2 χρόνια θηλασμός - Διαζύγιο - Νομική Βοήθεια

Φίλες μου γεια σας!

Είμαι παλιό μέλος... αλλά οι περιστάσεις με κάνουν να χάνομαι, να κλείνομαι στον εαυτό μου, στις σκοτούρες...

Σήμερα όμως νιώθω όσο ποτέ την ανάγκη να ακούσω τη φωνή σας, τη γνώμη σας...

Το 2008 που γράφτηκα εδώ ήμουν μια υπομονετική σύζυγος, που περίμενε πότε ο άντρας της θα επιστρέψει στην Αθήνα να εργαστεί και να φτιάξουν μαζί την οικογένεια που ονειρεύτηκαν από το 2005 που γνωρίστηκαν και παντρεύτηκαν...

Η απόσταση δυσκόλευε τις προσπάθειες για εγκυμοσύνη.

Το 2009 ήρθε το χαρμόσυνο νέο! Αλλά στο άκουσμά του ο σύζυγος έφυγε από το σπίτι!

Πέρασα όλο το 1ο τρίμηνο μόνη μου, κλαίγοντας και ακούγοντάς τον να μου λέει τηλεφωνικώς να το ρίξω και να εκτοξεύει απειλές, ότι π.χ. θα ζοριστώ μόνη μου, ότι εκείνος θα πάει σε άλλον πλανήτη κτλ.

Επέστρεψε περίπου όταν έκανα την αυχενική διαφάνεια. Δεν είπε συγγνώμη, δεν δικαιολογήθηκε, αντιθέτως: ήρθε να δει αν έβαλα μυαλό!

Έκανα υπομονή, έφτασα στους 7 μήνες και δέχτηκα ακόμα και ξυλοδαρμό...

Με έβριζε ότι χοντραίνω και η κοιλιά μου έχει λίπος και δεν είναι όλο αυτό μωρό μέσα, ήταν απαίσιος μερικές στιγμές, αλλά στηριζόμουν από τις λίγες καλές και κυρίως από τα όνειρά μου... Συνέχιζα.

Γέννησα μ΄εκείνον να με προσβάλλει και να μου φωνάζει ακόμα και στο μαιευτήριο...

Επέστρεψα σπίτι με το μωρό να προσπαθεί να βρει γάλα, τις μαίες να με ενθαρρύνουν κι εκείνον να με αποθαρρύνει (συντροφιά με την "πεθερούλα" μου, που τηλεφωνικώς - αφού δεν ενδιαφέρθηκε να έρθει να δει το μωρό - έβγαζε γνωμάτευση ότι δεν έχω γάλα και έπρεπε επειγόντως να δώσω ξένο...)

Από εκεί που θα κάναμε θρησκευτικό γάμο και βαφτίσια μαζί, εγώ έκλαιγα σχεδόν καθημερινά (βοηθούσε και η επιλόχειος στην αρχή), ο σύζυγος έφευγε διακοπές μόνος του, μιλούσε για διαζύγιο, χωρισμό, σκέτα βαφτίσια χωρίς γάμο, με κατηγορούσε για τα πάντα, με απειλούσε ότι θα παρατήσει τη δουλειά του και θα φύγει.

Σήκωσε ξανά χέρι, ακόμα και όταν κρατούσα το παιδί στην αγκαλιά μου.

Συνέχιζε να με βρίζει "χοντρή", αφού δεν έχω χάσει τα κιλά της εγκυμοσύνης (οφείλεται και στο θηλασμό αυτό, μου έχουν πει διαιτολόγοι), δεν με σέβεται καθόλου ως μητέρα του παιδιού του.

Δεν είμαι σίγουρη τι φταίει. Να έχει κάτι άλλο στη ζωή του; Να θέλει να επιβληθεί στην οικογένεια και να παραγκωνίσει τη γυναίκα όπως έκανε ο πατέρας του (να σημειώσω το σχόλιο της πεθεράς: "κι εμείς μπορεί να τρώγαμε ξύλο από τους άντρες μας, αλλά δεν φτάναμε στην αστυνομία!"); Να μην είναι στα καλά του; Να μην κάνει για οικογένεια; Να μη με αγάπησε ποτέ και να ήθελε μόνο αυτό που λέμε "τα καλά του Γιάννη, αλλά όχι το Γιάννη";

Στην καθημερινότητα του μωρού δεν είναι παρών.

Λέει "είμαι 40 ετών, εγώ πότε θα ζήσω; - δεν μπορώ να κλείνομαι στο σπίτι να κάνω μπέιμπι σίτινγκ!". Εξαφανίζεται για μέρες ή εβδομάδες, δημιουργώντας έναν καβγά εκ του μη όντος, για να βρει αφορμή να φύγει από το σπίτι... Είναι σταθερή μέθοδος αυτή.

