Ατυχηματα

Καλημέρα.

Σήμερα ήθελα να μιλήσω με κάποιον και το πρώτο που σκέφτηκα ήταν εδώ στο φόρουμ.

Λοιπόν χθες το βράδυ ι κόρη μου είχε ένα μικρό ατυχηματάκι. Την άφησα για δευτερόλεπτα πάνω στον πάγκο της κουζίνας και όταν άκουσα το μπαμ και είδα τη μικρή μου στο πάτωμα τρελάθηκα. Ευτυχως δεν έπαθε τίποτα αλλά έκλεγε ασταμάτητα. Ο σύζυγός μου είναι εκτος αυτη την περίοδο και επείδή ήμουν μόνη μου με πιάσαν κι εμένα κάτι κλάματα (((

Δεν ξέρω, αν εσείς έχετε βιώσει παρόμοια κατάσταση αλλά εγω υποσχέθηκα να μην την αφήσω ποτέ ξανά μόνη της. Προσέξτε!!!!!

Κι εγώ μια φορά πριν από μήνες παίζαμε στο κρεβάτι μας που έιναι και χαμηλό, και κάνοντας πριχνίδια και "βαρελάκια" βρέθηκε σε κλάσματα δευτερολέπτου στο πάτωμα πριν καν προλάβω να αντιδράσω ...Όταν άκουσα το μπαμ τα χρειάστηκα ασε... Όπως έπεσε άνοιξε και η μύτη της και τρομοκρατήθηκα ακόμα πιο πολύ... Την πήρα αμέσως και την πήγα στο εφημερέυον νοσοκομείο για εξετάσεις μην τυχόν και χτύπησε στο κεφάλι... Αυτή εκτός απο το αρχικό κλάμα (σχετικά λίγο), μετά ήταν μια χαρά κι έκανε και την πλάκα της, αλλά εγώ μέχρι να μας πει ο γιατρός ότι ήταν μια χαρά, πήγα και ήρθα! Βέβαια από τότε προσέχω διπλά αλλά μην νομίζεις κι αυτή όταν πια πλησιάσει στην άκρη του κρεβατιού απομακρύνεται αμέσως.. Προσέχει πολύ!

welcome to the club, εμένα η δικιά μου βούτηξε έξω από το πάρκο κάποια στιγμή. Ανέβηκε σ' ένα παιχνίδι της που ήταν μέσα και έκανε ... επι κοντώ.

εγώ φοβήθηκα μήπως έπαθε κανένα "ράγισμα" στο πόδι ή χέρια και συνέχεια την ψιλάφιζα να δω μήπως πονάει αλλά ευτυχώς τίποτα.

Δεν έίπα τίποτα στον σύζυγό μου. ΘΑ με κράξει για τα καλά...

εγώ φοβήθηκα μήπως έπαθε κανένα "ράγισμα" στο πόδι ή χέρια και συνέχεια την ψιλάφιζα να δω μήπως πονάει αλλά ευτυχώς τίποτα.

Δεν έίπα τίποτα στον σύζυγό μου. ΘΑ με κράξει για τα καλά...

Γιατί να σε κράξει καλέ? Τα παιδιά έτσι είναι.

Εγώ όταν ήμουν μικρή στο δημοτικό έτρωγα τέτοιες τούμπες στα παιχνίδια που είχαν βαρεθεί η δικοί μου. Έμπαινα μέσα στο σπίτι, έβαζα οξυζενέ και κόκκινο και έβγαινα ακάθεκτη να συνεχίσω.

Μου δίνανε σημασία πλέον μόνο όταν χρειαζόμουν νοσοκομείο για ράμματα. Να σου δώσω το τηλ της μαμάς μου?

Να μου το δωσεις γιατί όχι.... )

Ξέρεισ zana1911 έχει πολύ αδυναμία στην μικρή( και ποιος δεν έχει θα μου πεις) ακόμη και όταν της φωνάζω μου λέει ότι πρέπει να της μιλάω με καλύτερο τρόπο γιατί έτσι θα με ακούσει καλύτερα. και αλλα μπλα μπλα

μπλα, ( έλα 'ομως που τις περισσοτερες φορές τα νεύρα μου είναι τεντωμένα....

Ετσι είναι όλοι οι άντρες????

Παιδάκια έχουμε, ατυχήματα θα συμβαίνουν...

Να μην είναι κάτι πολύ σοβαρό είναι το θέμα.

Εμας το πρώτο ατυχημα ήταν όταν ο μικρός ήταν 10 μηνών περίπου...

Το ξεδέσαμε απο το καρότσι και σε κλασματα δευτερολέπτων πριν το πιάσουμε επεσε μπροστά (στην αυλή σε τσιμέντο) με το κεφάλι! Αφήστε... μας κοπήκαν τα πόδια! Και το χειρότερο είναι ότι είμασταν γύρω του 4 άτομα !!! Πως έπεσε δεν έχω καταλάβει ακόμα...

Τρομάξαμε πάρα πολύ, πήρα και τη παιδίατρο αμέσως για συμβουλή, ευτυχώς όμως τιποτα ανησυχητικό μετα...

Ουφ... έχουμε να πάρουμε τρομάρες ακόμα απο πεσίματα...

Θα σου πω ένα παράδειγμα για τον δικό μου άντρα που μου είχε κάνει τα νεύρα κουρέλια (και εξακολουθεί ενίοτε).

