Μαμάδες στα 40 !!!!

[DEMS]

Όταν γεννήθηκα η μαμά μου είχε κλείσει τα σαράντα και ο μπαμπάς μου τα σαράντα τρία. Οι γονείς μου είχαν ξεμπερδέψει με επαγγελματικές φιλοδοξίες, είχαν τακτοποιήσει τα οικονομικά τους, είχαν κατασταλαγμένες ιδέες ως άνθρωποι και έτσι όταν έκαναν παιδί είχαν την απαιτούμενη ωριμότητα για να γίνουν γονείς, πλήρη συναίσθηση της ευθύνης και διάθεση να δώσουν προτεραιότητα στο παιδί τους. 3,5 χρόνια αργότερα έκαναν και την αδερφή μου (δηλαδή 44 και 47 ετών αντοίστιχα).

Στην εφηβεία ήμουν τρισευτυχισμένη γιατί, σε σύγκριση με τους κατά πολύ νεότερους γονείς των φίλων μου, οι δικοί μου ήταν πολύ πιο άνετοι σε όλα τα θέματα και πάντα με αντιμετώπιζαν με σεβασμό.

Για να θέσω το θέμα λίγο ανάποδα εγώ δεν θα έκανα παιδί με τίποτα πριν τα 30, γιατί από τα είκοσι μέχρι τα τριάντα είναι η καλύτερη εποχή να ασχοληθείς με τον εαυτό σου και δεν μπορείς να δείξεις την απαιτούμενη αυταπάρνηση που απαιτεί ο ρόλος του γονιού.

Γέννησα τον Ευριπίδη στα 36 μου αφού είχα χορτάσει τη ζωή μόνη μου και με τον άντρα μου και ήμουν σίγουρη ότι μπορούσα να αφιερωθώ σε ένα παιδί. Διευκρινίζω ότι μιλάω για μένα και σε καμμία περίπτωση δεν θέλω να κρίνω ή να θίξω τις κοπέλες που επέλεξαν να κάνουν παιδί σε νεαρή ηλικία.

[sweet_february]

Εγω παλι εμεινα εγκυος στα 22. Παρ' ολο που ειμαι απο τις μικρες σε ηλικια για παιδι, τα εχω βρει τοσο σκουρα που δεν ξερω αν θα επιχειρησω για δευτερο στην επομενη 5ετια. Δηλαδη ααααν ολα πανε καλα και αααααν τελικα το αποφασισω και χιλια ααααααν θα ειμαι σχεδον 30 στο δευτερο... Να σας πω την αληθεια κουραστηκα μονο που το σκεφτηκα! Τη στιγμη αυτη που γραφω ειμαι 23 (το μαρτυραει και το nickname μου "Φαιη 1986" ) και νιωθω σαν να ειμαι τουλαχιστον 80!

Πιστευω πως εχει να κανει με την ψυχολογια μας! Η antonia 2008 νιωθει 20 οποτε κι εγω μαζι της να επιχειρησει για το 2ο! Εγω ομως και καποιες αλλες που νιωθουν οπως εγω (αν υπαρχουν) δεν ειμαστε για 2ο...

Οσο για το χασμα των γενεων να ξερετε πως παντα θα υπαρχει. Με τους ρυθμους που αλλαζει η κοινωνια μας να ειστε σιγουρες πως ακομα κι εγω που εκανα μικρη την κοεη μου, θα ερθουν στιγμες που θα με κανει να τραβαω τα μαλλια μου απο αυτα που θα μου λεει ή θα ειναι "της εποχης της"! Το θεμα ειναι να μπορουμε να ελισσομαστε κι εμεις μαζι με αυτα και πανω απ' ολα να επικοινωνουμε!

(Ρωτηστε με ξανα σε 15-16 χρονια )

[soevan07]

Είμαι 34 χρονών και αυτή τη στιγμή έχω ένα κοριτσάκι 2 χρονών και προσπαθούμε για το δεύτερο.

 

Η γνώμη μου είναι, ότι είναι στο δικό μας χέρι το να προσπαθήσουμε να "συμβαδίσουμε" στο μέλλον με τα νέα μυαλά και να μην αφήσουμε το χάσμα... στη μοίρα του. Πρέπει να καταλάβουμε οτι είτε μικρή διαφορά ηλικίας και να υπάρχει είτε μεγάλη, ποτέ δεν πρόκειται να είμαστε συνομίληκοι με τα παιδιά μας!! Οπότε θα μπορούσε σε οποιαδήποτε ηλικία να υπάρξει πρόβλημα.

 

Για μένα παίζει σημαντικό ρόλο ένας άνθρωπος να είναι ανοιχτόμυαλος σε όποια ηλικία της ζωής του και να βρίσκεται και όποια διαφορά ηλικίας να έχει με τα παιδιά του .

[Ν76]

γεια σας κι από μένα!

Κι εγώ είμαι παιδί μεγάλων γονιών. όταν γεννήθηκα η μαμά μου ήταν σχεδόν 40 κι ο μπαμπάς μου σχεδόν 50. Είχε προηγηθεί η αδερφή μου με μόνο 1,5 χρόνο διαφορά, παρ'όλο που η μαμά μου είχε παντρευτεί από τα 22!

Εγώ είμαι πολύ ευτυχισμένη που έχω αυτούς τους συγκεκριμένους γονείς. Παρ' όλο που και μεγάλοι ήταν και συντηρητικοί ,ούτε στην εφηβεία είχαμε προβλήματα, μετά σπουδάσαμε Αθήνα και είχαμε φύγει, οπότε δεν μπορώ να πω ότι περιοριστήκαμε και σε κάτι.

