ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ?

Καλή σας μέρα.

Ενδεχομένως το συγκεκριμένο θέμα να το έχετε ξανασυζητήσει, αλλά είμαι σχετικά νέα στην παρέα σας και δεν το έχω παρακολουθήσει.

Το πρόβλημα μου είναι με το θέμα του ύπνου του μικρού μου, που είναι 8 μηνών. Ενώ με την πρώτη μου κόρη δεν το είχα αντιμετωπίσει, τώρα το ζω έντονα. Και για να μην σας κουράζω άλλο, ο μικρός "κακώς" έχει μάθει στα χεράκια και ενώ νυστάζει πολύ και κοιμάται στην αγκαλιά, μόλις κάνεις να τον ακουμπήσεις στο κρεβάτι ξυπνάει και αρχίζει η γκρίνια. Και δεν είναι μόνο γκρίνια, όσο περνάει η ώρα αρχίζει η τσιρίδα, με αποτέλεσμα να ξυπνάει για τα καλά.

Έχω προσπαθήσει μερικές μέρες να τον αφήσω μέχρι να σταματήσει αλλά δεν φαίνεται να πιάνει το κόλπο. Χτες για την ακρίβεια, ήμουν στο δωμάτιο 1 ώρα και 1 τέταρτο όπου τον είχα σηκώσει πολλές φορές και τον είχα βάλει πάλι στο κρεβάτι του άλλες τόσες. Προσπάθησα να τον "παίξω" λίγο, όντας ξαπλωμένος στο κρεβάτι του, ώστε να μην τον πάρω αγκαλιά αλλά μάταια. Το αποτέλεσμα ήταν να τον πάρω στο σαλόνι και μόλις έκατσε δίπλα στον πατέρα του, είχε κοιμηθεί μέσα σε 5 λεπτά στον καναπέ. Τον μεταφέραμε στο κρεβάτι και δεν ξύπνησε, ευτυχώς. Και αυτό στις 11:00 το βράδυ!!

Τί να κάνω? Πείτε μου!! Να συνεχίσω την επιμονή για το κρεβάτι και το πολύ κλάμα, ή να τον έχω μέχρι να αποκοιμηθεί μόνος τους, οπότε γλιτώνουμε τις τσιρίδες??? Ευχαριστώ για την όποια απάντηση!!

μπορεί με την κόρη σου να μην είχες πρόβλημα αλλά να ξέρεις ότι κανένα παιδάκι δεν είναι ίδιο με το άλλο. μάλλον είναι αγκαλίτσας!!!

τι ώρα τον κάνεις μπάνιο? όσο πιο αργά τόσο πιο καλά. τα περισσότερα παιδάκια μετά το μπάνιο χαλαρώνουν.

προσπάθησε το τελευταίο γεύμα του να είναι γάλα και στο νερό να βάλεις τήλιο. και το τήλιο επίσης χαλαρώνει.

Σε ευχαριστώ vagia_b....

Το έχω δοκιμάσει και το τήλιο (από την μαμά ως παλαιότερη) αλλά δεν άλλαξε κάτι. Τώρα που κάνει ζέστη, τον κάνω μπάνιο συχνά μέσα στην μέρα. Θα προσπαθήσω να τον κάνω και μια τελευταία πριν κοιμηθεί.

Είναι όντως αγκαλίτσας από ότι φαίνεται.

Το θέμα είναι επιμένω ή κάνω πίσω?

Ξέρω πως το κάθε παιδάκι θέλει την δική του αντιμετώπιση και στα λόγια (παιδιάτρων & ψυχολόγων)είναι όλα καλά, αλλά αλλιώς να αντιμετωπίζεις την πραγματικότητα. Όταν είχα ρωτήσει την δική μας παιδίατρο πριν καιρό, πόσο μπορώ να τον αφήνω να κλαίει, μου είχε πει ότι αυτό είναι αποκλειστικά θέμα του γονέα, ότι δεν παθαίνουν κάτι τα αγοράκια (που έλεγαν παλιά) από το πολύ κλάμμα, αλλά όπως και να το κάνεις καλά είναι να μην αφήνεις το παιδάκι να ταλαιπωρείται.

