ΓΥΝΑΙΚΑ Ή ΑΝΤΡΑΣ ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ;

Μέχρι πριν λίγη ώρα θεωρούσα ότι μια γυναίκα γιατρός (γυναικολόγος και παιδίατρος) μπορούσαν να "σταθούν" καλύτερα και πιο σωστά σε μια γυναίκα στο θέμα της εγκυμοσύνης, μητρότητας και στο παιδί γιατί (όχι όλες άλλά οι περισσότερες συνήθως) έχουν βιώσει και αυτές τη μητρότητα, έχουν παιδιά και αντιμετωπίζουν και οι ίδιες τα αντίστοιχα με μας προβλήματα, και στο σώμα τους αλλά και στη ζωή τους, στο σπίτι τους άρα πέρα από την επιστημονική τους κατάρτιση είναι και πιο ευαισθητοποιημένες λόγως της φύσης τους.

Διαβάζοντας όμως εδώ τα διάφορα θέματα, και συγκεκριμένα, πριν λίγο, αυτό της xazomamas: "H παιδίατρος μου είχε πει τότε ότι το παιδί δεν έχει να πάρει τίποτα ουσιαστικό απ'το μητρικό γάλα μετά τον 3ο μήνα. Σημαντικό είναι να θηλάσει τουλάχιστον μέχρι να σαραντίσει, το πολύ μέχρι 2 μηνών. Mετά, το γάλα εξασθενεί και χάνει πολλά απ'τα καλά συστατικά του και το παιδί όσο μεγαλώνει έχει όλο και μεγαλύτερες ανάγκες απ'τις τροφές του." είδα ότι ίσως τελικά το φύλο να μην κάνει τη διαφορά.

Εγώ επέλεξα άντρα παιδίατρο για τη μικρή μου -και μερικές φορές μπορώ να ομολογήσω- ότι το το μετάνοιωσα γιατί πίστευα ότι σαν άντρας δε θα μπορούσε να με καταλάβει σε ό,τι αφορούσε το παιδί. Η εμπειρία ενός άντρα,΄έλεγα, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να συγκριθεί με την εμπειρία μιας γυναίκας πάνω στο θεμα παιδί. Δεν τον άλλαξα -ακόμα τουλάχιστον- γιατί ήταν εκεί στη γέννηση της μικρής, παρακολουθεί την εξέλιξή της και στο τέλος τέλος δεν έχω και κανένα παράπονο σημαντικό, ακόμα.

Τελικά, εσείς τι πιστεύετε. Έχει να κάνει το φύλο, στις συγκεκριμένες μόνο ειδικότητες γιατρών όμως, με τη σωστή αντιμετώπιση του γιατρού προς τη μητέρα και το παιδί της; Ή μόνο οι σωστές και τεκμηριωμένες επιστημονικές γνώσεις και εμπειρίες που έχει αρκούν;

Εγω πιστευω οπως και σε ολα τα ζητηματα που αφορουν τετοια θεματα οτι ολοι οι ανθρωποι δεν ειναι το ιδιο.

Υπαρχουν εξαιρετικοι αντρες παιδιατροι και γυναικολογοι οπως και γυναικες.

Υπαρχουν ομως και απαραδεκτοι ΑΝΘΡΩΠΟΙ σε ολα τα επαγγελματα.

οποτε ας μην γινει ο διαχωρισμος βαση φυλου αλλα βαση επιστημονικης καταρτισης και ΑΝΡΩΠΙΑς οσο αφορα τους γιατρους τουλαχιστον.

Ναι, δεν το έθεσα ίσως σωστά, αλλά δεν αναφέρομαι στο θέμα της ανθρωπιάς. Εννοώ π.χ. μια γυναικολόγος, που έχει γίνει μητέρα, γνωρίζει και από προσωπική εμπειρία το θέμα της εγκυμοσύνης σε σχέση με έναν άντρα. Όπως και μια γυναίκα παιδίατρος, που έχει παιδιά, τα έχει θηλάσει υποτίθεται, τα έχει μεγαλώσει.... άρα πέρα από τις ιατρικές γνώσεις γνωρίζει κάτι παραπάνω.

Lia κι εγώ πιστεύω ότι δεν παίζει ρόλο το φύλλο ακόμη και στα θέματα που αναφέρεις. Εμένα ο γυναικολόγος μου είναι άντρας κι όμως στην εγκυμοσύνη και τον τοκετό με αντιμετώπιζε με τέτοιο τρόπο λες και το είχε περάσει ο ίδιος!

