Ομιλία

Καλησπερα σε ολους...

θα ηθελα να ρωτησω ποτε αρχιζει να μιλαει ενα παιδι... (δεν θυμαμαι απ' τον εαυτο μου, ημουνα μικρος)!

Επισης υπαρχουν τροποι να καλλιεργηθει αποτελεσματικα αυτη η ικανοτητα (διαβασμα παραμυθιων, ραδιοφωνο, συζητηση)?

Γειά σου Troll !

.. στην ηλικία περίπου των 2 ετών, ένα παιδί θεωρείται φυσικό να μπορεί να δημιουργήσει συνδυασμούς - δηλαδή "μαμά γάλα", "θέλω αυτό" κτλ...με μία δύο ή ακόμα και τρείς λέξεις.

Η ομιλία όμως είναι όπως και οι άλλες δεξιότητες που αποκτούν τα παιδιά, θέμα ρυθμού του κάθε παιδιού, και δεν μπορεί να μετρηθεί ηλικιακά με ακρίβεια.

Συνήθως είναι απαραίτητο να μπορούν να πούν δυό τρεις λέξεις τουλάχιστον στην ηλικία των 2.

Βοηθά πολύ εάν υπάρχει καλή άρθρωση των λέξεων απο τους γονείς - άν μιλούν δηλαδή ξεκάθαρα μεταξύ τους - αλλά και το διάβασμα παραμυθιών, τα οποία να είναι γραμμένα σε πολύ απλή γλώσσα και σύντομο κείμενο.

Λόγω του ότι παιδιά μέχρι και 3 αγαπούν πολύ την επανάληψη, δεν βλάπτει καθόλου η συχνή επανάληψη ενός αγαπημένου βιβλίου, μιά και διευκολύνει το παιδί να μάθει/θυμηθεί κάποιες λέξεις και να τις αναγνωρίζει. Αυτό και μόνο είναι ήδη μία αρχή και θα προσφέρει αυτοπεποίθηση στο παιδί.

Αυτό που είναι πολύ σημαντικό είναι το να δείχνουμε αντικείμενα, και να λέμε π.χ. "παπούτσι" , "μπάλα", χωρίς να χρησιμοποιούμε ολόκληρη φράση έτσι ώστε να μάθει να συνδυάζει τα αντικείμενα με τις λέξεις.

Το γεγονός ότι ξέρει ποια είναι η λέξη δεν σημαίνει ότι πρέπει να μπορεί και να την προφέρει.

Ακόμα, ο διάλογος που κάνει ένα παιδί με τον εαυτό του ή με εσάς ακόμα και αν δεν καταλαβαίνετε κάτι πρέπει να ενθαρρύνεται και να μην υπάρχει προσπάθεια διόρθωσης όσων προσπαθεί να πει.

Κάθε φορά που δείχνει να προσπαθεί να μιλήσει, μιλήστε του και εσείς αναγνωρίζοντας του την προσπάθεια να επικοινωνήσει.

Το ερώτημα αυτό το είχαν θέσει και κάποιοι πολύ στενοί μας φίλοι...

Ο γιος τους μίλησε σχεδόν στα 5 του....Είναι αναλογα στο παιδί!

Ύπάρχουν παιδιά που στον πρώτο χρόνο ζωής τους είναι δικηγόροι...κι αυτό συνήθως είναι στα δραστήρια-ανήσυχα παιδιά...ή και στα παιδιά που έχουν αδερφάκια μεγαλύτερα και προσπαθούν να μιμηθούν.

Συνήθως τα πρώτα παιδιά αργούν λίγο...

Ποτε θα μιλησει ενα παιδακι ειναι κατι πολυ σχετικο με τα ερεθεσματα που περνει η' την κοινωνικοτητα του η' και το ποσο "βιαστικο" ειναι.

Μην απογοητευεσαι αν δεν εχει μιλησει ακομα αλλα ουτε και να επαναπαευσαι λεγοντας πως ειναι μικρο ακομα και δεν πειραζει. Δωστου εφοδια: οταν κανει μπανιο βαλε το κασσετοφωνο να παιζει παιδικα τραγουδακια, αγορασε το πολλα παραμυθακια και ας μην τα διαβαζετε ακομα(οι εικονες ειναι μεγαλο ερεθισμα),προσπαθησε μεσο παιχνιδιου να του λες τους αριθμους (το παζλ ειναι πολυ καλο παιχνιδι για την εκμαθηση τετοιων πραγματων), υπαρχουν παιχνιδια που μιμουνται τις φωνες ζωων κλπ.

