμα θυμάμαι τον ήχο της κολώνας που παλαντζάριζε....

Μια κυρία από απέναντι έτρεξε να με βοηθήσει! Δεν έπεσα κάτω, αλλά πραγματικά ζαλίστηκα....

Βέβαια, το "έπαιζα" ότι είμαι καλά, αλλά το κεφάλι μου έκανε τρομερό καρούμπαλο.

Τέτοια ντροπή δε θα την ξεχάσω....

[kallisto]

Λοιπόν στο περιστατικό που θα σας διηγηθώ ένιωσα πάρα μα πάρα πολύ

"ρόμπα" και απέφευγα να το λέω γενικώς.....

Χρειάστηκε να ταξιδέψω όταν ήμουν 18 με αεροπλάνο απο Ηράκλειο όπου ήμουν για διακοπές προς Αθήνα μόνη μου!!! Τρομερό άγχος,πρώτη φορά σε αεροπλάνο χωρίς παρέα κιολας κλπ.

Ως ένα σημείο με πήγαν οι φίλοι-ες μου και μου είπαν αφου θα έδινα τις αποσκευές να περιμένω ποτε θα ανακοινωθεί οτι φεύγει η πτήση μου..

Και εγώ περίμενα και περίμενα και περίμενα..... Απο το μεγάφωνο ακουγοταν ένα βουητό και δεν καταλάβαινα τίποτα....

 

Ξαφνικά ανοίγει μια πόρτα βλέπω έναν κύριο αλαφιασμένο να μου λέει:

-Μήπως είστε η δεσποινίς "τάδε"?

-Ναι του απαντάω...:oops:

-Φωνάζουμε τόση ώρα, το αεροπλάνο θα απογειωθεί

Ηθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί οταν επιβιβαζόμουν....τελευταία....:oops::oops:

[Eli-0411]

Πριν 10 χρόνια περίπου...

 

Ημουνα μπουζούκια Σαββατόβραδο με τις κολλητές, γυναικοπαρέα, & αφού τα είχαμε πιει δεόντως, αρχίσαν οι χοροί... & επειδή είμαστε & κάποιου επιπέδου "μπουζουκόβιες" δεν μας φτάναν τα πατώματα (ΤΡΟΜΑΡΑ ΜΑΣ!!!), πάνω στο τραπέζι η καλή σου & η φιλενάδα πάνω στην καρέκλα ...

ΑΤΙΜΟ 10ποντο!!!

Παραπατάω, πέφτω από το τραπέζι πάνω στην κολλητή & οι δυο μαζί στο πάτωμα....

Τέτοια βουτιά.......!!!!!!!!!!!!!!!!! Τουλάχιστον χάλκινο στις καταδύσεις...!!!!!!

 

ΦΥΣΙΚΑ, ακολούθησε ο λογαριασμός & η διαγραφή του μαγαζιού από την λίστα εξόδου...

Τελευταία, ακολούθησε & μια ωραιότατη μελανιά που κουβαλούσα για 1-2 βδομάδες, αν & μόλις την είδα δεν θυμόμουν από που την κονόμησα !!!!!!!!!!

 

ΤΑ ΤΣΙΓΑΡΑ, ΤΑ ΠΟΤΑ & ΤΑ ΞΕΝΥΧΤΙΑ.....

[novpal]

Πριν 10 χρόνια περίπου...

 

Ημουνα μπουζούκια Σαββατόβραδο με τις κολλητές, γυναικοπαρέα, & αφού τα είχαμε πιει δεόντως, αρχίσαν οι χοροί... & επειδή είμαστε & κάποιου επιπέδου "μπουζουκόβιες" δεν μας φτάναν τα πατώματα (ΤΡΟΜΑΡΑ ΜΑΣ!!!), πάνω στο τραπέζι η καλή σου & η φιλενάδα πάνω στην καρέκλα ...

ΑΤΙΜΟ 10ποντο!!!

Παραπατάω, πέφτω από το τραπέζι πάνω στην κολλητή & οι δυο μαζί στο πάτωμα....

Τέτοια βουτιά.......!!!!!!!!!!!!!!!!! Τουλάχιστον χάλκινο στις καταδύσεις...!!!!!!

 

ΦΥΣΙΚΑ, ακολούθησε ο λογαριασμός & η διαγραφή του μαγαζιού από την λίστα εξόδου...

