Φοβαται τον βηχα μου!

Καλησπερα!

Εδω και μια εβδομαδα εγω και η μικρη μου (17μηνων) εχουμε κολλησει ιωσουλα. Τωρα ειμαστε στα τελειωματα και δυο μερες τωρα εγω βηχω (εχω βρογχιτιδα, μαλλον χρονια καθως οποτε αρρωσταινω την παθαινω). Η μικρη μου λοιπον, αυτες τις μερες, με το που βηχω τρομαζει πολυ και το σωμα της τρεπεται σε φυγη, ενστικτωδως και αμεσα και στο βλεμμα της διακρινω τον τρομο...δεν φευγει απαραιτητα απο κοντα μου, ερχεται και στην αγκαλια μου αμεσως και ολο αυτο κραταει 2-3 δευτερολεπτα, οσο κραταει ο βηχας δηλαδη, μετα ολα καλα. Φαινεται ομως οτι φοβαται, εστω και στιγμιαια...

Δεν μπορω να πω οτι με ανησυχει ιδιαιτερα, απλα μου φαινεται περιεργο... Τι γνωμη εχετε εσεις γι αυτο; Φανταζομαι οτι ειναι απλα κατι το οποιο της προκαλει εκπληξη, ισως, και λογω της εντασης του βηχα τρομαζει...;;;

Συμπληρωματικα να πω οτι ειναι απολυτα υγιης, ανεκαθεν ηταν και αναπτυξιακα και ψυχοσωματικα. Ειναι ενα πολυ ζωηρο και χαρουμενο παιδακι. Δεν εχουμε κανενα προβλημα, ειναι ενα απολυτα φυσιολογικο παιδακι που μεγαλωνει σε ενα ηρεμο οικογενειακο περιβαλλον.

αν δεν εχει τυχει να εισαι ξανα αρρωστη με βηχα, φανταζομαι της προκαλει εκπληξη ο ηχος αλλα και η ολη γκριματσα που κανουμε οταν βηχουμε...αλλα ακομα και αν ειχες ξανα βηχα εντονο στο παρελθον, ισως τωρα κατι της κανει περισσοτερο εντυπωση...δεν θα ανησυχουσα ειναι η αληθεια...

Εγω εχω το ιδιο προβλημα με το ενα κοριτσακι απο τα τριδυμακια μου εαν βηξω δυνατα η φταρνιστω κλαιει. Ειναι δεκα μηνων. Προσεχω να μην το κανω δυνατα ωστε να μην κλαιει τουλαχ γιατι παντα τρομαζει. Τα αλλα μωρακια μου δεν τρομαζουν μπορει ομως να με κοιταξουν με απορια. Εγω δεν ειχα αγχωθει οτι σημαινει κατι. Ρωτησες τον παιδιατρο?

αν δεν εχει τυχει να εισαι ξανα αρρωστη με βηχα, φανταζομαι της προκαλει εκπληξη ο ηχος αλλα και η ολη γκριματσα που κανουμε οταν βηχουμε...αλλα ακομα και αν ειχες ξανα βηχα εντονο στο παρελθον, ισως τωρα κατι της κανει περισσοτερο εντυπωση...δεν θα ανησυχουσα ειναι η αληθεια...

Ευχαριστω πολυ για την απαντηση!

Η αληθεια ειναι οτι αρρωστησα ξανα με τετοιον βηχα πριν κανα 2μηνο και δεν ειχε δωσει καθολου σημασια τοτε...

Εν τω μεταξυ, πριν λιγο φυσηξα την μυτη μου και αντεδρασε παλι ετσι αρχιζοντας να τρεχει για να φυγει μακρια...πρωτη φορα αυτο με το φυσηγμα μυτης...

Το θεμα ειναι οτι δεν εχει βρεθει σε περιβαλλον ασχημο ποτε (φωνες και τετοια), οπου θα μπορουσε να εξηγηθει ο φοβος της σε δυνατους ηχους και γι αυτο μου εχει φανει περιεργο...να ειναι κατι επιλεκτικο αυτο; Να ειναι απλα θεμα ιδιοσυγκρασιας; αναπτυξιακο αποτελεσμα (ωριμαζει ο εγκεφαλος και αποκτα2νεες εμπειριες και συναισθηματα οπου γεννωνται ο φοβος και αρχιζει να τα αντιλαμβανεται); δεν ξερω...ισως απλα ανακαλυπτει νεα ερεθισματα και απανταει με φοβο σε καποια αυτα και ειναι φυσιολογικο...

