Πώς να τα μάθουμε ν'αμύνονται;;;

Να΄μαι πάλι. Τα χω μαζεμένα...

Ένα ακόμα θέμα που με απασχολεί, είναι πώς να αντιμετωπίσω άλλα παιδάκια όταν αυτά γίνονται βίαια.

Η "καλύτερη φίλη" της κόρης μου (21μ και οι δύο) έχει το κακό συνήθειο να τσιμπάει και να χτυπάει.

Φυσικά την απομακρύνω όταν αρχίζει ν'ανάβει η κατάσταση, αλλά να, σήμερα π.χ. ήταν στο δωμάτιο της, κόντεψε να της βγάλει το μάτι πριν προλάβω να πάω μέσα.

Δε θέλω σε καμία περίπτωση να πω στην κόρη μου, να χτυπάει κι εκείνη, αλλά δεν ξέρω πώς θα έπρεπε να αμυνθεί και τι να κάνω κι εγώ, ώστε να μη θεωρηθεί και η φίλη της το "κακό παιδί" αλλά και να την προστατεύσω.

Προς το παρόν της τονίζω να μην αφήνει κανένα να την πειράξει κι αν γίνει κάτι τέτοιο να με φωνάζει ή να φεύγει και να έρχεται σε μενα.

Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω...

(Γράφω λίγο βιαστικά, ελπίζω να βγάζετε νόημα)

Σε αυτο το θεμα θελω κ εγω βοηθεια, γιατι κ η δικια μου κορη εχει φαει πολυ ξυλο απο πολλα παιδιακια, κ δεν κανει τιποτα ουτε καν κλαει ,την προηγουμενη φορα ειχε ερθει ενα παιδιακι σπιτι μας της εδινε μπουνιες κ η δικια μου ουτε καν διαμαρτυρηθηκε,απλα καθοταν κ ετρωγε ξυλο με ενα απορημενο υφος

ετσι κι εμενα vann. δε νευριάζει ποτέ, δεν χτυπάει, δεν πετάει πράγματα (ακόμα τουλ.).

κι όταν "τις τρώει", απλά μένει μ'ένα ύφος όλο ερωτηματικά...

κριμα μενεις μακρια γιατι αυτα τα παιδια θα ταιριαζαν πολυ, εχουν κ την ιδια ηλικια, μια χαρα θα ειμασταν.Ειναι προβλημα το ξερω κ σε καταλαβαινω, γιατι κ εγω το ιδιο ακριβως αντιμετωπιζω κ δεν την αφηνω ποτε μονη της με παιδακια γιατι σιγουρα θα τις ριξουν καμια

και τι κανεις οταν αρχιζει το ματσ??

στην αρχη την αφηνα μπας κ επερνε μπροστα κ αμυνοταν αλλα τιποτα.

μπαινω στην μεση κ λεω στο αλλο παιδακι οτι δεν ειναι καλο να βαραμε κ μπουρου μπουρου.Δεν μπορω να κανω κατι αλλο,ουτε θελω να μαθει η δικια μου να βαραει,απλα της μιλαω κ της λεω οτι οποιος σε χτυπαει δεν ειναι σωστο κ πρεπει να ερχεσαι να το λες στην μαμα

κι εμενα το ιδιο.ειναι ησυχη μεχρι αηδιας.οτι θελουν την κανουν κ τα μεγαλυτερα κ τα μικροτερα.

Και εμένα η κόρη μου ξαφνιάζεται. Εγώ συνήθως είναι κοντά και όταν βλέπω να σηκώνουνε κανενα χέρι τα άλλα παιδάκια...πριν την χτυπήσουν λέω "καλό -καλό παιδί" και τις περισσότερες φορές πετυχαίνει και τελικά κάνουν χάδια...αλλά όταν δεν πετύχει και τις δώσουν καμία πχ. στον ώμο εκείνη δεν αντιδράει και εγώ απλά πάω κοντά και λέω ότι δεν βαράμε τα άλλα παιδάκια κλπ...