Στήριγμά μας οι δικοί μου και ο ΘΗΛΑΣΜΟΣ.

Σε κάθε απογοήτευση, η επαφή με το θησαυρό μου και η μαγεία του θηλασμού μας γιατρεύει τις πληγές. Πολλοί λένε να το σταματήσω, η παιδίατρος είπε ότι είναι αγοράκι και μπορεί να έχει σεξουαλικό πρόβλημα αργότερα....

Τελικά είμαι τρελλή ή άτυχη; Οι γύρω μου μιλούν σωστά; Βαρέθηκα να ακούω "κόψ'το" από όλους τους παντογνώστες - και τον άντρα μου μαζί, που θυμώνει όταν μας δει να θηλάζουμε.

Κι όμως, όταν τα ματάκια του παιδιού βουρκώνουν, ο θηλασμός φέρνει τη λύτρωση. Και μετά είναι χαρούμενο ξανά! Νιώθω κάποιες στιγμές λες και ο μικρός προσπαθεί να παρηγορήσει τη μαμά του θηλάζοντας... όταν π.χ. έχει δει τον μπαμπά να φωνάζει και να φεύγει από το σπίτι.

Σε λίγο κοντεύουμε τα 2 χρόνια και το κουκλί μου θέλω να έχει το καλύτερο.

Να χωρίσω και να τραβήξω μόνη μου κουπί; Να παραμείνω με κάποιον που δεν θέλει να προσπαθήσει να δώσει μια αρμονική οικογένεια στο παιδί του;

Με τα βαφτίσια τι να κάνω;

Θέλω να είναι μια όμορφη μέρα για το μωρό, αλλά είμαστε βουτηγμένοι στους τσακωμούς...

Εκείνος έχει εγκαταλείψει ξανά το σπίτι (6-7 εβδομάδες), δεν δίνει φράγκο (ούτε έδινε ποτέ παρά ψίχουλα - π.χ.200 ευρώ το μήνα για όλα τα έξοδα σπιτιού-μωρού).

Νιώθω ότι απέτυχα να δώσω στο παιδί μου μια όμορφη οικογένεια.

Έκανα πολλές υποχωρήσεις για να μπορέσουμε να συμβιώσουμε, αλλά δεν ανταποκρίθηκε.

Συζήτηση με αρχή - μέση και τέλος δεν μπορεί να γίνει, πάντα "τα σπάει" και φεύγει.

Οικονομικά είμαι σε άθλια κατάσταση: με έχει καταχρεώσει, ο μισθός μου δεν φτάνει ούτε για τα μισά χρέη το μήνα και ζω με τη βοήθεια των δικών μου.

Άνθρωποι από το περιβάλλον του μου λένε ότι έχω δίκιο και από την πλευρά μου προσπάθησα όσο γινόταν, αλλά όταν φτάσουμε στα δικαστήρια δεν νομίζω να έρθουν να το πουν ξανά, γιατί είναι συγγενείς του.

Χρήματα για δικηγόρους δεν υπάρχουν ούτε γι' αστείο (και νομίζω δεν έχουν και τελειωμό τα έξοδα για τα δικαστήρια).

Έχετε κάποια ιδέα; Είναι κάποια από εσάς δικηγόρος να με καθοδηγήσει;

Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας.

Ζητώ συγγνώμη αν σας λύπησα ενώ βρίσκεστε σε μια μαγική φάση της ζωής σας, αυτή του θηλασμού! Συνεχίστε να δίνετε στα παιδάκια σας αυτό το δώρο! Είναι ό,τι σπουδαιότερο!

Για κάτσε βρε κορίτσι μου... τι σχέση έχει ο θηλασμός με το διαζύγιο? αυτό είναι κάτι που κάνεις για το παιδί σου και κατ'επέκταση και για'σένα, αλλά και να μην θήλαζες πάλι θα έβρισκες την παρηγοριά και το χαμόγελο στο παιδάκι σου. Εφ'όσον το θέλετε και οι δύο πολύ καλά κάνετε και το συνεχίζετε, αλλά το βρίσκω άσχετο το θέμα με τα προβλήματα με τον σύζυγο και πιστεύω πως σε λάθος ενότητα έβαλες το θέμα σου.

Τέλος πάντων, έτσι όπως τα περιγράφεις προφανώς ο άντρας σου δεν θέλησε να γίνει πατέρας στη συγκεκριμένη φάση και αντί να του σφίξουν τα ζωνάρια οι ευθύνες, αυτός δεν θέλει καμία σχέση. Επίσης προφανώς δεν θέλει να είναι μαζί σου. Εσύ θέλεις να είσαι μαζί του? Από εκεί πρέπει να ξεκινήσεις τις σκέψεις σου και τις αποφάσεις σου. Ξεκαθάρισε ΕΣΥ αν τον θέλεις στη ζωή σου, αν θέλεις τέτοιον άνθρωπο στη ζωή του παιδιού σου και πάρε τις αποφάσεις σου. Το ότι δουλεύεις είναι θετικό, ακόμα και αν υπάρχουν χρέη υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ. Αν δεν έχεις βαρίδια από το παρελθόν σίγουρα θα βάλεις τα οικονομικά σου σε μια σειρά.

