ΠΙΣΩΓΥΡΙΣΜΑΤΑ ΣΤΟ ΘΗΛΑΣΜΟ

Καλη χρονια σε ολες

Εχω ενα γιο 14 μηνων τον οποιο θηλαζω ακομα.

Δοκιμασα οταν χρονισε να δωσω ξενο γαλα μιας και συνεπεσε με την επιστροφη μου στη δουλεια, αλλα δεν το θελει με τιποτα παρολο που εχω δοκιμασει διαφορες μαρκες.

Μεχρι εδω καλα, δεν με απασχολησε και πολυ αυτο, μιας και ειχαμε βρει μια φορμουλα να θηλαζω πριν φυγω και μετα το βραδυ...

Εδω και 2 μηνες εχει κοπει και ο πρωινος θηλασμος γιατι κοιμαται οταν φευγω για τη δουλεια...

Το προβλημα μου ειναι το εξης: δεν με πειραζει να θηλαζω τα βραδια που περισσοτερο ειναι για νανουρισμα, αλλα καθε φορα που συμβαινει κατι οπως αρρωστια, δοντια ή οταν εχω αδεια απο τη δουλεια και ειμαι σπιτι, πισωγυριζει και ξαναρχιζει να θηλαζει οπως παλιοτερα που ηταν το γαλα μου η βασικη του τροφη...

Αυτο γινεται συνεχεια, μιας και συνεχεια προκυπτει καποιος απο τους παραπανω λογους και αναρωτιεμαι, πως τελικα θα αρχισει να αποθηλαζει και ποτε θα γινει αυτο;;;

Και εμένα τα ίδια κάνει παρόλο που η δικιά μου είναι μεγαλύτερη και εγώ είμαι συνέχεια στο σπίτι. Μάλλον θα αποθηλάσουν όταν αυτά είναι έτοιμα καθώς δεν νομίζω ότι υπάρχει συγκεκριμένη ημερομηνία αποθηλασμού. Κάθε παιδί είναι ιδιαίτερο και έχει δικούς του ρυθμούς.

Εσύ θέλεις να αποθηλάσεις άμεσα; Αν όχι, τότε όσα περιγράφεις είναι φυσιολογικά.

Αν ναι, τότε θα σε βοηθήσουν πιο έμπειρες μανούλες στον αποθηλασμό.

Καλημέρα! δεν είναι ότι με καίει να αποθηλάσω, απλά με τα πισωγυρίσαματα νιώθω ότι δεν θα γίνει ποτέ αυτό...

Είχα στο μυαλό μου ότι σιγά σιγά θα αραίωνε μέχρι που θα κοβόταν, όμως όλο και κάτι συμβαίνει και φτου κι απ'την αρχή...

Καλημέρα! δεν είναι ότι με καίει να αποθηλάσω, απλά με τα πισωγυρίσαματα νιώθω ότι δεν θα γίνει ποτέ αυτό...

Είχα στο μυαλό μου ότι σιγά σιγά θα αραίωνε μέχρι που θα κοβόταν, όμως όλο και κάτι συμβαίνει και φτου κι απ'την αρχή...

Ίσως σε βοηθήσει να ξέρεις ότι είναι φυσιολογικό και συνηθισμένο αυτό. Όλα τα μωρά τελικά αποθηλάζουν, απλά το καθένα έχει το χρόνο του. Πριν τα 2,5 τους χρόνια, συνήθως κανένα δεν αποθηλάζει μόνο του.

Αν για σένα είναι πιο σημαντικό να αποθηλάσεις, θα επικεντρωθείς εκεί και δεν θα προσφέρεις θηλασμό στα "πισογυρίσματα". Αν στη φάση αυτή ωστόσο είναι πιο σημαντικό να ακολουθήσεις τα πισογυρίσματα του παιδιού προκειμένου να καλύψεις περισσότερες ανάγκες-καταστάσεις με το θηλασμό, κάντο χωρίς να αγχώνεσαι.

Δεν θέλω με τίποτα να αρνηθώ στο παιδί το θηλασμό όταν επιμένει και δεν μπορώ να του κάνω αντιπερισπασμό με κάποιο π.χ. παιχνίδι.

Άρα δίνω κανονικά στα πισωγυρίσματα.

Εξάλλου, πιστεύω πως είναι βίαιο να του αρνηθώ, απλά δεν του προσφέρω στήθος από μόνη μου.

Αυτό που με προβληματίζει όμως είναι πως δεν πίνει και καθόλου ξένο γάλα, βέβαια ακόμα δεν έχω δοκιμάσει φρέσκο.