Μάλλον θα κάνω λίγο πίσω και ίσως να περάσει και αυτή η φάση.

Τί να πω?

ΚΑΡΔΙΑ καλημέρα και να χαίρεσαι τα πλασματάκια σου

Σύμφωνα με την Αμερικανική Παιδιατρική Εταιρεία της οποίας οι κατευθυντήριες γραμμές έχουν δημοσιευτεί στο βιβλίο "Η φροντίδα του μωρού και του μικρού σας παιδιού" (Εκδόσεις "Ποταμός" - Επιμέλεια: καθηγητής Κωνσταντίνος Παπαδάτος), μπορείς να θυμάσαι τα εξής:

"Μερικά βρέφη έχουν πραγματική ανάγκη να εκτονώσουν την ενέργειά τους για να αποκοιμηθούν ή και για να ξυπνήσουν. Μέχρι 15 με 20 λεπτά ανησυχίας δεν θα βλάψουν το παιδί σας: αν το αφήσετε να εκτονώσει την ταραχή του, ακόμα και με το να κλαίει, θα μάθει να βάζει τον εαυτό του να κοιμηθεί χωρίς να βασίζεται σε σας. Βεβαιωθείτε μόνο οτι το κλάμα δεν οφείλεται σε πείνα, πόνο ή βρεγμένη πάνα. Μολονότι είναι ίσως δύσκολο να το αφήσετε να κλαίει ακόμα και για 1 ή 2 λεπτά, η αντιμετώπιση αυτή είναι η καλύτερη μακροπρόθεσμα, τόσο γι' αυτό όσο και για εσάς'.

Για τα βρέβη ηλικίας 8 μηνών, αναφέρεται χαρακτηριστικά το εξής:

"Δεδομένου οτι τους μήνες που ακολουθούν το άγχος αποχωρισμού θα ενταθεί, δεν αποκλείεται να αρνείται να πάει για ύπνο και να ξυπνάει συχνότερα αναζητώντας σας. Όσο διαρκεί η δύσκολη αυτή περίοδος μπορεί να χρειαστεί να πειραματιστείτε με διάφορες μεθόδους που θα το βοηθήσουν να κοιμάται"..... "Η κατάσταστη αυτή μπορεί να είναι εκνευριστική για εσάς. Παρηγορηθείτε όμως με τη σκέψη οτι για τα περισσότερα παιδιά η φάση αυτή οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο άγχος του αποχωρισμού. Κάθε φορά που το μωρό σας ξυπνάει θέλει μονάχα να βεβαιωθεί οτι είστε εκεί. Θα πρέπει να μάθει να ξανακοιμάται μόνο του και αυτό εξαρτάται από εσάς. Αν οι χειρισμοί σας είναι κατάλληλοι, η περίοδος αυτή δεν θα πρέπει να διαρκέσει περισσότερο από μερικές εβδομάδες.

"Ακολουθούν κάποιες υποδείξεις που ίσως σας βοηθήσουν να ξεπεράσετε αυτό το στάδιο πιο γρήγορα. Πρώτα απ' όλα, μην κάνετε τίποτα που θα ανταμείψει το μωρό σας επειδή σας αναζήτησε μέσα στη μέση της νύχτας. Πηγαίνετε δίπλα του για να βεβαιωθείτε οτι είναι καλά και πέστε του οτι θα είστε εκεί, αν πραγματικά σας χρειαστεί. Μην ανάψετε όμως το φως, μην το λικνίσετε στα χέρια σας και μην περπατήσετε στο δωμάτιο κρατώντας το στην αγκαλιά σας. Μπορείτε να του δώσετε νερό αλλά σε καμία περίπτωση μην το φέρετε στο κρεβάτι σας: θα του είναι πολύ πιο δύσκολο να επιστρέψει στο δικό του".... "Αν συνεχίσει να κλαίει, περιμένετε 5 λεπτά και μετά πηγαίνετε πάλι κοντά του και καθησυχάστε το για λίγο. Συνεχίστε να επιστρέφετε για λίγο ανά πεντάλεπτο ή δεκάλεπτο, μέχρις ότου αποκοιμηθεί".