Η παιδίατρος μας από την άλλη είναι γυναίκα και δε θα την άλλαζα με τίποτα γιατί είναι απίθανη γιατρός (τσεκαρισμένο αυτό) σε ό,τι αφορά τα καθαρά ιατρικά θέματα. Ενώ όμως έχει δύο παιδιά επειδή αυτή π.χ. δεν μπόρεσε να τα θηλάσει δε με βοήθησε σχεδόν καθόλου στο θέμα του θηλασμού.

Οπότε....

Έχω την αίσθηση ότι οι άντρες γυναικολόγοι για κάποιο λόγο είναι πιο ευαίσθητοι πιο τρυφεροί και πιο κοντά στις γυναίκες. (Σε ένα γενικό πλαίσιο φυσικά) Μιλάω από δική μου εμπειρία και φίλων μου. Αλλά και από ένστικτο ίσως.. Προσωπικά θα προτιμούσα πάντα άντρα. Οι γυναίκες συνήθως είναι πιο ψυχρές και τυπικες (ενώ θά πρεπε να ναι το αντίθετο).

Από θέμα παιδιάτρου θα μπορούσε να ισχύει το ίδιο. Η δικιά μας είναι γυναίκα και είμαι αρκετά ευχαριστημένη, αλλά και 2 φίλων μου που είναι άντρας, είναι περισσότερο τρυφεροί με τα παιδάκια.

Δεν έχει σημασία το φύλλο αλλά το πόσο καλός γιατρός είναι και πάνω απ' όλα ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Π.χ. εμένα ο γυναικολός μου είναι κολλητός μου φίλος και σαν φίλοι σιχτιριζόμαστε αρκετά συχνά γιατί είναι πολύ ιδιότροπος σαν χαρακτήρας. Αλλά όταν έρχεται στο ρόλο του γιατρού , είναι όπως το'πε η angelina λες το'χει περάσει ο ίδιος.

Κι ο παιδίατρός μου το ίδιο, είναι σαν να φροντίζει για τα δικά του παιδιά και όχι το δικό μου.

Συμφωνώ με τη Ντέμη και τη Ζάνα ... Είναι θέμα ανθρώπου/χαρακτήρα και όχι φύλου...

Όπως και άν ακουστεί, από την εμπειρία μου βέβαια μιλάω, σε ΟΛΟΥΣ τους γιατρούς προτιμώ ΠΛΕΟΝ τους άντρες !

Στην αρχή ήθελα γυναίκα παιδίατρο επειδή έχω και κοριτσάκια και πίστευα ότι θα είναι καλύτερο ειδικά όσο μεγαλώνουν.

Παρόλα αυτά απο εμπειρίες προσωπικές και αλλονών κατέλειξα να προτιμώ τους άνδρες.

Όπως το φιλοσόφισα μετά, οι γυναίκες σε όλους τους χώρους για να είναι επιτυχημένες επαγγελματίες πρέπει να είναι πιο "σκληρές" και πιο "στριφνές" και πολύ τυπικές για να το πετύχουν, έτσι όπως είναι δομημένη η κοινωνία μας.

Καλώς η κακώς μια γυναίκα προσπαθόντας να προλάβει δουλειά και οικογένεια κάνει υποχωρήσεις σε ένα από τα δύο και κυρίως στη δουλειά της. Το επάγγελμα του γιατρού δε στέκει με υποχωρήσεις θέλει θυσίες!

Άρα αν έχει κάνει υποχωρήσεις στη δουλειά της μια γυναίκα γιατρός δεν είναι αρκετά ενημερωμένη και δεν είναι πάντα διαθέσιμη.

Αν έχει κάνει υποχώρηση στο θέμα της οικογένειας δεν διαφέρει και σε πολλά από έναν άνδρα, ίσια ίσια που είναι και πιο τυπική από έναν άνδρα.

Αυτό κανώ κι εγώ δεν το κατηγορώ, βάζω προτεραιότητα πάντα την οικογένεια μου, άρα δε μπορώ να γίνομαιι θυσία για τη δουλειά μου. Μόνο που στη δική μου δουλειά δεν παίζει και πολύ ρόλο αυτό.

Άρα προτιμώ τους άνδρες.. που συνήθως βάζουν τα επαγγελματικά τους σε μεγάλη προτεραιότητα.

