Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

ΓΕΝΝΗΣΑ 6/5 ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΡΑΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ


Recommended Posts

Σωτηρία μου να σου ζήσει το μωράκι σου!!! Εγώ γέννησα στις 23/4 με καισαρική όμως πίστεψέ με ότι το "μετά" είναι πολύ καλύτερο όταν έχεις γεννήσει φυσιολογικά. Ελπίζω να τα πηγαίνετε πολύ καλά με το μπεμπάκι σου!! Εγώ πέρασα σήμερα μια βόλτα απ' το γραφείο και μπήκα στο ιντερνετ να δω τα νέα σας. Και πάλι να σου ζήσει!!!

5dyVp3.png
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 94
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

καλημερα.που χαθηκες εσυ βρε κικι?καιρο εχω να σε δω.να σου ζησει το μωρο σου

 

Δεν έχω internet στο σπίτι γι' αυτό χάθηκα. Έχει αλλάξει και η σελίδα και δυσκολεύομαι να προσαρμοστώ!! Στο γραφείο θα επιστρέψω 28/9 και τότε θα μπαίνω καθημερινά!

5dyVp3.png
Link to comment
Share on other sites

πω... λες και περιγραφεις εμενα με τις τοσες φωνες... μονο εγω ακουγομουν στην αιθουσα και ας ηταν αλλες 3 γεννες πριν απο εμενα... χωρις επισκληριδιο γεννησα τελικα, αλλα ο πονος δεν παλευεται λεμε.. αν και οπως ειπε και η γιατρος μου, περισσοτερο ηταν ο φοβος και ο πανικος μου παρα ο πραγματικος πονος.. και οντως, γιατι αγχωνομουν με το να πανε ολα καλα, δεν εκανα και επισκληριδιο και φοβομουν απο πριν για τον πονο που θα ερχοταν μετα... τοσο γκαου! αντι να προσπαθω να χαλαρωνω... αφου σε καποια φαση την ωρα της γεννας θυμαμαι αμυδρα οτι πρεπει να δαγκωσα στο μπρατσο και μια κοπελα που με κραταγε... και που να ημουν και πρωταρα... ολα αυτα στο 2ο παιδι... (ε, καλα οκ στο 1ο ειχα επισκληριδιο και ηταν λες και κουτσουλισα το μωρο... δεν καταλαβα τιποτα...)

me and my men...