Αν παλι εχει περασει την ηλικια των τριων καλο ειναι να μιλησεις με την παιδιατρο σου, ισως χρειαστει καποια συμβουλη απο λογοθεραπευτη.

Συνηθως παιδακια που παρουσιαζουν προβλημα στον λογο εχουν και μια σειρα αλλων συμπτωματων(οχι απαραιτητως) υπερκινητικα, γκρινιαρικα, οχι πολυ κοινωνικα κλπ.

Στα βιβλοπωλεια κυκλοφορουν πολλα βιβλια που βοηθανε να καταλαβεις μερικα απο καποια συμπτωματα, επισης και το ιντερνετ ειναι μια μεγαλη πηγη για τετοια θεματα, αν θελεις μπορω να σου βρω μερικα link σχετικα με το θεμα αλλα πρεπει να γνωριζω την ηλικια του παιδιου σου και το ποσο ησυχο η' ανησυχο ειναι!

Αν θελεις οτιδηποτε να ρωτησεις και νομιζεις πως μπορω να βοηθησω μην διστασεις να χρησιμοποιησεις το e mail μου.

Παράθεση

Συνηθως παιδακια που παρουσιαζουν προβλημα στον λογο εχουν και μια σειρα αλλων συμπτωματων(οχι απαραιτητως) υπερκινητικα, γκρινιαρικα, οχι πολυ κοινωνικα κλπ.

Καλά έγραψες "όχι απαραιτήτως" - Είναι δύσκολο ακόμα και για κάποιον ειδικό να πεί ότι κάποια τέτοια συμπτώματα είναι αλληλένδετα, ακόμα οι έρευνες για τέτοια θέματα βρίσκονται σε εμβρυακό στάδιο, οπότε, απο ότι ξέρω δεν υπάρχει κάποια αποδεδειγμένη θεωρία ότι όλα αυτά συμπίπτουν.

(Κική τα γράφω αυτά μόνο και μόνο προς αποφυγή παρεξηγήσεων για γονείς που ίσως άν διαβάσουν αυτή τη παράγραφο, νομίσουν ότι, αν αργεί το παιδί τους να μιλήσει, ότι μπορεί να έχει κάτι)

Έχω κι εγώ μια ερώτηση πάνω στο θέμα...

Ο γιόκας μου έχει αρχίσει να μιλάει περισσότερο από τα συνηθισμένα (μαμά, μπαμπά κλπ) εδώ και δύο μήνες - τώρα είναι σχεδόν 21 μηνών. Μπορεί και αναγνωρίζει πάρα πολλές λέξεις και επίσης τις επαναλαμβάνει αλλά όχι σωστά πάντα.

Ας πούμε ενώ ξέρω ότι μπορεί να προφέρει τη συλλαβή "πα" γιατί λέει "πάπια", όταν θέλει να πει "πατάτα" γιατί λέει "τατάτα"?

Αντί για "πουρέ" λέει "κουρέ". Ενώ προφέρει μια χαρά τη λέξη "πολλά", όταν θέλει να πει "γάλα" λέει "γάγκα". Και αυτό το πράγμα το κάνει με πολλές λέξεις. Είναι φυσιολογικό; Αν σας φαίνεται "χαζή" η ανησυχία μου συγχωρήστε την απειρία μου....

Και ένα άλλο παράπονο -λιγότερο οδυνηρό- που έχω είναι ότι τώρα πλέον που "μιλάει", δεν καταλαβαίνω πολλές φορές τι λέει Νιώθω πολύ άχρηστη εκείνη τη στιγμή. Αυτός να επιμένει με τη συγκεκριμένη λέξη κι εγώ να πετάω στην τύχη λέξεις που να τις μοιάζουν. Άλλες φορές το πετυχαίνω και άλλες όχι. Οι τελευταίες είναι και οι πιο απογοητευτικές.....

Παλιά θεωρούσα αξιοθαύμαστο να βλέπω ένα δίχρονο να μιλάει "κινέζικα" για μένα και η μαμά του να το καταλαβαίνει. Μου έλεγαν τότε, όταν θα γίνεις μάνα κι εσύ θα καταλαβαίνεις τα ακαταλαβίστικα του παιδιού σου.... Τώρα εγώ πως να το πάρω αυτό που μου συμβαίνει????

