Απογοητευμένη.....

Εκανα οτι καλύτερο μπορούσα για τον μεγάλο μου τον γιο μόλις 3,5 ετων...ένα υπάκουο παιδί που ποτέ δεν άπλωνα χέρι επάνω του και το μοναδικό μου όπλο ήταν η υπομονή και η ομιλία μέχρι να κατανοήσει το σωστό και το λάθος....

ΜΕΧΡΙ που γέννησα ....εδώ και 5,5 μήνες είναι ένα παιδί που θα το πω με πολύ πόνο μέσα μου....ντρέπομαι να τον παίρνω μαζί μου ...χθές πήγαμε για τα βαφτιστικά και γίναμε ρεζίλι στο μαγαζί ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΦΟΡΑ ΕΝΙΩΣΑ ΕΤΣΙ δεν με άκουγε καθόλου και οταν τον έπιασα εφόσον δεν άκουγε αυτά που του έλεγα άρχισε να φωνάζει ''άφησε με σου λέω , χοντρή''!!!!!!!!!!!!! ...πληγώθηκα απίστευτα και αφού έγινα ρόμπα σύρθηκε σε όλο το μαγαζί έπιασε όλη την τζαμαρία ....και φύγαμε..!!!

Έχει ξεφύγει τελείως και δεν μπορώ να συμμαζέψω την κατάσταση..δεν ήταν το παιδάκι μου έτσι...γίνεται ένα αντιπαθητικό παιδάκι ...ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΤΟ ΓΙΑΤΙ...

Το πρώτο θέμα και απο εκεί ξεκίνησαν όλα είναι ο θηλασμός που κρατώ ακόμη....προσπάθησα να του εξηγήσω οτι το μωρό δεν θα μας επηρεάσει την ζωή μας αλλά δυστυχώς δεν κατάφερα να κάνω τίποτα..ξεκίνησε η άρνηση του φαγητού...η άσχημη ομιλία και η συμπεριφορά όπως αναφέρθηκα πιο πάνω και τέλος η απομάκρυνση απο κοντά μου....

Τα βράδυα πλέον κοιμάμαι μαζί του και τρέχω σαν βέγγος απο δωμάτιο σε δωμάτιο για να ικανοποιήσω και τις ανάγκες του μωρού...

Ενώ το μωρό είναι υπερβολικά ύσηχο όταν τον ρωτάνε για τον αδερφό του απαντάει οτι δεν είναι καθόλου καλό παιδί ότι όλη την ημέρα κλαίει και πονάνε τα αυτιά του!!!!!Οι φορές που τρομάζει τον μικρό είναι πάρα πολλές και ενώ τον έχουμε εξηγήσει και με το καλό και με το μάλωμα ....το βιολί βιολάκι....

Γνωρίζω πως είναι εγκλωβισμένος και έχει ενέργεια μέσα του που δεν την βγάζει ολόκληρη γιατί δεν τον στέλνω παιδικό αλλά προσπαθώ ΠΙΣΤΈΨΕ ΜΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ...μέχρι που εξανλείτε η άπειρη υπομονή που έχω και άρχισα τον χειροδικώ και κάποιες φορές να τον τσιρίζω σαν υστερικιά (όταν πήγε να ρίξει τον μικρό απο το ριλάξ-όχι δεμένο καρφωμένο πρέπει να ναι)......

δεν θα αναφερθώ σε ότι κάνει είναι τόσα πολλά που θα καταχραστώ πολύ χώρο....

Αυτό που με ανυσηχεί ιδιαίτερα πέρα απο όλα αυτά.....έιναι και η ομιλία του εδώ και 5 μέρες ξεκινάει να πεί κάτι και τραβάει κάποια γράμματα ..λέει ''μαμά γιαγιαγιαγιαγια -----τι να κάνω αυτό??''....''θαθαθαθαθαθα κοιμηθούμε μαζί??''....ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΥΣΗΧΗΣΩ???..ομολογώ πως τον διόρθωσα και τον ρώτησα γιατί μιλάει έτσι και μου απάντησε οτι δεν ξέρει...δεν ξέρω αν έκανα καλά αλλά δεν το κάνει συνέχεια ...τις περισσότερες φορές μιλάει χωρίς κάποιο πρόβλημα....

Ζητάω την βοήθεια σας στο τι να κάνω....θα ήθελα και την άποψη της Μαρίας Στυλιανάκης να με συμβουλέψει...είναι και αυτό ένας θυμός για την εισβολή του μωρού στην ζωή του...ή θα πρεπε να ανυσηχήσω...???

Δεν θέλω να ξεφύγει άλλο η κατάσταση...

Νομίζω ότι είναι εμφανές ότι το παιδί ζηλεύει. Θεωρώ ότι εσύ δεν έχεις κάποια ευθύνη για αυτό το αποτέλεσμα γιατί κατάλαβα ότι μοιράζεσαι εξίσου και στα δύο παιδιά σου απλά το μεγάλο σου αγόρι έχασε την πρωτοκαθεδρία και αντιδρά. Δεν ξέρω κατά πόσο μπορείς να τον επαναφέρεις εσύ γι' αυτό δεν θα ήταν σοφό να επισκεφτείτε μαζί έναν παιδοψυχολόγο? Αυτός έχει τον ειδικό τρόπο να αντιμετωπίζει το κάθε παιδί και την κάθε ιδιαιτερότητα. Με το φτωχό μου μυαλό σου προτείνω αυτή την λύση καθώς έχω μόνο 1 παιδί και είμαι και εγώ μοναχοπαίδι.

Ax κορίτσι μου δύσκολη κατάσταση...σε νιώθω..από τη μια μέρα στην άλλη να γίνει ένα άλλο παιδί...εγώ πιστεύω ότι σιγουρα επηρέασε το μωρό...δυστυχώς σ'αυτό δεν μπορώ να σε βοηθήσω...νομίζω ότι είναι λάθος αντιμετώπιση έστω και η ελάχιστη χειροδικία...δεν βοηθάει πουθενά και ίσως να χειροτερεύει την κατάσταση...

Οσο αναφορά αυτό με τον κεκεδισμό παρουσιαστηκε σε μιας φιλης μου το γιο σε εκεινη την ηλικία από αλλη αιτία μεν αλλά ψυχολογικής φυσεως δε..το αντιμετοπίζει με λογοθεραπείες γιατί όσο το αφηνε τόσο γινόταν χειρότερο το πρόβλημα...

εγώ θα σου πρότεινα να μιλήσεις με τη συμβουλευτική γραμμή που έχει εδώ στο parents....

Αχ καλό μου μην απογοητεύεσαι! Εδώ καμιά φορά κι εμείς οι ενήλικες δεν μπορούμε να διαχειριστούμε μια αλλαγή στη ζωή μας, πόσο μάλλον ένα μικρό παιδί που χάνει την πρωτοκαθεδρία του, χάνει την αποκλειστικότητα της μαμάς του. Δεν είναι και λίγο!