Τελευταία, ακολούθησε & μια ωραιότατη μελανιά που κουβαλούσα για 1-2 βδομάδες, αν & μόλις την είδα δεν θυμόμουν από που την κονόμησα !!!!!!!!!!

 

ΤΑ ΤΣΙΓΑΡΑ, ΤΑ ΠΟΤΑ & ΤΑ ΞΕΝΥΧΤΙΑ.....

 

 

Ααααχ τι μου θύμησες... Νόμιζα οτι το είχα ξεχάσει, οτι δεν είχε συμβεί ποτέ αλλά...

Δεν ξερω αν θυμάται καμια απο εσάς ένα club Buzios, ήταν τότε στη Μακρυγιάννη στην Αθήνα. Τέλος πάντων, μαθήτρια λυκείου ακόμα, έκανε το σχολείο μια εκδήλωση εκεί. Ε, ντύθηκα, στολίστηκα, βάφτηκα (ας πούμε βάφτηκα γιατί ήμουν κάτι ανάμεσα σε goth & κλόουν) & βέβαια έβαλα & τακούνια γιατί θα ήταν εκεί & ένας τύπος που νόμιζα οτι τα 'χαμε -και δεν είναι αυτό η ρόμπα-. Μπαίνουμε λοιπόν στο μαγαζί & στέκομαι στην αρχή της μεγάλης σιδερένιας σκάλας. Απέναντι, ήταν όλα τα τραπέζια. Εντόπισα λοιπόν τον δικό μου, πήρα πόζα & άρχισα να κατεβαίνω... Ε, τις μέτρησα όλες! Πως δεν σκοτώθηκα το κακόμοιρο! Είχε γυρίσει όλο το μαγαζί & γελούσε. Μετά δεν θυμάμαι τι έκανα... το έχω μπλοκάρει απο τη μνήμη μου. Κάπου θα κρύφτηκα μάλλον.

Έχω πολλές νυχτόβιες ρομπιές... Σιγά σιγά

[tzoutzouka]

Προχθές στην παραλία

 

Φορώντας αγέρωχη και αδιάφορη για τα παραπανίσια κιλά μου το αγαπημένο μου μαγιό, στέκομαι στην άκρη της θάλασσας και ατενίζω το απέραντο γαλάζιο. Και με ένα φοβερό στυλάκι βουτάω και αρχίζω τις απλωτές. Μια, δύο, τρεις, τέσσερις και χοπ χοπ χοπ και τι στυλ είναι αυτό κοπελάρα μου φτου να μη σε ματιάσω και ΜΠΟΥΜ πέφτω πάνω στο κεφάλι μιας κυρίας η οποία που στο καλό βρέθηκε η ρημάδα στο δρόμο μου????? Ρόμπα έγινα και κοίταζαν και κάτι τεκνά (εξού και το αγέρωχο ύφος τρομάρα μου).

[souzy]

Λοιπόν....

...το θυμάμαι κι ακόμα ντρέπομαι....

Πρέπει να ήμουν γύρω στα 14-15 και περπάταγα αμέριμνη στο δρόμο. Στο πεζοδρόμιο για την ακρίβεια. Και κάποια στιγμή κάτι μου αποσπά την προσοχή (δεν θυμάμαι τί) και κοιτάω στα αριστερά μου, χωρίς όμως να σταματήσω το περπάτημα.. αυτό ήταν και το μεγάλο λάθος μου...

Και ξαφνικά, να μια πινακίδα στη ΜΕΣΗ ΤΟΥ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟΥ!

Μα καλά, η άτιμη δε με είδε να κάνει στην άκρη να περάσω;

ΝΤΟΙΝΝΝΝΝΝ, πέφτω με απίστευτη δύναμη πάνω της και κουτουλάω το κεφάλι μου! Ακόμα θυμάμαι τον ήχο της κολώνας που παλαντζάριζε....

Μια κυρία από απέναντι έτρεξε να με βοηθήσει! Δεν έπεσα κάτω, αλλά πραγματικά ζαλίστηκα....

Βέβαια, το "έπαιζα" ότι είμαι καλά, αλλά το κεφάλι μου έκανε τρομερό καρούμπαλο.