Ευχαριστώ που ακούσατε

Γεια σας...

Είμαι κανούρια στο forum, αν και έχει αρκετό καιρό που σας διαβάζω.

Έχω μια κόρη η οποία είναι 2 1/2 χρονών.

Θα ήθελα να απαντήσω στην gini.

Μην ανυσηχείς για τα γράμματα που μπερδεύει ο γιος σου. Κι η δικιά μας όταν άρχισε να μιλάει (περίπου 1 χρονών και κάτι) και για αρκετό καιρό μετά το έκανε αυτό. Ειδικά τον πουρέ τον έλεγε "κουρέ" και άλλα διάφορα.

Χωρίς να είμαι ειδική στο θέμα, πιστεύω ότι μερικές φορές "δεν πάει η γλώσσα τους" να πουν σωστά κάποιες λέξεις.

Τώρα που είναι 2 1/2 χρονών μιλάει πάρα πολύ και μάλιστα λέει και ιδιαίτερα δύσκολες λέξεις (καταννόωντας τη σημασία στους). Σπάνια μπερδεύει γράμματα στις λέξεις (μόνο στις πολύ μεγάλες και δύσκολες καμιά φορα). Μπορούμε να κάνουμε κανονική συζήτηση (σαν να συζητάμε με κάποιον ενήλικο).

Βέβαια είχα κι εγώ καμιά φορά το πρόβλημα που αναφέρεις. Δεν καταλάβαινα τί μου έλεγε (το παθαίνω ακόμη και τώρα καμιά φορά αν μιλάει γρήγορα). Τότε έκανα το ίδιο κόλπο... Προσπαθούσα να μαντέψω τί λέει συνήθως από τα συμφραζόμενα ή τη ρωτούσα να μου δείξει τί εννοεί.

Πάντως θα ήθελα να τονίσω γενικά ότι όσο πιο πολύ και όσο πιο καθαρά (όχι "μπεμπεκίστικα") μιλάμε σε ένα παιδί, τόσο πιο γρήγορα θα μάθει αυτό να μιλάει. Μιλάω εκ πείρας, γιατί εμείς της μιλάμε συνέχεια και της εξηγούμε ό,τι ρωτάει (γιατί είμαστε πλέον και στη φάση των "γιατί").

Τελειώνωντας να προσθέσω ότι το forum αυτό είναι μια καταπληκτική ιδέα και ένα μεγάλο μπράβο στους δημιουργούς του.

Σοφία

Συμφωνώ με την καινούργια μας φίλη SOFIA την οποία και καλοσωρίζω στην παρέα μας!

Προσθέτω μόνο ότι προπάθησε να μην είσαι αγχωμένη την ώρα που σου μιλάει.. Όταν είσαι αγχωμένη, μπλοκάρεις και δεν μπορείς να καταλάβεις τίποτα!!

Ό Δημήτρης μου από 20 μηνών όταν μου έλεγε κάποια λέξη που δεν καταλάβαινα και του απάνταγα ναι ναι για να το προσπερασουμε αντιλαμβανοτανε ότι δεν τον εχω καταλαβει και επεμενε μεχρι να μου το δωσει να το καταλαβω πολλές φορές και με μιμητικές κινήσεις!!

Απο τότε ακόμα και τώρα αν τύχει κάτι και δεν το καταλαβαίνω (26,5 μηνών) του λέω σύγνώμη αγοράκι μου βοήθησε με να το καταλάβω ή δειξτο μου κτλπ.. προσπαθώντας να μην αγχωθώ και προπάντων τον απογοητεύσω

Υ.Γ. Δεν εχεις παρατηρήσει οτι π.χ. Παρασκεύη που σταματάς την δουλειά τον καταλαβαίνεις λιγότερο από την Κυριακή το απόγευμα που έχετε περάσει ένα Σαββατοκύριακο μαζί ...?????????!!! Πάντως εγω εκει στην ηλικία των 20-22 μηνών αυτό και το είχα παρατηρήσει και το ειχα νιώσει.....

Koρίτσια ευχαριστώ για τις απαντήσεις.

Πάντως σίγουρα δεν του μιλάμε "μπεμπεκίστικα" και προσπαθώ να έχω τη καλύτερη δυνατή άρθρωση (δεν θα έλεγα βέβαια το ίδιο για τις γιαγιάδες ).

