Υπάρχει νόμος για την πρωινή προσευχή ;;

Καλησπέρα.

Θα ήθελα να ρωτήσω αν κάποιος γνωρίζει αν προβλέπεται από κάποιο νόμο το ότι στο πρόγραμμα του νηπιαγωγείου περιλαμβάνεται η πρωινή προσευχή. Επίσης, πού προβλέπεται η ύπαρξη εικόνας του Χριστού μέσα στην τάξη.

Ευχαριστώ.

http://nip-oloimero.sch.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=RESOURCE&cresrc=75&cnode=37

Για το πρόγραμμα. Για την εικόνα δεν υπάρχει κάτι αλλά είθισται....

http://nip-oloimero.sch.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=RESOURCE&cresrc=75&cnode=37

Για το πρόγραμμα. Για την εικόνα δεν υπάρχει κάτι αλλά είθισται....

Ευχαριστώ για την απάντησή σου. Θα ήθελα να καταλάβω με ποιο σκεπτικό υπάρχει η προσευχή στο πρόγραμμα. Είσαι νηπιαγωγός, miriki; Έχεις κάποια ιδέα;

Nαι είμαι νηπιαγωγός.

Μέσα στο αναλυτικό πρόγραμμα (αν και λιγότερο από το παλαιότερο) υπάρχει σαφής αναφορά στόχων που σχετίζονται με την καλλιέργεια της Ορθόδοξης Χριστιανικής πίστης. Πλέον εντάσσεται κυρίως στο πλαίσιο της παράδοσης, αλλά η επιρροή της εκκλησίας και της θρησκείας στην εκπαίδευση είναι ακόμη ισχυρότατη. Ο εκκλησιασμός στο δημοτικό είναι στάνταρ και στα μικρά μέρη και στο νηπιαγωγείο.Σκέψου ότι υπάρχουν νηπιαγωγοί που διδάσκουν το "Πάτερ ημών" και το "Πιστεύω" σε τμήματα με 30 και 40 % αλλόθρησκους/ αλλόδοξους.

Επίσης σε πολλά μέρη της Ελλάδας το θρησκευτικό συναίσθημα των γονέων είναι πολύ υψηλότερο από ότι νομίζουμε ακόμη κι αν είναι για τους τύπους και από συνήθεια (π.χ. πάω στην εκκλησία μισή ώρα πριν την Ανάσταση με τα καινούρια μου ρούχα ή πάω κάθε Κυριακή κάνω κάτι σταυρούς να με το συμπάθειο αλλά σφάζομαι με τη διπλανή μου για τα λεμόνια της λεμονιάς που είναι στο φράχτη μας).

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι είναι καλό να καλλιεργείται το θρησκευτικό συναίσθημα και η αντίληψη της ύπαρξης μιας ανώτερης δύναμης, αλλά είμαι ενάντια στην ... κατήχηση. Αυτή θεωρώ ότι είναι δουλειά και επιλογή της οικογένειας. Επίσης το σχολείο οφείλει να συμπεριλαμβάνει όοοοοολα τα παιδιά και να τα κάνει να αισθάνονται καλοδεχούμενα.

Έτσι χρησιμοποιώ δυο προσευχές μία το πρωί και μία πριν το μεσημεριανό φαγητό που είναι ουδέτερες και δεν σχετίζονται με κανένα δόγμα και πίστη.

Βέβαια το Δεκέμβριο τα θέματά μας είναι κυρίως Χριστουγεννιάτικα, το ίδιο και την Άνοιξη με το Πάσχα. Βάλε και τις σημαντικές γιορτές (Τριών Ιεραρχών, Πολιούχος περιοχής κλπ). Η διαφορετικότητα και η διαπολιτισμικότητα μπορεί να βρει χώρο με κατάλληλους χειρισμούς, όμως κατά βάση το πρόγραμμα είναι κομμένο και ραμμένο στην κυρίαρχη κουλτούρα και τις παραδόσεις της.

Nαι είμαι νηπιαγωγός.

Μέσα στο αναλυτικό πρόγραμμα (αν και λιγότερο από το παλαιότερο) υπάρχει σαφής αναφορά στόχων που σχετίζονται με την καλλιέργεια της Ορθόδοξης Χριστιανικής πίστης. Πλέον εντάσσεται κυρίως στο πλαίσιο της παράδοσης, αλλά η επιρροή της εκκλησίας και της θρησκείας στην εκπαίδευση είναι ακόμη ισχυρότατη. Ο εκκλησιασμός στο δημοτικό είναι στάνταρ και στα μικρά μέρη και στο νηπιαγωγείο.Σκέψου ότι υπάρχουν νηπιαγωγοί που διδάσκουν το "Πάτερ ημών" και το "Πιστεύω" σε τμήματα με 30 και 40 % αλλόθρησκους/ αλλόδοξους.