Τέτοια ντροπή δε θα την ξεχάσω....

:lol:

Τι μου θύμισες.......

Κι εγώ το έχω πάθει αυτό αλλά έγινα τρισχειρότερα ρόμπα...:oops:

Από το απέναντι πεζοδρόμιο περνούσε ο Ρ. (αααααχ βααααχ) κι εγώ τον κοίταζα με νόημα (γιου νόου) και στούκαρα πάνω στη ζαρντινιέρα της γειτόνισσας!!!!!:oops: Από την ντροπή μου δεν τον ξανακοίταξα ποτέ, πάει το γκομενάκι! :lol::lol: Τι τα θέλω τα καμάκια ο Γκούφι;;;

[alcyon]

οκ... σειρά μου...

 

Λοιπόν έγκυος στα δίδυμα.

Έχω πάει στο γιατρό για να ακουσουμε "καρδιά". Οκ.. ετοιμάζομαι... έρχεται... όλα καλά. Τελειώνει η εξέταση. Μου λέει "σε περιμένω στο γραφείο". Ετοιμάζομαι κι εγώ να πάω στο γραφείο. Στο μεταξύ εκείνες τις μέρες είχα πολύ φούσκωμα με τις αντίστοιχες.... "συνέπειες" και ειδικά όταν ήμουν με κόσμο δυσανασχετούσα.

 

Φεύγει από το εξεταστήριο και η μαία... λέω οκ... φρρρρ (ααααχχχ ξαλάφρωσα). Πάω κουνιστή και λυγιστή στο γραφείο. Κάθομαι σε μια αναπαυτικότατη καρέκλα η οποία μπορούσε να περιστρέφεται. Ο γιατρός μου εξηγεί για τις εξετάσεις κτλ κτλ... κι εγώ τον έχω ψιλο-γράψει και κουνιέμαι δεξιά αριστερά με την καρέκλα. Συνεχίζει εκείνος να μιλάει... κουνια-μπελα εγώ.... μέχρι που χαλαρώνω... χαλαρώνω πολύ.... χαλαρώνω παααρα πολύ.... και φρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ !!!! :oops: (Ήταν ατύχημα σας τ'ορκίζομαι!!!)

 

Κοιτάω δεξιά αριστερά (γμτ... δεν υπάρχει κανένας για να του τη φορτώσω!!! Μόνο εγώ κι ο γιατρός στο γραφείο... ο φίκος... αδυνατεί να φορτωθεί την .......... )

Παγώνω... κοιτάω το γιατρό... δεν αντέδρασε, σα να μη συνέβαινε τίποτα... (να 'ναι καλά ο άνθρωπος! ) συνέχισε να μιλάει. Δε θυμάμαι τι μου έλεγε.... ακόμα κοκκινίζω......

[fistikaki]

δε μπορω να λαβω μερος σ αυτο το διαγωνισμο...

 

ειναι πολυ μεγαλος ο ογκος του υλικου......................................

[novpal]

Οοχιιι φιστικάκι, με απογοητεύεις!!! Σε περιμένουμε πως & πως!

[elachl]

δε μπορω να λαβω μερος σ αυτο το διαγωνισμο...

 

ειναι πολυ μεγαλος ο ογκος του υλικου......................................

και γω φυστικι διοτι ως γνωστον ειμαι και γκαντεμω ΟΠΟΤΕ ΜΟΥ ΤΥΧΑΙΝΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ ΚΑΙ ΑΝΑΠΟΔΑ ΤΗς ΓΗς....

[tzoutzouka]

Λοιπόν τώρα θυμήθηκα την ιστορία με το ταξί.

 

Είμαι με την ξαδέρφη μου, έχουμε βγει έξω για μπαρότσαρκα και γυρνάμε με ταξί σπίτι της όπου και θα κατασκηνώσω το βράδυ. Εντελώς λιάρδα η δικιά σου - είχα πιει κάτι τεκιλίτσες - γυρνάω και λέω στην ξαδέρφη:

 

ΕΓΩ: άσε ε γκζαδερφ' α πω εγώ που α κατεβουμμμμ.

AYTH: εεε σίγουαααα???(αλοιφή και η ξαδέρφη).

ΕΓΩ: ναι βεεεε...το σπίτι σσσσ δεν θυμάμμμμμ.....??