Να μιλάτε γιαυτά που νιώθει και γιαυτά που νιώθεις κι εσύ. Να του λες πόσο πολύ τον αγαπάς και πόσο πολύ χαίρεσαι που είναι ένα μεγάλο παιδί πια που μπορείτε να συνεννοείστε και μάλιστα μπορείς να τα λες και στο μωρό για να τα ακούει ο μεγάλος (κοίτα τον αδελφό σου που είναι τόσο καλό παιδί έτσι θα γίνεις κι εσύ. Τώρα που δεν καταλαβαίνει πολλά το μωρό μετά θα το αλλάξεις λίγο για να μη ζηλεύει εκείνο).

Να του δίνεις ευθύνες μέσα στο σπίτι που να αφορούν και το μωρό (θέλεις να μου δώσεις εσύ την πάνα που είσαι τόσο μεγάλος; θέλεις να σαπουνίσεις εσύ τα πατουσάκια του τώρα που το κάνω μπάνιο. Χωρίς να το πιέσεις το παιδί, απλά να δει ότι τον θες κοντά σου και κοντά στο αδελφάκι του.

Να παραδεχτείς ότι όντως έχει αλλάξει η ζωή σας και όντως κάποια πράγματα είναι πιο δύσκολα, αλλά όλα θα φτιάξουν γρήγορα γιατί τα μωρά μεγαλώνουν. Δείξτου δικές του φωτογραφίες από όταν ήταν μωρό και πες του ότι κι εκείνος έτσι ήταν και να τώρα που είναι μεγάλος. Μπορείς να του δείξεις και δικές σου φωτογραφίες και φωτογραφίες του μπαμπά του αν έχει, για να καταλάβει ότι οι άνθρωποι μεγαλώνουν.

Να τον αγκαλιάζεις και να τον επαινείς για ό,τι καλό κάνει και το κυριότερο να βρίσκεις χρόνο μέσα στην ημέρα που να είναι μόνο δικός του και δικός σου. Βάλε λίγο και τον μπαμπά στο παιχνίδι, καλό θα κάνει σε όλους.

όταν κάνει κάτι που δεν είναι σωστό να το συζητάς μαζί του και να τον φέρνεις προ των ευθυνών του (ανάλογα με την ηλικία του έτσι

Εδώ καμιά φορά οι άντρες και ζηλεύουν χωρίς να το καταλαβαίνουν δε θα ζηλέψει το παιδάκι;

Δύο ωραία βιβλιαράκια είναι "Η μεγάλη έκπληξη" και "Ο Τιγρούλης πηγαίνει βόλτα" από τις εκδόσεις Σύγχροινοι Ορίζοντες. Ρίξε μια ματιά. Καλή επιτυχία και καλό κουράγιο.

Καλημερα!!!Ηθελα απλως να σου πω οτι η συμπεριφορα του μικρου ειναι φυσιολογικη.Διαβασα τωρα τελευταια σε ενα βιβλιο που δυστυχως δεν θυμαμαι ποιο οτι οταν ενα παιδι εκφραζεται με τροπους που εμεις θεωρουμε ασχημους η παραξενους η...η...αυτο σημαινει οτι ειναι υπερβολικα στενοχωρημενο,πολυ λυπημενο κι εκφραζει την λυπη του ετσι.Θελει παρα πολυ προσεκτικη μεταχειριση,ισως ενας παιδοψυχολογος σας βοηθησει.Ενα ωραιο βιβλιο που εχω διαβασει ειναι πειθαρχια χωρις ξυλο και φωνες αλλα επειδη χρειαζεσαι αμεσα κατι και παλι προτεινω εναν ειδικο και πολλη πολλη αγαπη στο μεγαλο σου παιδακι.Για το κεκεδισμα βεβαια δεν ξερω.Σου ευχομαι να φτιαξουν ολα γρηγορα.

Ενα ωραιο βιβλιο που εχω διαβασει ειναι πειθαρχια χωρις ξυλο και φωνες

Πραγματικά είναι πολύ καλό βιβλίο. Μάλιστα μια συνάδελφος το συστήνει πάντα στους γονείς στα τμήματά της.

Καλό είναι πάντως να θυμόμαστε ότι ο θυμός, το άγχος (από εκεί και το κεκέδισμα που λες), η στεναχώρια είναι φυσιολογικά συναισθήματα και όσο πιο νωρίς μάθει το παιδί να τα αναγνωρίζει, να τα διαχειρίζεται και να τα εκφράζει (με ήπιους τρόπους) τόσο πιο κερδισμένο θα είναι. Γιαυτό είπα και πριν να μην απογοητεύεστε από κάτι τέτοια. Δείτε το όλο αυτό σαν μια ευκαιρία να αποκτήσει το παιδί επαφή με το συναίσθημά του, κάτι που λίγοι άνθρωποι το καταφέρνουν χωρίς καθοδήγηση.

Εχω ακουσει αρκετες τετοιες ιστοριες με προβληματα στα μεγαλυτερα απο τον ερχομο του μωρου. Δε ξερω αν σε κανει να αισθανεσαι καλυτερα να ξερεις οτι δεν εισαι η μονη που αντιμετωπιζει τετοια προβληματα. Πραγματικα τι πρεπει να σε συμβουλεψω, εκτος απο ΥΠΟΜΟΝΗ κ δεν ειμαι κ αρμοδια να σου δωσω καμια συμβουλη για ενα τοσο δυσκολο κ λεπτο θεμα..

Απλα να ξερεις οτι εχεις τη συμπαρασταση μας κ αποτι ακουω με το χρονο ηρεμουν τα παιδια.. Θα σε συμβουλευα απλα να δεις καποιον ειδικο για το παιδι.

κ ο συζυγος νομιζω οτι μπορει κ πρεπει να βοηθησει την κατασταση. Μηπως αν ασχολουταν εκεινος καποιες ωρες με το μωρο προκειμενου να εισαι εσυ με το μεγαλο ανεπηρεαστη??

ΑΧ ευχαριστώ βρε κοριτσάκια μου για το ενδιαφέρον σας.....

κάνω τα πάντα για τον μεγάλο μου εφόσον τον λατρεύω και κάθε φορά που τον φωνάζω και τον χειροδικώ μετά κάθομαι και κλαίω και σκέφτομαι πόσο άλλαξα και εγώ και δεν μπορώ να ελέξω την κατάσταση....

λυπάμαι πολύ που του βάζω τις φωνές αλλά είναι κρίμα το μικρό να συμπεριφέρεται έτσι...