Τι να πω, αν θες μας λες περισσότερες λεπτομέρειες γιατί τώρα μπλέκεις πολλά θέματα και εγώ τουλάχιστον δεν μπόρεσα να βγάλω σφαιρική άποψη...

ΑΧ καλή μου..τι τραβάς και εσύ?Σε ποια περιοχή είσαι?Είσαι Αθήνα?μπορω να σου βρω δικηγόρο αν θέλεις να μιλήσεις μαζί της μήπως και βρεθεί κάποια άκρη.Είναι το μισό μου σόι νομικοι..Αν θέλεις στείλε μου πμ..

ΒΡΕ ΚΟΠΕΛΙΑ ΤΙ ΛΕΣ ΤΩΡΑ???ΣΕ ΣΑΠΙΖΕΙ ΣΤΟ ΞΥΛΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ!!!

ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΘΑ ΦΕΥΓΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑ....ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΣΤΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ!!!!ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ!!!!

15900 παρε χθες

Μπορει οικονομικα να εισαι σε αθλια κατασταση αλλα χωρις αυτον σιγουρα θα εισαι καλυτερα.. Το θεμα ειναι να αποφασισεις οτι ουτε τα χρονια σου μαζι του θα τα "παρεις" πισω..ουτε εσυ φταις οταν αυτος σε ξεφτιλιζει σαν ανθρωπο

Να παρεις την αποφαση να τον διωξεις οριστικα απο τη ζωη σου..αλλωστε ενας μισητος επισκεπτης εχει καταντησει

Μην χασεις κι αλλα χρονια διπλα του...μην στερησεις απο το παιδακι σου να βλεπει τη μαμα του πιο χαρουμενη

Τον θηλασμο υποθετω τον κρατας αφου σου δινει δυναμη..και στην παρουσα φαση θελεις δυναμη για να παρεις αποφασεις ΖΩΗΣ

Σου ευχομαι κοριτσι μου ολα να σου πανε καλα

χρειάζεσαι βοήθεια. δεν εννοώ νομική. καταλαβαίνεις. κάνεις οτι καλύτερο για το παιδί σου με τον θηλασμό αλλα περισσότερο μου κάνει δικό σου δεκανίκι αυτη τη στιγμή κάτι που πρέπει να προσέξεις πολύ. δεν εχεις πει κάτι καλο σε ολο σου το ποστ. σ ενδιαφέρει να ειναι ολοι χαμογελαστοί στη βάφτιση?? μίλα με κάποια γραμμή υποστήριξης. πιστεύω πως πρέπει να κατανοήσεις το τι ακριβώς σου συμβαίνει. ειναι η πρώτη φορά που λεω ξεκάθαρα σε κάποιον που εχει οικογενειακό πρόβλημα φύγε ετσι απλα.συνήθως το θεωρώ μεγάλη κουβέντα. φύγε λοιπόν για το παιδί σου.καλή τύχη σου εύχομαι

καποιος κανει πλακα!

σε πλακωνει ο αντρας σου στο ξυλο, σου ζητουσε επιμονα να ριξεις το παιδι, σου ζηταει διαζυγιο, δεν δινει μια για το παιδι, εχει φυγει ηδη απο το σπιτι και τοσα αλλα...

και το θεμα σου ειναι οτι σε πιεζει να κοψεις το θηλασμο και τι βαφτισια θα κανετε?

αν θελεις να χαρισεις στο παιδι σου μια σωστη οικογενεια φυγε τωρα που ειναι μικρο κ ακομα δεν θα εχει μνημες.ειμαστε σοβαροι?να ανεχομαστε τετοια συμπεριφορα σημερα?καλα εκανε η πεθερα σου κ τις ετρωγε αλλα δεν σημαινει οτι θα κανεις κ συ το ιδιο.φυγε κοριτσι μου για το καλο του παιδιου σου!!!!αυτα θα τα θυμαται αν συνεχισεις να μενεις εκει κ ειναι οτι χειροτερο για την ψυχουλα του.οσο για το θηλασμο ειναι δικο σου θεμα.απλα ΦΥΓΕ!!ευτυχως εχεις την οικογενεια σου να σε στηριζει.κουραγιο κ ουστ στον μ@@@ που πιστευει οτι ειναι κ αντρας!

καποιος κανει πλακα!