 

Επίσης σε πολλά μέρη της Ελλάδας το θρησκευτικό συναίσθημα των γονέων είναι πολύ υψηλότερο από ότι νομίζουμε ακόμη κι αν είναι για τους τύπους και από συνήθεια (π.χ. πάω στην εκκλησία μισή ώρα πριν την Ανάσταση με τα καινούρια μου ρούχα).

 

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι είναι καλό να καλλιεργείται το θρησκευτικό συναίσθημα και η αντίληψη της ύπαρξης μιας ανώτερης δύναμης, αλλά είμαι ενάντια στην ... κατήχηση. Αυτή θεωρώ ότι είναι δουλειά και επιλογή της οικογένειας. Επίσης το σχολείο οφείλει να συμπεριλαμβάνει όοοοοολα τα παιδιά και να τα κάνει να αισθάνονται καλοδεχούμενα.

 

Έτσι χρησιμοποιώ δυο προσευχές μία το πρωί και μία πριν το μεσημεριανό φαγητό που είναι ουδέτερες και δεν σχετίζονται με κανένα δόγμα και πίστη.

 

Βέβαια το Δεκέμβριο τα θέματά μας είναι κυρίως Χριστουγεννιάτικα, το ίδιο και την Άνοιξη με το Πάσχα. Βάλε και τις σημαντικές γιορτές (Τριών Ιεραρχών, Πολιούχος περιοχής κλπ). Η διαφορετικότητα και η διαπολιτισμικότητα μπορεί να βρει χώρο με κατάλληλους χειρισμούς, όμως κατά βάση το πρόγραμμα είναι κομμένο και ραμμένο στην κυρίαρχη κουλτούρα και τις παραδόσεις της.

Δυστυχώς και στην Αθήνα το θρησκευτικό συναίσθημα των γονέων είναι πολύ υψηλότερο από ότι νόμιζα. Τόλμησα πέρισι σε συνέλευση γονέων με τις παιδαγωγούς να ρωτήσω γιατί κάνουν προσευχή τα παιδιά μας και έπεσαν 40 γονείς και 6 βρεφονηπιοκόμοι να με φάνε. Δεν είδα υποστήριξη από κανέναν.....

Ως γονείς, εμείς δε μπορούμε να πάμε πολύ κόντρα σε όσα είναι κατεστημένα στο σχολείο, γιατί πάντα έχουμε το φόβο ότι το παιδί μας μπορεί να αντιμετωπιστεί αρνητικά από τον/την παιδαγωγό.

Εσείς, όμως ως δάσκαλοι-παιδαγωγοί, γιατί δεν κάνετε κάτι για να αλλάξετε τα κακώς κείμενα της δημόσιας εκπαίδευσης ως προς αυτό το ζήτημα που θέτω; Έχει συζητηθεί στον κλάδο σας το θέμα της κατήχησης που υφίστανται τα παιδιά σε ένα κράτος που θεωρείται ότι έχει ανεξιθρησκεία; Έχετε πάρει κάποιες πρωτοβουλίες;

Kαι των εκπαιδευτικών το θρησκευτικό/ εθνικό φρόνημα είναι υψηλό (και ευτυχώς από μια άποψη γιατί με τις συνθήκες που επικρατούν κανείς δεν θα πήγαινε στο σχολείο να διδάξει αν δεν είχε το φιλότιμο για την πατρίδα και τα παιδιά). Έτσι αυτό το ζήτημα είναι ιδιαίτερα ακανθώδες για όλους και κανείς δεν το αγγίζει γιατί είναι δυνατό να ξεσπάσουν πολύ άγριες διαμάχες.

Εφόσον είναι νόμος του κράτους εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά περισσότερα από το να προσαρμοζόμαστε στα δεδομένα της τάξης. Ψάξε να βρεις θέματα για εκείνη την υπέροχη δασκάλα, διευθύντρια δημοτικού της Γκράβας που εκδιώχθηκε ακριβώς γιατί έκανε τη διαπολιτισμική εκπαίδευση πράξη. Αντί για τις κλασικές προσευχές απήγγελναν ένα υπέροχο ποίημα του Ρίτσου που αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους και απευθύνεται στο Θεό. Στενά μυαλά, δυστυχισμένες ζωές......

