Ανάπτυξη: μπουσούλημα - περπάτημα

Η μικρή μου εδώ και 2 μήνες περπατάει μέσα στο πάρκο και πάντα πιάνεται, όταν την πιάνεις απο το χέρι περπατάει και στο σπίτι, μπουσουλάει επίσης, ακόμα δεν έχει μάθει να ισορροπεί χωρίς χέρια, τώρα ξεκινάει. Πιστέυετε ότι μόνο με το μπουσούλημα το παιδί τελικά θα μπορέσει κάποια στιγμή να σηκωθεί και να περπατήσει? Ακούω πολλά όπως "θα το δεις απότομα να σηκώνεται", "μην μπουσουλήσει και βαριέται μετά να σηκωθεί" κλπ Τι λέτε?

Η μεγάλη μου κόρη μπουσουλούσε από νωρίς, σηκώθηκε όρθια και περπατούσε στηριζόμενη στα έπιπλα από 11 μηνών αλλά μόνη της άργησε να περπατήσει (13,5 μηνών). Εμένα με βόλευε βέβαια αφού το παιδί ικανοποιούσε την περιέργεια του με αυτόν τον τρόπο. Αν δε σε πειράζει να κυλιέται στο πάτωμα συνεχώς, δεν υπάρχει πρόβλημα με το περπάτημα.

χαχα και το δικο μου ζουζουνι το ιδιο. σηκωθηκε γρηγορα, πηγαινε οπου ηθελε υποβασταζομενη, αλλα φοβοταν να περπατησει μονη της και αυτο εγινε στον 13ο μηνα περιπου.

Τωρα που σκαρφαλωνει πανω στην τηλεωραση και πεταει απο καναπε σε καναπε και απο τραπεζι σε καρεκλα, ως μαιμου σενεγαλεζα, τι να κανω;;;;;

Ωχ σοβαρά; Τώρα δηλαδή δε φοβάται να μην πέσει;

Ευτυχώς η μεγάλη μου ήταν αρκετά φοβιτσιάρα, οποτε πρόσεχε από μόνη της.(όχι ότι δεν έιχαμε ατυχήματα, αλλά τίποτα σοβαρό, μέχρι τώρα τουλάχιστον). Η μικρή να δούμε πώς θα βγει.

Και εμένα μου το έλεγαν αυτό, ότι αν μπουσουλίσει το παιδί θα βαριέται να περπατήσει.

Φυσικά κάτι τέτοιο δεν ισχύει τελικά. Ο Αναστάσης μπουσούλισε 8,5-9 μηνών και προς το τέλος του δέκατου μήνα περπατούσε, είναι ανάλογα τους ρυθμούς που έχει κάθε παιδάκι.

Αυτό που μας είχε απαγορέψει ο παιδίατρος μας ήταν η περπατούρα……

Εμας η γιατρός μας είχε επιτρέψει τη στράτα. Ο Δημήτρης μπήκε από πολύ νωρίς. Δεν μπουσούλησε καθόλου. Περπάτησε κανονικά ακριβώς 11μηνών. Γύρισα απο τη δουλειά και ήρθε περπατώντας στην αγκαλιά μου.. Συμφωνώ ότι κάθε παιδί έχει τους ρυθμούς του και νομίζω ότι δεν πρέπει να το εμποδίζουμε π.χ. να μπουσουλήσει γιατι θα βαρεθεί να περπατήσει..

Η Μαρία, μόλις κάθησε (6 μηνών), πάτησε και στα ποδαράκια της και 7 μηνών άρχισε και να μπουσουλάει, και να πιάνει τα έπιπλα και να ψιλοπερπατάει. Περπάτησε μόνη της 9-10 μηνών, κι αυτό γιατί φοβόταν να αφήσει τα χέρια της (ήταν γενικά λίγο φοβητσιάρα).

Και μάλιστα έγινε όταν έλειπα... Πήγαμε με τον άντρα μου στην Αθήνα για να μαζέψω τα πράγματα από το σπίτι και να κάνουμε την μετακόμιση (και την άφησα για 4 μέρες στη μαμά μου). Όταν γύρισα, την βρήκα να περπατάει!!!

Το μπουσούλημα το προτιμούσε όταν κουραζόταν τα ποδαράκια της να την κρατάνε όρθια....