 

σε πλακωνει ο αντρας σου στο ξυλο, σου ζητουσε επιμονα να ριξεις το παιδι, σου ζηταει διαζυγιο, δεν δινει μια για το παιδι, εχει φυγει ηδη απο το σπιτι και τοσα αλλα...

και το θεμα σου ειναι οτι σε πιεζει να κοψεις το θηλασμο και τι βαφτισια θα κανετε?

Συμφωνώ απόλυτα.

Κι όμως, όταν τα ματάκια του παιδιού βουρκώνουν, ο θηλασμός φέρνει τη λύτρωση. Και μετά είναι χαρούμενο ξανά! Νιώθω κάποιες στιγμές λες και ο μικρός προσπαθεί να παρηγορήσει τη μαμά του θηλάζοντας... όταν π.χ. έχει δει τον μπαμπά να φωνάζει και να φεύγει από το σπίτι.

Τα λόγια μαλλον είναι περιττα. ΤΟ παιδί είναι σε ηλικία που αντιλαμβανεται τα πάντα. Ο ρόλος του εννοειται ότι δεν είναι να σε παρηγορεί. Ειναι 2 ετών. ΚΑι η πραξη του θηλασμού (ας με διορθώσουν οι μακροχρόνια θηλαζουζες) είναι πράξη που γίνεται προς όφελος του παιδιού.

Δεν θηλαζεις για παρηγοριά. Πραγματικά έχω μείνει άφωνη.

Στήριγμά μας οι δικοί μου και ο ΘΗΛΑΣΜΟΣ.

Οτι να'ναι ετσι? (παω για καρτα)....εντελως οτι να΄ναι.....και εμενα οταν εκλαιγε πιο μικρη και βουρκωναν τα ματακια της (δεν μου παει το μελο γαμ...) αμα της εδινα πιπιλα και αγκαλια της περναγε. Τωρα της περναει μονο με αγκαλια. Ειμαι υπερμαχος του θηλασμου (απο τις κερκιδες) εδω και καιρο αλλα σ'αυτη την περιπτωση μου φερνει πιο πολυ οτι ο θηλασμος ειναι το δικο σου ταβορ και ας πουμε μοναδικη επιβεβαιωση 'καλης δουλειας', παρα το οτιδηποτε αλλο. Και εγω απο διαζυγιο περναω και ξερω. Κοιτα μονο μην φορτωνεις το μικρο με τα δικα σου. Οσο για τον θηλασμο κανε οτι σε φωτισει αρκει να επωφελειτε το παιδι και να μην ειναι για δικη σου επιβεβαιωση. Οσο για το διαζυγιο δεν εισαι η πρωτη ουτε η τελευταια.......τι να πω.

στην περιπτωση αυτη πιστευω απλα οτι δεν υπαρχει συζυγος....λεξη η οποια σημαινει κοινος ζυγος....δλδ σηκωνουμε τα βαρη μαζι...συγνωμη γενικα δεν ειμαι καθολου απολυτη και παντα προσπαθω να μπω στη θεση του αλλου για να καταλαβω...αλλα εχω μεινει αφωνη..και επισης πιστευω οτι η ιστορια γραφτηκε σε λαθος ενοτητα....υπαρχει ενοτητα για οικογενεια και προβληματα γονεων...ο θηλασμος δεν εχει καμια σχεση με τα υπολοιπα...εδω μιλαμε για βασικα προβληματα σχεσεων..τωρα για πολλα με καλυψαν τα κοριτσια κατα πολυ,αλλα αναριωτιεμαι γιατι γραφεις

Δεν είμαι σίγουρη τι φταίει. Να έχει κάτι άλλο στη ζωή του; Να θέλει να επιβληθεί στην οικογένεια και να παραγκωνίσει τη γυναίκα όπως έκανε ο πατέρας του (να σημειώσω το σχόλιο της πεθεράς: "κι εμείς μπορεί να τρώγαμε ξύλο από τους άντρες μας, αλλά δεν φτάναμε στην αστυνομία!"); Να μην είναι στα καλά του; Να μην κάνει για οικογένεια; Να μη με αγάπησε ποτέ και να ήθελε μόνο αυτό που λέμε "τα καλά του Γιάννη, αλλά όχι το Γιάννη";

Στην καθημερινότητα του μωρού δεν είναι παρών.