Η γνώμη που έχω εγώ είναι ότι άμα βήχει κάποιος ο δίπλα του μπορεί να ενοχληθεί.. αν φταρνιστεί και δυνατά μπορεί και να τον κοψοχολιάσει, είτε είναι 5 μηνών είτε 45 ετών...

ειλικρινά εάν ρωτήσεις τον παιδίατρο, όπως σε συμβούλεψαν, θέλω να μάθω τι σου απάντησε....

περαστικά σας...

Εγω εχω το ιδιο προβλημα με το ενα κοριτσακι απο τα τριδυμακια μου εαν βηξω δυνατα η φταρνιστω κλαιει. Ειναι δεκα μηνων. Προσεχω να μην το κανω δυνατα ωστε να μην κλαιει τουλαχ γιατι παντα τρομαζει. Τα αλλα μωρακια μου δεν τρομαζουν μπορει ομως να με κοιταξουν με απορια. Εγω δεν ειχα αγχωθει οτι σημαινει κατι. Ρωτησες τον παιδιατρο?

Ευχαριστω πολυ για την απαντηση...

Εαν σκεφτουμε οτι το ενα απο τα τρια μωρακια σου αντιδραει ετσι τοτε να υποθεσουμε οτι ειναι θεμα ιδιοσυγκρασιας;

Εχεις δικιο που προσεχεις να μην το κανεις δυνατα, εγω μεχρι στιγμης δεν το κανω γιατι θελω να δω αν θα αντιδραει ετσι καθε φορα ή αν ειναι κατι τυχαιο....

Την παιδιατρο δεν την ρωτησα αλλα μαλλον θα το κανω, δεν εχω να χασω τιποτα...

Ευχαριστω πολυ για την απαντηση...

Εαν σκεφτουμε οτι το ενα απο τα τρια μωρακια σου αντιδραει ετσι τοτε να υποθεσουμε οτι ειναι θεμα ιδιοσυγκρασιας;

Εχεις δικιο που προσεχεις να μην το κανεις δυνατα, εγω μεχρι στιγμης δεν το κανω γιατι θελω να δω αν θα αντιδραει ετσι καθε φορα ή αν ειναι κατι τυχαιο....

Την παιδιατρο δεν την ρωτησα αλλα μαλλον θα το κανω, δεν εχω να χασω τιποτα...

αυτό μου θυμίζει το πείραμα του Παβλόφ....

Η γνώμη που έχω εγώ είναι ότι άμα βήχει κάποιος ο δίπλα του μπορεί να ενοχληθεί.. αν φταρνιστεί και δυνατά μπορεί και να τον κοψοχολιάσει, είτε είναι 5 μηνών είτε 45 ετών...

ειλικρινά εάν ρωτήσεις τον παιδίατρο, όπως σε συμβούλεψαν, θέλω να μάθω τι σου απάντησε....

περαστικά σας...

Χμμ...μου ακουγεται πολυ λογικο αυτο και ελπιζω απλα να ενοχλειται το κοριτσακι μου...θα ηταν το ιδανικο απλα να συμβαινει κατι τετοιο! Ναι, ακριβως mama_3, κοψοχολιαζεται!!!

Ευχαριστω πολυ για την απαντηση και για περαστικα! Θα ρωτησω και την παιδιατρο και θα σας γραψω τι μου ειπε...

Χμμ...μου ακουγεται πολυ λογικο αυτο και ελπιζω απλα να ενοχλειται το κοριτσακι μου...θα ηταν το ιδανικο απλα να συμβαινει κατι τετοιο! Ναι, ακριβως mama_3, κοψοχολιαζεται!!!

Ευχαριστω πολυ για την απαντηση και για περαστικα! Θα ρωτησω και την παιδιατρο και θα σας γραψω τι μου ειπε...[/QUOTE]

 

θα περιμένουμε να μας γράψεις τι σου απάντησε η παιδίατρος...

αυτό μου θυμίζει το πείραμα του Παβλόφ....