Δες εδώ

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=40707

Kαι των εκπαιδευτικών το θρησκευτικό/ εθνικό φρόνημα είναι υψηλό (και ευτυχώς από μια άποψη γιατί με τις συνθήκες που επικρατούν κανείς δεν θα πήγαινε στο σχολείο να διδάξει αν δεν είχε το φιλότιμο για την πατρίδα και τα παιδιά). Έτσι αυτό το ζήτημα είναι ιδιαίτερα ακανθώδες για όλους και κανείς δεν το αγγίζει γιατί είναι δυνατό να ξεσπάσουν πολύ άγριες διαμάχες.

 

Εφόσον είναι νόμος του κράτους εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά περισσότερα από το να προσαρμοζόμαστε στα δεδομένα της τάξης. Ψάξε να βρεις θέματα για εκείνη την υπέροχη δασκάλα, διευθύντρια δημοτικού της Γκράβας που εκδιώχθηκε ακριβώς γιατί έκανε τη διαπολιτισμική εκπαίδευση πράξη. Αντί για τις κλασικές προσευχές απήγγελναν ένα υπέροχο ποίημα του Ρίτσου που αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους και απευθύνεται στο Θεό. Στενά μυαλά, δυστυχισμένες ζωές......

Τώρα, για να λέμε την αλήθεια, άσχετα με τη θέση του καθενός απέναντι στη θρησκεία, εάν είναι υποχρεωτικό δια νόμου να λέγεται προσευχή, η υπέροχη αυτή δασκάλα έκανε κάτι παράνομο, το οποίο ήταν σε κάθετη αντίθεση με αυτό το οποίο έχει υπογράψει στη σύμβαση με τον εργοδότη της και το οποίο προφανώς επίσης ερχόταν σε αντίθεση με το λεγόμενο "κοινό αίσθημα".

Εάν η προσευχή είναι υποχρεωτική, είναι υποχρεωτική. Εάν δεν μας αρέσει ας το αλλάξουμε. Προσωπικά δεν με πειράζει καθόλου που υπάρχει. Αυτή είναι η επίσημή μας θρησκεία, έχουμε σχεδόν όλες εδώ μέσα βαφτίσει τα παιδιά μας, οποτε τι ακριβώς συζητάμε? Τι είναι χειρότερο, οέο? Ο προσηλυτισμός του σχολείου ή ότι βαφτίζουμε τα παιδιά μας σε μια θρησκεία με την οποία προφανώς δεν συμφωνούμε, αφού δεν θέλουμε να την μάθουν τα παιδιά μας?

Κατερίνα, το θέμα είναι ότι η επίσημη θρησκεία του Κράτους σύμφωνα με το Σύνταγμα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού. Ώσπου να αναθεωρηθεί αυτό και να χωριστούν Κράτος και Εκκλησία, η προσευχή κατά πάσα πιθανότητα θα συνεχίσει να είναι στο πρόγραμμα.

Τώρα, για να λέμε την αλήθεια, άσχετα με τη θέση του καθενός απέναντι στη θρησκεία, εάν είναι υποχρεωτικό δια νόμου να λέγεται προσευχή, η υπέροχη αυτή δασκάλα έκανε κάτι παράνομο, το οποίο ήταν σε κάθετη αντίθεση με αυτό το οποίο έχει υπογράψει στη σύμβαση με τον εργοδότη της και το οποίο προφανώς επίσης ερχόταν σε αντίθεση με το λεγόμενο "κοινό αίσθημα".

 

Εάν η προσευχή είναι υποχρεωτική, είναι υποχρεωτική. Εάν δεν μας αρέσει ας το αλλάξουμε. Προσωπικά δεν με πειράζει καθόλου που υπάρχει. Αυτή είναι η επίσημή μας θρησκεία, έχουμε σχεδόν όλες εδώ μέσα βαφτίσει τα παιδιά μας, οποτε τι ακριβώς συζητάμε? Τι είναι χειρότερο, οέο? Ο προσηλυτισμός του σχολείου ή ότι βαφτίζουμε τα παιδιά μας σε μια θρησκεία με την οποία προφανώς δεν συμφωνούμε, αφού δεν θέλουμε να την μάθουν τα παιδιά μας?