Δε σημαίνει ότι ένας άνδρας είναι πάντα καλός ή μια γυναίκα δεν είναι ποτέ καλή γιατρός. Απλά η πιθανότητα να πετύχεις άνδρα καλό παιδίατρο είναι μεγαλύτερη από το να πετύχεις γυναίκα.

Προφανώς είναι θέμα ανθρώπου, και αν υπάρχουν καλές συστάσεις τότε δεν παίζει ρόλο το φύλο. Μιλάμε για περιπτώσεις που θα επιλέξεις ίσως τυχαία κάποιο γιατρό.

Εμεις εχουμε γυναικα παιδίατρο. Ειναι πάντα διαθέσιμη, προσεκτική, ευαίσθητη (όποτε κανουμε εμβόλιο παιρνει το μωρό αγκαλίτσα μεχρι να ηρεμήσει, όσο χρόνο χρειαστει αδιαφορώντας πόσο), γενικά την αγκαλιάζει πολύ, τη φιλάει, της μιλάει, καμαρωνει για τα κατορθώματα της. μου αρεσει αυτό. Ειμαι πολύ ευχαριστημενη. Αν ο γιατρος ειναι ΑΝΘΡΩΠΟΣ, τότε δεν παιζει ρολο το φυλο. Γνωμη μου παντα!!

Είναι θέμα ανθρώπου, γνώσεων και ευσυνειδησίας....

Γυναίκα ήταν η παιδίατρος που μου είπε πως δεν του φτάνει το γάλα μου και πρέπει να του δώσω συμπλήρωμα όταν ήταν 20 περίπου ημερών (προφανώς και η ίδια δεν θήλασε καθόλου το παιδί της!!) και άντρας ήταν ο παιδιατρος που μετά μου είπε ότι ο θηλασμός δεν έχει ούτε ώρα ούτε διάρκεια...

Ναι, δεν το έθεσα ίσως σωστά, αλλά δεν αναφέρομαι στο θέμα της ανθρωπιάς. Εννοώ π.χ. μια γυναικολόγος, που έχει γίνει μητέρα, γνωρίζει και από προσωπική εμπειρία το θέμα της εγκυμοσύνης σε σχέση με έναν άντρα. Όπως και μια γυναίκα παιδίατρος, που έχει παιδιά, τα έχει θηλάσει υποτίθεται, τα έχει μεγαλώσει.... άρα πέρα από τις ιατρικές γνώσεις γνωρίζει κάτι παραπάνω.

Το πιθανότερο είναι να μην τα έχει θηλάσει και να ενοχλείται προσωπικά από την επιθυμία της μητέρας να θηλάσει και να της κάνει συνεχώς τη ζωή δύσκολη στο θέμα το θηλασμού μέχρι να τα παρατήσει.

Αν θέλεις να θηλάσεις ή βρίσκεις γυναίκα παιδίατρο που έχει θηλάσει τα παιδιά της πολύ ή προτιμάς άντρα που είναι πιο αποστασιοποιημένος και σε στηρίζει χωρίς να εμπλέκεται συναισθηματικά ο ίδιος. Καλύτερα πάντως ειναι να βρεις παιδίατρο που η γυναίκα του έχει θηλάσει. Σε έρευνα που έγινε μεταξύ γυναικολόγων και παιδιάτρων στην Αμερική διαπιστώθηκε ισχυρή μεροληψία των ιατρών ανάλογα με τις επιλογές της οικογένειας στο θέμα του θηλασμού...

Τα υπόλοιπα, ιατρικές γνώσεις και συμπεριφορά τα εξετάζεις χωριστά αν και η εμπειρία μου λέει ότι συχνά πάνε πακέτο...

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας..... Η αλήθεια είναι ότι εδώ και 11 μήνες τώρα που έχω το συγκεκριμενο παιδίατρο μου έχει μπει πολλές φορές στο μυαλό η ιδέα μήπως μια γυναίκα θα ήταν πιο ευαίσθητη σε μερικούς τομείς φροντίδας του παιδιού. Θυμάμαι ας πούμε, κάποια στιγμή που είχα πρόβλημα με τον ύπνο της το βράδυ και σε κάποια φάση αναρωτήθηκα και γω "αφού δεν κοιμάται, πως αντέχει; Πως είναι έτσι ζωηρή όλη μέρα;Γιατί εγώ δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου και αυτή είναι duracell;" Μου λέει έτσι απλά: Δεν΄εχουν ανάγκη αυτά.... Δεν παθαίνουν τίποτα....!!! Ή τον καιρό πριν ξεκινήσουμε στερεά τροφή δεν έπινε η μικρή γάλα..... Ίσως και να το είχε βαρεθεί.... Και εγώ ήμουν μονίμως με ένα μπιμπερό στα χέρια να προσπαθώ έστω λίγο λίγο να μην την άφήνω νηστικιά....(έτσι νόμιζα τουλάχιστον). Τότε μου είχε πει "όσο φάει, αν δε φάει στο ένα γεύμα θα πεινάσει στο άλλο και θα φάει.... κάποια στιγμή θα πεινάσει!".