Πώς θα αποθηλάσει ξαφνικά; αφού το έχει συνδυάσει και με παρηγοριά και με νανούρισμα. Μάλιστα μπορώ να πω περισσότερο γι'αυτό θηλάζει παρά ως τροφή πλέον, αφού τρώει φαγητά συνέχεια

Δεν θέλω με τίποτα να αρνηθώ στο παιδί το θηλασμό όταν επιμένει και δεν μπορώ να του κάνω αντιπερισπασμό με κάποιο π.χ. παιχνίδι.

Άρα δίνω κανονικά στα πισωγυρίσματα.

Εξάλλου, πιστεύω πως είναι βίαιο να του αρνηθώ, απλά δεν του προσφέρω στήθος από μόνη μου.

Αυτό που με προβληματίζει όμως είναι πως δεν πίνει και καθόλου ξένο γάλα, βέβαια ακόμα δεν έχω δοκιμάσει φρέσκο.

Πώς θα αποθηλάσει ξαφνικά; αφού το έχει συνδυάσει και με παρηγοριά και με νανούρισμα. Μάλιστα μπορώ να πω περισσότερο γι'αυτό θηλάζει παρά ως τροφή πλέον, αφού τρώει φαγητά συνέχεια

Αρκετά μωρά που θήλασαν για μεγάλο διάστημα και συνηθέστερα εκείνα που αποθήλασαν μόνα τους μπορεί να μην πιουν ποτέ άλλο γάλα. Αυτό είναι επίσης φυσιολογικό (όλα τα θηλαστικά εκτός του ανθρώπου αυτό κάνουν). Το γάλα είναι εύκολη πηγή ασβεστίου αλλά δεν είναι η μόνη. Υπάρχουν πολλές και μάλιστα πιο υγιεινές από το παστεριωμένο ("φρέσκο") γάλα... Οπότε μπορείς απλά να προσφέρεις το "φρέσκο" κι αν το δεχτεί καλώς, αν όχι, δες άλλες εναλλακτικές.

Ο αποθηλασμός ποτέ δεν γίνεται ξαφνικά, όταν ξεκινά από το παιδί. Είναι μια μακρά και σταδιακή διαδικασία - το "δεν προσφέρω-δεν αρνούμαι" που εφαρμόζεις είναι ό,τι καλύτερο στη φάση που είναι το παιδί σου. Το γεγονός ότι θηλάζει πλέον για παρηγοριά και νανούρισμα και όχι τόσο για τροφή είναι επίσης αναμενόμενο στην ηλικία που είναι. Ακόμα κι όταν η παραγωγή της μαμάς είναι τόσο μικρή που το παιδί δεν ακούγεται να καταπίνει, το παιδί μπορεί να εξακολουθήσει να θηλάζει για πολύ ακόμα καιρό, αντλώντας σημαντική ευχαρίστηση και χαρά από τη σχέση του θηλασμού. Από τη στιγμή που το όλο θέμα το αντιμετωπίζεις θετικά και είσαι διατεθιμένη να συνεχίσεις, έχε πίστη στη φύση και όλα θα πάρουν το δρόμο τους

Δεν θέλω με τίποτα να αρνηθώ στο παιδί το θηλασμό όταν επιμένει και δεν μπορώ να του κάνω αντιπερισπασμό με κάποιο π.χ. παιχνίδι.

Άρα δίνω κανονικά στα πισωγυρίσματα.

Εξάλλου, πιστεύω πως είναι βίαιο να του αρνηθώ, απλά δεν του προσφέρω στήθος από μόνη μου.

Αυτό που με προβληματίζει όμως είναι πως δεν πίνει και καθόλου ξένο γάλα, βέβαια ακόμα δεν έχω δοκιμάσει φρέσκο.

Πώς θα αποθηλάσει ξαφνικά; αφού το έχει συνδυάσει και με παρηγοριά και με νανούρισμα. Μάλιστα μπορώ να πω περισσότερο γι'αυτό θηλάζει παρά ως τροφή πλέον, αφού τρώει φαγητά συνέχεια

Ακριβώς το ίδιο είναι και εμένα. Δεν πίνει ξένο γάλα, όχι γιατί δεν θέλει αλλά γιατί την πειράζει, τρώει συνέχεια φαγητό και ο θηλασμός είναι περισσότερο ψυχολογικός αφού περισσότερο πιπιλίζει παρά πίνει, παρόλο που φάινεται να υπάρχει γάλα.