Τώρα η μητέρα μου είναι 72 και θα θελα πολύ να έχω τόση αντοχή όση έχει αυτή στις δουλειές!

Δε νομίζω ότι για τη σημερινή εποχή θεωρείται μεγάλη μια γυναικά στα 40 για παιδί, ειδικά αν έχουν προηγηθεί σπουδές και καριέρα. Άσε που πρέπει να ζήσεις και λίγο ανέμελα κι όσα πάνε κι όσα έρθουν (λέμε τώρα, όσες το έζησαν έστω λίγο αυτό)

[BOBINA]

Είμαι 37 χρονών και δεν έχω κάνει ακόμα δικό μου παιδί. Είμαι έναν χρόνο παντρεμένη αλλά το βλέπω δύσκολο γιατί δεν το θέλει ο άντρας μου. Παίρνω πολύ κουράγιο απο εσάς και ελπίζω να προλάβω και να μπορέσω να κάνω παιδί και εγώ με αυτόν ή με άλλον άντρα (σοβαρός λόγος χωρισμού το να αρνείται να μπει στην διαδικασία για παιδί ο σύζυγος)

[demi]

Το πρωτο μου παιδ ιεγινε στα 34..το δευτερο ειναι στην κοιλιτσα μου και ειμαι 38...Μα τον θεο ομως με ενοχλει παρα πολυ οταν μου λεει ο γιατρος ..σε αυτην την ηλικια πρεπει να κανουμε αυτο...σε αυτην την ηλικια πρεπει να γινει το αλλο..Προχτες ξεσπασα...Αμαν βρε γιατρε με αυτην την ηλικια μου...και η απαντηση..οπως και να το κανεις θεωρειτε μια γηρασμενη εγκυμοσυνη....

εγω αισθανομαι πολυ καλα και δεν αισθανομαι καθολου γηρασμενη αφου ακομα μπορω να σερνομαι και να παιζω playmobil και πυροσβεστικο σταθμο με τον γιο μου...

οτι θελουν ας λενε δεν με ακουμπανε καθολου....

[ΛΗΤΩ]

Παντρεύτηκα στα 34 μετά από 3 χρόνια σχέσης και απέκτησα την πρώτη μου κόρη στα 37!Δεν προσπαθήσαμε αμέσως για παιδί γιατί θέλαμε να χαρούμε το γάμο μας....και περάσαμε όντως καταπληκτικά, με τα ταξιδάκια μας, τις εκδρομές μας,τα μπαράκια μας, τα ποτάκια μας,τα μπουζούκια μας και φυσικά τις αξέχαστες βραδιές με φίλους στο σπίτι μας παίζοντας επιτραπέζια ως το πρωί...

Ως τα 31 που γνώρισα τον άντρα της ζωής μου, και πατέρα των παιδιών μου, σπούδασα, έζησα σχεδόν ένα χρόνο στο εξωτερικό, πειραματίστηκα με τα επαγγελματικά μου αλλάζοντας 3-4 δουλειές ώστε να καταλήξω σε αυτή που μου ταίριαζε καλύτερα,έκανα αρκετές σχέσεις, γνώρισα πάρα πολύ κόσμο και γενικά αφιέρωσα αυτά τα χρόνια στον εαυτό μου, στο να εξελιχθώ, να μορφωθώ, να ανοίξω τους ορίζοντές μου....

Σε δυό μήνες ξαναγίνομαι μαμά στα 39 μου και νοιώθω πολύ χαρούμενη και ολοκληρωμένη.Ξέρω εκ των προτέρων ότι θα δυσκολευτώ και θα πήξω, ειδικά στην αρχή, αλλά έχω χορτάσει τόσο πολύ από τις υπόλοιπες διασκεδάσεις που δεν με νοιάζει καθόλου.Το μόνο που με απασχολεί τώρα είναι να ασχοληθώ με τα παιδιά μου και να τους δώσω τα μέγιστα.

Τη μικρή δεν την έχουμε αφήσει ούτε ένα βράδυ για να βγούμε έξω, αν εξαιρέσω ένα θερινό σινεμά και 3 φορές που βγήκαμε νωρίς όμως για φαγητό.Όπου πάμε πάμε όλοι μαζί και περνάμε τέλεια.Θέλω να πω ότι έχουμε ζήσει τόσο έντονα τη ζωή μας και εγώ κι ο άντρας μου που δεν μας λείπει καθόλου το να πάμε ένα ταξίδι μόνοι μας ή το να βγούμε να διασκεδάσουμε νύχτα αφήνοντας το παιδί στις γιαγιάδες...

Βέβαια είμαστε και τυχεροί γιατί όλοι οι φίλοι μας σχεδόν που κάναμε μαζί τις τρέλλες και τα ξενύχτια,συντονιστήκαμε τέλεια και έχουμε τώρα παιδιά στην ίδια ηλικία....περνάμε εξίσου καλά απλά έχουν αλλάξει τα ωράρια και οι χώροι διασκέδασης μας!

Ψηφίζω ναι λοιπόν στο "μαμά στα σαράντα" γιατί αυτό ακριβώς ταιριάζει στη δική μου προσωπικότητα και ιδιοσυγκρασία.Η κολλητή μου από το δημοτικό, εντελώς διαφορετικός χαρακτήρας από μένα παντρεύτηκε κι έκανε παιδιά πριν τα 25 της!Είναι εξίσου ευτυχισμένη με μένα για τους δικούς της λόγους..αυτό της ταίριαζε αυτό έκανε...