Link to comment
Share on other sites

Κορίτσια μου γέννησα!!!!!!!!!!! Έχω ένα μωράκι δεν το πιστεύω μέχρι πριν λίγες μέρες το είχα στην κοιλιά. Ακριβώς σήμερα κλείνουμε μια εβδομάδα στον έξω κόσμο. Αχ κορίτσια μου μια συμβουλή σας δίνω . Αν είναι φοβιτσιάρες τόσο πολύ σαν κι εμένα χίλιες φορές καισαρική. Μια εβδομάδα πριν λαχτάρησα! Μπαίνω 5 το πρωί όπως είχαμε πει με τον γιατρό μου στο νοσοκομείο. Με ξυρίζουν , μου κάνουν κλίσμα και γύρω στις 6 με ανεβάζουν στην αίθουσα τοκετών. Το περιβάλλον πολύ καλό ξαπλώνω στο δωμάτιο που με είχαν βάλει μου βάζουν ορούς ο ένας πρέπει να ήταν για την πρόκληση των πόνων και με άφησαν για να μου έρθουν φυσιολογικά πρώτα οι δικοί μου πόνοι. Εμένα άρχισε να με πιάνει πανικός.. Είχα εν τω μεταξύ δίπλα μου ένα μηχάνη΄μα όπου άκουγα την καρδούλα του μωρού μου . Μου είχαν βάλει ηλεκρόδια στην κοιλιά μου για αυτό. Γύρω στις 9:30 νομίζω άρχισαν να με πιάνουν έντονοι πόνοι είχα κάτι πονάκια στην αρχή αλλά αυτοί ήταν σαν περιόδου. Το λέω στον γιατρό μου λέει περίμενε λίγο κανένα μισάωρο για να σου κάνουμε την πρώτη επισκληρίδιο. Πράγματι έρχεται μια παρα παρα παρα πολύ καλή αναισθησιολόγος καλή της ώρα η οποία ήταν πάρα πολύ καλή, γελαστή έκανε αστεία και με εμψύχωνε. Μου λέει τώρα θα σε στείλω στον παράδεισο. Η ένεση πόνεσε την έκανε την μέση με καθετήρα κάτι τέτοιο άκουγα. Πράγματι κορίτσια ωραίο πράγμα η επισκληρίδιος........ :) Μετά μου λέει ότι μετά από καμιά ώρα θα έρθει να μου κάνει την δεύτερη γιατί θα έχει περάσει η επίδραση της πρώτης δεν μου έδινε από την αρχή μεγάλη ποσότητα. Εγώ από το φόβο μου κουνούσα συνεχώς τα δάκτυλα του ποδιού μου να δω αν τα αισθάνομαι γιατί τόσο ακούγονται....... τέλος πάντων η επισκληρίδιος η πρώτη με καθησύχασε για σχεδόν καμία ώρα. Μετά άρχισαν οι τεράστιοι πόνοι την ξαναφωνάζουμε μου κάνει και την δεύτερη απλά μου λέει ότι τώρα πια όταν θα καταλαβαίνω τον πόνο θα πρέπει να σπρώχνω. Άπο εκεί άρχισε το μαρτύριο μου. Από τις 11:00 έως στην 1:ΟΟ όπου γέννησα το μωράκι μου. Πονούσα αφόρητα, η επισκληρίδιος η δεύτερη δεν ήταν αρκετή για να με καθησυχάσει, δεν βοηθούσα καθόλου, έκανα ότι μου έλεγαν αλλά έπρεπε να σπρώχνω κι άλλο. Έχω πολύ πολύ στενή λεκάνη γιατί είμαι αδύνατη κι αυτό τα έκανε όλα σκ......τα. Ούρλιαζα, φώναζα να μου πάρουν το παιδί με καισαρική. Ανένδοτοι όλοι. Το παίδί κατεβαίνει φυσιολογικά , ήδη έχει κατέβει το κεφάλι του πρέπει να βοηθήσεις μου λέγανε..... ότι και να άκουγα δεν μπορούσαν να κάνω πολλά. Χριστέ μου είναι αβάσταχτοι οι πόνοι της γέννας. Ένοιωθα χάλια έκλαιγα , ούρλιαζα, φοβόμουν τους τρόμαξα όλους. Τελικά ύστερα από την πίεση της μαίας και της αναισθησιολόγου ο γιατρός μου δέχτηκε να μου κάνει και μια τρίτη. Παρακαλούσα την αναισθησιολόγο με δάκρυα κρατούσα τα χέρια της να μου δώσει μεγάλη δόση, της έλεγα δεν θα τα καταφέρω, δεν θα τα καφέρω. Ευτυχώς ήταν φύλακας άγγελός μου. Όλοι τους με αρχηγό τον γιατρό μου. Τελικά μου κάνει και την τρίτη όπου εκεί πλέον όταν ερχόταν ο πόνος για να σπρώξω δεν ένοιωθα πόνο γιατί πλέον με την τρίτη επισκληρίδιο δεν νοιώθεις τίποτα . Ο γιατρός μου με έβαλε να του υποσχεθώ ότι θα βοηθάω όταν μου λένε να σπρώχνω. Ναι γιατρέ μου έλεγα κλαίγωντας αρκεί να σταματήσω να πονάω γιατί θα πεθάνω το νοιώθω. Μου έλεγαν σπρώξε , έσπρωχνα. Αυτές οι λέξες σπρώξε, κι άλλο, αλλή μια, μπορείς, η επόμενη θα είναι καλύτερη, μπράβο, άλλη μια τέτοια, θα μου μείνουν χαραγμένες στο μυαλό μου. Τελικά ότι και να έκαναν το κεφαλάκι του είχε σφηνώσει στην λεκάνη μου. Έκλαιγα από το φόβο μου , ήταν δυο νοσοκόμες πάταγαν πάνω στην κοιλιά μου . 7 ΆΤΟΜΑ ΒΟΗΘΟΥΣΑΝ. Ώσπου τελικά ..... όχι δεν γέννησα ακόμα :) λέει ο γιατρός θα προσπαθήσουμε άλλη μια διαφορετικά ετοιμάστε βεντούζα. Εκεί να δείτε πανικός όταν άκουσα για βεντούσα. Παναγίτσα μου σκεφτόμουν θα μου βγει μελανιασμένο και παραμορφομένο και χίλιες άλλες δυο σκεψεις πέρναγαν από το μυαλο μου σε κλάσματα δευτερολέπτου. Τελικά αφού είδε ο γιατρός ότι δεν γίνεται τίποτα παίρνει την βεντούζα μου λένε όλοι με μια φωνή σπρώξε, σπρώξε, σπρώχνω εγώ, το παιδί άρχισε να βγαίνει εγώ συνέχιζα να σπρώχνω γιατί δεν καταλάβαινα ότι δεν έβγαινα ώσπου άκουσα μια μαια να μου λέει Σωτηρούλα μου μην σπρώχνεις άλλο βγαίνει το παιδί. Αυτή τη στιγμή συγκινούμαι που σας το λέω το βγάζει ο γιατρός μου το σηκώνει πάνω , ήταν μέσα στα αίματα , είδα τον λώρο και είπε πάρτε το μέσα. Μου φώναζαν όλοι να σου ζήσει, να σου ζήσει, με φίλαγαν όλοι. Εγώ έκλαιγα, δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω . Μου το έφερανα στην αγκαλιά μου και έκλαιγα, έκλαιγα. Ήταν κούκλος... δεν ήταν καθόλου μελανιασμένος, είχε πεντακάθαρο προσωπάκι και 2 τεράστια μάτια που με κάρφωναν μέσα στα δικά μου... και ποιος δεν θα λύγιζε......... ταλαιπωρηθήκαμε και δυο. Ποτέ στην ζωή μου δεν έχω τρομάξει τόσο. Μετά αφού ηρέμησα για δευτερόλεπτα λέω τέλος επιτέλους. Τώρα όμως άρχισε η διαδικασία του ραψίματος. Μόλις είδα εγώ το ψαλίδι τι να πω ρε κορίτσια με βλέπει φαίνεται η επισκληρίδιος και φοβάται πιο πολύ από εμένα και μου φεύγει. Βάζει ο γιατρός το ψαλίδι μου λέει αποκλείεται να το καταλαβαίνει έτσι? Πονάω γιατρέ μου πονάω το καταλαβαίνω του λέω. Αν είναι δυνατόν λέει . Κάντε της μια τοπική αναισθησία με ξυλοκαίνη. Ρε κορίτσια δηλαδή τι να πω... ο φόβος τελικά τα νικάει όλα. Μου έκαναν την τοπική πάθαινα ένα σοκ όταν έβλεπα που έραβε, έραβε, έραβε. Χριστέ μου λέω πως θα κατουρήσω όταν μου έρθει? Τελικά αφού βγήκα από το χειρουργείο ΖΩΝΤΑΝΗ ΕΓΩ ΚΑΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ, με έβαλαν λίγο να ηρεμήσω για κανένα 2ωρο. Στο 2ωρο αυτό κορίτσια μου μου ερχόταν να κατουρήσω.. πως όμως που φοβόμουν ότι θα τσούξει, έσκασα, φούσκωσε η κοιλιά μου πάλι από τα κάτουρα. Τελικά δεν θυμάμαι αλλα κατούρησα . Παιδιά ξαλάφρωσα σαν να είχα γεννήσει πάλι. Αυτά .................. συγνώμη για το τεράστιο κείμενο αλλά ήθελα να σας δώσω μια πινελιά από την εμπειρία μου και μια συμβουλή ΜΗΝ ΠΑΝΙΚΟΒΑΛΕΣΤΕ γιατί........ γιατί..... Είμαι πολύ πολύ χαρούμενη τα συναισθήματα αυτά δεν περιγράφονται θα τα ζήσετε όλες σας μόνο που σας εύχομαι μέσα από την ψυχή μου να ζήσετε ένα όμορφο τοκετό και όχι έναν βασανιστικό σαν τον δικό μου που θέλω να ξεχάσω. Αφού είμαι τόσο χάλια ψυχολογικά που σκέφτομαι όταν λέμε όταν ξαναμείνω έγκυος και φυσιολογικά να κατεβαίνει το παιδί θα ζητήσω καισαρική.