Δεν νομίζω ότι ο αποθηλασμός θα γίνει απότομα. Μάλλον σιγά σιγά θα το ζητάνε όλο και λιγότερο στις δύσκολες στιγμές οπότε και θα είναι έτοιμα να τις αντιμετωπίσουν μόνα τους και να στηριχτούν στα πόδια τους. Τώρα το αν αυτό γίνει στα 2,5, 3 ή 4, το κάθε παιδί θα επιλέξει, και τότε θα ανοίξει τα φτερά του πιο έτοιμο από ποτέ χωρίς πισωγυρίσματα. Είδα και τη μεγάλη μου που δεν θήλασε καθόλου. Όλο πισωγυρίσματα είναι και ανασφάλειες. Ελπίζω ότι με τη δεύτερη, επειδή δεν θα την πιέσω να μεγαλώσει (και όχι μόνο στο θέμα του αποθηλασμού για να εξηγούμαι) τα πράγματα θα είναι διαφορετικά.

Όσο για το ότι δεν πίνει ξένο γάλα, έχω σταματήσει να αγχωνόμαι. Ας είναι καλά τα αμύγδαλα, το σουσάμι και άλλες τροφές πλούσιες σε ασβέστιο. Καλύτερα αυτές παρά το βιομηχανοποιημένο αγελαδινό.

Αρκετά μωρά που θήλασαν για μεγάλο διάστημα και συνηθέστερα εκείνα που αποθήλασαν μόνα τους μπορεί να μην πιουν ποτέ άλλο γάλα. Αυτό είναι επίσης φυσιολογικό (όλα τα θηλαστικά εκτός του ανθρώπου αυτό κάνουν). Το γάλα είναι εύκολη πηγή ασβεστίου αλλά δεν είναι η μόνη. Υπάρχουν πολλές και μάλιστα πιο υγιεινές από το παστεριωμένο ("φρέσκο") γάλα... Οπότε μπορείς απλά να προσφέρεις το "φρέσκο" κι αν το δεχτεί καλώς, αν όχι, δες άλλες εναλλακτικές.

 

Ο αποθηλασμός ποτέ δεν γίνεται ξαφνικά, όταν ξεκινά από το παιδί. Είναι μια μακρά και σταδιακή διαδικασία - το "δεν προσφέρω-δεν αρνούμαι" που εφαρμόζεις είναι ό,τι καλύτερο στη φάση που είναι το παιδί σου. Το γεγονός ότι θηλάζει πλέον για παρηγοριά και νανούρισμα και όχι τόσο για τροφή είναι επίσης αναμενόμενο στην ηλικία που είναι. Ακόμα κι όταν η παραγωγή της μαμάς είναι τόσο μικρή που το παιδί δεν ακούγεται να καταπίνει, το παιδί μπορεί να εξακολουθήσει να θηλάζει για πολύ ακόμα καιρό, αντλώντας σημαντική ευχαρίστηση και χαρά από τη σχέση του θηλασμού. Από τη στιγμή που το όλο θέμα το αντιμετωπίζεις θετικά και είσαι διατεθιμένη να συνεχίσεις, έχε πίστη στη φύση και όλα θα πάρουν το δρόμο τους

Μαζί γράφαμε και λέμε τα ίδια.

Ο αποθηλασμός ποτέ δεν γίνεται ξαφνικά, όταν ξεκινά από το παιδί.

Είναι σίγουρο αυτό;;; Συγγνώμη που παρεμβαίνω στη συζήτηση, αλλά με προβλημάτισαν αυτά που διάβασα, γιατί ο δικός μου αποθήλασε μόνος του ΚΑΙ ξαφνικά (δηλαδή μέσα σε 2-3 μέρες, όχι μαχαίρι) όταν ήταν 6,5 μηνών. Ποιος λέει ότι ο αποθηλασμός "ποτέ" δεν γίνεται ξαφνικά; Ο παιδίατρός μας δεν φάνηκε να ανησυχεί, αντιθέτως το θεώρησε φυσιολογικό.

Ή εννοείς ότι ο αποθηλασμός δεν γίνεται ποτέ ξαφνικά όταν το παιδί που θηλάζει είναι μεγαλύτερο; Τώρα πρόσεξα ότι η συζήτηση αυτή βρίσκεται στην ενότητα "θηλασμός πέραν του χρόνου".

Θήλαζες αποκλειστικά Little Monkey?

Κι οι δικές μου διαρκώς έχουν πισογυρίσματα, αλλά αν το δεις σε μια ευρύτερη προοπτική, θηλάζουν σίγουρα πολύ λιγότερο απ΄όσο πριν ένα χρόνο.

Θήλαζες αποκλειστικά Little Monkey?

Όχι, αλλά όταν σταματήσαμε θήλαζα περισσότερο απ' ό,τι έδινα μπουκάλι και επίσης περισσότερο απ' όταν ξεκινήσαμε τον θηλασμό. Δηλαδή ενώ στην αρχή ο θηλασμός ήταν συμπληρωματικός, στην πορεία φτάσαμε να πίνει ξένο μόνο τα βράδυα. Και πάντα, μέχρι τη στιγμή που το έκοψε, θήλαζε ενθουσιωδώς (δηλ. με ευκολία και χωρίς καμία πίεση).