Άμυνα κατά καιρούς έχει δείξει με το να απομακρύνεται ή να σπρώχνει αλλά πολύ σπάνια και δεν ξέρω πως να της το ενισχύσω, και ειδικά απο Σεπτέμβριο που θα πάει παιδίκό πρέπει να ξέρει

ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ ΤΟ ΕΙΔΑ ΜΟΛΙΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΛΙΓΕΣ ΗΜΕΡΕΣ. Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ 26 ΜΗΝΩΝ. ΗΡΘΕ ΕΝΑ ΓΕΙΤΟΝΟΠΟΥΛΟ ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΑΙΖΑΝΕ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΛΑΚΩΣΕ... ΠΑΕΙ ΣΕ ΣΤΑΘΜΟ ΑΠΟ 18 ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΤΕΤΟΙΑ. ΤΟ ΚΟΙΤΟΥΣΕ ΑΠΟΣΒΟΛΟΜΕΝΗ. ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΠΩΣ ΝΑ ΦΕΡΘΩ. ΤΑ ΧΩΡΗΣΑ ΜΕ ΚΟΙΤΑΓΕ ΟΜΩΣ ΜΕ ΕΝΑ "ΓΙΑΤΙ" ΣΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΘΗΚΑ ΠΟΛΥ. ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΩ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟ ΟΥΤΕ ΛΥΣΗ ΑΥΤΟ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΟΥΤΕ ΕΓΩ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ.... ΚΑΜΙΑ ΙΔΕΑ ΚΑΝΕΙΣ, ΚΑΜΙΑ ΜΑΜΑ ΠΟΥ ΝΑ ΤΟ ΠΕΡΑΣΕ ΕΠΙΤΥΧΩΣ????

εμενα ο αντρας μου ειναι της αποψης να μην ειμαι απο πισω της, κ οτι παιδακι ειναι, κ θα πεσει,κ ξυλο θα φαει, κ ισως ετσι να μαθει να αμυνεται, αλλα εγω δεν μπορω να την αφηνω να τρωει ξυλο.Η κορη μου ειναι ενα ησυχο παιδακι, ηρεμο που τρελαινεται να εχει παρεα αλλα παιδιακια, αλλα δυστυχως εχουμε αυτο το προβλημα, με το που παει με καποιο παιδιακι να παιξει αρχιζει το ματσ.

Και δεν ειμαι απο τους γονεις που θα πουν στο παιδι τους σε βαραει βαρα γιατι δυστυχως πολυ το λενε αυτο

Σε αυτή την ηλικία τα αγόρια είναι πιο επιθετικά. Εμείς πχ. είμαστε από αυτούς που ... δέρνουμε, όπου μας παίρνει βέβαια. Σας πληροφορώ ότι τον έχω από πίσω συνέχεια και έχει βελτιωθεί πολύ. Όταν παίζει με μικρότερα παιδάκια δεν τον αφήνω από τα μάτια μου. Τον έχω πάρει από σπίτι, επί τόπου, γιατί έδωσε μία σε ένα μικρότερο. Μην φανταστείτε μεγάλη διαφορά (22 μηνών ο δικος μου και 20 το άλλο). Αυτά που λέτε ότι σας δέρνουν, αδέσποτα είναι??? Δεν έχουν γονείς να τα συμμαζέψουν? Γιατί τα πρόβλημα δεν είναι τα παιδιά που δεν χτυπάνε, αλλά τα άλλα. Εγώ στη θέση σας δεν θα ασχολιόμουν με το παιδί μου, σε αυτή τη φάση. Θα μιλούσα στη μαμά του άλλου και θα της έλεγα: Από ό,τι βλέπεις δεν μπορούμε να κάνουμε παρέα με αυτές τις συνθήκες γιατί θα μου σακατέψετε το παιδί. Μήπως να του/της έλεγες κάτι. ΑΛλιώς να βρεθούμε σε κανένα-δυο χρόνια.

