πως αντιδρα ενα μωρο μετα απο ενα χειρουργειο?

προκειται να κανουμε μια εγχειρηση στην κορη μας στο νεφρο(καποιοι απο εσας ηδη το ξερουν)και θελω να μαθω πως θα ειναι το μωρο μετα το χειρουργειο.

θα ευχομουν να μην με απαντησει κανενας σας αλλα.............. δυστυχως υπαρχουν γονεις με εμπειρια στο θεμα αυτο.

πως γινεται το μωρο να μην κουνιεται για να μην ποναει.εγω στα χειρουργεια που εκανα αν εβηχα η φτερνιζομουν πονουσα πολυ.το μωρο πως θα ειναι?

ευχομαι παντως ολοψυχα να μην υπαρξουν αλλοι γονεις στην θεση μας και να μην ξανα αρρωστησουν παιδια.

ας ακουστει η ευχη μου!

Βίκυ εγώ τα μόνα χειρουργεία που ξερω όσων αφορά την περίπτωσή μου είναι 3 καισαρικές. ΄Εχεις απόλυτο δίκιο για τα συμπτώματα που περιγράφεις μετα την εγχείρηση παρόλο που πιστεύω οτι ο καθένας έχει τις δικές του αντοχές -ανοχές στον πόνο. Εγώ ας πούμε είμαι υπερκινητική έτσι περπατουσα μετα το πρωτο 24ωρο πάρα- πάρα πολυ τόσο που ο γιατρός μου μου ζήτησε να περιοριστώ.

τώρα στο θέμα μας. Τα παιδιά έχουν μια εκπληκτική δύναμη όσων οφορά την ανάρρωσή τους. Συνέρχονται πολύ γρήγορα απο την αναισθησία και η ανάρρωσή τους γίνεται με γροργούς ρυθμούς.

Φυσικά και αισθάνονται πόνους αλλά πάλι εξαρτάται την εγχείρηση.

Είμαι στην διαθεσή σου για οποιαδήποτε απορία έχεις μιας και βίωσα πρόσφατα την εγχείρηση της 4μηνης πια κορούλας μου.

δυστυχως εχω εμπειρια κ μπορω να σου πω εξαρταται απο το χειρουργειο που θα κανει κατα ποσο θα ποναει.Οταν βγηκε απο το χειρουργειο, της ειχαν δεμενα τα χερια για να μην τα κουναει λογω ορου,αλλα κ πονου, με το που το ειδα μου γυρισαν τα ματια, κ εννοειται οτι της τα ελυσα κατευθειαν, κ της κραταγαμε τα χερακια εμεις,για 2συνεχομενες μερες, με αλλαγη βαρδιας μια εγω κ μια ο μπαμπας.Ουστιαστικα αυτο που ειναι το δυσκολο ειναι οι πρωτες 2μερες μετα το παιδι συνηθιζει το πονο, κ εσυ συνηθιζεις την κατασταση μεχρι να περασει.Αλλα ολα αυτα που σου λεω εξαρταται απο το τι χειρουργειο θα κανει το παιδι,μπορει να μην ειναι καθολου επιπονο,κ να ειναι ολα μια χαρα,που στο ευχομαι ολοψυχα

εμείς έχουμε εμπειρία νοσοκομείου, δηλ χρειάστηκε να μεινουμε μέσα για πέντε μέρες όταν ήταν 8 μηνών με ορους και ενέσεις κτλ αλλά όχι απο χειρουργειο.

Είναι λίγο δυσκολα αλλά πρέπει να μαζέψεις δύναμεις, μην ανησυχείς το μωράκι σου δεν καταλαβαίνει και πολλά πράγματα και αυτο που πρέπει να κρατήσεις είναι ότι το κάνεις για να το βοηθήσεις.

Σου ευχομαι δύναμη και υπομονή, να πάνε όλα καλά με το ζουζουνάκι σου και να γυρίσετε γρήγορα σπιτάκι σας!

κοριτσια σας ευχαριστω πολυ.

ο παιδοχειρουργος μου ειπε οτι πλεον δεν πονανε τα παιδια γιατι τα δινουν παυσιπονα.τουλαχιστον εχω εσας που δυστυχως εχετε και εσεις εμπειριες αλλα ξερετε και με βοηθατε πολυ.

μου ειπε ακομα οτι θα την εχω αγκαλια απο την πρωτη στιγμη.εχω αγχος και αγωνια να πανε ολα καλα.

οπως τα βλεπω τα πραγματα παντως το χειρουργειο πλησιαζει.δεν νομιζω να γινει στο ετος γιατι βγαζει ακομα αιμα καθε φορα που σφιγγεται εστω και λιγο.

Όπως πολύ σωστά ειπώθηκε,εξαρτάται από την πάθηση και τη φύση του χειρουργείου.

Η δική μου είχε μια μεγάλη τομή στα δεξιά και την τομή της στομίας στα αριστερά.

Ωστόσο μια μπεμπούλα που χειρουργήθηκε μαζί μας για υδρονέφρωση είχε μια μικρή τομούλα και πολύ γρηγορότερη ανάρρωση...