Σας φιλώ γλυκά όλες και διαβάσα όλα τα μηνύματά σας.

 

να σου ζήσει κοριτσάκι ! αλλά και εσύ ...πολύ φόβος αδελφούλα μου :-D

τελος καλό όλα καλα:-D

yZX6p2.png
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

  • 3 εβδομάδες μετά...

Να σου ζήσει το μωράκι σου! Καταλαβαίνω πώς ένιωσες. Και εγώ για να αποφύγω κάτι τέτοιο έκανα δύο καισαρικές στα παιδάκια μου. Δεν υπέφερα ΚΑΘΟΛΟΥ. Ειδικά στην πρώτη. Είναι θέμα επιλογής. Φίλες μου έχουν γεννήσει τρία παιδάκια φυσιολογικά και ΧΩΡΙΣ επισκληρίδιο. Πονούσαν αλλά ...υποφερτά. Σημασία έχει να είναι γερά τα μωράκια μας. Από κει και πέρα να μην κατηγορούμε καμία επιλογή.

wjhKp3.png

c5dop3.png

Link to comment
Share on other sites

  • 3 εβδομάδες μετά...

Σωτηρία μου, να σου ζήσει να μωράκι σου , γερό και τυχερό να είναι!!!!

 

Πολύ παραστατικότατη η περιγραφή σου..... βρε κορίτσι μου πολύ ταλαιπωρήθηκες αλλά τελικά όλα είναι από το φοβο μας....έτσι και εγώ φοβόμουνα όχι για τον τοκετό αλλά για την επισκληρίδιο και όταν η αναισθησιολόγος μου την έκανε πόνεσα υπερβολικά γιατί από τον φόβο μου σφηγκόμουνα.Τι να πεις όμως όλα περνάνε και μετά που έρχεται το μωράκι σου στον κόσμο όλα τα ξεχνάς!!!!!

 

Φιλάκια !!!!!

k5Opp3.png

hTxMp3.png

Link to comment
Share on other sites

  • 2 εβδομάδες μετά...

Κορίτσια γεια σας...... Σήμερα το μωράκι μου είναι 3μηνών. Μπαίνω σε αυτό το τοπικ γιατι θέλω να σας ρωτήσω κάτι. Πονάει η μέση μου........................ ΑΚΟΜΑ. Είμουν 99% σίγουρη ότι ήταν απο την επισκληρίδιο και τελικά το επιβεβαίωσα απο μια γιατρο που πηγα. Σας το λεω και σε εσας ενημερωτικά ότι ο πόνος λέει κάνει 6μηνες να υποχωρήσει. Βέβαια δεν πονάω τόσο πολυ όσο στις αρχες αλλα ακόμα πονάω. Αυτο ήταν άλλη μια παρένθεση για το θεμα της επισκληριδίου............. (και να πω ότι με έπιασε 3 φορες ρε γαμώτο 3 φορές ακομα να το ξεπεράσω :) )

Link to comment
Share on other sites

Κορίτσια γεια σας...... Σήμερα το μωράκι μου είναι 3μηνών. Μπαίνω σε αυτό το τοπικ γιατι θέλω να σας ρωτήσω κάτι. Πονάει η μέση μου........................ ΑΚΟΜΑ. Είμουν 99% σίγουρη ότι ήταν απο την επισκληρίδιο και τελικά το επιβεβαίωσα απο μια γιατρο που πηγα. Σας το λεω και σε εσας ενημερωτικά ότι ο πόνος λέει κάνει 6μηνες να υποχωρήσει. Βέβαια δεν πονάω τόσο πολυ όσο στις αρχες αλλα ακόμα πονάω. Αυτο ήταν άλλη μια παρένθεση για το θεμα της επισκληριδίου............. (και να πω ότι με έπιασε 3 φορες ρε γαμώτο 3 φορές ακομα να το ξεπεράσω :) )

 

να σου ζησει το μωρακι σου να ειναι παντα γερο και καλοτυχο.............

και χρονια σου πολλα,να χαιρεσαι την γιορτη σου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

εγω στο 1ο παιδι εκανα επισκληριδιο και ακομη με ποναει καποιεσ μερες..........