maya εχω παει σε παιδοτοπο κ ειναι ενα αγορακι εκει το οποιο ακολουθει απο πισω την δικια μου κ της δινει κλωτσιες στην κοιλια συνεχεια,το πιανω την πρωτη φορα του λεω αγορακι μου δεν ειναι σωστο αυτο, κ συνεχιζει οπου πηγαινε η μικρη απο πισω κ ο αλλος μονο κ μονο για να την βαρεσει,κ εγω το ιδιο τροπαριο μεχρι που σε καποια φαση της ριχνει κλοτσια στην πλατη κ πεφτει η δικια μου απο την τσουλιθρα κ τον πιανω κ του λεω πηγαινε τωρα στους γονεις σου γιατι αυτο που εκανες δεν ηταν σωστο.Σε πληροφορω οτι κ η μανουλα του κ ο μπαμπακας του βλεπαν τα παντα, αλλα πιναν το καφεδακι τους κ καπνιζανε, κ δεν μπηκαν στο κοπο ουτε καν να του κανουν μια παρατηρηση.Σαφως κ δεν εφταιγε το παιδακι αλλα οι γονεις του που το εχουν κανει ετσι.

Οσο για τους φιλους μας που εχουν παιδια,την βαρανε, αλλα ειμαστε απο πισω τους αλλα κ παλι θα φυγει καμια χωρις να τα προλαβουμε.

Αφού δεν άκουσες και τίποτα που ... σταναχώρησες τον κανακάρη τους, να λές κι ευχαριστώ. Τέλος πάντων νομίζω όμως ότι σε αυτή την ηλικία, δεν καταλαβαίνουν από τακτικές. Ο δικός μου δεν μιλάει καλά καλά. Μόνο το 'κακό' καταλαβαίνει, οπότε του λέμε όλη την ημέρα ότι είναι κακό να κάνει τους άλλους να πονάνε και το' πιασε! Δεν το θέλει όμως, απλώς δεν μπορεί να ελέγξει τη δύναμή του, το βλέπει σαν παιχνίδι, γι αυτό φοβόμαστε. Αν το έκανε για να πονέσει πραγματικά το άλλο, δεν ΄ξέρω τί θα έκανα!

Ξερεις ποιο ειναι το κακο?οτι πολλοι γονεις λενε σε βαραει βαρα.

και αυτο ειναι που με εξοργιζει αφανταστα, κ το κανουν κ φιλοι μας λενε στο γιο τους βαρα αφου σε βαραει,αλλα του λενε την ευα μην την βαρας γιατι ειναι καλο κοριτσακι,ειναι δυνατον ενα παιδι να εχει διακρισει ποιον να βαρεσει κ ποιον οχι ?

Και κοριτσια πιστεψτε με πολλοι γονεις εχουν εφαρμοσει την τακτικη σε βαραει βαρα

Ναι το ξέρω αυτό, όμως νομίζω ότι το μόνο που θα καταφέρουν είναι να έρχεται το παιδί τους κάθε μέρα με ανοιγμένη μύτη. Εμείς είμαστε εναντίον αυτού και όλοι μας οι φίλοι. Στο σχολείο βέβαια είναι αρμοδιοτητα της δασκάλας.

Αυτό που κάνουμε εμείς είναι να λέμε και να εξηγούμε συνέχεια στο παιδί πως όταν κάτι δεν του αρέσει να λέει δυνατά :

ΟΧΙ , ΜΗΝ , ΔΕΝ ΘΕΛΩ ... και ταυτόχρονα να δείχνει με το χέρι του την άρνηση , σε κάποια συμπεριφορά η κίνηση απο κάποιον που δεν του αρέσει...(μικρό , παιδάκι ή ακόμα και μεγάλο , θειά , θείο , νταντά του , πχ)

πολλές φορές έχει λειτουργήσει δλδ , εχει συμβεί να τον χτυπήσει ξαδερφός του στο κεφάλι (με το χερί) ή να τον σπρώχνουν για να του πάρουν ένα παιχνίδι και αμέσως , φωνάζει (όσο δυνατά μπορεί να φωνάξει βεβαια ) ΟΧΙ ΜΠΑΜΠΟΥ (Χαράλαμπου) ή ΟΧΙ ΝΕ ΘΕΛΩ ...