Πιστεύω πως έχει μεγάλη διαφορά όταν θηλάζεις αποκλειστικά και δεν έχει πιει ποτέ ξένο...εξάλλου, η ηλικία που αναφέρεις είναι περίπου όταν αρχίζει και τις στερεές τροφές, άρα αλλάζει το πράγμα...

Ο αποθηλασμός είναι δυσκολότερος όταν είναι αποκλειστικός.

Πιστεύω πως έχει μεγάλη διαφορά όταν θηλάζεις αποκλειστικά και δεν έχει πιει ποτέ ξένο...εξάλλου, η ηλικία που αναφέρεις είναι περίπου όταν αρχίζει και τις στερεές τροφές, άρα αλλάζει το πράγμα...

Δεν είχαμε αρχίσει ακόμα στερεές....

Και ναι, σίγουρα ο αποθηλασμός είναι δυσκολότερος όταν είναι αποκλειστικός / πέραν του έτους κ.λπ. αυτός είναι ένας από τους λόγους που δεν προσπάθησα ποτέ για αποκλειστικό θηλασμό. Δεν διαφωνώ σε αυτό, απλά με προβλημάτισε το "ποτέ" της Εύας.

Ε, στον αποκλειστικό θηλασμό ισχύει το 'ποτέ'.

Καλά ντε, μην βαράς, μια ερώτηση έκανα

Πού βάρεσα καλέ;;;

Είναι σίγουρο αυτό;;; Συγγνώμη που παρεμβαίνω στη συζήτηση, αλλά με προβλημάτισαν αυτά που διάβασα, γιατί ο δικός μου αποθήλασε μόνος του ΚΑΙ ξαφνικά (δηλαδή μέσα σε 2-3 μέρες, όχι μαχαίρι) όταν ήταν 6,5 μηνών. Ποιος λέει ότι ο αποθηλασμός "ποτέ" δεν γίνεται ξαφνικά; Ο παιδίατρός μας δεν φάνηκε να ανησυχεί, αντιθέτως το θεώρησε φυσιολογικό.

 

Ή εννοείς ότι ο αποθηλασμός δεν γίνεται ποτέ ξαφνικά όταν το παιδί που θηλάζει είναι μεγαλύτερο; Τώρα πρόσεξα ότι η συζήτηση αυτή βρίσκεται στην ενότητα "θηλασμός πέραν του χρόνου".

Το ποτέ που έγραψα παραπάνω -καλώς ή κακώς- ισχύει. Ειδικά ένα βρέφος 6,5 μηνών είναι αδύνατον να αποθηλάσει μόνο του και μάλιστα ξαφνικά. Καταλαβαίνω αυτό που περιγράφεις αλλά δυστυχώς δεν θεωρείται φυσικός αποθηλασμός. Συνήθως πρόκειται για απεργία θηλασμού ή άλλη αιτία που κάνει το μωρό να μην ενδιαφερθεί τόσο για το στήθος (π.χ. μειωμένη κατά πολύ παραγωγή της μαμάς, κρύωμα με μπουκωμένη μύτη που δυσκολεύει το θηλασμό κλπ.) και αυτό δίνει την αφορμή στη μαμά να θεωρήσει ότι το μωρό της αποθήλασε ή είναι έτοιμο να αποθηλάσει. Ειδίκά αν την υποψία της μαμάς επιβεβαιώσει ένας γιατρός η παραπληροφόρηση αυτή δημιουργεί την πεποίθηση ότι το μωρό αποθήλασε μόνο του.

Η διάκριση με βάση την ηλικία του παιδιού έχει να κάνει με το εξής: παρότι το βρέφος σίγουρα δεν είναι έτοιμο να αποθηλάσει, μπορεί πιο εύκολα να "οδηγηθεί" από τη μαμά στον αποθηλασμό απ' ότι ένα μεγαλύτερο παιδί μέσα σε σύντομο διάστημα κυρίως γιατί η αντίδρασή του είναι περιορισμένη. Σ' ένα μεγαλύτερο παιδί ο αποθηλασμός μέσα σε τόσο μικρό διάστημα (2-3) μέρες είναι τραυματικός και φαίνεται, γιατί το παιδί ξέρει πώς να αντιδράσει για να διεκδικήσει αυτό που θέλει και γιατί εφκράζει τη στεναχώρια του πιο έντονα και με διάφορους τρόπους.

Σε κάθε περίπτωση, ανθρωπολογικές μελέτες έχουν δείξει ότι ένα παιδί είναι έτοιμο να αποθηλάσει από μόνο του μετά τα 2,5 του χρόνια...

