ΘΗΛΑΖΕΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΞΙ-ΠΩΣ ΝΑ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΩ & ΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ?

Σε λίγο καιρό θα μπούμε και μεις στο club του θηλασμού πέραν του έτους και με έχει πιάσει ένα άγχος, σαν να είμαι πρωτάρα.

Τον τελευταίο καιρό έχουμε πολλά προβλήματα με τον μικρό. Ξυπνάει καμιά 20αριά φορές το βράδυ κατά μέσο όρο, γκρινιάζει γενικά και πονάει γιατί ετοιμάζονται να βγουν οι τραπεζίτες. Πήγαμε και στο γιατρό, έχουν μελανιάσει τα ούλα, αλλά δε λένε να βγουν και ο μικρός όλο γκρινιάζει και κλαίει (στον ύπνο και στον ξύπνιο). Έκανε διάρροιες, πυρετό, δεν έτρωγε και δε θήλαζε για λίγο, αλλά τώρα είναι μια χαρά.

Κατά τα άλλα τρώει πρωινό και μεσημεριανό (φρούτα, βρώμη, κεχρί, κινόα, φαγόπυρο, κοτοπουλάκι, μοσχάρι, αβοκάντο, λαχανικά, φακές). Στο χρόνο θα βάλουμε και απογευματινό. Νεράκι δεν πίνει, παρά μόνο 2-3 κουταλάκια του γλυκού τη μέρα.

Αυτά σε γενικές γραμμές. Τελευταία όμως, δε θυμάμαι ακριβώς πριν πόσο καιρό ξεκίνησε το κακό, πρέπει να είναι 2μηνο νομίζω, θηλάζει μόνο από το δεξί, το οποίο έχει καλή ροή και τον ακούω να καταπίνει καλά. Στο αριστερό όταν τον βάζω απλά το πιπιλάει λίγο και το αφήνει. Προσπαθώ να τον βάλω κοιμισμένο, ρουφάει 3 γουλιές και πάλι το αφήνει, ενώ αν τον βάλω αμέσως στο δεξί, θα πιει κανονικά.

Ίσως να το δημιούργησα και μόνη μου αυτό το πρόβλημα σταδιακά, βλέποντας ότι το δεξί είναι το "δυνατό" μου στήθος, να έβαζα το μωρό πιο συχνά από κεί γαι να είναι πάντα χορτάτο.

Το θέμα είναι ότι το αριστερό πλέον δνε βγάζει τίποτα. Ξεκίνησα αντλήσεις με το symphony για να δώσω πιο συχνά ερέθισμα, αλλά βγάζω περίπου 2-5 ml στα 12 λεπτά (περίπου 1 κουταλάκι του γλυκού ή της σούπας).

Παράλληλα βάζω συνέχεια το μωρό στο στήθος και πάντα πρώτα στο "άδειο", αλλά δεν κάνει καν τη θηλαστική κίνηση. Πιστεύω ότι αν "ρουφούσε", θα έβγαζε γαλατάκι, αλλά απαξιεί!!

Λέτε να νοικιάσω το symphony?

Δε θέλω να θηλάζω μόνο από το ένα στήθος, όχι τόσο για τη διαφορά που παρατηρείται στο μέγεθος, αλλά για δική μου ανασφάλεια..για να νιώθω εγώ ότι μπορώ να ανταποκριθώ, γιατί κι αν ακόμη συνεχιστεί αυτή η κατάσταση για καιρό ακόμη, εμένα θ αμεζώνουν τα φίδια, κι ας τρώει μια χαρά το μωράκι μου.

Θέμα βάρους δεν έχουμε και δε θέλω να αποθηλάσουμε. Θέλω να σταματήσουμε όταν θα θελήσει το παιδί.

Να ξεκινήσω λοιπόν με το sympony? Το swing που έχω είναι και παλιό και δεν έχει καθόλου δύναμη, βαριανασαίνει το καημένο, για απόσυρση είναι. Με το χέρι δεν κατάφερα ν αβγάλω ποτέ σταγόνα. Αλλά και πάλι, όσο σκέφτομαι τη διαδικασία με τις αντλήσεις, κουράζομαι ήδη!

Το ίδιο πρόβλημα είχα κι εγώ. Επειδή η μικρή μου κάνει ακροβατικά στο στήθος και συνήθιζε να με δαγκώνει, το αριστερό στήθος κάποια στιγμή 'τά 'παιξε' και θήλαζα μόνο από το δεξιό, επειδή πονούσα από το άλλο. Αυτή η πρακτική εξακολούθησε για κάποιο διάστημα και νόμιζα ότι σταμάτησα να έχω γάλα από το αριστερό. Όμως, επειδή θηλάζω δύο κορίτσια διαφορετικής ηλικίας, έβαλα τη μεγάλη στο αριστερό και με διαβεβαίωσε ότι έχει γάλα και μάλιστα αρκετό (αν και δεν του φαινόταν καθόλου). Βέβαια, η μικρή εξακολουθεί να προτιμά το δεξιό.

Τελικά δεν σε διαφώτισα γιατί δεν ξέρω πώς να πείσεις τον μικρό σου να θηλάζει και από το άλλο στήθος. Όμως, είναι πολύ πιθανό να έχει αρκετό γάλα και το αριστερό στήθος σου. Τώρα, όσο για τις αντλήσεις... "πακέτο" μου φαίνεται. Άσε που μπορεί να μην έχεις και το επιθυμητό αποτέλεσμα και να απογοητευτείς τελείως.

Ναι, για άντληση και γω ούτε στο χειρότερο εφιάλτη μου πλέον, δεν είναι δυνατόν να χρονίζουμε και να αρχίσω να αντλώ! Μεγάλο ζόρι είναι.

Τελευταία άρχισε να πίνει λίγο όταν τον βάζω. Αλλά όταν κοιμάται και είναι μέσα στον ύπνο, αν τον βάλω στο "παραμελημένο", θα ρουφήξει λίγο και θα συνεχίσει να κοιμάται χωρίς στην ουσία να έχει φάει. Αν τον βάλω καπάκι ή μετά από λίγο (και πάλι κοιμισμένο εννοείται) στο "καλό" στήθος, θα πιεί για τα καλά. Η αίσθηση που έχω, μπορεί και να κάνω λάθος, είναι ότι στο καλό στήθος, είναι σαν να βρίσκει το γάλα έτοιμο και να μη χρειάζεται καμιά προσπάθεια για να το πιει, ενώ στο "παραμελημένο" να χρειάζεται να καταβάλει προσπάθεια (να ρουφήξει δηλαδή) για να πιει και..ή βαριέται, ή απλά προτιμά την εύκολη λύση!

Ουφ, πολύ υπομονή χρειάζεται..γενικά!

Κάνεις tandem, ε? Μακάρι και μεις, αν κάνω κάποια στιγμή άλλο παιδάκι, να αξιωθούμε να το ζήσουμε κι αυτό.

Α, σωστά. Μπορεί να βγαίνει πιο εύκολα από το "γεμάτο" στήθος και να μην κουράζεται. Ναι, ναι, θέλει υπομονή και επιμονή. Πάντως, η τελική αίσθηση είναι υπέροχη! Σου εύχομαι με το καλό και δεύτερο "λουκουμάκι"! Κι εγώ φλερτάρω με την ιδέα μιας τρίτης καραμελίτσας (ή καραμελίτσου!), αλλά σκέφτομαι τα χάλια που ζούμε, με την οικονομία (και κυρίως τα οικονομικά μας) που ολισθαίνει, και μου ψιλοβάζω πάγο.

Υ.Γ. τάντεμ με τρία γίνεται;