στο 2ο παιδι δεν προλαβα να κανω γιατι βιαζοταν να βγει ο μπομπιρας μου και δεν εκανα..............αλλα μιλαμε για πονο...........αλλα χαλαλι του!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

LcNGp3.png

k90zp3.png

 

Link to comment
Share on other sites

Κορίτσια μου γέννησα!!!!!!!!!!! Έχω ένα μωράκι δεν το πιστεύω μέχρι πριν λίγες μέρες το είχα στην κοιλιά. Ακριβώς σήμερα κλείνουμε μια εβδομάδα στον έξω κόσμο. Αχ κορίτσια μου μια συμβουλή σας δίνω . Αν είναι φοβιτσιάρες τόσο πολύ σαν κι εμένα χίλιες φορές καισαρική. Μια εβδομάδα πριν λαχτάρησα! Μπαίνω 5 το πρωί όπως είχαμε πει με τον γιατρό μου στο νοσοκομείο. Με ξυρίζουν , μου κάνουν κλίσμα και γύρω στις 6 με ανεβάζουν στην αίθουσα τοκετών. Το περιβάλλον πολύ καλό ξαπλώνω στο δωμάτιο που με είχαν βάλει μου βάζουν ορούς ο ένας πρέπει να ήταν για την πρόκληση των πόνων και με άφησαν για να μου έρθουν φυσιολογικά πρώτα οι δικοί μου πόνοι. Εμένα άρχισε να με πιάνει πανικός.. Είχα εν τω μεταξύ δίπλα μου ένα μηχάνη΄μα όπου άκουγα την καρδούλα του μωρού μου . Μου είχαν βάλει ηλεκρόδια στην κοιλιά μου για αυτό. Γύρω στις 9:30 νομίζω άρχισαν να με πιάνουν έντονοι πόνοι είχα κάτι πονάκια στην αρχή αλλά αυτοί ήταν σαν περιόδου. Το λέω στον γιατρό μου λέει περίμενε λίγο κανένα μισάωρο για να σου κάνουμε την πρώτη επισκληρίδιο. Πράγματι έρχεται μια παρα παρα παρα πολύ καλή αναισθησιολόγος καλή της ώρα η οποία ήταν πάρα πολύ καλή, γελαστή έκανε αστεία και με εμψύχωνε. Μου λέει τώρα θα σε στείλω στον παράδεισο. Η ένεση πόνεσε την έκανε την μέση με καθετήρα κάτι τέτοιο άκουγα. Πράγματι κορίτσια ωραίο πράγμα η επισκληρίδιος........ :) Μετά μου λέει ότι μετά από καμιά ώρα θα έρθει να μου κάνει την δεύτερη γιατί θα έχει περάσει η επίδραση της πρώτης δεν μου έδινε από την αρχή μεγάλη ποσότητα. Εγώ από το φόβο μου κουνούσα συνεχώς τα δάκτυλα του ποδιού μου να δω αν τα αισθάνομαι γιατί τόσο ακούγονται....... τέλος πάντων η επισκληρίδιος η πρώτη με καθησύχασε για σχεδόν καμία ώρα. Μετά άρχισαν οι τεράστιοι πόνοι την ξαναφωνάζουμε μου κάνει και την δεύτερη απλά μου λέει ότι τώρα πια όταν θα καταλαβαίνω τον πόνο θα πρέπει να σπρώχνω. Άπο εκεί άρχισε το μαρτύριο μου. Από τις 11:00 έως στην 1:ΟΟ όπου γέννησα το μωράκι μου. Πονούσα αφόρητα, η επισκληρίδιος η δεύτερη δεν ήταν αρκετή για να με καθησυχάσει, δεν βοηθούσα καθόλου, έκανα ότι μου έλεγαν αλλά έπρεπε να σπρώχνω κι άλλο. Έχω πολύ πολύ στενή λεκάνη γιατί είμαι αδύνατη κι αυτό τα έκανε όλα σκ......τα. Ούρλιαζα, φώναζα να μου πάρουν το παιδί με καισαρική. Ανένδοτοι όλοι. Το παίδί κατεβαίνει φυσιολογικά , ήδη έχει κατέβει το κεφάλι του πρέπει να βοηθήσεις μου λέγανε..... ότι και να άκουγα δεν μπορούσαν να κάνω πολλά. Χριστέ μου είναι αβάσταχτοι οι πόνοι της γέννας. Ένοιωθα χάλια έκλαιγα , ούρλιαζα, φοβόμουν τους τρόμαξα όλους. Τελικά ύστερα από την πίεση της μαίας και της αναισθησιολόγου ο γιατρός μου δέχτηκε να μου κάνει και μια τρίτη. Παρακαλούσα την αναισθησιολόγο με δάκρυα κρατούσα τα χέρια της να μου δώσει μεγάλη δόση, της έλεγα δεν θα τα καταφέρω, δεν θα τα καφέρω. Ευτυχώς ήταν φύλακας άγγελός μου. Όλοι τους με αρχηγό τον γιατρό μου. Τελικά μου κάνει και την τρίτη όπου εκεί πλέον όταν ερχόταν ο πόνος για να σπρώξω δεν ένοιωθα πόνο γιατί πλέον με την τρίτη επισκληρίδιο δεν νοιώθεις τίποτα . Ο γιατρός μου με έβαλε να του υποσχεθώ ότι θα βοηθάω όταν μου λένε να σπρώχνω. Ναι γιατρέ μου έλεγα κλαίγωντας αρκεί να σταματήσω να πονάω γιατί θα πεθάνω το νοιώθω. Μου έλεγαν σπρώξε , έσπρωχνα. Αυτές οι λέξες σπρώξε, κι άλλο, αλλή μια, μπορείς, η επόμενη θα είναι καλύτερη, μπράβο, άλλη μια τέτοια, θα μου μείνουν χαραγμένες στο μυαλό μου. Τελικά ότι και να έκαναν το κεφαλάκι του είχε σφηνώσει στην λεκάνη μου. Έκλαιγα από το φόβο μου , ήταν δυο νοσοκόμες πάταγαν πάνω στην κοιλιά μου . 7 ΆΤΟΜΑ ΒΟΗΘΟΥΣΑΝ. Ώσπου τελικά ..... όχι δεν γέννησα ακόμα :) λέει ο γιατρός θα προσπαθήσουμε άλλη μια διαφορετικά ετοιμάστε βεντούζα. Εκεί να δείτε πανικός όταν άκουσα για βεντούσα. Παναγίτσα μου σκεφτόμουν θα μου βγει μελανιασμένο και παραμορφομένο και χίλιες άλλες δυο σκεψεις πέρναγαν από το μυαλο μου σε κλάσματα δευτερολέπτου. Τελικά αφού είδε ο γιατρός ότι δεν γίνεται τίποτα παίρνει την βεντούζα μου λένε όλοι με μια φωνή σπρώξε, σπρώξε, σπρώχνω εγώ, το παιδί άρχισε να βγαίνει εγώ συνέχιζα να σπρώχνω γιατί δεν καταλάβαινα ότι δεν έβγαινα ώσπου άκουσα μια μαια να μου λέει Σωτηρούλα μου μην σπρώχνεις άλλο βγαίνει το παιδί. Αυτή τη στιγμή συγκινούμαι που σας το λέω το βγάζει ο γιατρός μου το σηκώνει πάνω , ήταν μέσα στα αίματα , είδα τον λώρο και είπε πάρτε το μέσα. Μου φώναζαν όλοι να σου ζήσει, να σου ζήσει, με φίλαγαν όλοι. Εγώ έκλαιγα, δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω . Μου το έφερανα στην αγκαλιά μου και έκλαιγα, έκλαιγα. Ήταν κούκλος... δεν ήταν καθόλου μελανιασμένος, είχε πεντακάθαρο προσωπάκι και 2 τεράστια μάτια που με κάρφωναν μέσα στα δικά μου... και ποιος δεν θα λύγιζε......... ταλαιπωρηθήκαμε και δυο. Ποτέ στην ζωή μου δεν έχω τρομάξει τόσο. Μετά αφού ηρέμησα για δευτερόλεπτα λέω τέλος επιτέλους. Τώρα όμως άρχισε η διαδικασία του ραψίματος. Μόλις είδα εγώ το ψαλίδι τι να πω ρε κορίτσια με βλέπει φαίνεται η επισκληρίδιος και φοβάται πιο πολύ από εμένα και μου φεύγει. Βάζει ο γιατρός το ψαλίδι μου λέει αποκλείεται να το καταλαβαίνει έτσι? Πονάω γιατρέ μου πονάω το καταλαβαίνω του λέω. Αν είναι δυνατόν λέει . Κάντε της μια τοπική αναισθησία με ξυλοκαίνη. Ρε κορίτσια δηλαδή τι να πω... ο φόβος τελικά τα νικάει όλα. Μου έκαναν την τοπική πάθαινα ένα σοκ όταν έβλεπα που έραβε, έραβε, έραβε. Χριστέ μου λέω πως θα κατουρήσω όταν μου έρθει? Τελικά αφού βγήκα από το χειρουργείο ΖΩΝΤΑΝΗ ΕΓΩ ΚΑΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ, με έβαλαν λίγο να ηρεμήσω για κανένα 2ωρο. Στο 2ωρο αυτό κορίτσια μου μου ερχόταν να κατουρήσω.. πως όμως που φοβόμουν ότι θα τσούξει, έσκασα, φούσκωσε η κοιλιά μου πάλι από τα κάτουρα. Τελικά δεν θυμάμαι αλλα κατούρησα . Παιδιά ξαλάφρωσα σαν να είχα γεννήσει πάλι. Αυτά .................. συγνώμη για το τεράστιο κείμενο αλλά ήθελα να σας δώσω μια πινελιά από την εμπειρία μου και μια συμβουλή ΜΗΝ ΠΑΝΙΚΟΒΑΛΕΣΤΕ γιατί........ γιατί..... Είμαι πολύ πολύ χαρούμενη τα συναισθήματα αυτά δεν περιγράφονται θα τα ζήσετε όλες σας μόνο που σας εύχομαι μέσα από την ψυχή μου να ζήσετε ένα όμορφο τοκετό και όχι έναν βασανιστικό σαν τον δικό μου που θέλω να ξεχάσω. Αφού είμαι τόσο χάλια ψυχολογικά που σκέφτομαι όταν λέμε όταν ξαναμείνω έγκυος και φυσιολογικά να κατεβαίνει το παιδί θα ζητήσω καισαρική.