Κι εγώ "μαντεψιές" προσπαθώ να κάνω.

Λοιπόν, το μικρό τερατάκι (15 μηνών) λέει συνειδητά λίγες μόνο λέξεις, τις κλασικές. Το αστείο είναι όμως πως χρωματίζει τη φωνή της κάθε φορά με τέτοιο τρόπο, που ξέρεις τι θέλει (επιβεβαίωση, φροντίδα, βοήθεια, διάλογο,,,κλπ).

Άσε που πολλές φορές η γλώσσα του σώματός της και η ηθελημένη αποφυγή χρήσης της λέξης (πχ αντί να πει οχι, κουνάει το κεφάλι της) κάνουν τα πράγματα πολύ χαριτωμένα. Αυτό που δεν είναι χαριτωμένο, είναι ο πατέρας της (κλασσικό πεντάχρονο) που της μιλάει μωρουδίστικα, όσο και αν του εξηγώ. Βρίσκει ευκαιρία να πάιξει με «κούκλες», βλέπετε......

Ένα φαινόμενο άξιο παρατήρησης, είναι η αυτόματη χρήση λέξεων, που μάλλον δε τις καταλαβαίνει, συνήθως δισύλλαβων. Όταν τύχει δε να ταιριάζουν στην περίπτωση, γίνεται το έλα να δεις απο τα γέλια μας.

Το grand σουξέ, μετά το μαμά και μπαμπά είναι το «άσε με». Περιμένω με αγωνία την εφηβεία της!!!! (αν δε με ξεκάνει χαχα μέχρι τότε).

Τα κοριτσια παντως μιλανε πιο γρηγορα...Η φυση τους βιαζεται να αναδειχθει !!!!!

Ο μικρός μου γύρω στους 11 μήνες έλεγε μαμά μπαμπά, μέχρι και "γιαγιά έλα" έλεγε ο σκατούλης μου. Μετά άρχισε να περπατάει συγκεκριμένα 12,5 μηνών και τώρα μιλάει σπανιότατα. Φωνάζει μόνο "έλα-έλα" ή "εία" δηλ.θεία.

Μαμά μόνο άμα κλαίει και άν.

Απλά μου κάνει εντύπωση γιατί σταμάτησε τις λεξούλες

Τους ιδιους προβληματισμούς έχω και εγώ σχετικά με τον μικρό μου 15 μηνών τώρα. Εκτός από τα δικά του λέει μαμα, μπαμπά, γιαγιά , εκει και δυο τρεις ακόμη λέξεις. Νιώθω ότι θέλει να μιλήσει και δεν μπορεί. Είμαι και λιγάκι επηρρεασμένη από την κόρη μου που στην ηλικία του σχεδόν έκανε φράσεις με δύο λεξεις. Και δεν ξέρω τι να κάνω.

Του διαβάζω, του μιλάω αλλά γενικότερα δύσκολα συγκεντρώνεται. Είναι και υπερκινητικός και δεν ειναι απο τα παιδιά που θα πάρουν το βιβλιο και θα καθίσουν να δουν τις εικόνες.

Τελικά τα αγόρια ειναι πιο δύσκολα στην ανατροφή τους. Αν κάποιος έχει βρεί λύσεις περιμένω με αγωνία.

Είμαι και λιγάκι επηρρεασμένη από την κόρη μου που στην ηλικία του σχεδόν έκανε φράσεις με δύο λεξεις. Και δεν ξέρω τι να κάνω.

.

Λιτσα μου το ξαναγραψα...Τα κοριτσια λογω της γυναικειας φυσης του ειναι πιο ομιλιτηκα απο μικρα !!! Μιλαω εκ πειρας !!!!

ναι στους 15 μήνες δεν χρειάζεται ακόμα καθόλου να ανησυχείς....!!!

μίλα του κανονικά εσύ, ολόκληρες προτάσεις κτλ.

για το θέμα της διαπαιδαγώγησης των αγοριών μπορείς να ανοίξεις νέο τόπικ έτσι ώστε να το συζητήσουμε εκεί?

Κορίτσια βοηθήστε με σε κάτι αν ξέρετε..

Η μικρή μου είναι 20 μηνών και "μιλάει" ανεκτά για την ηλικία της. Δηλαδή λέει άνετα μαμά, μπαμπά, γιαγιά (όχι τόσο καθαρά το γ), πουπού (παππούς) κλπ.