Θα περιμένουμε νέα σου σε ο,τι και αν δοκιμάσεις να κάνεις.

Καλή δύναμη,

Ηρώ

Γεια σου iro και σε ευχαριστώ πολύ!! (έχεις και το όνομα της κόρης μου!!)Να χαίρεσαι και εσύ τα παιδάκια σου!!

Από ότι κατάλαβα λοιπόν, δεν είναι κακό να το αφήνεις να κλαίει για λίγο, με την έννοια ότι θα πρέπει να μάθει λίγο ανεξάρτητο από την μαμά. Προσπαθώ να κάνω ότι λέει το κείμενο, με το κυριότερο να μην τον βάζω στο κρεβάτι. Άλλωστε δεν πιάνει και αυτό, θέλει να είναι όρθιος! Δεν τον νοιάζει σε πιανού κρεβάτι είναι. Πάντως είναι επίμονος και δεν ησυχάζει (σε απάντηση του κειμένου "....μέχρις ότου να αποκοιμηθεί...."

Τέλος πάντων, προφανώς το φάρμακο είναι να μην απογοητεύομαι και να μην εκνευρίζομαι. Απλά μετά από τόση ώρα κλάμματος και αποτυχημένων προσπαθειών, κάποια στιγμή "παραδίδομαι".

Γεια σου Καρδιά!

Ρίξε μια ματιά εδώ

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=350

κι εδώ

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=3966

Η ενότητα "Νεογνά και Μωρά: Ψυχολογία και συμπεριφορά" είναι πιο κατάλληλη για να βρεις και να πάρεις περισσότερες απαντήσεις

Γειά σου Καρδιά, το θέμα που θίγεις έχει προκαλέσει πολύ έντονες συζητήσεις μέσα στο φόρουμ, μεταξύ των υπερασπιστών των δύο αντίθετων απόψεων: να το αφήνεις να κλαίει ή όχι.

Βρίσκομαι στην ίδια φάση με εσένα και είμαι υπέρ του να μην αφήσω το παιδί να κλάψει. Μία ώρα κι ενα τέταρτο; Μία ώρα κι ένα τέταρτο, τί να κάνουμε. Τόσο κάθομαι κι εγώ στο δωμάτιό του για να κοιμηθεί.

Δύο σκέψεις που ίσως σε βοηθήσουν:

Μήπως τον αφήνεις απ'την αγκαλιά πολύ νωρίς; Τον κράταγα αγκαλίτσα αρκετή ώρα και όταν πήγαινα να τον βάλω στο κρεβάτι ξύπναγε. Οπότε επιμήκυνα την ώρα που τον κράταγα αγκαλιά, ώστε να έχει γλαρώσει πιο πολύ.

Επίσης, έχω μια καρέκλα στο δωμάτιό του και κάθομαι εκεί. Τώρα πια τον κρατάω πολύ λίγο στην αγκαλιά, τον αφήνω στο κρεβάτι και κάθομαι στην καρέκλα. Τον βλέπω που στριφογυρνάει, βλέπει ότι κάθομαι στην καρέκλα και μετά ξαναγυρνάει να κοιμηθεί. Μετά από 2 λεπτά το ίδιο.

Και, ίσως το πιο σημαντικό, μην παίζεις μαζί του εκείνη την ώρα, δεν είναι ώρα παιχνιδιού και πρέπει να το καταλάβει. Κάθομαι σοβαρή στην καρέκλα μου και ούτε που τον κοιτάω, μερικές φορές γέρνω και το κεφάλι και κλείνω τα μάτια και τον ψιλοπαίρνω να σου πω. Αν σε δει να παίζεις, τότε θα ξυπνήσει περισσότερο.