Σας φιλώ γλυκά όλες και διαβάσα όλα τα μηνύματά σας.

katarxin na soy zisei o koyklos soy..

gelasa toso poli me tin perigrafi soy me tin kali ennoia panta poy to mono poy tha soy po einai oti den talaiporithikes katholoy se sxesi me mena.

esi kai gia proto paidi kai se 2 ores einai rekor...ego ti na po poy gia proti genna ekana 18 ores efaga oloys toys ponoys den eixa eukoli diastoli poy apo tis 2 ta ximeromata eftasa diastoli 10 pote;;;;5 to apogeyma kai sto telos o dikos moy moylarose kai girise teleytaia stigmi to kefali sto isxio moy kai sto telos ekana kaisariki.......vevai meta einai to apokorifoma otan to exeis agkalia kai den skeftesai tipota....

na ton xairesai glikeia moy geros kai dinatos

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

  • 2 εβδομάδες μετά...

Σας ευχαριστώ και πάλι........... πάντως ρε κορίτσια δεν ξέρω ψυχολογικό μου έχει μείνει δε θέλω να το θυμάμαι . Ενώ ήταν η ομορφότερη μέρα της ζωής μου φοβήθηκα τόσο πολύ και ταλαιπωρήθηκα που αποφεύγω να το σκέφτομαι , σκέφτομαι μόνο την στιγμή στο τέλος που τον πήρα αγκαλιά. Πριν θέλω να πατήσω ενα delete τόσο πολυ..........

Link to comment
Share on other sites

  • 9 months later...

Ενας χρονος μετα που γραφω στο θεμα που έγραψα........όλα φαίνονται μακρινά έγιναν όλα γρήγορα και να μαι παλι που προσπαθω να ξαναμείνων έγκυος μόνο που σκέφτομαι πάλι τον τοκετο......