Κάνουμε μαζί πολλά πράγματα με ''βοηθάει''σε πολλά όσον αφορούν με τον μικρό αλλά πάντα κάνει κάτι που ξεφεύγει απο τον έλεγχο μου και τότε .....τον τσιμπάει τον φίγει τα μάγουλα τον κουνάει τα χεράκια του με δύναμη για να του τα βγάλει...ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΗΡΕΜΗ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΙΟ ΓΛΥΚΙΑ ΦΩΝΗ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΓΙ ΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΕΝΩ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΛΑΝΤΑΖΕΙ ΣΤΟ ΚΛΑΜΑ..???Ε ΠΩς???

Πόση υπομονή και με πόσο καλό τρόπο μπορέις να χειριστείς μια τέτοια κατάσταση όταν βγαίνεις εκτός ευατού???????

είχα πολύ υπομονή όπως είπα και πριν αλλά νομίζω πως ΤΕΛΕΙΩΣΕ...

δεν ξέρω ....ίσως να έχω ακόμη λίγη...

πολλές φορές αντί να τον φωνάξω γέλαω απο τα νεύρα μου....αντιμηλάει ποιός????

το καλυτερο παιδι!!!που είχα....

αυτό με το κεκέδισμα να ανυσηχήσω ή είναι απο την αλλάγη άραγε???

περνάμε αρκετές ώρες μαζί....τελεύταία σκεφτόμουν να ΚΟΨΩ τον θηλασμό για να δώσω τον μικρό στην μάνα μου και να μείνουμε μια βδομάδα με τον μεγάλο..αλλα δεν είναι άδικο ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΝΑ ΘΗΛΑΣΩ...(με τον μεγαλο μου αποθηλασαμε σε 2 μηνες γιατι είχα καλούς οδηγητες γι αυτο)

δεν ξέρω τι να κάνω....νιώθω πολύ άχρηστη ...αυτά που κοροίδευα αυτά με κάνει...

Βρε κορίτσι! Μη στεναχωριέσαι. Μάζεψε όση ψυχραιμία σου έχει μείνει (είναι και οι ρημοδοορμόνες και η κούραση πώς να το κάνουμε) και βάλε προτεραιότητες.

Δε χρειάζεται να το χτυπάς το παιδί και να έχεις τύψεις μετά. Προσπάθησε να δημιουργείς συνθήκες τέτοιες που να μη μπορεί να εκδηλώσει κακή συμπεριφορά. Προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή σου ο μεγάλος, άρα αν την έχει ήδη για την καλή του συμπεριφορά δε θα χρειαστεί να σε προκαλεί. Φρόντισε να είσαι σταθερή στα όρια που βάζεις, το όχι να είναι όχι και το ναι να είναι ναι πάντα για το ίδιο πράγμα. Μην παίρνεις πίσω τα όχι σου.

Και το κυριότερο μην αποχωριστείς το μωρό σου για κανένα λόγο. Θα είναι μεγάλο το τραύμα και για εκείνο και για εσένα και το κυριότερο θα δώσεις στο μεγάλο το μήνυμα ότι αν συμπεριφέρεται άσχημα θα έχει πάντα την προσοχή σου. Από την άλλη η οικογένεια είστε όλοι μαζί όχι εσύ και ο μικρός. Ζήτα βοήθεια από τον άντρα σου και από τη μητέρα σου μέσα στο σπίτι, να εναλλάσσεαστε πότε με το μωρό πότε με τον μεγάλο και πότε όλοι μαζί.

Ούτως ή άλλως ο μεγάλος είναι σε δύσκολη ηλικία που δοκιμάζει διαρκώς τα όριά σου και τα όριά του και ούτως ή άλλως τώρα θα δίνατε πολύ μεγάλες μάχες για να καταλάβει ότι οι γονείς "είναι το αφεντικό" και όχι εκείνος. Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία είναι πολύ σκληρά και χρειάζονται πολλή υπομονή και σταθερότητα για να τεθούν σωστά τα όρια. Σωστά όρια τώρα σημαίνουν υγιή προσωπικότητα στο μέλλον.

Όμως αυτό δε γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη και σίγουρα δε μπορείς να το κάνεις μόνη σου. Χρειάζεσαι πρώτα από όλα τη βοήθεια του άντρα σου και γιατί όχι και τη βοήθεια ενός ειδικού. Μην απελπίζεσαι θα βρεθεί η άκρη!

Ξανά μανά διπλόπόστ!

εχω και γω 2 παιδακια...η μεγαλη μου τωρα ειναι 4 και ο μικρος 2.λοιπον καιμεις αντιμετωπιζουμε κατι παρομοιο..οταν θελω να παω καπου το σκεφτομαι παρα πολυ γιατι ξερω οτι θα ''ξεφυγουμε'' παλι..

εμενα βασικα ειναι το προβλημα οι παππουδες που χωρις να το θελουν εκαναν το μεγαλο να ζηλευει το μικρο..το μονο που εχω να προτινω και το λεω μπας και το ακουσω και γω..οτι το καλυτερο απο ολα ειξαι η υπομονη!!!τιποτα αλλο...και αυτο για να τη βγαλουμε καιμεις καθαρη γιατι εγω προσωπικα ειμαι ετοιμη για το τρελλαδικο!

οσο για το κολλημε που κανει με τηνη ομιλια του (που ηταν και η αιτια να απαντησω) εχω να πω οτι ο κουνιαδοε μου αντιμετωπιζε το ιδιο προβλημα για 2 χρονια!!!! το μεγαλο απο τη ζηλια του για το μικρο αρχισε να κολλαει! μεχρι που χρειαστηκαν και ιατρικη βοηθεια!οχι οτι και το δικο σου θα φτασει εκει αλλα προσοχη..αααχχχ τι να πω!! δυσκολα!!! σε καταλαβαινω απολυτα! κουραγιο!!! μονο αυτο!

Το μόνο θετικό που με παρηγορεί είναι οτι υπάρχουν και άλλες μανούλες που περνάνε τέτοιες φάσεις...

συμπαραστατές έχω αρκετούς εκτός απο εσάς εδώ.....ο δε σύζηγος και κοντινοί συγγενείς είναι κοντά μου αλλά αυτό που θέλει ο μεγάλος μου είμαι ΕΓΩ..περνούσαμε πολύ χρόνο μαζί και τώρα του λείπω γιατί οι ρόλοι μου γίνανε πιο πολύ ....πέρα απο τις φροντίδες του μωρού λοιπόν υπάρχει και ένα σπίτι που δυστυχώς αυτές οι ανεξάρτητες πολυπόθητες μαγικές συσκευές δεν υπάρχουν οπότε καταλήγουμε στις γνωστικές και κλασικές απαιτήσεις ενός σπιτιού ...της κλεισούρας...της μάχης με τους μαραθώνιους θηλασμούς τις μάχες με τον μεγάλο ....γι αυτό είπα οτι μάλλον έχασα πολύ απο την υπομονή μου....