 

Είμαστε στον κεντρικό δρόμο λοιπόν και πρέπει να στρίψουμε σε μια απο τις πολλές κάθετες όπου ήταν και το σπίτι της. Και αρχίζω το σόου.

 

ΕΓΩ: εεεεεε....ΕΔΩ πεπει να στίψετεεε!

Πάει ο άνθρωπος να στρίψει....πετάγομαι εγώ

 

-ΑΑΑΑΑ όχι όχι! Πα-ακάτω είναι... συγνώμηηη!

 

Στο επόμενο στενό

 

ΕΓΩ: εεεεεε....ΕΔΩ πεπει να στίψετεεε!

Πάει ο άνθρωπος να στρίψει ξαναμανά....πετάγομαι πάλι εγώ

 

-ΑΑΑΑΑ όχι όχι όχι! Πα-ακάτω είναι... αμαααααααν λάθοοοος...

 

Στο παραεπόμενο στενό

 

ΕΓΩ: εεεεεε....ΕΔΩ πεπει να στίψετεεε!

Πάει ο άνθρωπος να στρίψει ξαναμανά άλλη μια φορά....πετάγομαι ξαναμαναπάλι εγώ

 

-ΑΑΑΑΑ όχι όχι! Πα-ακάτω είναι... δεν είναι ούτε εδώ!!!! Ε λε φίλεεεεεεε...

 

 

'Οπου χτυπάει ταυτόχρονα το κινητό του ταρίφα και μιλάει με συνάδελφο. Κι εκεί που μιλάει και ταυτόχρονα μας κοιτάει για να δει ΠΟΥ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΘΑ ΤΟΥ ΠΟΥΜΕ ΝΑ ΣΤΡΙΨΕΙ, βλέπει μια γκόμενα στο δρόμο με μίνι.

 

ΤΑΡΙΦΑΣ: "ναι ρε φίλε, ψάχνω που να αφήσω και......ΠΩΠΩΠΩΠΩΠΩΠΩΠΩΠΩΠΩΠΩΠΩ ΜΑΝΑ ΜΟΥ τι βλέπωωωωωωωωω!!!"

 

το τι έγινε δεν περιγράφεται

 

έχουμε ξαπλώσει(κυριολεκτικά) στο πάτωμα του ταξί απο τα γέλια, ο ταρίφας πατάει φρένο γιατί έχει λιώσει κι αυτός στα γέλια επειδή μας βλέπει να χτυπιόμαστε σαν μαιμούδες, δεν αντέχω άλλο, ανοίγω την πόρτα, πάω να βγω, σκοντάφτω στα πλαινά της πόρτας και τρώω μια σαβούρδα στο πεζοδρόμιο, ξαπλώνω στις πλάκες και συνεχίζω το υστερικό γέλιο μην μπορώντας να σταματήσω κι η ξαδέρφη απο πίσω πετάει κάτι ψιλά στον ταρίφα ο οποίος γκαζώνει και φεύγει κάνοντας κι αυτός οχτάρια απο τα γέλια.

 

(περιττό να πω ότι είχαμε κανά δεκάλεπτο ξαπλωμένες στο πεζοδρόμιο γελώντας υστερικά με τον κόσμο να κοιτάει απο τα μπαλκόνια - ήταν και καλοκαίρι. Σούπερ ρόμπες στη γειτονιά γίναμε.)

[livinath]

Αχ θα με πεθάνετε!!!!!!!!! Και το είχα ανάγκη σήμερα το γέλιο!!! Να'στε καλά...!!!

[fistikaki]

εν περιληψει...

 

γνωριζω γκομενο

μου ζηταει να βγουμε

ερχεται με παιρνει με τη μηχανη του

παμε φωκιωνος νεγρη για καφε

παρκαρει τη μηχανη του σε θεση για μηχανες... διπλα σε αλλες μηχανες..

κανω να κατεβω

παταω δεξι ποδι στο εδαφος, και ξεκαβαλικευω με αριστερο ποδι..

αριστερο ποδι κανει οοοοοοοολη τη κινηση με υπερβολικο ζηλο

αριστερο ποδι δεν υπακουει σε εντολες να πατησει εδαφος

αριστερο ποδι, δεξι ποδι, πλατη,πωπος,χερια,κεφαλια, αυτια... ολα μαζι

σαβουριαζονται στην διπλανη σταθμευμενη μηχανη..