Αν στη δική σου περίπτωση ο αποθηλασμός φαίνεται να βιώθηκε από το μωρό σου πιο ομαλά, ίσως τελικά να μην έγινε τόσο ξαφνικά όσο πιστεύεις.

Το ποτέ που έγραψα παραπάνω -καλώς ή κακώς- ισχύει. Ειδικά ένα βρέφος 6,5 μηνών είναι αδύνατον να αποθηλάσει μόνο του και μάλιστα ξαφνικά. Καταλαβαίνω αυτό που περιγράφεις αλλά δυστυχώς δεν θεωρείται φυσικός αποθηλασμός. Συνήθως πρόκειται για απεργία θηλασμού ή άλλη αιτία που κάνει το μωρό να μην ενδιαφερθεί τόσο για το στήθος (π.χ. μειωμένη κατά πολύ παραγωγή της μαμάς, κρύωμα με μπουκωμένη μύτη που δυσκολεύει το θηλασμό κλπ.) και αυτό δίνει την αφορμή στη μαμά να θεωρήσει ότι το μωρό της αποθήλασε ή είναι έτοιμο να αποθηλάσει. Ειδίκά αν την υποψία της μαμάς επιβεβαιώσει ένας γιατρός η παραπληροφόρηση αυτή δημιουργεί την πεποίθηση ότι το μωρό αποθήλασε μόνο του.

 

Η διάκριση με βάση την ηλικία του παιδιού έχει να κάνει με το εξής: παρότι το βρέφος σίγουρα δεν είναι έτοιμο να αποθηλάσει, μπορεί πιο εύκολα να "οδηγηθεί" από τη μαμά στον αποθηλασμό απ' ότι ένα μεγαλύτερο παιδί μέσα σε σύντομο διάστημα κυρίως γιατί η αντίδρασή του είναι περιορισμένη.

 

Αν στη δική σου περίπτωση ο αποθηλασμός φαίνεται να βιώθηκε από το μωρό σου πιο ομαλά, ίσως τελικά να μην έγινε τόσο ξαφνικά όσο πιστεύεις.

Ευχαριστώ για την απάντηση, αν και με μπέρδεψες λιγάκι. Ας πούμε αυτό το τελευταίο, ότι δεν έγινε τόσο ξαφνικά όσο πιστεύω

Άλλη αιτία δεν υπήρχε, το μωρό δεν ήταν κρυωμένο και δε νομίζω ότι είχε μειωθεί η παραγωγή μου (γιατί όταν πίεζα πολύ ελαφρά το στήθος μου, έβγαινε γάλα κανονικά). Ούτε τίθεται θέμα παραπληροφόρησης, γιατί με τον παιδίατρο (που αυτός με ενθάρρυνε να θηλάσω αρχικά) το συζήτησα ένα μήνα αργότερα. Αρχικά συνέχισα να βάζω το μωρό στο στήθος για περίπου 2 βδομάδες ακόμα από τότε που σταμάτησε να δείχνει ενδιαφέρον να θηλάσει, και μόνο μια φορά στις τόσες έπιανε στήθος για 2 λεπτά, περισσότερο για παιχνίδι παρά για τάισμα. 2-3 φορές έφαγε μισοκοιμισμένος, αλλά μετά ούτε και τότε. Σταμάτησα να τον βάζω στο στήθος όταν άρχισε να αποστρέφει το κεφάλι του και να τραβιέται, γιατί θεώρησα ότι είχα φτάσει στο σημείο να τον πιέζω υπερβολικά και χωρίς λόγο. Υπάρχουν "απεργίες θηλασμού" που κρατάνε πάνω από 2 εβδομάδες, και γιατί να απεργήσει αφού κατά τ' άλλα έτρωγε κανονικά; Ακόμα κι όταν πεινούσε πολύ, το στήθος δεν το ήθελε με τίποτα.

Δεν ξέρω πόσο πιο φυσικός θα μπορούσε να γίνει ο αποθηλασμός, δηλαδή θα ήταν να καλύτερα να πιέζω το μωρό να θηλάσει ενώ δεν ήθελε;;; Και πώς πιέζεις ένα μωρό που έχει αρκετή κινητικότητα ώστε να απομακρύνεται από την αγκαλιά σου όταν δεν θέλει να είναι εκεί που το βάζεις;

Το παιδι οταν δεν βρισκει ενδιαφερον στο στηθος, δεν μενει για να θηλασει οσο κι αν το πιεσεις..Λογω του οτι η παραγωγη σου δεν αφορουσε αποκλειστικο θηλασμο, δεν γνωριζεις ακριβως ποσο γαλα επινε το μωρο απο το στηθος..σταδιακα και χωρις να το καταλαβαινεις μειωνοταν, μεχρι να φτασει στο σημειο να μην βρισκει ενδιαφερον στο στηθος..