τα γράφω και λίγο μπερδεμένα αλλά έτσι τα έχω στο μυαλό μου αυτήν την στιγμή οπότε συγχωρέστε με....

για το κεκέδισμα θεωρώ χωρίς να έχω κάτι με ψυχολογους και γιατρούς γενικότερα οτι τα παιδιά χρειάζονται γονείς και όχι γιατρούς...

το λάθος που ρίχνω σε μένα είναι οτι άφησα να ξεφύγει η κατάσταση και είμαστε σε μια μεριά τώρα που δεν μπορώ να την συμμαζέψω....

μπαίνει και σε μια ηλικια ανεξαρτοποίησης οπότε νομίζει οτι μπορεί να κάνει οτι θέλει....καποτε έβλεπα παιδια να σέρνονται και κατηγορούσα τις μανάδες οτι δεν τα μιλάνε και δεν τα φέρονται σωστά και γι αυτό αντιδρούν έτσι...ΟΜΩΣ...έχω κάνει λάθος...τόση ομιλία που έχω κάνει με το παιδι΄μου δεν ξέρω αν το χει κάνει κάποια μάνα και τελικά φτάσαμε εμείς να είμαστε στο σημείο που να κάνει οτι θέλει το παιδί και η ανεγκέφαλη μάνα να είμαι εγω.....

ξέρω μιλάω πολύ απαισιόδοξα αλλά για να φτάσω στο σημείο να γράψω σε ένα forum όπου το διαβάζουν χιλιάδες αναγνωστές είμαι σε τέτοια απόγνωση και δεν ξέρω απο που να ζητήσω βοήθεια.....

Είπες ότι δεν το στέλνεις στο παιδικό.. μήπως έιναι μία λύση..? Ή θα νομίζει ότι προσπαθείς να τον ξεφορτωθεις?

Τώρα που ανοίγει ο καιρός θα μπορείτε να βγαίνετε πιο εύκολα έξω για βόλτα και στις παιδικές χαρές.. να ξεσπάει ίσως..

Αυτό με τις φωτογραφίες είναι καλή ιδέα..

Επίσης δεν ξέρω αν κάνει να πείς (πχ την στιγμή που θα κάνει κάτι κακό στο αδελφάκι του) πως θα του φαινόταν αν του το έκανε και εκείνου κάποιος πιο μεγάλος. Μόνο να το πεις όμως.. έτσι για να το φανταστεί και να νιώσει λίγες τύψεις ίσως.. Δεν ξέρω αν είναι σωστά αυτά. Στους ενήλικες ίσως πιάνει, στα παιδιά δεν ξέρω..

Γειά σου,

δυστυχώς εχω μόνο λιγα λεπτά στη διαθεση μου αλλα θα μπω και αργότερα να συμπληρώσω.

Εάν νιώθεις εσύ μέσα σου όντως ότι η υπομονή τελείωσε, λογικά βρίσκεσαι σε μια πολύ μεγάλη ένταση.

Αυτή την ένταση λοιπόν αναμφίβολλα την μεταδίδεις και χωρίς να το θέλεις στον γιό σου.

Για να βγείς απο αυτή την κατάσταση θα χρειαστεί να νιώσεις εσύ πρώτα απο όλα ότι δεν είσαι σε αδιέξοδο, και ότι όλα θα πάνε καλά - δηλαδή να αισθανθείς με λίγα λόγια αισιοδοξία.

Για να αισθανθείς αισιοδοξία πολλές φορές βοηθάει, μια τεράααστια ανάσα και συνομιλία με φίλες και άλλους γονείς και να εκφράσσεις κάπου αλλού όλα αυτά τα συναισθήματα για να μπορέσεις πρώτα απο όλα εσύ να τα διαχειριστείς.

Πρώτα θα βρείς τρόπο να το κάνεις αυτό, και μετά θα προσπαθήσεις να βοηθήσεις το γιό σου.

(χεχε οπότε είσαι σε καλό δρόμο που γράφεις εδώ)

Κάθε φορά που είσαι σε δύσκολη θέση θα προσπαθήσεις να το θυμάσαι αυτό.

Για τον γιό σου.

Η συμπεριφορά αυτή είναι πολύ φυσιολογική, για παιδιά που είναι μέσα σε αυτή την αλλαγή στην ζωή τους.

Αν δεν έχεις διαβάσει ακόμα αυτό ίσως σου δώσει μια καλύτερη εικόνα.

http://parents.org.gr/psych/a218

εάν έχεις κάνει τα πράγματα πολύ διαφορετικά απο ότι γράφει το άρθρο είναι αρκετά πιθανό να έχει μέσα του ακόμα περισσότερο συσσωρευμένο θυμό.

χρειάζεται εκπαίδευση στο να μάθει να λέει "θύμωσα"

όταν κεκεδίσει με τίποτα και ποτέ δεν θα τον διορθώνεις

και θα ήταν καλό να μην το ξανασυζητήσεις γιατί θα αισθανθεί ένοχα.

Το κεκέδισμα είναι κάτι αρκετά πολύπλοκο, και θα έλεγα να διαβάσεις ότι βρείς στο ιντερνετ για αυτό το θέμα. Θα προσπαθήσω αργότερα να σου βαλω συνδέσμους.

Συνήθως οφείλεται σε άγχος, και πολύ μεγάλη εσωτερική ένταση.

Εάν πιεστεί ένα παιδί στο να κρατήσει μέσα του τον θυμό ή την έντασή του, τότε πολυ πιθανώς αυτή να βγεί αλλιώς.

Θα χρειαστούν δηλαδή τρόποι να εκφράσει το θυμό του.

βρές παραμυθια που να λένε για θυμό ή να έχουν θυμωμένους χαρακτήρες τους οποίους θα εκφράσετε και ανάλογα, με κινήσεις, εκφράσεις.

εγώ αν δεν έβρισκα θα εφτιαχνα ένα παραμύθι,

ο θυμωμένος λύκος ή το θυμωμένο αδερφάκι.

θα προσπαθήσω να βρώ ένα τέτοιο παραμύθι να στο παραθέσω, αν δε προλάβω όμως, αν πας σε ε΄να βιβλιοπωλείο ζήτα τους να σεβοηθήσουν σε αυτό έστω με την λέξη θυμωμένος θα βγούν σίγουρα πολλοί τίτλοι στο σύστημά τους....

όταν πονάει τον αδερφό του εκεί θα πρέπει να μπαίνεις σαν φράγμα ανάμεσα και να λές απλώς "προσέχουμε το αδερφάκι μας" και απομακρύνοντάς τον απλώς βαζοντας τα χέρια ανάμεσα,

να μην κάνεις κάτι άλλο.