Για μένα το χειρότερο είναι ο προσηλυτισμός του σχολείου. Το τι κάνει ο καθένας στο σπίτι του είναι δική του υπόθεση. Λυπάμαι που επιλέγουμε οι περισσότεροι να βαφτίζουμε τα παιδιά μας, αλλά δε μου πέφτει λόγος. Για το σχολείο όμως, που είναι δημόσιο αγαθό το οποίο μου προσφέρεται χάρη στα χρήματα που πληρώνω στο κράτος, είμαι υποχρεωμένη να έχω άποψη και η άποψή μου είναι ότι εντελώς ύπουλα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να διαμορφώσουν ανελεύθερες συνειδήσεις.

Επίσης, προσωπικά δε με πειράζει που υπάρχει η προσευχή, γιατί ξέρω ότι η κόρη μου είναι μυαλωμένη. Ό,τι και να καταπιεί αμάσητο στη σχολική της πορεία, της έχω εμπιστοσύνη. Και θα δεχτώ οποιαδήποτε επιλογή της στην ενήλικη ζωή της, αρκεί να μη μπει σε καμιά παράξενη επικίνδυνη αίρεση.

Κατερίνα, το θέμα είναι ότι η επίσημη θρησκεία του Κράτους σύμφωνα με το Σύνταγμα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού. Ώσπου να αναθεωρηθεί αυτό και να χωριστούν Κράτος και Εκκλησία, η προσευχή κατά πάσα πιθανότητα θα συνεχίσει να είναι στο πρόγραμμα.

Άρα δεν υπάρχει φως....

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι είναι καλό να καλλιεργείται το θρησκευτικό συναίσθημα και η αντίληψη της ύπαρξης μιας ανώτερης δύναμης,

για ποιο λόγο είναι καλό;

Για μένα το χειρότερο είναι ο προσηλυτισμός του σχολείου. Το τι κάνει ο καθένας στο σπίτι του είναι δική του υπόθεση. Λυπάμαι που επιλέγουμε οι περισσότεροι να βαφτίζουμε τα παιδιά μας, αλλά δε μου πέφτει λόγος. Για το σχολείο όμως, που είναι δημόσιο αγαθό το οποίο μου προσφέρεται χάρη στα χρήματα που πληρώνω στο κράτος, είμαι υποχρεωμένη να έχω άποψη και η άποψή μου είναι ότι εντελώς ύπουλα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να διαμορφώσουν ανελεύθερες συνειδήσεις.

Συμφωνώ και επαυξάνω!

Kαι των εκπαιδευτικών το θρησκευτικό/ εθνικό φρόνημα είναι υψηλό (και ευτυχώς από μια άποψη γιατί με τις συνθήκες που επικρατούν κανείς δεν θα πήγαινε στο σχολείο να διδάξει αν δεν είχε το φιλότιμο για την πατρίδα και τα παιδιά). Έτσι αυτό το ζήτημα είναι ιδιαίτερα ακανθώδες για όλους και κανείς δεν το αγγίζει γιατί είναι δυνατό να ξεσπάσουν πολύ άγριες διαμάχες.

 

Εφόσον είναι νόμος του κράτους εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά περισσότερα από το να προσαρμοζόμαστε στα δεδομένα της τάξης. Ψάξε να βρεις θέματα για εκείνη την υπέροχη δασκάλα, διευθύντρια δημοτικού της Γκράβας που εκδιώχθηκε ακριβώς γιατί έκανε τη διαπολιτισμική εκπαίδευση πράξη. Αντί για τις κλασικές προσευχές απήγγελναν ένα υπέροχο ποίημα του Ρίτσου που αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους και απευθύνεται στο Θεό. Στενά μυαλά, δυστυχισμένες ζωές......

Αν όμως για κάποιο λόγο δεν θέλουμε να συμμετέχει το παιδί μας δεν υπάρχει πρόβλημα φανταζομαι, σωστα? (χαζη ερώτηση)

Δλδ δεν ζητάμε να αλλάξει ο νόμος, ούτε οι άλλοι γονεις τα πιστευω τους, απλά εμείς δεν συμμετέχουμε. Ή επειδή το αναφέρει το πρόγραμμα είναι υποχρεωτικό?