Δέχομαι βέβαια ότι παίζουν ρόλο και οι συγκυρίες...δεν έρχονται πάντα όλα όπως τα σχεδιάζουμε....

[Ellen]

Γεια σας κι απο μενα,

κι εγω ψηφιζω μανα στα 40...

1ον γιατι ειναι πιο κατασταλαγμενη

2ον γιατι εχει ζησει τη ζωη της

3ον γιατι ειναι ολοκληρωμενος ανθρωπος

4ον γιατι μπορει να αφιερωσει περισσοτερο χρονο στο παιδι της χωρις να παλευει ακομα για τα δικα της θελω...

Φυσικα ολα αυτα τα πιστευω εγω...Ο καθενας ομως εχει τις δικες του εμπειριες ...

Εγω προσωπικα ειμαι 36 και μανα ενος αγοριου 4 μηνων και πολυ ευτυχισμενη!!! 5 χρονια προσπαθουσαμε (οχι συστηματικα) να αποκτησουμε παιδι και ειχαμε 2 αποβολες και δεν σας κρυβω οτι ειχα απογοητευτει και απελπιστει ... Αλλα τωρα που ηρθε στη ζωη μου το αγορακι μου νομιζω οτι δεν εχω κανενα προβλημα που ειμαι "μεγαλη" γιατι θα παρει απο μενα ολα οσα δεν θα μπορουσα να του δωσω στα 25 (που δεν ειχα τπτ)...

 

Επιπλεον οι περιπτωσεις που ξερω με παιδια "μεγαλων" γονιων ειναι ολα ευτυχισμενα και με ιδιαιτερως καλες σχεσεις με τους γονεις τους και ειναι παιδια που εχουν παρει πολυ αγαπη και ειναι πιο ολοκληρωμενα!!!

[anemoni]

Τρίτο παιδί της μαμάς μου -η οποία με έκανε στα 40 της ακριβώς- κι εγώ με τη σειρά μου έκανα το δικό μου τρίτο παιδάκι (με μεγάλη διαφορά από τα άλλα δύο) στα 37 μου. Την πρώτη φορά που μου είπε ο γιατρός μου (τον οποίο εκτιμάω απέραντα) "πρέπει να κάνεις αυτό κι εκείνο, γιατί τώρα είσαι και μεγάλη", του το έκοψα μαχαίρι "μεγάλο είναι το μάτι σου" του είπα αστειευόμενη (έχουμε τέτοια οικειότητα) "και δεν θα μου πεις εμένα πότε θα γίνω μαμά. Τις εξετάσεις που πρέπει να κάνω θα τις κάνω, αλλά τα σχόλια για την ηλικία μου κομμένα"!!!!!!! Αυτές οι κατηγοριοποιήσεις "πολύ νέα για μαμά", "πολύ μεγάλη για μωρομάνα" πολύ με εκνευρίζουν, γιατί τσουβαλιάζουν διαφορετικούς ανθρώπους με διαφορετικές δυνατότητες στο ίδιο σακί, βάζουν μια ταμπελίτσα απέξω και τέλος. Διαφωνώ κάθετα και νομίζω πως λίγο να κοιτάξουμε γύρω μας παίρνουμε την απάντηση από τις ίδιες τις μανούλες και τα παιδάκια τους, ανεξαρτήτως ηλικίας...

 

Όσο για το χάσμα, φυσικά και είναι θέμα συμπόρευσης του γονιού με το παιδί, όπως έγραψαν και πολλές άλλες πριν από μένα στο θεματάκι. Η δικιά μου 50άρα μαμά ήταν πολύ πιο κοντά μου από τις 35άρες μαμάδες των συμμαθητριών μου. Είχε πάντα πολύ ανοιχτό μυαλό, της έλεγα τα πάντα, ήταν πολύ-πολύ κοντά μου... (Ελπίζω να λέει το ίδιο και ο μικρός μου γιος μετά από μερικά χρόνια!!!!!!!).

 

Λοιπόν, αν το θες πραγματικά, προχώρα με διάθεση και δύναμη...

[zymaraki40]

Λοιπόν, αν το θες πραγματικά, προχώρα με διάθεση και δύναμη...

Εγώ το θέλω πραγματικά και προχωρώ και με διάθεση και με δύναμη!! Δεν νοιώθω 40 είμαι υγιέστατη, και εχω μέσα μου τόση αγάπη, τόση υπομονή, τόση σοφία, που είμαι σίγουρη οτι θα δώσω εναν χρήσιμο ανθρωπο στην κοινωνία.

[ilonka19]

Συχνά στην τηλεόραση αναφέρουν οτι οι Ελληνίδες τεκνοποιούν σε όλο και μεγαλύτερη ηλικία και το αναφέρουν λες και οι ίδιες το επιλέγουν δεν αναφέρουν όμως τιποτα για τους λόγους που οδηγούνται σε αυτή την επιλογή. Αν δεν υπάρχει μεγάλη περιουσία από τους γονείς ένα ζευγάρι για να πατήσει στα πόδια του πρέπει να σπουδάσει. Επειδή το κράτος δε στηρίζει τους νέους γονείς δεν μπορείς να κάνεις οικογένεια όσο καιρό σπουδάζεις. Οπότε φτάνουμε τα 25. Πήρες το πτυχίο και θέλεις να κάνεις οικογένεια, το παιδί όμως θέλει να φάει, οπότε για τα επόμενα 5 χρόνια πρέπει να βρεις δουλειά, να εδραιωθείς στον εργασιακό σου χώρο να αγοράσεις ένα έστω μικρό διαμέρισμα. Θέλεις να κάνεις οικογένεια, αλλά ξέρεις οτι όταν θα κάνεις παιδιά τέρμα τα ταξίδια (πρέπει να πληρώσεις το βρεφονηπιακό, τις πάνες, τα γάλατα), και όλες οι μικροαπολαύσεις της ζωής. Οπότε φτάσαμε και τα 35.