απλώς εμπόδισέ το , και ρώτα τον είσαι θυμωμένος,..? έλα να σου δώσω μια αγκαλιά. ή να τον αφήσεις να είναι θυμωμένος ΧΩΡΙΣ να επικρίνεις το θυμό του.

Αυτό είναι πολύ σημαντικό καθώς η επίκριση του να εκφράσει το θυμό του μπορεί να δράσει στο να προσπαθήσει να κρατήσει μέσα του αυτό το θυμό.

δεν θέλεις δηλαδή να το κάνεις μεγάλο θέμα καθώς ναι ο θυμός είναι μέσα έτσι και αλλιώς!

το θέμα είναι απλώς η οριοθέτησή του σε ένα πλαίσιο που είναι ανεκτό

δηλαδή ναι θα τσιμπήσει τα μαγουλα

αλλά μπορεί να το κάνει πιο απαλά,

ναι θα του πιάσει το χέρι αλλά μπορεί να το κουνησει πιο απαλά,

ναι θα πιάσει την τζαμαρία και θα κάνει αταξίες αλλά όλα μέχρι ένα όριο.

γενικα΄σε αυτή την ηλικία είναι και δύσκολο να καταλάβουν ότι αυτό το πλασματάκι έχει συναισθήματα και όλα τα άλλα που συνεπάγονται....

το κεκέδισμα πάντως δες το σαν ένδειξη ότι πρέπει οπωσδηποτε να χαλαρώσεις εσύ πρώτα απο όλα

και μετά να μεταφέρεις αυτή την χαλαρότητα στο παιδί σου.

ένα τηλέφωνο στο σύνδεσμο σίγουρα θα σε βοηθήσει,

για ειδικό με το κεκέδισμα, εγω έχω δεί οτι κάποιες φορές έχει βοηθήσει ενώ κάποιες φορές όχι.

Εξαρτάται απο την κατάρτιση του ειδικού και τι θα προτείνει.

Υπάρχουν πάρα πολλές μεθόδοι αν θυμάμαι καλά και δυστυχώς δεν υπάρχει η μία σωστή μέθοδος.

η εσωτερική ένταση του, είναι το κλειδι το να μειωθεί,

και επίσης θα βοηθούσε κάποιου είδους άθληση, και σωματική κίνηση για να εκφράσει με σωματικό τρόπο αυτή την ένταση.

Επίσης σημαντικό είναι να μην τον κάνεις να νιιώθει ένοχος, για αυτά του τα συναισθήματα και να μην τονίσεις κανένα του λάθος απο εδώ και πέρα.

οτιδήποτε κάνει θα πρέπει να είσαι βράχος και να προτείνεις λύσεις του τι μπορεί να κανει με το θυμό του χωρίς να τον κατηγορείς για αυτόν.

Το ξέρω οτι είναι δυσκολο καθώς το βλέπω κάθε μέρα σε μητέρες και παιδιά στις ομάδες γονέων.

Αν προσπαθήσεις όμως θα δείς οτι θα έχει αποτέλεσμα.. βαθιέεεεεεεεεεεες

ανάσες....!

Αχ κοπελα μου μην απελπιζεσαι.

Εγω εχω ενα ακομα, αλλα εχω ακουσει πολλες ιστοριες σαν τη δικια σου.

Μην κατηγορεις τον εαυτό σου επειδή έχει ξεφευγει η κατασταση. Προσπαθησε να σκεφτεσαι οτι είναι μια φαση (μεγαλη ισως χρονικα και δυσκολη πολλή) που θα περασει.

Πολλή υπομονή και να προσεχεις τη δικη σου ψυχολογία

Μπορεί να ακουγομαι κοινοτυπή, αλλά οταν η μαμα είναι καλά τότε όλα στο σπιτι κοιλούν καλύτερα

Μην νομιζεις πολλές περναμε ανάλογες φασεις. Η μεγαλη μου ειναι 3 παρα κατι μερες και η μικρη 9 μηνών. Πολλα απο αυτα που κανει ο γιος σου τα εκανε και η κόρη μου...Τραβαγε τα χερια του να του τα ξεκολλήσει...Ειχα και εγω προβλημα με τους θηλασμούς μαραθωνιοι μεχρι 6.5 μηνων...Καποια στιγμη εχασα τον ελεγχο αυπνη για μηνες με ενα μωρο να κλαιει ΟΛΗ ΜΕΡΑ και τη μεγαλη που δεν την πηραν στο δημοσιο παιδικο και φοβηθηκα και τις ιωσεις , ενα τεραστιο σπίτι, χωρις καθόλου βοηθεια...Οταν εγινα νευρικη και αρχισα τις φωνες η μεγαλη εγινε αγριμι και εκει καταλαβα οτι θα χασω το παιχνιδι.

Ξεκινα απο το μηδεν. ΜΗΝ ΞΑΝΑΒΑΛΕΙΣ ΦΩΝΕΣ , με ηρεμια και αποφασιστικοτητα βαζε το μεγαλο στη θεση του. Οταν τρβαει τα χερια του μικρου πιασε τα χερια του και απομάκρυνέ τα ξανα και ξανα. Βρες καποιες τιμωριες οταν δεν σε ακούει και τηρησε τις.

Σκεψου καποια παιχνιδια για τους 3 σας.Τονιζε του πως θα ειναι η παρεα του και σε λιγο καιρί θα παιζουν μαζι κτλ

Μην συγκρινεις την παλια του συμπεριφορα.Πληγωνεται και τεινει να επιβεβαιωσει τον κακό του εαυτο.Καταλαβαινει οτι τον απορρίπτεις (την διαγωγη του) και θεωρει υπευθυνο το μωρό.

Στειλε τον σε καποια δραστηριότητα.Βραζει το αιμα του ,θελει συνομηλικούς του.

Χτες η κορη μου (παρολο που δεν εχει υπαρξει επιθετικη ) δαγκωσε τη μικρη στην κοιλιά και φαντασου η κοιλια της μικρης γδαρθηκε μεσα απο τα ρούχα. Τη βαλαμε τιμωρια (της πηρα ενα παιχνιδι που αγαπαει και στερηθηκε και το μπανιο που λατρευει...Την πόνεσε αλλα καταλαβε πως η καη συμπεριφορα εχει συνεπειες.Σημερα της λεω με καθε ευκαιρία πως η αδερφούλα της μαθαινει ΑΠΟ ΕΜΑΣ και αν τη μαθουμε να φωναζει και να δαγκωνει θα κανει και αυτη το ιδιο.

Παρε το μεγαλο σου βοηθο στις δουλειες, πες πως ειναι ο μικρος, πολύτιμος βοηθός σου

Μην δειχνεις ενοχες για την φροντιδα σου προς το μωρο, το καταλαβαίνει και χειροτερευει τη συμπεριφορά του.