διπλανη σταθμευμενη μηχανη, πεφτει σε παραδιπλανη

παραδιπλανη πεφτει σε παραπαραδιπλανη

κοιταμε εκθαμβοι το ντομινο...

 

 

αμηχανο χαμογελο

 

 

δε θυμαμαι τη συνεχεια...

η παθηση μου λεγεται αμνήσιους ξεφτίλιους μόνιμους

[christiana08]

ΘΕΕΣΣΣΣΣΣΣΣ,ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΜΟΥ!!!!!:lol:

[fistikaki]

γυρναω σπο παρελαση

πρωτη γυμνασιου

φοραω ενα βρακακι ροζ με στρουμφακια, που θελει η μανα μου να το πεταξει γιατι εχει χαλασει το λαστιχο, αλλα δεν την αφηνω γιατι μ αρεσει

σταματαει σχολικο διπλα μου... με ρωτανε αν ξερω που ειναι η ταδε οδος...

απανταω...

σχολικο ξεκιναει να φυγει...

βρακι πεφτει..

εντελως

 

 

μενω στηλη αλατος

σχολικο τρανταζεται απο γελια παιδιων

μαζευω βρακι, βαζω σε τσαντα, τρεχω

σκονταφτω,σαβουριαζομαι

με ανοιχτα ποδια και φουστα σηκωμενη πανω

 

 

Θεος δεν με λυπαται να με παρει εκεινη τη στιγμη....

[fistikaki]

και το κορυφαιο

 

εχω παρκαρει το αμαξι σε αμμουδια

εχω αφησει εκει, να παμε για βολτα

ανεβαινει σταθμη νερου, αμαξι βυθιζεται μεχρι τη μεση

παθαινω σοκ, μπαινω στο αμαξι και προσπαθω να το βγαλω

τροχοι βυθιζονται ακομα περισσοτερο οσο παταω γκαζι

σταθμη νερου ανεβαινει

κοσμος εχει μαζευτει και λενε π@π@ριες οσο εγω αγωνιζομαι

πλακωνομαι με γερο

ερχεται αστυνομια - συναδελφοι και φιλοι του αντρα μου

ενημερωνουν τον αντρα μου, ο οποιος ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΕΙ

 

 

τελικα το αμαξι το τραβηξε τρακτερ, λιγο πριν κανει παρεα στον νεμο...

 

στην αναβυσσο εχω γινει θρυλος...

τα παντα οριζονται με αυτο το γεγονος, ειναι σημειο αναφορας

 

"ποτε μετακομιασαμε? πριν η μετα το αμαξι που μπηκε στο νερο?"

"ποτε γεννησε η τασουλα? πριν η μετα το αμαξι που μπηκε στο νερο?"

"ποτε μαμηθηκε ο διας? πριν η μετα το αμαξι που μπηκε στο νερο?"

[renata]

και το κορυφαιο

 

εχω παρκαρει το αμαξι σε αμμουδια

εχω αφησει εκει, να παμε για βολτα

ανεβαινει σταθμη νερου, αμαξι βυθιζεται μεχρι τη μεση

παθαινω σοκ, μπαινω στο αμαξι και προσπαθω να το βγαλω

τροχοι βυθιζονται ακομα περισσοτερο οσο παταω γκαζι

σταθμη νερου ανεβαινει

κοσμος εχει μαζευτει και λενε π@π@ριες οσο εγω αγωνιζομαι

πλακωνομαι με γερο

ερχεται αστυνομια - συναδελφοι και φιλοι του αντρα μου

ενημερωνουν τον αντρα μου, ο οποιος ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΕΙ

 

 

τελικα το αμαξι το τραβηξε τρακτερ, λιγο πριν κανει παρεα στον νεμο...

 

στην αναβυσσο εχω γινει θρυλος...

τα παντα οριζονται με αυτο το γεγονος, ειναι σημειο αναφορας

 

"ποτε μετακομιασαμε? πριν η μετα το αμαξι που μπηκε στο νερο?"

"ποτε γεννησε η τασουλα? πριν η μετα το αμαξι που μπηκε στο νερο?"

"ποτε μαμηθηκε ο διας? πριν η μετα το αμαξι που μπηκε στο νερο?"