Παυσίπονα βεβαίως και δίνονται.

Αφού θα μπορείς να την έχεις αγκαλιά,θα είναι απλά τα πράγματα,μην αγχώνεσαι.

Vickypap, μακάρι να μην χρειαζόταν, αλλά δυστυχώς υπάρχουν κι αυτά.... Ο Ethan όπως ξέρεις έχει κάνει πολλά χειρουργεία, και έχουμε την εμπειρία από τετοιες καταστάσεις. Προβλημα ιδιατερο ποτέ δεν είχαμε, νομίζω τα μικρά μας κρύβουν μέσα τους πολλή δύναμη και τα ξεπερνουν σχετικά εύκολα. Και οι γιατροί και οι νοσοκόμες καταλαβαίνουν καλύτερα τον πόνο και κάνουν ό,τι μπορούν καλύτερο για να μην υποφέρουν τα μικρούλια μας. Εμείς που είμαστε ενήλικες και καταλαβαίνουμε, μπορούμε να αποφασίσουμε πχ στον τοκετό να μην κάνουμε επισκληρίδιο, αλλά είναι μια συνειδητή απόφαση. Τα μωρά σε καμία περίπτωση δεν τα αφήνουν έτσι, ο Ethan μετά από δύο μεγάλα χειρουργεία πήρε μορφίνη, μάλιστα μετά την νεφρεκτομή ήταν 3 μέρες συνδεδεμένος με την μορφίνη. Οποτε έκλαιγε πατάγαμε το κουμπί και έπαιρνε μια δόση. Είναι προγραμματισμένο ώστε να μην δίνει παραπάνω απο ένα όριο που ορίζουν οι γιατροί, έτσι είναι ελεγχόμενο. Και φυσικά παυσίπονα από το στόμα. Πάντως έχω μείνει έκπληκτη με το τι μπορούν να κάνουν σήμερα οι χειρούργοι... με την νεφρεκτομή ειδικά, δύο τομές έκαναν (μια για κάθε νεφρό), τώρα είναι γύρω στα 5 εκατοστά η καθεμία, και τον έφεραν πισω από το χειρουργειο με αυτοκολλητα ράμματα...

Το μόνο παράξενο μετά από χειρουργείο που είδαμε εμείς, κανα δύο φορές έκανε μια αντίδραση από το αναισθητικό και κοκκίνησε όλο το σώμα. Το είδαν οι γιατροί, δεν έγινε τίποτα άλλο, ούτε πυρετός, και έφυγε μετά από λίγες ώρες μόνο του.

Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να πάνε όλα καλά για την μικρούλα σου.... αν κάποια στιγμή χρειαστείς ο,τιδήποτε για το θέμα που μιλήσαμε, στείλε μου ΠΜ!!

Πολλά περαστικά στη μπουμπού σου. Κρίμα από τόσο μικρά τα μωράκια να παιδεύονται, για να μην αναφέρω το σφίξιμο στην ψυχή της μάνας Όλα να πάνε καλά, να περάσουν γρήγορα οι πόνοι και μια καλή ανάρρωση εύχομαι!

σας ευχαριστουμε πολυ

Εγώ θα ήθελα να συμπληρώσω οτι οταν πρόκειται για εγχείρηση παιδιού ειναι ακόμα δυσκολότερη η κατάσταση. Δεν μπορείς να απομακρυνθείς απο δίπλα του ούτε 5 λεπτά. Χειρότερα είναι τα πράγματα όταν το παιδί ειναι 3 ετων και πάνω γιατι τότε πως να εξηγήσεις γιατι πονάει και γιατι πρέπει να πάρει τα φάρμακά του.

Εμείς μπορέσαμε να την πάρουμε αγκαλιά μετα απο 5 ημέρες αφού είχε μείνει μονο ο ορός στο χέρι και αυτό μας προέτρεψε ο παιδοχειρουργός να το κάνουμε όσο μπορουμε για να " πεσει" η κοιλιά αφού ηταν πρησμένη. Βοηθάει στο να κινηθεί καλύτερα ακόμα το έντερο.

Η τομη της δεν θα έλεγα οτι είναι ιδιαίτερα μεγάλη και ξέρω οτι σε λιγο καιρο θα είναι λεπτή και άσπρη οπως και στην πρωτη εγχείρηση. Να είμαι ειλικρινης το τελευταιο πραγμα που με ενοιαζε είναι αν η τομή θα ήταν μεγαλη ή μικρη. Το πρωτο που με ενδιεφερε είναι οτι το παιδι μου σωθηκε και ολα τα αλλα ηταν ασημαντα. Δεν ξερω αν στο μελλον την απασχολησει την κορη μου για το μεγεθος αν και εγω τη βλεπω πολυ πολυ μικρη.

Καλό είναι να υπάρχει βοήθεια στο νοσοκομείο απο καποιο συγγενικο ατομο με το οποιο θα μοιραζετε τις μερες αλλιως θα είναι πολυ δυσκολα για τη μαμα μονο, παρολο που ξερω ποσο δυσκολο θα ειναι να πηγαινεις σπιτι εχοντας την σκεψη σου πισω στο νοσοκομειο.