Το κεκεδισμα το κανουν πολλα παιδακια σε αυτην την ηλικια.Ειναι σαν εμας που σε ενταση κολαμε χανουμε τα λογια μας.Προσπαθησε να τον ξεμπλοκαρεις συναισθηματικά εκεινη την ωρα

καλο κουραγιο και ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ

Στα γραφω λιγο χυμα οπως μουρχονται γιατι πιεζομαι χρονικα.

Υ.Γ. Εγω μερικες φορες οταν τη βλεπω εκτός εαυτού απλα ανοιγω την αγκαλιά μου και την σφιγγω με αγαπη μεχρι να ηρεμήσει

ελα βρε φιλεναδα!!!!

ολα θα περασουν και θα δεις ...σκεψου που οταν θα μεγαλωσεις θα του τα διηγησε και θα γελατε!

Αυτα που γραφει η κ.Στυλιανακη ειναι πολυ ενδιαφερον!!!!!!!!

Κανε μια καινουρια αρχη

Ξεκινα απο τωρα

Εγω το μονο που θα σου ευχηθω ειναι καλη αρχη!

Και οταν ξεφευγεις να μπαινεις να το διαβαζεις για να επανερχεσαι

φιλια

α και οταν κεκεδίζει μην συμπληρώνεις τα λόγια του, γιατι το παίρνουν σαν "διόρθωση". χρειάζεται δηλαδή απλώς να έχεις υπομονή εκείνη τη στιγμή να τελειώσει.

http://www.perizitito.gr/product.php?productid=134630&page=1

http://www.perizitito.gr/product.php?productid=85543&page=1

http://www.perizitito.gr/product.php?productid=100594&page=1

αυτό Ο μεγάλος θυμός

http://www.perizitito.gr/product.php?productid=149287&page=1

με την φανταστική αυτή περιγραφή!!

Ο μικρός Μάριος επιστρέφει σπίτι του μετά από μία άσχημη μέρα. Είναι πολύ θυμωμένος και ξεσπάει σε ό,τι και όποιον βρει μπροστά του. Ο πατέρας του τον στέλνει στο δωμάτιό του μέχρι να ηρεμήσει. Εκεί, ο Μάριος βιώνει τον θυμό του κι αφού τον ...αντιμετωπίσει, γαληνεμένος πια, επιστέφει στο σαλόνι.

Πολύ ευρηματικά, η συγγραφέας απεικονίζει τον θυμό ως ένα κόκκινο τέρας που βγαίνει μέσα από τον θυμωμένο ήρωα και καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά του. Η απεικόνιση του θυμού ως ξεχωριστής οντότητας απενοχοποιεί τον ήρωα (και κατ' επέκταση το παιδί αναγνώστη) από τα «κατορθώματα» του θυμού του, χωρίς όμως να αποσιωπά την σχέση αίτιου-αιτιατού μεταξύ τους, όπως υποδηλώνει και η εικονογράφηση με έμμεσο αλλά σαφή τρόπο. Ωστόσο, το κόκκινο τέρας δεν δρα ανεξέλεγκτα ούτε εντελώς αυτόνομα: όταν ο Μάριος κρίνει τις πράξεις του θυμού του ανεπιθύμητες, έχει τη δύναμη να τον εξουδετερώσει.

Η συγγραφέας δεν αναζητά τα αίτια του θυμού του παιδιού, δεν τα αξιολογεί, δεν το ενοχοποιεί. Χωρίς ηθικοπλαστική διάθεση, αναγνωρίζει απλά τον θυμό ως μία φυσιολογική συναισθηματική κατάσταση (δυσάρεστη και σε αυτόν που τον βιώνει και σε αυτόν που τον υφίσταται). Και υπογραμμίζει την ανάγκη ύπαρξης ορίων για αυτοεκτίμηση, αυτοσεβασμό και αρμονική συνύπαρξη με τους άλλους.

Παράλληλα, η ιστορία του Μεγάλου θυμού απηχεί ενδιαφέρουσες (μοντέρνες, νεωτερικές) αντιλήψεις σχετικά με την παιδική ηλικία, τους ρόλους των γονέων στις σύγχρονες οικογένειες (στο σπίτι τον περιμένει ο πατέρας), τις σχέσεις παιδιών-ενηλίκων. Το βιβλίο ξεχωρίζει ακόμη για την αμεσότητα του κειμένου και την πολύ επιτυχημένη απεικόνιση των σταδιακών αλλαγών των συναισθημάτων τόσο του ήρωα όσο και του κόκκινου τέρατος.

http://www.perizitito.gr/product.php?productid=142539&page=1

ενα πιο γενικό

http://www.perizitito.gr/product.php?productid=138394&page=1

απο όλα αυτά συμφωνα με τα όσα διαβασα στις περιγραφές τους που δεν ήταν πολλά

θα έπαιρνα ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ τον μεγάλο θυμό.

και μόνο η περιγραφή τα λέει όλα, θελω η ίδια να διαβάσω αυτό το βιβλίο.

καταπληκτικα βιβλια!!!!!!

παντως εμενα και κυριως το παιδι μας εχουν βοηθησει πολυ τετοιου ειδους βιβλια!!!!!!

εχουμε παρει κι εμεις καποια οπως:Ο τοποτιπ δεν πλενει τα δοντια του!!!!

Ο τοποτιπ δεν θελει να κανει νανι!!!!

και μας εχει βοηθησει να πλενει τα δοντια του με τη θεληση του!

τωρα για το νανι δεν τον πολυσυμφερει και δεν θελει να το διαβαζουμε .δεν το πιστευα πως ενα βιβλιο μπορει να επηρεασει τοσο το παιδι,αλλα τελικα αποδειχτηκε οτι ετσι ειναι!!!!!!!

Και μην δειχνεις οτι ο τραυλισμος σου τραβαει την προσοχη γιατι μπορει να το κανει μονο και μονο γι αυτο.

Ο παιδιατρος μου ειπε οτι αν συνεχιστει ο τραυλισμος για 2 μηνες και πανω πρεπει να κανεις κατι.

Ευχομαι κουραγιοκαι υπομονη.

Ο μπαμπας δεν μπορει να βοηθησει λιγο απασχολοντας τον μεγαλο με δραστηριοτητες που ο μικρος δεν μπορει να ακολουθησει?

Εμεις προσπαθουμε να τονισουμε το ποσο καλα ειναι που ειναι μεγαλος πηγαινοντας τα σε μερη που ο μπεμπης δεν μπορει να κανει καποια πραγματα αλλα θα μπορεσει οταν μεγαλωσει . Πχ σε παρκα για ποδηλατο , παιδοτοπο με τον μπαμπα αλλα ο μπεμπης ειναι μικρος και δεν μπορει, κολυμβητηριο, να σε βοηθησει να μαγειρεψεις και τοσα αλλα.