Ισως τελικά η ηλικία που αποκτούμε παιδιά δεν έχει να κάνει τόσο πολύ με τις προσωπικές μας επιλογές, αλλά με τις καταστάσεις.

[kounelitsa]

πιστεύω πως την αγάπη, την αφοσίωση , την διαπαιδαγώγηση που απολαμβάνουν οι δύο κούκλες μου δεν θα την είχαν αν ήμουν 25 χρονών, ούτε εγώ θα μπορούσα να είμαι τόσο ευτυχισμένη μάνα...

 

 

Φυσικά και είναι θέμα ανθρώπου, αντοχών και διάθεσης

Είτε μικρή είτε μεγάλη η γυναίκα, το θέμα είναι να έχει θέληση και αγάπη

Και στα 25 υπάρχει αγάπη και σωστή διαπαιδαγώγηση..απλά σε κάθε ηλικία (μικρή ή μεγάλη)υπάρχουν και μειονεκτηματα που είναι στο χέρι μας να τα διορθώσουμε

[annete]

Είμαι 37 χρονών και δεν έχω κάνει ακόμα δικό μου παιδί. Είμαι έναν χρόνο παντρεμένη αλλά το βλέπω δύσκολο γιατί δεν το θέλει ο άντρας μου. Παίρνω πολύ κουράγιο απο εσάς και ελπίζω να προλάβω και να μπορέσω να κάνω παιδί και εγώ με αυτόν ή με άλλον άντρα (σοβαρός λόγος χωρισμού το να αρνείται να μπει στην διαδικασία για παιδί ο σύζυγος)

 

BOBINA καλησπερα,

θα ηθελα να σου υπενθυμισω το παλιο ρητο<<καθε εμποδιο για καλο>>

για φαντασου να εμενες εγκυος και ο συζυγος σου να εκανε το παν ωστε να τερματισει αυτην σου την ευτυχια,τι θα γινοταν? η γνωμη μου ειναι να συζητησεις μαζι του εφ'ολης της υλης.

αν αντεχεις,τραβα λιγο το σκοινι...κι αν σπασει προχωρας μπροστα,αν οχι ισως να σου βγει σε καλο...και του χρονου εισαι με το μωρο σας αγκαλια!!!

πολυ στο ευχομαι!!!

παρεπιπτοντως ουτε εγω ειμαι μανουλα και πολυ το θελω!

[ssttaa]

Eγώ έμαθα ότι είμαι έγκυος τρείς μήνες αφότου έκλεισα τα 40. Ο σύντροφος 53, πίστευε ότι δεν μπορεί να κάνει παιδιά κι έτσι "του ξέφυγε". Μετά μου είπε "εγκαίρως" ότι δεν θέλει παιδί κι εκεί κάπου το διαλύσαμε. Η ζωή μου απέκτησε ξαφνικά άαααλλες προτεραιότητες. Τώρα είμαι πραγματικά ευτυχισμένη και δεν καταλαβαίνω πώς είχα πάρει την απόφαση να ζήσω χωρίς παιδιά!

[eleftheriak]

ΔΕΝ ΘΑ ΕΚΑΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΜΕΤΑ ΤΑ ΣΑΡΑΝΤΑ!!!Και είμαι ΑΠΟΛΗΤΗ πάνω σε αυτό το θέμα.Και έιναι και δίκαιο που σε χώρες της υπόλοιπης ευρώπης που το όριο για την εξωσωματική είναι τα 42!!!ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΟΧΛΕΙ ΒΕΒΑΙΑ ΑΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΛΗ ΚΟΠΕΛΑ ΑΠΛΑ ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΕΚΑΝΑ!!Δεν είναι πολύ ωραίο όμως μέχρι τα 32 να έχεις 2 παιδάκια και να έχεις κλείσει και ως μαμά?Όταν θα ειμαι 40 η κοράκλα μου θα είναι 11 και θα βγαίνουμε βολτες θα κάνουμε πράγματα μαζί και ο γιος μου θα είναι 8 ,με την μαμά μου έχω μολις 18 χρόνια διαφορα και είναι πολύ ωραίο να είσαι 32 και η μαμά-γιαγιά 50 και να μοιάζεται σαν αδερφές!!!Η πεθερά μου αν και δεν τα πάμε καλά έχει 2 παιδιά και εγγόνια και έγηνε στα 48 για πρώτη φορά γιαγιά (ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ?)Και να πώ οτι τόσο η μαμά μου όσο και εγώ έχουμε και σπουδές και ειδικότητα(είμαστε και οι δυο γιατροί)και εγω επιπλέον διδικτορικό και μαστερ μέχρι τα 31-οδοντίατρος γαρ...ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΠΟΙΟ ΠΑΝΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΑΤΑΣΤΑΛΑΓΜΕΝΟΣ ΣΤΑ 40 ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ,τα βιώματα που σε κάνουν να κατασταλάξεις ΔΕΝ εξαρτώνται από την ηλικία...αλλά από τα βιώματα.Βέβαια έχω και έναν ΠΑΤΕΡΑ που βοήθησε τρελα την μαμά μου και έναν ΣΥΖΥΓΟ που να είναι καλά το μωρό μου μέχρι και βράδια ξενυχτούσε με την μικρη μας όταν εγώ έχω εφημερίες είτε όταν εδινα για ειδικότητα είτε για το διδακτορικό.