Εγώ βέβαια πάντα ακολουθώ τις συμβουλές του, αλλά μερικές φορές όταν βλέπω ότι παρόλα αυτά η μικρή δεν ανταποκρίνεται ούτε σε αυτές, με κανένα τρόπο αρχίσω και αναρωτιέμαι μήπως ο γιατρός έπρεπε να μου δώσει και εναλλακτικές λύσεις.... Μήπως αν ήταν η γιατρός μου έλεγε και πράγματα από δικές της εμπειρίες....

Τέλος πάντων.... Μάλλον πρέπει να αναθεωρήσω λίγο τις απόψεις μου..... Σε καμία περίπτωση πάντως δεν αμφισβητώ την ικανότητα των ανδρών γυναικολόγων και παιδιάτρων.... Ελπίζω να μην άφησα να εννοηθεί κάτι τέτοιο.

Εμείς έχουμε γυναίκα παιδίατρο εντελώς τυχαία!!

Απλά επειδή δεν γνώριζα κανένα παιδίατρο όταν γεννησα, ζήτησα από το γυναικολόγο μου να μου συστήσει κάποιο παιδίατρο κοντά στην περιοχή και μου σύστησε την συγκεκριμένη γυναίκα.

Προς το παρόν είμαι πολύ ευχαριστημένη, διότι την έχω βρει όταν την χρειάστηκα (αν και όχι και τόσο ακατάλληλες ώρες) και επειδη δεν δίνει συγκεκριμένες συμβουλές, αλλά μου αφήνει περιθώρια (π.χ στο φαγητό) εξηγώντας μου απλά το γιατί και το ποιο είναι το ζητούμενο σε κάθε περίπτωση...

Ίσως είναι η χημεία που ταιριάζει και γι αυτό αν και μετακόμισα στα Πατήσια πηγαίνω στο Περιστέρι για τις επισκέψεις

Πάντως από την άλλη έχω να πω και το δικό μου παράδειγμα όταν ήμουν παιδί, λόγο του ότι δεν έτρωγα καθόλου ως βρέφος και δεν έπαιρνα βάρος, οι γονείς μου είχαν αλλάξει αρκετούς παιδιάτρους μέχρι που κατέληξαν σε κάποιον άντρα πολύ καλό, και αν και ήταν μακρυά μας πηγαίναν εκεί.

Έτσι, πιστεύω ότι έχει να κάνει με τον άνθρωπο, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, σε όλες τις δουλειές υπάρχουν και άντρες αλλά και γυναίκες καλοί και κακοί, άρα και σε αυτό τον τομέα.

Όσο αναφορά τους γυναικολόγους έχω αλλάξει 3 ως τώρα, άντρες..Έτυχε και πάλι επειδή μου τους συστήσαν, και με τον τελευταίο που κατέληξα και γέννησα και τα 2 παιδιά, είμαι πολύ ευχαριστημένη!!

Εγω εχω αντρα γυναικολογο και γυναικα παιδιατρο.

Τον μεν γυναικολογο μου τον συστησε μια καλη μου φιλη και τον εχω τωρα πολλα χρονια και ειμαι πολυ ευχαριστημενη απ'αυτον , τη δε παιδιατρο την εχω ας πουμε τυχαια. Την διαλεξαμε απο το ΤΕΒΕ λογω του οτι ειναι κοντα στο σπιτι μας και τελικα μαλλον αποδεικνυεται αρκετα καλη. Ειναι νεα, πολυ γλυκια, εχει δικα της παιδια και φαινεται καλα καταρτισμενη στα ιατρικα θεματα.

Επισης ηταν διπλα μας οταν περασα διαφορα με την υγεια μου και με στηριξε αρκετα.

Δεν ειναι παντως θεμα φυλου. Αν ο/η γιατρος ειναι καλος/η ολα τα αλλα περισσευουν.

Όταν μιλάμε για γιατρούς δεν έχει σχέση το φύλο τους αλλά η ευσυνειδησία τους και η άρτια κατάρτιση τους........