θα συμφωνησω απολυτα με την φραση της Ευας

''Αν στη δική σου περίπτωση ο αποθηλασμός φαίνεται να βιώθηκε από το μωρό σου πιο ομαλά, ίσως τελικά να μην έγινε τόσο ξαφνικά όσο πιστεύεις.''

Ευχαριστώ για την απάντηση, αν και με μπέρδεψες λιγάκι. Ας πούμε αυτό το τελευταίο, ότι δεν έγινε τόσο ξαφνικά όσο πιστεύω

 

Άλλη αιτία δεν υπήρχε, το μωρό δεν ήταν κρυωμένο και δε νομίζω ότι είχε μειωθεί η παραγωγή μου (γιατί όταν πίεζα πολύ ελαφρά το στήθος μου, έβγαινε γάλα κανονικά). Ούτε τίθεται θέμα παραπληροφόρησης, γιατί με τον παιδίατρο (που αυτός με ενθάρρυνε να θηλάσω αρχικά) το συζήτησα ένα μήνα αργότερα. Αρχικά συνέχισα να βάζω το μωρό στο στήθος για περίπου 2 βδομάδες ακόμα από τότε που σταμάτησε να δείχνει ενδιαφέρον να θηλάσει, και μόνο μια φορά στις τόσες έπιανε στήθος για 2 λεπτά, περισσότερο για παιχνίδι παρά για τάισμα. 2-3 φορές έφαγε μισοκοιμισμένος, αλλά μετά ούτε και τότε. Σταμάτησα να τον βάζω στο στήθος όταν άρχισε να αποστρέφει το κεφάλι του και να τραβιέται, γιατί θεώρησα ότι είχα φτάσει στο σημείο να τον πιέζω υπερβολικά και χωρίς λόγο. Υπάρχουν "απεργίες θηλασμού" που κρατάνε πάνω από 2 εβδομάδες, και γιατί να απεργήσει αφού κατά τ' άλλα έτρωγε κανονικά; Ακόμα κι όταν πεινούσε πολύ, το στήθος δεν το ήθελε με τίποτα.

 

Δεν ξέρω πόσο πιο φυσικός θα μπορούσε να γίνει ο αποθηλασμός, δηλαδή θα ήταν να καλύτερα να πιέζω το μωρό να θηλάσει ενώ δεν ήθελε;;; Και πώς πιέζεις ένα μωρό που έχει αρκετή κινητικότητα ώστε να απομακρύνεται από την αγκαλιά σου όταν δεν θέλει να είναι εκεί που το βάζεις;

Πέρα από όσα είπε η paros σχετικά με την παραγωγή, θα προσθέσω μόνο τα εξής σε σχέση με την απεργία θηλασμού. Κατ' αρχήν πρόκειται για απεργία από το θηλασμό, όχι από την τροφή γενικά. Οι λόγοι για κάτι τέτοιο είναι πολλοί και πολλές φορές η αιτία μπορεί να είναι αδιόρατη για τη μαμά. Στην προκειμένη περίπτωση δεν τίθεται θέμα να πιεστεί το μωρό να συνεχίσει να θηλάζει αλλά θέμα λύσης της παρεξήγησης που οδήγησε το μωρό στο να σταματήσει να θηλάζει. Οι τακτικές αντιμετώπισης της απεργίας θηλασμού -που ναι, μπορεί να κρατήσει αρκετές μέρες ανάλογα με την αιτία που την προκάλεσε- έχουν ως αρχή το να μην πιεστεί το μωρό καθόλου.

Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι και στην περίπτωσή σου επρόκειτο για απεργία θηλασμού - αυτό είναι μόνο ένα ενδεχόμενο. Μπορεί όντως να ήταν θέμα παραγωγής, μπορεί να ήταν σύγχιση θηλών που οδήγησε το μωρό στο να προτιμήσει το μπιμπερό, πολλά μπορεί. Πάντως καλό είναι να γνωρίζουμε ότι ένα μωράκι 6,5 μηνών δεν αποθηλάζει μόνο του, δηλαδή δεν αποφασίζει να σταματήσει να θηλάζει χωρίς να συντρέχει κάποιος λόγος. Αυτό μπορεί να συμβεί ΜΟΝΟ σε πολύ μεγαλύτερα παιδάκια (πάνω από 2-2,5 ετών).