[Skybeam]

Mπράβο eleftheriak, τι να πω, είσαι πολύ σωστή, πρώτον γιατί ένιωσες έτοιμη από αρκετά νεαρή για να κάνεις παιδιά, γιατί σου έκατσε καλός σύντροφος εξαρχής, γιατί δεν είχες πρόβλημα υγείας ή υπογονιμότητας, ίσως γιατί δεν αντιμετώπισες οικονομικά ή άλλα προβλήματα, και δεύτερον γιατί σίγουρα έκανες τις γυναίκες με όλα τα παραπάνω να νιώσουν σαφώς καλύτερα... Επίσης η μαμά σου, η γιαγιά σου και η πεθερά σου είναι το μοναδικό σωστό γυναικείο πρότυπο. Και τέλος είσαι και γιατρός, άρα μορφωμένη και καλλιεργημένη ώς προς τον τρόπο που σκέφτεσαι και εκφράζεσαι...

[peony]

Skybeam, συμφωνώ!

[anemoni]

ΔΕΝ ΘΑ ΕΚΑΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΜΕΤΑ ΤΑ ΣΑΡΑΝΤΑ!!!Και είμαι ΑΠΟΛΗΤΗ πάνω σε αυτό το θέμα.Και έιναι και δίκαιο που σε χώρες της υπόλοιπης ευρώπης που το όριο για την εξωσωματική είναι τα 42!!!ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΟΧΛΕΙ ΒΕΒΑΙΑ ΑΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΛΗ ΚΟΠΕΛΑ ΑΠΛΑ ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΕΚΑΝΑ!!Δεν είναι πολύ ωραίο όμως μέχρι τα 32 να έχεις 2 παιδάκια και να έχεις κλείσει και ως μαμά?Όταν θα ειμαι 40 η κοράκλα μου θα είναι 11 και θα βγαίνουμε βολτες θα κάνουμε πράγματα μαζί και ο γιος μου θα είναι 8 ,με την μαμά μου έχω μολις 18 χρόνια διαφορα και είναι πολύ ωραίο να είσαι 32 και η μαμά-γιαγιά 50 και να μοιάζεται σαν αδερφές!!!Η πεθερά μου αν και δεν τα πάμε καλά έχει 2 παιδιά και εγγόνια και έγηνε στα 48 για πρώτη φορά γιαγιά (ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ?)Και να πώ οτι τόσο η μαμά μου όσο και εγώ έχουμε και σπουδές και ειδικότητα(είμαστε και οι δυο γιατροί)και εγω επιπλέον διδικτορικό και μαστερ μέχρι τα 31-οδοντίατρος γαρ...ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΠΟΙΟ ΠΑΝΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΑΤΑΣΤΑΛΑΓΜΕΝΟΣ ΣΤΑ 40 ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ,τα βιώματα που σε κάνουν να κατασταλάξεις ΔΕΝ εξαρτώνται από την ηλικία...αλλά από τα βιώματα.Βέβαια έχω και έναν ΠΑΤΕΡΑ που βοήθησε τρε΄'α την μαμά μου και έναν ΣΥΖΥΓΟ που να είναι καλά το μωρό μου μέχρι κσι βράδια ξενυχτούσε με την μικρλη μας όταν εγώ έχω εφημερίες είτε όταν εδινα για ειδικότητα είτε για το διδακτορικό.

 

Σίγουρα είναι πολύ ωραίο στα 32 να έχεις δύο παιδάκια! (Κι εγώ στα 32 μου είχα δύο παιδάκια κι ήμουν πολύ ευχαριστημένη). Όμως δεν καταλαβαίνω γιατί να έχεις κλείσει ως μαμά;;;;; Με ποια λογική θα βάλουμε εμείς όρια που στην τελική ανάλυση ούτε η ίδια η φύση δεν τα έχει θέσει εκεί που τα θέτεις εσύ. Για να σου δίνει η φύση τη δυνατότητα να τεκνοποιείς (σε γενικές γραμμές) μέχρι τη δεκαετία των 40, κάτι θα ξέρει παραπάνω από εμάς!

Λοιπόν, κι εγώ έκανα τα δύο μου παιδιά στα 27 και 28 μου. Κι εμένα με βοήθησαν η μαμά μου και ο άντρας μου, όταν έδινα εξετάσεις με την κοιλιά στο στόμα και ένα πιστιρίκι στα πόδια μου να μου τραβάει τα βιβλία... Κι ήμουν πολύ χαρούμενη ως μαμά δύο παιδιών στα 32 μου που μάλιστα τα πήρα (λόγω δουλειάς μου) και πήγαμε 3 χρόνια στο εξωτερικό. Νόμιζα ότι πιο "ολοκληρωμένη" δεν θα νιώσω ποτέ κι ότι έχω δώσει "τα πάντα" στα παιδιά μου. Κι όμως δεν ήταν έτσι!!!!! ΌΤαν επέστρεψα αποφασίσαμε να κάνουμε ένα τρίτο παιδί. (Εγώ: 37 χρονών). Τώρα λοιπόν (εγώ: 40 χρονών) σχεδόν δεν πιστεύω την ευτυχία που ζω και την χαρά των μεγάλων μου παιδιών με τον μικρό. Ξέρεις τι μου είπε η κόρη μου τις προάλλες; "Πω πω τι ξενέρωτη που ήταν η ζωή μας πριν να έχουμε τον μικρούλι"!!! Και μιλάμε για ένα κορίτσι που μοίρασε το δωμάτιό του στα δύο για να στεγαστεί το τρίτο παιδί, έχει στερηθεί ένα κομμάτι του προσωπικού χρόνου που περνάει μαζί μου, της έχει χαλάσει πράγματά της (εκείνης που πρώτα της έπαιρνες ένα μολύβι και γινόταν χαμός). Και μου λέει "ρε μαμά, μπροστά σ' αυτά τα ματάκια πώς μπορείς να θυμώσεις, ό,τι κι αν σου έχει κάνει;". Λοιπόν, σύμφνωνα με τα παιδιά μου, το καλύτερο που τους έχουμε προσφέρει όλα αυτά τα χρόνια, είναι αυτός ο αδελφούλης. Που αν είχα πιστέψει στα 32 μου ότι "ολοκληρώθηκα" σαν μάνα, δεν θα υπήρχε τώρα.....