Αν όμως για κάποιο λόγο δεν θέλουμε να συμμετέχει το παιδί μας δεν υπάρχει πρόβλημα φανταζομαι, σωστα? (χαζη ερώτηση)

Δλδ δεν ζητάμε να αλλάξει ο νόμος, ούτε οι άλλοι γονεις τα πιστευω τους, απλά εμείς δεν συμμετέχουμε. Ή επειδή το αναφέρει το πρόγραμμα είναι υποχρεωτικό?

Μάλι υπάρχεις νόμος που μπορείς να ζητήσεις να εξαιρεθεί το παιδί σου από το μάθημα των θρησκευτικών.

Επίσης για να μην κουράζεστε , το θέμα έχει συζητηθεί αναλυτικά ανα τα χρόνια κι εδώ

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=48951&highlight=%F0%F1%EF%F3%E5%F5%F7%E7+%F3%F7%EF%EB%E5%E9%E1&page=15

Επίσης... άλλο να γίνεται μια προσευχή και άλλο πράγμα ο προσηλυτισμός.

Αν διαπιστώσετε ότι κάποιος δάσκαλος προσηλυτίζει το παιδί σας σε οποιοδήποτε θρήσκευμα/δόγμα κλπ, μπορείτε να πράξετε τα νόμιμα.

Στα βιβλία της Δ' δημοτικού που ξεφίλισα λιγάκι είδα ότι έχει αναφορές και σε άλλες θρησκείες, είδα νομίζω και φωτο από τέμενος και συναγωγή.

Χαλαρώστε λίγο, μια προσευχή ορθόδοξου ή μουσουλμανικού περιεχομένου δεν σημαίνει ότι προσηλυτίζει τα παιδάκια (που δεν ξέρουν και τι κάνουν κιόλας όταν προσεύχονται).

Για μένα το χειρότερο είναι ο προσηλυτισμός του σχολείου.

Από τη στιγμή που έχεις μυαλωμένο παιδί τι σε αγχώνει ο προσηλυτισμός?

Εδώ τα άμυαλα δεν τρέχουν κάθε κυριακή στα κατηχητικά

Μάλι υπάρχεις νόμος που μπορείς να ζητήσεις να εξαιρεθεί το παιδί σου από το μάθημα των θρησκευτικών.

 

Επίσης για να μην κουράζεστε , το θέμα έχει συζητηθεί αναλυτικά ανα τα χρόνια κι εδώ

 

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=48951&highlight=%F0%F1%EF%F3%E5%F5%F7%E7+%F3%F7%EF%EB%E5%E9%E1&page=15

 

Επίσης... άλλο να γίνεται μια προσευχή και άλλο πράγμα ο προσηλυτισμός.

Αν διαπιστώσετε ότι κάποιος δάσκαλος προσηλυτίζει το παιδί σας σε οποιοδήποτε θρήσκευμα/δόγμα κλπ, μπορείτε να πράξετε τα νόμιμα.

 

Στα βιβλία της Δ' δημοτικού που ξεφίλισα λιγάκι είδα ότι έχει αναφορές και σε άλλες θρησκείες, είδα νομίζω και φωτο από τέμενος και συναγωγή.

 

Χαλαρώστε λίγο, μια προσευχή ορθόδοξου ή μουσουλμανικού περιεχομένου δεν σημαίνει ότι προσηλυτίζει τα παιδάκια (που δεν ξέρουν και τι κάνουν κιόλας όταν προσεύχονται).

Harlow για την προσευχή λέει όχι για το μάθημα των θρησκευτικών...

Κατά τα άλλα συμφωνώ απόλυτα όσο αναφορά το χαΛΑρωμα..

Harlow, σύμφωνοι.

Νομίζω όμως ότι το πρόβλημα της katerina2 και άλλων γονιών με παρόμοιες σκέψεις είναι το ότι δεν θέλουν να "απομονώσουν" το παιδί τους, δεν θέλουν να φανεί ότι διαφοροποιείται/αποστασιοποιείται από την τάξη, με το να το εξαιρέσουν (κατερίνα, διόρθωσε με αν κάνω λάθος). Θα ήθελαν απλώς ένα πιο inclusive περιβάλλον ( η miriki το εξήγησε πολύ ωραία πριν) - το οποίο όπως είπαμε απέχει, για τους λόγους που ανέφερα παραπάνω).

[

Harlow για την προσευχή λέει όχι για το μάθημα των θρησκευτικών...

Κατά τα άλλα συμφωνώ απόλυτα όσο αναφορά το χαΛΑρωμα..