Δεν μπορω να συγκρινω το γεγονος οτι παρατηρω το παιδι μου μηπως του συμβαινει κατι ασχημο, με το πειραμα του Παβλοφ! Το πειραμα αυτο μπορει να του απεφερε τιμες και δοξα και να βοηθησε τον κλαδο της ψυχολογιας αλλα ολα αυτα εγιναν με θυματα ανυπερασπιστα ζωα...κατι το οποιο ειναι απαραδεκτο, απανθρωπο και δεν θα επρεπε εξ αρχης να συγκριθει με τα αποτελεσματα που θα ειχε στον ανθρωπο.

Αυτη η συμπεριφορα της κορουλας μου υπαρχει 2 μερες τωρα και οταν βηχω, βηχω φυσιολογικα εκει που ειμαι (οχι επιτηδες διπλα της και με σκοπο-οπως θα εκανε ο Παβλοφ!!!) χωρις να προσεξω να μην ακουστω γιατι ετσι μπορει και να "θαψω" τον πραγματικο λογο που φοβαται...Θελω να μαθω τι μπορει να συμβαινει και γι αυτο κινουμαι φυσιολογικα μεσα στο σπιτι, οπως θα εκανε καποιος που εχει ιωση και που βαζει απλα το χερι του ή το χαρτομαντηλο μπροστα στο στομα του οταν βηχει.

Εμένα ο μικρός μου από 8 μηνών περίπου ,έως σήμερα, 2 ετών, κλαίει γοερά και σχεδόν δεν αναπνέει από τον τρόμο του, με το χασμουρητό του αλλου και όταν του λέμε "μη" κάπως δυνατά.

Δεν έχω ρωτήσει ποτέ τον παιδίατρο,και σε μένα κάνει εντύπωση αλλά νομίζω ότι δεν είναι κάτι που θα έπρεπε να με ανησυχεί. Μπορεί και να κάνω λάθος.

Επισης να πω οτι μονο με τον δικο μου βηχα το κανει αυτο. Ετυχε να βηξει και ο αντρας μου δυνατα και δεν αντεδρασε η μικρη. Τωρα, σκεφτομαι μηπως επειδη εγω ειμαι η μαμα της που με εχει συνηθισει να μιλαω χαμηλοφωνα και ηρεμα, την ξενιζει το να βγαζω τοσο δυνατους ηχους. Γενικως δεν δινει σημασια στους δυνατους ηχους (δεν λεμε για ξαφνικα υψωμενα ντεσιμπελ οπως π.χ το να περναει μια μηχανη με τερμα τα γκαζια και να εξαφανιζεται στο δευτερολεπτο), δεν παρεκκλίνει η συμπεριφορα της δηλαδη απο το φυσιολογικο σς ολα τα επιπεδα. Επισης τωρα αυτα τα 2 βραδια με το παω να βηξω στον υπνο, γρηγορα της κλεινω τα αυτακια απαλα με το χερι ή το παπλωμα (κανουμε συγκοιμηση) για να μην τρομοκρατηθει στον υπνο της.

Οποια αλλη γνωμη για το περιστατικο αυτο ευπροσδεκτη!

Εμένα ο μικρός μου από 8 μηνών περίπου ,έως σήμερα, 2 ετών, κλαίει γοερά και σχεδόν δεν αναπνέει από τον τρόμο του, με το χασμουρητό του αλλου και όταν του λέμε "μη" κάπως δυνατά.

Δεν έχω ρωτήσει ποτέ τον παιδίατρο,και σε μένα κάνει εντύπωση αλλά νομίζω ότι δεν είναι κάτι που θα έπρεπε να με ανησυχεί. Μπορεί και να κάνω λάθος.

Καταλαβα... Με το μη μαλλον αντιδραει λογω απαγορευτικου να φανταστω; και καλα οτι αυτο που θελει δεν γινεται να το κανει-παρει κλπ... Με το χασμουρητο ομως; μηπως ειναι κατι διαφορετικο; μηπως εκει ειναι οντως τρομος; Κοιτα να δεις ομως, πως αντιδραει το καθε παιδι σε διαφορετικα ερεθισματα και συμπεριφορες...