Όσο για το δικό μου γιατρό διάλεξα άνδρα γιατί είχε τις καλύτερες συστάσεις και μέχρι στιγμής δεν μ΄έχει απογοητεύσει.......

Δεν ειναι θεμα φυλλου. Ειναι θεμα ανθρωπου. Βασικο για μενα ειναι να μου εμπνεει εμπιστοσυνη.

Χωρις να το επιλεξω λογω φυλλου αλλα λογω ενστικτου και ο γυναικολογος και ο παιδιατρος ειναι αντρες.

Καλό είναι να τοποθετούμε τα πράματα στην σωστή τους θέση.

Δεν έχει σημασία ειδικα σε ειδικότητες παθολογίας όπως είναι η παιδιατρική τον αν ο ιατρος είναι άντρας ή γυναίκα.Αυτό που πρέπει να σας νοιάζει είναι να είναι καλός ιατρός.

Τί θα πει ,λοιπόν,καλός ιατρός.

Θα πρέπει να είναι τυπικός , να εξετάζει σωστά και πλήρως χωρίς περιττά πράματα , να υπάρχει εμπειρία , κρίση να είναι ουσιαστικός κι εύστοχος.Να είναι σε θέση να παρατηρήσει ζητήματα που μπορεί να μην άπτονται της ειδικότητάς του κι έτσι να παραπέμπει ανάλογα ή να ενημερώνει κατά την ορθή κρίση.Η θεραπεία του να είναι σωστή , να ενημερώνει για τυχόν επιπλοκές και να λέει αυτό που πρέπει άσχετα αν αρέσει στον ασθενή ή όχι.

Αυτά είναι λίγα απλά και βασικά στοιχεία που θα πρέπει κάποιος κατά την γνώμη μου να βλέπει σ έναν ιατρό

http://www.uromed.gr/

Kαι αφού διάβασα όλες τις απόψεις, ας πω και τη δική μου!!!

Συμφωνώ ότι δεν έχει να κάνει σε τίποτα με το φύλο. Είναι θέμα ανθρώπου και μόνο.

Δε θα συμφωνήσω απόλυτα με τον συνάδελφο πιο πάνω... (συγγνώμη!)

Θεωρώ ότι το στυλ του γιατρού που επιδεικνύει στιγνό επαγγελματισμό -τυπικότητα το γράφετε συνάδελφε- πρέπει λιγάκι να περιοριστεί. Σε ό,τι δε αφορά στον ορισμό του καλού γιατρού... ναι, σε γενικές γραμμές είναι κάπως έτσι, απλά θα προσέθετα και τα εξής

-να σέβεται τον ασθενή του

-να ξέρει τα όριά του

-να μη διστάζει να λέει "δε ξέρω"

Βέβαια, όπως πολλάκις έχει γραφτεί, ο καλός για εμένα δεν είναι απαραίτητα καλός και για κάποιον άλλο.

Οι εποχές που το να νιώσεις κοντά στον ασθενή σου σε κάνει λιγότερο αντικειμενικό, άρα και λιγότερο αποτελεσματικό, έχουν παρέλθει. Συνάδελφοί μας στο εξωτερικό βλέπουν τον ασθενή σα δικό τους άνθρωπο. Βλέπουν τον πατέρα τους, την αδελφή τους, το παιδί τους στα πρόσωπά τους, και δίνουν τα πάντα για αυτούς. Δεν αναφέρομαι σε υπερβολές, αλλά το να προσεγγίσεις τον άνθρωπο που σου ανοίγει την καρδιά του, που σου εμπιστεύεται το πολυτιμότερο απόκτημα της ζωής του -το παιδί του-, κάθε άλλο παρά λάθος είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη.

Θα διαφωνήσω με τη φίλη που μας γράφει ότι η καλή γιατρός δεν είναι καλή οικογενειάρχης και το αντίθετο... Λίγο επιπόλαιος ο τρόπος που το θέτεις καλή μου rike... Συγγνώμη που στο λέω!

Και τέλος, θα γράψω τη δική μου εμπειρία, και την αλλαγή που επέφερε η μητρότητα στη δική μου συμπεριφορά.

Αντικειμενικά ΠΑΝΤΑ, μα ΠΑΝΤΑ λάτρευα τα παιδιά, και για αυτόν τον λόγο επέλεξα αυτή τη ειδικότητα. Τα έβλεπα με ευαισθησία και τρυφερότητα, και δικαιολογούσα τους γονείς που θα έβαζαν τη φωνή -ακόμη και αναίτια πολλές φορές- μόνο και μόνο γιατί είναι ΓΟΝΕΙΣ. Γιατί αυτή η ψυχούλα είναι το ΠΑΙΔΙ ΤΟΥΣ.