δλδ αναρωτιεσαι τι φταιει?αν εχει αλλη?μηπως ειναι ετσι ο χαρακτηρας του?δλδ σηκωνει χερι και εχεις και το παιδι αγκαλια και αναρωτιεσαι τι φταιει?οτι και αν φταει ειναι τοσο δυνατο ωστε να δικαιολογουν αυτα που κανει?που φευγει και γυρναει οποτε θελει?και το προβλημα ειναι η βαπτιση?βρε ποτε του να μην βαπτιστει το παιδι αρκει να ειναι καλα αυτο και εσυ...τωρα οσο αφορα το θηλασμο..ειναι πια ενα βιοποριστικο μεσο και τιποτα αλλο...πρεπει το παιδι να πιει το γαλα του και τελος...τωρα αν θηλασει η πιει γαλα απο μπουκαλι ειναι ασχετο κατα τη γνωμη μου...κοιτα να εισαι καλα και να παρεις βοηθεια ψυχολογικη και νομικη,ουτε η πρωτη ουτε η τελευταια εισαι που εχεις προβληματα στο σπιτι σου αρκει να βρεις τη λυση για σενα και το μωρο τη πιο σωστη.

Συμφωνώ απόλυτα.

Αναζήτησε άμεσα βοήθεια. γιατί το περιβάλλον στο σπίτι σου, όπως έχει η παρούσα κατασταση, είναι ακατάλληλο για να μεγαλώσει το παιδάκι σου και όσο μεγαλώνει και θα αντιλαμβάνεται τα πάντα θα πληγωθεί ανεπανόρθωτα, αν δεν κάνεις κάτι σύντομα. Όσο για το θηλασμό νομίζω ότι αυτή τη στιγμή είναι το λιγότερο που πρέπει να σε απασχολεί. Αν θεωρείς ότι είναι αναγκαίο για το παιδί σου συνέχισε το, αλλά πρώτα εξασφάλισε του ένα περιβάλλον μη νοσηρό...

Στο μυαλό σου επικρατεί η απόλυτη συγχηση.Μπερδεύεις πολλά θέματα μαζί και δεν υπάρχει περίπτωση να βγάλεις άκρη έτσι.Πάντα απουσίαζε αυτός ο άνθρωπος μην σε ενοχλεί αν δεν θα υπάρχει στην μετέπειτα ζωή σας.Σκέψου καθαρά, βάλε προτεραιότητες και θα την βρείς την λύση.

Συγνώμη βρε κοπελιά αλλά νομίζω έχεις χάσει την ουσία μέσα σου. Ουσία έχει ότι κακοπερνάτε εσύ και το παιδάκι σου και όχι αν θέλεις να θηλάσεις και αν πρέπει να σκεφτείς να χωρίσεις. Εννοείται ότι πρέπει επειγόντως να χωρίσεις καθώς επίσης να σταματήσεις να θηλάσεις(όχι οπωσδήποτε αλλά έχει μεγαλώσει πλέον και σκέψου ότι το δένεις τόσο μα τόσο πολύ μαζί σου, αντιμετωπίζει που αντιμετωπίζει όλα αυτά με ον μπαμπά του που θα έχει πρόβλημα αργότερα και θα γίνει πολύ ευαίσθητος(το είπες και εσύ ότι θέλει θηλασμό για να ηρεμήσει, δηλ. στήριγμα και σιγουριά και αγάπη)). Το οικονομικό μη το σκέφτεσαι αφού έτσι κι αλλιώς τώρα δεν συνησφέρει σε κάτι. Ηρεμήστε, διώξτε τον από τη ζωή σας και να δεις μετά πόσο χαρούμενοι θα είστε και ας έχετε ακόμα λιγότερα. Είσαι τυχερή που έχεις τους γονείς σου να σε στηρίζουν. Διάλεξε το καλυτερο και για τους δυο σας και θα όλα θα πάνε καλά. Τα βαπτίσια του να ξέρεις θα είναι τέλεια, αρκεί και μόνο να είναι δίπλα του τα αγαπημένα του άτομα. Να σαι καλά και να σκεφτείς πλέον το καλύτερο για όλους σας.

ΦΥΓΕ οπως εισαι.δεν υπαρχει λογος να εισαι μ'εναν τετοιο ''ανθρωπο'' για το καλο το δικο σου και του παιδιου σου.και απο τη στιγμη που η οικογενεια σου σε στηριζει τι το σκεφτεσαι...αφου βρε κοπελα μου εισαι δυστυχισμενη γιατι το σκεφτεσαι?

Για το βασικότερο ερώτημα σου περι νομικής βοήθειας σου απαντώ υπεύθυνα και σίγουρα και σου λεω οτι μπορείς να πας στα Δικαστήρια της Ευελπίδων και να ζητήσεις να σου παρασχεθεί ΔΩΡΕΑΝ ΝΟΜΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ η οποία απευθύνεται σε πολίτες χαμηλού εισοδήματος. Δικαιούχοι νομικής βοήθειας, είναι εκείνοι των οποίων το ετήσιο οικογενειακό εισόδημα δεν υπερβαίνει τα δύο τριτα των κατώτατων ετήσιων ατομικών αποδοχων που προβλέπει η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Σε περίπτωση ενδοοικογενειακής διαφοράς ή διένεξης, δεν λαμβάνεται υπόψη το εισόδημα εκείνου με τον οποίο υπάρχει η διαφορά ή διένεξη δηλαδή δεν θα ληφθεί υπόψη το εισόδημα του συζύγου σου ακόμα και αν κάνετε κοινή δήλωση. Βεβαια δεν κατάλαβα εαν είστε παντρεμένοι ή όχι.