Και αναρωτιεμαι, τι ειναι αυτο που διαιωνιζει μια κατασταση τετοιου ειδους σε ενα παιδι; Να τρομαξε μια φορα οταν ηταν 8 μηνων και να του εμεινε αυτη η φοβια εως σημερα; Ειναι μεγααααλη ενοτητα η ψυχολογια του παιδιου...

Καταλαβα... Με το μη μαλλον αντιδραει λογω απαγορευτικου να φανταστω; και καλα οτι αυτο που θελει δεν γινεται να το κανει-παρει κλπ... Με το χασμουρητο ομως; μηπως ειναι κατι διαφορετικο; μηπως εκει ειναι οντως τρομος; Κοιτα να δεις ομως, πως αντιδραει το καθε παιδι σε διαφορετικα ερεθισματα και συμπεριφορες...

Και αναρωτιεμαι, τι ειναι αυτο που διαιωνιζει μια κατασταση τετοιου ειδους σε ενα παιδι; Να τρομαξε μια φορα οταν ηταν 8 μηνων και να του εμεινε αυτη η φοβια εως σημερα; Ειναι μεγααααλη ενοτητα η ψυχολογια του παιδιου...

Δεν κλαίει γιατί του απαγορεύουμε να κάνει κάτι. Το "μη" φοβάται. Το "ποτέ",δεν ...

Είναι πράγματι μεγάλο κεφάλαιο η ψυχολογία του παιδιού,αν σκεφτεί κανείς με πόση ευκολία "διαβαζουμε"και ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες του,αλλά δεν μπορούμε να "μπούμε"το ίδιο εύκολα στον εσωτερικό τους κόσμο.

Δεν κλαίει γιατί του απαγορεύουμε να κάνει κάτι. Το "μη" φοβάται. Το "ποτέ",δεν ...

Είναι πράγματι μεγάλο κεφάλαιο η ψυχολογία του παιδιού,αν σκεφτεί κανείς με πόση ευκολία "διαβαζουμε"και ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες του,αλλά δεν μπορούμε να "μπούμε"το ίδιο εύκολα στον εσωτερικό τους κόσμο.

Ααα, την λεξη φοβαται....καταλαβα!

Σωστη! Για να "μπουμε" στον εσωτερικο τους κοσμο βοηθαει πολυ αφ'ενος να προσπαθουμε να ερθουμε στην θεση τους και στο να θυμηθουμε οσο γινεται πως νιωθαμε εμεις σαν παιδια και αφ'ετερου να διαβασουμε πολυυυ για την ψυχολογια ενος παιδιου και μελετες πανω σε αυτο.

Τωρα που το ειπες, θα κανω μια ερευνα για τον φοβο και θα επανελθω...

Απο ο,τι διαβαζω, οι φοβοι στα βρεφη και στα νηπια ειναι παροδικοι και φυσιολογικοι. "Καθως τα νηπια αποκτουν περισσοτερες γνώσεις για τον κοσμο γυρω τους οι φόβοι τους για δυνατούς θορύβους λιγοστεύουν. Εξάλλου μαθαίνουν από τις εμπειρίες τους ότι πολλά από τα πράγματα που φαίνονται απειλητικά στην πραγματικότητα είναι εντελώς άκακα".

Επισης μιλησα με την παιδιατρο και μου ειπε οτι δεν πρεπει να με ανησυχει καθολου καθως ειναι κατι φυσιολογικο γιατι οσο μεγαλωνει το παιδι και αναπτυσσεται ο εγκεφαλος και αποκταει αντιληψη των πραγματων, τοσο πιο εντονα (θετικα εντονα ή αρνητικα εντονα-αναλογα με την περισταση) θα αντιδραει στα ερεθισματα. Μαλιστα, μου ειπε οτι μαλλον θα επρεπε να χαρω που η μικρη μου επιδεικνυει φυσιολογικη νευρολογικη ωριμανση. Με καθησυχασε οτι ειναι συνηθισμενο σε αυτην την ηλικια το να τρομαζουν τα παιδακια, οπως βεβαια και το να εχουν αγχος αποχωρισμου. Την ρωτησα επισης εαν της εκανα κακο που δεν "κρυβομουν" για να βηξω μην την τρομαξω και με διαβεβαιωσε οτι ο βηχας ειναι μεσα στις φυσιολογικες λειτουργιες του οργανισμου και οχι κατι κακο που πρεπει να το κρυβουμε και οτι τα μικρα παιδια λειτουργουν μιμητικα και διαισθανονται τα αγχη και τις δικες μας φοβιες, με αποτελεσμα να μαθαινουν να πραττουν και αυτα αναλογα! Μου ειπε οτι εκανα καλα που το παρατηρησα (την κρατησα την κακομοιρα αρκετα στο τηλεφωνο...) γιατι ετσι μπορει να υποψιαστουμε καποιο προβλημα. Και συμφωνω, μεσα απο την παρατηρηση γνωριζουμε ολο και πιο πολλα για το παιδι μας!