Για καθίστε να φέρω την μπουμπού να τα διαβάσει αυτά που γράφεται! Καλέ η δικιά μου είναι τεμπέλα; ή μας κοροϊδεύει ; Είναι 9 μηνών και το μόνο που κάνει είναι να κάθεται (αλλά αν πέσει δε σηκώνεται) και στέκεται μόνο αν τη σηκώσω στο πάρκο, όπου γαντζώνεται στην κυριολεξία με τις ώρες! ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΛΙΓΟ ΒΟΥΡΔΟΥΛΑΣ , λέω εγώ! Ντροπή , καλε! τσ τσ τσ τσ!

Και εμας κρατιοταν απο το παρκο και γενικα προχωρουσε καλα οταν τον κρατουσε καποιος. Στρατα ειχαμε κανονικα (οχι πανω απο μια ωρα την ημερα ομως)

Ωσπου οταν ηταν 10 μηνων ηρθε μια αλλη μαμα και της εξεφρασα τον ιδιο προβληματισμο με σενα. Μου ειπε πως ο μικρος μου εβλεπε τον φοβο και την ανασφαλεια στα ματια μου και δεν τον εμψυχωνα. Την αφησα να δοκιμασει να τον εμψυχωσει και καθομουνα και ξεφυσουσα χαμογελοντας , ενθαρυνοντας τον κ εγω (ετρεμα μην πεσει αλλα το πολεμουσα)και δεν θα το πιστεψετε. Καναμε τα πρωτα μας βηματα εκεινη την στιγμη. Ηταν ετοιμος.

αχχχ τι έπαθα εχτές. Την Ειχα και μπουσούλαγε στο σπίτι και ήμουν δίπλα της όταν έπιανε πράγματα και σηκωνόταν όρθια να στηριχτεί, χοροπήδαγε, γέλαγε και περπατούσε ακουμπώντας, ξαφνικά ήθελε να πάει απο το τραπέζι μπροστά στον καναπέ στον καναπέ..κάνει την στροφή και με το που πιάνεται απο τον καναπέ..μπουρδουκλώνει τα πόδια της και πέφτει κάτω με τον ποπό και λόγω της φόρας που είχε έφυγε με το κεφάλι πίσω....ακόύστηκε ένα γκούπ μικρό και έπαθα το πρώτο εγκεφαλικό Ήμουν δίπλα της και στο παρα τσάκ θα την έπιανα αλλά δεν πρόλαβα

Άρχισε να κλαίει και την πήρα αγκαλιά και την χάιδευα στο κεφάλι απαλά, βούρκωσα και εγώ απο την στενοχώρια μου και της έβαλα ένα κρύο πανάκι για 10 δεύτερα. ευτυχώς μέτά απο 5 λεπτά το είχε ξεχάσει και ευτυχώς δεν έκανε κανένα καρουμπαλάκι αν και δεν ξέρω αν κάνουν σε αυτή την ηλικία.

ο φουντουκος μου δεν μπουσουλησε(μαλλον δεν τον αφησα ) γιατι το σπιτι μας ειναι επικινδυνο...γωνιες ,μαρμαρα κλπ.με ειχε πιασει αγχος και σας το εγραψα και στο forum.Αφου με καθησυχαν ολες ,το παιδι ετσι ακριβως οπως μου ειπατε περπατησε στους 15 μηνες σταθερα.ειχα αγχωθει παρα πολυ με το θεμα αλλα ολα οκ τελικα.και το πιο σημαντικο που μου εγραψε καποια κοπελα ειναι να μην συγκρινω το παιδι με αλλα τις ηλικιας του γιατι καθε παιδι εχει τον δικο του ρυθμο.

και το πιο σημαντικο που μου εγραψε καποια κοπελα ειναι να μην συγκρινω το παιδι με αλλα τις ηλικιας του γιατι καθε παιδι εχει τον δικο του ρυθμο.

 

Φυσικά! και πιστέψτε με, δεν έχει καμιά μα καμιά σημασία πότε θα περπατήσουν Ξέρω παιδάκι που περπάτησε στους 9 μήνες και άλλο που περπάτησε στους 16!!!!!!!!!!!! Καμία διαφορά. Ίσα-ίσα που άν αργήσουν, περπατούν πιο σταθερά και δε σου κόβεται η χολή όταν τα κοιτάς