[DEMS]

Η κατάλληλη ηλικία για να γίνει κανείς γονιός μπορεί να διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Απόλυτο σε αυτά δεν δέχομαι ότι υπάρχει. Η κάθε επιλογή όμως έχει το τίμημά της (όταν πρόκεται για επιλογή φυσικά και δεν είναι από ανάγκη, όπως περιγράφει η Skybeam). Ο καθένας πληρώνει αυτό που αντέχει. Άσχημο είναι μόνο όταν πληρώνουν τα παιδιά για τις επιλογές των γονιών τους. Και η πεθερά μου έκανε τα παιδιά της κάτω των τριάντα, αλλά ούτε εκείνη τα χάρηκε, ούτε αυτά τη χαρήκανε και τα λάθη της τα πληρώνουν ακόμα και τα εγγόνια της.

http://parents.org.gr/forum/showpost.php?p=1219550&postcount=61

[Yianni]

Είδα φώς και μπήκα...

 

Κυρίες μου καλημέρα,

Εχετε ένα πολύ όμορφο χώρο εδώ και είναι κρίμα που δεν γράφουν πιό συχνά και μπαμπάδες.

Γιά το θέμα... είμαι ένας μπαμπάκης 44 ετών, και ο γιός μου μόλις μπήκε στον 7ο χρόνο ζωής του. Αυτό σημαίνει ότι τον έκανα στα 38 ενώ η σύντροφός μου ήταν τότε 29. Τα πρώτα χρόνια μας κάλυπτε εντελώς το μεγάλωμα ενός μόνο παιδιού. Μετά τα 4 άρχισαμε να διακρίνουμε κάποια σημάδια μοναξιάς. Πρώτα πρώτα ένας φανταστικός αδερφός σε όλες τις ζωγραφιές του, μέχρι που πρόσφατα μας ζήτησε σαν δώρο ένα αδερφάκι προσδιορίζοντας μάλιστα και τον ερχομό του (γύρω στην Ανοιξη!). Ετσι αποφασίσαμε να βάλουμε μπροστά γιά δεύτερο παιδί, τώρα που έφτασα τα 44 και η σύντροφός μου τα 35. Παρ'ολο που θέλαμε να κάνουμε ακόμη ενα διάφορα προβλήματα μας έκαναν να το αναβάλουμε συνεχώς. Μέχρι που έγινε επιτακτική ανάγκη.

Είναι τελικά ασχημο στην ψυχολογία του παιδιού να μεγαλώνει μόνο του χωρίς αδερφάκια. Αργησα να το καταλάβω αυτό.

 

Μιά φίλη μου έκανε τον γιό της στα 20. Οταν έφτασε στα 38 (ο γιός της ήταν πιά ολόκληρος άντρας) έμεινε έγκυος γιά δευτερη φορά!!! Οταν την είδα, μετά την γέννα θυμάμαι που μου είπε ότι ένοιωσε ξανά 18 χρονών. Η ζωή όλων στην οικογένεια άρχισε από την αρχή.

 

Εκείνο που έχει την μεγαλύτερη σημασία είναι να μπορείτε να αφιερώνετε τον μεγαλύτερο χρόνο σας στα παιδιά σας.

[katesps]

Δεν υπάρχει "ιδανική" ηλικία !!!!

 

Υπάρχουν ιδανικές καταστάσεις, κατάλληλοι χαρακτήρες και μυαλωμένα κεφάλια που θα μπορούν να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες του μεγαλώματος ενός παιδιού!!!

 

 

Αυτό ακριβώς. Έμεινα έγκυος στα 35 μου και γέννησα την μπουμπού μου στα 36. Σήμερα είμαι 39 κι επιθυμώ διακαώς να αποκτήσω ένα ακόμη παιδάκι. Δυστυχώς, η αυξημένη προλακτίνη κάνει μέχρι στιγμής δύσκολη τη σύλληψη, αλλά δεν το βάζω κάτω. Οπότε, το δεύτερο μωράκι μου θα το κάνω μετά τα 40. Δεν ξέρω, εάν πράττω σωστά ή σκέφτομαι εγωιστικά, επειδή θέλω άλλο ένα παιδάκι. Όμως, με κανέναν τρόπο δεν θέλω να αφήσω το κοριτσάκι μου χωρίς αδερφάκι, να είναι μόνο του. Εφόσον ο μπαμπάς μας κι εγώ αντέχουμε θα προσπαθήσουμε κατά το δυνατόν.

Εάν θα ήθελα ήδη να έχω τα παιδάκια μου. Ναι, σίγουρα. Όμως, τώρα είμαι πιο συνειδητοποιημένη, πιο "έτοιμη" (εάν μπορεί να χρησιμοποιηθεί αυτή η λέξη), πιο καλή, πιστεύω για μητέρα. Έτσι πιστεύω, γιατί στο τέλος, η κόρη μου θα με κρίνει ή θα με επικρίνει.