Φοβάμαι ότι αν τον αφήσω να κλάψει θα πιστέψει ότι έφυγα και ότι δεν τον αγαπάω. Οπότε μπορεί μεν να στρώσει ο ύπνος και να κόψει το κλάμα, αλλά δε θέλω να γίνει βάσει του σκεπτικού "η μαμά δε μ'αγαπάει, οπότε δε θα έρθει να με αγκαλιάσει, οπότε ας μην κλάψω". Με τρελαίνει αυτή η σκέψη.

Επίσης εμένα ξυπνάει μέσα στη νύχτα και θέλει να τον πάρεις αγκαλιά και του παίρνει κάποια ώρα για να κοιμηθεί, όχι μία ώρα αλλά αρκετή. Πάλι κάθομαι εκεί και με βλέπει κατά καιρούς μέχρι να αποκοιμηθεί.

Σκέψου: τώρα είναι δύσκολο, αλλά σε μερικά χρόνια θα λέμε "τί ωραία που ήταν τότε...". Οπότε ζήσε το ξενύχτι σου και απόλαυσέ το όσο μπορείς

Γεια σου Ekabn και σε ευχαριστώ (το ίδιο και σένα Eliza!) Το θέμα είναι ότι όσο και εάν τον έχω αγκαλιά και έχει κοιμηθεί, μπορεί και 1 τέταρτο από την ώρα που θα κλείσει τα μάτια του, μόλις τον βάλω στο κρεβάτι ξυπνάει. Δεν μπορεί μετά από 1 τέταρτο να μην κοιμάται!! Αφού έχει χαλαρώσει και σχεδόν ροχαλίζει!!!

Την καρέκλα την έχω δοκιμάσει, αλλά η αλήθεια είναι την δοκίμασα αφού τον είχε πιάσει η τσιρίδα. Βέβαια, την ώρα εκείνη που νυστάζει πολύ θέλει να είναι όρθιος, δηλαδή πάλι αγκαλιά.

Τέλος πάντων, νομίζω ότι θα δοκιμάσω λίγο από όλα και δεν θα τον αφήνω να κλαίει τόσο πολύ. Σπαράζει η καρδιά μου και εκείνος ταλαιπωρείται ο κακομοιρούλης. Ούτε να το φανταστώ ότι σκέφτεται "δεν με αγαπάει η μαμά μου........................"

Και πάλι σας ευχαριστώ

Σκέφτηκα και το άλλο: μπορεί ο δικός σου να είναι γλεντζές και παρτάκιας, κι εγώ όταν ήμουνα μωρό ήμουνα τέτοια (τώρα πώς κατάντησα έτσι βρε παιδιά; ).

Λοιπόν, ίσως αυτό που θέλει για να ηρεμήσει είναι να είναι μαζί σας, να μη θέλει να νοιώσει ότι τον έχετε απέξω από όσα κάνετε όταν τον βάζετε για ύπνο. Οπότε μπορείς να πάρεις ένα σλινγκ, να τον βάζεις εκεί και να λειτουργείς κανονικά μέσα στο σπίτι!

Το σλινγκ είναι σαν αγκαλιά, νανουρίζει τα μωρά και σου δίνει τη δυνατότητα να κάνεις και καμιά δουλειά. Ας πούμε εσύ θα πλένεις τα μπιμπερό του και αυτός θα σε κοιτάει από το σλινγκ. Ε, πού θα πάει θα κοιμηθεί, δεν είναι και το πιο ενδιαφέρον πράγμα του κόσμου! Και ίσως βοηθά και η κίνηση του σώματός σου, που τον νανουρίζει.

Επίσης, έχω παρατηρήσει ότι ο δικός μου κοιμάται πιο εύκολα αν, μετά το μπάνιο, πάει κατευθείαν στο δωμάτιό του και δεν τον πάω καθόλου στο σαλόνι/τηλεόραση. Αν αναγκαστώ να φτιάξω εγώ το γάλα, δηλαδή πάω στην κουζίνα και δει το μπαμπά του στην τηλεόραση ή στον υπολογιστή... ε ρε γλέντια... Ενώ αν μου το φέρει ο άντρας μου το γάλα στο δωμάτιο, τότε αυτός κοιμάται γρηγορότερα.