Παντως η μικρουλα μου απο σημερα το απογευμα αδιαφορησε δυο τρεις φορες που εβηξα, πραγμα που σημαινει οτι αρχιζει να καταλαβαινει οτι ειναι ακακο!

Αυριο θα ειναι η τριτη μερα βηχα μου και θα την παρατηρησω παλι. Να πω βεβαια οτι καθε φορα που εχει τρομαξει, την παιρνω αγκαλιτσα και θηλαζουμε και παραλληλα της μιλαω λεγοντας της οτι "η μανουλα ειναι αρρωστουλα και γι αυτο βηχει αλλα θα περασει πολυ γρηγορα" και τετοια καθησυχαστικα λογακια.

Επισης, τωρα που ξαναδιαβασα τα μηνυματα, θελω να πω στην mama_3 οτι το σχολιο της περι Παβλοφ ειναι τουλαχιστον αστοχο και φανερα προκλητικο και κακοηθες καθως αναφερεται σε ενα πειραμα οπου κακοποιουσαν ζωα και παραλληλισε το πειραμα αυτο με το σχολιο της, με το γεγονος οτι δεν βηχω χαμηλοφωνα για να μην τρομαξει το παιδι μου!

Δεν το σχολιαζω για να δημιουργηθει θεμα αλλα για να τονισω οτι πρεπει να ειμαστε πολυ προσεκτικες με το τι σχολιαζουμε ως προς εναν ανθρωπο τον οποιο δεν γνωριζουμε καθολου και να μην κρινουμε καταστασεις μεσα απο 2 αραδες!

Δεν με πειραζει ομως τοσο πολυ γιατι εγω ξερω πολυ καλα το οτι ειμαι στοργικη μαμα. Οταν διαβασα το σχολιο περι Παβλοφ, πραγματικα εμεινα με γουρλωμενα τα ματια ναι, σοκαριστηκα!!!

Ο καθενας εχει την αποψη του, οταν βεβαια γινεται επι προσωπικου σε ενα απροσωπο φορουμ δεν εχει και τοσο νοημα...οποτε ο νοων νοητω!

Καλο βραδυ και ευχαριστω που μου χαρισατε τον χρονο σας σημερα για να μου απαντησετε

Καλημέρα κορίτσια! Κάτι σχετικό για να γελάσουμε!

Κι ο δικός μου φοβόταν το βήχα, αλλά του πέρασε. Τώρα φοβάται το χασμουρητό.

Επισης, τωρα που ξαναδιαβασα τα μηνυματα, θελω να πω στην mama_3 οτι το σχολιο της περι Παβλοφ ειναι τουλαχιστον αστοχο και φανερα προκλητικο και κακοηθες καθως αναφερεται σε ενα πειραμα οπου κακοποιουσαν ζωα και παραλληλισε το πειραμα αυτο με το σχολιο της, με το γεγονος οτι δεν βηχω χαμηλοφωνα για να μην τρομαξει το παιδι μου!

Δεν το σχολιαζω για να δημιουργηθει θεμα αλλα για να τονισω οτι πρεπει να ειμαστε πολυ προσεκτικες με το τι σχολιαζουμε ως προς εναν ανθρωπο τον οποιο δεν γνωριζουμε καθολου και να μην κρινουμε καταστασεις μεσα απο 2 αραδες!

Δεν με πειραζει ομως τοσο πολυ γιατι εγω ξερω πολυ καλα το οτι ειμαι στοργικη μαμα. Οταν διαβασα το σχολιο περι Παβλοφ, πραγματικα εμεινα με γουρλωμενα τα ματια ναι, σοκαριστηκα!!!