Ακόμα δεν λέει δισύλαβες λέξεις εκτός απ'αυτές που ήδη προανέφερα και καμία τρισύλαβη. πχ. την πιπίλα την λέει πιπι, τώρα τελευταία πρόσθεσε και το Α οπότα κούγεται κάτι σαν πιπιγγγια.

Αυτό που παρατηρώ είναι ότι δεν λέει τα σύμφωνα εκτός από το Κ (κακά, καα (που σημαίνω ότι θέλει να κατέβει κάτω). Λέει μόνο νάνι, μαμ ή Μα ένα γνωστό μας που τον λένε Μάρκο ή βουβου (το σκυλάκι)

Προσπαθώ να την κάνω να πει εξίσου καθαρά συλλαβές όπως γάλα, ή λέξεις που να περιέχουν κι άλλα σύμφωνα ή να πει 2 λέξεις μαζί όπως μαμά νάνι.

Είναι κανονικό αυτό που κάνει για την ηλικία της ή εγώ ανησυχώ χωρίς λόγο πάλι. Μήπως πρέπει να την πάω για ένα απλό τσεκάρισμα σε κανένα λογοθεραπευτή?

Α! να προσθέσω ότι καταλαβαίνει ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Αφού αναγκάζομαι καμιά φορά που θέλω να φύγω από το σπίτι το πω στ' Αγγλικά στον άντρα μου αλλά και πάλι έχει καταλάβει κάποιες Αγγλικές λέξεις που σημαίνουν ότι θα φύγω από το σπίτι και κλαίει πάλι οπότε το'χω γυρίσει στα Ιταλικά. Δεν ξέρω άλλες γλώσσες αλλά μήπως κι αυτό που κάνω δεν είναι σωστό?

Ζana γιατί καλή μου δεν της το λες οταν θα φύγεις?? Πότε δεν έχω φύγει χωρίς να του το πω... και ας κλαψει και ας καθυστερήσω μεχρι να τον καταφέρω.. ακόμα και χτες που ήμασταν για καφε και αυτός έπαιζε στην πλατεία και είμασταν με θειες του τον μπαμπα του για να παω μίσο λεπτό σε ένα μαγαζί με ρούχα να κάνω μια αλλαγή εκεί δίπλα πήγα και του το είπα και όλοι με κοιτάγανε καλά καλά..

Νομίζω ότι με την ειλικρίνεια δημιουργείται σχεση εμπιστοσύνης που κανει πολύ καλό στα παιδιά...

Τώρα για τον λογοθεραπευτή... αφού κάτι σε προβληματίζει δεν είναι κακό να πάρεις μια άποψη ίσως από Σεπτέμβρη.. γιατι τώρα στις διακοπές μπορεί να δεις θεαματική πρόοδο..

Μάλλον έχω κάνει λάθος ρε Σοφάκι που την έχω μάθει έτσι αλλά αν της πω ότι θα φύγω από το σπίτι σηκώνει το κόσμο στο πόδι. Καμιά φορά θέλω να κατέβω στον κάτω όροφο που μένει ο πατέρας μου και όταν με πάρει χαμπάρι ότι λείπω σηκώνει το κόσμο στο πόδι. Ακούω τις τσιρίδες της από κάτω που είμαι και ανεβαίνω ολοταχώς.

Αντιθέτως όταν είμαστε έξω π..χ για ψώνια και απομακρυνθώ ή την αφήσω στον πατέρα της να μπω σε άλλο μαγαζί δεν τρέχει τίποτα. Εχτές είχαμε κατέβει κέντρο Πειραιά και την άφησα στο καρότσι μαζί με τον πατέρα της 3-4 φορές για αρκετή ώρα και όλα ήταν μια χαρά. Μπορώ να πω ότι δεν την ένοιαξε καθόλου.

Τέλος πάντων θα περιμένω όπως λες μέχρι τον Σεπτέμβριο αλλά ήθελα να ξέρω αν η ομιλία της είναι σε φυσιολογικά για την ηλικία της επίπεδα.

Μήπως ξέρεις κανείς κανένα καλό λογοθεραπευτή στην Περιοχή του Πειραιά?

1- δεν πρέπει να κάνεις ΚΑΜΙΑ διόρθωση σε αυτά που λέει.