Λεμε ουπς κακα εκανε ο μπεμπης . Τι καλα που εσυ πας τουαλετα γιατι βρωμανε

(ε ρε τι εχει να μου σουρει ο μπεμπης οταν μεγαλωσει) . Ωρες ωρες νοιωθω οτι το 2ο παιδι ειναι τοσο αδικημενο σε σχεση με το πρωτο γιατι μεχρι τωρα δεν εχει παρει τα απειρα χαδια και αγκαλιες . Ειναι δυσκολα με 2

Τωρα που θα ανοιξει ο καιρος θα ειναι πολυ πιο ευκολο . Κουραγιο

Εκανα οτι καλύτερο μπορούσα για τον μεγάλο μου τον γιο μόλις 3,5 ετων...ένα υπάκουο παιδί που ποτέ δεν άπλωνα χέρι επάνω του και το μοναδικό μου όπλο ήταν η υπομονή και η ομιλία μέχρι να κατανοήσει το σωστό και το λάθος....

...Έχει ξεφύγει τελείως και δεν μπορώ να συμμαζέψω την κατάσταση..δεν ήταν το παιδάκι μου έτσι...γίνεται ένα αντιπαθητικό παιδάκι ...ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΤΟ ΓΙΑΤΙ...

Γνωρίζω πως είναι εγκλωβισμένος και έχει ενέργεια μέσα του που δεν την βγάζει ολόκληρη γιατί δεν τον στέλνω παιδικό αλλά προσπαθώ ΠΙΣΤΈΨΕ ΜΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ...μέχρι που εξανλείτε η άπειρη υπομονή που έχω και άρχισα τον χειροδικώ και κάποιες φορές να τον τσιρίζω σαν υστερικιά (όταν πήγε να ρίξει τον μικρό απο το ριλάξ-όχι δεμένο καρφωμένο πρέπει να ναι)......

...εδώ και 5 μέρες ξεκινάει να πεί κάτι και τραβάει κάποια γράμματα ..λέει ''μαμά γιαγιαγιαγιαγια -----τι να κάνω αυτό??''....''θαθαθαθαθαθα κοιμηθούμε μαζί??''....ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΥΣΗΧΗΣΩ???[/b

Δεν θέλω να ξεφύγει άλλο η κατάσταση...

Αγαπητή Saxpa,

αυτό που βιώνεται στην οικογένεια σας, είναι μία κατάσταση που όλοι μας λίγο ή πολύ την βιώσαμε με τον ερχομό του νέου μέλους της οικογένειας μας. Από ότι διαβάζω βέβαια στη δική σας περίπτωση τα πράγματα είναι αρκετά ΕΝΤΟΝΑ αλλά όχι και παράλογα. Από ότι καταλαβαίνω ο γιος σας είναι ένα παιδάκι που μέχρι να γεννήσεις είχε την αποκλειστικότητα σου. Αν κατάλαβα καλά δεν πρέπει να δουλεύεις κιόλας οπότε όλο το 24ωρο ήσασταν ο ένας για τον άλλο. Δεν είναι φυσικό λοιπόν από την ώρα που ο χρόνος σου μοιράστηκε στα δύο σου παιδιά το πρώτο που χάνει την αποκλειστικότητα να αντιδράσει? Το παράλογο θα ήταν να αποδεκτεί τον ερχομό του μωρού σας χαλαρά και αθόρυβα!!!

Τώρα στο δια ταύτα καταλαβαίνω ότι οι εξάρσεις του κάνουν τις ζωές σας δύσκολες. Εκεί όμως πρέπει να βρεις εσύ τη δύναμη και το κουράγιο για να το κοντρολάρεις. Μην απαντάς στον θυμό του με θυμό, αλλά με αγάπη και κατανόηση. Το ξέρω ότι μερικές φορές είναι πολύ δύσκολο να ανταπεξέλθεις και να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου! Καταλαβαίνω πολύ καλά ότι δεν είσαι ρομπότ προγραμματισμένο αλλά άνθρωπος, με κούραση, νευρα, εξάντληση κ.λπ. Παρόλα αυτά πρέπει να προσπαθήσεις να μην αντιδράς βίαια στην συμπεριφορά του, αλλα να προσπαθείς να τον ηρεμείς. Όλα αυτά σου τα λέει μια παθούσα και μάλιστα στη δική μας περίπτωση τις ισορροπίες μας τις βρήκαμε μετά τον 1 1/2 χρόνο ζωής της μικρής μου.... Ελπίζω σε εσάς να γίνει πιο γρήγορα.

Τέλος όσον αφορά το θέμα της διαταραχής της ροής του λόγου, πρέπει να κάνεις υπομονή. Αν δεν συντρέχουν ιατρικοί λόγοι, ο τραυλισμός προέρχεται από ψυχολογικά αίτια. Παρακολούθησε το μικρό σου για ένα μικρό χρονικό διάστημα χωρίς όμως να ΤΟΝΙΖΕΙΣ το πρόβλημα και αν βλέπεις ότι συνεχίζεται ζητησε τη συμβουλή ενός ειδικού. Προσωπική μου άποψη είναι ότι πιθανώς ο λογοπεδικός δεν θα σας βοηθήσει εάν δεν λυθεί το ψυχολογικό αίτιο που τον προκάλεσε και εκεί πρέπει να εστιάσετε.

Σου εύχομαι καλή δύναμη και κουράγιο που είμαι σίγουρη ότι θα τα αντλείς μέσα από τα μάτια και τα χαμόγελα των παιδιών σου.

ΑΧ δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο με τονώσατε όλες σας...πραγματικά σας ευχαριστώ όλες σας απο τα βάθη της καρδιάς μου ....