ναι βρε πουλάκι μου, αλλά μια προσευχή δεν σε προσηλυτίζει, όπως και να το κάνουμε.

Και επειδή κάποια κοπέλα ανέφερε τον προσηλυτισμό στο συγκεκριμένο θέμα, γι'αυτό κι εγώ έβαλα το λινκ από περασμένες παρόμοιες συζητήσεις, για να μην λέμε τα ίδια και τα ίδια.

ναι βρε πουλάκι μου, αλλά μια προσευχή δεν σε προσηλυτίζει, όπως και να το κάνουμε.

Και επειδή κάποια κοπέλα ανέφερε τον προσηλυτισμό στο συγκεκριμένο θέμα, γι'αυτό κι εγώ έβαλα το λινκ από περασμένες παρόμοιες συζητήσεις, για να μην λέμε τα ίδια και τα ίδια.

τότε σύμφωνοι σε όλα

Harlow, σύμφωνοι.

 

Νομίζω όμως ότι το πρόβλημα της katerina2 και άλλων γονιών με παρόμοιες σκέψεις είναι το ότι δεν θέλουν να "απομονώσουν" το παιδί τους, δεν θέλουν να φανεί ότι διαφοροποιείται/αποστασιοποιείται από την τάξη, με το να το εξαιρέσουν (κατερίνα, διόρθωσε με αν κάνω λάθος). Θα ήθελαν απλώς ένα πιο inclusive περιβάλλον ( η miriki το εξήγησε πολύ ωραία πριν) - το οποίο όπως είπαμε απέχει, για τους λόγους που ανέφερα παραπάνω).

Το inclusive περιβάλλον υπάρχει στα σχολικά βιβλία

Στα βιβλία της B' δημοτικού που ξεφίλισα λιγάκι είδα ότι έχει αναφορές και σε άλλες θρησκείες, είδα νομίζω και φωτο από τέμενος και συναγωγή.

Επίσης το inclusive περιβάλλον το δημιουργού και οι δάσκαλοι με την συμπεριφορά τους.

Μια πρωϊνή προσευχή δεν απομονώνει κανένα παιδί οποιασδήποτε θρησκείας όταν ο δάσκαλος κάνει σωστά την δουλειά του στα συγκεκριμένα ευαίσθητα θρησκευτικά ζητήματα.

Και έχω καλά παραδείγματα δασκάλων από τα σχολεία της περιοχής μου.

Η νηπιαγωγός μας (που ακόμα πάμε και την βλέπουμε) σε όσα αλλόθρησκα παιδάκια δεν απείχαν από τις σχολικές γιορτές (γιατί υπάρχουν αλλοδαποί γονείς που δεν επιτρέπουν στα παιδιά του να λαμβάνουν μέρος σε σχολικές γιορτές), ΠΟΤΕ δεν τους έδωσε ποίημα που να αναφέρει μέσα Παναγίες, τσολιάδες, Κολοκοτρώνηδες κλπ.

Πάντα είχαν ποιηματάκια με περιεχόμενο την ειρήνη στον κόσμο κλπ.

Έχω κι άλλα παραδείγματα από το Δημοτικό αλλά θα μακρυγορήσω και θα χαθεί πάλι το νόημα της κουβέντας.

Ο σωστός δάσκαλος έστω κι αυτός που διδάσκει θρησκευτικά, μπορεί να έχει αλλόθρησκα παιδάκια στην τάξη του , χωρίς να τα υποχρεώνει να μάθουν το μάθημα. Να γίνει μεν εγγράφως η εξαίρεση για να μην δίνει εξετάσεις το παιδί, αλλά να είναι με την τάξη του και τους συμμαθητές του αν δεν έχουν αντίρρηση και οι γονείς του.

Αν όμως για κάποιο λόγο δεν θέλουμε να συμμετέχει το παιδί μας δεν υπάρχει πρόβλημα φανταζομαι, σωστα? (χαζη ερώτηση)

Δλδ δεν ζητάμε να αλλάξει ο νόμος, ούτε οι άλλοι γονεις τα πιστευω τους, απλά εμείς δεν συμμετέχουμε. Ή επειδή το αναφέρει το πρόγραμμα είναι υποχρεωτικό?

Το παιδάκι έχει δικαίωμα να απέχει. Μου το πρότειναν και οι δασκάλες της. Αλλά αυτό μου φαίνεται γελοίο. Δε θέλω να νιώθει αποκλεισμένο το παιδί μου για κανένα λόγο.