αχχχ τι έπαθα εχτές. Την Ειχα και μπουσούλαγε στο σπίτι και ήμουν δίπλα της όταν έπιανε πράγματα και σηκωνόταν όρθια να στηριχτεί, χοροπήδαγε, γέλαγε και περπατούσε ακουμπώντας, ξαφνικά ήθελε να πάει απο το τραπέζι μπροστά στον καναπέ στον καναπέ..κάνει την στροφή και με το που πιάνεται απο τον καναπέ..μπουρδουκλώνει τα πόδια της και πέφτει κάτω με τον ποπό και λόγω της φόρας που είχε έφυγε με το κεφάλι πίσω....ακόύστηκε ένα γκούπ μικρό και έπαθα το πρώτο εγκεφαλικό Ήμουν δίπλα της και στο παρα τσάκ θα την έπιανα αλλά δεν πρόλαβα

Άρχισε να κλαίει και την πήρα αγκαλιά και την χάιδευα στο κεφάλι απαλά, βούρκωσα και εγώ απο την στενοχώρια μου και της έβαλα ένα κρύο πανάκι για 10 δεύτερα. ευτυχώς μέτά απο 5 λεπτά το είχε ξεχάσει και ευτυχώς δεν έκανε κανένα καρουμπαλάκι αν και δεν ξέρω αν κάνουν σε αυτή την ηλικία.

Απο την στιγμή που αρχίζουν να μετακινούνται, θα υπάρχουν πολλά τέτοια επισόδεια...Προσπάθησε να παραμερίσεις τα έπιπλα και γενικά τα αιχμηρά αντικείμενα και ετοιμάσου να ίσαι σε ενγρήγορση

Εμάς ακόμα και τώρα, τρέχει και πολλές φορές πέφτει μόνος του (σκοντάφτει στο πάτωμα ) ή άλλες φορές περπατάει και κοιτάει αλλού οπότε κοπανάει σε τοίχους και μετά έχουμε κλάμματα...

Εχθές μάλιστα ήρθε μια φίλη μου που έχει παιδάκι 3 ετών και μου είπε ότι στα καροπυμπαλα να βάζω λίγο βουτυρο!!! μου φάνηκε πολύ περίεργο, αλλά το δοκιμάσαμε την ίδια κιόλας στιγμή (εμείς τουλάχιστον 1 χτύπημα την ημέρα το έχουμε) και όντως δεν πρήστηκε πολύ...

Πάντως πάγος λένε δεν κάνει γιατί δημιουργεί αιμάτωμα (άσε που όσες φορέ είχαμε δοκιμάσει να του βάλουμε δεν καθόταν)

Απλα στα λέω αυτά για να μην στεναχωριέσαι με τις τούμπες..Απλά προσπάθησε να αποφύγεις όσες περισσότερες μπορείς...(όλες δεν γίνεται)

Ναι!! Το βούτηρο το χρησιμοποιώ κι εγώ και είναι αρκετά αποτελεσματικό!! Καταρχήν δεν τα πονάει και τα κρυώνει όπως ο πάγος!!

Τούμπες έχουμε κι εμείς πάαααααρα πολλές ακόμη και τώρα που η Μαρία είναι σχεδόν 3 χρονών. Κυρίως, έξω, γιατί περπατάει και χαζεύει τον ευατό της στις βιτρίνες!!! (μα από ποιον έμοιασε αυτό το παιδί;;. Αλλά και μέσα στο σπίτι... Δεν προσέχει και ή σκουντουφλάει στα παιχνίδια της και πέφτει ή κοπανάει πάνω σε έπιπλα, τοίχους κ.τ.λ. Και 90% των περιπτώσεων χτυπάει στο κεφάλι. Φυσικά έχουμε το άπειρο κλάμα... (ακόμη και όταν δεν πονάει).... συνήθως επειδή τρομάζουν...

Το μυστικό είναι όταν πέφτουν να μην αρχίζεις κι εσύ τα ΙΙΙΙ (αλλά Ζουμπουλία) ή τα "αμάν το παιδί μου τί έπαθε" γιατί τα τρομάζεις περισσότερο και κλαίνε... Εμείς κάνουμε ότι γελάμε, πετάμε και κανένα αστείο "Τον γκρέμισες τον τοίχο..." και δεν κλαίει....

Πάντως το βούτυρο είναι όντως πολύ καλό... όπως επίσης έχω ακούσει (αν είσαι έξω και δεν έχεις βούτυρο) για κέρμα.

Και η δική μας παιδίατρος μας έχει πει να αποφεύγουμε τον πάγο στο κεφαλάκι του παιδιού. Όπου μπορούσαμε τοποθετήσαμε προστατευτικά σιλικόνης, αλλά τα παιδιά βρίσκουν τα πιο απίθανα σημεία για να χτυπήσουν το κεφαλάκι τους.