άλλες φορές βεβαια , δεν έχει λειτουργήσει (ειδικά αν ειναι προς το τέλος την μερας , όπου είναι κουρασμένος ) και κλαίει ή αντιδρά άσχημα και ξεκινάει και αυτός τα σπρωξίμα και τις καρπαζιές...

Πιστεύω πως πρέπει να ενυσχύουμε την αυτοπεπίθηση & αυτοεκτίμηση του δικού μας παιδιού...

Αυτό που κάνουμε εμείς είναι να λέμε και να εξηγούμε συνέχεια στο παιδί πως όταν κάτι δεν του αρέσει να λέει δυνατά :

ΟΧΙ , ΜΗΝ , ΔΕΝ ΘΕΛΩ ... και ταυτόχρονα να δείχνει με το χέρι του την άρνηση , σε κάποια συμπεριφορά η κίνηση απο κάποιον που δεν του αρέσει...(μικρό , παιδάκι ή ακόμα και μεγάλο , θειά , θείο , νταντά του , πχ)

.....

Πιστεύω πως πρέπει να ενυσχύουμε την αυτοπεπίθηση & αυτοεκτίμηση του δικού μας παιδιού...

Συμφωνώ με την Afroditi,

το έχουμε κάνει κι εμείς πράξη αυτό σε μια περίπτωση μεμονωμένη που το άλλο παιδάκι δάγκωνε την κόρη μου και όχι μόνο αλλά μετά την επίπληξη (αν το πω έτσι) της κόρης μου σταμάτησε εκεί.

Τώρα παίζουν αγαπημένα και έκτοτε το άλλο παιδάκι ούτε την δάγκωσε ούτε την τσίμπησε ποτέ,κατά πάσα πιθανότητα μάλλον φοβήθηκε γιατί η δικιά μου το είπε τσιρίζοντας

τελεια τα τελευταια δυο ποστ.

το πιο συχνό λάθος που κάνουν οι γονείς, που είναι μεγάλο λάθος

είναι

1) να δώσουν πρώτα προσοχή στο παιδί που χτυπάει, (απευθυνόμενοι σε αυτό, εκείνοι, όχι μιλώντας μαζί με το παιδί τους εκπροσωπόντας το παιδί τους)

λέγοντας μή οχι δεν επιτρέπεται κτλ κτλ

2) να περιμένουν απο τους άλλους γονείς του παιδιού που χτυπάει,

να επέμβουν.

- ένα παιδί κάτω των 2 ετών

όχι δεν θα μάθει απο μόνο του να αμύνεται.

(εκτός και αν στο σπίτι εχει μπει στην θεση της αμυνας και εχει μαθει τι πρεπει να κανει οταν ο αδερφός χτυπάει και εκσφενδονίζει πράγματα)

- ένα παιδί κάτω των 3 ετών δεν γίνεται να το αφήνετε μόνο του στο δωμάτιό του με άλλο παιδάκι να παίζουν. μπορούν να συμβούν ΤΑ ΠΑΝΤΑ. όταν λεω τα πάντα εννοώ τα πάντα. εχει συμβεί να δαγκώσει παιδάκι, ένα άλλο παιδάκι στην περιοχή των γεννητικών οργάνων (αγοράκι) .....

- οι γονεις του άλλου παιδιού μπορεί να μην επέμβουν ποτέ, ή να αργήσουν να επέμβουν. θα περιμένετε να το κανουν αυτοί και μέχρι τότε το παιδί σας να μενει με την απορία?

πάντα απο εσάς πρεπει να ερχεται η πρώτη αντίδραση, γιατί εσείς και μόνο είσαστε οι αρμόδιοι να υπερασπίσετε το παιδί σας και αυτό ειναι που θα πρεπει και θα είναι καλό να αισθανθεί το παιδί σας.

