9 μηνών, Αποθηλασμός, Ύπνος, Νεύρα...

Σας χαιρετώ και ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη αν θίγω θέματα που έχουν απαντηθεί ξανά. Δυστυχώς δεν έχω την πολυτέλεια του χρόνου να ανατρέξω στις χιλιάδες απαντήσεις του φόρουμ.

Είμαι ο μπαμπάς ενός μπέμπη με τα εξής στοιχεία:

Η ηλικία μας: 9 μηνών και 4 ημερών.

Οι καμπύλες μας: 10.200κιλά, 75εκ. ύψος, 47,6εκ περίμετρος κεφαλής.

Τα ψυχοκινητικά μας:

• (σχεδόν) μπουσουλάμε

• συλλαβίζουμε ασυνάρτητα

• γυρνάμε το κεφάλι και ψάχνουμε αντικείμενα σε ερωτήσεις (π.χ. που είναι το φως, που είναι ο ήλιος, που είναι ο μπαμπάς/μαμά κτλ

• πιάνουμε αντικείμενα με το ένα ή δύο χέρια, αλλάζουμε χέρι

• γελάμε πάρα πολύ, στα κουκου-τζα, στα "χαζά" που του κάνουμε

• χοροπηδάμε όταν δούμε γνωστό πρόσωπο

• είμαστε πολύ ζωηροί και δεν θέλουμε να καθόμαστε σε ένα σημείο πάνω από 5 λεπτά, κτλ.

Η κατάστασή μας, για την οποία ζητώ τη βοήθεια/γνώμη/συμβουλή σας:

Η πολύ αξιέπαινη μαμά μας, θήλασε αποκλειστικά μέχρι και τον 6ο μήνα, οπότε και άρχισαν οι στερεές τροφές, τις οποίες προσλαμβάνει πολύ καλά (άλλοτε περισσότερο, άλλοτε λιγότερο) και συνεχίζει να θηλάζει ακόμη. Το πρόβλημα είναι ότι παρατηρούμε μια τεράστια εξάρτηση του μικρού μας από τη μαμά του, από την αγκαλιά της, από το μητρικό γάλα. Τεράστια.

Τα βράδια, συνεχίζει και ξυπνάει σχεδόν κάθε 1 ώρα (αν πιάσουμε μιάμιση ώρα συνεχόμενου ύπνου είναι θαύμα και πανηγυρίζουμε), κάθεται στο στήθος της, ξανακοιμάται επάνω του, και κύκλος μετά, πάλι τα ίδια.

Εννοείται ότι ούτε η μητέρα ούτε και η πεθερά μου μπορούν να κρατήσουν το παιδί. Η εξάρτηση από το στήθος της μητέρας του είναι τόσο μεγάλη που κλαίει απίστευτα πολύ και δυνατά, με αποτέλεσμα όλοι μας να "λυγίζουμε" και να τον βάζουμε στο στήθος της, αφού μόνο εκεί ηρεμεί, καλλιεργώντας έτσι τον μάλλον... "φαύλο κύκλο" που ξεκινήσαμε.

Η σύζυγός μου είναι στα πρόθυρα σωματικής και ψυχικής κατάρρευσης. Έχει να κοιμηθεί συνεχόμενα 8ωρο από την εγκυμοσύνη της. Και κυριολεκτώ. Τους τελευταίους 18 μήνες, δεν έχει κοιμηθεί ούτε ένα βράδυ. Στην εγκυμοσύνη με τα ανά τετράωρο χάπια (βιταμίνες, σίδηρα, ασβέστια, κτλ κτλ), με τον μπέμπη, λόγω των συνεχών ξυπνημάτων του μικρού.

Περιττό να πω ότι ξένο γάλα δεν θέλει με τίποτα. Γυρνάει το κεφάλι αριστερά και δεξιά και σφίγγει τα χείλια. Νερό ωστόσο από μπιμπερό πίνει. Επίσης δεν θέλει ούτε καν το μητρικό γάλα σε μπιμπερό, από θήλαστρο. Το μόνο που καταφέραμε είναι να του αραιώνουμε τη φαρίν λακτέ σε γάλα αντί για νερό, κι έτσι μόνο καταφέραμε να αδειάσουμε ένα κουτί Frisomel.