το ότι δεν τα λέει δεν είναι επειδή δεν καταλαβαίνει την διαφορά αλλά επειδή η γλώσσα και η ευελιξία της ακόμα σε αυτή την ηλικία δεν είναι τόσο ανεπτυγμένη.

2. σε αυτή την ηλικία θα δείς πολλές αλλαγές γρήγορα όπως σου είπαν και οι άλλες μαμάδες.

Δεν θα ανησυχούσα στη θέση σου,...

για το άλλο θέμα - είναι εντελώς φυσιολογικό το άγχος αποχωρισμού σε αυτή την ηλικία,...

εάν θέλεις να πάς στον κάτω όροφο, γιατί δεν την παίρνεις μαζί?

Είναι μεν μικρή αλλά όπως έχεις καταλάβει και εσύ, ξέρει πολύ καλά τι θα κάνεις και θέλει να συμμετέχει και εκείνη.

Λογικό σε κάποια πράγματα να μη γίνεται οπότε και δεν μπορείς να αποφύγεις να κλάψει...

Να ξέρεις ότι αυτό που κάνεις με την διαφορετική γλώσσα καταλαβαίνει μιά χαρά ότι προσπαθείς να την ξεγελάσεις.

Με αυτό το τρόπο της λές ψέμματα, της μαθαίνεις και εκείνης να λέει ψέμματα στο μέλλον και έτσι να μην έχετε σχέση εμπιστοσύνης - απο τώρα δημιουργούνται οι βάσεις αυτές... ξανασκέψου λοιπόν αυτή την τακτική...

καλύτερα να χάσεις λίγο χρόνο τώρα με το να της μιλάς και να της εξηγείς γιατί πρέπει να κάνεις τι κτλ (όχι μια ώρα! αλλά για μισό λεπτό πχ) παρά να χαλάσεις τη σχέση σου μαζί της απο τώρα...

όταν δοκίμασες να την αφήσεις για να πάς στον κάτω όροφο ποιός έμεινε μαζί της? Μήπως δεν ειχε έμπνευση για το πως να την απασχολήσει εκείνη τη στιγμή? πχ ένα σφουγγάρι βρεγμένο στο μπάνιο με μια λεκανίτσα και μια κούκλα της να την κάνει μπάνιο πχ...

θέλει κολπάκια..

και δεν πειράζει να κλάψει για λίγο (ακόμα και αν ξεκουφαίνει τους πάντες) ειδικά απο τη στιγμή που αυτό είναι ελεγχόμενο κλάμα δηλαδή όταν σε άλλες περιπτώσεις έχει την προσοχή αλλού στραμμένη δεν φοβάται μη φύγεις.

για το θέμα τη γλώσσας πάντως ακόμα είναι νωρίς για να σου πεί κάποιος κάτι... συνήθως μετά τα δυόμισυ τρία χρόνια μπορούν να σου πούν κάτι...

παρόλα αυτά αν θες δες στους σύνδεσμοι Α-Ω στο γράμμα Γ, Γλώσσα, έχει διάφορα κέντρα να ρωτήσεις.

ενα απο αυτά γράφει στην ιστοσελίδα του

Παράθεση

Μέχρι τα δύο χρόνια οι λέξεις είναι ως επί το πλείστον μονοσύλλαβες ή δισύλλαβες. Οι απλοποιήσεις των λέξεων γίνονται συνήθως με μηχανισμούς όπως η απαλοιφή ενός συμφώνου ή μιας συλλαβής («νάνα» αντί μπανάνα), η απλοποίηση των συμφωνικών συμπλεγμάτων («_τίτι» αντί σπίτι), η εναρμόνιση ενός συμφώνου ή φωνήεντος με το γειτονικό του ( «τότα» αντί κότα και «γιγί» αντί «κλειδί»), η αλλαγή προς τα εμπρός ή προς τα πίσω της θέσης που αρθρώνεται ένα σύμφωνο στο στόμα («τιντί» αντί κλειδί), η μετακίνηση ενός συμφώνου σε άλλη θέση μέσα στη λέξη («κσύλο» αντί σκύλο), η προσθήκη συμφώνου ή φωνήεντος μέσα στη λέξη («γιέγια» αντί _έλα) και η αντικατάσταση των εξακολουθητικών συμφώνων από στιγμιαία («κιγκί» αντί κλειδί).