εάν εσείς περιμενετε απο άλλους να υπερασπίσουν το παιδί σας, εκείνο θα αισθανθεί ότι εσείς δεν εχετε τετοιο ρόλο. Το θέλετε αυτό?

και επίσης το άλλο παιδί μόνο με την δική σας αντίδραση, (την εκπροσώπησή του παιδιού σας απο εσάς, οχι την δική σας προσωπική συζήτηση μαζί με το παιδί) θα εχει την βιωματική μάθηση που θα το κανει να αισθανθεί οτι αυτό που θέλει να κάνει, δεν εχει ωραίο αποτέλεσμα και δεν περνάει.

ΧΑΜΗΛΩΝΕΤΕ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ, αγκαλιάζοντας το δικό σας παιδί (βασικότατο ιεραρχικα και χρονολογικα να γινει πριν μιλησετε στο αλλο παιδί) και κοιτώντας το άλλο παιδί λέτε,

"ΟΧΙ ΔΕΝ μου αρέσει. ΣΤΑΜΑΤΑ , ΣΤΑΜΑΤΑ ΤΩΡΑ " ή ΔΕΝ της αρέσει αυτό !

ΣΤΑΜΑΤΑ.

και αν συνεχίζετε κ δε καταλαβαίνει και επαναλαμβάνει, τοτε μιλάτε πιο δυνατά " η μαμά σου που είναι?" και κάνετε τότε παρατηρηση να το παει πιο πέρα.

εγω δεν θα εκανα παρατηρηση σε γονεα. μονο στο παιδί. Τα παιδιά ειναι ΠΑΡΑ πολύ έξυπνα, μην τα υποτιμάτε! ξέρουν ΑΚΡΙΒΩΣ τι τους παίρνει και τι όχι, και δε χρειάζεται κανένας αλλος ενήλικας εκτος απο εσάς, τους προστάτες του παιδιού σας, για να τους δείξετε με τα λόγια και το συναίσθημα οτι αυτό που πάνε να κάνουν δεν ειναι αποδεκτό.

τις περισσότερες φορές, εχουν και πολύ μεγάλο δεος προς τους αγνώστους και έτσι ένα τέτοιο σχολιο θα εχει εκατό φορές μεγαλύτερο αποτέλεσμα απο ότι τα μυρια σχολια που πιθανώς ήδη οι γονείς θα έχουν κανει χωρίς αποτέλεσμα.

μπορώ να σας πω οτι 50 % των παιδιών χτυπάνε και αλλο ενα 50% είναι τα ΄θυματα σε ηλικίες κατω των 2μισυ ετών. 50% ειναι ΠΑΡΑ πολύ.

και είναι φυσιολογικό.

Θα διευκολύνει λοιπόν τους γονείς εάν το γνωρίζουν αυτό να μην θεωρούν αυτή τη συμπεριφορά ενός παιδιού σαν αποτυχία του άλλου γονιού να οριοθετήσει το παιδί του, αλλά σαν μια απολύτως φυσιολογική για την ηλικία συμπεριφορά, η οποία πρεπει να τυχει σωστής καθοδήγησης αλλα και επαφής με τα σωστά ερεθίσματα και βιωματική μάθηση για να υπάρξει η επιθυμητή κοινωνικοποοίηση.

Το ίδιο όμως ισχύει και για τα παιδιά που δεν χτυπούν και δαγκώνουν. Εκείνα με τη σειρά τους πρεπει να ερθουν στην θέση του να διεκδικήσουν και να υπερασπίσουν τον εαυτό τους με παράδειγμα την στάση του γονέα.

Και αυτό, ειναι μια απολύτως φυσιολογική διαδικασία την οποια οι γονείς πρεπει να δουν σαν μερος της κοινωνικοποίησης, και όχι σαν ένα ανεπιθύμητο ή ενοχλητικό κομμάτι συμπεριφοράς καποιας μερίδας παιδιών.