[eleftheriak]

Mπράβο eleftheriak, τι να πω, είσαι πολύ σωστή, πρώτον γιατί ένιωσες έτοιμη από αρκετά νεαρή για να κάνεις παιδιά, γιατί σου έκατσε καλός σύντροφος εξαρχής, γιατί δεν είχες πρόβλημα υγείας ή υπογονιμότητας, ίσως γιατί δεν αντιμετώπισες οικονομικά ή άλλα προβλήματα, και δεύτερον γιατί σίγουρα έκανες τις γυναίκες με όλα τα παραπάνω να νιώσουν σαφώς καλύτερα... Επίσης η μαμά σου, η γιαγιά σου και η πεθερά σου είναι το μοναδικό σωστό γυναικείο πρότυπο. Και τέλος είσαι και γιατρός, άρα μορφωμένη και καλλιεργημένη ώς προς τον τρόπο που σκέφτεσαι και εκφράζεσαι...

Διακρύνω μια ειρωνία στα γραφώμενα σου και οφειλω να σου απαντήσω οτι δεν με γνωρίζεις ούτε τα προβλήματα που είχα ή έχω στην ζωή μου,ο καλός σύντροφος λοιπόν κορίτσι μου δεν μου "έκατσε" εξαρχής είναι ο δευτερος άντρας μου ο τωρινό μου και ελπίζω τελευταίος σύζυγος(έχω κάνει και νεανικές τρέλες!!!),δεν μπορείς να γνωρίζεις ούτε το ιατρικό μου ιστορικό για να δηλώνεις οτι ΔΕΝ είχα προβλήματα υγείας,υπάρχουν και κάποια που μπορεί να ΜΗΝ επιρρεάζουν την γονιμότητα ΑΛΛΑ επιρεάζουν την φυσική κατάσταση μιας κοπέλας και είναι αρκετα σοβαρά...(Οπως πολλά αυτοάνοσα!!)Και οικονομικά ειχα κάποια προβλήματα και απλά πιστεύω οτι ΟΛΑ ξεπερενιούνται όμως όλα,και οικονομικά δεν μπορώ να πώ οτι δεν αντιμετώπιζα προβλήματα αλλά οι γονείς μου μου έμαθαν οτι δεν είναι ντροπή να εργάζεσαι και να σπουδάζεις(κατά τα λεγόμενα του πατερα μου αυτό καλύται υπερηφάνια) και είμαι πολύ υπερήφανη γι'αυτό,όταν έχω καταφέρει τα περισσότερα πράγματα στην ζωή μου μόνη χωρις την πλατη του μπαμπά οικονομικά τουλάχιστον!!!Ηθικά είχα και εχω πολύ μεγάλη συμπαράσταση που για εμένα είναι σοβαροτερη!ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥ ΟΤΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟ ΣΧΟΛΙΟ !Kαι όπως εγραψα παραπάνω ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΑ ΕΚΑΝΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕΤΑ ΤΑ ΣΑΡΑΝΤΑ,μου αρέσει που κοπέλες αποφασίζουν να κάνουν παιδιά σε αυτη την ηλικία αλλα και πάλι από κάθε άποψη ένας οργανισμός όσο νεοτερος είναι τοσο ποιο ευκολα μπορει να φέρει εις πέρας μια εγκυμοσηνη.Δεν είναι τυχαίο που και οι γυναικολόγοι μετά τα 35 θεωρούν μια εγκυμοσηνη γερασμένη...

Και δεν θελω να θήξω το γεγονός που κοπέλες τρέχουν να κάνου ολες τους τις σπουδες και μετά αντε να κάνουμε και κανένα παιδί ετσι για να βρήσκεται να πουμε κι εμεις οτι εκτελέσαμε το χρεος μας προς την φύση και την ανθρωπότητα!!!Επιλογή τους και απόλητα σεβαστη αλλά όλα αυτά έχουν και κάποιο τίμημα!!

Φίλη anemοni ναι έχω κλείσει μετά τον ερχομό του μπέμπη σαν μαμα και είμαι απόλυτη αλλο ΔΕΝ γιατί και σωματικά δεν θα μπορώ από πλευρά υγειας και μόνο να ανταπεξέλθω και επήσεις αυτα που θέλω να προσφέρω στα παιδιά μου θέλω να τους τα δίνω χωρίς αγχος.

[kounelitsa]

Η κατάλληλη ηλικία για να γίνει κανείς γονιός μπορεί να διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Απόλυτο σε αυτά δεν δέχομαι ότι υπάρχει. Η κάθε επιλογή όμως έχει το τίμημά της. Ο καθένας πληρώνει αυτό που αντέχει. Άσχημο είναι μόνο όταν πληρώνουν τα παιδιά για τις επιλογές των γονιών τους. Και η πεθερά μου έκανε τα παιδιά της κάτω των τριάντα, αλλά ούτε εκείνη τα χάρηκε, ούτε αυτά τη χαρήκανε και τα λάθη της τα πληρώνουν ακόμα και τα εγγόνια της.