Αφότου απέκτησα τη Νικολέττα, έμαθα πολλά. Πράγματα που 100 χρόνια σπουδών δεν σου μαθαίνουν.

Διαπίστωσα αυτό που πάντα πίστευα... αν δεν έχεις δικό σου παιδί, μπορεί και να καταλάβεις τον γονιό, όχι όμως να τον νιώσεις.

Κατάλαβα στο πετσί μου μια άποψη που υποστήριζα, ότι σε πολλές (όχι όλες) περιπτώσεις ο γονιός είναι ο καλύτερος γιατρός. Είναι αυτός που μπορεί να καθοδηγήσει σωστά τον γιατρό του, όταν έχει καλό κριτήριο.

Έμαθα ότι αυτός που μεγαλώνει ένα παιδί έχει πολύ πιο "απλά" ερωτήματα του τύπου ..."πόση ώρα βράζεις το κολοκύθι" τα οποία... καμία Παιδιατρική δεν αναφέρει, και όμως -αν και ακούγεται χαζό για πολλούς- είναι σημαντικό!

... ... ...

Θα μπορούσα να γράφω σελίδες επί σελίδων για τα δικά μου "διδάγματα" ως μητέρα-παιδίατρος.

Θα σταθώ όμως και θα κλείσω με αυτά τα δύο...

Είναι φοβερή η αίσθηση ότι στο κλάμα του κάθε παιδιού, ακούς το κλάμα του δικού σου... (και φαντάσου να το ακούς αυτό από τον καλό σου, που δεν άντεχε τα πιτσιρίκια που κλαίνε, που είναι ο ψυχρός χειρουργός!!!)

Είναι βέβαιο ότι ένα παιδί σε κάνει να ΘΕΛΕΙΣ να γίνεσαι καλύτερος σε όλα τα επίπεδα. Και στη ζωή σου, και στη δουλειά σου.

Άρα, ανεξαρτήτου φύλου, θα έψαχνα τον άνθρωπο. Ίσως να έχει παραπάνω + αυτός που έχει δικά του παιδιά...

Το τυπικός δεν σημαινει στιγνός επαγγελματίας , σημαινει να κρατα τις ισορροπιες εκει που πρεπει στα θεματα που αντιπροσωπευει στα θεματα υγειας και φυσικα ο καθε συναδελφος εκφραζει την άποψη του σε σχεση με την γνωση κι εμπειρια του και οχι σε σχεση με την προσωπικη του ζωη .

Το τυπικός δεν σημαινει στιγνός επαγγελματίας , σημαινει να κρατα τις ισορροπιες εκει που πρεπει στα θεματα που αντιπροσωπευει στα θεματα υγειας και φυσικα ο καθε συναδελφος εκφραζει την άποψη του σε σχεση με την γνωση κι εμπειρια του και οχι σε σχεση με την προσωπικη του ζωη .

... !

λια μου τις απαντησεις που σου εδωσε ο παιδιατρος σου μου εχουν δωσει κ εμενα. και ειναι οι πιο σωστες...βεβαια οταν το παιδι μου ειχε να φαει 2 μερες εγω τρελλαινομουν οταν με απιστευτη ηρεμια μου ελεγαν οταν πεινασει θα φαει...ελεγα αν ηταν το δικο σου παιδι ετσι θα αντιδρουσες? κατεληξα στο οτι θα του κανεις μεγαλυτερο κακο με το να αγχωνεσαι κ να το ζοριζεις να φαει παρα να το δεις λιγο πιο χαλαρα!!!

διαφωνω με τον γιατρο μας που λεει οτι ο γιατρος δεν απαντα με βαση τη ζωη του. ειναι ανθρωπος και περα απο τα βιβλια η γνωση του ειναι κ βιωματικη. εδω θα πω οτι οντως ΚΑΠΟΙΕΣ γυναικες παιδιατροι που εχουν κανει καποιες επιλογες "κακες" σπρωχνουν προς τα εκει τους ασθενεις...ΣΑΦΩΣ Η ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ!!!!

απο εκει και περα δεν νομιζω οτι τιθεται θεμα αντρας η γυναικα. ειναι οπως ειπαν κ οι περισσοτεροι στον ανθρωπο!!!