Link to comment
Share on other sites

Ενας χρονος μετα που γραφω στο θεμα που έγραψα........όλα φαίνονται μακρινά έγιναν όλα γρήγορα και να μαι παλι που προσπαθω να ξαναμείνων έγκυος μόνο που σκέφτομαι πάλι τον τοκετο......

 

 

Καλησπέραα είμαι κ εγώ απο της τυχερές που για πρώτο παιδί γέννησα μέσα σε 2 ωρες χωρίς επισκληρίδιο, εκανα πλήρη διαστολή σε 1 ώρα περίπου κ ούτε που κατάλαβα τίποτα σε αυτή την φάση αλλααα δυσκολευτηκα κ εγώ να βγάλω την μικρή μου, πόνεσα αρκέτα πολυ κ την εβγαλα κ με μελανιές στο μέτωπο της (την καιμενούλα)+οτι δεν μπορούσα να κατσω για κανα μήνα κ τουαλέτα πήγαινα με το ζορι, μετά απο αυτην την εμπειρία ελεγα εγωωωω δεν ξαναμένω εγκυοςςς δεν μπορω ξανά τετοιο πονο, στον χρόνο πάνω αρχησα να το ξέχναω όλο αυτο όπως κ εσυ κ όταν ήταν 16 μηνών η κορούλα μου αποφάσισα για 2ο κ έμεινα ξανά εγκυοςςς, ετρεμααα την ώρα που θα γεννούσα, ρωτησα τον γιατρό μου για επισκληρίδιο αν είναι να κάνω κ με ρώτησε κ αυτός για τον πρώτο μου τοκετό του είπα τα παραπάνω κ μου λεει εεεε ουτε επισκληρίδιο δεν θα χρειαστείς το 2ο σε 40 λεπτα θα το εχεις γεννησει προσεχε μόνο να μην γεννήσεις στο δρόμο όπως θα έρχεσαι!!!

Εφτασα στο νοσοκομείο με πλήρη διαστολή-υποφερτα πονακια μπήκα αμεσως μαιευτηριο ούτε τα ρουχα μου δεν πρόλαβα να βγάλω γέννησα με την μπλούζα μου κ με 5 ακριβώς ωδίνες βγήκε κ η 2η κορούλα μου, ούτε που κατάλαβα τι εγινε........όταν με το καλό μείνεις ξανα εγκυός σου ευχομαι με έναν πονο, μην ξέχνας οτι εχεις κ εμπειρία οπότε δεν θα σου φαίνονται όλα αγχωτικα κ πρωτόγνωρα;)

Link to comment
Share on other sites

Ενας χρονος μετα που γραφω στο θεμα που έγραψα........όλα φαίνονται μακρινά έγιναν όλα γρήγορα και να μαι παλι που προσπαθω να ξαναμείνων έγκυος μόνο που σκέφτομαι πάλι τον τοκετο......

Μια χαρα γεννησες και μην το σκεφτεσαι καθολου..εγω που γεννησα με καισαρικη πιο δυσκολα απο σενα περασα κι ας κρατησε ο τοκετος 20 λεπτα..16 η πιεση και ο αιματοκριτης 24 κι ογιατρος να απορει πως δεν επαθα τιποτα..αφου γεννησα και ειδα το παιδι ή με πηρε ο υπνος ή λιποθυμησα και δεν το καταλαβε κανεις παντως δεν καταλαβαινα τι γινοταν, απο ραψιμο μεχρι ομιλιες..(Και καποιος πρεπει να πει στους γιατρους που κανουν καισαρικη πως το μεγαλο αυτο φως που εχουν απο πανω εχει μεταλλικα σημεια τα οποια λειτουργουν σαν καθρευτες και η επιτοκος μπορει να δει τα παντα,κοψιμο ραψιμο τα παντα..εγω με το ζορι γυρνουσα το κεφαλι μου απο δω κι απο κει για να μην δω την ολη διαδικασια κι ας μου ειχαν την κουρτινουλα..)οι επομενες 5 ημερες στην κλινικη ηταν βασανιστικες,δε μπορουσα να παρω ανασα ημουν με οξυγονο και φυαλες αιματος..τα νεφρα μου με πεθαιναν και μεσα σ ολα ειχα κι εναν βηχα απιστευτο που τα χειροτερευε ολα αυτα..εως και 50 ημερες μετα τον τοκετο ειχα ακατασχετη αιμοραγια και ειχα μονιμως το εκρου του νεκρου..δε μπορουσα ουτε το μωρο να κρατησω..3,5 κιλα και για μενα ηταν βαρυ..οποτε να σκεφτεσαι πως γεννησες φυσσιολογικα και ειχες μια καλη γεννα..

 

 

Link to comment
Share on other sites

Α!Αν και δεν ξερω τι γινεται με τα αερια στον φτ,στην καισαρικη παντως δεν τρως,δε σου βγαζουν καθετηρα,ορο και επισκληριδιο αν δεν αεριστεις..3 μερες ειχα τις νοσοκομες να μπαινοβγαινουν στο δωματιο και να με ρωτανε αν αεριστικα κι εγω να παρακαλαω να φαω κατι γιατι ειχα πεθανει της πεινας κι αυτες να μου λενε "αεριστικατε?οχι?ε τοτε δεν εχει φαι".

 

 

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Α!Αν και δεν ξερω τι γινεται με τα αερια στον φτ,στην καισαρικη παντως δεν τρως,δε σου βγαζουν καθετηρα,ορο και επισκληριδιο αν δεν αεριστεις..3 μερες ειχα τις νοσοκομες να μπαινοβγαινουν στο δωματιο και να με ρωτανε αν αεριστικα κι εγω να παρακαλαω να φαω κατι γιατι ειχα πεθανει της πεινας κι αυτες να μου λενε "αεριστικατε?οχι?ε τοτε δεν εχει φαι".