Είναι ένα ΜΕΓΑΛΟ ,,, πάρα πολύ μεγάλο μάθημα, το πρώτο και καλύτερο μάθημα, για να ακούν το ένστικτό τους και να ξερουν να λενε όχι.

τεράστιας σημασίας λοιπόν, δε μπορώ καν να το περιγράψω με λόγια, και πάλι αλλο ενα θεμα το οποιο παλιότερα αφηναν να λυνεται αλλιώς,...

(απο μόνο του, ή βάρα και εσύ, ή ας το κάνει ο άλλος γονιός )

Καλημερα σε ολους,

εχω τον εξης προβληματισμο,

με τον αντρα μου προσπαθουμε πολυ να διδαξουμε στον γιο μας πως να σεβεται,να εχει τροπους,να ειναι ευγενικος κτλ

μηπως ομως η πολυ ευγενια βλαπτει τελικα?

να πω ενα παραδειγμα,

του εχω πει ξανα και ξανα οτι δεν ειναι σωστο να κανουμε νταντα ουτε τη μαμα ουτε αλλους δεν κλωτσαμε κτλ

στην παιδικη χαρα εχτες εκει που ο μικρος μου επαιζε αμεριμνος ερχεται ενα παιδακι στην ηλικια του και του δινει μια σπρωξια με ολη του τη δυναμη, ευτυχως προσγειωθηκε στον ποπο του και δεν χτυπισε αλλα τον πηρε το παραπονο και εμενα μου ηρθε να πλακωσω στο ξυλο τον μπαμπα του παιδιου που ηταν και περιφανος που ο γιος του ειναι ''μαγκας'' αλλα να μιν το σχολιασω περετερω καλυτερα αυτο...η ερωτηση μου ειναι η εξης¨:

αν μαθω στον γιο μου να ειναι ευγενικος θα τις ''τρωει'' απο τους αλλους?

πως διαχωριζεις σε ενα τοσο μικρο παιδι οτι για παραδειγμα την μαμα οχι νταντα ,τον φιλο σου οχι νταντα αλλα αν σε δειρει καποιοσ ναι νταντα?

πως να τα διαχωρισεις???η βια ειναι βια και δεν διαχωριζεται πιστςευω, απ την αλλη ομως τι θα κανει? οταν παει σχολειο θα τις τρωει και θα τρεχει να μου κλαιει?πως θα υπερασπιστει τον εαυτο του????

να διευκρινισω οτι το αλλο παιδακι δεν τον εσπρωξε καταλαθος

Δύο ερωτήσεις

1) έτσι χωρίς λόγο ήρθε ξαφνικά ένα παιδάκι και έσπρωξε τον γιο σου ?

2) ο άλλος μπαμπας είπε στο γιο του "ήσουν μάγκας επειδή έσπρωξες το άγνωστο παιδάκι "

στα ρωτάω αυτά για να σου πω τι θα έκανα στη θέση σου

οταν ερθει η ωρα, προσωπικα θα μαθω στον γιο μου οτι δεν χτυπαμε αλλα οταν μας χτυπανε, απανταμε με τον ιδιο τροπο.

δεν ξερω πως θα γινει αλλα ετσι το σκεφτομαι.

πολλοι νταηδες μαζευτηκαν εξω δυστυχως.....

Τους ίδιους προβληματισμούς ακριβώς έχω κι εγώ. Και μάλιστα, επειδή εμένα είναι μεγαλύτερη η κόρη μου (πάει στα 5), έχει προστεθεί και άλλο εκτός απ' το "νταντα". Το μην κοροϊδεύεις, μην ειρωνεύεσαι, μην αποκλείεις γενικώς το διαφορετικό.

Πολλές φορές έχω αισθανθεί ότι μεγαλώνω ένα παιδί κορόιδο και ότι στην κοινωνία που θα ζήσει, ίσως είναι καλύτερο γι' αυτήν να είναι κ!#$παιδο. Αλλά, δυστυχώς, δεν μπορώ να την παροτρύνω να φερθεί έτσι.