διάβασε όλα αυτά :

Πως επικοινωνούν τα παιδια τα πρώτα δύο χρόνια....

https://www.logosinstitute.gr/   (edit 2022)

(το κέντρο το διευθύνει ο κ.Φούρλας που είχε κάνει και μια πολύ καλή ενημέρωση σε σχέση με την ομιλία, στον παιδικό που εργάζομαι )

Μαρία μου ευχαριστώ πολύ για την αναλυτική απάντηση.

Δεν το'χα σκεφτεί ότι με το να μιλάω Αγγλικά ή Ιταλικά μπορεί να το θεωρεί ότι την κοροϊδεύω... αλήθεια δεν θα το ξανακάνω.

Αλλά καμιά φορά που απλώς κάνω νόημα στον άντρα μου ότι θέλω να πάω κάτω όταν η μικρή είναι στραμένη προς το διάδρομο, πάω να σηκώσω τα κλειδιά από το τραπέζι που είναι ακουμπισμένα και ακούει μέχρι και αύτό τον μικρό θόρυβο. Σε κλάσματα δευτερολέπτου καταλαβαίνει ότι αυτό σημαίνει ότι θα φύγω καί κάνει στροφή επιτόπου προς το μέρος μου.

Όταν πάω στον κάτω όροφο συνήθως μένει με τον πατέρα της. Όταν είναι σε άλλο δωμάτιο και είναι απασχολημένη με κάτι άλλο δεν υπάρχει πρόβλημα να φύγω. Το πρόβλημα είναι να μην με δει να ανοίγω την πόρτα ή να ακούσει ότι "πάω κάτω" .

Φυσικά και την παίρνω μαζί μου αλλά δεν μπορώ να το κάνω πάντα αυτό.

Προσπαθώ να της εξηγώ ότι πάω για λίγο στον παππού κι έρχομαι αλλά πάντα βάζει τα κλάματα. Το θέμα είναι ότι το κάνει και στον πατέρα της και σε όλους τους άλλους που αγαπάει (τον παππού της και την γιαγιά της) αλλά στο τέλος καταλαβαίνει ότι πρέπει να φύγουν από το σπίτι και στο τέλος τους χαιρετάει τις περισσότερες φορές.

Αλλά με μένα ποτέ δεν το κάνει αυτό. Πάντα μα πάντα κλαίει όταν με δει να βγαίνω απο την πόρτα γι΄αυτό και προσπαθώ να είναι σε άλλο δωματιο όταν είναι να κατέβω κάτω.

Να πω επίσης ότι εδώ και κα'να 8μηνο την έχει ό άντρας μου τα πρωινά που είμαι εγώ στην δουλειά και όχι η μαμά μου όπως την είχε πριν, αλλά παρόλ' αυτά δεν έχει κολλήσει περισσότερο μαζί του όπως νόμιζα αφού εκείνος είναι ο άνθρωπος που βλέπει συχνότερα επί 24ώρου βάσεως.

Θα περίμενε κανείς ότι θα είχε περισσότερο άγχος αποχωρισμού από τον πατέρα της παρά από μένα, αφού μ' εκείνον ξυπνάει το πρωί εκείνος την ταίζει την πάει βόλτες κλπ....... αλλά μόλις γυρίσω σπίτι και με δει δεν μπορώ να ξαναφύγω εύκολα.

μαμά είναι ΜΟΝΟ ΜΙΑ ότι και να έχει κανει σε ένα παιδί, να το παρατήσει και να φύγει να του κάνει αλλιώς κακό, το παιδί ΠΑΛΙ θα έχει ανάγκη πρώτα απο τη μαμά του.. ο σύνδεσμος είναι άρρηκτος, και δεν αλλάζει απλώς επειδή την προσέχει άλλος τα πρωινά .

Είναι κάτι εντελώς φυσιολογικό αυτό που βιώνετε, και είναι σημαντικό πάντα να την ειδοποιείς.

πάντα.

"πάω λίγο κάτω να δώσω λίγο ... στον παππού. (ότι άλλο έχεις να κάνεις), εντάξει? έλα να σου δώσω ένα φιλάκι και θα γυρίσω μόλις παίξεις και με τα ζωάκια σου"

αν κλαίει τότε, μετά απο μια αγκαλιά και δυο φιλάκια, δεν είναι κακό να φύγεις.

είναι κακό να φύγεις εάν δεν της το έχεις πεί και κλαίει γιατί ξαφνικά παίρνει χαμπάρι ότι εξαφανίστηκες, έφυγες και δεν της τόπες.