 

Στον ΦΤ σου βγάζουν το ορο οταν εχεις ουρησει ή μεσα στο μαιευτηριο που σε πάνε τουαλετα ετσι κ αλλιως να ουρησεις (αν δεν μπορεις με τπτ σου βαζουν καθετηρα) ή στο δωματιο μετα ααα κ τρως εννοειτε ελευθερα.

Η καισαρικη θεωρώ οτι είναι πολύ πιο δύσκολη κ επώδυνη κ για αρκετο χρόνο μετα τον τοκετο.

Link to comment
Share on other sites

Στον ΦΤ σου βγάζουν το ορο οταν εχεις ουρησει ή μεσα στο μαιευτηριο που σε πάνε τουαλετα ετσι κ αλλιως να ουρησεις (αν δεν μπορεις με τπτ σου βαζουν καθετηρα) ή στο δωματιο μετα ααα κ τρως εννοειτε ελευθερα.

Η καισαρικη θεωρώ οτι είναι πολύ πιο δύσκολη κ επώδυνη κ για αρκετο χρόνο μετα τον τοκετο.

δυσκολη κι επωδυνη δεν λες τιποτα..οσο για το φαι ενιωθα πραγματικα σα ζητιανα που παρακαλουσα τον αντρα μου να μου φερει κρυφα εστω κι ενα γιαουρτακι να φαω εστω μια κουταλιτσα..και ουτε νερο σε αφηνουν πιεις..αστα να πανε..

 

 

Link to comment
Share on other sites

μετά από κανενα 3 μηνο απο καισαρική μπορεσα να κοιμηθώ κανονικά, οπως θέλω δλδ και όχι ανασκελα. Η τομή με πονουσε το πρωτο διμηνο αρκετά και μετά μέχρι το εξάμηνο πονούσα σε άσχετες φάσεις. Αν κουραζόμουν πχ πολύ...

Ενώ με τον φυσιολογικό γεννάς, πονάς εκείνη τη μερα, και μετά το ξεχνάς και είσαι όπως πριν. Δεν είσαι σαν ασθενής απο βαρύ χειρουργείο....!

Θεωρώ τυχερες όσες κοπελες γεννήσανε φυσιολογικά ακόμα και αν κάνανε 24 ωρες με ωδίνες για τους παραπάνω λόγους. Βεβαια και εγώ θεωρουμαι τυχερή γιατί αν είχα γεννήσει σε άλλες εποχές πιθανό να μη ζούσα εγώ ή το μωρό. Τελοσπάντων όλα καλά!!

pECmp3.png
Link to comment
Share on other sites

Σας ευχαριστώ πολύ κορίτσια μου πάντως δεν ξέρω μου έχει μείνει λίγο ΄΄ψυχολογικό΄΄ φοβήθηκα τόσο πολύ που το μόνο που σκέφτομαι τώρα είναι πάλι ο τοκετός. Οταν γέννησα έκλαιγα και έλεγα στον γιατρό μου το επόμενο με καισαρική. Μετά απο κανέναν μήνα σκέφτηκα βλακεία είπα οταν με το καλό γεννήσω πάλι φυσιολογικά θα γίνει αλλα ρε κορίτσια ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΤΙΠΟΤΑ με τόση επισκληρίδιο στο τέλος αλλα μιλάμε στο τέλος δηλαδή ησύχασα στα τελευταία 5 λεπτά τότε μούδιασα βγήκε το παιδί χωρίς να το καταλάβω :-( αχ ας γινόταν το ανάποδο να μην πονούσαμε πριν και να πονούσαμε μόνο όταν έβγαινε.......

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Συγχαρητήρια!!!! Διάβασα την ιστορία σου και με συγκίνησε, αν και νιόπαντρη σχεδόν!!!! Να σου ζήσει το αντράκι σου!!! Όλες οι γυναίκες που γεννούν είναι ηρωίδες τελικά!!! Σου εύχομαι και στο επόμενο με ένα πόνο!! Απόλαυσε το υπόλοιπο του καλοκαιριού!!!

MQdW.png
Link to comment
Share on other sites

εγω που εχω γεννησει και με τους δυο τροπους, θεωρω οτι ο φυσιολογικος τοκετος δεν συγκρινεται με τιποτα με τη καισαρικη. κι ας μου πηρε δυο μερες να γεννησω, ειναι η απολυτη εμπειρια για μια γυναικα. τουλαχιστον μεχρι να της σκασει το πρωτο χαμογελο το μωρακι της. οποια εχει την επιλογη, να μην καταφευγει στη καισαρικη. κι αν ειναι καμμια φοβιτσιαρα, οπως ημουν κι εγω, να κατσει να μελετησει μεχρι τη τελευταια λεπτομερεια για τι προκειται να της συμβει εκεινη την ημερα. εμενα παντως με βοηθησε παρα πολυ αυτο.

XI64p2.pngtk60p2.png
Link to comment
Share on other sites

Εμένα με είχανε 3 ημέρες νηστική, ούτε νερό (+ 1 πριν τη γέννα που δεν έπρεπε να φάω από το μεσημέρι και μετά) γιατί δεν λειτουργούσαν λέει τα έντερα. Για φαγητό δεν με ένοιαζε καθόλου, αλλά εκείνη τη δίψα δεν θα την ξεχάσω ποτέ μου. Και παρακαλούσα για λίγο νερό και μου δίνανε με το βαμβάκι!!:rolleyes: Τι να το κάνω? Εγώ ήθελα να πιω τον Σηκουάνα:-D

Οσο για πόνους? ΄Αστο καλύτερα. Το κορυφαίο, που λίγες ώρες μετά την καισαρική, ήρθε η μαία να μου πατάει η κοιλιά (!!:cry::cry:) και εννοείται ότι μας άκουσε όλη η κλινική ή καλύτερα η πόλη και δεν την άφησα. Μέχρι όμως να πάρω χαμπάρι τι κάνει (νόμιζα ότι κάτι θέλει να δει, που να ξέρω) τα είδα όλα.