Όλη η συζήτηση ωστόσο δεν έχει σκοπό να "ακυρώσει" την εμπειρία σου. Στην περίπτωσή σου το σημαντικότερο είναι πως για όποιο λόγο και να συνέβη, το μωρό σου βίωσε το τέλος του θηλασμού ομαλά. Αυτό είναι και το ζητούμενο. Η συζήτηση από κει και πέρα έχει ως μόνο στόχο το να διευκρινίσουμε για άλλες μαμάδες ή και για σένα την ίδια για επόμενο μωρό σου ότι τα βρέφη δεν αποθηλάζουν από μόνα τους - κάποιος εξωτερικός παράγοντας τα οδηγεί να αποθηλάσουν. Επομένως αν θέλουμε να θηλάσει το παιδί μας για όσο διάστημα θέλει το ίδιο, θα πρέπει να είμαστε υποψιασμένες αν το βρέφος σταματήσει να θηλάζει "ξαφνικά".

Πολύ ωραία τα έχεις περιγράψει...σ'ευχαριστούμε για τις διευκρινήσεις.

Εγώ θέλω να ρωτήσω, ποια είναι τα μικρά κολπάκια που μπορεί να κάνει μια μαμά ώστε να οδηγηθεί το παιδί σταδιακά και ομαλά στον αποθηλασμό, χωρίς να βάλουμε deadline βέβαια αλλά και χωρίς να τραβήξει ο θηλασμός επ'αόριστον...

Δηλαδή εγώ θα ήθελα σιγά σιγά μεταξύ 18 μηνών με 2 ετών πλέον να έχει σταματήσει να θηλάζει.

Γι'αυτό με αγχώνουν τα πισωγυρίσματα λόγω ιώσεων, δοντιών, θαλπωρής για διάφορους λόγους που κατά κάποιο τρόπο εμποδίζουν στη σταδιακή μείωση και τελικά τον αποθηλασμό...

Πολύ ωραία τα έχεις περιγράψει...σ'ευχαριστούμε για τις διευκρινήσεις.

Εγώ θέλω να ρωτήσω, ποια είναι τα μικρά κολπάκια που μπορεί να κάνει μια μαμά ώστε να οδηγηθεί το παιδί σταδιακά και ομαλά στον αποθηλασμό, χωρίς να βάλουμε deadline βέβαια αλλά και χωρίς να τραβήξει ο θηλασμός επ'αόριστον...

Δηλαδή εγώ θα ήθελα σιγά σιγά μεταξύ 18 μηνών με 2 ετών πλέον να έχει σταματήσει να θηλάζει.

Γι'αυτό με αγχώνουν τα πισωγυρίσματα λόγω ιώσεων, δοντιών, θαλπωρής για διάφορους λόγους που κατά κάποιο τρόπο εμποδίζουν στη σταδιακή μείωση και τελικά τον αποθηλασμό...

Κατ' αρχήν στα μωρά μετά το έτος και με την προϋπόθεση ότι έχουν ήδη μάθει πώς να ζητάνε φαγητό (είτε με λέξη, είτε με χειρονομία) μπορούμε να εφαρμόσουμε την αρχή "δεν προσφέρω, δεν αρνούμαι". Δηλαδή η μαμά δεν ξεκινά το θηλασμό αλλά προσφέρει όταν το παιδί το ζητήσει.

Από κει και πέρα, η μαμά μπορεί να περικόψει -σταδιακά- θηλασμούς που είναι σίγουρη ότι γίνονται από βαρεμάρα του παιδιού: χωρίς να αρνηθεί, μπορεί να προσφέρει εναλλακτικές (και να τις τηρεί!): "θέλεις λίγο νερό;", "θέλεις να παίξουμε τουβλάκια;" θέλεις να σου διαβάσω μια ιστορία;" κλπ.

Η μαμά μπορεί να ξεκινήσει να θηλάζει και μετά να προσφέρει τις εναλλακτικές αν δει ότι το παιδί αντιδρά στις εναλλακτικές θεωρώντας τις ουσιαστικά ως άρνηση.

Ανάλογα με την ωριμότητα του παιδιού, η μαμά μπορεί να δοκιμάσει επίσης να μετράει (π.χ "θα μετρήσω ως το 10 και μετά θα σταματήσουμε το μαμ και θα πάμε βόλτα" - αρκεί να τηρούμε ό,τι βάζουμε μετά το "θα..."): το μέτρημα μπορεί να γίνει παιχνίδι και συχνά το παιδί μετράει μαζί με τη μαμά και σταματάει-ξεχνάει το θηλασμό.