Πιο συγκεκριμένα:

1. Η νομική βοήθεια παρέχεται ύστερα από αίτηση του δικαιούχου. Η αίτηση αναφέρει συνοπτικά το αντικείμενο της δίκης ή της πράξης και τα στοιχεία που βεβαιώνουν τη συνδρομή των προϋποθέσεων για την παροχή της βοήθειας. Αυτό θα το κάνεις στην Ευελπίδων όπως σου είπα παραπάνω.

2. Στην αίτηση επισυνάπτονται τα αναγκαία δικαιολογητικά αποδεικτικά της οικονομικής καταστάσεως (ιδίως αντίγραφο φορολογικής δήλωσης ή βεβαίωση του εφόρου ότι δεν υποχρεούται σε υποβολή δήλωσης, αντίγραφο δήλωσης περιουσιακής καταστάσεως, εκκαθαριστικού σημειώματος, Α.Φ.Μ., βεβαιώσεις υπηρεσιών κοινωνικής πρόνοιας, ένορκες βεβαιώσεις).

3. Η αίτηση και τα δικαιολογητικά υποβάλλονται δεκαπέντε τουλάχιστον ημέρες πριν από τη δίκη ή την πράξη για την οποία ζητείται η παροχή νομικής βοήθειας. Η διαδικασία διεξάγεται ατελώς και δεν είναι υποχρεωτική η παράσταση με δικηγόρο. Δηλαδή μπορείς να εκπροσωπηθείς και μόνη σου που δεν στο προτείνω με τίποτα.

Ελπιζω να σε βοήθησα.

Λάθος πληκτρολόγηση

Να ξέρεις επίσης ότι πρόκειται για μια οχι και τόσο ευκολη περίοδο αυτή που θα ερθει.Οχι ομως πιο δυσκολη απο αυτήν που περνάς τωρα. Εγω στη θέση σου θα κατέθετα δύο αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων εναντίον του η α) για να μην με πλησιάζει στα 100μ (λόγω των ξυλοδαρμών) και συνάμα να παραλαμβάνει το παιδί όποτε οριστεί με κοινωνικό λειτουργό διορισμένο εκτός αν εισαι σιγουρη οτι το παιδι δεν κινδυνευει. και η β) για να οριστεί διατροφή . Έπειτα θα πρέπει να καταθέσεις αίτηση διαζυγίου εκτός και αν συμφωνήσει για συναινετικό -πραγμα δυσκολο-.

Σας ευχαριστώ όλες για τις απαντήσεις σας - και τις πιο ήπιες και τις πιο σκληρές....

Σχετικά με ορισμένα ζητήματα όμως που νομίζω έχουν παρεξηγηθεί:

joan80 Παράθεση:

Αρχικό μήνυμα απο mmaria

καποιος κανει πλακα!

σε πλακωνει ο αντρας σου στο ξυλο, σου ζητουσε επιμονα να ριξεις το παιδι, σου ζηταει διαζυγιο, δεν δινει μια για το παιδι, εχει φυγει ηδη απο το σπιτι και τοσα αλλα...

και το θεμα σου ειναι οτι σε πιεζει να κοψεις το θηλασμο και τι βαφτισια θα κανετε?

Συμφωνώ απόλυτα.

mmaria kai joan80,

Δεν είπα ότι το θέμα μου είναι είναι ότι με πιέζει με το θηλασμό και με τα βαφτίσια.

Ήμουν πολύ φορτισμένη όταν έγραφα το μήνυμα και πράγματι έγραφα αυθόρμητα, δεν κάθισα να το διαβάσω ώρες και να το "χτενίσω".

Αλλά δεν είναι αλήθεια αυτό που νομίσατε.

Ο σύζυγος (είμαστε παντρεμένοι με πολιτικό γάμο αρκετά χρόνια, πολύ πριν μείνω έγκυος) έχει φύγει από το σπίτι, χωρίς να με ενημερώσει (με άφησε να το καταλάβω, αφού δεν επέστρεψε ποτέ μετά τη δουλειά...).

Έπειτα από μέρες τηλεφώνησε να έρθει να πάρει το παιδί και άρχισε να μου λέει τι θα γίνει με τα βαφτίσια (δεν το ξεκίνησα εγώ δηλαδή το θέμα).