 

Ο καθενας εχει την αποψη του, οταν βεβαια γινεται επι προσωπικου σε ενα απροσωπο φορουμ δεν εχει και τοσο νοημα...οποτε ο νοων νοητω!

 

Καλο βραδυ και ευχαριστω που μου χαρισατε τον χρονο σας σημερα για να μου απαντησετε

To πείραμα του Παβλόφ για όσες δεν το γνωρίζουν έγκειται στην μελέτη της δράσης και αντίδρασης....

γράφεις ότι: εγω μεχρι στιγμης δεν το κανω γιατι θελω να δω αν θα αντιδραει ετσι καθε φορα ή αν ειναι κατι τυχαιο....

πως να μην μου έρθει στο μυαλό αυτό μετά???

δεν σε κατηγόρησε κανείς για το εάν είσαι ή δεν εισαι στοργική μάνα....

από εκεί και πέρα χαίρομαι που η παιδίατρος σου είπε τα αυτονόητα....

Σε κάθε δράση υπάρχει πάντα μια αντίδραση.Διαπιστωμένο χρόνια πριν τον Παβλοφ. Αλλά έχει σημασία πόσο σκληρή θα είναι η δράση .Μια τόσο σκληρη δράση θα λάβει αντίδραση ίδιας δυναμικότητας ,ιδιαίτερα αν πρόκειται για ανθρώπινη ψυχή. Γι'αυτό και εγώ θεωρώ ότι ήταν ατυχής ο παραλληλισμός σου.

Δεν καταλαβαίνω προς τι τόση ανάλυση επειδή το παιδί δεν θέλει ή τρομάζει να βλέπει τη μαμά του να βήχει... Λογικό δεν είναι; Ειδικά για ένα παιδάκι 17 μηνών που ανακαλύπτει τον κόσμο; Εδώ η κόρη μου που είναι πολύ μεγαλύτερη ανησυχεί αν με βλέπει να παθαίνω οτιδήποτε. Είτε είναι βήχας, είτε φτέρνισμα...

Εντάξει μην φρικάρετε με το πείραμα του Παβλόφ. Δεν είπε η κοπέλα ότι η θεματοθέτρια βασανίζει το παιδί της. Για τα περί δράσης και αντίδρασης σχολίασε.

Γενικώς, ψυχραιμία!

Σε κάθε δράση υπάρχει πάντα μια αντίδραση.Διαπιστωμένο χρόνια πριν τον Παβλοφ. Αλλά έχει σημασία πόσο σκληρή θα είναι η δράση .Μια τόσο σκληρη δράση θα λάβει αντίδραση ίδιας δυναμικότητας ,ιδιαίτερα αν πρόκειται για ανθρώπινη ψυχή. Γι'αυτό και εγώ θεωρώ ότι ήταν ατυχής ο παραλληλισμός σου.

συμφωνώ, αλλά ο Παβλόφ μελέτησε πως μία συγκεκριμένη δράση (κουδούνι) επιφέρει μία συγκεκριμένη αντίδραση (έκκριση σάλιου για λήψη τροφής)..

η συγκεκριμένη κοπέλα ήθελε να διαπιστώσει εάν ο βήχας (δράση) επιφέρει συγκεκριμένη αντίδραση (φόβος - τρόμος) ...

άρα πολύ σχετικός ο παραλληλισμός μου ως προς το πείραμα :rolleyes:

Δεν καταλαβαίνω προς τι τόση ανάλυση επειδή το παιδί δεν θέλει ή τρομάζει να βλέπει τη μαμά του να βήχει... Λογικό δεν είναι; Ειδικά για ένα παιδάκι 17 μηνών που ανακαλύπτει τον κόσμο; Εδώ η κόρη μου που είναι πολύ μεγαλύτερη ανησυχεί αν με βλέπει να παθαίνω οτιδήποτε. Είτε είναι βήχας, είτε φτέρνισμα...

Εντάξει μην φρικάρετε με το πείραμα του Παβλόφ. Δεν είπε η κοπέλα ότι η θεματοθέτρια βασανίζει το παιδί της. Για τα περί δράσης και αντίδρασης σχολίασε.

Γενικώς, ψυχραιμία!

όχι για όλους...