Επίσης βοηθά να έρχεται το παιδί τακτικά σε επαφή και με άλλα άτομα και παιδάκια, προκειμένου να ασχολείται πιο ενεργά με κάτι/κάποιον και να μην καταφεύγει στο θηλασμό από ανία. Ακόμα και τότε όμως είναι αναμενόμενο να επιστρέφει στη μαμά για σιγουριά (μέσω του θηλασμού ακόμα και ως απλό πιπίλισμα) ειδικά όταν ζοριστεί από τα άλλα άτομα ή δεν νιώθει ακόμα άνετα με πολύ κόσμο.

Φυσικά βοηθά το να προσφέρουμε στο παιδί πρόσβαση σε νερό/χυμό ή/και άλλη τροφή, ειδικά όταν παίζει, καθώς συχνά θέλει να θηλάσει απλά για να ξεδιψάσει ή γιατί πείνασε λίγο.

Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει οι θηλασμοί που αποφεύγονται να μην είναι τόσοι ώστε να μειώνεται δραματικά η ποσότητα γάλακτος που θα έπινε το παιδί αν είχε απεριόριστη πρόσβαση στο στήθος, ειδικά αν δεν αναπληρώνει από άλλες τροφές (όχι απαραίτητα από άλλο γάλα).

Άλλος τρόπος που όμως προϋποθέτει επικοινωνία με το παιδί άρα σχετική ωριμότητα, είναι η θέση ορίων: π.χ. θηλάζουμε μόνο στο σπίτι μας ή θα θηλάσουμε αφού τελειώσω τα πιάτα (αρκεί τότε η μαμά πράγματι να προσφέρεται για να μην γίνεται ανακόλουθη στα μάτια του παιδιού της).

Καλό είναι η μείωση των θηλασμών -με πρωτοβουλία της μαμάς- να μην συμπίπτει με άλλες στρεσογόνες καταστάσεις που βιώνει το παιδί (π.χ. έναρξη παιδικού, αλλαγή σπιτιού, νέο μωρό στο σπίτι κλπ.). Σ' αυτές τις περιπτώσεις, όπως και σε περιπτώσεις ιώσεων, πόνων, χτυπημάτων κλπ. το παιδί είναι αναμενόμενο να αναζητά το στήθος. Για να μην γίνει αυτό (να παρηγορηθεί το μωρό χωρίς το στήθος) θα πρέπει από πριν και σταδιακά να έχει αποκτήσει το παιδί και άλλες διεξόδους: π.χ. στενή σχέση με το μπαμπά ώστε να μπορεί κι εκείνος να το ηρεμήσει στην αγκαλιά του, να αρκείται στην αγκαλιά και το φιλί της μαμάς στο πονεμένο σημείο για να περάσει ο πόνος από το χτύπημα κλπ.

Ειδικά στα "εύκολα" παιδάκια, ο περιορισμός θα πρέπει να γίνεται με μέτρο, σταθμίζοντας την πραγματική ανάγκη του παιδιού να συνεχιστεί ο θηλασμός. Αν το παιδί αντιδρά άσχημα, παλινδρομεί ή είναι θλιμμένο, τότε μάλλον η διαδικασία πηγαίνει πιο γρήγορα απ' όσο μπορεί να αντέξει.

Εύα σ'ευχαριστώ πολυ για το αναλυτικο μήνυμα σου...

Καποια τα εφαρμοζω ηδη, αλλα θα προσπαθησω σιγα σιγα και τα μικρα κολπακια, οπως το μετρημα.

Ήδη εδω και 2-3 νυχτες, εχω παρατηρησει πως ναι μεν θηλαζει οταν παμε για υπνο, αλλα πλεον βγαινει μονος του απο το στηθος και αποκοιμιεται στην αγκαλια μου, ενω μεχρι προτινος τον επαιρνε ο υπνος στο στηθος και το εβγαζα εγω απο το στομα του και τον εβαζα στην κουνια του.

Αυτο ομως που εχει αυξησει απο την αλλη μερια, ειναι που θηλαζει οταν γυριζω απο τη δουλεια, επειδη του εχω λειψει ολη μερα...κι εκει ειναι δυσκολο να του κανω αντιπερισπασμο με κατι αλλο...

Ανάλογα με την ωριμότητα του παιδιού, η μαμά μπορεί να δοκιμάσει επίσης να μετράει (π.χ "θα μετρήσω ως το 10 και μετά θα σταματήσουμε το μαμ και θα πάμε βόλτα" - αρκεί να τηρούμε ό,τι βάζουμε μετά το "θα..."): το μέτρημα μπορεί να γίνει παιχνίδι και συχνά το παιδί μετράει μαζί με τη μαμά και σταματάει-ξεχνάει το θηλασμό.

Καλά αυτό με το μέτρημα πρέπει να έιναι μαγικό. Σε εμάς πιάνει πάντα ακόμη και αν δεν υπάρχει μετά "θα". Το μέτρημα από μόνο του αρκεί (προς το παρόν).