Είναι αφελής όποιος πιστεύει ότι θα πάει στον παράδεισο μιας θρησκείας και δεν θα διακινδυνεύσει να καταλήξει στην κόλαση μιας άλλης.

 

 

 

TbSdp2.png

Link to comment
Share on other sites

Χα να σας πω και το δικο μου το ΚΟΡΥΦΑΙΟ? Νομιζω δεν το εχω πει εδω μεσα ξανα. Μιλαμε πολυ γελιο/κλαμμα ετσι? Το θεατρο του παραλογου. Γεννησα 36 εβδομαδων γιατι ειχα παθει χολεσταση κυησης πολυ βαρια και το σηκωτι μου απλα κοντευε να κλεισει εντελως και περναγαν οι τοξινες και στην μικρη πλεον μεσω πλακουντα. Αρων αρων μεσα. Βγαινει το παιδι ολα μια χαρα. 9/10 το αστερι ουτε θερμοκοιτιδα ουτε τιποτα. Αλλα εγω? Ακομα οι τιμες απο το σηκωτι στο ταβανι. ΔΕΝ ετρωγα τιποτα, ΔΕΝ επινα τιποτα με ειχαν παντου καλωδιωμενη (και θηλαζα κιολας αστα να πανε), και το κορυφαιο ολων παρακαλω πολυ. ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΝ τα παυσιπονα.......χαχαχαχαχαχα με καισαρικη! Καλο? Εμεινα λοιπον με τα υπολοιματα της επισκληριδιου οταν βγηκα απο χειρουργειο μεχρι την επομενη μερα. Και μετα? Ο γιατρος μου ειπε να παρω παυσιπονο αλλα μονο αν λιώνω στον πονο. Αν θελω να πεσουν γρηγορα οι τιμες και να φυγω γρηγορα απο το νοσοκομειο με το παιδι. Ακουσον ακουσον δεν μπηκε εκεινη θερμοκοιτιδα και ειχα μπει εγω που λενε. Και πως καθεσαι ρε σεις χωρις παυσιπονο με καισαρικη? Αντεξα μεχρι μερα 2η το μεσημερι οπου πλεον εκλαιγα απο τον πονο. Μου εκαναν μια ενεση. Ε, ηταν το ΜΟΝΟ παυσιπονο που πηρα σε ΟΛΗ την εγχειρηση. Δεν πηρα ξανα μεχρι να βγω που ηταν δυο μερες μετα που επεσαν ολες οι τιμες καθετα μιας και ημουν καθαρη απο φαρμακα και πλεον δεν πηρα και στο σπιτι ουτε 1 ντεπον. Επισης χωρις παυσιπονο απο 2η μερα βραδυ σηκωνομουν 4 η ωρα τα ξημερωματα και περπατουσα με την βοηθεια του στυλου του ορου σε ολο τον οροφο μας για να γινω καλα γρηγορα και να παρω το παιδι και να φυγω.....

 

Και ανακαλυψα μετα απο συζητηση με τον γιατρο μου οτι ειμαι πολυ μα ΠΑΡΑ πολυ ανεκτικη στον πονο. καλο? .......αλλαζεις οπτικη του πως βλεπεις τις αρρωστιες μετα απο αυτο? .........

Don't give me love, i've had my share. Give me the truth instead.....

Link to comment
Share on other sites

Ellemphriem μου,αυτο το παλιοσυκωτι και τι δεν δημιουργει!!!Βραστα!!Κι εγω με υποψια λιπωδους ηπατος της εγκυμοσυνης μπηκα,τρανσαμινασες στα υψη-ηλεκρολυτες στα ταρταρα και γεννησα 36η εβδομαδα,η μπεμπα ουτε καν θερμοκοιτιδα κι εγω να ειμαι με ορους και φαρμακα 5 μερες!Και γεννησα και φυσιολογικα χωρις επισκληριδιο---χαρα στο κουραγιο μου,ημουν 3 μερες αυπνη,ειχα χασει 13 κιλα σε ολο αυτο το διαστημα εκ των οποιων τα 5 μεσα στις τελευταιες 5 μερες πριν μπω στην 36η εβδομαδα..αλλα κι εγω ανακαλυψα οτι τελικα ειμαι πολυ δυνατη,αντεχω πολλα.

Ο τοκετος παντως δεν με πτοησε καθολου,παρολο που το μωρο βγηκε με εμβρυουλκο,οι πονοι μου φαινοντουσαν λογικοι,τα ραμματα τα αντεξα οκ,αλλα αν με ρωτησεις για την εγκυμοσυνη μου...εκει ναι...μιλαμε για τραυματικες εμπειριες:wink:

Link to comment
Share on other sites

Και γω χωρίς επισκληρίδιο γέννησα, φυσιολογικά και με ράψανε ολοζώντανη! Κάναμε το λάθος να γενήσω σε δημόσιο νοσοκομείο και με ξεσκίσανε... Ακολούθησε και άλλη επέμβαση για να διορθωθεί το κακό...Άλλη φορά εννοείται με επισκληρίδιο και θα προτιμίσω καισαρική, δεν πάνε να λένε οι άλλοι...

Αν ο γιατρός είναι κορυφή, δεν θα υπάρξει πρόβλημα.

 

Αλλά να σας πω την αλήθεια, ο πόνος των ραμμάτων όταν γεννάς και τα καταλαβαίνεις, δεν συγκρίνεται με τίποτα με τον πόνο που σε κάνουν ράμμα στο κεφάλι ζωντανό...

Οπότε εμείς οι μανούλες έχουμε πολύ δύναμη μέσα μας.

 

Σίγουρα και εγώ για 2 χρόνια δεν ήθελα να ακούω για γέννες αλλά ο χρόνος τα γιατρεύει όλα και όλα ξεχνιούνται.

433965qzur0la2nd.gif

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...