 

Συμφωνώ απολύτως, κι εμάς η διπλανή μας αποφάσισε να κάνει παιδί στα 40...και ήταν και πολύ χαρούμενη..όταν το παιδί όμως ήταν 10 κι εκείνη 50 και ο άντρας της 60!!!! το παιδί ούτε να το πάνε έξω μπορούν, ούτε να παίξουν μαζί του, ούτε..ούτε..και φυσικά δεν υπάρχει και η ανάλογη υπομονή και διάθεση.Άσε που όπου και να πάνε τους περνανε για παππούδες του και το παιδάκι ντρέπεται..(μου το έχει πει το ίδιο)

Να μην αναφέρω και την κρίση που περνάνε οι γυναίκες κατά την κλιμακτήριο...φαντάσου να έχεις και ένα μικρό παιδί στο σπίτι:shock:

 

Θέλω απλά να τονίσω ότι κάθε απόφαση έχει και τις μακροπρόθεσμες συνέπειές της...καλά είναι τώρα, αλλά σε 10-20 χρόνια τί θα γίνει????

Το ίδιο ισχύει για όλες τις ηλικίες. Κι όταν είσαι σε μικρή ηλικία και αποφασίζεις να κάνεις παιδί θα πρέπει να έχεις συνειδητοποιήσει ότι θα στερηθείς αρκετά πράγματα και δεν θα πρέπει να κατηγορείς το παιδί γι αυτά γιατί ήταν δική σου απόφαση

[rna]

ΔΕΝ ΘΑ ΕΚΑΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΜΕΤΑ ΤΑ ΣΑΡΑΝΤΑ!!!Και είμαι ΑΠΟΛΗΤΗ πάνω σε αυτό το θέμα.Και έιναι και δίκαιο που σε χώρες της υπόλοιπης ευρώπης που το όριο για την εξωσωματική είναι τα 42!!!ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΟΧΛΕΙ ΒΕΒΑΙΑ ΑΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΛΗ ΚΟΠΕΛΑ ΑΠΛΑ ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΕΚΑΝΑ!!Δεν είναι πολύ ωραίο όμως μέχρι τα 32 να έχεις 2 παιδάκια και να έχεις κλείσει και ως μαμά?Όταν θα ειμαι 40 η κοράκλα μου θα είναι 11 και θα βγαίνουμε βολτες θα κάνουμε πράγματα μαζί και ο γιος μου θα είναι 8 ,με την μαμά μου έχω μολις 18 χρόνια διαφορα και είναι πολύ ωραίο να είσαι 32 και η μαμά-γιαγιά 50 και να μοιάζεται σαν αδερφές!!!Και να πώ οτι τόσο η μαμά μου όσο και εγώ έχουμε και σπουδές και ειδικότητα(είμαστε και οι δυο γιατροί).

 

 

Καταρχήν θα συμφωνήσω απόλυτα με την skybeam...

 

Με κάθε σεβασμό προς την άποψή σου αγαπητή eleftheriak, επίτρεψέ μου να σου πω ότι η επιστημονική σου ιδιότητα θα είχε μεγάλη σημασία, αν στο πρώτο σου κείμενο τεκμηρίωνες επιστημονικά ορισμένα αρνητικά που ενδεχομένως αφορούν στις εγκυνοσύνες σε μεγάλη ηλικία. Τα επιχειρήματα όμως είδα ότι περιορίστηκαν σε προσωπικά παραδείγματα δικά σου ή συγγενών σου που αποκτήσατε σε συγκεκριμένη ηλικία παιδί, κατά συνέπεια αυτή η 'εικόνα' θα πρέπει να αποτελεί τον ορθό δρόμο για όλες τις γυναίκες και με αυτά τα στερεότυπα διαφωνώ ριζικά...

 

 

ΥΓ: Επειδή στα περισσότερα πράγματα στη ζωή μας ισχύει η θεωρία της σχετικότητας, ήθελα να προσθέσω το εξής: για κάποια άλλη κοπέλα που έχει γίνει μαμά στα 20 ή τα 22 της, ίσως τα 32 χρόνια που ανέφερες ως ιδανικό χρονικό όριο, να φαντάζουν ήδη μεγάλη ηλικία και θα μπορούσε ωραιότατα κάποιος να σου απαξιώσει αυτο που εσύ αυθαίρετα ορίζεις ως ιδανικό... Γι' αυτό ας είμαστε λιγότερο προσβλητικοί απέναντι στους άλλους γιατί ιδανικές ηλικίες όταν δημιουργείς ένα θαύμα δεν υπάρχουν... Ιδανικές καταστάσεις ναι, και αυτό είναι το επιθυμητό για το μεγάλωμα κάθε παιδιού!

 

Τελείως καλοπροαίρετα όλα αυτά και χωρίς ειρωνική διάθεση...

[BOBINA]

BOBINA καλησπερα,

θα ηθελα να σου υπενθυμισω το παλιο ρητο<<καθε εμποδιο για καλο>>

για φαντασου να εμενες εγκυος και ο συζυγος σου να εκανε το παν ωστε να τερματισει αυτην σου την ευτυχια,τι θα γινοταν? η γνωμη μου ειναι να συζητησεις μαζι του εφ'ολης της υλης.

αν αντεχεις,τραβα λιγο το σκοινι...κι αν σπασει προχωρας μπροστα,αν οχι ισως να σου βγει σε καλο...και του χρονου εισαι με το μωρο σας αγκαλια!!!

πολυ στο ευχομαι!!!

παρεπιπτοντως ουτε εγω ειμαι μανουλα και πολυ το θελω!

 

 

Σε ευχαριστώ γλυκιά μου για την ευχή σου. Μάκάρι να μπορούσε τελικά να πεισθεί ο άντρας μου οτι μόνο καλό θα ήταν για την ζωή μας ένα μωρό.

Είσαι παντρεμένη ? ξεκίνησες προσπάθειες για το δικό σου μωρό που τόσο επιθυμείς?