Τις τελευταίες 10 μέρες, μας κάνει "κόνξες" και με το φαγητό. Σύμφωνα με τις οδηγίες της παιδιάτρου μας, τρώμε τρία γεύματα τη μέρα (το πρωί φρούτα (φρέσκα ή κρέμα)), το μεσημέρι κοτόπουλο/μοσχάρι/λαχανικά αλεσμένα, το βράδυ φαρίν λακτέ/δημητριακά. Τώρα στον 10ο μήνα μπήκε και ο κρόκος αυγού και το στιμμένο πορτοκάλι, αλλά ακόμη δεν το δοκιμάσαμε. Στα ενδιάμεσα, όπως είπα τέλος, τσιρίζει και ηρεμεί μόνο με το γάλα της μητέρας του.

Οι ερωτήσεις μου:

1) Έχουμε κάνει κάτι λάθος; Το πήραμε πολλές αγκαλιές μήπως; Τον παραχαϊδέψαμε; Πρέπει μήπως, είναι καλό για τον μικρό, να τον αφήνουμε να κλαίει;

2) Μήπως πρέπει να τον αφήνουμε να είναι πιο πεινασμένος πριν κάθε γεύμα του, έτσι ώστε να τρώει περισσότερο από το φαγητό του;

3) Μήπως κατά τον βραδινό του ύπνο θα πρέπει να κόψουμε τελείως την παροχή μητρικού γάλακτος, ακόμη κι αν ο μικρός μουτζαχεντίν κλαίει και οδύρεται;

Είμαστε κυριολεκτικά σε απόγνωση. Με μαθηματική ακρίβεια, η γυναίκα μου θα πρέπει να πάρει αναγκαστικά άδεια άνευ αποδοχών, καθώς σε δύο μήνες πρέπει να γυρίσει στη δουλειά της, ενώ είναι θέμα εβδομάδων ή ημερών να καταρρεύσει σωματικά και ψυχικά.

Θα ήθελα να τα προλάβω όλα αυτά, θα ήθελα να μην στερήσω τίποτα στον μπέμπη, αλλά δυστυχώς, αν και ακολουθήσαμε κατά γράμμα τις οδηγίες των παιδιάτρων, βλέπω μόνο ένταση, μόνο νεύρα, μόνο προβλήματα. Ειλικρινά, δεν σας κρύβω, τα αποδίδω όλα στον θηλασμό και ώρες-ώρες μετανιώνω που στήριξα τη γυναίκα μου να τον ακολουθήσει.

Ευχαριστώ πολύ.

αγαπητε μπαμπα γιωργο, καταλαβαινω απολυτα τις ανησυχιες σας και μπορω να πω οτι τις σκεψεις αυτες τις ειχα κι εγω στο ιδιο σταδιο με τη συζυγο σου.

ειναι μια απολυτα φυσιολογικη συμπεριφορα αυτη του μικρου σας μπεμπη και καθως θα μπαινει ολοενα και περισσοτερο στις στερεες τροφες θα μειωνεται η "εξαρτηση" του απο το στηθος.

εφοσον θελετε να θηλασετε, ο μονος τροπος ειναι η υπομονη

επαναλαμβανω, οσο μεγαλωνει θα τρωει περισσοτερο κι εκει θα μπορεσετε με δικη του θεληση (ξερω οτι σου φαινεται ακατορθωτο αυτο) να μειωσετε τους θηλασμους

αν του αρνειστε το στηθος θα το ζηταει επιμονα

απο προσωπικη εμπειρια (θηλασα την κορουλα μου 19 μηνες) διαπιστωσα οτι ηταν μια φαση που περασε επειδη ειχε την ανασφαλεια των στερεων τροφων και ολων των αλλων δραστηριοτητων / κατορθωματων της ημερας.