Το παιδί του είπα να το δεις, αλλά όχι να το πάρεις, αφού είσαι εξαφανισμένος και δεν γίνεται έτσι να παίρνεις το παιδί. Για τα βαφτίσια εκείνος με κατηγορεί που δεν τα έχουμε κάνει, αλλά γι΄αυτό χρειάζεται συναπόφαση, κάτι που δεν αντιλαμβάνεται ως έννοια: για εκείνον αποφασίζει ο άντρας, ο αρχηγός του σπιτιού.

Βέβαια οι αντιλήψεις αυτές είναι ξεπερασμένες, αλλά είχαν και κάποια στοιχεία που εκείνος κάνει ότι δεν βλέπει: αναφέρονται σε εποχές που εργάζονταν μόνο οι άντρες και εκείνοι στήριζαν οικονομικά την οικογένεια. Στην περίπτωσή του είναι αρχηγός για να αποφασίζει, να χτυπάει, αλλά μέχρι εκεί. Δεν δίνει ούτε χρήματα για τα βασικά, δεν το θεωρεί απαραίτητο. Μάλιστα λέει : όπως δεν έπαθα τίποτα εγώ που μεγάλωσα φτωχά, έτσι θα μεγαλώσει και το μωρό. (ΔΕΝ ΕΠΑΘΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΡΑΓΕ? Όχι φυσικά από τη φτώχεια, αλλά από τις λάθος αξίες...)

Όσο για το θηλασμό, το ποστ ιτ πράγματι θα μπορούσε να μπει σε άλλο πεδίο, εκεί όμως θα ήταν πολλές οι φωνές που λόγω έλλειψης ενημέρωσης θα έλεγαν να το κόψω κτλ... Έβαλα το ποστ ιτ εδώ γιατί θεωρώ ότι οι θηλάζουσες μητέρες που έχουν παρόμοια εμπειρία από το μακροχρόνιο θηλασμό θα μπορούσαν να καταλάβουν ευκολότερα πώς νιώθω.

Δεν ξέρω αν στις υπόλοιπες φαίνεται γελοίο να μιλήσω για ορμόνες, ευαισθητοποίηση κτλ. Δεν ξέρω αν σας φαίνεται κακό και άδικο το ότι και η ίδια αντλώ δύναμη από το παιδί μου.

Φυσικά και είναι η προτεραιότητά μου και θέλω να του δώσω ό,τι περισσότερο και σωστότερο στη ζωή του. Αν σας φαίνεται τρελό το να υπομένω πράγματα προκειμένου να σώσω την παραμικρή πιθανότητα να μεγαλώσει σε μια ενωμένη οικογένεια το παιδί, τι να πω... Εσείς δεν γνωρίζετε περιπτώσεις που να έχουν υπομείνει και να βγήκε κάτι θετικό για την οικογένεια;

Εξυπακούεται ότι αντιλαμβάνομαι πως και τα άτομα με τεράστια υπομονή πρέπει να θέτουν όρια. Δυστυχώς έφτασα αυτά τα όρια πια. Άλλοι θα τα είχαν φτάσει πιο σύντομα. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Αν ήμουν λιγότερο συναισθηματική και εξυπνότερη, δεν θα είχα μπλέξει ποτέ σε τέτοια κατάσταση.

Έξω από το χορό τα ίδια θα έλεγα. Θα προσπαθούσα όμως να μη γίνομαι σκληρή με ευαίσθητα θέματα. Κι εσείς που λέτε ότι χρειάζομαι ψυχολογική βοήθεια, το λέτε χωρίς να με γνωρίζετε. Αυτό μπορεί να το έχω σκεφτεί αρκετά πριν από εσάς για τον ευατό μου ή να το έχω κάνει και πράξη . Επίσης μπορεί να το έχω σκεφτεί και για άλλους ανθρώπους, αλλά δεν είχα το θράσος να τους το πω.

Και ξέρετε μερικές φορές οι φίλοι είναι ο καλύτερος γιατρός. Στην Ελλάδα λένε ότι οι φίλοι, τα καφενεία κτλ είναι ο καλύτερος ψυχολόγος. Σαν ανώνυμες φίλες σας είδα. Αν ήταν τόσο κακό αυτό, ζητώ συγγνώμη.

Σας ευχαριστώ πολύ όλες

Πολλές φορές οταν γραφουμε αυθόρμητα και δεν χτενίζουμε το κείμενο, βγαίνουν αυτά που πραγματικά είναι μεσα μας. Σκοπός μου προσωπικά δεν είναι να σε κρίνω ή να σε κατακρίνω αλλά οπως ήταν γραμμενο το πρωτο ποστ έδειχνες ότι μαλλον δεν αξιολογείς τα πραγματα σωστά.

Από τη μια ξακαθαρα έλεγες ότι αυτός ο άνθρωπος σε χτυπάει και από την άλλη αναφερόσουν στη βαφτιση που δεν έχει γίνει.