έχω καταλήξει λοιπόν, στο εξής:

1ον) πήρα απόφαση ότι πολλοί γονείς μεγαλώνουν τα παιδιά τους με τελείως άλλο κώδικα αξιών από το δικό μου και

2ον) ο μόνος τρόπος να επιβιώσει το παιδάκι μου χωρίς να το κατασπαράξουν και χωρίς να γίνει ίδιο (να χτυπάει δλδ), είναι να του τονώσω την αυτοπεποίθησή του ώστε να μην κάθεται να τις τρώει απαθές και να του τονίζω ότι σε τέτοιες συμπεριφορές απαντάμε αμυνόμενοι καταρχήν φεύγοντας και έπειτα ζητώντας προστασία από τη δασκάλα ή το γονιό που είναι μαζί. Το παιδί πρέπει να νιώθει ασφαλές και δυνατό. Αν σου ξανασυμβεί, μην έχεις πρόβλημα, πες την στο άλλο παιδάκι (ευπρεπώς βέβαια) κι ας θυμώσει η μάνα του, δεν τρέχει κάτι.

Δεν ξέρω αν κάνω το σωστό, δεν έχω ρωτήσει ψυχολόγο, σου λέω απλώς πώς το αντιμετωπίζω εγώ...

ο γιος μου στεκοταν σε ενα σημειο και το αλλο παιδακι ετρεχε γυρω γυρω με τον αδερφο του που ηταν μεγαλυτερος σε καποια φαση περναει διπλα απο τον δικο μου και τον εσπρωξε δυνατα εντελως ξαφνικα!!!!! ο δικος μου δεν καταλαβε απο που του ηρθε! πραγματικα γιαυτο προβληματιστικα τοσο ουτε αφορμη υπηρξε ουτε αιτια, δεν παιζανε μαζι! οσο για τον πατερα να μην πω τωρα και φαω καρτα..οταν επεσε ο δικος μου γυρισα και κοιταξα να δω που ηταν ο γονιος του αλλου τελοσπαντων περιμενα να ενδιαφερθει να πει κατι στο παιδακι οτι δεν ηταν σωστο κτλ αλλα αυτος καθοταν διπλα (εχει ενα καφε) επινε το καφεδακι του ειδε τη φαση, αφου δεν ηρθε τον κοιταξα καπως και εκεινος αμεριμνος σχεδον μου χαμογελασε τυπου τι θες τωρα καλα του κανε..για να μην δωσω συνεχεια δεν πηγα να του πω και γω 2 λογακια...

ο μόνος τρόπος να επιβιώσει το παιδάκι μου χωρίς να το κατασπαράξουν και χωρίς να γίνει ίδιο (να χτυπάει δλδ), είναι να του τονώσω την αυτοπεποίθησή του ώστε να μην κάθεται να τις τρώει απαθές και να του τονίζω ότι σε τέτοιες συμπεριφορές απαντάμε αμυνόμενοι καταρχήν φεύγοντας και έπειτα ζητώντας προστασία από τη δασκάλα ή το γονιό που είναι μαζί. Το παιδί πρέπει να νιώθει ασφαλές και δυνατό. Αν σου ξανασυμβεί, μην έχεις πρόβλημα, πες την στο άλλο παιδάκι (ευπρεπώς βέβαια) κι ας θυμώσει η μάνα του, δεν τρέχει κάτι.

Δεν ξέρω αν κάνω το σωστό, δεν έχω ρωτήσει ψυχολόγο, σου λέω απλώς πώς το αντιμετωπίζω εγώ...

Αυτά που έχω τονίσει συμφωνώ απόλυτα ότι είναι τα πιο σωστά και κάπως έτσι του δουλευω και εγώ.....

Από κει και πέρα επειδή τυχαίνει να συναναστρέφομαι με πολλούς γονείς και μεγαλύτερων παιδιών αυτό που έχω να σας πω είναι ότι τα πράγματα είναι πολύ πολύ άγρια εκεί έξω....