το βραδυ κοιμαστε μαζι με το μωρο? θηλαζει η συζυγος σου ξαπλωμενη? βοηθαει πολυ στο να ξεκουραζεσαι. κι εγω ημουν πολυ αρνητικη στο co-sleeping μεχρι που στην ηλικια σας την πηρα στο κρεββατι μας. βρηκα τον υπνο μου και διαπιστωσα οτι σιγα σιγα κι η μικρη κοιμοταν περισσοτερο.

επειδη ο προβληματισμος συνηθως ειναι τι θα γινει αμα συνηθισει το μωρο στο κρεββατι μας, σου αναφερω οτι η κορη μου απο 16 μηνων κοιμαται στο δικο της μονο κρεββατι!

σιγουρα θα σου απαντησουν κι οι αλλες μανουλες με περισσοτερη εμπειρια

και το πιο πιθανο ειναι να σου λυσουν κ την απορια σου για το τι θα κανετε με την επιστροφη στην εργασια, καθως εγω σουλευω στο σπιτι κ δεν τεθηκε ποτε τετοιο προβλημα

κουραγιο και παλι, ο δρομος ειναι δυσκολος αλλα υπαρχει φως στο τουνελ!

μη νομιζεις ομως οτι αν δεν ειχε θηλασει θα ηταν καλυτερα τα πραγματα.... εχω αρκετες φιλες που δεν θηλασαν και αντιμετωπιζαν σχεδον τα ιδια σκηνικα...

Σας καταλαβαίνω και δεν σας καταλαβαίνω ταυτόχρονα

Σας καταλαβαίνω γιατί στην ηλικία του μωρού σας, η κόρη μου είχε ΑΚΡΙΒΩΣ την ίδια συμπεριφορά.

Δεν σας καταλαβαίνω γιατί εγώ, σε αντίθεση με σας, ποτέ δεν το θεώρησα πρόβλημα, την θεωρώ απολύτως φυσιολογική συμπεριφορά. Η κόρη μου ξυπνούσε ανά μία ώρα για μεγάλο διάστημα αλλά κοιμόμουν μαζί της οπότε την θήλαζα κοιμισμένη και δεν με κούραζε. Σημειωτέον, έχω πρόβλημα με θυρεοειδή και αιματοκρίτη, είμαι από τους ανθρώπους που κουράζονται πολύ εύκολα.

Το ότι δεν έτρωγε τεράστιες ποσότητες φαγητού συνέχεια, αλλά ανάλογα με τα κέφια της, δεν με ενόχλησε γιατί ετσι κι αλλιώς το μητρικό γάλα πρέπει να είναι η κύρια τροφή του μωρού μέχρι 1 ετους, και οι στερεές συμπληρωματικές.

Το θέμα της προσκόλλησης στην μητέρα και του άγχους αποχωρισμού θεωρείται από τους σύγχρονους παιδαγωγούς και ψυχολόγους απόλυτα φυσιολογικό και θεμιτό. Οι έρευνες δείχνουν ότι τα παιδιά με ασφαλή προσκόλληση στην μητέρα, τείνουν να γίνονται παιδιά με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και πιο ανεξάρτητα σε βάθος χρόνου. Έχω την εντύπωση ότι αφήνετε τις γνώμες των τρίτων να σας επηρεάσουν περί "κακομαθημένου", αγκαλιών κλπ. Δεν θα κρατήσει για πάντα αυτή η φάση, θα περάσει όταν το μωρό είναι έτοιμο για το επόμενο στάδιο. Το να εκβιάζουμε τις καταστάσεις, πιστεύω ότι μόνο κακό μπορεί να κάνει

Γιώργο δες και στο topic ύπνος στα θέματα προύπνια ανησυχία και no cry sleep να δεις πόσοι και πόσες είμαστε σε αντίστοιχη φάση με σας..υπομονή είναι η μαγική λέξη από όσο μας λένε οι πιο παλιές μαμάδες