Προσψπικά, οπως και καποιες κοπέλς ανεφεραν πιο πανω θεωρώ ότι πρεπει να δώσεις λύσεις στα σημαντικά προβλήματα. Την κακοποιηση, την αδιαφορία, την εγκατάλειψη της συζυγικής στεγης, το παιδί που νιώθει ότι κατι δεν παει καλά γύρω του.

Να υπομείνεις αυτή την κατασταση γιατί; Για να έχει το παιδί έναν πατερα που χτυπάει την μητερα του και ισως καποια στιγμη και το ίδιο; Στη δική μου λογική δεν χωράει. Μονη σου αναφερεις ότι οι λαθος αξίες εχουν διαμορφώσει το χαρακτήρα του άντρα σου. Το ίδιο θελεις και για το παιδί σου;

Ουτως η άλλως νομίζω ότι εμμένεις σε μια κατάσταση που από την άλλη πλευρά είναι πιο ξεκάθαρη. Εχει φύγει από το σπίτι, χωρίς ενημέρωση και έρχεται μόνο για να δει το παιδί.

joan80, όχι φυσικά, δεν έχω υπομείνει αυτήν την κατάσταση γιατί μου αρέσει το ξύλο ούτε γιατί θέλω να ζει άσχημα το παιδί μου!!!!

Έχω ανεχτεί πολλά γιατί πιστεύω στην οικογένεια και στους ανθρώπους που την απαρτίζουν.

Τον άντρα μου τον αγάπησα πολύ, διέκρινα αρκετά δύσκολα σημεία του χαρακτήρα του, το ξύλο όμως δεν υπήρχε ή κρυβόταν τα πρώτα χρόνια. Όταν ήρθαν οι ευθύνες του μωρού βγήκε ένας χαρακτήρας που δεν περίμενα. Δεν ήταν πάντα μαύρα όλα. Πίστευα ότι με την υπομονή μου και την προσπάθειά μου θα ανταποκρινόταν θετικά η άλλη πλευρά. Και ακόμα το πιστεύω ότι ένας άνθρωπος με παιδεία βελτιώνεται προκειμένου να μπορέσει να στηρίξει την οικογένειά του. Αλλά έπεσα πολύ έξω στον άνθρωπο. Και αυτό με έχει σοκάρει.

Αυτή τη στιγμή εννοείται ότι θλίβομαι που διαλύεται η οικογένεια, ακόμα κι αν μονόπλευρα προσπαθούσα να την κρατήσω με όλα τα στραβά που μπορεί να είχε.

Προσωπικά δεν θα αισθανόμουν φυσιολογική αν έλεγα "γιούπι! χωρίζω!", γιατί αυτό θα σήμαινε ότι μάλλον θα είχα στρέψει το ενδιαφέρον μου ήδη σε κάτι άλλο.

Ξέρω ότι πρέπει να προστατεύσω το μωρό από οτιδήποτε κακό. Δεν είπα ότι δεν πρόκειται να χωρίσω και ότι μου αρέσει να ζω για πάντα σε νοσηρές καταστάσεις.

Γενικότερα αυτό που ήθελα να εκφράσω μέσα από τις δυσκολίες που ζω είναι πόσο πολύτιμος είναι ο θηλασμός για την ψυχολογική θωράκιση μωρού αλλά και μαμάς και αυτό δεν το λέω μόνο εγώ! Άλλωστε ο θηλασμός βοηθά στην επιλόχειο κατάθλιψη και το ψυχολογικό μέρος πάντοτε αναφέρεται στα θετικά του θηλασμού!

Εσύ πόσον καιρό θήλασες; Βλέπω ότι είσαι έγκυος ξανά!

ΚΑΝΤΥ, πολύ λυπάμαι που ήρθαν έτσι τα πράγματα. Η διάλυση μιας οικογένειας είναι πάντα κάτι δυσάρεστο, και ιδιαίτερα μάλιστα για ανθρώπους για τους οποίους μια αρμονική οικογένεια ήταν αυτό που πάντα ονειρεύονταν.

Δεν έχω συμβουλές να σου δώσω, αλλά εύχομαι το καλύτερο για σένα και το παιδί σου. Μόνο πρόσεχε τον εαυτό σου. Εσύ κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς, περισσότερα δεν μπορείς να κάνεις και δεν χρειάζεται να νιώθεις άσχημα.

ΥΓ: Χωρίς να θέλω να κάνω το δικηγόρο, αυτό που ειπώθηκε για υποστήριξη από ειδικό δεν ήταν προσβολή. Όλοι μπορεί να χρειαστούμε εξειδικευμένη ψυχολογική υποστήριξη σε κάποια φάση της ζωής μας, δεν είναι κάτι προσβλητικό.