Αυτο και αυτό με το βρακί με τα στρουμφάκια είναι οτι καλύτερο έχεις γράψει,να σαι καλά μου φτιαξες τη μέρα για να ανταπωδώσω αντιγράφω μόλις βρώ την περιβόητη ιστορία μου με τη μπουγάτσα!

[renata]

Ιδού...

Aυτό που έχω κάνει εγώ ξεπερνάει κάθε όριο βλακείας.Πρίν απο εναμιση χρόνο περίπου και στη διάρκεια που μετακόμιζα και είχα πολλά στο κεφάλι μου ξεκινάω ένα χαρούμενο ανοιξιάτικο πρωινό να πάρω μπουγάτσα στην κόρη μου και στο σπίτι μένει η μητέρα μου να την προσέχει.Παόρνω λοιπόν το ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ και πάω και αγοράζω την μπουγάτσα.Γυρνάω σπίτι και μετα απο μία ώρα με παίρνει ο πατέρας μου τηλέφωνο και μου λέει τρέχα γρήγορα σου κλέψανε το αυτοκίνητο και μάλιστα αυτος που το κλεψε με κλείνει γιατι διπλοπάρκαρε τρέχα γρήγορα μου λέει.Μα του λέω αποκλείεται εγώ τωρα μολις ήρθα με το αυτοκίνητο και ταυτόχρονα ενώ του μιλάω συνειδητοποιώ οτι είχα διπλοπαρκάρει και έκλεινα κάποιον δεν είδα ποιόν και όταν βγήκα απο το μαγαζί έφυγα με τα πόδια.Και τονίζω οτι δεν ειμαι ξανθιά

[μανουλα-ελενη]

ΠΑΝΑΓΙΤΣΑ ΜΟΥ

κλαιω απο τα γελια

κι ειμαι στο μαγαζι και περναει ο κοσμος,κοιταει τη βιτρινα και αναρωτιεται τι επαθε το χαζο και γελαει μονο του

Ειμαι κι εγω "τουμπαδορισα" ετσι με εχω βαφτισει απο μικρη...

εχω περασει το θεματακι "κοιταω ωραιο τυπο και πεφτω πανω σε σταση με τοση δυναμη που πεφτω εν συνεχεια ξερη κατω και σταματανε αυτοκινητα να δουν αν ζω..."

εχω περασει το θεματακι "φοραω κωθωρνους και τσακιζομαι οπου λαχει"

θα σκεφτω ομως πιο καλη ιστορια και θα επανελθω δριμυτερη

φυστικακι μας εφαγες με τις πεθερες ...ασε και κανεναν αλλο να κερδισει

(φυσικα δεν το εννοω ,συνεχισε να μας φτιαχνεις την ημερα!!!)

[livinath]

Λοιπόν... Είμαι στο σπίτι, πρωί (μια και δουλεύω βραδυνή βάρδια) - σημειώνω ότι μόλις έχουμε μετακομίσει, ακόμα τακτοποιούμε ντουλάπια κοκ. Πάω να φτιάξω καφέ μπας και ξυπνήσω να κάνω καμιά δουλειά και ανοίγοντας το ντουλάπι να η Μικρή Τερέζα, που μόνο μικρή δεν ήταν, να σουλατσάρει στο ράφι. Προφανώς και η ίδια εξεπλάγειν που με είδε, μάλλον δεν με περίμενε, και άρχισε να τρέχει πανικόβλητη για να κρυφτεί. Σε αυτήν την προσπάθεια της, έκανε ελεύθερη πτώση στο πάτωμα και χώθηκε πίσω από την κουζίνα. Παράλληλα με την αγωνιώδη απόδραση την κατσαρίδας, εγώ ουρλιάζω (λες και θα με άκουγε κανένας να με βοηθήσει...! ) και χοροπηδάω σαν το χαζό αντί να πάρω τη παντόφλα και να την πατήσω. Και πάνω στο κρεσέντο της βλακείας μου παίρνω τηλέφωνο τον άντρα μου στη δουλειά και - ουρλιάζοντας πάντα - του λέω ότι υπήρχε μια κατσαρίδα στο ντουλάπι και μετά έπεσε στο πάτωμα και κρύφτηκε πίσω από την κουζίνα "Τι να κάνω;;;". Και φυσικά ο άντρας μου αρχίζει να γελάει και μου λέει να καλέσω την πυροσβεστική....!! Τα πήρα κρανίο και του το έκλεισα στα μούτρα... Μετά από λίγο μου χτύπησε το κουδούνι ο μπαμπάς μου και μου είπε ότι έφερε το μπαζούκας να εξοντώσει το θηρίο...!! Τεσπα... Τελικά τη σκότωσα μόνη μου την Τερέζα... Της έχουμε κάνει τα μνημόσυνα εδώ και χρόνια αλλά το δούλεμα ακόμα το τρώω....!!