Αγαπητε Γιωργο,

οαποψη μου ειναι οτι ολα οσα κανει το μωρο σας ειναι φυσιολογικο. Οι παιδιατροι δεν ειναι ουτε ψυχολογοι ουτε διαιτολογοι.Να παιρνεις τη γνωμη τους, αλλα ψαχνε το και μονος σου. Ψαξε και λιγοκαι για το cosleeping δες τα πλεονεκτηματα του, ισως σας βοηθησει.Εμενα με βοηθησε παντως. Κι εμενα τα ιδια κανει ο δικος μου κι εγω σε 10 μερες γυρναω δου΄λεια. Για την εξαρτηση που λες απο το στηθος να πω οτι στους 9 μηνες βιωνει το παιδι το αχγος του αποχωρισμου. Οποτε, κι αυτο φυσιολογικο.

Τελος, δοκιμαστε να χαλαρωσετε λιγακι και να δειτε με λιγο σκεπτικισμο αυτα που λενε οι γυρω σας κι ο παιδιατρος. Το καθε παιδακι ειναι διαφορετικο. Επισης ακολουθηστε το ενστικτο σας.

Το πρόβλημα είναι ότι παρατηρούμε μια τεράστια εξάρτηση του μικρού μας από τη μαμά του, από την αγκαλιά της, από το μητρικό γάλα. Τεράστια.

Αυτό δεν είναι πρόβλημα. Είναι η φυσιολογική συμπεριφορά των μικρών παιδιών.

Η εξάρτηση από το στήθος της μητέρας του είναι τόσο μεγάλη που κλαίει απίστευτα πολύ και δυνατά, με αποτέλεσμα όλοι μας να "λυγίζουμε" και να τον βάζουμε στο στήθος της, αφού μόνο εκεί ηρεμεί, καλλιεργώντας έτσι τον μάλλον... "φαύλο κύκλο" που ξεκινήσαμε.

Το ότι οι γονείς δυσκολεύονται να ανταποκριθούν στις ανάγκες του παιδιού δεν σημαίνει ότι πρέπει να μιλάτε για το παιδί λες και είναι πρεζόνι!!! Έλεος! Το παιδί κάνει αυτό που είναι προγραμματισμένο από τη φύση του να κάνει. Απλά αυτό το οποίο είναι προγραμματισμένο να κάνει έρχεται σε αντίθεση με τις αντοχές των γονιών.

Η σύζυγός μου είναι στα πρόθυρα σωματικής και ψυχικής κατάρρευσης. Έχει να κοιμηθεί συνεχόμενα 8ωρο από την εγκυμοσύνη της. Και κυριολεκτώ. Τους τελευταίους 18 μήνες, δεν έχει κοιμηθεί ούτε ένα βράδυ

Γιατί σας παραξενεύει αυτή η πραγματικότητα; Πώς νομίζατε ότι μεγαλώνουν τα παιδιά; Κι εγώ και όλες οι μαμάδες με μικρά παιδιά έχουμε να κοιμηθούμε 8ωρο από πριν την εγκυμοσύνη. Είναι δύσκολο αλλά έτσι μεγαλώνουν τα παιδιά. Οι μαμάδες ξενυχτάνε.

ΟΛΑ αυτά που περιγράφεις είναι φυσιολογικές καταστάσεις όταν μεγαλώνεις ένα παιδί. Ο θηλασμός διευκολύνει τα πράγματα επειδή ηρεμεί άμεσα το μωρό και η μαμά μπορεί να ξεκουράζεται/κοιμάται την ώρα που θηλάζει. Ελπίζω να κοιμάται μαζί με το μωρό για να μην κουράζεται με τα σηκω-κάτσε.

Υπομονή. Ακούστε την ανάγκη του παιδιού και μην τα βλέπετε όλα σαν να είναι μια άδικη τραγωδία που έχει τύχει μόνο σε σας.