Χθες το απόγευμα τους πήγα μια βολτίτσα...ο μεγάλος ήταν καλύτερος απο χθες αλλά οχι καλύτερος απο ΤΟΤΕ...γυρίσαμε κάποια στιγμή και τότε έγινε ένα ακόμα σκηνικό , ξεκίνησε πάλι το αεροπλανόχερο με την λέξη ΒΟΥΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝ να πετάει πάνω στο πρόσωπο του μωρού και μετά η επόμενη έξυπνη κίνηση του πετάγματος και κάνει ΤΙΙΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝ και τρομάζει το μωρό και χαχανίζει για το κατόρθωμα ...(αν δεν γίνει καρδιακό το μωρό μου ή κουφό θα λέω πάλι καλά..)...προσπάθησα να μην τον φωνάξω και γενικώς να μην τον δώσω σημασία γι αυτό που έκανε ......αφού τακτοποιηθήκαμε μετα κόπων και βασάνων(ακόμα δεν μπορεί να ξεντυθεί μόνος του όσο και αν τον πιέσα κάποιες φορές παλαιότερα οπότε για δική μου ευκολία τον ξεντύνω και ντύνω ακόμα εγώ...)....διαβάσαμε ένα πολύ ωραίο βιβλίο που πήραμε ...[/url]http://www.perizitito.gr/product.php?productid=138402&page=2http://

Δεν περίμενα οτι θα λειτουργήσει έστω και λίγο το βιβλίο...το διαβάσαμε περίπου 6 φορές μετά έπρεπε να ταίσω τον μικρό οπότε με το που σηκώθηκα και δεν εκτέλεσα την επιθυμία του για έβδομη φορά πετάχτηκε πάνω ο καπετάνιος και άρχισε να κάνει τον ινδιάνο με αποτέλεσμα να μην μπορώ να ταίσω τον μικρό αφήνω τον μικρό και τον πλησιάσω με φόρα......τρόμαξε έτσι απότομα που πετάχτηκα ..αρχίζω να ψάχνω στα μαλλιά του και μονολογώ....''α εδω είρθες κακομοίρα μου γρήγορα φύγε απο εδώ...''..το παιδί με κοίταξε λίγο χαμένο...''τι έγινε μαμά?'' ''τίποτα αγόρι μου είρθε η ζήλεια το τερατάκι ,τώρα την έδιωξα''......αργότερα παίξαμε με τις πλαστελίνες και φτιάξαμε τους ρόλους του βιβλίου και συνέχεια κατηγορούσε και χτυπούσε την ''ζήλεια''.........(και στο τέλος γύρισε και την είπε ...''εσύ να μείνεις εδώ με τα σκατά.!!!!παλιοτέρας..''....

Όλο το βράδυ διώχναμε το τερατάκι (ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ)...κουράστηκα να τον ξεψυρίζω...το πρωί ξύπνησε ήρθε κοντά μου και μου λέει ''μαμα η εμπιστοσύνη θα μείνει σπίτι μας για πάντα????''..ΚΟΥΦΑΘΗΚΑ...δεν ήξερα οτι τα παραμυθια λειτουργούν τόσο βαθιά....

Τον μεγάλο θυμό τον παρείγγειλα είχαν έλειψη.....πήραμε όμως αρκετά για να καλυφθούμε...(όπως το θυμωμένο αρκουδάκι)......

και αναρρωτιέμαι το άλλο μήπως θα τα καταλαβαίνει και θα συμφωνεί μόνο όταν τα διαβάζουμε τα παραμύθιια μας....γιατί καλή η θεωρία αλλά η πράξη....?????ή θα τον ξεψυρίζω συνεχώς.....????

Αυτό που κατάλαβα είναι οτι θέλει πολύ δουλειά...(τρομάρα μου θέλω και 4 παιδιά..-κάνε μπάλα πρώτα με τα 2 κυρά μου και απο κει ταιρούμε...=(μετάφραση της ποντιακης) και απο κει βλέπουμε...

Μαρια Στυλιανακη

όταν κεκεδίσει με τίποτα και ποτέ δεν θα τον διορθώνεις

και θα ήταν καλό να μην το ξανασυζητήσεις γιατί θα αισθανθεί ένοχα.

 

Χθες δεν κεκέδισε καθόλου.....σήμερα το πρωί που είχα κάποιες υποχρεώσεις δεν σταμάτησε .......περίμενα να τελειώσει την πρόταση του αλλά αυτός σταδιακά με κοιτούσε και ενώ κεκέδιζε γελούσε...γελούσε γιατί του φαινότανε πολύ αστείο που έλεγε οοοοοοοοοοχι...γιαγιαγιαγιαγιατι εεεεεεεεεεχω ................!!!!!

 

είχαμε που είχαμε πρόβλημα με τον μικρό μας έβγαλε και ''κουσούρι''...απο που μπορώ να αγοράσω υπομονή άραγε.....

 

Το μωρό το καημένο νομίζει οτι έχει κωφάλαλη μαμά...ποια ερεθίσματα να του δώσω του μικρούλη του πετάω εκεί ένα παιχνίδι....και γειά σου κάθεται και παίζει μοναχό.....και μόλις εξαντληθει απο το game για one player τότε άλαγμα και νάνι.....

 

να συμπληρώσω οτι μέχρι πριν έρθει το μωρό είχα πάρει αναρρωτική και σταμάτησα και τον μεγάλο απο τον παιδικό για να είμαι αποκλειστικιά δικιά του.....του αρέσει αν παίζει και με τους άλλους αλλά όχι για πολύ ..ούτε και με τον μπαμπά του για πολύ....ίσως τον βαριούνται πολύ εύκολα οι άλλοι και δεν έχουν την χαζομάρα και την μούρλα που κουβαλάω εγώ...οπότε ποιό παιδάκι δεν αγαπάει το τρελό παιχνίδι....τώρα όμως είμαι με ένα ρολόι στο χέρι δεν είμαστε μόνο εμείς οι δύο....

 

[/i]

Για να αισθανθείς αισιοδοξία πολλές φορές βοηθάει, μια τεράααστια ανάσα και συνομιλία με φίλες και άλλους γονείς Smile και να εκφράσσεις κάπου αλλού όλα αυτά τα συναισθήματα για να μπορέσεις πρώτα απο όλα εσύ να τα διαχειριστείς.

Ο κύκλος δεν ενδυκνύεται για τέτοιου είδυς συμπαράσταση λόγω μεγάλης γενιάς και χάος γενικά ...γι αυτό και τα έβγαλα εδω μέσα......,μπας και βγάλω άκρη...και πραγματικά ....με συγκινήσατε για το ενδιαφέρον που δέιξατε και για τις αναφορές σας....και για τον χρόνο σας για μένα...

ελπίζω να βγούμε απο το ''τούνελ''σύντομα...καλοκαιριάζει κιόλας....που θα πάει..πήραμε και ποδήλατο.....ξύπνησε ο μικρός μου πάω να προλάβω λίγο να τον χαρώ.....ΧΙΛΛΙΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ....ΑΡΕ ΜΑΝΑ ΤΙ ΤΡΑΒΑς....

ουπς τωρα το ειδα....καποιο λάθος εκανα εκει με το κειμενο της Στυλιανακης αλλα θα το καταλαβετε εσεις ...τζιμάνια είστε...

ΧΙΛΛΙΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ....ΑΡΕ ΜΑΝΑ ΤΙ ΤΡΑΒΑς....

Aυτο ειναι μια μεγαααλη αληθεια

Μπραβο στο γιοκα σου , μου φαινεται οτι θα κανετε δουλεια!!!!!

Μην απογοητευεσαι και να επιβραβευεις καθε καλη του κινηση/ συμπεριφορα οσο μικρη και αν ειναι!!!