[Eli-0411]

Καλημέρα.

Μου συνέβη & κάτι άλλο...

Τέτοια ντροπή ούτε στον χειρότερο εχθρό μου!!!

 

Φοιτήτρια (προ αμνημονεύτων ετών & βάλε), συναντάω παλιό συμμαθητή παρέα με μια συμφοιτήτρια του (ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!) που έχει περάσει σε κάποια άλλη σχολή (από μετάταξη μετά από σπουδές στο εξωτερικό) & θυμόμαστε τα παλιά απ'το σχολείο... (χαθήκαμε βρε. τι κάνει ο ένας, τι απέγινε ο άλλος κλπ)

 

Ερχεται η συζήτηση σ'έναν συμμαθητή, που είχε μεγάλη καψούρα με μια άλλη συμμαθήτρια...& ρωτάω (το βόδι, τι το 'θελα) : "Ρε συ, ο Μ..... τι κάνει? Την ξεπέρασε την Τ.... ? Πωπω, τι έρωτας & αυτός !!! Φλέβα έκοβε !!!"

 

"Ναι, την ξεπέρασε" λακωνικός ο συμμαθητής.

"Αντε ρε, δεν το πιστεύω" συνεχίζω απτόητη... "Τι έκανε? Βρήκε καμιά φωτοτυπία της & την ερωτεύτηκε ???? Χαχαχα..."

"Μπα, αρραβωνιάστηκε κιόλας... Τελείωσε σου λέω..." ο συμμαθητής.

"Αποκλείεται !!! Θα χωρίσει & θα ξανατρέχει από πίσω απ'την Τ..." (χαμπάρι εγώ)

"Οχι, βρε, αρραβωνιάστηκε σου λέω..." ο συμμαθητής.

 

"Ναι καλά ! & ποιο στραβάδι τον πήρε???" κάνω την ερώτηση...

 

"ΕΓΩ" απαντάει η συμφοιτήτρια του συμμαθητή !!!

 

Γυρίζω & κοιτάω μια κόκκινη μισοκλαμμένη κοπελιά... & αρχίζω να τρέχω μουρμουρίζοντας ότι έχω εργαστήριο & άργησα ή κάτι τέτοιο (ούτε που καλοθυμάμαι απ'την ντροπή μου)

 

Ηθικό δίδαγμα : Το κουτσομπολιό βλάπτει σοβαρά την αξιοπρέπεια !!!

[tzoutzouka]

οκ οκ βαθιές ανάσες stay cool

 

με αυτό θα νικήσω είμαι σίγουρη

 

είμαι στο κρεβάτι με την πρώτη σοβαρή σχέση και μόλις έχουμε χεκχεεεεεεμ

και έχω μιλάμε ποοοοολύ αυτοπεποίθηση, νιώθω μια θεά, για να μην πω η Ρίτα Χέιγουόρθ αυτοπροσώπως (τότε είχα και το ανάλογο μαλλί σε μελαχροινό).

Και καθώς έχω πάρει πόζα αλά Ρίτα, ξαπλωμένη στο κρεβάτι σαν να πόζαρα για ημερολόγιο, γυρνάει ο Γ. με κοιτάει βαθιά μες τα μάτια και μου λέει:"το ξέρεις ότι είσαι πολύ ωραία γυναίκα?". ΟΠΑ ΟΠΑ ΟΠΑ δικέ μου, σκέφτομαι, εδώ δεν χωράει κοινότυπη απάντηση, εδώ απαντάμε γρήγορα, σύντομα και έξυπνα.

 

Και του απαντάω μισοκλείνοντας μοιραία τα μάτια

 

"Οτι κάνω μπορώ.."