για αυτό έχει άγχος και όταν ακούει κλειδιά γυρνάει κτλ κτλ.

πες της

"αγάπη μου, απο εδώ και πέρα, πάντα θα σου λέω όταν είναι να πάω δίπλα, θα έρχομαι να σου δώσω ένα φιλάκι" δεν θα ξαναφύγω ΠΟΤΕ χωρίς να σου το πω"..

(επίσης είναι και κακό να παρατείνεις την αποχώρηση σου επειδή κλαίει - το έχω γράψει και αλλού αλλά η επανάλειψη δεν βλάπτει -)

το παιδί κλαίει επειδή θα φύγεις - εάν ακόμα παραμένεις εκεί για λίγο μηπως ηρεμήσει το παιδί δεν θα ηρεμήσει γιατί απλώς ξέρει ότι πρέπει να φύγεις - δεν είναι χαζούλι.

Ο λόγος δηλαδή για τον οποίο έχει άγχος όταν κλαίει ένα παιδί σε αυτή την ηλικία για τον αποχωρισμό, είναι περισσότερο φόβος προς το άγνωστο,

και όσο παρατείνεται με μακρόχρονες αγκαλιές και πολλές παρηγοριές τόσο αυτός απλώς συνεχίζεται για περισσότερη ώρα χωρίς να έχει καμια ουσιαστική διαφορά για το παιδί εάν η μητέρα ή γιαγιά κάτσει παραπάνω απο ένα λεπτό (ανάλογα την περίσταση) για να του πεί ότι πάει σε μια δουλειά (με το παιδί να κλαίει).

ειδοποιείς, φιλάς, τσεκάρεις, τελειώσαμε. απλά πράγματα.

Φαντάζομαι οτι τώρα στο κάνει αυτό αρκετά λόγο του οτι κατάλαβε ότι μπορεί ξαφνικά να φύγεις χωρίς να της το πείς. πιστέυω ότι όταν συνηθίσει ότι πάντα θα την ειδοποιείς θα χαλαρώσει λίγο.

Να ξέρεις πάντως ότι είναι και της ηλικίας για αυτό μην περιμένεις αυτό να εξαλειφθεί τα επόμενα ένα δύο χρόνια.

Αλλά σίγουρα θα την απαλλάξεις απο αυτό το άγχος ότι μπορεί κάθε στιγμή να φύγεις χωρίς να της το πείς.

Ευχαριστώ πολύ Μαράκι, χωρίς να ξέρω και πολλά πολλά πάντα ήμουν της τακτικής του να μιλάς στα παιδιά. Είδες καμιά φορά τι κάνουμε? Νομίζουμε ότι τα προστατεύουμε ενώ στην πραγματικότητα τους δημιουργούμε πρόβλημα με την συμπεριφορά μας.

Μαρία εχτές έγινε το απίστευτο. Της λέω κάποια στιγμή πάω κάτω στον παππού.. Αρχίζει να συνεφιάζει κι ετοιμάζεται να βάλει τις τσιρίδες οπότε της λέω- θα ερθω σε 5 λεπτά, πήγαινε να παίξεις με την μπάλα σου, έλα να σου δώσω ένα φιλάκι και μόλις γυρίσω θα σου δώσω άλλο ένα. Την φώναξε κι ό άντρας μου κι έκανε μεταβολή στο διάδρομο, πήγε στο γραφείο του πατέρα της κι εγώ έφυγα για κάτω........

Λες να ήτανε μεμονωμένο περιστατικό?

Δεν νομιζω κοριτσι μου..τα παιδια μαλλον καταλαβαινουν πολυ περισσοτερα απο οτι νομιζουμε..

ο δικος μου αν και αγορι μιλαει παρα πολυ καθαρα και πολλες λεξεις .

ολα τα γραμματα πεντακαθαρα .επλιζω να συνεχισει ετσι .

οσο για το προβλημα που ειχες και εσυ εγω απο την πρωτη μερα του ελεγα οτι η μαμα θα παει στη δουλεια και θα γυρισει το μεσημερι.κανενα προβλημα.

πιστευω οτι η γλυκουλα σου καταλαβαινει και πολυ καλα μαλιστα.

Έχω αρχίσει και αγχώνομαι με την Σωτηρία.

Μαμά, Μπαμπά, Γιαγιά & Παππού μόνο.