Harlow, σύμφωνοι.

 

Νομίζω όμως ότι το πρόβλημα της katerina2 και άλλων γονιών με παρόμοιες σκέψεις είναι το ότι δεν θέλουν να "απομονώσουν" το παιδί τους, δεν θέλουν να φανεί ότι διαφοροποιείται/αποστασιοποιείται από την τάξη, με το να το εξαιρέσουν (κατερίνα, διόρθωσε με αν κάνω λάθος). Θα ήθελαν απλώς ένα πιο inclusive περιβάλλον ( η miriki το εξήγησε πολύ ωραία πριν) - το οποίο όπως είπαμε απέχει, για τους λόγους που ανέφερα παραπάνω).

Όχι, δεν κάνεις λάθος. Αυτό ακριβώς θα με ενοχλούσε. Να διαφοροποιείται το παιδί μου.

ναι βρε πουλάκι μου, αλλά μια προσευχή δεν σε προσηλυτίζει, όπως και να το κάνουμε.

Και επειδή κάποια κοπέλα ανέφερε τον προσηλυτισμό στο συγκεκριμένο θέμα, γι'αυτό κι εγώ έβαλα το λινκ από περασμένες παρόμοιες συζητήσεις, για να μην λέμε τα ίδια και τα ίδια.

Θα έλεγα ότι μια καθημερινή προσευχή επί 13 τουλάχιστον χρόνια δημιουργεί ευνοϊκό περιβάλλον για να ακολουθήσεις αργότερα "συνειδητά" κάποια θρησκεία εις βάρος κάποιας άλλης.

Θα έλεγα ότι μια καθημερινή προσευχή επί 13 τουλάχιστον χρόνια δημιουργεί ευνοϊκό περιβάλλον για να ακολουθήσεις αργότερα "συνειδητά" κάποια θρησκεία εις βάρος κάποιας άλλης.

βρε κατερίνα μου αν ήταν έτσι, το μεγαλύτερο ποσοστό όλων εμάς που προσευχές, εκκλησιασμοί κ.τ.λ ήταν πιο έντονα, στις εκκλησίες τις Κυριακές θα υπήρχε συνωστισμός και θα κυκλοφορούσαμε όλες με φούστα στον αστράγαλο και κότσο.

Νομίζω ότι η θρησκεία που θα ακολουθήσει ο καθένας ( αν φυσικά ακολουθήσει ) εξαρτάται αποκλειστικά από το οικογενειακό περιβάλλον.

Το παιδάκι έχει δικαίωμα να απέχει. Μου το πρότειναν και οι δασκάλες της. Αλλά αυτό μου φαίνεται γελοίο. Δε θέλω να νιώθει αποκλεισμένο το παιδί μου για κανένα λόγο.

Και εγώ δεν συμφωνώ καθόλου ούτε με την πρωινή προσευχή ούτε με τον εκκλησιασμό, ούτε με την αναγραφή του θρησκεύματος κλπ.

Όμως από την άλλη δεν το βρίσκω και τόσο κακό να γινεται πχ η πρωινή προσευχή ή να υπάρχει μια εικονιτσα πάνω από τον πίνακα από την στιγμή μάλιστα που βλέπω ότι για πολλους ανθρώπους είναι κάτι σημαντικό. Η λύση του να μην συμμετέχει το παιδί μου φαινεται προτιμότερη. Ίσως στα δικά μου χρόνια να μπορουσε να θεωρηθεί αποκλεισμός, αλλά πλεον δεν νομιζω να τίθεται τέτοιο θέμα, σίγουρα τα παιδια που δεν θα συμμετέχουν θα είναι περισσότερα.

Θα έλεγα ότι μια καθημερινή προσευχή επί 13 τουλάχιστον χρόνια δημιουργεί ευνοϊκό περιβάλλον για να ακολουθήσεις αργότερα "συνειδητά" κάποια θρησκεία εις βάρος κάποιας άλλης.

Μπα, μην το λες! Και εγώ παρακολουθούσα την προσευχή, εκκλησιαζόμουν με το σχολειο και στο δημοτικό ο δάσκαλος αντικαθιστούσε κάποια μαθήματα με παραβολές , μας παροτρυνε να παμε κατηχητικό κλπ Όμως δεν με λες και τυπική χριστιανη, υπερίσχυσαν τα πιστευω των γονιών μου