Για την περπατούρα άλλοι γιατροί λένε ναι και άλλοι όχι. Σε ένα πράγμα συμφωνούνε όλοι, ότι με την περπατούρα προκαλούνται πολλά ατυχήματα καθώς το παιδί φτάνει ξαφνικά σε σημεία που δεν έφτανε πριν μπουσουλώντας (μπρίζες, συρτάρια, ντουλάπια, χαμηλά τραπεζάκια, σκαλιά κτλ.) και οι γονείς δεν είναι προετοιμασμένοι γι' αυτό.

Για αυτό λοιπόν προσοχή!

Σε ένα πράγμα συμφωνούνε όλοι, ότι με την περπατούρα προκαλούνται πολλά ατυχήματα καθώς το παιδί φτάνει ξαφνικά σε σημεία που δεν έφτανε πριν μπουσουλώντας (μπρίζες, συρτάρια, ντουλάπια, χαμηλά τραπεζάκια, σκαλιά κτλ.) και οι γονείς δεν είναι προετοιμασμένοι γι' αυτό.

Ακριβώς! Πολύ καλυτερα να μπουσουλάει παρά να περπατάει με τη στράτα, που δεν το προλαβαίνεις με τίποτα

Και ναι είναι γεγονός κάναμε τα πρώτα 4 βήματα χωρίς να κρατιόμαστε....χαρέςςςςςςςςς και γέλια...απο τη στιγμή που συνειδητοποίησε τι μπορεί να κάνει ξέχασε τα μπουσουλητά και θέλει να είναι όρθια στο πάτωμα ξυπόλυτη και να κάνει 4 βήματα..μετά πάει να πέσει... Για την μαμά δεν σας συζητώ καταλαβαίνετε περηφάνεια

Μπραβο στο Δεσποινακι σου!!!!!!!!

Καλη αρχη και καλα......χιλιομετρα!!!!!!!

Κι εσυ μαμα....καλα ...... τρεξιματα απο πισω απο την μικρη!!!

Συγχαρητηρια mamavasia! Να τη χαιρεσαι την κουκλιτσα!

Μamavasia σε ακολουθούμε από κοντά

φιλιά πολλά στο υπέροχο μπεμπουλίνι σου

Πολύ συγκινητικό όταν κάνει τις απόπειρες να περπατήσει ε? Χαζομαμάδες

είναι φυσιολογικό να πηγαίνουν τα πατουσάκια προς τα έξω όταν την κρατάω κ περπατάει? ειδικά το αριστερό πάει πολύ έξω...και κάποιες φορές το σηκώνει κιόλας σαν να πρόκειται να ανέβει σκαλί.η πεθερά μου που έχει μεγαλώσει 10 παιδιά λέει είναι μια χαρά αλλά εμένα μου φαίνεται κάπως.

Το περπατημα της παπιας μαλλον λες το οποιο ειναι φοβερα συνηθισμενο στις αρχες οταν μαθαινουν να περπατανε. Μετα σιγα σιγα το φτιαχνουν αυτο μονα τους. Και εμενα το εκανε η μικρη και τωρα δεν το κανει πλεον περπαταει με τα ποδια ισια. ΑΛΛΑ εσυ ως μαμα ξερεις καλυτερα και 'αν' κατι σου βρωμαει πες το στον γιατρο.....

Για καθίστε να φέρω την μπουμπού να τα διαβάσει αυτά που γράφεται! Καλέ η δικιά μου είναι τεμπέλα; ή μας κοροϊδεύει ; Είναι 9 μηνών και το μόνο που κάνει είναι να κάθεται (αλλά αν πέσει δε σηκώνεται) και στέκεται μόνο αν τη σηκώσω στο πάρκο, όπου γαντζώνεται στην κυριολεξία με τις ώρες! ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΛΙΓΟ ΒΟΥΡΔΟΥΛΑΣ , λέω εγώ! Ντροπή , καλε! τσ τσ τσ τσ!

χα ετσι ακριβως ηταν και η δικη μου μπεμπα στην ηλικια της δικης σου!τωρα που ειμαστε 12,5μηνων περπαταει με το να της κρατας τα χερακια(εχει λιγες μερες που αρχισαμε να αφηνουμε το ενα χερακι)η να στηριζεται σε επιπλο ψυγειο καρεκλα και να κανει βηματακια στο πλαι..ακομα τιποτα δηλ.θα ερθει ομως και η δικη μας ωρα που θα παει...:p:p