Όταν η μικρή ήταν νεογέννητη και είχε κολικού είχαμε και τις σχετικές ολονυχτίες. Με είχε κάνει τούρμπο λοιπόν. Έτσι κι εγω μια ωραία πρωϊα, ξημερώματα 5.30 η ώρα σηκώθηκα όρθια στο κρεβάτι, τον βούτηξα από την φανέλα (καθότι 100 κιλά το γουρουνάκι μου), τον σήκωσα όρθιο ανάποδα και τον κλώτσησα (!!!!) στο κώλο ΚΑΙ τον πέταξα έξω από την κρεβατοκάμαρα. Και μετά ως δια μαγείας ηρεμήσαμε κι εγώ και η μικρή κοιμηθήκαμε μια χαρά.

Όλοι φωνάζουμε στα παιδιά μας, αυτό δεν σημαίνει ότι τα κακοποιούμε έλεος δηλαδή.

Μια άλλη φορά που η μικρή είχε πέσει από το κρεβάτι μας, ο άντρας μου ήταν ακριβώς δίπλα της και περισσότερο χρόνο έκανα να συνεφέρω εκείνον παρά τη μικρή. Τον είχα με κομπρέσες και κρύο νερό... μη γελάς έτσι έγινε. Μετά έψαχνε τη μικρή επί 2 μέρες να δει αν έχει κάτι σπασμένο.

Φαίνεται να είναι κάτι σπασμένο, το παιδάκι θα είναι μονίμως με κλάμα φού θα αρχίσει να πονάει συνεχόμενα μετά από λίγο.

Σου λέω οι δικοί μου γονείς είχαν σηκώσει τα χέρια ψηλά. Τα σημάδια από τα άγρια χτυπήματα τα έχω ακόμα και τώρα που είμαι 37 χρονών. Γι' αυτό και είμαι ψύχραιμη στο θέμα αυτό... έχω μεγάλη εμπειρία σου λέω.

Τα ατυχήματα είναι πολύ εύκολο να συμβουν, καποια είναι ισως δυσκολο να τα αποφυγουμε και να τα προβλεψουμε, άλλα όμως μπορουμε....

Αποφευγετε να βάζετε τα πιτσιρίκια σε μερη που ειναι ψηλα και απ'οπου μπορουν να πέσουν - όχι στον παγκο της κουζινας (εκτος απο το πέσιμο, μπορει να θελησεινα "εξερευνησει" και διαφορα απο τα απαγορευμενα και επικίνδυνα πραγματα που συνηθως βρίσκονται εκει πανω...), οχι μονα τους πανω στην αλλαξιέρα, όχι μονα τους στο μπανιο...

Ένα δευτερολεπτο είναι αρκετο για να γινει η ζημια...

Στα ατυχήματα έχουμε ξανα αναφερθεί εδώ http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=1289

και καλό είναι να έχουμε πάντα την προσοχή μας πάνω τους!!!

Εμείς έχουμε βάλει μια αλλαξιέρα πλαστική πάνω στο πλυντήριο στο μπάνιο, όπου και τον αλλάζουμε από την αρχή ως και σήμερα.

Όταν ήταν περίπου 10 μηνών κι ενώ ήμουν δίπλα του, καθώς τον άλλαζα, έκανε μια απότομη κίνηση κι έφυγε προς τα κάτω με το κεφάλι. Ούτε ξέρω πώς έγινε ούτε και πού βρήκα τη δύναμη και τα αντανακλαστικά και τον πρόλαβα, πιάνοντάς τον από τα πόδια.

Έβαλε αμέσως τα κλάματα, γιατί τρόμαξε κι εγώ το ίδιο φυσικά. Έτρεμα για πολλή ώρα και δε θα ξεχάσω το πώς ένιωσα.

Είναι απίστευτο το τι μπορεί να συμβεί μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Μακάρι ότι μας (και σας) συμβεί από εδώ και πέρα να είναι όσο το δυνατόν πιο ανώδυνο, γιατί ατυχήματα θα συμβούν σίγουρα.

Τα μάτια μας δεκατέσσερα!!!!

Όσο για τους άντρες, όντως και ο δικός μου είναι απίστευτα φοβιτσιάρης όσον αφορά στο παιδί και κυρίως τις αρρώστιες. Μια φορά που φταρνίστηκε ο μικρός, κάνει ο άντρας μου ένα επιφώνημα τύπου "Ιιιιιιι" κι μου λέει ο μικρός: "Φοβήθηκε ο μπαμπάς" και γέλαγε. Τον έχει πάρει χαμπάρι και τον κοροϊδεύει!!!

Angela wrote:

Στα ατυχήματα έχουμε ξανα αναφερθεί εδώ http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=1289

και καλό είναι να έχουμε πάντα την προσοχή μας πάνω τους!!!

Ναι Angela τωρα το ειδα, πάντως έχω ηρεμήσει από το πρωί, δεν μπορώ ούτε να δουλέψω, και έχω το αφεντικό μου να μου ζητάει συνέχεια αρχεία...

Σας ευχαριστω όλες

Εμεις το πρωτο πεσιμο το ειχαμε οταν ηταν μολις 15 ημερων.

Μαυρη νυχτα και αραχνη και τον θηλαζα ξαπλωμενη στο κρεβατι μας οταν φυσικα με πηρε ο υπνος και επεσε στο πατωμα. Παλι καλα που το κρεβατι δεν ειναι ψηλο και το πατωμα ξυλινο (αποδεδειγμενα το καλυτερο για τα πεσιματα...!)

Τι να σας πω, ακομα ακουω το μπαμ στα αυτια μου αλλα ο μικρος μου ειναι τοσο γενναιος που μετα την πρωτη τρομαρα εκλαιγε για φαι!!!

Παντως τον ψαχουλευα για μερες......